لطف دوست: مجموعه اشعار سید محمدکاظم مجاب و درباره ها

به اهتمام: یدالله قربعلی نجف آبادی ؛ محمد نوری

نوبت چاپ: اول، زمستان 1396

شابک: 2-9-98606-600-978

شمارگان: 1000 نسخه قیمت: 000/200 ریال

ناشر: توانمندان طرح جلد: استودیو نیم

قم، بلوار محمدامین، خیابان گلستان، کوچه11، پلاک4، دفتر فرهنگ معلولین

تلفن: 32913452-025 فکس: 32913552-025

همراه: 09125520765

www.HandicapCenter.com , www.DataDisability.com , info@handicapcenter.com

ص: 2

بسم الله الرحمن الرحیم

ص: 3

که باشم من که مانم بر در دوست

جهان و اهل آن شد مظهر دوست

اگر سیّاره ای باشم در افلاک

روم گردون شوم دور سر دوست

شوم چون عالم لاهوت بی رنگ

که تا شرحی دهم از دفتر دوست

نظر گر بر منش نبود عجب نیست

که غیر از گل نباشد منظر دوست

خدا داند که این هم لطف او بود

که بوسیدم من مسکین درِ دوست

نه آنم تا شبی آید برم یار

نه آن تا شب روم اندر بر دوست

اگر «قدسی» شوم خوانند شاید

رفیقان شعر من در محضر دوست

غزلی از مرحوم مجاب

الهام بخش نام این کتاب

ص: 4

مجاب نامه

«مجاب نامه» نام مجموعه ای از کتاب و نرم افزار است که به مناسبت پنجمین سالگرد رحلت حجت الاسلام والمسلمین سید محمدکاظم مجاب (متخلص به قدسی) در اختیار علاقه مندان قرار می گیرد و شامل شش عنوان زیر است:

1. حاصل عمر: زندگی، فعالیت های سید محمد کاظم مجاب

2. لطف دوست: مجموعه اشعار سید محمدکاظم مجاب و درباره ها

3. دانشنامه معارف شیعه: تدوین و تنظیم سخنرانی های سید محمد کاظم مجاب، 4جلد

4. مجموعه نرم افزاری سید محمد کاظم مجاب: دیداری و شنیداری، هشت DVD

5. راهنمای آثار

6. نقش یار: مجموعه تصاویر سید محمدکاظم مجاب

این مجموعه شامل هشت جلد کتاب؛ نیز هشت عدد نرم افزار (DVD) و در بردارنده آثار باقی مانده از ایشان یعنی یک مقاله با عنوان زندگی نامه خودنوشت و سخنرانی ها، اشعار سروده و مکتوب شده و تصاویر شخصی یا عکس های مجالس ایشان؛ همچنین مقالات، اشعار و کتب درباره مرحوم مجاب است.

میراث حدود هفت دهه تلاش و فعالیت در این مجموعه گردآوری شد؛ آنگاه عالمان، شاعران، پژوهشگران و نویسندگان علاقه مند به افکار و منش آقای مجاب به بیان احساسات خود درباره ایشان پرداختند؛ یا حوادث مرتبط را تجزیه و تحلیل، جمع بندی و مجموعه سازی کردند. در نهایت مجموعه حاضر فراهم آمد. با اینکه برای آماده سازی آن، فرصت ضیق بود، ولی با تلاش و سخت کوشی، نیز همراهی خانواده محترم، راهنمایی و مساعدت های حجت الاسلام والمسلمین سید جواد شهرستانی و بالاخره تلاش شبانه روزی کارمندان دفتر فرهنگ معلولین به اهداف پیش بینی شده، رسیدیم. به امید رضایت خداوند و خوشنودی روح آن مرحوم.

مدیریت بزرگداشت

ص: 5

فعالان نکوداشت حجت الاسلام والمسلمین سید محمدکاظم مجاب

به مناسبت پنجمین سالگرد رحلت

شورای علمی:

سید احمد اشکوری

علی اکبر مهدی پور

علاء الدین نجف

مهدی مهریزی

محمد مهدی ارگانی بهبهانی

ابوالفضل عرب زاده

سید رضا حسینی امین

سید علی صدرالسادات

سید ناصر مجاب

سید احمد رشیدی فر

عبدالحسین طالعی

موسی عصمتی

یداللّه قربعلی

منصور رضوانی

قدرت اللّه شفیعی

علی اکبر صفری

دبیر: محمد نوری

شورای اجرایی و ارتباطات:

