ص: 2

ص: 3

ص: 4

جلسه چهارم : سخن بدون عمل / 59

اهمیت سخن و عمل گوینده ...............................62

پیامدهای سخن گفتن بدون عمل ........................63

علاج سخن بی عمل(علاج زبان) ....................... 67

آثار عمل به گفته ها..........................................73

خلاصه .....................................................74

جلسه پنجم : چهار خصلت شهدایی / 75

چهار شاخصه و خصلت شهدا..............................78

خلاصه ......................................................86

جلسه ششم : اسلام مایه حیات / 87

سوره عصر...................................................90

پیام های آیه................................................93

اسم و رسم اسلام......................................97

خلاصه ...................................................98

جلسه هفتم : دیدن ظواهر و فهم باطن / 99

دیدن ظاهر و فهمیدن باطن................................101

اسباب دیدن ..............................................102

اسباب فهمیدن .........................................102

تبعات منفی بی تقوایی ..................................104

معنای فتنه ................................................106

راه رهایی از فتنه ...........................................108

نتیجه ......................................................108

آخرین کلام:بالاترین تقوی ...............................109

خلاصه ..................................................110

ص: 6

جلسه هشتم :عوامل ظاهری و باطنی موفقیت /111

عوامل باطنی در کنار عوامل ظاهری ................. 113

عوامل ظاهری.............................................115

عوامل باطنی ...........................................116

خلاصه ..................................................124

جلسه نهم : برخورد دوگانه با آتش / 127

انواع آتش ............................................ 130

نکته زیبای آیه ...........................................130

ماهیت آتش غیبی قیامت................................131

تفاوت آتش قیامت با آتش دنیا.............................133

خلاصه ................................................135

جلسه دهم : روزی پاک / 137

شرط لقمه حلال چیست؟.................................144

انتظارات خدا در آیه 172 سوره بقره .....................146

انتظار اول،لقمه حلال ...................................146

انتظار دوم،شکرگذاری از خدا ......................... 147

انتظار سوم،خداپرستی ..............................151

خلاصه .....................................................152

جلسه یازدهم : تقوا و تسلیم / 153

انواع تقوا در قرآن ......................................156

انواع تسلیم در برابر خدا.................................158

طرح پیشنهادی برای بودجه فرهنگی کشور............162

خلاصه .............................................165

ص: 7

جلسه دوازدهم : بازار دنیا / 167

قوانین بازار دنیا ........................................170

عذاب های دنیا چیست؟...............................171

موارد لعنت الهی ........................................174

1.روزافزونی ایمان به خدا .................................180

2.مراقب پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم )بودن183

خاطره ......................................................186

خلاصه ..................................................187

جلسه سیزدهم : غرق در نعمت / 191

پیام های آیه...............................................193

پیام اول،شمردن نعمات خداوند .........................193

پیام دوم،تقوا و نگه داشتن حد خداوند ................200

پیام سوم،توکل برخدا نمودن..........................200

خلاصه .................................................204

جلسه چهاردهم : مدال آوران / 205

مدال آوران عالم هستی..............................207

چگونگی دریافت مدال از خداوند.......................208

خلاصه ....................................................217

جلسه پانزدهم : نصرت الهی / 219

معنای«إن تنصروا الله» ...................................221

خدا نصرت چه کسی را قبول نمی کند؟ ..................225

بالاترین علامت و نشانه یاری خدا.........................226

خلاصه ....................................................226

ضمیمه : اقتصاد مقاومتی راه حل معضلات اقتصادی229

ص: 8

گاه خانوادگی، اقتصادی و اجتماعی پرداخته شود تا گامی باشد - هر چند کوتاه - در جهت خلق جلوه های زیبای اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی و...

که ضرورت جامعه امروز ماست؛ جامعه ای که متأسفانه با فرهنگ قرآن کم و بیش فاصله گرفته و در عین حال، درمان تشویش ها و مشکلاتش هم در همین کتاب آسمانی نهفته است.

امیدواریم مبلغین محترم، فرصت ماه مبارک رمضان را مغتنم شمرده و با پرداختن به این موضوعات، در تحقق «سبک زندگی اسلامی» سهیم باشند؛

چرا که ا گر شیوه های زندگی مردم، رنگ و بوی قرآنی به خود بگیرد، در عرصه های سیاسی، اقتصادی، امنیتی و... هم سلوکی توحیدی و خدایی خواهند داشت و از درون، متمایل به استمرار حرکت انقلاب اسلامی در عرصه های مختلف خواهند بود و «ولایت فقیه» در شریان های جامعه بیشتر و بیشتر جار ی و سار ی خواهد شد، و این همه مقدمه ای خواهد بود بر ظهور یگانه منجی آدمیان و جهانیان، حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ان شاءالله.

در پایان، از زحمات مؤلف ارجمند حجت الاسلام والمسلمین ماندگار ی و گروه محققین همراه شان، کمال قدردانی را نموده و توقیق روزافزو ن را برای

ایشان مسئلت دارم.

احمد شرفخانی

معاونت فرهنگی و اجتماعی

سازمان اوقاف و امور خیریه

اردیبهشت 1397

ص: 10

بسم الله الرحمن الرحیم

«و صلی الله علیه سیدنا محمد و آله الطاهر ین»

اینجا حکایت یک تیر و چند نشان است. آیات خطابات یا همان آیاتی که با «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا » آغاز می شود که در قرآن حدود نود آیه است، در واقع انتظارات خدا از بندگان، انتظارات پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) و اهل بیت(علیهم السّلام) از پیروان، انتظارات امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از منتظران و انتظارات امام(رحمه الله) ، شهدا و رهبری از رهروان است و حرکت در مسیر برآوردن این انتظارات، همان حرکت در مسیر صراط ِمستقیم که در نمازها بارها تقاضا می کنیم «اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ » می باشد.

آیات خطابات برای استفاده در منابر از جمله بهترین محتواها می باشد که از منظرهای مختلف و متناسب با مخاطب های متعدد می توان به آن پرداخت

و از آن جهت که کلام پروردگار است و ماه مبارک رمضان هم بهار قرآن است، مزیت حداکثری دارد.

از این فرصت استفاده کرده و از حجج اسلام مهدو ی عارف و محمدی که در تألیف این اثر حقیر را یار ی نمودند، تشکر می کنم و از معاو ن فرهنگی

سازمان اوقاف و امور خیریه کشور حجت الاسلام و المسلمین شرفخانی که مانند سال های گذشته جهت تکثیر و توز یع این کتاب ما را تنها نگذاشتند،

تشکر و قدردانی می نمایم.

در پایان امیدوارم این اثر برای مبلغین عزیز راه گشا بوده و بنده را نیز از دعای خویش بهره مند سازند.

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته

محمد مهدی ماندگاری

قم - شعبان المعظم سال 1439

ص: 12

ص: 13

ص: 14

به خدا و رسول خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) هست و «آمَنُوا»ی دوم یعنی ایمان مان را بیشتر کنیم.

دیگر به چه ایمان بیاوریم؟ به کتابی که بر پیامبر خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) نازل شده، یعنی

قرآن کریم و به کتبی که بر پیامبران قبل نازل شده است و به طور کلی، به تمام کتب آسمانی ایمان بیاور ید.

و هر کس کفر بورزد، یعنی این نشانه های روشن را نبیند و بپوشاند، «وَمَنْ یَکْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِکَتِهِ وَکُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ »(1)

در واقع خودش راه را گم ،کرده است؛ «فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِیدًا »(2) . ضلال به معنی دور شدن و گم کردن راه است. کسی که می خواهد از قم به سمت تهران حرکت کند، باید در جاده قم - تهران حرکت کند. ا گر به اشتباه جاده قم - ارا ک را انتخاب نماید، هر قدمی که به آن سو برمی دارد از مقصدش دورتر می شود. حکایت کسی که در جاده ایمان حرکت نکند و نشانه های ایمان را بپوشاند نیز همین است، هر روز که از عمرش بگذرد از مقصدش دورتر می شود؛ چون مقصد خداست « إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ »(3)

نیز دقیق و ذره ای است؛ «فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ *وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ » (1)

آن کس که تو را شناخت، جان را چه کند؟

فرزند و عیال و خانمان را چه کند؟

دیوانه کنی ، هر دو جهانش بخشی

دیوانه تو هر دو جهان را چه کند؟(1)

جمهور ی اسلامی، بستری برای ازدیاد ایمان است و شهدا آن را چشیدند؛ اما برخی در جهت عکس حرکت می کنند و مسیر ضلات را طی می نمایند و به جای خدمت، خیانت می کنند؛ به جای بهشت، جهنم را برای خود می خرند.

این ها کسانی هستند که در یچه های ایمان را می بینند، اما چشم هایشان را بسته اند.

ص: 23

ص: 24

است و از او پرسیده شود که آیا دوست دار ی از عالمی که در آن قرار دار ی بیرو ن بیایی؟ حتماً خواهد گفت: خیر، چون با آن عالم انس گرفته است و

خبری از عالم بیرو ن از رحم مادر هم ندارد. ا گر به او گفته شود: آیا خبر دار ی که در عالم بیرو ن از رحم میوه هایی مثل خربزه و هندوانه که به اندازه قد و قواره توست وجود دارد؟ قطعاً باور نمی کند؛ زیرا او با همان خورا کی ای که خداوند در وجود مادر برایش قرار داده، انس گرفته است. اولین کار ی که نوزاد پس از بیرو ن آمدن از رحم مادر انجام می دهد، گریه است؛ چون انس شدیدی به عالم رحم مادر پیدا کرده است. او گریه می کند چون معترض است که چرا من را از عالم به آن زیبایی، خانه به آن خوبی، بیرو ن آورده اید؟! با اینکه جنین در عالم رحم مجبور است خود را مچاله و جمع کند، ولی با همان وضعیت به آن

مکان انس گرفته است و آنجا در نظرش از حیات مطلوبی برخوردار بوده است.

ا گر فرض شود که در عالم رحم مادر سینما یا تلویزیون می بود و فیلمی از عالم خارج از رحم مادر به جنین نشان داده می شد که در عالم خارج از رحم

مادر خانه هایی پانصد متری، هزار متری، باغ، میوه، خوردنی های مختلف و رنگارنگ و خیلی چیزهای عجیب، بزرگ و زیبای دیگر وجود دارد، آنگاه همین

جنین مأنوس با عالم رحم مادر، درو ن شکم مادر لحظه شمار ی می کرد که کی از آنجا بیرو ن می آید. در روایات دارد که مثل انسان نسبت به دنیا و آخرت همین است؛ انسان هم مانند جنین که به عالم رحم مادر انس دارد، به عالم دنیا انس دارد. (1) یا اینکه خدا به وسیله قرآن و روایات آخرت را برای انسان به تصویر کشیده و فرموده است عالم آخرت وجود دارد و نسبت آن عالم به عالم

ص: 26

دنیا از نسبت دنیا به عالم رحم مادر بسیار بزرگ تر است، اما با این حال باز هم انسان به دنیا دل بسته است.

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا »؛ ای بچه های داخل رحم دنیا، « مَا لَکُمْ إِذَا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ »؛(1)

شما را چه شده است وقتی گفته می شوید که از عالم رحم دنیا (توسط جهاد) کوچ کنید و به عالم آخرت برو ید، به این دنیا چسبیده اید،

« اثَّاقَلْتُمْ إِلَی الْأَرْضِ،(2) أَرَضِیتُمْ بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الْآخِرَةِ »(3) ای بچه های رحم دنیا! باور کنید آنچه که دررحم دنیا می بینید نسبت به آنچه که در آخرت هست، بسیار کوچک تر است.

ا گر کسی مثل محمد(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) و آل محمد(علیهم السّلام) به آخرت ایمان داشته باشد، مشتاق آخرت می شود و به دنیا دل نمی بندد.

است. اما سؤال این است که در دنیا انسان کدام عینک را باید بر رو ی چشم گذاشت و با آن دید؟ پاسخ عینک دودید است.

آن هایی که نزدیک بین هستند و فقط دنیا را می بینند و به خاطر دنیا هر کاری انجام می دهند، ممکن است حتی سر امام حسین(علیه السّلام) را هم از تن جدا کنند، درب خانه فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) را هم به آتش بزنند و هزاران نفر را به کام مرگ بکشانند.

پس هر کس که فقط دنیا را ببیند، مانند همان بچه داخل رحم مادر، اصلاً نمی خواهد از رحم مادر بیرو ن برود؛ چون فکر می کند همه عالم همان دنیا است.

خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) یک صاع خرما بود. چیزی بر آن نیفزوده ام و بدین منوال می گذرانم

تا با پروردگارم دیدار کنم».

جذاب ترین لباس برای دختر، لباس شب عروسی اش است؛ ولی حضرت زهرا(علیهاالسّلام) به تمام عالم نشان داد لباس شب عروسی که بسیار هم دوست داشتنی است؛ به آن دلبسته نیست. فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) ، امام حسن(علیه السّلام) ، امام حسین(علیه السّلام) ، امیرالمؤمنین(علیه السّلام) و فضه نشان دادند با اینکه غذای افطارشان را بسیار دوست دارند ولی به آن وابسته نیستند برای همین سه روز افطارشان را به سائل دادند؛

«وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَی حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا »(1)

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود

ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است(2)

یکی از دلبستگی های همه انسان ها، دلبستگی به خانواده است. گاهی اوقات این دلبستگی نمی گذارد کسی به جبهه برود. در زمان جبهه به بعضی ها

که می گفتیم به جبهه برو ید، می گفتند: طاقت دیدن اشک فرزندانم را ندارم و این یعنی او به خانواده اش دلبسته بود.

حفظ می کند، الان جبهه از هر چیز دیگری واجب تر است. (1)

خَیْرَ الزَّادِ التَقْوَی»؛(1) ا گر اجازه داشتند حرف بزنند و اگر ما گوش شنوا می داشتیم، می شنیدیم که به ما می گویند: ا گر آخرت را باور داشته باشید و دنیا را با آخرت ببینید، خواهید دانست که نمی توانید پول، ماشین، زیبایی، پست، مقام و شهرت را با خود به عالم آخرت بیاور ید؛ اما نمازها، اشک ها، خیرات،

اخلاق و اعمال تان را با خود می آور ید. هر کس عالم آخرت را ببیند، اولاً سعی می کند به دنیا نچسبد؛ « أَرَضِیتُمْ بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا »(2)ثانیاً سعی می کند کوله بارش را از اعمال نیک پر کند؛ چرا که در آنجا کسی به داد کسی نمی رسد؛«وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَی »(3)

ما هم نزد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ، پدرمان بگوییم: « یَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ».(1)

روح شان به آن ها متذکر شدند و خطبه ای طولانی خواندند. مرحوم مجلسی(رحمه الله)در کتاب شریف بحارالأنوار این خطبه را آورده است. حضرت(علیهاالسّلام) دو صفحه برایشان سخنرانی کردند که ما در اینجا تنها بخشی از آن را بیان می کنیم:

« أَصْبَحْتُ وَ اللهِ عَائِفَةً لَدُنْیَا کُمْ قَالِیَةً لِرِجَالِکُم »؛ (1) شبم را در حالی صبح کردم که از دنیای شما دنیاپرستان بیزارم و از مردان مردنمای شما متنفرم. از این جمله حضرت(علیهاالسّلام) به دست می آید که قاتل ایشان حب دنیا بوده است. هر چه فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) و امیرالمؤمنین(علیه السّلام) درب خانه مهاجر و انصار را کوبیدند، درب خانه را باز نکردند و یا ا گر هم درب خانه را باز کردند، به ایشان جواب رد

دادند. کسانی که بعد از امیرالمؤمنین(علیه السّلام) ، امام حسن(علیه السّلام) را تنها گذاشتند و در

بین کارزار امام حسین(علیه السّلام) را تنها گذاشتند، کسانی که در هشت سال جنگ

تحمیلی حتی یک روز هم به جبهه نرفتند، منطق و درد همه شان یکی است و دردشان همین آیه قرآن است.

