سرشناسه : حبیبیان، روح الله، 1345 -
عنوان و نام پدیدآور : همراه مثبت، همراه منفی / روح الله حبیبیان؛ تهیه و تنظیم اداره پاسخ گویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی.
مشخصات نشر : مشهد: آستان قدس رضوی،شرکت به نشر، 1396.
مشخصات ظاهری : 48 ص.: مصور(رنگی).
فروست : به نشر (انتشارات آستان قدس رضوی)؛ 2202. رهنما؛ 107.
شابک : 42000 ریال : 978-964-02-2707-7
وضعیت فهرست نویسی : فیپا
موضوع : تلفن همراه (فقه)
موضوع : *Cell phones (Islamic law)
موضوع : تلفن همراه -- جنبه های مذهبی -- اسلام
موضوع : Cell phones -- Religious aspects -- Islam
شناسه افزوده : آستان قدس رضوی. اداره پاسخگویی به سئوالات دینی و اطلاع رسانی
شناسه افزوده : شرکت به نشر(انتشارات آستان قدس رضوی)
رده بندی کنگره : BP198/6 /ت8 ح2 1396
رده بندی دیویی : 297/379
شماره کتابشناسی ملی : 4725785
ص:1
تصویر
ص:2
تصویر
ص:3
تصویر
ص:4
ص:5
ص:6
دریچه؟
چگونه می توانیم حکم شرعی ابزارها و اختراع های جدید را به دست آوریم؟
1. آیا انتشار و پخش برخی کلیپ ها و عکس ها هم مصداق تهمت یا غیبت است؟
2. آیا زیاد پیامک زدن، اسراف کاری است؟
3. حکم شرعی جک ها و لطیفه های پیامکی چیست؟
4. اگر گوشی تلفن همراهمان نجس شود، چگونه تطهیرش کنیم؟
5. آیا بین نماز می توانیم گوشی را از زمین برداریم و خاموشش کنیم؟
6. آیا به گوشی های گران قیمت، خمس تعلق می گیرد؟
7. شارژکردن تلفن همراه با برق مکان های عمومی چه حکمی دارد؟
ص:7
تصویر
ص:8
خدا رحمت کند مرحوم صابری فومنی، همان گل آقای معروف را. حدود ده پانزده سال پیش که تازه تلفن همراه به عنوان تکنولوژی مدرن و البته نماد دارندگی و برازندگی وارد ایران شده بود و جز خواص، کسی از آن بهره مند نبود، مجلۀ گل آقا کاریکاتوری کشید به این مضمون: چوپانی روستایی از وسط بیابان با تلفن همراهش مشغول گفت وگو با کدخدای محل بود. او می گفت: «الو کدخدا، بُز مش مراد مریضَ، علف نمی خورَ.»
در آن سال ها کسی فکر نمی کرد کمتر از یک دهۀ بعد، همان کاریکاتور، واقعیت یابد و تلفن همراه داشتن، از اوج منزلت و کلاس اجتماعی به شدت سقوط کند و چوپان که سهل است، کودکان پیش دبستانی هم اگر سرویس مهدکودکشان قدری دیر کند، به راننده پیامک بدهند: «کجایی؟!»
به هرحال چه بخواهیم و چه نخواهیم، تلفن همراه امروزه جزئی جدانشدنی از زندگی ما شده و در بخش های مختلف زندگی همۀ ما، جایی پیدا کرده است. طبیعی است که وقتی چنین ابزاری با همۀ شاخ و برگ های فراوانش در زندگی ما نفوذ پیدا می کند، سؤالاتمان دربارۀ
ص:9
مسائل شرعی آن هم افزایش می یابد و باید به دنبال یافتن حکم شریعت در خصوص این وسیلۀ دنیای مدرن باشیم؛ زیرا ناآگاهی از این احکام، ممکن است ما را در استفاده از این ابزار مفید، به خطا و گناه دچار کند.
در این اثر، بر آنیم که ابعاد گوناگون موضوعات شرعی را در خصوص تلفن همراه بررسی کنیم. آنچه در ادامه می آوریم، بیان کلیات مسائل تلفن همراه است. برای یافتن تکلیف دقیق فقهی خود در جزئیات مسائل مطرح شده، باید به منابع معتبر مرجع تقلید خود حتماً مراجعه کنید.
ص:10
تصویر
ص:11
تصویر
ص:12
اولین سؤالی که مطرح می شود، این است که از نگاه اسلام، استفاده از تلفن همراه شرعاً درست است یا خیر. روشن است ابزاری مانند تلفن همراه که فقط چند دهه از عمر آن می گذرد یا ابزارهای مشابه که از اختراع آن ها صد سال هم نمی گذرد، در صدر اسلام وجود نداشته اند تا پیامبر و ائمه حکم حلال بودن یا حرام بودن آن ها را بیان کرده باشند. اما در اسلام که دینی ابدی است، راهکارهای روشنی وجود دارد برای درک حکم شرعی همۀ موضوعات؛ حتی موضوعاتی که در آینده پیش می آید. اگر این راهکارها را به درستی بشناسیم، می توانیم حکم شرعی استفاده از ابزارهایی نظیر تلفن همراه را دریابیم.
