İlahi asiyəm,(1) vardır günahım,

Gözümdə əşk,(2) deldə(3) söz ahım,

Mənə rəhm eylə, qovma qapından,

Yoxum səndən sora ayrı pənahım.

Ey kane(4)-lütfü rizq(5) verən qovme-kafirə,

Lazımdı səcdə sən kimi bir bəndəpərvərə(6),

Ey hifzi abru eliyən ömrlər boyu,

Biabru gətirmə məni səhne-məhşərə(7).

Eylə üsyanımızı şamile-ğüfran(1), Allah!

Samiranı eliyən cənnət Əliyyən-Nəqiyə,

Xaneye-qəbri bizə eylə çırağan, Allah!

Bar İlaha, Həsən Əsgərənin xatirinə,

Həşridə halımızı etmə pərişan,Allah!

Höccətibnil-Həsənil- Əsgəri Məhdiye əmin,

Eylə təcil zuhurunda köməkan, Allah!

Bizə eylə bu on dörd nəfərin hörmətinə,

Ey kərəm sahibi,ey xaliqe-Rəhman,Allah!

Əlləri ki, ucalıb dərgəhe-ba izzətivə,

Naümid eyləmə ey Qadirü-Mənnan, Allah!

Mən Kərimi üzü qarə, əli boş, dərbədərəm(2)

Naümid eyləmə,ey sahibi-sultan, Allah!

Üzünü torpağa qoy nimə-şəb(1),

Sidqilə səslə ürəkdən “ya Rəbb!”.

Yenə də Rəbb,düşüb eşqin başıma,

Gecənin aləmi gəldim qapına.

Qəlbimin qanı dolubdur gözümə,

Bağlanıb çox qapı əlan(2) üzümə.

Sinəmə eşq oxunu sancmadılar,

Vurdum hər bir qapını açmadılar.

Günahım çox, keçib ömrüm yarıdan,

Var ümidim yenə sən tək tanrıdan.

Ömrümü gör nə təbah(3) eyləmişəm,

Hər tərəfdən günaha amacam(4),

Kərəm və lütfüvə mən möhtacam.

Qalmışam tək,necə bidadrəsəm(5),

Tabeye nəfs və əsire-həvəsəm.

Mənə rəhm eylə sən ey həyyi-qədim(6),

Əməlim yox görürsən boşdur əlim.

Meye ğəflət(7) məni məğrur eləyib,

Gör necə gözlərimi kor eləyib.

Çatdı ömrüm başa, ğərqe-günaham

Əlim əldən üzülüb rusiyaham

O qaçan bəndəyəm ey ruzi verən,

Daimən öz-özünə zülm eliyən.

Gərək eşqündə Xudaya, almışam,

Yenə gəldim gecə vəqti barışam.

səh:5

Mən nə qədər elədim cürm və xəta(1),

Ondan artıq elədin lütf və əta.

Atəşe-şərmidə(2) yandım gəldim,

Özüm axırda utandım gəldim.

Aləmin əfvivə səlahiyyəti var,

Cahili əfv eləsən ləzzəti var.

Bilirəm məndə ləyaqət yoxdur,

Sənin amma kərəmin çox-çoxdur.

Mən Hüseyn eşqinə del-bağlamışam,

Hər zaman adı gəlib, ağlamışam.

Etmişəm aləmə bu rütbədə naz,

Ona xatir adımı dəftərə yaz.

Əməl-e-xeyridə faiq deyiləm,

Bilirəm aşiqe-sadiq deyiləm,

İki aləmlərə sən şahsan, Hüseyn,

Mən gədayam(1), sənə layiq deyiləm.

Peyğəmbərzadədi(1) nure-Xodadır(2),

Ətibba(3) naümid etsə mərizi(4),

Hüseynin dərgahi(5) darüş-şəfadır(6).

Hüseynə xidmət eylə aşiqanə,

Nəziri(7) gəlməyib, gəlməz cahanə

Öz oğlundan qulamın seçməyibdir,

Odur adı qalıbdır cavidanə(8).

Şüzəb, Hənzələ və Cündəb və Hürrilə Büreyr(1),

Şühəda şeyxi Həbib ibn Məzahirlə Zühəyr,

Müslim Övsəcə və amirə eşq olsun, Hüseyn!

Hüseyn həbibidir Pərvərdigarə,

Hüseyndi ərş və fərşə güşvarə(1),

Hüseyn tək sahibe-fəzlo-kəramət,

Cahana gəlməyib gəlməz dübarə.