«مَا لَکُمْ »؛(2) شما را چه شده است؟ «إِذَا قِیلَ لَکُمُ انْفِرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَی الْأَرْضِ»(3) وقتی به شما می گویند برو ید و از علی(علیه السّلام) ، زهرا(علیهاالسّلام) ، امام حسن(علیه السّلام) ، امام حسین(علیه السّلام) و از جمهوری اسلامی دفاع کنید، به زمین چسبیده اید؟ « أَرَضِیتُمْ بِالْحَیَاةِ الدُّنْیَا مِنَ الْآخِرَةِ » ؛(4)

آیا به حیات دنیا راضی شده اید؟ یعنی آنقدر دنیا به

کام تان شیرین آمده است که به دنیا چسبیده اید و حاضر نیستید از آن جدا

ص: 34

شوید و از اسلام دفاع کنید؟ « فَمَا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا فِی الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِیلٌ »؛ (1) ا گر به خاطر دو روز دنیا از علی بن أبیطالب(علیه السّلام)، زهرای مرضیه(علیهاالسّلام) ، امام مجتبی(علیه السّلام) ،

امام حسین(علیه السّلام) و از انقلاب و جمهور ی اسلامی دفاع نکنید، سرتان کلاه بزرگی رفته است؛ چون دنیا خیلی کوچک و ناچیز است.

شود، جمهوری اسلامی که سهل است، در مقابل فاطمه(علیهاالسّلام) هم می ایستد.

هست«مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ »(1) به او گفتند تو رییس جمهور یک ذره از ملک خداشده ای .مدام قرآن می گوید:«مَتَاعٌ قَلِیلٌ »(2)

یعنی دنیا ناچیز است. تا دنیا را کوچک نکنیم، در دست جا نمی گیرد؛ پس دنیا را با عظمت خدا مقایسه کنید تا کوچک شود.

ریاست، به شهرت فروخته اند اما شهدا بسیار گران فروشی کردند. آن ها بر رو ی خود قیمتی گذاشتند که تنها خدا بتواند آن ها را بخرد«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَی مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ »(1)

1.میل به دنیا

2. حرص برای جمع نمودن دنیا

3. زیاده روی در مصرف (اسراف)

راه درمان حب الدنیا: کوچک کردن دنیا

کوچک کردن دنیا:

1. مقایسه دنیا با عظمت خدا

2. مقایسه ثروت دنیا با ثروت خدا

3. مقایسه دنیا با عظمت انسان (بهای آدمی چیزی جز بهشت نیست)

ص: 42

ص: 43

ص: 44

من نسبت به بندگان و نسبت به خدا حسن ظن داشته باشد من هم آنجا هستم. تعبیر زیبایی است: من نزد حسن ظن بندگانم هستم. (1) علت اینکه نماز جماعت ثوابش آنقدر ز یاد است چیست؟ چون شما حسن ظن دار ید و

می گویید: نماز امام جماعت مقبول تر است، بهتر بالا می رود. ما پشت سر او می ایستیم و نماز می خوانیم تا نماز ما هم بهتر قبول شود.

ا کنون بخشی از مشکلات سیاسی جامعه ما به خاطر سوءظن هاست. هنوز چیزی ثابت نشده است، دلیلی محکمه پسند ارائه نشده است، به یکدیگر به

راحتی تهمت می زنند و آبرو ی همدیگر را می برند. اصل اول « اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ»(2)

یعنی ذهنیات را نسبت به همسر و حتی فرزندانت کنار بگذار. حتی در مورد آنچه که برایت ثابت شده هم خود را به تغافل بزن و این چنین با خود

بگو: احتمالاً من اشتباه دیده و شنیده ام.

وَ قَالَ (علیه السّلام)مِنْ أَشْرَفِ(أَفْعَال) أَعْمَالِ الْکَرِیمِ غَفْلَتُهُ عَمَّا یَعْلَم ؛ (3) امیر مؤمنان علی(علیه السّلام) در این رابطه می فرمایند: یکی از باارزش ترین کارهای کریمان، «تغافل» از چیزهایی است که از آن آگاهند».

ص: 47

در حدیث دیگری آن امام بزرگوار(علیه السّلام) می فرمایند: « مَنْ لَمْ یَتَغَافَلْ وَ لَا یَغُضَ عَنْ کَثِیرٍ مِنَ الْإُمُورِ تَنَغَّصَتْ عِیشَتُه ؛ (1) کسی که «تغافل» و چشم پوشی در بسیار ی از امور نکند، زندگی برای او ناگوار خواهد شد».

اصل اول این شد که با ذهنیات در خانه رفتار نکنیم؛ بلکه با یقینیات رفتار کنیم. بنابراین، نکته ای که این آیه می فرماید این است که: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ »(2) خدا بر ذهنیات انسان اطلاق گناه کرده است. لذا در روایت دار یم که کفایت می کند به یک نفر به این دلیل که هر چه می شنود را برای دیگران تعریف می کند، دروغگو بگوییم. (3) بسیار ی از خبرهایی که در کانال های مجاز ی است، دروغ است؛ زیرا به صرف شنیدن آن را پخش می کنند.

در مقابل تجسس گفته شده است که تغافل داشته باشید؛ «شتر دیدی ندیدی».

بخش عمده ای از مشکلاتی که در زندگی اتفاق می افتد، برای این است که مرد و زن در برخی حوزه های خصوصی یکدیگر تجسس می کنند. بعضی از مشاغل، مشاغل خاصی است، بعضی از حوزه های خانوادگی نیز همین گونه است؛ ا گر به همسر، فرزندان و... اعتماد وجود دارد، دلیلی برای تجسس نیست. ا کنون بسیار ی از گرفتار ی ها به دلیل تجسس در حال وقوع است.

البته این نیز گفته شده است که: « إِتَقُوا مَوَاضِعِ التُّهَم؛ (1) از مواضع تهمت پرهیز کنید». یعنی کار ی نکنید که دیگران را به تجسس وادار کند. در روایت

دیگری از امام علی(علیه السّلام) آمده است که: « وَ قَالَ (علیه السّلام)مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهْمَةِ

فَلَا یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَّ؛ (2) آن که خود را در جاهایی که موجب بدگمانی است نهاد، آن را که گمان بد بدو برد سرزنش نکند».

تجسس در موبایل ها، نامه ها، یادداشت ها، رفیق ها، جیب و کیف ها در خانواده ها مشکل ایجاد می کند، در حالی که می توان مشکل را به خوبی مطرح

کرد و پرسید که آیا این مسئله را می توانی برایم توضیح دهی؟ بسیار ساده و شفاف با یکدیگر صحبت کنند، اشکالی ندارد، اما قطعاً تجسس برای خانواده

مشکل ایجاد می کند؛ زیرا با تجسس، در واقع گمان هایم را پرورش می دهم؛ ا گر من در خانه پلیس باز ی درآوردم، ذهنیت هایم مدام پرورش پیدا می کند. نباید در خانه پلیس باز ی و اطاعاتی باز ی و یاتعقیب و مراقبت باشد.

ص: 49

شاید فرجی شود. هر یک چیزی نذر کرد من گفتم: نذر کردم که گوشت فیل نخورم. یاران گفتند: چه وقت چنین سخن است. گفتم به خدا که بر زبان من آمد و از رو ی هزل نگفتم که در آن حکمتی باشد. پس یاران در پی قوتی شدند. بچه پیلی یافتند خواستند آن را بکشند و بخورند و از من خواستند با آنان موافقت کنم. گفتم: همین لحظه بر زبان من رفت که گوشت پیل نخورم.

چون از خوردن فارغ شدند هر کس به زیر درختی رفت. نا گهان پیلی غران بیامد. یاران همگی دل بر مرگ نهادند. پس یک یک آنان را بویید و از هر یک

که بوی گوشت شنید، زیر پا بمالید. نوبت به من رسید و من تسبیح و شهادت می گفتم. فیل مرا بویید و چون بوی بچه خود در من ندید، مرا برداشت و بر پشت گذاشت و به راه افتاد. پنداشتم به گونه ای دیگرم خواهد کشت. پس شتابان رفت تا به راهی گشاده رسید. و مرا بر زمین نهاد. من از آنجا مقدار یک دو فرسنگ رفتم به شهری رسیدم و نجات یافتم.(1)

نکته داستان این است که فیل به بچه اش غیرت دارد؛ ا گر کسی گوشت بچه اش را بخورد، حتماً لهش می کند. در روایت دار یم وقتی ما را در قبر

می گذارند، ملکی می آید دهان ما را بو می کند. اگر دهان ما بوی گوشت مؤمنین مؤمنات بدهد،«َلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا »(2) ا گر مؤمن یا مؤمنه ای غیبت کرده باشد دهانش بوی گوشت مؤمن و مؤمنه را می دهد (3) فیل به بچه اش غیرت باشد

ص: 51

دارد آیا خدا به عیالش غیرت ندارد؟« الخَلقُ عَیَالُ اللهِ »(1)در روایت است که خلق عیال خدا هستند. اگر ملک دهان مان را بو کرد و دهان مان بوی گوشت مؤمن و مؤمنه را داد خانه قبر چنان فشارمان می دهد تا شیری که از مادر خورده ایم از دماغ مان بیرون بیاید مثل کار ی که فیل کرد. سپس این آیه خوانده می شود که: «وَلَا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ »(2)

یکی از اصولی که خانواده های ما را حفظ می کند این است که زبان مان را نسبت به همدیگر حفظ کنیم و غیبت نکنیم.

بعضی ها می گویند: مادر، پدر یا همسرمان که بزرگ ترند غیبت می کنند و ما نیز خجالت می کشیم به آن ها چیزی بگوییم. گفتم: الحمدلله ا کنون همه

موبایل دارند هر کس در حال غیبت کردن است بگویید: خانم یا آقا یک لحظه صبر کنید ضبط موبایلم را روشن کنم. حتماً می پرسد برای چه می خواهی این کار را بکنی؟ بگویید می خواهم ضبط کنم و به کسی که پشت سرش حرف می زنید نشان دهم. بگویید که در قرآن در آیه هجده سوره قاف چنین آمده

«مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ»؛ (1) حرفی از ما صادر نمی شود مگر اینکه دو مأمور آن را می نویسند و ضبط می کنند.

پس اول، در خانواده ذهنیت ها و ظن هایمان را کنار بگذار یم و با یقینیات کار کنیم؛ دوم، تجسس نکنیم و تغافل داشته باشیم؛ سوم، حرف دیگران بدو ن

حضورشان در خانه ممنوع باشد. حال می خواهد حرف هر کس باشد فرقی ندارد، چون غیبت فضای خانه را واقعاً آلوده می کند.

که «وَاتَّقُوا اللَّهَ » (1) خدا بالای سرمان است. این نکته یک اصلی است که در خانه

باید جار ی باشد. اما گاهی اوقات پدر و مادرها، بچه ها را به گونه ای تربیت می کنند که تا زمانی که بچه ها نزد والدین شان هستند رعایت می کنند و در

خلوت ممکن است رعایت نکنند.

پسری می گفت: به زور برای نماز صبح بیدار می شوم و واقعاً خوابم می آید، می گفت: ا گر نماز می خوانم، تنها از ترس پدرم است. یعنی ا گر بابا نباشد دیگر نماز نمی خوانم. دخترها هم همین طور می گویند: ا گر چادر سرم می کنم از ترس مادرم است به عبارتی قربتاً الی المادر!

والدین باید بچه ها را طوری تربیت کنند که به جای حساب بردن از والدین، از خدا حساب ببرند. بگویند: دخترم، ا گر زمانی من و پدرت در خانه نبودیم،

بدان که خدا هست، ما در خانه دوربین هم نگذاشته ایم اما خدا می بیند، شاید ما هرگز از تو نپرسیم اما خدا می پرسد «وَاتَّقُوا اللَّهَ » (2)پس مراقب خدا باشیم.

و مردم برایش کوچه باز کردند. عالم بزرگی وسط صحن ایستاد و احترامش نکرد. عبد فرّار به آن عالم چپ چپ نگاه کرد که تو چرا فرار نکردی؟ عالم به او نگاهی کرد و گفت: اسمت چیست؟ گفت: عبد فرّار. همه از من فرار می کنند تو چرا فرار نکردی؟ عالم تلنگری به او زد. گفت: » أَفَرَرْتَ مِنَ اللهِ وَ مِنْ رَسُوِلهِ؟« گفت: آیا قدرت فرار از خدا و رسول(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) را هم دار ی؟ لحظه ای فکر کرد و گفت: نه و همان باعث توبه اش شد. (1)

در بسیار ی از مشاوره ها به زن و شوهرها می گویم: نگاه کنید پیچاندن آخوند و دادگاه و... کار ی ندارد، ولی تنها کسانی که نمی توان پیچاند، یکی

خداست و دیگری قیامت است. پس مراقب خدا و قیامت باشیم که بسیار جدی و بسیار نزدیک است؛ «إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا *وَنَرَاهُ قَرِیبًا »(2)

به یاد داشته باشیم که ا گر خدا بخواهد تلافی کند، پدرمان را درمی آورد. پس همچنان که خدا می بخشد، ما هم یکدیگر را ببخشیم.

خانمی که هم سنش زیاد بود و هم همسر و فرزند داشت می گفت: حاج آقا یک خطایی در مورد پدرم کرده ام، یک سال است که دارم می روم درب خانه

گریه می کنم، اما درب خانه را به رو یم باز نمی کند. با خود گفتم: عجب پدر بی رحمی!

خدا در این آیه قرآن می فرماید: ِ «أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ »؛(1) آیا نمی خواهیدکه خدا شما را ببخشد؟ قرآن می گوید: « فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا »؛ (2) ببخشید و زود بگذرید. گذشت در خانه بسیار زیباست و انتقام و تلافی اصلاً زیبنده نیست.

پنج اصل قرآنی را برای حفظ خانواده از آیه 12 سوره حجرات مطرح کردیم.

1. با ذهنیات قضاوت نکنیم، بلکه با یقینیات قضاوت کنیم.

2. تجسس نکنیم و تغافل کنیم.

3. حرف دیگران در خانه ممنوع باشد.

4. خدا و قیامت را مراعات کنیم و تقوا پیشه کنیم.

5. بخشنده باشیم.

آرام شد، وقتی می گوییم جمعیت تان را ز یاد کنید، نمی گویید: حوصله ندارم.

فضای خانواده را بی حوصله کرده ایم و تحمل بچه بیشتر را ندار یم. فضای خانه را پلیسی کرده ایم، دیگر تحمل بچه بیشتر را ندار یم. ا گر فضای خانه فضای لطیفی باشد، فضای مهربانی، خدمت و تغافل باشد، هر چه اولاد در آن خانواده بیشتر باشد، لذتش بیشتر است. این اصول در خانه رعایت نمی شود، برای همین می گویند یک فرزند، دو فرزند نهایتاً سه فرزند بس است.

ص: 59

ص: 60

1 . کسانی که سخن می گویند و به آن عمل می کنند.

2 . کسانی که سخن می گویند و از ابتدا قصد عمل به گفته خود را ندارند.

3 . کسانی که سخن می گویند و قصد عمل کردن دارند، ولی به دلایلی مانند سستی اراده و تنبلی موفق به انجام آن نمی شوند.

4 . کسانی سخن می گویند و قصد عمل کردن دارند، ولی به خاطر تغییر شرایط و موقعیت با اینکه اراده انجامش را دارند، نمی توانند آن را انجام دهند.