در اسلام قاعده ای کلی وجود دارد به نام قاعدۀ «اَصالة الحِلّیة». براساس این قاعده، تازمانی که در شرع، دلیلی بر حرمت عملی وجود نداشته باشد، انجام دادن آن عمل، حلال و جایز است؛ یعنی اصل اولیه دربارۀ هر عملی حلّیت است؛ مگر خلاف آن
ص:13
ثابت شود. (1)
البته روشن است که تشخیص این مسئله بر عهدۀ کارشناسان فقه یعنی فقها و مراجع معظم تقلید است. درنتیجه دربارۀ بسیاری از اکتشافات و اختراعات و...، وقتی فقیهی دلیلی عقلی یا نقلی بر حرمت استفاده از آن ابزار نیافت، فتوا می دهد که استفاده از آن ابزار فی نفسه حلال است؛ یعنی تازمانی که حرام دیگری در ضمن آن واقع نشود، استفاده از آن به خودی خود مشکلی ندارد.
براین اساس، استفاده از تلفن همراه به عنوان وسیله ای ارتباطی نیز جزء همین مقوله بوده و اصل استفاده از آن به خودی خود حلال است. مهم، توجه به ریزه کاری های آن است تا به حرام آلوده نشویم.
در شریعت اسلام هیچ موضوعی بدون حکم شرعی نیست؛ درنتیجه همۀ اختراع ها و نوآوری ها نیز حکم شرعی دارد. اما دستیابی به حکم شرعی استفاده از ابزارهای جدید، نیازمند تشخیص کارشناسان این حوزه یعنی مراجع تقلید است. ایشان ازطریق مبانی کلی دینی و همچنین دیدگاه عقل، حکم شرعی این مسائل و موضوعات جدید را کشف
ص:14
و استنباط می کنند. اصل اولیه در همۀ این موضوعات جدید مانند استفاده از تلفن همراه، حلال بودن استفاده است؛ مگر اینکه دلیلی بر حرمت وجود داشته باشد.
مشکلاتی شرعی که ممکن است در زمینۀ تلفن همراه وجود داشته باشد، از جنبه های مختلف کارایی این وسیله ناشی می شود. ازآنجاکه تلفن همراه امروزه وسیله ای فقط برای تماس تلفنی نیست و معمولاً ده ها قابلیت جانبی در این وسیله وجود دارد، هر تلفن همراهی به منبعی انبوه از فایل های تصویری و صوتی و متنی تبدیل شده است. همین محتویات ممکن است گه گاه مشکلاتی را به دنبال داشته باشد. همچنین ممکن است فارغ از کمّ و کیف این محتویات، نحوۀ استفادۀ ما از تلفن همراه در همان تماس های سادۀ تلفنی، در زمرۀ رفتارهای حرام قرار بگیرد. باید این مسائل را به دقت بررسی کنیم.
محتویات تلفن همراه از چه نظر ممکن است مشکلات شرعی به دنبال داشته باشد؟
مشکل اولی که ممکن است گریبان گیر همراه داران شود، وجود محتویاتی است که مصداق فحشاست. حتماً می دانید که بسیاری از
ص:15
تصویر
ص:16
عکس ها و فیلم ها از مصادیق فحشاست و مشتمل بر صحنه های دور از شئون اخلاقی و اسلامی. همچنین برخی آهنگ ها مصداق غنا و لهو و لعب محسوب می شود. درنتیجه دیدن این فیلم ها و تصاویر و و شنیدن این آهنگ ها، به دلیل تحریک شهوانی و مفاسد دیگری که به دنبال دارد، حرام است و آثار روحی بسیار بدی در انسان می گذارد. حتی قراردادن این فایل ها در اختیار دیگران و انتقال آن ها نیز مصداق اشاعۀ فحشا و حرام است.
روشن است که بسیاری اوقات، واقعی یا غیرواقعی بودن تصاویر و فیلم ها یا رایج بودن برخی آهنگ ها و مشهوربودن خوانندگانش، در ازبین رفتن حرمت آن ها تأثیری ندارد؛ پس با بهانه های واهی، خود را به این گناه آلوده نکنیم.(1)
گفتنی است ازنظر فقه اسلامی، قراردادن خود در موضع تهمت، شرعاً جایز نیست؛ چنان که در روایات آمده است: «هرکس خود را در جایگاه تهمت قرار دهد، نباید کسی غیر از خود را ملامت کند.»(2) بر این اساس صِرف بودن برخی از این فایل ها و تصاویر نامناسب در گوشی تلفن
ص:17
تصویر
ص:18
همراه، حتی بدون استفاده و انتقال آن به دیگران نیز خالی از اشکال نیست؛ زیرا ممکن است موجب بدبینی دیگران به ما شود.