Əldə susuz ölən Hüseyn! Ya Əba Əbdulla Hüseyn! Dinə fəda verən Hüseyn! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ey şahe-Kərbəla Hüseyn Ya əba Əbdullahil-Hüseyn

Ey nure Neynəva Hüseyn! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Dəryaye rəhmətdur qapın, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Biz etdik iltica Hüseyn! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Kəsmə inayətin ağa, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Bizdən xəta səndən əta, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Hicrunda yandı şiələr, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Dərdə gəlibdir sinələr. Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ey şahe məhşər və mina! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ey dərdməndanə dəva! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Lütf eylə bu aşiqlərə, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ağa bərate-Kərbala! Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Hüseyn behiştin zinəti, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Hüseyn cəhanın izzəti, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Xune-Xudadır bu ağa, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Dillərdə var məhəbbəti, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Çıraği-asimanidir, Ya Əba əbdullahil-Hüseyn!

Mərizlərə dərmanidir, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Sahibe izzo cahidir, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Iki cahana şahidir, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Aşiqlərə ətası var, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ürəklərə səfası var, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ürəklərə dolub nəva, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ürəkdə çün yarası var, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Hüseyndi qəlbe-Fatimə, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Cahan batıbdı matəmə, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Gəl ağlayaq yarasına, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Səfa verək əzasına, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Ziyaye-çeşme Mustafa, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Müsibətində ağlayın, Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

səh:11

Alın mərizizə şəfa. Ya Əba Əbdullahil-Hüseyn!

Yetibdi qəm mələklərə. Ya Hüseyn yəbnə-Zəhra!

Qurana can verən Hüseyn, Ya Hüseyn yəbnə-Zəhra!

Ləbteşnə can verən Hüseyn. Ya Hüseyn yəbnə-Zəhra!

Dərdimizə dəva elə, Ya Hüseyn yəbnə-Zəhra!

Dolubdu qəm ürəklərə. Ya Hüseyn yəbnə-Zəhra!

Sütune-xanei-iman yıxıldı,

Səfa öldü, yerə irfan yıxıldı,

Olar həşrə kimi bərpa əzası.

Sərasər cismi olmuşdu qızıl qan,

Baxıb səmte-səmayə şahe-xuban,

Dedi sən şahid ol, ey həyyi-sübhan,

Hüseyn eliyib vəfayi-əhdo-peyman,

Minayi-eşq olubdur Kərbəlası.

İlahi üzmüşəm əl Əkbərimdən,

Ləb ətşan şirxarə Əsğərimdən,

Bəlalı itrətimdən yavərimdən,

Nənəm Zəhraya bənzər xahərimdən,

Mənə minnətdi eşqin hər bəlasə.

Sənin eşqində sərməstəm Xudaya,

Tərəktul-xəlqə turrən fi həvaka,

Və əytəmtul əyalə kulli əraka,

Və ləv qəttətəni fil-həbbi irba

Ola qanilə möhkəm din binası.

Qərəz ərşe-Xuda qudalə düşdü,

Rüxe-zibaya qandan halə düşdü,

Yaralı Kəbəyi-amalə düşdü,

Dilim gəlmir deyim nə halə düşdü,

Çıxıb əndazədən xəncər yarası.

Axardı yarəsindən qan sərasər,

Duranmazdı ayaq üstə o sərvər,

Gəlibdi naləyə yeksər mələkər,

Boyandı qanına Zəhra balası.

Əqlim dedi ki, beyti təvaf eylə hacı ol,

Eşqim dedi ki, beyti-Xuda Kərbəladədi.

Əqlim dedi şəbi-ərəfatın səfası var,

Eşqim dedi ki, şəbi ürəfa Kərbəladədi.

Əqlim dedi Minadə dua müstəcabidi,

Eşqim dedi həqiqi mina Kərbəladədi.

Əqlim dedi ki, səyi-Səfa qəlbi saf edər,

Eşqim dedi səfayi-səfa Kərbəladədi.

Əqlim dedi ki, zəmzəmin abi-həyatı var,

Eşqim dedi ki, abi-bəqa Kərbəladədi.

Əqlim dedi yəmin Xudavəndidir həcər,

Eşqim dedi cəmali-Xuda Kərbəladədi.

Çıx təlli Zeynəbiyyəyə,bax xeyməgahinə,

Insan elə bilir üsəra Kərbəladədi.

İllər qara geyib vurasan başə, sinəyə,

Allah bilir ki, əsli-əza Kərbəladədi.

Hansı ürəkdi titrəməsin qətligahidə,

Xəncər əlində Şümri-dəğa Kərbəladədi.

Min həccidən gözəldi Hüseynin ziyarəti,

Miqati-seyyidiş-şühəda Kərbəladədi.

Əqlim dedi nə sözdü ələstu bi rəbbikum,

Eşqim dedi bu qövlə bəla Kərbəladədi.