با در نظر گرفتن همین اصل، می توان به تفاوت دوره شاهنشاهی و جمهور ی اسلامی اشاره کرد. زمانی که شاه دستوری می داد، خودش و خانواده اش استثناء بودند و عمل نمی کردند؛ اما زمانی که ولی فقیه دستور می دهد، اولین کسانی که به آن عمل می کنند، خودش و خانواده اش هستند.

به همین دلیل به ما توصیه کرده اند: هر کس می خواهد خودش را امام ولو امام جماعت قرار دهد و مربی و هدایت گر دیگران باشد، باید ابتدا از خودش

شروع کند.

نماز می خوانند غیبت می کنند، دروغ می گویند و به دیگران سوءظن دارند؟!

ا گر تأثیر نماز این است، چه فایده ای دارد که ما نماز بخوانیم؟

امام صادق(علیه السّلام) فرمودند: » إِنَ الْعَالِمَ إِذَا لَمْ یَعْمَلْ بَعْلَمِهِ زَلَّتْ مَوْعِظَتُهُ عَنِ الْقُلُوبِ کَمَا یَزِلَّ الْمَطُر عَنِ الصَّفَا؛ (1) همانا وقتی که عالم به علمش عمل نکند، (باید بداند که) موعظه اش در دل های (شنوندگان) بلغزد و (اثر نکند) همان گونه

که باران بر سنگ صاف می لغزد (و نفوذ نمی کند)».

بنابراین آن کس که حرف بزند و عمل نکند، توفیق عمل را از مخاطبش گرفته است.

اعتقادشان سست می شود.

کمتر حقوق بگیرید بقیه اش را خدا جبران می کند و در قیامت پاداش می دهد، بعد ببینیم خودش حقوق نجومی می گیرد و به کارگران چنین می گوید، آیا

کارگر باید با ثواب و مدیر با حقوق نجومی معامله کند؟ پس آن حرف ها چه شد؟ کارگر و مردم عادی با قیامت و برخی از مدیران با دنیا معامله کنند؟ ا گر

ما عمل نکنیم، مردم عمل نمی کنند. مردم به همه علما و به همه گویندگان سوءظن پیدا می کنند.

در اولین انتخابات در جمهور ی اسلامی ایران، مردم 98.2 درصد به جمهور ی اسلامی آر ی گفتند. در آخرین جمهور ی اسلامی حدود شصت درصد پای صندوق آمدند یعنی به هر دلیلی سی و خرده ای درصد رأی ندادند که بخشی از این رأی ندادن مردم به خاطر تبلیغات مسموم آمریکا، اسراییل و انگلیس است، ولی بخش دیگرش به خاطر عمل بد برخی مسئولین است.

لذا امام صادق(علیه السّلام) فرمودند: « قَطَعَ ظَهر ی اثنانِ»؛ دو گروه کمر امام صادق(علیه السّلام) را شکستند «عالِمٌ مُتَهَتِّکٌ »، وَ جِاهِلٌ مُتَنَسِّکٌ»؛(1) عالمی که نه تنها به حرف هایش عمل نمی کند، بلکه برخلاف دستورات قرآن نیز عمل می کند و خطاهایش را توجیه می کند. این حرف ها اختصاص به آخوندها و مبلغین و مسئولین ندارد، بلکه رو ی سخن با کلیه مردم است. همگی در جایگاه های مختلفی مانند مادر و پدر ی، برادر و خواهری، همسری، دوستی، طلبگی، استادی و دانشجویی حرف می زنیم.

این مطالب برای این بیان نشد که تنها دیگران را محاکمه کنیم، بلکه

ص: 66

به طور قطع ا گر محا کمه آن ها توسط مردم انجام نگیرد، توسط خداوند انجام خواهد شد. این مطالب برای این در اینجا بیان شد که هر یک ابتدا خودش را محا کمه کند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»؛ ا گر به خدا اعتقاد دار ید باید حواس تان باشد حرفی که زده می شود سند است؛ «مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ »(1)

ا گر طبق این سند عمل کنید، روز قیامت سرتان بالاست و ا گر طبق آن عمل نکنید، در روز قیامت سرافکنده اید. بسیار ی از مردم سخنان خود را جزء اعمال خویش نمی دانند و خود را در سخن گفتن آزاد می بینند، در حالی که مؤثرترین و خطرناک ترین اعمال آدمی همان سخنان او است. (2)

در روایات به کم حرف زدن توصیه های ز یادی شده است، لذا به مسئولین گفته ایم کمتر حرف بزنید؛ چون بعدها همین حرف ها بر علیه خودتان استفاده

می شود. یَا هِشَامُ قَالَ رَسُولُ اللهِ(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) إِذَا رَأَیْتُمُ الْمُؤْمِنَ صَمُوتاً فادْنُوا مِنْهُ فَإِنَّهُ یُلْقِی الْحکْمَةَ وَ الْمُؤمِنُ قَلِیلُ الْکَلَامِ کَثِیرُ الْعَمَلِ وَ الْمُنَافِقُ کَثِیرُ الْکَلَامِ قَلِیلُ الْعَمَل؛(1) از

موسی بن جعفر(علیهماالسّلام) منقول است که ایشان خطاب به هشام بن حکم که از اصحاب ایشان است فرمودند: ای هشام، پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) فرمود: هر گاه مؤمن را خموش دیدید به نزدیک او درآیید زیرا او حکمت فرا دهد. و مؤمن کم سخن است و پرکار، و منافق بسیارگوی است و کم کار».

اینکه تحقیق شود که آیا این خبر درست است، غلط است، شایعه است یا تهمت است، به سرعت تکثیرش می کند و برای دیگران ارسال می کند بعد

متوجه می شود که این مطلب دروغ بوده است؛ در حالی که در این عمل آبرو ی یک نفر از بین رفته است. حتی یک روایت را می خواهید برای کسی پیامک کنید حتی ا گر این روایت غلط ندارد آن را پخش نکنید ابتدا ببینید این حرف و روایت درست است یا خیر، بعد آن را پخش کنید.

وضو می گیرد و با کمال شگفتی دیدم شیخ هادی بدون گرفتن وضو وارد محراب شد و یکسره بعد از خواندن اذان و اقامه نماز را شروع کرد و مردم هم به شیخ اقتدا کردند. من که کاملاً گیج شده بودم، سریعاً به حاج علی که سال های ز یادی با هم همسایه بودیم گفتم: حاجی، شیخ هادی وضو ندارد، خودم دیدم از دستشویی بیرو ن آمد ولی وضو نگرفت. حاج علی که به من اعتماد کامل داشت، با تعجب گفت: بسیار خب فرادی می خوانم.

این ماجرا بین متدینین پیچید. من و دوستانم برای رضای خدا، همه را از وضو نداشتن شیخ هادی آ گاه کردیم و مأمومین کم کم از دور شیخ متفرق شدند تا جایی که بعد از چند روز خانواده او هم فهمیدند. زن شیخ قهر کرد و به خانه پدرش رفت، بچه های شیخ هم برای این آبروریزی، پدر را ترک کردند.

دیگر همه جا صحبت از مشکوک بودن شیخ هادی بود که آیا اصلاً مسلمان است؟ آیا جاسوس است؟ و....

شیخ بعد از مدتی محله ما را ترک کرد و دیگر خبری از او نبود، ما هم به همراه دوستان و متدینین خوشحال از این پیروز ی، در پوست خود نمی گنجیدیم، بعد از مدتی از حوزه علمیه یک طلبه جوان فرستادند و اوضاع به حالت عادی برگشت.

دو سال بعد از این ماجرا، من به اتفاق همسرم به عمره مشرف شدیم. در مکه به خاطر آب و هوای آلوده بیمار شدم. بعد از بازگشت به پزشک مراجعه

کردم و دکتر پس از معاینه مقدار ی قرص و آمپول برایم تجویز کرد. روز بعد وقتی می خواستم برای نماز به مسجد بروم، تصمیم گرفتم قبل از آن به درمانگاه بروم و آمپول بزنم، پس از تزریق به مسجد رفتم و چون هنوز وقت اذان نشده بود وارد

ص: 70

دستشویی شدم تا جای آمپول را آب بکشم. در حال خارج شدن از دستشویی، نا گهان به یاد شیخ هادی افتادم، چشمانم سیاهی می رفت، همه چیز دور سرم شروع به چرخیدن کرد.انگار دنیا را رو ی سرم خراب کردند. نکند آن بیچاره هم می خواسته جای آمپول را آب بکشد؟! نکند؟! نکند؟!

دیگر نفهمیدم چه شد. به خانه برگشتم تا صبح خوابم نبرد و به شیخ هادی فکر می کردم که چگونه من نادان و دوستان و متدینین نادان تر از خودم، ندانسته و با قصد قربت آبرو یش را بردیم و خانواده اش را نابود کردیم.

از فردا، سراسیمه پرس وجو را شروع کردم تا شیخ هادی را پیدا کنم. به پیش حاج ابراهیم رفتم به او گفتم: برای کار مهمی دنبال شیخ هادی می گردم او

گفت: شیخ دوستی در بازار حضرت عبدالعظیم داشت و گهگاهی به دیدنش می رفت. اسمش هم حاج احمد بود و به عطاری مشغول بود. پس از خداحافظی با حاج ابراهیم، یک راست به بازار شاه عبدالعظیم رفتم و سراغ عطار ی حاج احمد را گرفتم. خوشبختانه توانستم از کسبه آدرسش را پیدا کنم. بعد از چند دقیقه جست وجو، پیرمردی با صفا را دیدم که پشت پیش خوان نشسته و قرآن می خواند. سلام کردم. جواب سلام را با مهربانی داد. گفتم: ببخشید من دنبال شیخ هادی می گردم ظاهراً از دوستان شماست، شما او را می شناسید؟ پیرمرد

سری تکان داد و گفت: دو سال پیش شیخ هادی در حالی که بسیار ناراحت و دل گیر بود و خیلی هم شکسته شده بود پیش من آمد، من تا آن زمان شیخ را در این حال ندیده بودم. بسیار تعجب کردم و علتش را از او پرسیدم. او در جواب گفت: من برای آب کشیدن جای آمپول به دستشویی رفته بودم که متدینین بدو ن اینکه از خودم بپرسند، به من تهمت زدند که وضو نگرفته نماز خوانده ام، خلاصه حاج احمد آبرو یم را بردند، خانواده ام را نابود کردند و آبرویی برایم در

ص: 71

این شهر نگذاشتند و دیگر نمی توانم در این شهر بمانم، فقط شما شاهد باش که با من چه کردند. بعد از این جملات گفت: قصد دارد این شهر را ترک کرده و به عراق سفر کند تا در جوار حرم امیرالمؤمنین(علیه السّلام) مجاور گردد و بقیه عمرش را سپری کند، من هم هر کار ی کردم که مانعش شوم نشد. او گفت: دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم. او رفت و از آن روز به بعد دیگر خبری از او ندارم.

نا گهان بغضم سر باز کرد و اشک هایم جار ی شد که خدای من این چه غلطی بود که من مرتکب شدم. ای کاش آن موقع کور می شدم و این جنایت را

نمی کردم، ای کاش حاج علی آن موقع به جای گوش دادن به حرفم توی گوشم می زد، ای کاش، ای کاش... و این ای کاش ها که بیچاره ام می کرد.

الان حدود بیست سال است که از این ماجرا می گذرد و هر کس به نجف مشرف می شود، من سراغ شیخ هادی را از او می گیرم ولی افسوس که هیچ

خبری از شیخ هادی مظلوم نیست.

می گفتند: از آن طرف نمی توانم خاموشش کنم و روشن می ماند. یک دستمال کاغذی را دو قسمت می کردند و به صورت نصفه استفاده می کردند. باقیمانده آب لیوان را دور نمی ر یختند؛ می گفتند: اسراف است. یک چیزی رو ی آن می گذاشتند. (1)

ص: 75

ص: 76

خداست، هر آنچه که وصل به خدا باشد نورانی می گردد.

ذکر یعنی چه؟ وقتی زندگی شهدا را بررسی می کنیم، می بینیم تمام کارهایشان از چهار جهت به خداوند وصل بوده است، لذا زندگی هایشان

نورانی بوده است.

داشت. به فرزندش گفت: وهب! ا گر امام حسین(علیه السّلام) را تنها بگذار ی، شیرم را حلالت نمی کنم. می دانست ا گر وهب به میدان برود، دیگر هرگز برنخواهد گشت و سرش را برایش خواهند انداخت. ولی چون امام حسین(علیه السّلام) را بیشتر دوست داشت، اجازه داد برود. وهب به میدان رفت و جنگ زیبایی نمود.

چون مسیحی بود و آباء و اجدادش کمی مسئله دار بودند، خودش را این گونه معرفی می کرد: «أَمیرِی حُسَینٌ وَ نِعمَ الْأ میرُ»(1) من را با آقایم بشناسید، آقایم حسین(علیه السّلام) است. او را شهید کردند و سرش را از بدن جدا نموده و به سمت مادرش پرت کردند. مادرش سر بریده را به سینه اش چسباند و گفت: حالا شیرم را حلالت کردم. (2)

برای کارهایمان از خدا اجازه بگیریم. ا گر قرار است در مجلسی رقص و آهنگ باشد، ما اجازه رفتن به این گونه مجالس، نشستن بر سر هر سفره ای،

دیدن هر تصویر و فیلمی و... را ندار یم. ا گر کارهایت را با اجازه خداوند انجام دادی، زندگی ات ذکر و نورانی است؛ زیرا «من الله» است.

وقتی به برخی می گوییم چرا فرزندانتان را عروس و داماد نمی کنید؟

می گویند: ازدواج جلوی پیشرفت شان را می گیرد. در حالی که آرامش مهم تر ِاز پیشرفت است و خدا می گوید: ازدواج برای آرامش است؛ «لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا »(3)

چرا می گذار یم فرزندان مان سی ساله شوند؟ فرزندان مان را از پانزده سالگی تا سی سالگی در معرض گناه قرار می دهیم. خداوند ازدواج را اجازه داده است، ولی ارتباط آزاد را اجازه نداده است. به مادر ی گفتم آیا خبر دار ید که دخترتان،

ص: 80

پسرتان با نامحرم ارتباط پیامکی دارد؟ می گوید: جوانند، ایرادی ندارد. وای به حال آن پدر و مادر ی که برای کار بی اجازه فرزندانش می گوید: ایرادی ندارد!

در حالی که این کار بدو ن اجازه خداوند است. باید ازدواج ها، کاسبی ها، مهمانی ها و حرف زدن هایمان، همه با اجازه خدا باشد.

تا اینکه وارد کوچه تنگی شد و باز همچنان به پشت سر خود نگاه می کرد.

نا گهان صورتش به دیوار خورد و تیزی استخوان یا قطعه شیشه ای که در دیوار بود صورتش را شکافت! هنگامی که زن گذشت، جوان به خود آمد و دید خون

از صورتش جار ی است و به لباس و سینه اش ریخته است! (سخت ناراحت شد) با خود گفت: به خدا سوگند من خدمت پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) می روم و این ماجرا را بازگو می کنم، هنگامی که چشم رسول خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) به او افتاد، فرمود چه شده است؟ و جوان ماجرا را نقل کرد، در این هنگام جبرییل، پیک وحی خدا نازل شدو این آیه را آورد:«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ ».(1)

ما اجازه ندار یم به هر چیز و هر کسی که سر راه مان بود نگاه کنیم.

ببوسد، اصلاً حواسش به دوربین نبود. از پدر خانمش که پرسیدم گفت:

خانمش مخفیانه فیلم گرفت، برای همین اصلاً حواسش به دوربین نبود؛ ولی یک بوسیدن دست و پای والدین با سرنوشت او چه کرد. بسیار ی از جوان ها به تبعیت و یادگیری از این شهید، همین کار را تکرار کردند و می کنند و این به این معنی است که کار ی کنیم که کارهایمان تبلیغ خداوند و «الی الله»

باشد. «من الله« با اجازه خدا و «الی الله» تبلیغ خداست؛ یعنی کار ی که همه را به سمت خدا ببرد.

