بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 2

ص: 3

شناسنامه من (مربوط به سادات میرمحمدصادقی، مدرس، مدرس هاشمی، نورصادقی و فامیل های وابسته به این سلسلۀ جلیله)

تالیف: سید جواد میرمحمدصادقی

ص: 4

تصویر

ص: 6

میر محمد صادقی ها را صفا باشد خصال

نیست هرگز بر دل پر مهرشان گرد ملال

چون که این سادات در سیر حقیقت کامل اند

بین اهل علم مشهورند از فضل و کمال

دست هر افتاده از پا را بگیرند و به شوق

حل مشکل می کنند از مردم آزرده حال

صاحب طبع بلندند و دل آیینه وار

با فروغ عشق و ایمان می درخشند از جمال

بس جوان عالم و بامعرفت پرورده اند

چون به دست آورده اند از رنج خود رزق حلال

چون که هستند از دل و جان رهرو راه علی

لایق دیدار او هستند روز ارتحال

مرحوم حاج سید احمد میر محمد صادقی(1)

ص: 7

ص: 8

بسم اللّه الرحمن الرحیم

خاندان مطهرش را مایۀ بقایء دو جهان قرار داد.

اما بعد، چنین گوید عبد آبق، سید جواد ابن سید احمد، که افتخارات ظاهری مثل حسب و نسب، مال و ثروت، اولاد و نسل پاک، قدرت و علم همه خوب است، اما مشروط. مشروط به تقوای و بندگی خدا. اگر فرزند اول شخصیت عالم باشی و تمام دنیا و ثروتش از آن تو باشد و دارای تمام علوم و... باشی، اما سر به سجدۀ حق نسایی و بندۀه خدا و مطیع خالق نباشی، همه و همه وِزر می شود و وبال و مایۀ حسرت و اندوه فراوان که در حدیث است سیاه حبشی با عبادت از سید قریشی جلو است و به قول قرآن کریم: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اَللّه أَتْقاكُمْإِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ؛ (بهترین شما نزد خدا با تقویا ترین شما است.) و در حقیقت، شرافت و عزت بشر در گرو اطاعت او از خداوند است. پس به علم، و ثروت، و حسب، و نسب و... غیره وقتی می شود افتخار کرد که تسلیم خدا و مطیع اوامر رسول خدا باشی. برحسب روایات اسلامی از سنی و شیعه از میان میلیاردها انسان، بهترین فرد، رسول خدا، حضرت محمد(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، است و از بهترین

ص: 10

نسل ها نسلی است که از آن وجود عزیز باقی مانده است.

که برحسب روایات اسلامی از سنی و شیعه و اگر روایتی هم دراین باره نبود، عقل سلیم حکم می کرد می کند نسل پیامبر از لحاظ ژن و خصوصیات از سایرین دیگران برترند. باشند و به قول عالم متقی، آیت اللّه ناصری، که از نجف رفته ها و تحصیل کرده های نجف است و اکنون مدرّس مدارس علمیۀه اصفهان است و عمری در راه بندگی خدا زحمت کشیده، دو نفر سید و غیر سید اگر به یک اندازه مثلاً ده سال، به یک جور گونه عبادت کنند، تفاوتشان از زمین تا آسمان است.

البته باید دانست اگر سیدی گناه کند، دو برابر برای او نوشته می شود: چون یکی برای اصل گناه و یکی برای آبرو بردن آبروی از اهل بیت(علیهم السلام) است که گناهی نابخشودنی است. و اگر ثواب نیز کند، برای او باز دو ثواب نوشته شود. باید دانست احترام به سادات، احترام به پیامبر(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) و فاطمۀ زهرا(علیها السلام) است. رسول خدا(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فرمودند خوبانشان را برای به خاطر خودشان و بدانشان را برای به خاطرمن احترام کنید.