خطر دومی که در خصوص محتویات و نحوۀ استفاده از تلفن همراه، ما را تهدید می کند، محتویاتی است که دربردارندۀ اهانت و تمسخر به دیگران است؛ چه فردی خاص و چه قومی معین که رعایت احترامشان واجب است. هر نوع استفاده از محتویاتی که موجب آزار و اذیت مسلمانی شده یا اهانت به او محسوب شود، حرام است. با این توضیح، روشن است که بسیاری از تصاویر و کلیپ هایی که در خصوص برخی اشخاص یا اقوام دست به دست می گردد و حاوی تمسخر و تحقیر این اشخاص یا اقوام است، مصداق روشنی از اهانت و اذیت مؤمنان بوده و حرام است. درنتیجه خنده داربودن فیلم یا عکسی، دلیلی برای مشاهده و انتقال و انتشار آن نیست؛ زیرا ممکن است روی دیگر سکۀ این خنده های دنیایی، آتش جهنم باشد.
مشکل فراگیر دیگر در این خصوص، مسائلی است که مصداق تهمت یا غیبت یا کشف اسرار فرد مؤمن محسوب می شود. مثلاً گاهی دیده شده است گروهی فیلم یا عکسی جعلی را از شخصیتی سیاسی یا هنری درست می کنند و با این کار، خطایی را به او نسبت می دهند. یا اینکه
ص:19
واقعاً این فرد در جایی اشتباهی کرده است؛ ولی مخفی و غیرعلنی بوده است؛ اما عده ای، مغرضانه از این اشتباه، فیلم یا عکس می گیرند یا فایل صوتی گفت وگوی مخفی دیگران را منتشر می سازند. معلوم است پخش این کلیپ ها و فایل های صوتی، مصداق تهمت یا غیبت است.
همچنین پخش تصاویر یا فایل هایی که دربارۀ روابط خصوصی زندگی افراد است و آن ها به انتشار آن در جامعه راضی نیستند نیز حرام است؛ زیرا موجب افشای سرّ مؤمن یا آزار و اذیت اوست.
نکتۀ مهمی که در خصوص همۀ این فایل های صوتی و تصویری نباید فراموش کنیم، این است که زشتی و حرمت انتشار این غیبت ها و تهمت های تصویری، از به زبان آوردن آن ها به مراتب بیشتر است؛ زیرا سرعت انتقال این فایل ها ازطریق ابزارهای رسانه ای، موجب گستردگی هتک حرمت و عمق بیشتر اهانت و بازی با آبروی دیگران می شود و ممکن است امکان رضایت گرفتن و حل مشکل، دیگر وجود نداشته باشد.
استفاده از محتویات گوناگون در گوشی های تلفن همراه، از جهات مختلف ممکن است مشکل شرعی داشته باشد؛ مانند استفاده از تصاویر و فیلم های مبتذل و مستهجن یا فیلم ها و صداهای مشتمل بر غنا و موسیقی مطرب. همچنین است
ص:20
مجموعه فایل هایی که به نوعی بیانگر عیب مخفی فرد مؤمنی است و مصداق غیبت او یا کشف اسرار او محسوب می شود و نیز هرگونه مطلبی که به اذیت و آزار مؤمنان بینجامد.
چنان که می دانید، قابلیت فرستادن پیامک، امروزه در همۀ تلفن های همراه وجود دارد. این ابزار ساده و ارزان که امروزه پای ثابت هر مجله و وبلاگ و سایتی شده است، در کنار فوایدی که دارد، ممکن است ما را به گناهانی بزرگ هم آلوده کند و مشکلات شرعی مختلفی را به دنبال داشته باشد.
یکی از مشکلات مهم و شایع پیام های کوتاه، واردکردن انسان در حریم اسراف است که از گناهان کبیره محسوب می شود. حتماً شما هم افرادی را می شناسید که هزینۀ پیام های کوتاهشان چند برابر هزینۀ مکالمۀ تلفن همراهشان است. به نظر شما چند درصد پیام های ارسالی این افراد، ضروری یا مفید بوده است؟
ازطرف دیگر، وقتی امام صادق دورریختن ته ماندۀ آب یا غذا را مصداق اسراف معرفی می کند،(1) حساب این همه عمر و پول و... که به پای پیامک ریخته می شود، روشن است.