شیخ رجبعلی خیاط توصیه شنیدنی ای دارد؛ می گفت: مردم را به سمت خودتان دعوت نکنید، بلکه به سمت خدا دعوت کنید. (1) ای کاش! در کلیه انتخابات هایی که در کشور انجام می شود، هر کسی در ریاست جمهور ی، در مجلس، در شورا و در خبرگان می گفت: ای مردم، اگر فکر می کنید من شما را به سمت خدا می برم به من رأی بدهید، تا امروز وضع بهتری می داشتیم.

عقب بیفتیم، با امام جماعت به رکوع برو یم و با او سجده کنیم. در زندگی مان نیز باید با ولیّ خدا باشیم «رهسپار یم با ولایت تا شهادت»، برخی شعار را عوض کرده اند: «رهسپار یم با ولایت تا منفعت». زمانی که همراهان امام حسین(علیه السّلام) دیدند همراهی با ایشان بوی حکومت نمی دهد و بوی خون می دهد، از نیمه راه برگشتند. برخی همراه با انقلاب آمدند، به محض اینکه پست ها را از دست دادند، برگشتند. برخی تا قبل از انتخابات همراه با ولایت آمدند، ولی بعد از انتخابات که به آن ها سهمیه ای ندادند، برگشتند. ا گر زمانی که همه در مسیر زندگی حرکت می کنیم با ولایت همراه باشیم، زندگی تبدیل به ذکر می شود؛ « لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ »،(1) «سبحان الله»، «الحمدلله» و « الله ا کبر » می شود.

«مع الله» یعنی قانون خدا را رعایت کن، یعنی تقوا. لذا می گویند: « أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ »(2)

در آیات ز یادی از قرآن آمده است که خدا با متقین است. ا گر با خدا باشی، خدا هم با توست. هر کس با خدا باشد، خدا هم با اوست و آنکه با خدا باشد، پادشاهی می کند.

با خدا باش پادشاهی کن

بی خدا باش هیچ غلطی نمی توانی بکنی

«للحقِّ دَوْلَةٌ وَ للِباطلِ دَوْلَةٌ اَوْ جَوْلَةٌ»؛ (3) افرادی که بی خدایند فقط جولانی می دهند، همانند یزید که تنها جولانی داد و اصلاً نتوانست غلطی بکند.

برخلاف امام حسین(علیه السّلام) که با خدا بود، اکنون هم در مورد ایشان می گویند:

ص: 84

«این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست». این شهدا کیستند که همه عالم دیوانه آن هایند.

«من الله» زندگی کنیم، زندگی ذکر می شود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا *«وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا ».(1) بعد می گوید: «هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ »؛(2) خدا وملائکه اش ب شما درود می فرستد .اگر «الی الله» مان همانند شهدا درست شود، تبلیغ خداست. «مع الله» مان درست شود یعنی با قانون خدا بودن. و در آخر «لله» است.

می شود و همه جا بیان می شود یا مثلاً کسی در زمان جبهه یک هفته به جبهه رفته بود، ولی از آن چهل عکس گرفته بود. به فرزندان مان این را یاد بدهیم که برای خدا کار کن، خداوند خودش می داند چگونه از تو تشکر نماید.

ص: 87

ص: 88

است، اینکه آب و ا کسیژن می خواهد تا رشد نماید. انسان در این نوع از حیات با تمام درختان و گیاهان شریک است، هر دو حیات نباتی دارند و در این زمینه

میان شان تفاوت و امتیازی نیست.

دو، حیات دیگری که انسان ها دارند، حیات حیوانی است؛ در غریزه، انسان ها با حیوانات مشترکند. هر دو از غرایز مختلفی برخوردارند. در هر دو غریزه شهوت، غضب و مهر و محبت هست.

سه، انسان ها علاوه بر حیات نباتی و حیوانی، حیات سومی هم به نام حیات انسانی دارند؛ خداوند به انسان عقل عطا نموده است تا قدرت انتخاب داشته باشد. حیوانات و گیاهان قدرت انتخاب با استفاده از عقل را ندارند.

آن ها یک مسیر اجبار ی را طی می نمایند، برخلاف انسان ها که قدرت انتخاب دارند و می توانند بهترین سرنوشت را برای خود رقم بزنند. خدا در این آیه قرآن

در رابطه با حیات انسانی به انسان کمک می کند، در مقابل بسیار ی از انسان ها نیز با همین قدرت خود را بدبخت نموده اند.

در دو آیه اول سوره عصر، خداوند قسم می خورد که «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ»با توضیحی که در بالا داده شد، به جای انسان لفظ عاقل را می توان گذاشت

«إِنَّ الْعَاقِلَ لَفِی خُسْرٍ» افرادی که ا کنون زندگی شان رو به تباهی است، فساد، دزدی، اختلاس، نامردی و مردم آزار ی می کنند در ظاهر هم انسانند و هم عقل دارند و ظاهراً با همین عقل شان به دزدی های جدید رو می آورند. مثلاً قبلاً کسی که می خواست دزدی کند، باید در نیمه های شب از دیوار مردم بالا می رفت که بسیار هم پُراسترس بود؛ اما ا کنون در خانه در هر ساعتی از شبانه روز از طریق اینترنت دزدی های اینترنتی می کنند و اصلاً به تار یکی شب هم نیاز ی ندارند، این ها ظاهراً انسانند و عقل هم دارند.

طبق این آیه، تنها خصوصیت حیات انسانی عقل نیست. خداوند به ما عقل و قدرت انتخاب داده است ولی قدرت انتخاب به یک خط کش هم نیازمند است. خداوند به ما علاوه بر عقل، اسلام را که همان دعوت خدا و رسول(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) است نیز داده است. اسلام، قرآن، عترت و ولایت به عنوان خط کش انتخاب آدمی هستند.

آیه چنین می گوید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا »؛ ای کسانی که ایمان آورده اید« اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ » (1)؛ دعوت خدا و رسول(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) را اجابت کنید.« لِمَا یُحْیِیکُمْ »؛(2) زیرا ا گر با استناد به همان عقلی که خدا به شما داده است دعوت خدا و رسولش(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) را اجابت نکنید، خود را بدبخت کرده اید.

قدرت های غرب و شرق با استفاده از قدرت انتخاب و عقل شان در جنگ های

ص: 91

جهانی اول و دوم ده ها میلیون انسان را کشتند، بر رو ی شهر نا کازاکی ژاپن ِبمب هسته ای انداختند و 200 هزار نفر را در آن واحد کشتند و در دوره کنونی

سلاح های کشتار جمعی تولید می کنند، اما با عقلی که خط کش ندارد، لذا در آنجا فرمود: «إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ » ،(1)«إِنَّ الْعَاقِلَ لَفِی خُسْرٍ».«إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا »(2)انسان با عقل به تنهایی در خسران است مگر اینکه به خدا ایمان بیاورد و خدا را برایش خط کش قرار دهد. «إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ »؛ (3) عمل صالح عملی است که با خط کش اسلام انجام می شود. « وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ»؛ (4) و این حق را عمل به (یعنی اسلام را) به دیگران توصیه کند.«وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ »(5) عمل به اسلام ، سختی های خاص خودش را دارد؛ باید خود و دیگران را توصیه به صبر کند.

در قرآن تعبیر زیبایی از حیات انسانی به نام «حیات طیبه» وجود دارد. آیه 97 سوره نحل : «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیَاةً طَیِّبَةً ».(6) آقای قرائتی(7) می فرمودند: مرده ها دو دسته اند، زنده ها نیز دو دسته اند:

مرده عمودی و مرده افقی. مرده افقی همان مرده های موجود در قبرستان ها هستند. مرده عمودی انسان هایی هستند که انسانیت در آن ها مرده است؛

ص: 92

زیرا این دسته از مرده ها می توانند برخلاف مرده های نوع اول راه بروند، اما از لحاظ انسانیت است که این افراد مرده اند. چون قرآن و عترت در زندگی شان

نیست انسان نیستند و مرده عمودی و متحرکند. زنده ها نیز دو دسته اند: زنده عمودی که همان افراد زنده ای هستند که در جامعه حاضرند و می توانند راه

بروند، و زنده افقی که شهدا هستند. خدا دوبار در قرآن فرموده است که آنان زنده اند« أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ »، (1)، «أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ».(2)

مَیِتٌ»(1) خداوند به پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) نیز فرمود: تو هم می میری و همه نیز خواهندمُرد.اما مرگ او را نمی میراند، بلکه مرگ او را زنده تر خواهد کرد، « أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ » (2) شهدا، انسان های والا مقامی بودند که با حیات دینی زنده بودند و با مرگ شان تازه زنده شدند. بزرگ ترها یادشان است، در اوایل انقلاب از شهید مطهری برنامه هایی پخش می شد، ولی متأسفانه خیلی از مردم ایشان را نمی شناختند، اما به محض اینکه به شهادت رسید، تولد دوباره ای پیدا کرد

و همه او را شناختند. با اینکه حدود چهل سال از شهادت این شهید بزرگوار می گذرد، اما ایشان روز به روز زنده تر می شود. به خاطر اینکه حیات شهید

مطهری به آب و ا کسیژن درختان و گیاهان نبود، بلکه حیاتش به اسلام بود.

پس ا گر ما با اسلام حیات پیدا نماییم، هرگز نمی میریم.

و در مقابل این ویروس ها مقاومت خواهید کرد. دارو هم استفاده نکنید ایرادی ندارد، ا گر دارو هم استفاده کنید، سریع تر خوب می شوید.

نظام اسلامی هم یک موجود زنده است. چهل سال از عمر مقدس جمهور ی اسلامی گذشته است و ویروس های بیرونی زیادی داشته است. یکی از این

ویروس ها جنگ هشت ساله بود که بر ما تحمیل نمودند. دیگری تحریم ها اعم از تحریم سیاسی، اقتصادی، بانکی، دارویی، مواد اولیه و انواع و اقسام تحریم هایی است که به مدت چهل سال بر ما تحمیل نموده اند.

نظام اسلامی از لحاظ درونی هم عفونت هایی داشته است، مانند: فتنه منافقین، فتنه خلق عرب، فتنه خلق مسلمان، فتنه گنبد و آمل و کردستان،

فتنه 78 ، فتنه 88 و فتنه 96. هر یک از این فتنه ها به تنهایی می توانست موجودیت نظام را زیر سؤال ببرد. اما در عین حالی که چهل سال است که ویروس بیرونی به ما حمله نموده است و ویروس درونی نیز ما را اذیت می کند، به اعتراف دوست و دشمن رشد نظام اسلامی متوقف نشده است. جمهور ی و نظام اسلامی حداقل در بیست موضوع جزء ده کشور اول دنیاست.

این آیه می گوید: نظام اسلامی چون مبتنی بر اسلام و ولایت بوده، زنده است و ان شاءالله زنده خواهد ماند و به رشد خود ادامه می دهد.

از زمانی که وجود نازنین پیامبر ا کرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) مبعوث شدند، اسلام ویروس های بیرونی ز یادی داشته است. در زمان پیامبر83 (صلّی الله علیه و آله وسلّم ) 83جنگ و در زمان امیرالمؤمنین(علیه السّلام) هم جنگ هایی بر ایشان تحمیل شد. دشمنان اسلام در این جنگ ها آمده بودند تا تیشه به ر یشه اسلام بزنند. ویروس درونی نیز داشته است مانند ثقیفه بنی ساعده که این تنها یک مورد از موارد متعدد آن است.

ص: 95

اما امروز دشمنان با چشم خود می بینند که بیشترین گرایش در دنیا به سوی اسلام ناب محمدی: است، و این یعنی«الاسلامُ یَعلو ولا یُعلی عَلَیهِ»؛(1)یعنی هر چیزی، هر انسانی، هر مکانی که با اسلام پیوند بخورد، آن هم اسلام ناب، زنده می ماند؛

« اسْتَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُمْ لِمَا یُحْیِیکُمْ » (2) و ا گر دشمن هم همه تمام تلاشش را بکند، باز هم نمی تواند آن را نابود کند. امام حسین(علیه السّلام) را کشتند ولی نتوانستند ایشان را محو نمایند، «دشمنت کشت، ولی نور تو

خاموش نگشت». حضرت ز ینب(علیهاالسّلام) به یزید خطاب کرد: «یَایَزِیدُ فَکِدْ کَیْدَکَ وَاسْعَ سَعْیَک...لَاتَمْحُو ذِکْرَنَا» (3) چون ما به اسلام زنده ایم.

ا گر شخصیت و زندگی انسان با اسلام گره بخورد - منظور از اسلام ولایت الهیه، قرآن و عترتی که پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) فرمودند و همان اسلامی که امام بزرگوار(رحمه الله) در انقلاب فریادش را می زدند است - ا گر شخص ما، خانواده، محله و شهر، جامعه و دولت، کشور و نظام ما با اسلام گره بخورد، این حیات تمام شدنی نیست و قطعاً پیروز ی است حتی ا گر او را بکُشند. برای همین قرآن فرموده است :« إِحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ »(4) چون با اسلام گره خورده ایم و هر که با اسلام گره بخورد مرگ ندارد.

علت نگرانی های موجود در میان مردم نسبت به دولت و جامعه، برخی رفتارهای غیراسلامی ای است که مشاهده شده است. سخن مردم این است که: رفتار غیراسلامی دولت مردان جمهور ی اسلامی یعنی مرگ آنان و ا گر جامعه

ص: 96

اسلامی از اسلام دور ی کند، یعنی مرگ این جامعه فرا رسیده است. مگر در آندلس هفتصد سال حکومت جمهور ی اسلامی نبود؟! از اسلام دور ی کرد و ا کنون چیزی از آن نمانده است. این مطلب پیام نورانی این آیه است. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا » ا گر می خواهید زنده جاو ید باشید، پیوندتان را از اسلام جدا نکنید.

امام بزرگوار و شهدای عزیز نیز برای همین فریاد زدند، فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) هم برای همین در مسجد پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) خطبه خواندند که اسلام یعنی ولایت علی بن ابیطالب(علیهماالسّلام) و ا گر از علی(علیه السّلام) دور ی کنید، مرگ شما فرا می رسد. بنی امیه و بنی عباس مردند چون از ولایت و حقیقت اسلام جدا شدند. در جامعه کنونی

هم همین است، ا گر دولت و جامعه ما از ولایت و از اسلام جدا شود، باید ندا سر داد «ا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ».(1) نگرانی حضرت آقا به عنوان ولیّ امر مسلمین و نگرانی مردم متدین، همان نگرانی فاطمه زهرا(علیهاالسّلام) در عصر امیرالمؤمنین(علیه السّلام) است که ا گر جامعه از ولایت جدا شود، مرگش فرا می رسد.

ص: 99

ص: 100

شما تقوا پیشه کنید، فهم تان باز می شود و می توانید بفهمید، یعنی ا گر تقوا نداشته باشید، قابلیت فهم باطن را ندار ید و کوردل هستید. کوردل یعنی دلی دار ید که به حقایق عالم راه ندارد و نابیناست. قرآن می فرماید: «لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا »(1)

ِ

قرآن برایش مانند بار کتابی می شود که بر رو ی یک چهار پا سوار کرده اند.