در به بحث بیان فضایئل سادات وارد نمی شوم که اگر وارد به این بحث

ص: 11

فضائل سادات از بر اساس احادیث و حالات بزرگان وارد شوم، چند جلد کتاب خواهد شد. البته برای تبرک چند حدیث در آخر خواهم آورد تا مقام و منزلت اولاد رسول اللّه(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بر برای همگان واضح تر گرددشود.

در بین اولاد پیامبر(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) که همه محترم اند، بعضی حسب و نسب خود را نمی دانند و فقط اکتفاء به شهرت اکتفا کرده اند. و بعضی از آنها نیز چند نفری را به طور اجمال می شناسند. و بعضی هم که آباء خو درا سعی کرده اند آبای خو د را احصا کنند، پدرانشان که رحمت خدا بر همۀ آن ها باد، از لحاظ علمی و ریاستی و عزت اجتماعی بهره ای چندان نداشته اند و مطلبی از آن ها به در دست نیست: نه صاحب تأالیف هستند و نه بنایئی از آن ها به یادگار مانده است و نه... چیز دیگر.

اما در این میان، عده ای از سادات هستند که هم نسل خود را جیلاً بعد جیل و پدر به پدر می شناسند و هم همۀ آن هاه از نوابغ و فرهیختگان و صاحبان تألیف اند و که نامشان در کتب رجال به حسن و خوبی ذکر گردیده شده است. که البته این دسته از سادات که اصطلاحاً به آن ها سادات اصیل و

ص: 12

صحیح النسب یاد گفته می شود، قلیل اند: نه از لحاظ شمارۀ افراد؛ بلکه از لحاظ سلسلۀه سادات. یکی از این سلسله های جلیله و عظیم الشأن، سادات میرمحمد صادقی هستند که به علت کثرت جمعیت و برای حفظ انساب و اجداد خود، انشعاباتی حاصل کرده اند؛ ولکن اما همه از یک نسل و یک ریشه و سلسله محسوب می شوند، مثل سادات مدرس، مدرس مطلق، نورهاشمی، مدرس هاشمی، و طیب. و...

این کوتاه کتاب را به عنوان شناسنامۀه من (هویت من) نام گذاری نمودم کردم تا خود را بهتر بشناسیم و قدر خود را بهتر بدانیم و از مسیر رسول خدا(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) و ائمۀ اطهار(علیهم السلام) و اجداد خود(رضی الله عنهم) دور نیفتیم و همه همت و سعی خود را بر آن داریم که در این راه بایستیم و مقاومت کنیم و زینت رسول خدا(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) و ائمۀ هدی(علیهم السلام) علیهم صلوات اللّه باشیم. الان که نام آبایء خود را می شنویم و احوال آن ها را به طور خلاصه می خوانیم و به خود می بالیم که پدرانمانت همه اهل فضل عظیم بوده اند،؛ باید لذا همت بر آن داریم کنیم که ما هم برای آیندگان مایۀ افتخار از

ص: 13

حیث علم و تقوای مایۀ افتخار باشیم.

می خواهم باید بدانیم که هرچه هست و نیست، همه از تقوای و بندگی خدای عظیم و رحیم حاصل می شود و اگر علم، و ریاست، و ثروت، و حسب و نسب عالی باشد، اما تقوای و ترس از خداوند مهربان و خالق یکتا در کار نباشد، به پول سیاهی نمی ارزد. غرض اصلی حقیر در تألیف این کتاب همین این است که: آباء و اجدادمان را بهتر بشناسیم، و در راه تقوای و مبارزه با نفس اماره، و کسب علم و دانش، و نام نیک به دست آوردن و بندگی خدای خالق کردن از آن ها پیروی نموده کنیم، و با کسب معارف الهی بر عزت و شوکت این سلسلۀه جلیله بیفزاییم اضافه کنیم و مایۀ افتخار شویم برای آینده گانمان. و همچنین، در روز جزا هم در پیشگاه حضرت رسول(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) و اجداد معصوممان(علیهم السلام) و مادر حضرت زهرا(علیها السلام) (سلام اللّه علیهم اجمعین) خجول و شرمنده نشویم.لازم به ذکر این مطلب لازم است که چند صفحه در اول کتاب را سفید قرار داده ام تا هرکدام هریک از زن و مرد از سادات محترم، زن و مرد، نام خود و پدر و پدربزرگ و جد خود را اضافه نمایند کنند و در