عبداللّه امینی پور

اباذر نصراصفهانی

حسین روحانی صدر

مریم قاسمی

مسعود باقری

منصوره ضیائی فر

محمدباقر یوسف وند

پریسا عالم زاده

دبیر: علی نوری

ص: 6

عاشق خسته دل. 42

خیال رخ. 42

لطف دوست.. 42

حریف درد. 43

فتنه پنهان. 43

میهمانی گل.. 43

کویر عاشقی.. 44

نقش یار. 44

تشنگان عشق.. 45

ناله بلبل.. 45

اشک عاشقان. 46

اسیر زلف.. 46

ماجرای آب.. 46

مدح حضرت امام حسین علیه السلام. 47

خروس سحری.. 47

قلب سوخته. 47

اشک چشم شب روان. 48

حدیث خال لب.. 48

تمنای دل. 48

طمع خام. 49

روز میعاد. 49

عشق یگانه. 50

تمنای وصال. 50

شعر جان سوز. 51

پیام جاودان. 51

باد صبا 51

محرم اسرار. 51

شمع خلوت.. 52

جلوه ساقی.. 53

حدیث عشق.. 53

انفاس قدسیان. 53

شب انتظار. 54

ص: 8

بر آستان دوست.. 54

امید وصال. 54

سفر رهروان عشق.. 55

عشق گل.. 55

نفس اطهر. 56

صف همسفران. 57

راز مقدس... 57

صدای آشنا 57

دوستان با وفا 58

حیات نفس... 58

داغ دل. 59

یار من گل.. 59

وصف یار. 60

بوی گل.. 60

دام عشق.. 60

راز دل. 61

سیر آسمان. 62

تضمین با غزل سعدی.. 62

دل بیمار. 62

خواست شاعر. 63

شب قدر. 63

هستی عاشق.. 64

اشک آه. 64

صحبت دوست.. 65

وصف دوست.. 65

مدینه. 66

تنهایی.. 66

روزن دل. 67

توشه عمر. 67

راه وصل.. 68

لذت دیدار. 69

در شهادت حضرت امیر علیه السلام. 69

ص: 9

توبه زاهد. 69

راز شب.. 70

نقش یار. 70

بدرقه راه. 71

رفتن یار. 72

جفای دوست.. 72

هجرت گل.. 72

مهدی (عج). 73

حُسن یوسف.. 74

مویه. 74

حدیث آب.. 75

قصاید. 77

میلاد مولای متقیان علیه السلام. 77

بیاد مرحوم علامه امینی(ره) صاحب الغدیر. 77

درّ دریای صفا 78

شب رحلت.. 78

هجران دوست.. 79

یار دیرین.. 79

ماه رمضان یادت بخیر 80

مدح و منقبت مولای متقیان علیه السلام. 81

حفظ اسرار 81

در رثای عالمی ربانی.. 82

در رثای مجاهد نستوه. 83

آیت عظما 84

متفرقات.. 85

تولد حضرت رسول(ص). 85

شوق دیدن. 85

جواد نوجوان. 86

وفایی و ضیایی.. 86

منظرگاه یار. 86

تخمیس با غزل سعدی.. 86

تخمیس با غزل استاد شهریار. 87

ص: 10

تخمیس با غزل علامه طباطبائی.. 88

قتل حضرت امام حسین(ع). 88

امام جواد(ع). 89

یاد تو. 89

کوری در گلشن.. 89

همسر خرم. 90

امام تاسع. 90

تخمیس با غزل حافظ.. 90

بیاد شهادت حضرت علی(ع). 91

یادگار خط.. 92

تخمیس با غزل حافظ.. 92

نصیب قدسی.. 93

رباعیات - دو بیتی ها 95

اشعار عربی.. 101

در رثای فقیهی مجاهد. 101

مدح مولای متقیان(ع). 101

بحق علی(ع). 102

ابتلا.. 102

لا نراه و لا یرانا 102

البکاء. 102

اشکو الی اللّه. 103

مصطفانا 103

اخِ صدیقٍ.. 104

فصل دوم: اشعار درباره. 105

راه حق، سید مهدی صدر الحفاظی.. 107

همنشین آفتاب، سعید مقدس ........................................ 111

الخطیب الزّاهد العالم السیّد کاظم المجاب، عبدالستار الحسنی.. 113

تخمیس با غزل سعدی، یا حسن.. 115

شیفته کرده مرا، سید احمد عالم زاده 117

شاعر اندیشمند معاصر، محمد ابراهیم فراهانی.. 119

ص: 11

صاحب معانی و بحر مثانی، ابوالفضل عرب زاده.. 121

سروده های مجابی، موسی عصمتی.. 123

بهار سبز، محمد حسینی.. 125

فروغی فراتر از خورشید، یداللّه قربعلی.. 127

خطیب وارسته، پریسا بقال زاده. 131

عرفان ناب، علی اکبر صفری.. 133

فاضل فرهیخته، غلامعلی محول.. 135

فصل سوم: اشعار اهدائی.. 137

چشم انتظار، پریسا بقال زاده. 139

مظلومیت اهل بیت علیهم السلام، دعبل خزاعی.. 141

مدح امام المنتظر، محمود وجدانی نژاد. 147

رباعی، محمد حسن وجدانی نژاد.. 151

فصل چهارم: بررسی و تحلیل.. 155

رسایی و حکمت در اشعار مرحوم مجاب، محمدرضا سنگری.. 157

مجابیات یا شعر شیعی، محمد نوری.. 163

حضرت معصومه(س) از نگاه مرحوم مجاب، اعظم قاسمی.. 179

مجابیات: تأثیر و تأثرها، علی نوری 183

فرهنگ روضه خوانی از منظر مرحوم مجاب، عبدالحمید کاشانی.. 191

ص: 12

سالشمار زندگانی

تولد 1308

نابینایی 1309

شروع منبر 1315

فوت پدر 1321

شروع درس حوزوی 1323

غرق شدن برادرش سید مصطفی 1335ش/1375ق

انتشار نامه روشن بینان 1343

مهاجرت به اهواز 1350

مهاجرت به قم 1359

انتشار دیوان قدسی 1376

ضبط مجالس حسینی 1380

انتخاب به عنوان مبلغ برتر 1384

اعطای تقدیرنامه جهت نکوداشت مبلغین اردیبهشت ماه 1384

ضبط مجالس فاطمیه در تهران 1388

تولید نرم افزار سخنرانی فاطمیه 1389

وفات اسفند ماه 1390

انتشار CD سخنرانی های فاطمی 1391

انتشار CD مجالس حسینی 1391

انتشار خاطره در سایت رحیق مختوم 1392

لوح فشرده سخنرانی ها 1392

لوح فشرده منبرها در کتابخانه محقق طباطبایی 1394

بزرگداشت دفتر فرهنگ معلولین 1395

ملاقات خانواده با آقای شهرستانی آذرماه 1395

تشکیل شورای نکوداشت دی ماه 1395

انتشار مجموعه 8 جلدی مجاب نامه اسفند ماه 1395

تولید مجموعه نرم افزاری DVD8 اسفند ماه 1395

ص: 13

ص: 14

جهت تحقق این اهداف از پژوهشگران مبرز و نویسندگان شناخته شده دعوت به همکاری شد؛ لازم است از همه بزرگانی که در این فرصت محدود برای تحقق نکوداشت، بسیار کوشیدند و مساعدت فرمودند، تشکر شود. همچنین خانواده آن مرحوم به ویژه آقای سید ناصر مجاب زحمات فراوان در انجام این مهم داشته اند. برادر بزرگوار مرحوم یعنی دکتر سیدمحمدی مجاب و دامادهای محترم به ویژه دکتر سید علی صدر السادات از هیچ کوشش و مساعدتی دریغ نفرمودند؛ ما به نوبه خود از همه این عزیزان سپاسگزاریم. حاصل زحمات همگان، مجموعه ای است که تقدیم می گردد. لازم است از فرد

فرد عزیزانی که در این کار سترک، بزرگ و ماندگار، قدم های شایسته برداشتند، تشکر کنیم. در واقع با زحمات اینان، مرحوم مجاب در تاریخ ایران و اسلام و شیعه بیشتر احیا و شناخته خواهد شد و جوانان امروز و فردا می توانند از ایشان الگو گرفته و در راه پیشرفت و تعالی خود به او اقتدا کنند. به ویژه افراد دارای معلولیت اعم از نابینایان، ناشنوایان و دیگران با درس آموزی از وقایع زندگی ایشان می توانند آینده سعادتمندی را برای خود رقم زنند و بسازند.

اما مجموعه اقداماتی که قرار شد در دفتر فرهنگ معلولین درباره این شخصیت گرامی به مناسبت پنجمین سالگرد رحلت ایشان اجرا گردد به شرح زیر است:

مجاب نامه

مجموعه هشت جلد کتاب با عنوان مجاب نامه (1 تا 5) به شرح زیر در دستور کار است و :

1. حاصل عمر:زندگی نامه و فعالیت های سید محمدکاظم مجاب، یک جلد.

این کتاب شامل زندگی خودنوشت و شرح حوادث به روایت دیگران، مقالات و مصاحبه ها درباره شخصیت، خاندان، آثار و نیز درباره اجازات ایشان است.

2. لطف دوست: مجموعه اشعار سید محمدکاظم مجاب (قدسی)، یک جلد.

اشعار مرحوم مجاب، اشعار درباره، اهدایی ها و نیز بررسی و تحلیل شعر ایشان در این کتاب عرضه شده است.

3. دانشنامه معارف شیعه: تدوین و تنظیم سخنرانی ها، چهار جلد.

ص: 16

سخنرانی های مرحوم در مجالس مختلف از سال 1370 تا 1390 است. گروه بیست نفری از متخصصان چند رشته در حال مکتوب و آماده سازی این مجموعه است و به صورت دانشنامه عرضه می گردد.