فتنه ای کرد. قرآن حق است، برای همین از جلد قرآن برای نیت باطل خویش استفاده کرد. جلد قرآن را بالای نیزه برد و گفت: بین ما و شما قرآن قضاوت

کند. دروغ می گفت: چون امیرالمؤمنین(علیه السّلام) قرآن ناطق است و ا گر کسی می خواست قضاوت کند، باید نزد امیرالمؤمنین(علیه السّلام) قضاوت را بیاموزد. هر چه امیرالمؤمنین(علیه السّلام) فریاد زد: من قرآن ناطقم و فریب آن جلد قرآن را نخور ید،

یارانش گفتند: ما با قرآن نمی جنگیم. علی(علیه السّلام) و یاران راستین ایشان مانند مالک اشتر و عمار فتنه را تشخیص دادند؛ زیرا درجه تقوایشان بالا بود. اما ا کثریت سپاه امام(علیه السّلام) با اینکه رزمنده بودند، نتوانستند آن را تشخیص بدهند.

زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) که ابلیس به دست امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از بین می رود، همچنان به فتنه هایش ادامه خواهد داد. همان طور که امروز شیطان بزرگ آمریکا و انگلیس فتنه می کنند.

ولی مردم با تمام این فشارها علیه انقلاب و نظام اعتراض نمی کنند. بلکه اعتراض مردم بر علیه آسیب ها و مسئولین نظام است؛ یعنی این اعتراض ها

متوجه افراد و آدم هاست، نه بر علیه نظام و انقلاب. معنای فتنه این است که اعتراضی که برای احقاق حق است، با اعتراضی که بر علیه اسلام و نظام

اسلامی است و باطل است را در هم آمیزند. کسی که تقوا نداشته باشد، این ها را از هم تشخیص نمی دهد.

چقدر نظام جمهور ی اسلامی از لحاظ حیثیتی لطمه دید و چه جوانانی که مجروح و یا شهید شدند تنها به این خاطر که یک عده از سابقه داران نظام و برخی از مسئولین و گروه هایی از مردم متوجه فتنه نشدند و حق را از باطل تشخیص ندادند.

« ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ »(1) به دست بیاورند.

در نتیجه، یک نگاه به نامحرم، فهم انسان را کم می کند. یک ذره، یک مثقال حرام وارد شکم انسان شود، توفیق فهم هم کم می شود و هر کس فهمش

کم باشد، خودش ضرر کرده است. افرادی که حق و حقوق مردم را در بیت المال رعایت نمی کنند، آن ها که نگاه شان، شنیدنی ها، گفتنی ها و حفظ آبرو ی

مردم را مراعات نمی کنند، به مرور زمان قدرت تشخیص و طهارت روح شان را از دست می دهند و دیگر چیزی را از جانب خدا در یافت نخواهند کرد.

دست ولایت باشد، دچار انحراف نمی شویم. به همین دلیل است که بارها گفته شده است پیرو واقعی ولایت باشید تا به مملکت و دین شما آسیب نرسد.

ص: 111

ص: 112

خوب نمی شود. خداوند خود مسبب الأسباب است؛ یعنی هم سبب ساز و هم سبب سوز است. اسباب مثل کلیدهای برق منازل اند که در اختیار صاحبان

منازل است، ولی سوییچ این کلیدها در شرکت برق منطقه است، یعنی ا گر به اسباب (کلید منزل) دست پیدا کردیم از خداوند (شرکت برق منطقه) بی نیاز

نیستیم؛ چون سوییچ اسباب نزد خداوند است «لاَمَؤَثِّرَ فِی الْوُجُودِ إِلَّا اللهُ».(1)

در این عالم یکسری عوامل ظاهری وجود دارد. اسبابی که همه آن ها را می فهمند و می بینند. مثلاً همه می دانند تا کار نکنیم نتیجه ای کسب

نمی کنیم. ارو پایی ها و آمریکایی ها هم عوامل ظاهری را می دانند و از آن استفاده می کنند، اما نسبت به عوامل باطنی آ گاهی ندارند؛ مثلاً نمی دانند تا نماز نخوانند نتیجه نمی گیرند. این آیه می خواهد بگوید علاوه بر عوامل ظاهری، عوامل باطنی ای هم برای موفقیت هست. همچنان که شما از عوامل ظاهری کمک می گیرید، باید از عوامل باطنی هم کمک بگیرید؛ زیرا این نوع از عوامل موفقیت با عوامل ظاهری آن از حیث مؤثر بودن بسیار متفاوت است «وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ » (2)

در اینجا قبل از بیان عوامل ظاهری و باطنی موفقیت، ابتدا به بیان نکته مهمی در این زمینه می پرداز یم.

کاسب است به جای اینکه در مغازه را باز کند، تلاش کند، فکرش را به کار بیندازد، فقط بنشیند و دعا کند، هرگز به نتیجه نخواهد رسید. عوامل ظاهری

و عوامل باطنی مثل دو بال هواپیما هستند. اینکه عوامل ظاهری باشد و عوامل باطنی نباشد، ممکن است در دنیا موفقیت به همراه داشته باشند، ولی قطعاً در آخرت موفقیت آور نیستند. ارو پایی ها و آمریکایی ها در زندگی شان یکسری موفقیت های نسبی دارند و همین مطلب باعث شده است که برخی فکر کنند غرب بهشت است؛ در حالی که شاید آن ها در زندگی دنیوی شان مقدار ی

آسایش داشته باشند، ولی از آرامش که بهشت واقعی دنیاست، بهره مند نیستند و در آخرت هم معلوم نیست بهره مند باشند.

پس برای موفقیت در زندگی دنیا هم تخصص و هم تلاش هر دو لازم است.

می شوم. نماز یک عامل باطنی است، لذا در گذشته وقتی علما می خواستند مسئله سختی را حل کنند و نمی توانستند آن را درست حل کنند، همانند

داستان نماز ی که ملاصدرا در حرم حضرت معصومه(علیهاالسّلام)(1) خواند، دو رکعت نماز می خواندند و حل مسئله برایشان آسان می شد.

در شرایط سخت و دشوار آخرالزمان، به دانش آموز، مدیر، والدین، کاسبان و به همه می گوییم: ا گر می خواهید تلاش تان نتیجه بدهد، نمازتان را درست

بخوانید و از آن کمک بگیرید.

از عوامل ظاهری غفلت نشود. کشاورز نگوید من بیل نمی زنم، بذر نمی پاشم، آب نمی دهم و کنار زمین خشک می نشینم و دعا می کنم و نماز می خوانم که گندم برو ید، مطمئناً چنین چیزی اتفاق نمی افتد، بلکه باید بیلت را بزنی، بذرت را بپاشی، آبیار ی ات را انجام بدهی، مراقبت هم داشته باشی، آنگاه دو رکعت نماز هم بخوانی تا موفقیت ان شاءالله حاصل شود.

چون روزه عامل مؤثری در کسب موفقیت معنوی است، ضمن اینکه برکات خاصی هم دارد و برای کلیه کارها کمک و عامل مؤثری در کسب موفقیت است.

صبر در برابر مصیبت یکی از اقسام صبر است که باید راه های عملی کردن آن را به مردم آموزش داد.

بدهید به خودتان کمک می شود. در کنار عوامل ظاهری اعم از اینکه خواندن درس، انجام دادن کار و بیل زدن خوب است، صدقه هم به عنوان یک عامل

معنوی داده شود تا اثرش را بر رو ی موفقیت انسان بگذارد. ما انسان ها به همه حکمت های عوامل باطنی آ گاهی ندار یم و باید آن را تجربه کنیم.

این حال آنجا همیشه سرسبز و خرم است و در کشورهای مسلمان من جمله کشور خودمان چنین نیست؟ در پاسخ باید چنین گفت: که خدا گوش آن ها که در مدرسه اسلام ثبت نام کرده اند را می تاباند و تنبیه می کند، نه آن ها که در این مدرسه ثبت نام نکرده اند. در حال حاضر هم این ماییم که گفته ایم: أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ وَ أَشْهَدُأَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ» (1)

برای همین است که وقتی گناه می کنیم، خدا گوش مان را می تاباند و تربیت می کند، برخلاف ارو پایی ها و آمریکایی هایی که در این مدرسه ثبت نام نکرده اند. در آیه 44 سوره انعام به این مطلب اشاره شده است: «فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ أَبْوَابَ کُلِّ شَیْءٍ »(2) آن ها که به خدا پشت می کنند، هر چه از مادیات بخواهند به آن ها می دهیم « حَتَّی إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا »(3) تا از آنچه که خدا به آن ها داده است کیف کنند، اما یکدفعه «فَأَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً »(4) با مرگ یقه شان را می گیریم و در قیامت حساب و کتاب شان سنگین می شود.

در حالی که ما اسم مان مسلمان و شیعه قرآن و عترت است و خدا می خواهد تربیت مان کند. برای همین هر جا دست از پا خطا کنیم، به ما هشدار می دهد « وَ ضاقَتِ ا لأَرْضُ وَ مُنَعتِ السَّماَّءُ».(5)

ِ ِ

اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَمَا کَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ »(1) تا زمانی که مردم استغفار کنند، ما عذاب شان نمی کنیم. پس استغفار هم یک عامل معنوی است. در زندگی استغفار کارایی زیادی دارد. پیامبر خدا(صلّی الله علیه و آله وسلّم ) فرمودند: « أ لا أُخْبِرُکُم بِدائِکُم و دَوائِکم؟». (2) آیا می خواهید به شما بگویم درد شما و دوای آن چیست؟ «دَآؤُکُمُ الذُّنُوبُ ، وَ دَوآؤُکُمُ الْإِسْتِغْفارُ»(3) درد جامعه امروز بشر عادی شدن گناهان است. حرام خواری، خندیدن و سخن گفتن بی جا با نامحرم، دروغ گفتن و تهمت زدن عادی است. در گذشته زمانی که بچه بودیم، ا گر کسی دروغ می گفت، میان انگشت شصت و انگشت سبابه اش را گاز می گرفت، این عمل به معنای استغفار بود، اما ا کنون گناه دروغ همانند برخی گناهان دیگر عادی و مثل نقل و

نبات فراوان شده است. درمان بسیاری از دردهای امروز جامعه استغفار است.

تدبر در قرآن و عمل به آن هم پُررنگ شده است؟ در حالی که باید قرآن بیش از این در جامعه حضور داشته باشد؛ زیرا قرآن عامل معنوی مهمی است. ای کاش همین مقدار که حواس مان هست که در سفره عقد یا داخل ماشین به جهت یمن و برکتش قرآن بگذار یم، یا زمانی که می خواهیم به خانه نو برو یم ابتدا با خود آینه و قرآن ببریم، حواس مان می بود که ا گر در کار و زندگی مان قرآن باشد، موفق تر هستیم. در کاسبی نیز همین گونه باشیم، هر یک از کاسب ها در کشوی میزش یک قرآن داشته باشد و زمانی که مشتری ندارد، دو صفحه قرآن بخواند.

4. اسباب دو دسته هستند: اسباب ظاهری، اسباب باطنی.

ص: 126

ص: 127

ص: 128

آیا این روایت که خوانده شد حتما از امام(علیه السّلام) صادر شده است؟ اما در اینکه کلمات موجود در قرآن از خدای تبارک وتعالی است، هیچ شک و تردیدی نیست و همچنین در اینکه خدا راست گفته است و با کسی شوخی نکرده است. همه این تعبیر را بعد از تلاوت قرآن می گوییم: «صَدَقَ اللهُ الْعَلِیُّ الْعَظیِمُ» خدا راست گفته است.

خانم از مقنعه یا روسری اش بیرو ن آمده باشد و برادرش به او بگوید موهایت را نامحرم می بیند، می گوید فضولی نکن!

وقتی می خواهیم آتش دنیا را تذکر بدهیم، می گویند: خدا پدر و مادرت را بیامرزد، ولی وقتی می خواهیم آتش آخرت را تذکر بدهیم، می گویند: فضولی نکن، چه کار به کار مردم دار ی؟ تو را که در قبر آن ها نمی گذارند، «عیسی به دین خود موسی به دین خود!»

درخواستی کمتر قیچی می کرد و این گونه سر مردم کلاه می گذاشت. مثلاً ا گر خریدار دو متر پارچه می خواست، پارچه فروش یک متر و نود سانتی متر قیچی می کرد و ده سانتی متر را برای خودش برمی داشت. شبی خواب دید به اندازه ای که از پارچه های مردم دزدیده بود، آتشی برایش مهیا کرده اند. در واقع با اعمال خودش چنین آتشی درست کرده بود. بسیار ترسید و با وحشت از خواب بیدار

شد. پس از اینکه بیدار شد، با خود تصمیم گرفت دیگر چنین نکند و با خود گفت دیگر آتش باز ی نمی کنم.

ا گر آتش قیامت را باور کنیم، همه مان نسبت به همدیگر تذکر می دهیم که حرام نخور یم؛« یَأْکُلُونَ فِی بُطُونِهِمْ ناراً»(1)مال یتیم نخور یم، دروغ گویی، بی حیایی و سایر گناهان را مرتکب نشویم؛ زیرا همه این ها آتش باز ی است.

یوسف(علیه السّلام) از زلیخا فرار کرد و کسی که عاقل باشد از آتش گناه فرار می کند.

نزدیک نشدن به آتش گناه، ورع نام دارد و ورع نوعی پیشگیری است. این قول پزشکان بسیار معروف است که می گویند: «پیشگیری راحت تر از درمان است».

2. ا گر به یک باره گناه در مقابلش سبز شد، رو برمی گرداند؛ حضرت یوسف(علیه السّلام) به استقبال گناه نرفت ولی « وَغَلَّقَتِ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَیْتَ لَکَ »؛ (1) به یک باره گناه در مقابل حضرت یوسف(علیه السّلام) سبز شد و زلیخا درها را بست

و در مقابلش قرار گرفت. در این حالت، بهترین کار ی که می توان انجام داد این است که ا گر گناه پیش رو ی انسان است، انسان رو یش را برگرداند؛ آن

زمان است که رو ی انسان به سوی خدا قرار می گیرد و اینجاست که درهای قفل شده نیز باز می گردد. به این عمل «عفت نفس» گویند. هرگاه با آتش

گناه مواجه شدید، به سرعت به آغوش خدا پناه ببرید؛ «قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّی أَحْسَنَ مَثْوَایَ»(2) عفت نفس یعنی در مواجهه با گناه، ترمز بزن و در آغوش خدا و اهل بیت(علیهم السّلام) پناه بگیر و سریع بگو: « یَا صَاحِبَ الزَّمَان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) أَدْرِکْنِی »، همانند زمانی که ترمز ماشین بریده است و در لب پرتگاه ایشان را صدا می زنی، اگر نامحرمی مقابلت سبز شد و از تو گناه تقاضا کرد، بگو: « یَا صَاحِبَ الزَّمَان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) أَدْرِکْنِی »، همچنین زمانی که کسی می خواهد رشوه بدهد و گناه وسوسه ات می کند، بگو « یَا صَاحِبَ الزَّمَان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) أَدْرِکْنِی » کمکم کن و از آتش نجاتم بده.

3 . استغفار می کند؛ زمانی که بر رو ی لباس انسان آتشی می افتد، همه سعی می کنند خاموشش کنند. استغفار آتش خاموش کن است؛ « وَمَا کَانَ اللَّهُ

ص: 134

مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ »(1)

ص: 136

ص: 137

ص: 138

باید آیین نامه ورزشی را رعایت کرد؛ در پادگان باید آیین نامه نظامی را رعایت کرد؛ در دانشگاه باید آیین نامه آموزشی را رعایت کرد. خدا هم می گوید ا گر

آیین نامه حلال و حرام اسلام را رعایت کنید، من رزق حلال را برای شما تضمین می کنم.

با بی صبری و افتادن در جاده شتاب، روز ی حلا ل را بر خود حرام می کند و با این کار بر آنچه برایش از جانب حق مقرر شده نمی افزاید.