ص:21
تصویر
ص:22
مشکل دوم پیامک ها که اصلی ترین مشکل این ابزار است، همان مشکل جدی فیلم ها و عکس هاست که گفتیم. در واقع بسیاری از پیامک ها مصداق افشای اسرار افراد یا غیبت و تهمت و... است. این عمل مصداق آزار و اذیت مسلمان یا ریختن آبروی اوست؛ به خصوص که در اینجا، دروغ و شایعه هم بازار داغی دارد و فردی، نادانسته واسطۀ انتشار دروغ یا شایعه ای به هزاران نفر شده یا ندانسته موجب ترویج خرافات یا بدعت های نادرست می شود.
وقتی در روایات ما حرمت و آبروی مؤمن از حرمت کعبه مهم تر دانسته می شود،(1) باید خیلی حواسمان جمع باشد که با پیامکی ده دوازده تومانی، این بنای محترم تر از کعبه را ویران نکنیم و دنیا و آخرت خودمان را نیز مفت، بر باد ندهیم.
با این بیان، حکایت جک ها و لطیفه های گوناگون که در خصوص اقوام مختلف کشور ساخته و فرستاده می شود، روشن است. این جک ها که موجب ناراحتی گروهی بزرگ از مؤمنان می شود، چه بسا گناهی بیشتر داشته باشد؛ زیرا موجب آزار و اذیت هزاران نفر و تمسخر و توهین به
ص:23
تصویر
ص:24
آنان می شود.
شاید بگویید با وجود این، باید دور هرگونه پیامک خنده دار و جک را خط بکشیم و پیامک را در همان تبریک و تسلیت محدود کنیم. در پاسخ می گوییم اولاً چه کسی گفته است پیامک های شاد و طنز منحصر است در تمسخر افراد و اقوام کشور؟ کم نیستند سایت های تفریحی مناسب که صدها لطیفه و جک زیبا را در اختیار مخاطبان قرار می دهند بدون اینکه در متن این لطیفه ها، اهانتی به قوم خاصی باشد یا عبارت زشت و ناروایی گفته شود.
ثانیاً بر فرض هم که بخواهیم لطیفه ای از سادگی یا بلاهت فردی بگوییم، چه اصراری وجود دارد که آن فرد را جزو قومی خاص بدانیم؟ وقتی می توانیم جک را به فرد مجهولی مانند «حیف نون» نسبت دهیم یا از عناوین «یارو» یا «یه کافر» و... استفاده کنیم، چرا هم وطنِ مسلمان خود را...؟
اشکال دیگر، پیامک های معروف به «سرکاری» است. این پیامک ها همان طورکه از اسمشان پیداست، هدفی جر سرکارگذاشتن مخاطب ندارند.
بخشی از این هدف نادرست با فرستادن پیامک های دروغ حاصل می شود
ص:25
که طرف مقابل را برای مدتی گرفتار خوش حالی کاذب یا ناراحتی دروغین می کند. مثلاً به شوخی به فردی پیامک می زنند و می گویند: «در قرعه کشی بانک برنده شده اید» یا خبر فوت یکی از عزیزانش را به او می دهند. همۀ این ها اگر باعث شود او چیزی غیرواقعی را باور کند، مصداق روشنی از دروغ است که کلید همۀ گناهان محسوب می شود. نباید فراموش کنیم که در روایات، به شدت از هر نوع دروغی پرهیز داده اند؛ چه دروغ جدی و چه شوخی.(1)
نوع دوم این پیامک های سرکاری، پیامک های بدهنگام است؛ مثل پیامک های مردم آزاری مخصوص نیمه شب. ساعت دو نصفه شب مخاطب بیچاره با صدای زنگ پیامک از خواب می پرد و می بینید رفیقش پیامک زده است: «فلانی، یه سؤال مهم برام پیش اومد؛ نتونستم صبر کنم. البته الان بد وقتیه. باشه همون فردا صبح ازت می پرسم! خداحافظ» این دست شوخی ها که همیشه خوشمزه نیست، گاهی موجب ناراحتی و آزار دیگران می شود و مشکلاتی شرعی به همراه دارد. فراموش نکنید رسول خدا می فرماید:
مسلمان کسی است که مسلمانان دیگر از دست و زبان او در امان باشند.(2)
ص:26
استفادۀ نادرست از پیامک، ما را به حرام می اندازد: ارسال پیامک مشتمل بر غیبت و تهمت و دروغ و افشای اسرار دیگران یا تحقیر و توهین و اذیت آن ها یا... .