4. نقش یار: مجموعه تصاویر سید محمدکاظم مجاب، یک جلد

5. راهنمای آثار، یک جلد

این کتاب به معرفی میراث ایشان مانند اشعار، کتب و سخنرانی ها به روش علمی می پردازد.

مجموعه نرم افزاری

هشت لوح فشرده (DVD) با عنوان مجموعه نرم افزاری سید محمدکاظم مجاب: دیداری شنیداری در چهار گروه زیر عرضه می گردد:

1- مجالس فاطمیه، یک عدد

سخنرانی های سال های 1385 تا 1389 در قم و تهران به مناسبت شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها است.

2- مجالس حسینی، یک عدد

سخنرانی های سال های 1385 تا 1389 به مناسبت مجالس در ایام عاشورا و محرم در قم و تهران است

3- مجالس طباطبایی، پنج عدد

سخنرانی ها در سال های 1375 تا 1390 در قم، کتابخانه مرحوم علامه سید عبدالعزیز طباطبایی برای نخبگان به مناسبت های مختلف

4- مجالس مذهبی، یک عدد

سخنرانی ها در سال های 1370 تا 1390 در قم، مراکز علمی و تبلیغی به مناسبت های مختلف برای عموم مردم

سخنرانی هایی که به صورت نوارکاست از ایشان باقی مانده، تبدیل به فایل های الکترونیکی جدید شده و در هشت DVD عرضه می گردد. این سخنرانی ها به روش علمی مجموعه سازی عرضه خواهد شد. هدف این است که علاقه مندان و مبلغین از سبک، روش و محتوای منبر آن مرحوم مستقیماً استفاده کنند.

ص: 17

گزارش نشست

مجموعه فعالیت هایی که در روز نشست یعنی 20 اسفندماه 95 عرضه می شود، در دو سامانه ضبط و ثبت می گردد:

1- گزارمان، یک جلد کتاب کاغذی

اقدامات ارتباطی، تبلیغاتی، چاپ و نشر و خدماتی که از چند روز قبل از 20 اسفندماه 95 شروع و در این روز به پایان می رسد، در این کتاب، گزارش می گردد.

2- گزارش صوتی - تصویری، یک DVD

رخدادها، سخنرانی ها، حواشی، اجرای سرودها، مصاحبه ها و اظهارنظرها در روز بزرگداشت در قالب یک عدد DVD عرضه می شود.

اطلاع رسانی

علاوه بر فعالیت های سایت دفتر فرهنگ معلولین و گروه تلگرامی معلولان فرهیخته وابسته به همین دفتر، چند اقدام ویژه دیگر برای پوشش دادن خبری - تبلیغاتی بزرگداشت مرحوم مجاب انجام می پذیرد:

1- هفته نامه بزرگداشت

هشت شماره نشریه با عنوان «بزرگداشت» از اول بهمن ماه منتشر می گردد. این نشریه هفته نامه است و درصدد ایجاد رونق در امور بزرگداشت است. این پروژه شروع شده است. این هفته نامه الکترونیک و در سایت دفتر فرهنگ معلولین موجود و قابل دسترسی است.

2- کتابچه زندگی نامه و خدمات، سه زبانه

به منظور آگاهی عمومی مردم جزوه تاشو به سه زبان فارسی و عربی و انگلیسی با عنوان زندگی نامه و خدمات حجت الاسلام و المسلمین سید محمدکاظم مجاب (قدسی) عرضه می شود.

3- کتابچه پنجمین سالگشت عروج ملکوتی

به منظور آگاهی رسانی به عموم مردم نسبت به اقدامات دفتر فرهنگ معلولین، جزوه ای تاشو به سه زبان با عنوان «فعالیت ها و اقدامات به مناسبت پنجمین

ص: 18

سال عروج ملکوتی» منتشر شده است. این اثر درباره فعالیت ها و اقدامات دفتر فرهنگ معلولین به مناسبت سالگرد درگذشت مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید محمدکاظم مجاب است.

4- سرود

آماده کردن چند سرود از اشعار مرحوم مجاب و عرضه در روز نشست. سپس انتشار به صورت نرم افزار.

5- اطلاعیه های تبلیغاتی

از آبان ماه 95 تبلیغ برای همایش بزرگداشت روی سایت ها و گروه های تلگرامی آغاز شد. و اطلاعیه هایی طراحی و منتشر گردید. استفاده از این شیوه مدرن خوب جواب داد و ظرف سه ماه مقالات و مصاحبه های بسیار واصل گردید. غیر از اطلاعیه های رسانه ای، چند نوع بَنِر و تیزر جهت نصب در محوطه همایش طراحی و نصب شده است.

لازم است از همه بزرگانی که در این فرصت محدود برای تحقق این نکوداشت، کوشیدند و مساعدت فرمودند، تشکر شود. خانواده آن مرحوم به ویژه آقای سید ناصر مجاب زحمات فراوان در انجام این مهم داشته اند. برادر بزرگوار، دکتر سیدمحمدی مجاب و دامادهای محترم به ویژه دکتر سید علی صدر السادات از هیچ کوشش و مساعدتی دریغ نفرمودند؛ ما به نوبه خود از همه این عزیزان سپاسگزاریم.

در پایان لازم است این مساعی و تلاش ها را ادامه توصیه ها و راهنمایی های جناب حجت الاسلام والمسلمین سید جواد شهرستانی دامت افاضاته و حمایت های خالصانه استاد حاج علاء الدین نجف دانست.

امید دارد با این اقدامات، یاد و خاطره، اخلاق و منش، نیز آثار ایشان ترویج شود و برای همیشه از خطر فراموشی و نسیان حفظ گردد و یاد این خادم فرهنگ شیعه همیشه زنده بماند.

دفتر فرهنگ معلولین

ص: 19

ص: 20

فصل سوم شامل شعرهای اهدایی است که شاعران درباره موضوعات مهم سروده و به آقای مجاب اهدا نموده اند. بالاخره فصل چهارم شامل مقالاتی است که به تجزیه و تحلیل و سبک شعری مرحوم مجاب پرداخته اند.

به هرحال این دفتر تلاشی در جهت معرفی جنبه های مختلف شعر و شاعری مرحوم مجاب است، شعر او و اشعار درباره او را «مجابیات» نامیده اند. امید اینکه این نامگذاری مقبول باشد. جا دارد مدیریت حوزه علمیه از چنین شاعران روحانی که عمر خود را در مسیر اعتلای فرهنگ مذهبی گذاشتند تجلیل و تکریمی داشته باشد؛ مگر چند شاعر روحانی در سطح مرحوم مجاب در حوزه علمیه بوده است؟

مهم ترین ویژگی شعرها و مباحث دفتر حاضر، نگاهی جدید به شعر شیعی در چارچوب اشعار آقای مجاب است و امید است موجب اعتلای شعر مذهبی گردد.

این دفتر پیش از انتشار، به آقایان سید ناصر مجاب، سید علی صدرالسادات، محمدرضا سنگری و علی اکبر صفری تقدیم گردید؛ با تشکر از همه این عزیزان که به رغم مشغله های فراوان، قبول زحمت فرموده و با مطالعه این مجموعه، نکاتی را متذکر شدند. این نکات تماماً اعمال شد.