ص: 14

صورت تمایل، شرح حال خود و آبایء کرامشان خودشان را با دست مبارک نوشته و تا نام و شرح حالشان باقی بماند. و کتاب را از جد اعلای سادات، یعنی سیدمحمدباقر، که همه با در آن شریک هستیم و نسل سادات میرمحمدصادقی و وابستگان، یعنی (مدرس و مدرس هاشمی و...) همه از آن آاغاز می گردد می شود شروع می نمایم می کنم. یعنی سید محمدباقر و در آخر کتاب هم چند صفحه سفید است که هر شخص در صورت تمایل می تواند در آن، سفارشی یا توصیه ای برای عزیزانش داشته باشد ثبت نمایدبنویسد. در پایان، لازم به ذکر این نکته لازم است که این کتاب، چون کتاب پژوهشی و تحقیقی نیست و از همین جهت بسیار مختصر به اختصار و به نحو موجز بوده است. و فقط مقصود از نوشتن این کتاب، آشنایئی با آبا و اجداد کرام سادات است و اینکه خواهران و برادران از سادات، مقام و منزلت سلسلۀ جلیله خود را بهتر بدانند بشناسند و در این مسیر که مسیر علم و تقوی است گام بردارند.

در تألیف این کتاب، (شناسنامۀ من،) از این کتاب های ارزشمند بهره برده ام:

* کتاب حضرت آیت اللّه العظمی حاج

ص: 15

سید عبداللّه مدرس(1)، معروف به ثقة الاسلام، به نام کتاب ارشاد المسلمین الی احوال اولاد امیرالمؤمنین؛ استفاده

* زیادی شده است آیت سید عبداللّه متولد 1285 قمری است و بعد از 90 سال زندگی عابدانه و سراسر مجاهدت علمی در اصفهان درگذشت و در تکیۀ سادات میرمحمدصادقی در تخت فولاد اصفهان دفن گردید و از نسب نامۀ آیت اللّه طیب(2)

(میرمحمدصادقی) که خود از افتخارات سادات میرمحمدصادقی و از این سلسلۀ مبارکه می باشد است، در کتاب کلام الطیب بهره گرفته شده است آیت اللّه طیب صاحب تألیفات عدیده است از مهمترین آنها تفسیر اطیب البیان می باشد که در 14 مجلد به رشتۀ تحریر درآمده است. تولد ایشان 1311 ق و وفات 1412 ق است و محل دفن ایشان در مسجد میر (کازرونی) واقع در خیابان میر اصفهان است و نیز از ؛

* کتاب الذریعۀ(3)ه مرحوم آقابزرگاستفاده شده است؛(4). الذریعۀ مرحوم آقابزرگ در 26 جلد کتاب به زبان عربی نوشته شده است. کتاب الذریعه به صورت کرامت و اعجاز می ماند.

* خاطره مرحوم آیت اللّه سید مجتبی میرمحمدصادقی می گفتند دنبال کتابی می گشتم از مرحوم جدم میرزای قمی یافت نمی شد به الذریعه آقا بزرگ مراجعه کردم نوشته بود این کتاب موجود است و فعلاً در کتابخانه مجتبی میرمحمدصادقی است و این در حالی بود که من آقا بزرگ را ندیده بودم و ایشان هم مرا ندیده بود از همین رو تمام کتابخانه را زیر و رو نمودم و کتاب را یافتم. و این از کرامت است و لاغیر (اسم کتاب را مرحوم آقا مجتبی گفتند ولی حقیر فراموش نمودم) و از دو کتاب بسیار ارزشمند رجال و مشاهیر اصفهان و دانشمندان و بزرگان اصفهان استفاده گردید.