مسئلۀ سوم دربارۀ تلفن های همراه، آهنگ های انتخابی برای زنگ آن هاست. چنان که می دانید، به لطف فناوری های جدید، هر آهنگی در کمترین زمان و به ساده ترین شکل در دسترس است. کافی است بگویید آهنگ درخواستی شما چیست؛ هرچه باشد، در کوتاه ترین زمان ممکن، می توانید آن را دریافت کنید و بشنوید. امروزه هر تلفن همراهی می تواند انباری از انواع آهنگ ها و فایل های صوتی باشد. نتیجه این شده است که دیگر حتی کارگران ساختمانی هم هنگام کار، برای خودشان «دایه دایه وقت جنگه» نمی خوانند؛ بلکه انواع آهنگ ها را از گوشی شان گوش می دهند.
خدا به داد کسانی برسد که هرچه به دستشان می رسد، گوش می کنند و فیلتری برای گوششان که دروازۀ روحشان است، ندارند. گاهی اوقات بد نیست این آیه را پس زمینۀ تلفن همراهمان کنیم:
ص:27
تصویر
ص:28
«إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کلُّ أُولئِک کانَ عَنْهُ مَسْؤُلا»(1)
همانا گوش و چشم و قلب، دربارۀ همۀ این ها روزی بازخواست می شوی.
آهنگ های انتخابی افراد برای زنگ تلفن همراهشان، از تواشیح و اذان و مداحی شروع می شود تا ترانه های لب حوضی و کلاسیک و پاپ و راک و حتی صدای حیوانات مختلف و... . این آهنگ ها و صداهای گوناگون، پیش از هرچیز، به نوعی معرف شخصیت و روحیات افراد است.
آهنگ تلفن همراه ممکن است مشکل شرعی داشته باشد. انتخاب صدای بسیار بلند برای زنگ تلفن همراه، یا از مشکل دستگاه شنوایی فرد ناشی می شود یا از فرهنگ ضعیف اجتماعی اش و بی احترامی اش به آرامش صوتی جامعه و سلامت روح و روان دیگران. گاهی صدای زنگ تلفن همراه افراد به حدی بلند است که تا چند متری، دیگران را به شدت می آزارد یا موجب هول و هراس ناگهانی شنوندگان می شود؛ مانند صدای نعرۀ حیوانات یا جیغ. این گونه رفتارها که به آزار دیگران منجر می شود، یقیناً حرام است.
ص:29
تصویر
ص:30
مشکل اصلی زنگ تلفن همراه به انتخاب نوع آهنگ ها برمی گردد. هر آهنگی، چه باکلام باشد و چه بی کلام، از سه حال خارج نیست: یا یقیناً مصداق موسیقی لهوی و غنایی و حرام است، یا یقیناً مصداق موسیقی مشروع و حلال است، یا در زمرۀ موسیقی های مشکوک به حساب می آید.
وقتی آهنگی را برای زنگ تلفن همراهمان انتخاب می کنیم، خواسته یا ناخواسته خود و دیگران را در معرض شنیدن آن قرار می دهیم. انتخاب موسیقی های حرام برای زنگ تلفن همراه و شنیدن حتی چند ثانیه ای آن، جایز نیست و نباید خود و دیگران را به این ویروس های صوتی آلوده کنیم.
به علاوه، حتی دربارۀ موسیقی های مشکوک که دقیقاً نمی دانیم جزء موسیقی های حلال است یا حرام، باید به نظر دقیق مرجع تقلید خود عمل کنیم؛ زیرا دیدگاه های مراجع بزرگوار در خصوص جواز یا حرمت شنیدن انواع آهنگ ها، به خصوص آهنگ های مشکوک، متفاوت است. برخی از این بزرگواران احتیاط فراوانی دراین زمینه می کنند. درنتیجه
ص:31
هم باید تکلیف خودمان را دربارۀ شنیدن این آهنگ ها بدانیم و هم حال دیگر افراد پیرامون خودمان را مراعات کنیم؛ زیرا ممکن است آهنگی ازنظر مرجع ما حرام نباشد؛ اما در اطراف ما کسانی باشند که در این خصوص به رعایت احتیاط موظف باشند. بی توجهی ما به این مسئله ممکن است موجب اذیت و ناراحتی آن ها شود.
آهنگ های مختلفی را که در تلفن های همراه ذخیره و برای زنگ تلفن استفاده می کنیم، باید کاملاً حساب شده انتخاب کنیم؛ زیرا شنیدن غنا و موسیقی حرام، حتی برای چند ثانیه نیز حرام است. به علاوه در انتخاب نوع زنگ و حجم صدای آن نیز باید از کاری که موجب آزار اطرافیان می شود، بپرهیزیم.
ص:32
تصویر
ص:33
تصویر
ص:34
در فصل اول کوشیدیم برخی مسائل شرعی مربوط به استفاده از تلفن همراه و محتویات آن را مطرح کنیم. در این فصل، برخی سؤالات رایج دراین زمینه را بررسی می کنیم.