ص: 22

جوانب و ابعاد این بزرگداشت، خانواده مرحوم خدمت جناب آقای شهرستانی رسیدند تا از نظرات و رهنمودهای ایشان استفاده کنند و بزرگداشتی در شأن آن مرحوم و متناسب با خدماتی که هفت دهه در جهت ترویج تعالیم شریعت و معارف اهل بیت علیهم السلام داشت برگزار گردد. در این جلسه آقای سید ناصر مجاب، و سید علی صدر السادات از طرف خانواده و آقای محمد نوری از طرف دفتر فرهنگ معلولین گزارشی در باب پیشرفت های اجلاس بزرگداشت مرحوم مجاب عرض کردند. سپس جناب آقای شهرستانی سخنان زیر را بیان فرمودند.

بسم اللّه الرحمن الرحیم؛ شما خانواده محترم، پسر، دامادها و نوادگان مرد بزرگی هستید و از اینکه تشریف آوردید متشکرم. منبر مرحوم مجاب خود قاعده ای قابل توجه بود. یعنی وقتی گفته می شد:مجاب؛ نه حاشیه داشت؛ نه مشکل ساز بود و نه مخالف آنچنان داشت. همه او را دوست می داشتند؛ زیرا فقط درباره صاحب منبر یعنی امام حسین علیه السلام و اصحابش می گفت.

هر منبرش، نکته و مطلب جدید داشت، حرف برای گفتن بسیار داشت؛ چون بسیار مطالعه می کرد. بسیاری از افراد که چشم دارند و توان مطالعه دارند، به اندازه ایشان اهتمام ندارند ولی ایشان به رغم نابینایی، همت بلند در مطالعه و یادگیری مطالب و سپس عرضه آنها داشت. از همه مهم تر زبان شیرین او و لحن گیرا و جذابش بود. صحبت هایش لطیف و بسیار دلنشین بود. بسیاری معتقدند بین منبری های معاصر، مرحوم مجاب گوی سبقت را ربوده است.

اگر سخنرانی هایی که از ایشان به یادگار مانده، خوب پیاده شود و تبدیل به متن مکتوب گردد. البته به شرط اینکه ظرافت ها لحاظ شود، استفاده آن عمومی تر می گردد؛ ولی صوت او هم قابل استفاده است. لذا هر دو کار انجام شود، خوب است؛ یعنی هم به صورت کتاب و هم به صورت صوتی؛ تا همه بتوانند از این آثار استفاده کنند. ما هم حمایت می کنیم تا این کارها در دفتر فرهنگ معلولین به خوبی اجرا گردد. این دفتر خدوم همه کسانی است که دارای نوعی آسیب جسمی بوده و به فرهنگ اهل بیت علیهم السلام هم خدمت کرده اند.

ص: 24

به همت خانواده محترم و این دفتر ان شاءاللّه درباره همه فضلا و روحانیونی که به رغم مشکلات جسمی، خدماتی داشته اند، آثاری منتشر شود و جلساتی برای تکریم آنان برپا شود. اینجانب علاقه دارم و قبول دارم چون کسانی مثل آقای مجاب در حوزه های ایران و عراق و حتی حوزه های شیعه دیگر کشورها بوده اند و هستند ولی کمتر به معرفی آنان اهتمام شده است. با اینکه اینان خدمات بزرگی داشته اند. آقای امام جزایری که چند ماه قبل اقدام شد و مجلسی برپا گردید و کتابی درباره ایشان منتشر شد، بسیار زحمت کشیده و در تدریس و تبلیغ موفقیت داشته است؛ همچنین آقای مجاب. البته من معتقدم برای زنده ها و اَحیا باید بیشتر تلاش کرد چون تأثیر آن بیشتر است. من هم شروع کرده ام و تا الآن برای چند شخصیت، تکریم و تقدیر انجام شده است.

اما می دانید این گونه کارها نیاز به زمان و برنامه ریزی دارد. شخصیت هایی هستند که فراوان خدمت کرده اند اما حتی یک صفحه مطلب درباره آنها منتشر نشده است؛ تدوین یک کتاب درباره چنین شخصیت ها و جمع آوری اطلاعات و اسناد، زمان بر و پر مشکل و پرفراز و نشیب است. اما الحمدلله نیروهایی هستند که جذب این گونه کارها شده اند و با علاقه و تعهد کار می کنند، من هم آنان را یاری می رسانم.

احیای آثار این افراد علاوه بر اینکه خدمت به مکتب شیعه است، خود این افراد از عمق قلبشان دعا می کنند و دعایشان حتماً مؤثر است. از یک طرف فرزند یا داماد یا خویشاوند آن مرحوم هستید و دِین و تعهدی نسبت به آن مرحوم بر ذمه دارید. انجام چنین تعهدی خوب و مطلوب است؛ اما مطلوب تر و بهتر اینست که با قصد قربت شروع کنید و ثواب مضاعف کسب خواهید کرد. در موارد بسیار دیده ایم کسانی علاوه بر قصد و انگیزه خانوادگی و خویشاوندی، قصد تقرب هم کرده اند و با خدای خود پیمان بسته اند کاری را برای رضای او و مبتنی بر ضوابط الهی انجام دهند، آثار وضعی کارشان را در همین دنیا مشاهده کرده اند.

ما مرده پرست هستیم. خادمان و مشاهیر و بزرگان را در زمانی که زنده هستند، تقدیر و تکریم نمی کنیم. تجلیل در زمان حیات بسیار مؤثرتر و مفیدتر است. کسی که تجلیل شده، شارژ می شود و نیروی تازه می گیرد و انگیزه و توانایی چند برابر پیدا می کند؛ مهم تر اینکه در جامعه الگوسازی و فرهنگ سازی می گردد. کسانی سعی می کنند از این الگوها پیروی کنند و به نوعی ترویج محاسن اخلاقی خواهد

ص: 25

شد. بهرحال با تکریم بعضی از شخصیت های مؤسسه آل البیت علیه السلام شروع کردیم، امیدواریم با برنامه ریزی و فرهنگ سازی گسترش و تعمیم پیدا کند.

دزفول در جنگ تحمیلی، بسیار مقاومت کرد و بسیار شهید داد. چون فرهنگ مذهبی در مردم قوی بود و مردم از اعماق قلوبشان، تعالیم اهل بیت علیهم السلام را قبول داشتند. همه اینها به خاطر خدمات فرهنگی کسانی مثل مرحوم مجاب و آقای قاضی(1) است. بنابراین این گونه افراد هم به مذهب و تشیع و اسلام خدمت کردند و هم به کشور و مردم.

لذا احیای آثار و تجلیل از اسم و خدمات این بزرگوار، ضروری و واجب است. ایشان سال ها با خلوصی ویژه خدمت کرد. با وضع جسمانی که داشت اساساً وظیفه ای بر دوش او نبود؛ اما بیشتر از بسیاری از ماها کار و مجاهدت داشت؛ چون انگیزه الهی و قوی داشت؛ چون شور و عشق به اهل بیت علیهم السلام داشت؛ چون برای فرهنگ سازی مردم سری پر شور داشت؛ حالا حیف نیست ما از چنین کسی تجلیل نکنیم؟! او نیازی به تکریم و تجلیل ما ندارد؛ ولی این اقدام ما در واقع نشان دادن برجستگی ها و زیبایی های فرهنگ خودمان و معرفی شخصیت های خودمان به جهان است.