ص: 16

به این قرار است:

1.- سید فاضل و عالم کامل آقا میر محمدصادق؛ 2.- عالم فاضل سید آقا میر علینقی؛ 3.- عالم فاضل آقا سید شفیع؛ 4.- عالم فاضل آقا سید میرمحمد؛ 5.- فاضل کامل و عالم برجسته آقا سید میر اسماعیل؛ 6.- عالم فاضل آقا سید میر محمد مهدی؛ 7.- عالم فاضل آقا میر محمد کاظم؛ 8.- عالم فاضل آقا میر سید علی؛ 9.- عالم فاضل آقا سید میر محمدرضا.

تذکر دوم: پدر سید والاتبار، آقا سید محمدباقر، آقا سید میر اسماعیل است که شرح حال ایشان را خواهم داد گفت. وی دارای سه فرزند بوده است به نام های سید میرمحمدباقر و سید میر محمد رفیع و آقا سید میر محمدتقی. چون دایره سادات به کوری چشم دشمنان حضرت زهرا(علیها السلام) دایرۀ سادات بسیار طویل گسترده است و خداوند بر کثرت تعداد آن ها را زیادتر نماید بیفزاید، فقط از اولاد سید محمدباقر سخن به میان آمده می گویم و از دیگران اجتناب کردیم می کنم تا موجز بودن کتاب حفظ گردد شود و فقط به بیان آبایء خود، جیلاً بعد جیل اکتفا می کنیم.

ص: 19

درِب خانۀ ایشان به روی ارباب حاجت همیشه باز. و کمتر کسی است که والد حقیر را دیده باشد و از سجایای اخلاقی و مردانگی و گذشت ایشان سخن به میان نیاورد.

در سال 1292 متولد و در سال 1389 رحلت نمود کرد و در باغ رضوان، قطعۀه 14 دفن گردید شد. و از ایشان سه پسر به نام نوراللّه، و جواد و شهریار و دو دختر، منیژه بانو و مه رویه، به یادگار مانده است.

بود. از آقا سید علی محمد چهار پسر به نام سید عبداللّه، و سید هادی، و سید محمدرضا و سید ابوالفضل و دو دختر به نام شمسی جان بیگم و صاحب جان بیگم باقی ماند. این چهار پسر همه از اعیان و تجار بودند و در بین این چهار برادر، سید محمدرضا اهل علم و بسیار خوش پوش بوده و عصاها و لباس هایش منحصر به فرد بود.ه وی کتابخانه ای از کتاب های خطی و بزرگ داشته که چون عقب و اولاد نداشته و عمر شریفش کوتاه بوده و سه برادرش اهل علم نبودند، با کمال تأسف از بین رفته. برادر دیگر، مرحوم سید هادی آن قدر مقام و منزلت داشته که صارمه الدوله هر چند وقت یک بار، به دیدن ایشان می آمد.(1) (نقل از بزرگان و پیرمردان فامیل) و شرح حال آقا سید عبداللّه را قبلاً داده امگفتم. محل دفن هر سه برادر تکیۀه سادات میرمحمدصادقی است و محل دفن آقا سید علی محمد، وادی السلام نجف است.

ص: 23

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ص: 26

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ص: 27

................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ص: 28

صحت نسب این سید جلیل صحه گذاشت.ه و علی بنا بر قول مرحوم حاجی کلباسی، مرحوم لنبانی که ایشان هم از سادات و علماء بود،ه شجره نامۀه میر ابوصالح را دیده و تأایید نموده استکرد. مرحوم حاجی کلباسی تا نسل پنجم سید ابوصالح را نیز درک کرده ، یعنی مرحوم آیت اللّه العظمی سید حسن مدرس، مؤسس مسجد جامع رحیم خان(1) را نیز درک کرده بود. (مسجد را سید بنا کرده ولی عمر کفاف نداد و رحیم خان به اتمام رسانید). مسجد در خیابان طالقانی اصفهان مشهور و عظیم است.