آیا استفاده از برق مسجد یا سایر مکان های عمومی برای شارژکردن گوشی جایز است؟
دراین زمینه نمی توانیم پاسخی قطعی بدهیم؛ زیرا حکم مکان های مختلف متفاوت است. در خصوص مساجد و حسینیه ها و مانند آن، مسئله از دو حال خارج نیست: اگر در وقف نامۀ مکانی، امکانات و دیگر لوازم مسجد، مختص نمازگزاران و برای عبادت و برگزاری مراسم مذهبی در نظر گرفته شده است، استفاده از برق و سایر امکانات مسجد برای کار شخصی، اشکال دارد؛ چنان که برخی از مراجع هر نوع استفادۀ شخصی را از امکانات مسجد یا استفاده هایی که به خلاف جهت درنظرگرفته شده برای آن وقف است، جایز ندانسته اند.(1)
ص:35
اما اگر این گونه نبود و وسایل مسجد با پول عمومی مردم تهیه شده بود و هزینه های برق و مانند آن هم از کمک های مردم تهیه می شد و در وقف نامه هم استفاده های عرفی از این امکانات اجازه داده شده بود، استفاده از برق مسجد آن هم به مقدار شارژکردن تلفن همراه، ازنظر عرف چندان نامتعارف به حساب نمی آید و همانند استفاده های عادی از آب مسجد برای شست وشوی دست و... است که معمولاً مانعی در آن نیست. اما چنان که برخی مراجع فرموده اند، در بعضی از این امور مجاز هم لازم است انسان مبلغی را به عنوان پول برق و استفادۀ شخصی از امکانات مسجد، به صندوق مسجد بپردازد.(1)
قبل از استفاده از امکانات مسجد و اماکنی مانند آن، باید از متولی آن، کسب تکلیف کنیم تا مدیون بیت المال و کسانی نشویم که وقف برای آن ها انجام شده است.
- اگر گوشی تلفن همراه نجس شد، چه باید بکنیم؟
به علت همراه بودن همیشگی تلفن همراه با صاحب خود در هر زمان و مکانی، حتی در حمام و دستشویی و رختخواب و بیمارستان و...،
ص:36
بسیاری اوقات پیش می آید که تلفن همراه انسان با رطوبت نجس یا عین نجس برخورد می کند.
تطهیر اشیای نجس واجب نیست و حتی مستحب هم نیست. درنتیجه اگر می توانید با کشیدن روکش نایلونی یا ژلاتینی و... از تماس احتمالی دست یا صورت خیس با بدنۀ تلفن همراه جلوگیری کنید، لازم نیست زحمت تطهیر تلفن همراه را به خود بدهید.
اما اگر چاره ای از شست وشو ندارید، مهم تطهیر ظاهر و بدنۀ تلفن همراه است، نه باطن آن. درنتیجه کافی است قاب تلفن همراه را جدا کنید و آن را زیر شیر آب بشویید. در اکثر گوشی های جدید، همۀ اجزای بیرونی تلفن همراه جدا می شود و شست وشوی آن ها ممکن است. اگر صفحۀ نمایش یا بعضی اجزا امکان تطهیر ندارد و از قاب و روکش و... هم نمی توانید استفاده کنید، چارۀ کار تنها احتیاط و پرهیز از تماس دست و صورت مرطوب با گوشی است. به شکل دیگر امکان تطهیر وجود ندارد.
برخی افراد تصور می کنند اگر گوشی نجس را در برابر آفتاب بگیرند، پاک می شود؛ چون آفتاب از مطهِّرات است. این طور نیست و به خلاف آب، آفتاب فقط پاک کنندۀ چیزهایی مانند زمین یا دیوار و مانند
ص:37
تصویر
ص:38
آن است، آن هم با شروطی خاص؛ نه اشیای منقول مانند تلفن همراه.