یکی از علما می گفت رفتم خدمت آیت اللّه بروجردی و گفتم اجازه می فرمایید از سهم امام برای جشن نیمه شعبان خرج کنیم، آقای بروجردی گفت: یک مقدار از پول امام برای خود امام خرج شود عیبی ندارد. در مورد آقای مجاب باید گفت: ایشان بسیار خدمت کرد و مجالس بسیار برپا کرد و برای تکریم و اعتلای تعالیم و معارف دینی بسیار کوشید؛ اگر ما هم مجلسی برای او به پا کنیم عیبی ندارد؛ لذا مناسب است و جا دارد ما هم از او تکریم کنیم و مجلسی به او اختصاص دهیم.

روایتی هست که می فرماید کسی که برای خدا حرکت و فعالیت کند، نمو و رشد می کند. مرحوم مجاب کارهایش از خلوص و صدیق و صفا بود، و پیامش و تبلیغ رو به گسترش بود.

امیدوارم در همه کارها و نیز در این کار یعنی اقدام برای مرحوم سید مجاب موفق باشید.

ص: 26

مرحوم پدرم سفارش مرا به دو نفر از وعاظ شهر یعنی مرحوم ملاعبدالرضا ترابی ناصح و آقای حاج ملامرتضی ترابی شریفی کرده و سفارش نموده بود تا تحصیلات خود را بعد از او پیش آنها ادامه دهم. بعد از مرحوم پدرم، عائله ای شامل دو خواهر و دو برادر و مادرم به گردن من افتاد. لازم بود با به دست آوردن پولی از راه منبر، زندگی آنها را تأمین کنم.

در یکی از روزهایی که پیش مرحوم ناصح می رفتم، رفیق من آقای آقا سید محمدحسین قدوسی از دزفولی های مقیم بروجرد که او نیز از دو چشم نابینا بود خبر تازه ای به من گفت؛ او گفت: خدمت شخص بزرگی رفته و رساله فارسی آیت اللّه اصفهانی را می خواند. این شخص بزرگ که بعداً یکی از استادان من شد، از مشاهیر و جامع معقول و منقول حجت الاسلام آقای حاج آقا محمدعلی بیگدلی بود. روزهای بعد من نیز هم به همراه ایشان خدمت آقای بیگدلی رفتم و به درس هایی که او می خواند گوش می دادم. او طلاب زیادی داشت. خدمت او صرف و نحو می خواندند و من هم یک طرف نشسته و گوش می دادم. مدتی گذشت. به قسمتی از اصطلاحات علمی آشنا شدم اما اظهار این مطلب ممکن نبود یعنی من آن رو را نداشته که بگویم فاعل و مفعول و مضاف الیه را می فهمم که چیست و مبتدا و خبر رامی دانم که کدام است تا اینکه با نهایت کم رویی خدمت یکی از طلاب ایشان امثله را خواندم، بعد کتاب های بصرویه و تصریف و اجرومیه تا اوایل الفیه را در خدمت حضرت آیت اللّه حاج سید مهدی حکمی خواندم. دیگر تقریباً کار از کار گذشته بود و آقای بیگدلی و طلاب ایشان فهمیده بودند که من هم درک این گونه مطالب را دارم. لذا بقیه الفیه و سیوطی و منطق را در خدمت او خواندم و تا حدود رسائل و مکاسب را در خدمت مراجع تقلید و آیات عظام مانند حضرت آیت اللّه العظمی جناب حاج آقا سید اسداللّه نبوی و آیت اللّه آقا شیخ منصور سبط الشیخ خواندم.

ایام ملی شدن صنعت نفت پیش آمد و مرحوم علامه کبیر آیت اللّه المجاهد حضرت آقای حاج آقا سید ابوالقاسم کاشانی برای وحدت ممالک اسلامی قیام فرمودند. تبلیغات ایشان نیز در من مؤثر افتاد؛ از آن پس منابر خود را به این هدف مقدس که آرزوی هر مسلمان واقعی است اختصاص دادم و در این راه از تحمل توهین ها و مسخره ها و اتهامات که از طرف مخالفین این هدف مقدس می شد سرباز نزدم. باری آن دوره هم گذشت.

ص: 28

شرح

این هجران و این خون جگر

این

زمان بگذار تا وقت دگر

یکی از خاطرات تلخ زندگی من مرگ برادر کوچکم مصطفی بود. رابطه شدید حقیقی بین من و او و قطع شدن دفعی آن، چنان تکانم داد که اگر تفضلات الهی نمی بود نزدیک بود که تار و پود وجودم به کلی از هم پاشیده و به زندگی من هم نیز خاتمه داده شود، اینجا بود که قطعات شعری همچون لخته های خون چرکی که از داخل زخم ها بیرون می آوردند به دادم رسید. با گفتن غزل هایی که در این کتاب از نظر خوانندگان عزیز می گذرد، دل خود را خالی می کردم و می گفتم:

ما درد

هجر او را با دوستان نگفتیم

بهتر

که کس نداند راز نهان ما را

از

دفتر فراقش خوانید شعر قدسی

روزی

اگر بجویند یاران نشان ما را

البته مقصودم این نیست که پیش از آن موقع شعر نگفته ام بلکه از زمان بچگی این طبع را داشته، گاهی انگشتری و گاهی مجاب و در این اواخر قدسی تخلص کردم. در خاتمه تذکر دو نکته لازم است.

1- مطالعه زندگی اشخاص مانند من که همه اش با ناکامی و محرومیّت مانند تمام شاعران بوده است، انسان را متوجه این نکته می کند که این جور آدم ها وقتی از کسی نوازشی یا مهربانی دیدند، چون از دیگران کمتر آن را می بینند، آن را فراموش نکرده و بعداً به صورت عشق و محبت احساسات آنها را تهییج و انگیزه شاعری در آنها به وجود می آید.

2- چون آدم های نابینا تراکم اخبار در ذهنشان کمتر است، مطلبی را که شنیدند با فرصت بیشتری در ذهن ایشان آمد و رفت می کند و طبع ایشان برای جواب و تأثر که تنها انگیزه شعر و موسیقی است آماده می شود.

غرض از تذکر این دو نکته این بود که این مبحث را رها کرده و دنباله آن را به متخصصین روان پزشکی که قطعاً اطلاعاتشان در این باره از بنده بیشتر است بدهم. اکنون این اشعار را از نظر خود بگذرانید.

قدسیا درد غم هجر بسی باشد سخت خاصه این درد که بر بار تو سر بار تو بود(1)

حاج سید محمدکاظم مجاب

ص: 29

ص: 30

مجموعه اشعار مرحوم مجاب اولین بار به همت یکی از نخبگان دزفول به نام سید موسی عالمشاه در سال 1343ش/1385ق به زیور طبع آراسته شد. آقای عالمشاه مدیر کتاب فروشی عالمشاه در دزفول بود. و با اینکه در آن زمان، یک ناشر شهرستانی بود، و لی از نظر زیبایی و رعایت نکات فنی کتاب قابل توجه به نام نامه روشن بینان: برگزیده از اشعار قدسی منتشر کرده است.