نقابت نجف و کوفه را عهده دار می شود شد. وی از کثرت عقل و درایت زبان زد بوده است و سادات کمونه از اولاد ایشان هستند.

داشت، به خصوصاً در سبزوار. و بنا بر قولی، وی سِمَت سپهسالاری داشته است.

خدمت در آستانۀ حضرت و تعلیم اموری کارهایی که مربوط به نقابت مربوط استبود، مشغول به خدمت مشغول شد.ه وی صاحب کرامات بود،ه من از جمله خبر به از پایان یافتن دولت عباسی خبر داد.

حرم، جنگ های زیادی کرده و احتمالاً در زمان القادر باللّه عباسی به مقام شهادت رسیده باشد . و از وقایع زمان او قصۀه مرةه ابن قیس است که با کمال بی ادبی وارد حرم امیرالمؤمنین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) شد و به اعجاز حضرت، دو انگشت از ضریح مبارک خارج و کمر آن ملعون را به دو نیم کرد.

عباسی لازم الاجرا شد.

عمر شریف خود، مشغول جمع احادیث و ترویج مذهب جعفری بود و آنچه او را از دیگران متمایز ساخت،ه شهادت دادن امام رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) است بر اینکه او از اهل بهشت بودن اوست؛ چنانچه چنان که برای پدرش هم این قصه رخ داده است . (حدیث سلیمان) بعد از شهادت امام رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) به کربلا و نجف رفته و صاحب اولاد کثیر است.

رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) به عیبادت او آمدرفتند. وقتی امام از خانۀ او خارج شدند، همسر (زوجه) او، ام سلمه، جای نشستن امام را بوسه می زد و هرکجا را حضرت قدم گذاشته بودند، را می بوسید و می بویئید. این خبر را به حضرت رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) دادند و حالات این بانو را گفتند. حضرت رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فرمودند: «عبیداللّه و زوجه همسر او و فرزندانش از اهل بهشت هستند.»

حدیث سلیمان چیه؟

فقال رضا (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) یا سلیمان: «اعلم انّ عبیداللّه و زوجته و ولده من اهل الجنة.ه یا سلیمان انّ اولا علی و فاطمه اذا کانوا موالین لنا اهل البیت لیسو کسائر الناس.»(1)

نقله عن الکشی سلیمان راوی حدیث است.

می کردند و در میان اهل خراسان، به غایت مورد تکریم بود می شد. او شب را به عبادت و روز را به روزه داری سپری می نموده می کرد و به علت مبارزه در اثبات عقاید حقه، مدتی زیادی در حبس و زندان به سر برده است . سرانجام به جهت مبارزه در عقاید حقه در قریه ای به نام ذی امان، ظاهراً در خراسان، دفن گردیده استشد.

فامیل های وابسته که در هند، و مازندران، و خراسان و مکه منتشر هستند شده اند. همۀه آن ها از نسل عبیداللّه ابن حسین الاصغر، معروف به اعرج می باشندهستند. فرزندان دیگر عبارت اند از: عبیداللّه، و علی، و سلیمان و حسن که سادات مرعشی از این دسته اند هستند:. حسن ابن حسین الاصغر

ندا کنند هرکس شکایتی دارد بیاید و حقش را بگیرد. او می گفت از هیچ کس ترس ندارم، جز مگر علی ابن الحسین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) که بسیار به او بدی کرده ام. امام بر او گذشت. هشام سلام کرد. امام فرمود: «کسی متعرض او نشود.» آنگاه جلو آمدند و فرمودند: «از من و کسان من خاطر جمع باش. کسی به تو تعرض نخواهد کرد. و فرمودند اگر به مال احتیاج داری، بگو ما به تو عطا می کنیم.» در این هنگام هشام فریاد زد و گفت: اللّه اعلم حیث یجعل رسالتهاللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ(1).