این سؤال هم سؤال مهمی است و دربارۀ کالاهای بسیاری پیش می آید. مثلاً فرد وسیله ای دارد که به دلیلی نجس شده است؛ مانند تلفن همراه، ساعت مچی، رادیو و... . سؤال این است: اولاً آیا می توان با وجود چنین مشکلی آن را به دیگری فروخت؟ ثانیاً آیا اطلاع دادن نجاست آن وسیله به مشتری لازم است؟
طبق نظر اکثر مراجع نه تنها می توان چنین وسیله ای را فروخت، بلکه اطلاع دادن نجاست آن هم ضرورت ندارد؛ مگر اینکه یقین داشته باشیم فرد را نجس می کند. دراین صورت وضعیت قدری فرق می کند. در خصوص کالاهایی که شرط طهارت در استفاده از آن ها ضروری است، مثل خوردنی ها، لازم است فروشنده به مشتری بگوید که مثلاً این روغن یا این لباس نجس شده است؛ ولی در سایر کالاها لازم نیست.(1)
ص:39
- آیا به تلفن همراه یا سیم کارت خمس تعلق می گیرد؟
تلفن همراه یا سیم کارت هیچ فرقی با سایر اموال ندارند و در احکام خمس مثل سایر کالاها هستند. بر همین اساس، اگر تلفن همراهی خریدیم یا سیم کارتی گرفتیم که جزء نیازمندی هایمان نبود و از آن استفاده نکردیم و به سال خمسی مان رسیدیم، باید خمس قیمت آن را بپردازیم. در ضمن، اگر سیم کارت، هدیه ای بود که به همراه سیم کارت اصلی به ما داده شده بود، بازهم خمس می گیرد. (1)
به علاوه، اگر از این تلفن همراه استفاده می کنیم، باید به نکته ای دقیق توجه کنیم و آن اینکه در اموال مصرفی که خمس به آن تعلق نمی گیرد، باید حدود عرفی و اجتماعی و به اصطلاح، شأن هر فرد لحاظ شود؛ یعنی اگر جوان بیکاری که به نان شبش محتاج است، با قرض و بدهی، یک میلیون تومان برای خرید گوشی باکلاسی هزینه کرد، به گونه ای که همه از تناسب نداشتن آن گوشی گران قیمت با حال و روز او تعجب کردند، فراتر از شأن خودش هزینه کرده است و باید خمس
ص:40
پول اضافی را بدهد.(1)
خلاصه اینکه باید مواظب برخی چشم وهم چشمی ها و خریدهای بیجا باشیم که گرفتارمان نکند.
آیا قرآن موجود در گوشی حکم قرآن معمولی را دارد؟
نرم افزارهای مختلف مذهبی که آیات قرآن را در خود جای داده است، حکم خود قرآن را ندارد؛ یعنی اولاً هنگام خواندن قرآن از صفحۀ نمایش گوشی، دست زدن به صفحۀ نمایش حکم دست زدن به خط قرآن را ندارد. ثانیاً گوشیِ حاوی کلام الله هم حکم کتاب قرآن را ندارد تا محل قرارگرفتن آن یا همراه بردن آن به مکان های مختلف، مانند دستشویی، بی احترامی به قرآن باشد.
به علاوه بر فرض افتادن گوشی حاوی نرم افزار قرآن و ادعیه در چاه فاضلاب، طبق نظر اکثر مراجع، به درآوردن گوشی یا تخلیۀ چاه نیازی نیست؛ هرچند بعضی از مراجع دراین زمینه احتیاط هایی مطرح کرده اند.(2)
ص:41
البته اگر نرم افزار قرآنی در گوشی درحال اجرا باشد و متن قرآن بر روی صفحۀ آن نقش بسته باشد، طبق نظر برخی مراجع باید حرمت آن رعایت شود.(1) درهرحال، قاعدۀ کلی در این مسئله رعایت حرمت قرآن و خودداری از هتک حریم آن است. پس اگر شکل خواندن قرآن حرام باشد یا مکان و حالت قاری آن بی احترامی به قرآن و توهین به آن محسوب شود، تفاوت نمی کند که این قرآن ازروی کتاب خوانده می شود یا ازروی نمایشگر تلفن همراه.
- آیا تبدیل و تعویض مکرر گوشی تلفن همراه شرعاً اشکالی دارد؟
در این مسئله و مانند آن، حکمی کلی وجود دارد که به مصداق عرفی وابسته است. ازنظر شرع، هر کاری که اسراف محسوب شود، حرام است؛ حتی اگر هزینۀ آن، از مال حلال و خمس داده باشد. تعویض تلفن همراه هم از این حکم مستثنا نیست.
اما باید دید این تعویض تا چه حد مصداق اسراف محسوب می شود. مسلماً رفتار برخی از افراد که دچار نوعی اعتیاد در خرید جدیدترین مدل های بازار هستند، مصداق اسراف است؛ زیرا در اندک زمانی، گوشی یک میلیون تومانی آن ها به نصف قیمت کاهش پیدا می کند و در هر نوبتِ تعویض گوشی تلفن، معمولاً چندصدهزار تومان از جیب مبارک
ص:42
می پردازند.
در مقابل، برخی از تعویض ها هم یقیناً اسراف نیست و معقول و متعارف به حساب می آید؛ بلکه خودش مصداق کاسبی است و برای خود فرد و اقتصاد جامعه ضرری ندارد. این تعویض ها البته منع شرعی هم ندارد. اما اگر شک داریم که این تعویض تلفن همراه مصداق اسراف است یا نه، بهتر است احتیاط کنیم و از کاری که هم به نوعی به اقتصاد ملی ضرر می زند و هم ترویج مصرف گرایی و چشم وهم چشمی و دنیازدگی است، دست برداریم.