رزق و برکت را خدا می دهد، پس انسان رزق حلال بطلبد تا خدا برکت بدهد و این انتظار اول خداست؛«کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ »(1) رزق حلال

این است که کار کنید و آن را به دست آور ید. چرا ربا حرام است؟ چون آدم رباخوار کار ی انجام نمی دهد و تنها پولش را به دیگری می دهد و سود پولش

را می گیرد، در حالی که او کار ی را انجام نداده است.

گاهی یک نفر با پولش با دیگری که کار می کند، شریک می شود و می گوید: سرمایه از من، کار از تو و هر چه به دست آوردی، فلان درصد مال تو و فلان

درصد مال من، این اشکالی ندارد و اسمش مضاربه و مشارکت اسلامی است.

ولی اینکه کسی به دیگری مقداری پول قرض بدهد سپس بگوید: قرض هایت را بده ولی مثلاً به جای صد هزار تومان به من صدوبیست هزار تومان بده. این از

گوشت سگ و خوک حرام تر است، چون ربا و حرام است؛ «وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا »(2) متأسفانه امروز در جامعه اسلامی ربا مثل نقل و نبات فراوان است. قرآن می گوید: هر کس که رباخوار باشد، با خدا می جنگد؛ « فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ » (3)

استاد بزرگوار حضرت آیت الله جوادی آملی می فرمودند: آمریکا می گوید گزینه نظامی رو ی میز است، اما عرضه جنگ نظامی با ما را ندارد؛ زیرا ا گر عرضه داشت انجام می داد. او یک بار جنگ نمود و به غلط کردن افتاد. در مقابل

ص: 141

خدا فرموده است: رباخوار گزینه نظامی اش را بر علیه من بر رو ی میز گذاشته است. (1) متأسفانه امروزه برادر به برادر که پول قرض می دهد، می گوید: سودش را چند می دهی؟ ا گر درصد نمی دهی پول قرض نمی دهم.

ا گر در بانک سپرده گذار ی کنیم و بر اساس پول ما کار اقتصادی شود و سود و ضررش هم معلوم باشد، اشکال ندارد، اما این اتفاق نمی افتد؛ فرد پول

را که سپرده می گذارد می گوید سود پولم را بده. وام می دهد، می گوید سود وامم را بده بدو ن این که طرفین بدانند چرا این سود را می پردازند و چه فعالیت اقتصادی ای صورت می گیرد. ا گر قرارداد شرعی مضاربه، مشارکت و انواع و اقسام قراردادهای شرعی باشد، مشکلی ندارد، ولی متأسفانه گاهی در بانک ها این مسائل رعایت نمی شود.

شاید بودجه جمهور ی اسلامی کم شده باشد، ولی بودجه خدا که کم نشده

ص: 142

است؛« وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»(1) اما مردم برای آینده نگران سیب زمینی و ِپیازشان هستند. همه خزانه های زمین و آسمان از آن خداست. ا گر خدا به ابرها دستور بدهد ببارند، همه زمین های خشک، آباد می شود. خدا مشکل

رزق و روز ی ندارد. «وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلَّا عَلَی اللَّهِ رِزْقُهَا »؛ (2) خداوند رزق هر جنبنده ای که بر رو ی زمین هست را می دهد.

گرفت. و به عزراییل گفت: جانم را از کدام عضو می گیری؟ عزراییل گفت: از دهانت. موسی(علیه السّلام) گفت: آیا از دهانی که بی واسطه با خدا سخن گفته است جانم را می گیری؟ عزراییل گفت: از دستت. موسی(علیه السّلام) گفت: آیا از دستی که الواح تورات را گرفته است؟ عزراییل گفت: از پایت. موسی(علیه السّلام) : آیا از پایی که من با آن برای مناجات با خدا به کوه طور رفته ام؟ عزراییل نارنجی خوشبو به موسی(علیه السّلام) داد، موسی(علیه السّلام) آن را بو کرد و جان سپرد. فرشتگان به موسی(علیه السّلام) گفتند: «یَا أَهْوَنَ الْأَنبِیاءِ مَوْتاً کَیْفَ وَجَدْت الْمَوْتَ ؛ ای کسی که در میان پیامبران، از

همه راحت تر مردی، مرگ را چگونه یافتی؟ موسی(علیه السّلام) گفت: «کَشَاه تُسلَخُ و هِیَ حَیَّه؛ مرگ را مانند گوسفندی که پوستش را زنده بکنند، یافتم». (1)

روایت محمد بن عثمان عمری از امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) صریح تر از روایت های مذکور، به مطلب اشاره می کند. امام(علیه السّلام) در پاسخ سؤال های محمد بن عثمان می فرماید:

« وَ أَمَّا مَا سَأَ لْتَ عَنْهُ مِنْ أَمْرِ مَنْ یَسْتَحِلُ مَا فِی یَدِهِ مِنْ أَمْوَالِنَا وَ یَتَصَّرفُ فِیهِ تَصَرُّفَهُ فِی مَالِهِ مِنْ غَیْرَ أَمْرِنَا فَمَنْ فَعَلَ ذَ لِکَ فَهُوَ مَلْعُونٌ وَ نَحْنُ خُصَمَاؤُه ». (1)

اما پرسیده بودی درباره کسی که تصرف در اموال ما (خمس) را که در دست اوست، جایز می داند و بدون اجازه ما، همانند اموال خود، در آن تصرف می کند، کسی که چنین کند، ملعون است و ما دشمن او هستیم.



ّ1 .

شغل شوهرش کاسبی، رانندگی، کارگری و یا صنعتگری باشد، آنچه که مهم است حلال و پا ک بودن لقمه ای است که به خانه می آورد. در اداره، کارمند مسئولیتی دارد، زمانی که می خواهد حقوق را به منزل ببرد، بررسی کند که آیا کارش را در اداره درست انجام داده است و حقوقی که در یافت کرده است حلال و طیب و طاهر است؟ این مسئله اهمیت ز یادی دارد؛ زیرا قرار است همین حقوق را برای خانواده اش خرج کند و ا گر لقمه حرام باشد، آتش جهنم را به خورد آنان می کند.

در نهایت می توان چنین بیان داشت که لقمه حلا ل خوردن و جز آن نخوردن نتیجه خداپرستی، اذعان به خداپرستی و تداوم در آن است.

قناعت است. ا گر انسان به کم نعمت از خداوند راضی باشد، در این صورت است که انسان در برابر نعمتی که خداوند به او می دهد، شکرگزار ی خواهد

کرد و می گوید الحمدلله. ر یشه شکر این است که انسان به خدا بدهکار است نه طلبکار و اینکه انسان هنوز نتوانسته است به اندازه آنچه که خدا به او داده

است، کار ی برای خدا انجام دهد.

رازق اصلی است، پس او شایسته شکر است.

مستجاب است. پدر و مادر نوکر و کلفت یا عابر بانک نیستند که هر وقت انسان به پول نیاز داشت احوال شان را بپرسد.

ص: 153

ص: 154

جلو بیایید. یکی از آیات این بود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَی تِجَارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ»(1) بعد می گوید « وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ »(2)

تُؤْمِنُونَ صیغه مضارع است و صیغه مضارع بر استمرار دلالت دارد، یعنی لحظه به لحظه باید ایمان

آورد؛ زیرا شیطان دائماً می خواهد سر راه انسان را بگیرد، به همین دلیل انسان باید دائماً ایمانش را حفظ و تقویت کند.

که خدا هوایت را دارد، می گویند: برو خودم هوایت را دارم. بچه هم می پرسد:

بابا هوای تو را چه کسی دارد؟

إِتَّقُوا اللَّهَ ؛(1) مراقب خدا باشید. هر یک از این مراقبت ها ثمرات تربیتی زیبایی دارد. یکی از ثمرات رعایت تقوا، کم نگذاشتن در تکالیف است؛ چه

بیننده ای باشد و چه بیننده ای نباشد. کسی که مراقب خدا باشد، هیچ گاه در واجباتش کم نمی گذارد و از کسی هم نمی ترسد؛ «وَلَا یَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ». (2)

امام(رحمه الله) فرمودند: والله در تمام عمرم هرگز لحظه ای از غیر خدا نترسیدم. این کلام امام برگرفته از این است که ایشان همیشه و تنها خدا را در نظر دارد. کسی که خدا را در نظر بگیرد، در واجبات کم نمی گذارد و در محرمات هم وارد نمی شود.

خداوند با هشت دوربین شاهد رفتار و عملکرد ماست: خدا،(3) پیامبر(صلّی الله علیه و آله وسلّم )،(4)امامان(علیهم السّلام) ، (5)

ملائک،(6)شهدا،(7)

زمین، (8)

زمان(9) و جوارح. (10)

ص: 157

1 . تسلیم برنزی؛ تسلیمی است که خدا و ولیّ خدا حکم کرده اند که هم حکم و هم فلسفه اش واضح است. مثلاً ا گر در حین نماز دزد به لوازم کسی

بزند، دستور خدا بر این است که می تواند نماز را بشکند و از مالش محافظت کند. در اینجا هم حکم و هم فلسفه آن واضح است و حکم همان شکستن

نماز است و فلسفه اش هم حفظ مال است. همه در مقابل این حکم تسلیم اند و آن را اجرا می کنند. در روز قیامت به این تسلیم مدال برنزی تعلق می گیرد که قیمت خیلی بالایی هم ندارد.

2. تسلیم نقره ای؛ در این نوع تسلیم، حکم واضح است ولی فلسفه اش واضح نیست؛ مانند رکعات نماز و... که مدال نقره ای به آن تعلق می گیرد.

3 . تسلیم طلایی؛ در این نوع تسلیم حتی حکم هم واضح نیست. خدا به حضرت ابراهیم(علیه السّلام) می گوید: چاقو را بر رو ی گردن حضرت اسماعیل(علیه السّلام) بگذار. ابراهیم(علیه السّلام) می گوید: چشم.(1) امام صادق(علیه السّلام) می فرمایند: درو ن تنور برو و هارو ن مکّی می گوید: چشم. حضرت(علیه السّلام) فرمودند: چند نفر همانند هارو ن مکّی در خراسان وجود دارد؟ یار خراسانی گفت: هیچ. (2)

بار هم برای دفاع از حرم رفته بود و مجروح شده بود. این شهید، همسر برادر شهیدش را به همسری درآورده بود و همسر ایشان دو فرزند از برادر شهید ایشان و سه فرزند هم از ایشان داشتند که فرزندان برادر شهید ایشان ا کنون فرزند دو پدر شهید شده بودند. خانمش برایمان تعریف می کرد که یک بار با همسرم به مشهد، نزد امام رضا(علیه السّلام) آمده بودیم و ایشان جلوی من ضجه می زدند که تو را به

امام رضا(علیه السّلام) راضی باش و بگذار من بروم. خانم شان به من گفت: حاج آقا، وقتی دیدم آنقدر ضجه می زند و امام رضا(علیه السّلام) را واسطه می کند، گفتم: برو راضی ام.

جواز شهادتش را از امام رضا(علیه السّلام) گرفت و رفت. بعضی ها چون در واجبی همانند جهاد، خدا را دیدند، خون دادند ولی بعضی ها چون در تکلیف واجبی مثل خمس خدا را ندیده اند، حاضر نیستند حتی نان هم بدهند با اینکه مسلمانند.

اگر«إِتَقُوا اللهَ»(1) قوی باشد کارهای ز یادی می توان انجام داد. در واجبات «وَالسَّابِقُونَ »(2) می شود و درمحرمات «فَفِرُّوا إِلَی اللَّهِ »(3) و« مَعَاذَ اللَّهِ »(4)می شود و در

مشکلات « وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ »(5) می شود. و حتی بالاتر از آن، همان طور که در ز یارت عاشورا می خوانیم: «أَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِریِنَ لَکَ عَلَی مُصَابِهِمْ » (6)

یعنی حتی در مصیبت ها هم از خدا تشکر می کنیم. حضرت ز ینب(علیهاالسّلام) از خداوند تشکر می کند به این دلیل که ا گر در کربلا نبود، مقام ایشان این مقدار بالا نمی رفت. ا گر انقلاب اسلای و دفاع از حرم نبود، قطعاً ستاره هایی مانند شهدا و جانبازان و اسرا شناسایی نمی شدند.

راه خدا می دهد و یک دهم را برای خودش نگه می دارد. وقتی خداوند چنین بنده فهمیده ای دارد، چرا قرآن را به قلبش نازل نکند.

ولی ما هنگامی که خمس می دهیم، چهار پنجمش برای خودمان است و یک پنجمش برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است که به همان یک پنجم سهم امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) هم چشم دوخته ایم، در حالی که چهار پنجم آن برای خودمان است ٍو تنها یک پنجم آن برای امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است « وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ»(1).(2)

در تبلیغات بانک مسکن مشاهده می کنیم که چنین می گوید: برای مسکن آینده فرزندتان در این بانک حساب باز کنید، اما ای کاش این نکته را نیز بسیار

می گفتیم که برای آخرت تان نیز حسابی باز نمایید.

ماند. ما بارها و بارها به سراغ وزارت ارشاد و جاهای مختلف دیگر رفته ایم و اصرار کرده ایم که به ما بودجه فرهنگی بدهند که در این عمل فایده ای حاصل

نمی شود، ولی با این کار دیگر نیاز ی به بودجه های دولتی ندار یم.

به بعضی وزرای کابینه گفتم: برای کارهای فرهنگی به ما بودجه بدهید.

گفتند: ما خودمان گرفتار یم. با خودم گفتم ا گر برای بودجه امور فرهنگی کشور گرفتارید، پس بدانید که معنای این گرفتار ی این است که پول های شما

لیاقت همان کنسرت های موسیقی را دارد و هر پولی لیاقت خرج شدن برای شهدا را ندارد. به عبارتی منظور وزرا این است که: «جیب ما را نزنید، برو ید هر کار ی که می خواهید بکنید». ایرادی ندارد ما خودمان، برای شهدا پول تهیه می کنیم. مادر شهیدی به من گفت: من حاضرم هر ماه فلان مقدار برای شهدا خرج کنم. مادر شهید دیگری در سار ی به من گفت: حاج آقا، بیست هزار خانم را جمع کرده ام که به حقیقت این تعداد لشگر بانوان است و من این مطلب را خدمت حضرت آقا هم بیان کردم و گفتم که این لشگر در فضای مجاز ی فعالیت می کنند و من از آن ها خواسته ام که هر یک از این بیست هزار خانم، هزار تومان هم برای شهدا ماهانه کنار بگذارند. ایشان گفتند: با نذر و وقف جلو برو ید. مسجدساز ی، حسینیه ساز ی، روضه و اربعین همه باید با پول مردم

باشد و این پول با برکت است. گاهی برکت همین یک قران ها بیشتر از برکت هزینه های میلیاردی است.

به بچه هایمان بگوییم: فرزندم! آیا نمی خواهی برای آخرتت چیزی کنار بگذار ی؟ وقتی برای امام حسین(علیه السّلام) کار می کنی، بدان که خود ایشان حواس شان به کارگزارانش هست و سیراب شان می کند. وقتی تقاضای پول

ص: 163

می کنی، مثل این است که بگویید امام حسین(علیه السّلام) ، کم ما را برایمان جبران کنید. ا گر هر مداح، هر قار ی و هر منبری، کوچک ترین اشاره ای به پول کرد در واقع آبرو ی امام حسین(علیه السّلام) را برده است.