از خصوصیات دیگر امام بزرگوار که درس است برای همگان، اشک چشم است و نوحه و گریه برای امام حسین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) است که مدت حداقل دست کم بیست سال گریه داشت بر عزای امام حسین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) گریستند؛ به گونه ای طوری که بعضی از روی دل سوزی می گفتند دیگر بس است این همه فغان و گریه. امام در جواب آن ها می دادند می فرمودند: «یعقوب 12 دوازده پسر داشت. یکی از آن ها مفقود شد و با علم نبوت می دانست زنده است؛ اما آن قدر گریه کرد تا که نابینا شد. من

ص: 43

چگونه گریه نکنم که دیدم پدرم و برادرم و عموهایم و 17 هفده نفر از خانواده ام را به خون کشیدند.»

از امام سجاد(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) ادعیه ای بسیار عالی به یادگار مانده است که به نام صحیفۀ سجادیه. چاپ گردیده است و این کتاب باعث تألیف قلوب اهل سنت به با شیعه شد. و حتی بعد از ارسال این کتاب به مصر، عظمت امامان شیعه و معارف بلند تشیع برای آن ها مکشوف گردیدشد. الحمدللّه.

بود. از زین العابدین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) راجع به زخم سؤوال کردم. فرمود: «هذا مما کان یحمل الجراب علی ظهره الی منازل الارامل و التیامی و المساکین.»؛(1)

یعنی این زخم بر اثر حمل کیسه های غذا برای بیوه زنان و یتیمان و مساکین بود. ما نیز باید درس بگیریم ان شاء اللّه و این گونه باشیم.

اطلاعات پاورقی:

از امام حسین(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) علاوه بر خطبه ها و احادیث، دعای عرفه نیز بیه یادگار مانده است که علما بر این دعا شرح های زیادی از علما نوشته اندشده است.

از جمله احادیث آن امام شیعه این حدیث است از جدشان رسول خدا(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) دربارۀ محبت به اهل بیت(علیهم السلام) است:.

قال الحسین ابن علی، قال رسول اللّه(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): «الزَموا مودتنا اهل البیت فانه من لَقی اللّه و هو یُحِبّنا دَخَلَ الجنةه بشفاعَتنا وَالّذی نفسی بیده لا یَنتَفِعُ عبد بعمله اِلا بمعرفتِنا.»(2)

هرکس که بمیرد و حال آنکه دوستار ما باشد، با شفاعت ما وارد بهشت خواهد شد. توسط شفاعت ما و به خدا قسم، هیچ فردی از محمل خود سود نمی برد،

ص: 45

مگر به واسطۀ شناخت ما خاندان.

دارد.

د. در اخلاق بی نظیر بود. روزی در راه مصاحب یک غیر مسلمانی شد. وقتی به دو راهی رسیدند، باید هرکدام، جداگانه باید مسیری را جداگانه بپیمایندمی پیمودند.، امام دنبال فرد غیر مسلمان حرکت کردند. فرد غیرمسلمان گفت: «راه شما غیر از این راه است.» امام فرمودند: «می دانم مسیر من طرف دیگر است؛ اما کمال رفاقت در حین جدا شدن مشایعت رفیق اوست و این دستور پیامبر اسلام است.»: («هذا مِن تمام النصیحةه اَن یُشیّع الرجل صاحبه.») از این اخلاق غیرمسلمان با دیدن این رفتار، همراه حضرت علی شده و به کوفه آمد و تازه فهمید او امیرالمؤمنین، علی(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) است؛. لذا ازاین رو مسلمان شد.(1)

امام علی(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) از دنیا به کمترین چیز قناعت داشت قانع بود.

نقل شده است:

وقتی امام خلیفه شده و ریاست داشت، در کوفه بر او وارد شدم. دیدم جامۀ کهنه ای در بر دارد و از

ص: 47

سرما می لرزد. عرض کردم: «خدا از بیت المال برای شما حتی سهمی قائل شده است. چرا این چنین با نفس خود رفتار می کنی؟» فرمود: «به خدا قسم، من از اموال شما چیزی را ناقص نمی کنم. این لباس من همان است که از مدینه آورده ام.»