مرحوم صدر صاحب انتشارات صدر در تهران مجدداً مجموعه اشعار آقای مجاب را همراه با اضافاتی در سال 1376 منتشر کرد. مدیریت بزرگداشت مرحوم مجاب با راهنمایی و همکاری خانواده ایشان و حذف و اضافاتی، مجموعه اشعار آن مرحوم را در این فصل می آورد. آمار این اشعار این گونه است:

غزلیات، 96 قطعه

قصیده ها، 10 قطعه

متفرقه ها، 20 قطعه

رباعیات و دوبیتی ها، 42 قطعه

اشعار عربی، 9 قطعه

در مجموع 177 قطعه شعر از ایشان بر جای مانده است. ایشان از خردسالی شعر سرایی را تمرین می کرد و این اشعار طی هفت دهه از عمرش جمع آوری شده است.

در فصل آخر این کتاب چند مقاله به تجزیه، تحلیل و بررسی محتوای اشعار ایشان می پردازند.

ص: 32

هرگز از

دست فراقش بسلامت نرود دل

آنکه کرده

است تمنای دل خرم او را

تا خروس سحری خواند نخفتم همه شب ها

بلکه جویم

ز دم صبح نشان دم او را

بلبلی شاخ گلی دید بیادش غزلی گفت

ما ز

«قدسی» نشنیدیم حدیث غم او را

***

بلبلی

اندر لب جویی کافیست

که بیاد

آوردش مطلعی از دفتر ما

عاقبت

شهره صحرای جنوان خواهد کرد

درد هجران

وی و طبع سخن گستر ما

ناله نی

دل ما بود در او آتش هجر

باده رنگ

رخ اوست آمده در ساغر ما

کوی او

باغ بهشت است و وصالش فردوس

قامتش

سایه طوبی و لبش کوثر ما

تا پس از

سوختن ما گذرد باد صبا

آورد بویی

از او بر سر خاکستر ما

قدسی این بس که خودش گفت شبی یاران را

در مبندید

که یک خسته بُود بر در ما

***

غیر از

این جان بلا دیده نبد «قدسی» را

رحمتی کرد

بر این تحفه ناقابل ما

***

این

لولیان بخفتند زین های و هوی مستی

شاید به

خواب بینند آن ایستاده ما

ما رهروان

فتهیم همراه سوره فتح

یاران

شکست خوردند از بنده زاده ما

***

چقدر طعنه

زند کور بر طراوت باغ

بس است

زخم نظر بر من بصیر، بیا

اگر چه

دیده یعقوب شد ز هجران کور

بیار

پیرهن یوسف ای بشیر، بیا

اسیری من و صد همچو من که چیزی نیست

شده است

گل به کف باغبان اسیر، بیا

هزار دل

شده سیر از حیات و این دل من

هنوز

منتظر است ونگشته سیر، بیا

***

بیاد جوشش عشق و مناجات

بیاد ناله و فریاد دیشب

بیاد مجلس انس من و او

بیاد فردی از افراد دیشب

بیاد آنچه دیشب بوده و نیست

بیاد وصل بی بنیاد دیشب

بیاد نغمه شیرین «قدسی»

بیاد همرهش فرهاد دیشب

***

***

***

نگار پرنیان پومش سبک خیز

که روی لاله از وی رنگ و بو

داشت

میان دوستان با خنده می گفت

که «قدسی» طبع شوخ بذله گو داشت

***

شعر تو

سوخت قلب جوان را ولی چه سود

قلبی که

سوخت قلب دگر را خبر نکرد

***

فلک ما را بکام او نمی خواست

و گرنه رهبر ما رهبری کرد

***

***

طرف دشت چمن ازسبزخطت داشت

نشان

گل اگر

رنگ رخی داشت ز دیدار تو بود

آخر ای

یوسف گم گشته از این دل خبری

که بکف تا

سر و جان داشت خریدار تو بود

ای دل

غمزده سر تو نمی آرم گفت

آنکه

بردند ز ما محرم اسرار تو بود

یاد از آن

شب که تو مه بودی و من همره ماه

ماه گردان

چو منش دل بسر کار تو بود

حاش لله

گه نگفتیم بکس درد فراق

هر چه

گفتیم ز شیرینی گفتار تو بود

دل ما

طاقت درد و غم بسیار نداشت

هر چه

نالید ز درد و غم بسیار تو بود

تا مرا

هست نجویم ره باغ و لب جوی

زانکه

روزی گذرم بر در گلزار تو بود

«قدسیا» درد

غم هجر بسی باشد سخت

خاصه این

درد که بر بار تو سر بار تو بود

***

عقل

را پیش کش باده گلگون سازید

گر

کمی ماند کمی بر در آن خانه شوید

یا

شوید آینه روی بتی حور سرشت

یا

اگر دست دهد زلفِ و را شانه شوید

حرف

افسانه نخوانید زاوراق کتاب

هستی

خویش فنا کرده و افسانه شوید

هم به

صحرا به هوای گل نسرین آیید

هم به

دریا پی آن گوهر یکدانه شوید

گر به

زلفش دل دیوانه ما راه نیافت

از

کمال رخ او عاقل و فرزانه شوید

یا چو

«قدسی» بگذارید بیادش با شمع

یا چو

شعرش همه وصف رخ جانانه شوید

***

خوشا

یاد وصالش بر لب جوی

خوشا

اشک فراقش در شب تار

بمزد

آنکه گشتی پخته در هجر

شوی

لایق به بزم آن وفادار

تو از

اویی - تو از اویی - تو از او

نخواهد

بی تو رفتن او به گلزار

تو

«قدسی» بودی آنهم «قدسی» عصر

نه

بابا طاهری نه شیخ عطار

***

نترسیدم

از این غولان شبگرد

ز نفس

خویش ترسیدم من امروز

امیدی

داشتم با حسن ظنی

که هر

گل کاشتم چیدم من امروز

نبودم

گل ولی چون شاخه سبز

ز داغ

لاله خشکیدم من امروز

ندانم

چیستم امّا چو «قدسی»

از

آنِ یار گردیدم من امروز

***

ز تاب

پرتو انوار ساقی است

که

سالک تا قیامت مانده مدهوش

وگرنه

می ندارد آن لب لعل

وگرنه

گل ندارد آن بر و دوش

دو

چیز آمد حیات نفس «قدسی»