Oğlun rəva görənmədi qurbanlığa Xəlil,

Yetmiş iki xəzibe-dəma Kərbəladədi.

Əqlim dedi Xuda deyib Uduni əstəcib,

Eşqim dedi məqame-dua Kərbəladədi.

Əqlim dedi ki, Məkkənin ali həvası var,

Eşqim dedi o halü həva Kərbəladədi

Ya rəbb nəsib elə bütün həsrət çəkənlərə,

İndi tufaqilə rüfəqa Kərbəladədi.

Ərş əksi-Kərbəla ilə afaqə fəxr edər,

Misbahi-xəmsətun-nücəba Kərbəladədi.

səh:15

Babül-həvaic həzrət Əbbasi-namdar,

Əlan əlində qanlı liva Kərbəladədi.

Həllale-müşkül oğludur səqqayi-teşnələb,

Hər günə hacət olsa rəva, Kərbəladədi.

Qalmaz Kəriminin dəxi qəlbində həsrəti,

Görsə ki, heyəti-şüəra Kərbəladədi.

Şirkət edər əimmə Hüseyn ərbəininə,

Hər ərbəin İmam Rza Kərbəladədi.

Zəhranı sən Bəqidə axtarma ey bacı,

Gəl Kərbəlayə, xeyrün-nisa Kərbəladədi.

Əqlim dedi yer üstə hanı bir gözəl məkan,

Eşqim dedi ki, Kərbübəla Kərbəladədi.

Qalmaz Kərimin dəxi qəlbində həsrəti,

Görsə bu heyəti- şüəra Kərbəladədi.

Aşiqəm, düşmüşəm yaman günə mən,

Bənzərəm dağ başındakı günə mən,

Gülşən və gül əgər həvəsdi mənə,

Tək Hüseynin əzası bəsdi mənə.

* * *

Mən Kərbəlasız aləmi-imkanı neylirəm,

Eşq və məhəbbət olmasa, dünyanı neylirəm.

Ruze-cəzada rövzeyi-rizvana getmərəm,

Ali-Muhəmməd olmasa rizvanı neylirəm.

* * *

Eşqi-Hüseyni rövzeyi-rizvanə vermərəm,

Bəzmi-əzanı bağe-gülüstanə vermərəm,

Xaki-məzarı möhre namazımdı sübh və şam,

Bu möhrü mən negini- Süleymanə vermərəm.

* * *

Göz yaşını mən tamami-dünyayə vermərəm,

Ərzeşlidi bu gövhəri yəğmayə vermərəm,

Bir qətrə ki, behişt ala billəm bəhasına,

səh:16

Allah bilir bu qətrəni dəryayə vermərəm.

* * *

Mərize- eşqəm əlac və davanı axtarıram,

Nişan verin mənə darüş-şəfanı axtarıram,

Hacı gedib Ərəfata Xuda ziyarətinə,

Hüseyn Hüseyn deyirəm mən Xudanı axtarıram.

* * *

Yatıbdı gözlər bu nimə-şəb,

Mənə nəzər qıl amandı ya rəbb!

Öz rəhmət ayından bizi gəl etmə peşiman,

Ey atəşe-Nəmrudu gülüstan edən Allah!

Yağdır bizə rəhmət yağışın əbre-səxadən,

Ey şəbnəmilə qönçəni xəndan edən Allah!

Qapılar açılıb bu gecələr name-Hüseynə,

Məqbul elədi gözləri giryan edən Allah!

Əfv eylə Kərimidə olan cürm və günahı,

Ey Hürrü xətasında pəşiman edən Allah!

Can dinə verən qurban, ləbbeyk Hüseyn ləbbeyk!

Din üstə ölən ətşan, ləbbeyk Hüseyn, ləbbeyk!

Ətfalı qalan giryan, ləbbeyk Hüseyn,ləbbeyk!

Ey tərcümeyi vənhər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey tace-səre übbad, nure-bəsre zühhad,

Sər silsileyi-ovtad, sahibe-nəzəre-irşad,

Adı Əli əla ikən ləqəbi Səccad,

Biçarələrə çarə, hər bimədədə imdad,

Bimarlərə yavər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey hər sitəmə sabir, hər hadisəyə Şakir,

Əsle-nəsəbi təyyib, zato-həsəbi mahir,

Elm və əmələ amil, helm və ədəbə mahir,

Həm nami Əbülqasım ziba ləqəbi Baqir,

Ey varisi-Peyğəmbər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey sidqo-Sədaqətdə mesdaqe-səfa Sadiq,

Ey gənce-imamətdə dürr və göhərə layiq,

Didare-həqqə aşiq, ya Cəfərəs-Sadiq,

Sən əsbəq və sən sabiqsən, şayiq və sən vasiq,

Deldarələrə dilbər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey həbsidə on dörd il zülmilə qalan mövla,