از مولایمان علی (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) نهج البلاغة و کلمات زیادی به یادگار مانده است.

برآورده ساختن حاجت های ذریۀه من، کند هرگاه از دیار خود دور شوند یا تنها و غریب باشند، سعی کند.)

در کتاب عیون اخبار الرضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) آمده است:

از قول حضرت قال الرضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فرمود: «النَّظَرُ إِلَی ذُرِّیَّتِنَا عِبَادَةٌ.»، فَقِیلَ لَهُ:: «یَابن رَسُولَ اللّه ،! النَّظرُ إِلَی الْأَئِمَّةِ مِنْکُمْ عِبَادَةٌ أَمِ النَّظَرُ إِلَی جَمِیعِ ذُرِّیَّةِ النَّبِیِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)؟» فَقَالَ: «بَلِ النَّظَرُ إِلَی جَمِیعِ ذُرِّیَّةِ النَّبِیِّ(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عِبَادَةٌ. مَا لَمْ یُفَارِقُوا مِنْهَاجَهُ وَ لَمْ یَتَلَوَّثُوا بِالْمَعَاصِی.»(1)

حضرت فرمودند: «نگاه به اولاد پیامبر عبادت است.» پس از ایشان سؤال شد: سؤال کرد فردی «ای فرزند رسول خدا، نگاه کردن یعنی به ائمه از شما عبادت است یا نگاه یا به همۀ اولاد پیامبر(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) مقصود است؟» حضرت رضا(عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فرمودند: «نگاه به همۀ اولاد پیامبر(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عبادت است مادامی که در راه پیامبر باشند و از جادۀ شرع خارج نشوند نشده و آمیخته به فسق آمیخته نگردندنشوند.»

ص: 49

پیامبر صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فرمودند:

حَرَّمَ اَللَّهُ اَلْجَنَّةَ عَلَى ظَالِمِ أَهْلِ بَيْتِي وَ قَاتِلِهِمْ وَ شَانِئِهِمْ وَ اَلْمُعِينِ عَلَيْهِمْ ...(1)

خدا بهشت را بر ستمگران بر اهل بیت من و کشندگان ایشان و ناسزاگویان بر آن ها و همکاران ایشان بر این کار حرام کرد.

«مَن أراد التوصل إلي و أن يكون له عندي يد أشفع بها يوم القيامة، فَليَصِل مع ذریتی و یدخل السرور علیهم.»(2).

(اگر کسی اراده کرده است به من نزدیک و متوسل شود و بخواهد شفاعت او را در قیامت بکنم، پس با ذریۀ من ارتباط و مواصلت داشته باشد و در دل آن ها سرور و خوش حالی وارد کند.)

همان مدرک، ص 408،امالی صدوق

5- در روایت است از رسول خدا(صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) که فرمودند:

«مَن أَکَلَ الطعام مع أولادی، حَرَّمَ جَسَدَهُ عَلی النّار.»؛ »(3)

ص: 50

(هرکس با اولاد من غذا بخورد، جسدش بر آتش حرام است.)(1)

مؤلف: احترام به آنها اطعام آنها اجابت دعوت آنها همه را شامل می شود.

همان مدرک، ص 409، جامع الاخبار

کلام را با سورۀ مبارکۀه کوثر به اتمام می رسانم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

إِنَّا أَعْطَيْنَاکَ الْکَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ * إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ

بِسْمِ اَللّهِ اَلرَّحْمنِ اَلرَّحِيمِ

إِنّا أَعْطَيْناكَ اَلْكَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ اِنْحَرْ * إِنَّ شانِئَكَ هُوَ اَلْأَبْتَرُ

و آاخر دعوانا الحمد للّه رب العالمین.

سید جواد الحسینی المیر محمدصادقی

ص: 51

....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ص: 53

....................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

ص: 54