امید

امشب و یاد شب دوش

***

بکارم

در رهش ریحان و نسرین

گر

آید بر در گلزار من گل

اگر

«قدسی» شوم هر صبح خواند

به

شبنم در چمن اشعار من گل

***

چو

شمعی بُد که من با اینهمه علم

بکلّی

محو چون پروانه گشتم

چه

دانستم که رویی هست و مویی

چرا

آینه گشتم شانه گشتم

چه

دانستم که دامی هست و صیدی

چرا

در فکر آب و دانه گشتم

در آن

فصلی که بلبل بود و گل بود

چرا

پنهان میان لانه گشتم

اگر

دیوانگی هم عالمی داشت

چرا

من عاقل و فرزانه گشتم

چه

دانستم که عنقا یار من نیست

چرا

در عاشقی افسانه گشتم

***

***

دل اگر خاطره ای گفت از آن فصل بهار

من و او شب همه شب شاهد ذاتی داریم

هجر او گر شکری در سخن حافظ ریخت

ما همه عمر غم شاخ نباتی داریم

لوط اگر وقت سحر یافت از این غصه نجات

ما همه شب هوس صبح نجاتی داریم

بحث زیبایی او رفت تمام شب قدر

ما از آن محفل فرخنده براتی داریم

برد و ماتی که ندیدیم در این گردش چرخ

با خیال رخ او بردی و ماتی داریم

حُسن اوچونکه نصابی است بسر حد کمال

مستحق ما که تمنای زکاتی(1) داریم

روزها رفت و شب خلوت او دست نداد

ما و دل با غم هجرش خلواتی داریم

گر چه ما تشنه وصلیم ولی «قدسی» گفت

خضرسان ره به سر آب حیاتی داریم

***

خیال صورت او شمع بزم محفل ما بود

به دل تملقی از آفتاب و ماه نکردیم

ز بیست و هفتم ماه رجب که اول ماه بود

چه بیست و هفت که دیدیم و اشتباه نکردیم

امید وصل تو تا بودمان ز دل نبریدیم

اگر چه چاره این نامه سیاه نکردیم

عجب تر آنکه چو قدسی بیاد او غزلی گفت

نظر بدفتر او جز به اشک و آه نکردیم

***

دعای نیمشب در کاروان ها می رود با او

شبی از خواب برخیزم دعای نیمشب گویم

شبی گفتند بر منبر که حرف از رطب گویم

چومن بوسیدم آن لب راچسان وصف رطب گویم

فراق او تعب ها داشت بهر هر دل و بیدل

مرا آورده در دنیا که شرح آن تعب گویم

عجب دانی چه باشد زندگی با این جدایی ها

عجب تر اینکه من باید حدیث این عجب گویم

***

اگر

تو طالب عشق خدایی

شبان

تیره و چشم ترت کو؟

تو که

ذاکر بُدی آقام حسین را

نگفتی

بانی ات کو، منبرت کو؟

اگر

عشق گلی کرده دلت صید

می ات

کو- مطربت کو، ساغرت کو؟

تو که

شاهنشه فقر و فنائی

سپاهت

کو، عَلَم کو، کشورت کو؟

تو که

شعرت بسوزد هر دلی را

نشاید

با تو گفتن، دفترت کو؟

شبی

گر عشق گل داری در آغوش

سحرگه

بوی گل از بسترت کو؟

اگر

ملّت بُدی آخر نگفتی

وفا

با پیشوا و رهبرت کو؟

از آن

پرسم که (قدسی) داردش دوست

که

لطف سابقت با شاعرت کو؟

***

به هر

بزمی شود شمع شب افروز

کسی

کوشد ز دل پروانه او

شبی

همراه شبنم رو به گلزار

که

آید بویی از کاشانه او

شب

برزخ کشم بویی از آن زلف

که

باشد فیض شبنم شانه او

دریغا

جان (قدسی) اینقدر نیست

که

باشد در خور جانانه او

فقط

یک توشه دارد (قدسی) از عمر

که بوده

عاشق دیوانه او

***

گفتمش قدسی خیال گفتگودرشب بد است

گفت این حاصل شد از لطف عمیم خوی او

***

دل بیا لاله بکاریم سر راه وصال

گر که عهد من و دلبر به جهان برگشته

زاهدازمیکده دیشب به دو صد توبه گذشت

با خروس سحری نعره زنان برگشته

ساقی اندرقدح باده چنین خوانده که دوست

پیر اگر از بر ما رفت جوان برگشته

پیر این میکده از عشق جوانان ترسید

رفت و اکنون بدلش داغ نهان برگشته

شب نخوابیدم و ماندم به تّمنای سحور

دل گمان داشت که ماه رمضان برگشته

قدسی ازدرس ریاضی خبرش نیست ولیک

گفت اینرا که زمان رفت و زمان برگشته

بوی باغ و گل و مُل از غزل (قدسی) نیست

باد صبح است که از کوی فلان برگشته

ناصحم گفت: فلانی؟ غزل یأس مگو

روز عید است مگو بخت فلان برگشته

***

اسم نیکو رسم موزون لفظ شیرین خود وجیه

صورت زیبا و سیرت سیرت زیباستی

لفظ شیرین را نباشد ای پسر معنای تلخ

لفظ شیرین هر چه دارد حاکی از معناستی

بسکه او زیبا و زیبایی ردیف نام او است

هر که فکر او کند هم فکر او زیباستی

عاشقان را نیست شک و عیب جورانی یقین

شک برای او یقین ما برای ماستی

عشق ما حاکی زحسن اواست دل حاکی ز عشق

شعر حاکی از دل او متصل با ماستی

خود گل و نامش گل و گل رنگ او دارد بباغ

گل بریزد در خزان و روی او بر جاستی

گر نباشد وصل او عشقش بجای وصل وصل

ور وفایش نیست حسن او همه ایفاستی

یار ما گر رفت نقشش ماند در دل یادگار

در زمستان نقش گل در باغ دل پیداستی

من نگفتم شعر«قدسی»هست شعری آبدار

شعر قطره شبنمی بر آتش دلهاستی

هیچ می دانی نبی روز غدیر آنجا چه گفت

گفت هر کس را منم مولی علی مولاستی

عیب جوئی گفت مولی معنی بسیار داشت

گفتم از هر معنی مولای ما اولی ستی

روخمش کن کس نگویدحرف او را نیست سود

چون برای او نشد چیزی که او میخواستی

حرف تخم و دهر آب و سینه ی ما تخمدان

حق تعالی زارع و عالم همه صحراستی

***

ز داغ لاله ها بر گلشن ما اشک می بارید

صبا را گر سحر بر لاله زار ما گذر بودی

دریغا دست گلچین برد از ما آن گل نو را

که در وی آرزوی بار و امید ثمر بودی

همه شب تا سحر شمع از غم پروانه می سوزد

چنین میسوخت آن دل گر که درآهم شرر بودی

پرستو را دل نرم است زان رو می پرد بر گل

تو می گوئی دل نرم پرستو در حجر بودی

دل سنگین سنگین دل نگردد نرم تا پاشد

چرا بیهوده می گوئی اگر بودی اگر بودی

جمال آن پری رخ می شدی از پرده ها بیرون

اگر روزی دعای شب نشینان را اثر بودی

خروس صبح

می زد نیمه شب آوای تکبیری

شبان تیره ما را گرامید سحر بودی

خدائی نیست جز یزدان و عالم اینهمه فاسد

چه می شد گر بجای او خدایان دگر بودی

اگرروزی چنان می شدچنین میشدولی قدسی

اگر روزی چنان میشد اگر یار مگر بودی

***

بگوید

شاعری دیدم چو قدسی

تمنا