آیا در استفاده از بازی های تلفن همراه، محدودیتی وجود دارد؟
دراین زمینه نیز مانند همۀ امور دیگر، باید به ضوابط کلی شریعت در امور مختلف توجه کنیم و تفریحی معقول و ساده را با اسراف در وقت و عمر و صدمه زدن به بدن و روح و روان یا دیدن و شنیدن تصاویر و آهنگ های نامناسب و غیرشرعی، آلوده نکنیم.
مهم ترین نکته در خصوص بازی های تلفن همراه، دوری از قمار و بازی های حرام است. چنان که می دانید، برخی از بازی ها مانند «پاسور» مصداق قمار است؛ یعنی به عنوان ابزار قمار مشهور شده است؛ درنتیجه حتی اگر به صورت تفریحی و بدون برد و باخت هم از آن ها استفاده شود، حرام است.
ص:43
تصویر
ص:44
سؤال مهمی که وجود دارد، این است که آیا این حرمت مخصوص بازی با ابزار عادی آن هاست یا شامل استفاده از رایانه یا تلفن همراه هم می شود. یعنی آیا بازی پاسور حتی ازطریق تلفن همراه هم حکم حرمت دارد یا خیر؟
دراین زمینه بین مراجع تقلید اختلاف وجود دارد. برخی از مراجع حرمت بازی با ابزار قمار را شامل همۀ این نمونه ها حتی نسخه های رایانه ای یا موبایلی می دانند؛(1) اما برخی دیگر از مراجع،بازی های مانند پاسور را بدون استفاده از ابزار عادی آن ها مانند بازی با کامپیوتر، درصورتی که قمار در میان نباشد و تنها برای سرگرمی باشد، جایز اعلام کرده اند.(2)
آیا هنگام نماز می توانیم گوشی تلفن را بی صدا یا خاموش کنیم؟
متأسفانه یکی از معضلات فعلی محافل مذهبی و به خصوص نمازهای جماعت، همین آهنگ های عجیب و غریبی است که هنگام نماز از گوشه و کنار مسجد بلند می شود و اندک حضور قلب نمازگزاران را هم بر باد می دهد؛ تاجایی که برخی از مساجد مجبور شده اند دستگاه های مختل کنندۀ امواج تلفن همراه نصب کننده اند تا دست کم این دقایق
ص:45
تصویر
ص:46
اندک نماز به آرامش بگذرد.
به هرحال، خواسته یا ناخواسته، گاه درحال نماز، گوشی مان زنگ می خورد. دراین صورت اگر گوشی در دسترسمان بود و می توانستیم با اندک حرکت دست، آن را خاموش یا بی صدا کنیم، این حرکات مختصرِ بدن با صحت نماز منافاتی ندارد. اما گاهی پیش می آید که گوشی در دسترس نیست؛ مثلاً گوشی مان را کنار سجاده روی زمین گذاشته ایم و در وقت قیام، ناگهان گوشی به صدا درآمده است. آیا دراین حال می توانیم خم شویم و آن را خاموش کنیم؟
در اینجا دو صورت متصور است: یا فُرادا نماز می خوانیم یا به جماعت. اگر فرادا نماز می خوانیم، چنانچه برداشتن گوشی تلفن مصداق فعل کثیر نباشد که مبطل نماز است، می توانیم قرائت خود را قطع کنیم و بنشینیم و گوشی را ساکت کنیم تا مزاحم دیگران نباشد. برخی مراجع، کارهایی نظیر برداشتن کودک از زمین یا بر زمین گذاشتن او را به شرطی که به موالات نماز لطمه نزند، مبطل نماز ندانسته اند.(1)
اما اگر به جماعت نماز می خواندیم، باز دو حالت وجود دارد: یا این اتفاق در رکعت اول و دوم نماز رخ داده است یا در رکعت سوم و چهارم. اگر در رکعت اول و دوم بودیم، طبق نظر اکثر مراجع، خم شدن و برداشتن گوشی، چون مغایر با طمأنیه و آرامش بدن درحال قرائت است، صحیح نیست؛ زیرا در این دو رکعت، امام جماعت به نیابت از ما درحال قرائت است؛
ص:47
مگر اینکه درحال قرائت، امام جماعت توقف کند و شما خم شوید و... . اما اگر در رکعت سوم و چهارم بودیم که خودمان مسئول خواندن تسبیحات اربعه هستیم، با همان شرطِ نماز فرادا، می توانیم ذکر را قطع و گوشی را خاموش کنیم و بعد ذکر را ادامه دهیم.
البته در این میان، برخی از مراجع به طور مطلق خاموش کردن گوشی تلفن را در هنگام نمازجماعت، مشروط به اینکه واقعاً اسباب مزاحمت زیاد برای مردم باشد، جایز دانسته اند.(1)
ص:48