هر روز نگاه کنید که چه چیزی را در خانه آخرت گذاشته اید. هر روز خانه قبر، انسان را صدا می زند؛ « الْقَبْرُ یُنَادِی فِی کُلِّ یَوْمِ بِخَمْسِ کَلِمَاتٍ، اَنَا بَیْتُ الْوَحْدَه َفَاحْمِلُوا اِلیَّ اَنیِساً ، وَ أَنَا بَیْتُ الظَّلَمَه فَاحْمِلُوا اِلَیَّ سِرَاجاً اَنَا بَیْتُ التُّرابِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ فِرَاشاً، اَ نَا بَیْتَ الْفَقْر فَاحْمِلُوا اِلَیَّ کَنْزاً ، وَ اَ نَا بَیْتُ الْحَیَّاتِ فَاحْمِلُوا اِلَیَّ تَرْیَاقا ً»(1) خانه قبر خطاب به انسان ها می گوید: ای انسان ها مقدار ی را هم برای اینجا بفرستید. خدا می گوید:« وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ »؛ (2) یعنی خدا حواسش به

شما هست که چه می کنید. خدا در آیه بعد نیز چنین می گوید: ا گر در اینجا خدا را فراموش کنید، خدا هم در قیامت شما را فراموش خواهد کرد ولو اینکه او را فریاد بزنید.(3) امام رضا(علیه السّلام) فرمودند: هر کس در دنیا گره کسی را باز کند، من ضمانت می کنم در قیامت خداوند نیز گره او را باز کند.(4) پس چه خوب ِاست که گره کسی را باز کنیم و برای کسی گره درست نکنیم.

ص: 164

ص: 166

ص: 167

ص: 168

«الدُّنْیَا سُوقٌ رَبِحَ فیِهَا قَوْمٌ وَ خَسِرَ آخَرون »؛ (1) دنیا بازار ی است که همه برای تجارت به آنجا می آیند، اما عده ای تجارت می کنند و عده ای خسارت می بینند، قاعده بازار چنین است. به عنوان مثال یکی با خود یک میلیون

به بازار آورده است. از بازار که بیرو ن می آید در معامله پانصد هزار تومان سود کرده، اما دیگری با سرمایه یک میلیونی به بازار آمده، ولی دست از پا درازتر از آن بیرو ن می آید، چیزی به دست نیاورده بماند، آنچه داشته است نیز از دست داده است. (2)

و انبیای الهی(علیهم السّلام) بودند، اما منحرف شدند. همانند سامری که در کنار حضرت موسی(علیه السّلام) بود، ولی گوساله پرست شد و آن را نیز ترو یج داد و یا فرزند حضرت نوح(علیه السّلام) با اینکه در کنار حضرت نوح(علیه السّلام) بود، اما منحرف گردید و در زمره معذبین قومش قرار گرفت. برای اینکه از عذاب انحراف نجات یابیم، گفته

شده است که مدام دعا کنید و بگویید: «اللّهُمَّ اجْعَلْ عَوَاقِبَ أُمُورَنَا خَیْراً»(1) معنی عبارت از این قرار است، هر که می خواهد عاقبت به خیر شود باید با

خدا معامله کند. «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ ».(2)

یکی از موارد عذاب در دنیا، انحراف است. انحراف در سه شاخه مطرح است که می توان برای هر شاخه آن به آیات قرآن اشاره نمود:

1. انحراف فکری که آیه 30 سوره اعراف به آن اشاره کرده است: «فَرِیقًا هَدَی وَفَرِیقًا حَقَّ عَلَیْهِمُ الضَّلَالَةُ إِنَّهُمُ اتَّخَذُوا الشَّیَاطِینَ أَوْلِیَاءَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ »؛[در حالی که] گروهی را هدایت نموده و گروهی گمراهی بر آنان ثابت شده است؛ زیرا آنان شیاطین را به جای خدا دوستان [خود] گرفته اند و می پندارند که راه یافتگانند». (3)

2. انحراف عملی و تجار ی که در آیه 104 سوره کهف به آن اشاره شده است: «الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا » ؛ [آنان] کسانی اند که کوشش شان در زندگی دنیا به هدر رفته و

ص: 172

خود می پندارند که کار خوب انجام می دهند». (1)

3. انحراف شخصیتی که در آیه 18 مجادله به آن اشاره شده است: «یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یَحْلِفُونَ لَکُمْ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَی شَیْءٍ أَلَا إِنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ»؛ روز ی که خدا همه آنان را برمی انگیزد، همان گونه که برای شما سوگند یاد می کردند برای او [نیز] سوگند یاد می کنند و چنان پندارند که حق به جانب آن هاست آ گاه باش که آنان همان دروغگویانند». (2)

کرد که در آیات و روایات و در تار یخ اسلام بارها نمونه هایش را دیده و شنیده ایم.

همانند داستان معروف شهر پمپی که مردمان شهر حضرت لوط(علیه السّلام) در اثر گناهان ز یاد، در حالی که مشغول به گناه بودند، تبدیل به چوب(1) و سنگ

شدند. البته تبدیل شدن انسان به چوب و سنگ تنها ظاهر انسان را شامل نمی شود، بلکه باطن انسان نیز ممکن است همین گونه تبدیل به سنگ و چوب

گردد؛ همان طور که در آیه 74 سوره بقره می خوانیم: «ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ فَهِیَ کَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ».(2)

کارهای دیگری می کنند، این ها به اسلام و ولایت ظلم می کنند. این افراد در واقع با آمریکا، اسراییل و انگلیس هم گامند. این ها نه تنها به خودشان که به

اسلام و مسلمین هم ظلم می کنند. خداوند آنان را لعنت نموده است.

میلیاردها نفر برای شهید حججی، برای پدر و مادرش و بر خانواده اش رحمت فرستادند. همه عالم گفتند: رحمت خدا بر شیر پا کی که خورده ای و بر ذات پا کت. ولی هر که در طول تار یخ، در دنیا به مردم ظلم کرده است و یا ظلم می کند، مورد لعنت مردم قرار گرفته است و هر کس آن ها را دیده است، چنین گفته است: بر پدر و مادرش لعنت باد. همان گونه که در ز یارت عاشورا نیز چنین می خوانیم: « أللّهُمَّ العَن أوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابعٍ

لَهُ عَلَی ذَ لِک، أللِّهُمَّ العَنِ العِصَابَةَ الَتی جَاهَدَتِ الحُسین(علیه السّلام) وَ شَایِعَت وَ بَایِعَت

وَ تَابِعَت عَلَی قَتِله أللِّهُمَ العَن هُم جَمیعَاً». (1)

« هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَی تِجَارَةٍ »(2)« عده ای اینجا در تجارت خانه دنیا برای خود لعنت الهی را تجارت می کنند. آن هایی که ظلم می کنند، در واقع به خودشان ظلم می کنند؛ چون خدا در قرآن می فرماید: ما به احدی به اندازه سر سوزنی ظلم نمی کنیم«إِنَّ اللَّهَ لَا یَظْلِمُ النَّاسَ شَیْئًا وَلَکِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ».(3) هرکس به

حرف خدا گوش نکند، اول به خودش ظلم کرده است. افرادی که در جمهور ی اسلامی خطا می کنند، ابتدا به خودشان ظلم می کنند. برای همین است که

می گوییم ظالمان در واقع برای خود لعنت الهی را تجارت می کنند.

ص: 175

خودشان درست می کنند. در سوره کهف آمده است: «قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرِینَ أَعْمَالًا *الَّذِینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعًا »(1)آیا می خواهید به شما بگوییم که در تجارت خانه دنیا دست چه کسانی خالی است؟ آنان کسانی اند که کوشش شان در زندگی دنیا به هدر رفته در حالی که می پندارند عمل نیک انجام می دهند.

همسرش گفت: خوب کردی، ثواب کردی! سپس در خانه گشت تا چیزی برای فروش پیدا کند. ریسمانی در خانه بود، آن را به مرد داد تا آن را بفروشد و

غذایی تهیه کند. آن مرد ریسمان را به بازار برد، اما هیچ کس آن را نخرید. هنگام برگشت به خانه، مردی را دید که ماهی می فروشد و کسی ماهی او را نمی خرد، گفت: ای دوست! ماهی تو را کسی نمی خرد و ریسمان من را هم کسی نمی خرد!

چه طور می بینی که با یکدیگر معامله ای انجام دهیم؟ مرد ماهی فروش قبول کرد. ریسمان را به مرد داد و ماهی را گرفت و به سمت خانه حرکت کرد. چون شکم ماهی را شکافتند مروارید بزرگ و پر بهایی از آن بیرو ن آمد! مروار ید را به بازار بردند و آن را به صدها هزار درهم فروختند! از برکت آن مال، زندگی توأم با خداپرستی و فروتنی و نیکوکار ی می گذراندند. روز ی سائلی بر در خانه آن ها

آمد و گفت: مردی درمانده و فقیرم، همسر و فرزندانی گرسنه و پریشان دارم، با من مدارا و مهربانی کنید. زن به مردش نگریست و گفت: به خدا قسم همین حا را ما داشتیم تا خداوند به ما نعمت داد و آسانی و آسایش بخشید. شکر آن است که این نعمت موجود را با این فقیر تقسیم کنیم. پس آن را دو بخش کردند و یکی را به فقیر دادند. فقیر مال را گرفت و کمی دور شد. سپس برگشت و گفت: من فقیر نیستم! من فرستاده خدا به سمت شما هستم! خداوند شما را آزمایش کرد. در وفور نعمت شکر کردید و در پریشانی صبر نمودید. پس در

دنیا شما را بی نیاز کرد و در آخرت آن ببینید که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به خاطر کسی هم نگذشته باشد! (1)

خداوند در معامله شیوه جوانمردی و انصاف را رعایت می کند. خوش قول،

ص: 179

خوش رفتار و دست ودل باز است. هر که با خدا معامله کند، از این موارد بهره مند می شود و راضی از معامله بیرو ن می آید؛ « رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ »(1) قطعاً انسان پس از چنین معامله سودمندی، به خداوند حسن ظن و ایمان

خواهد یافت. این ها ارزش و قیمت این معامله است. ا کنون به دو مورد از ثمرات تجارت با خدا می پردازیم:

تجارت مان در عالم زیبا باشد، هرگز نباید فرد اصلی در این تجارت را که خداست فراموش کنیم. ا گر نامحرمی داخل مغازه آمد، حواس مان به خدای

حاضر و ناظر که می بیند باشد، ا گرچه آن نامحرم حواسش نیست و حیا را رعایت نکرده است. ا گر این ملاحظات را رعایت کنیم، ایمان ما روز به روز

بیشتر می شود.

هرگز عزتی که حضرت عباس(علیه السّلام) دارد، حتی یک نفر از اصحاب عمر سعد آن را ندارد.

ایشان عزت را تجارت کرده است. «تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ » (1) یعنی هیچ وقت خدا را چه در کاسبی، چه در عروسی و چه در بقیه مواقع فراموش نکنید.

«تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ »(1) شرط اول تجارت، شرط اول انتظار امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و شرط اول تربیت است. زمانی که مادر می خواهد بچه را تربیت کند، نگوید مواظب پلیس و مأمور باش، بگوید مواظب خدا باش؛ زیرا پلیس و مأمور را می توان دور زد اما خدا را نمی توان دور زد، «تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ »(2)

داشته باشید که بینندگان زیادی دار ید. لازمه یار امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) بودن و تجارت پرسود کردن این است که باید به خدا ایمان داشت. ا گر بخواهیم در تربیت فرزندان مان موفق باشیم، باید ایمان به خدا را به آن ها یاد بدهیم.

ساخت وساز می دهند، و برای مستضعفان خانه می سازند. گره گشایی بهترین تجارت و بهترین مجاهدت است. در اردوهای جهادی که جوانان دانشجو و

طلبه در آن حضور پیدا می کنند نیز همین امور توسط آن ها انجام می شود. با اینکه جوانند و جوان مغرور است، با اینکه دانشجویند، مدرک لیسانس یا فوق

لیسانس و یا دکتری دارند، اما برای مردم حمام، مسجد، مدرسه می سازند؛ این ها مجاهدت است. در کسب ثمرات آخرت تن پرور ی نکنیم؛ چرا که عمر

دنیا کوتاه است و ثمرات آخرت بی نهایت.

زمانی رهبر انقلاب در جلسه ای می فرمودند: در عرب دو نوع اسب وجود دارد. یک اسب هست که می دود و خسته می شود سپس می ایستد، و یک

اسب اصیل عربی هم هست که تا جایی که نفس دارد و تا موقعی که از نفس بیفتد می دود. (1) ایشان فرمودند: ما در جمهور ی اسلامی این مدل کار کردن را می خواهیم که آنقدر بدو یم تا از نفس بیفتیم. البته شعارش را همیشه می دهیم:

«تا زنده ایم رزمنده ایم».

ا گر در چهل سال انقلاب هر کس هر قدر می توانست با مال و آبرو گره فقرا را باز کند اقدام می کرد، قطعاً امروز بعد از چهل سال نمی گفتیم در کشور میلیون ها فقیر وجود دارد که این مطلب مایه خجالت جمهور ی اسلامی است. ا گر مردم

خمس و زکات شان را همان طور که دین تعیین کرده است می پرداختند، امروز فقیران کشور کم بود. در آیه 111 سوره توبه می فرماید: «خداوند می خرد»(2) که برای این مطلب سه سند داده شده است اعم از قرآن و تورات و انجیل. « ذَلِکُمْ

ص: 185

خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ »(1)

باید باور کرد که این تجارت بهتر از این است که

طلاهایمان را ز یاد کنیم، حساب هایمان را مدام پر کنیم، ساختمان هایمان را ز یاد کنیم. چه بسا که این تجارت از آن تجارت بهتر و سودمندتر است.

سپس چه خواهد کرد؟« وَیُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ»(1) در اینجا به دنبال خانه نگردید؛ زیرا در این دنیا همه مستأجرند و خانه ملکی مان در

قیامت است. خدا در آنجا بهترین جایگاه در بهشت را خواهد داد، به شرطی که خوب تجارت کنیم، مادرها بچه هایشان را خوب تربیت کنند. سپس« وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ »(2) خانه های پا ک و مطهری اعطامی شود سپس خدا می گوید:«ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ »،(3)

این خوشبختی است. گاهی اوقات به کسی که خانه آن چنانی و ماشین شاسی بلند دارد می گوییم: خوش به حالت که خوشبخت هستی در حالی که ا گر همین امکانات را در روز قیامت

داشته باشد خوشبخت است. خوشبختی و بدبختی برای دنیا نیست؛ زیرا اینجا محل امتحان است. «شب سمور هم می گذرد، لب تنور هم می گذرد».

ب. ایمان به قیامت (پایان تجارت دنیا و محل حساب و کتاب)

2. ایمان به رسولان الهی:

رسولان الهی:

أ. پیامبران و امامان (مربیان و ناظران تجارت)

ب. کتب آسمانی (قانون تجارت)

3. باور به وادی عمل بودن دنیا و وادی حساب بودن آخرت

4. باور به ظاهر و باطن داشتن دنیا

2 . تجاهدون: مجاهدت و تلاش حداکثری نتیجه ایمان است.

مجاهدت:

1. در انجام واجبات

2. در ترک محرمات

3. در خدمت به مخلوقات

4 . در تحمل مشکلات

5 . مجاهدت:

أ. با مال

ب. با ابرو

ج. با جان

أ. فکری: آیه 30 سوره اعراف.

ب. عملی و تجاری: آیه 104 سوره کهف.

ج. شخصیتی: آیه 13 یا 18 مجادله.

3. سقوط:

أ. به مرحله حیوانیت

ب. به مرحله چوب شدن

ج. به مرحله سنگ شدن

ص: 189

ص: 190

ص: 191

ص: 192

را می بینیم. چهل سال از عمر مقدس نظام جمهور ی اسلامی گذشته و ما هنوز مشکلات ز یادی داریم، با این حال هیچ کس منکر وجود مشکلات نیست،

اما نعمت انقلاب اسلامی را نباید از یاد برد، بلکه باید شا کر آن، شا کر نعمت ولایت و شا کر نعمت شهدا باشیم.