داشت بیند روی مهدی

***

ترسم

اگر ز دوستی خلق دم زنم

بالا

زنند پرده و بینم عدویمی

***

ص: 76

ای بسا شب

که نخوابید به یادش تا صبح

تا شب وصل

که از جلوه دیدار گذشت

الغدیرش

گله ای بود ز طول شب هجر

گله باقی

است ولی صاحب گفتار گذشت

لایق بزم

نیکویان غزل (قدسی) نیست

بلبلی بود

که از دامن گلزار گذشت

***

او در صفت

ما بود اکنون که ز ما رفته

هم مدح از

او گوییم هم وصف خصال خود

از خوان نوال او هر کس به جهان خورده

دارد اثری مخصوص برخوان نوال خود

از همت او رفتیم تا اوج فلک اکنون

پر بسته کند تکیه کی بر پر و بال خود

ابرِ کرمِ باری، از رحمت او جاری

رفتیم که بنشانیم آن تازه نهال خود

دیدی که فلک نگذاشت تا بر سر دست آئیم

از فرصت عدل او هر یک به کمال خود

زیبائی او کرده فکر همه را زیبا

زیبائی اگر خواهی بنگر به خیال خود

این عدل از او تازه دارد دو سه دروازه

شاید برسم روزی بر مال حلال خود

از هیمنه شیران شب بیشه بود ایمن

بی شیر ژیان سازیم یک شب به شغال خود

جغدان همه می رقصند بر سایه آب غیر

او گفت که باز آئید در آب زُلال خود

بابا شب رحلت گفت قدسی نشود مأیوس

من خود شده ام مأیوس از وزر و وبال خود

***

من شفیعی

نیستم حتی نه شاگردش به شعر

من علی

بابائیم حتی نه چون او مرد کار

عاقبت

شعری فرستادم بجای نامه ای

گر پسندت

می نیفتد از زمینش بر مدار

آرزو دارم

بزودی بگذرد ایام گرم

گل بروید

در چمن بلبل رود در شاخسار

بار دیگر

بینمت در کنج مسجد وقت عصر

ظهرها در

خانه شب ها در خیابان رهسپار

تا بگویم

شکوه ها از وحشت شب های هجر

تا امیدی

تازه گردد در دل امیدوار

یک نصحیت

بشنو از من راز دل با کس مگو

زینهار از

گفتن اسرار پنهان زینهار

نامه ات خواندم در

او دیدم کلامی سخت و تند

حرف تندی

را مزن نسبت به مرد زوردار

ای کتاب دین بدستت درس

خود را هم بخوان

هر چه می دانی

بس ات باشد کتابم را بیار

هر کسی از

حال ما پرسد سلامم را رسان

بالاخص

آنکس که باشد نامه پیشش استوار

بر سلامی

از بر ما پیش آن مادر بزرگ

گو سلامت

می رساند آن رفیق یار غار

گر گذارت

روزی افتد پیش ملا بنگری

گو قبا را

زود آرد تا که گردد مزد خوار

تاچمن سبزست وگل خندان بوددرطرف جوی

تا نسیم

صبح می آرد شمیم جویبار

باشی اندر

سایه مهدی میان دوستان

کامجوی و

کامیاب و کامبخش و کامکار

از

دعاهایی که کردی شکر می گویم و لیک

چون تو در

یاد منی گاهی بخلوت یادم آر

عاقبت گویم مخلص گرچه می باید نگفت

قدسی ام من قدسیان را گوبگوینداین

شعار

سال ها من

در غزل همدرس حافظ بوده ام

در غم هجر

تو گفتم این قصیده آبدار

آنکه دارد

یار دیرین بهرمن بنوشته شعر

یار دیرین

یاد ما می آورد دیرینه یار

***

یاد تو با

آقام علی(ع) آن پیشوای اوّلی

آخر تو

ماه مقتلی ماه رمضان یادت بخیر

یاد تو

هنگام سحر آن ناله های با اثر

اشک روان

چشمان تر ماه رمضان یادت بخیر

مسجدشده شب ها خموش آید صدای موش

آن ناله

می آید بگوش ماه رمضان یادت بخیر

آنجاکه رفتی گوکجاست درمخزن علم خداست

عید تو

عید اولیاست ماه رمضان یادت بخیر

ماه رمضان

ماه عسل ماه رَجا ماه عمل

گفتم

بیادت این غزل ماه رمضان یادت بخیر

سالی

بمانم انتظار تا آید آن فصل بهار

گوییم حرف

یادگار ماه رمضان یادت بخیر

***

گه پی کسب

فضائل گه محو رذائل

نقل من

لایحضر و تهذیب و استبصار کردن

گه تغزل

گه تمثل گه تأمل گه تحمل

نکته ها و

قصه ها و غصه ها بسیار کردن

علم وعرفان حسن احسان قبح عصیان رامبرهن

حکم یزدان

کفر شیطان بر سر بازار کردن

شبروی چون

قاصدان عاشقان تا پیش یاران

نکته های

عشق را با عاشقان تکرار کردن

فارغ از

فکر سیاست خالی از حب ریاست

در شبان

تیره تنویر همه افکار کردن

فلسفه

تاریخ و تفسیر و احادیث و کرامات

شرح و بسط روشن وتصدیق

و پس اقرار کردن

انبیاء و

اولیا را در میان خلق ظاهر

عارفان

معروف و هر جا منکری انکار کردن

هرکجا

رفتن سخن ازهر کس و ناکس شنیدن

گفتگو با

مردمان صالح و اشرار کردن

کی سزد

این دسته را ای دوستان در زندگانی

یا ز خان

یا زورگو یا ظالم استثمار کردن

گفتمش قدسی جسارت

میکنی در شعرگفتن

گفت تا کی

می توانم حفظ این اسرار کردن

***

ز دست علی(1) استاد ذی قدر

ز مهدی همدمی دم ساز رفته

ز عمر رفته اش گویم که چون شمع

گهی با سوز و گه با ساز رفته

میان

قافله ی ارواح قدسی

از آن

راهی که آمد باز رفته

از

این دنیای بی انجام و آغاز

بآن

انجام و آن آغاز رفته

ضرورت

نیست گفتن ماده تاریخ

ز بس

با مجد و با اعزاز رفته

***

«قدسی» بخدا شعرت قلب همه محزون کرد

کو عید و کجا نوروز کو مجلس و کو بانی

***

بگفتم شعری اندر وصفت آرم

زنی می خواند وقت لای لائی

گلی مانی، چو از گل چیدن

مَهی مانی که از قبله درآئی

***

سکینه گفت عمه این سر کیست

که بر نوک سنان در دست خولی است

چو چشمم دیده او را زار بگریست

نمی دانم رطب را چاشنی چیست

همی بینم که خرما بر

نخیل است

عروس قاسم از قلب کأیبش

همی نالد ز بخت بی نصیبش

که در اول شب وصل حبیبش

سر انگشتان صاحب دل قرینش

نه در حنا که در خون

قتیل است

برادر خواست بی او تشنه ماند

به بی دستی به او آبی رساند

عمود آمد بفرقش تا بداند

حبیب آنجا که دستی بر فشاند

محب ار سر نیفشاند بخیل

است

حسین بالین اکبر گفت ویلی

شده اشکش روان مانند سیلی

خدا بی او نمانم زنده خیلی

هر آن شب در فراق روی لیلی

که بر محزون رود لیلی

طویل است

رباب آمد به گریه همچو باران

بگفتا در میان سوگواران

به زینب سرپرست داغداران

بدیلی دوستان گیرند و یاران

ولیکن شاهد ما بی بدیل

است

***