شخصی گفت: حاج آقا، ا گر انقلاب نمی شد چه می شد؟ گفتم: ا گر می خواهی به پاسخ صحیح برسی، ایران 96 را با ایران 96 بدو ن انقلاب در نظر بگیر و مقایسه کن، سپس وضعیت کنونی جوان هایمان را تصور کن که چه وضعیتی می داشتند؟! بزرگ ترها یادشان هست که در زمان طاغوت کشور

با چه سرعتی به سمت فساد حرکت می کرد. ا گر انقلاب اسلامی نبود ا کنون این 232 هزار شهید به عالم معرفی نمی شدند. او گفت: حاج آقا آن ها که از دست رفتند. گفتم: نخیر، شهدا از دست نرفتند، بلکه به دست آمده اند. قرآن می گوید:«أَحْیَاءٌ وَلَکِنْ لَا تَشْعُرُونَ »، (1)« أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ ».(2)بلکه ا کنون باید خط به خط وصیت نامه شان را بخوانیم و بفهمیم مادردار ی،

همسردار ی، یتیم دار ی، نصرت اسلام و حلالیت طلبیدن یعنی چه؟ با خواندن وصیت نامه هایشان تازه زنده می شوند؛ زیرا در آن با ما حرف می زنند. آنان برکات انقلاب اسلامی هستند.« اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ »(3)آنچه که باید بیان کرد این است

که نعمت جمهور ی اسلامی هیچ چیز هم که برای ما نداشته باشد، همین که 232 هزار زنده را که تا قیام قیامت زنده اند (4) به ما معرفی کرده است، بس است.

ص: 194

«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ » ؛(1) نعمت های خدا را ذکر کنیم. در این َباره خداوند در قرآن فرموده است: » «وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا »(2)نمی توانیدنعمت ها را بشمار ید. سپس یکی از نعمت ها را بیان می کند: «إِذْ هَمَّ قَوْمٌ أَنْ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ »؛(3) گروهی می خواستند بر شما مسلط شوند که به هیچ

چیزی رحم نمی کردند. و اینکه نتوانستند بر ما مسلط شوند نعمت الهی است.

آن فساد رو به رشد رژ یم پهلوی، دیگر ناموسی برای کسی نمی ماند. البته این مسائل در رژ یم های شاهنشاهی قبل از رژ یم پهلوی نیز وجود داشت.

گر وه دوم: قوم دیگری هم که می خواستند بر ما مسلط شوند، صدام و دار و دسته اش بودند. یکی از نعمت های خدا که توسط شهدا به ما اعطا شد،

نعمت امنیت بود.

بودند، باید در کرمانشاه و ایلام و داخل کشور با آن ها مقابله می کردیم. (1)

باشد در کجا بودیم و در کجا هستیم و همیشه نیمه پُر لیوان را ببینیم. شا کر نعمت های خدا باشیم. قطعاً همگی به مسئولین معترضیم همان گونه که

حضرت آقا هم فرمودند که از وضعیت اقتصادی، عدالت اجتماعی، عدالت سیاسی نظام راضی نیستیم، (1) ولی نباید ناامید هم باشیم؛ زیرا دشمن می خواهد

ما را ناامید کند، به این دلیل که ا گر ناامید باشیم، دیگر کار ی انجام نمی دهیم و سر جاهایمان می نشینیم.

همین ضربات بود.(1) ولی باز حضرت زهرا(علیهاالسّلام) بلند شدند. هنوز نیمه جانی در

وجودشان مانده بود، باز هم فرمودند علی(علیه السّلام) را کجا بردند؟ اینجا بود که در عملیات مسجد شرکت کردند.

ا گر زهرای مرضیه(علیهاالسّلام) آن روز از ولایت دفاع نمی کرد، معلوم نبود امروز تشیع به دست ما برسد یا نه. باید این نعمت ها را یادآوری کنیم. این آیه می گوید: نعمت مجاهدت را یادآور ی کنید. نعمت مجاهدان را یادآور ی کنید. نکند خدایی نکرده در جامعه ما به مجاهدان، جانبازان، آزادگان و ایثارگران جسارت شود.

رفتند. گفت: در این کشور هر معلول جنگی هیچ جا نباید در صف بایستد و راحت و بدو ن صف باید جلو برود و بلیط هم از او نباید بگیرند. ولی گاهی

اوقات در خیابان به جانباز عزیزمان متلک می گویند. به او گفته می شود: آیا به تو درصد داده اند؟ به بچه ات سهمیه داده اند؟ به تو وام داده اند؟ «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ»؛(1)

ا گر نعمت مجاهدت جانبازان، آزادگان، رزمندگان نبود و ا گر صبر مادران شهدا نبود ما در سلامت و امنیت نبودیم.

می کند. توکل بر خدا به معنای توقف نیست. برخی نشسته اند و می گویند خدا بزرگ است، در حالی که توکل یعنی به آنچه که خدا فرموده است، اعتماد کنید.

می گویند: تو خمست را بده، زیرا با حساب و کتاب های تو اصلاًقابل توضیح نیست، ولی با حساب و کتاب های خدا قابل توجیه است.

خیلی اهل خمس نبودند و به زمین و محصول شان آفت خورد، اما من که خمس دادم، محصولم هفت برابر شد. این یعنی با حساب و کتاب خودت که جلو برو ی، خراب می کنی ولی با حساب و کتاب خدا که جلو برو ی خراب نمی شود ِ«وَعَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ »(1)

ا گر قرار بود با دو دو تا چهار تای عادی جلو برو یم، در جنگ نمی توانستیم بایستیم، مقابل شاه نمی توانستیم بایستیم، زیرا او تا دندان مسلح بود و ما هیچ نداشتیم اما« وَعَلَی اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ »(2) ا گر با حساب و کتاب خدا جلو برو یم، شاه، صدام و داعش ذلیل می شوند. شهید مصطفی زاهدی می گوید با حساب و کتاب خدا جلو برو، ازدواجت هم حل می شود: « إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ »(3)

با حساب و کتاب خدا جلو برو ی تعداد بچه ها را هم که ز یاد کنی رزق شان می آید، با حساب و کتاب خدا خمس و زکاتت را بدهی، کارت لنگ نمی شود. با حساب و کتاب خدا کاسبی کن و انصاف داشته باش، خدا به مالت برکت می دهد. این هم اتمام حجت دیگر شهداست.

شهدا با آیه یازده سوره مائده سه اتمام حجت کردند: یک، نعمت مجاهدان را یادمان نرود؛ دو، حدود خدا را رعایت کنیم « وَاتَّقُوا اللَّهَ» (4) سه، ا گر با حساب و کتاب های خدا جلو برو یم یعنی بر او توکل کنیم « وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ »(5) خدا آن ها را کفایت می کند.

ص: 203

ص: 205

ص: 206

یکی در میدان ورزشی مدال طلا می آورد، یکی در المپیات مدال طلا می آورد و یکی هم از خدا مدال کسب می کند. قطعاً مدال خداوند ارزش بیشتری دارد.

باید بخواهیم که مدال بیاور یم. برای مدال آوردن سن ملاک نیست؛ در کربلا هم پیرمردی چون حبیب بن مظاهر و هم نوجوانی چون قاسم بن الحسن(علیه السّلام) مدال آوردند. جنس هم ملا ک نیست؛ در کربلا هم مادر وهب و هم امام حسین(علیه السّلام) مدال آوردند. شغل هم ملا ک نیست؛ در کربلا هفده نفر از یاران امام حسین(علیه السّلام) غلام بودند که به تعبیر امروز، پایین ترین قشر جامعه بودند، ولی مدال آوردند. در دفاع مقدس، شهیدان کارگر، دانش آموز، دانشجو و شهید مدافع حرم ز یاد دار یم. بخواهیم می شود، از قدیم گفته اند «خواستن توانستن است».

اولین جوابی که شهدا به ما می دهند، خواستن است. شهدا می گویند: ما خواستیم که مدال آور باشیم،خواستیم که مصداق آیه«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ *أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ »(1)باشیم.

ایمان، شکر، ادب، احترام و تلاش را به آن ها یاد داد. رونق مسجد به جوانان و نوجوانان است. مسجد، محل دانستن برای جوانان و خانواده ها است.

ا گر مساجد برای جوان ها، نوجوان ها، کودکان، خانواده ها، زوج های جوان، بزرگ ترها، کسبه، دانش آموز، دانشجو و برای همه برنامه داشته باشد، قطعاً آمار نابسامانی ها، اعتیاد و فساد کمتر خواهد بود. از طرف دیگر ا گر مسجد خلوت شود، فساد ز یاد خواهد شد.

در زمان دفاع مقدس، باز ی ها، اردوها، آموزش ها و عبادت ها در مسجد بود، ولی امروز دشمن قصد دارد تا میان بچه های ما و مسجد، هیئت، روحانیت

و شهدا جدایی بیندازد.

چند نکته مهم است که باید بدانیم و برای به دست آوردنش باید تلاش کنیم:

پرورشی نبود و یا والدین شان در آنجا نبودند، ولی چون خدا را بالای سرشان حس می کردند و عذاب قیامت را می دیدند، گناه نمی کردند. یعنی معنای

ایمان را به خوبی می دانستند.

به دریا بنگرم دریا تو بینم

به صحرا بنگرم صحرا تو بینم

به هر جا بنگرم کوه و در و دشت

نشان از قامت رعنا تو بینم(1)

تمام خلقت به ما می گوید: خدا و قیامت هست. ا گر ما آن ها را لحظه به لحظه ببینیم و باور کنیم، دیگر گران فروشی، بی حیایی، مردم آزاری، حرام خوری

و دست دراز ی به بیت المال نمی کنیم، ولی ا گر خدا فراموش گردد، همه این ها انجام می شود.

هرگاه راننده ها افسر راهنمایی ورانندگی را ببینند، پایشان را بر رو ی ترمز می گذارند و از سرعت شان می کاهند، بر رو ی خط عابر پیاده هم نخواهند

ایستاد و چراغ قرمز را هم رد نمی کنند؛ چون افسر و دوربین را می بینند. هر کس خدا را ببیند، وقتی به حرام می رسد، ترمز می زند.«وَاتَّقُوا اللَّهَ » یعنی ترمز، یعنی حواست باشد گناه نکنی، واجباتت را ادا کنی.

نابرده رنج گنج میسر نمی شود

مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد(1)

وسایلی که خدا معرفی کرده است، ثمره برخی از آن ها را در دنیا خواهیم دید و ثمره برخی را هم، هم در دنیا و هم در آخرت می بینیم؛ البته بیشتر در آخرت خواهیم دید.

برخی خود را به قرض می اندازند که مجلس عروسی شان آن چنانی باشد، بعد تا چهار الی پنج سال قسط می دهند. چه کسی گفته است چنین کار ی

بکنید؟ این چشم و هم چشمی است.

حضرت ام البنین(علیهاالسّلام) مادر چهار شهید کربلا می توانست فرزندانش را جور دیگری تربیت کند، ولی فکر کرد بهترین مدال برای عباس(علیه السّلام) عون و جعفرش(علیه السّلام) این است که سرباز امام حسین(علیه السّلام) باشند. ا گر ما هم فکر کنیم

متوجه خواهیم شد که بهترین مدال برای فرزندان مان این است که آن ها سرباز و سرباز نائب عزیزش ولی فقیه زمان باشند و این بهترین فکر امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.

فعلاً از باز ی می گذرم. وقتی سفره رنگین را می بیند بگوید: چون می خواهم امشب درس بخوانم از این غذاهای رنگارنگ نمی خورم، از دیدن فیلم و سریال می گذرم، از باز ی فوتبال می گذرم و از بودن با دوستانم نیز می گذرم.

پدر ی می گفت: مجلس دامادی فرزندم در راه است و او می خواهد در مجلس عروسیش ساز و دهل بیاورد چه کنم؟ گفتم: امشب شب امتحان شماست. گفت: یعنی چه؟ گفتم: بچه ات یا خدا؟ از یکی باید بگذر ی. ا گر در مجلس پسرت بایستی، یعنی از خدا گذشته ای و وای به حالت، ولی ا گر می خواهی پای خداوند بایستی، باید از بچه ات بگذر ی. گفت: یعنی چه؟

گفتم: به پسرت بگو ا گر در مجلس عروسی ات ساز و دهل بیاور ی، من و مادرت در این مجلس شرکت نمی کنیم. گفت: آیا ممکن است که والدین داماد به

مجلس عروسی نیایند؟ گفتم: بله، می شود. بدین نحو تهدیدشان کن. گفت:

گفته اند ا گر شما به مجلس عروسی نیایید، ما نیز مجلس نمی گیریم. گفتم:

بگو چه بهتر، مجلسی که قرار باشد با گناه برگزار شود، همان بهتر که برگزار نشود. این یعنی گذشتن و هزینه پرداخت کردن.

مگر مادران شهدای مدافع حرم فرزندان شان را دوست نداشتند؟ مگر مادران جانبازان، آزادگان و شهدا فرزندان شان را دوست نداشتند؟ ولی به خاطر رضای خدا از آن ها گذشتند و این هزینه را پرداخت کردند. گاهی اوقات لازم است انسان برای نماز شب از خوابش بگذرد، برای خمس، زکات و صدقات از مالش بگذرد، برای نماز اول وقت از وقتش بگذرد، برای لقمه حلا ل و حرام از شکمش و از پرخور ی بگذرد و باید بگذرد تا به او مدال داده شود.

ص: 216

3. حرکت و اقدام

4. هزینه پرداخت کردن

ص: 218

ص: 219

ص: 220

ب. در مسیر ایمان

ج. عاقبت به خیری

ص: 228

- تولید بیشتر

- قناعت بیشتر

- خیرات بیشتر

- و...

1 . ثروت

2. خدمات

3 . محصوالت

•مصرف کالای ایرانی

•اصلاح الگوی مصرف و پرهیز از اسراف و تبذیر و تجمات

قانون مندی •

اسلام به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست از مسلمانی ماست

تار یخ بشریت، اسلام، تشیع، انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، همه گواه بر این است که هر وقت، به اسلام دقیق عمل شده است، خسارت ها کم شده

و موفقیت ها ز یاد شده است و این وعده خداست.

جمهور ی اسلامی یعنی:

همه مردم بیایند و اسلام بخواهند.

همه مسئولین بخواهند که اسلام در زندگی و جامعه جار ی شود.

در این چهل سال نظام اسلامی، اگر منصفانه نگاه کنیم، همه موفقیت های نظام اسلامی ایران در داخل و خارج، در فرهنگ و اقتصاد و سیاست، از آن

جهت است که به اسلام و منویات ولایت عمل شده است (ذکر نمونه ها توسط مبلغان لازم است) و همه مشکلات ناشی از عدم دقت در دستورات اسلام و

فرامین ولایت از ناحیه مسئولین و بعضاً مردم بوده است؛ به عنوان مثال، اسلام رمز موفقیت فرد و جامعه را در:

ص: 231

- تلاش همگانی و دینی

- رعایت قوانین دین و تقوا

- رعایت حقوق یکدیگر

می داند که سفارش امامین انقلاب نیز بوده است، ولی امروز سه مشکل اساسی ر یشه همه مشکلات است:

- تنبلی و عافیت طلبی

- بی دینی و بی دقتی در رعایت تقوی

- ظلم به یکدیگر و عدم رعایت حق الناس

ا گر همه مردم و مسئولین تصمیم به تلاش مجاهدانه، دین مدارانه و عادلانه بگیرند، قطعاً انقلاب اسلامی با سرعت و اتقان بیشتر راه خود را ادامه می دهد تا به ظهور و حکومت جهانی حضرت پیوند بخورد. ان شاءالله

ص: 232