Ey qaiməyi-ərşə səbt olmuş adı lovla,

Sən babul-həvaicsən, sən mərtəbədə vala,

Harun sənə zindanda etdi nəqədr iza,

Musasən, atan Cəfər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey mülke Xorasanı abad eliyən sultan,

Güldəstə qızıl gülbənd, şahanə qızıl eyvan,

Hər gün o gözəl qəbrə minlərcə mələk mehman,

Lütfün hamıya şamil, kane-kərəm və ehsan,

Dillərdə adın əzbər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey cude-Cavad ilə cavid Təqi canəm,

Bir bəndeye-nalanəm, dərgəhuvə mehmanəm,

Sən babe kəramətsən, mən saile-ehsanəm,

səh:20

Məhzun və pərişanəm, məğbun və pəşimanəm,

Lütf et bizə bir sağir, əl bizdən, ətək səndən.

Həmname Əbus-sibtəyn şöhrətdə Nəqisən sən,

Fərzənde Əba-Cəfər dilbənde-Təqisən sən,

Məzlume əzəldəsən, məsmume nəqisən sən,

Məhv oldu bəni Əbbas, cavid və bəqisən sən,

Ey qaide- namavar, əl bizdən,ətək səndən.

Ey yazdəhum kövkəb əbrace-vilayətdə,

Zikri həmə-şəb ya rəbbe-ixlase-iradətdə,

Mövla Həsən Əskər bi məsəl-məhabətdə,

Ey ma xəlqə zivər, əl bizdən, ətək səndən.

Ey Müntəzər və Qaim, canlar aduvə qurban,

Mehdiyu-əbəl-Qasım, ey müntəqim və sultan,

Gəl dada ağa səslir imdadə səni Quran,

Zəhra yolunu gözlər əl sinədə sərgərdan,

Sənsən xələfe-Heydər, əl bizdən, ətək səndən.

Bu cümə negəhban et, Qurani-kərim Allah,

Məqbul elə banidən, ehsani kərim Allah,

Öz bəndələrindən geç, üsyanı kərim Allah,

Hifz eylə Kərimidə, imanı kərim Allah,

Ey bəndələrə yavər, əl-bizdən, ətək səndən.

Ey haqq yolunda bəzl eləyən başü canını,

Vey paye nəxle-dinə tökən pak qanını,

Ey naümid etməyən öz saribanını,

Dərgahüvə əlim boş, üzüm qara gəlmişəm.

Olmaz bu gunahkarlarin dərdınə dərman.

Bir gün gələcək məhşərə Əsğər qucağında,

Əldə yaralı başı, qızıl qan dodağında.

“Ya həqq” gələcək peykərinin hər yarasından,

Qanı axacaq başdakı xəncər yarasından.

Hər yerdə Hüseynə quralar məclisi-matəm,

Zəhra gələr ol məclisə bişübhə müsəlləm.

Batində bu göz yaşları bir dürre-səmindir,

Bazare-qiyamətdə xəridarı Hüseyndir.

Bu ağlamaq izhari əlayiqdi Hüseynə,

Biz neyliyək Allah özü aşiqdi Hüseynə.

Bir qətrə Hüseynə edəsən göz yaşı cari,

Təqsirun əgər olsa keçər həzrəti Bari.

Ey müştəri raicdi bu bazaridə təqva,

Bu mətləbi lazımdı əzadaridə təqva.

Dəstgahe-Hüseynin hamısı dinə sipərdi,

Bağ fərz eləsək dini bu o bağa çəpərdi.

Bu cəmi-siyəhpuş əzadari Hüseyni,

Manəndi çəpər saxlayacaq hasili dini.

Ta dinimizin əsli nigahbanı gəlincə,

Quranımızın mücriyi fərmanı gəlincə.

Bu qarə ələmlər hamısı pərçəme-dindir,

Asari-Əbulfəzli ələmdari-Hüseyndir.

Hər kim buna tohin edə sui ədəbindən,

Qorxsun gərək Əbbasi-Əlinin qəzəbindən.

Təhqir ilə hər kəs baxa bu pərçəmi dinə,

Şümr ilə müsavidi, qəsəm cane Hüseynə!

Bir məktəbe din açdı Hüseyn Kərbübəlada,

Himmət kəmərin bağladı islahe fəsada,

Bir nehzəte-xunin eliyib dini ucaltdı.

Batilləri mənkub eliyib məqsədə çatdı,

Həqq üstə qəfadən başını kəsdilər ətşan.

səh:15

Baş nizə başında yaralı başladı Quran,

Ey şahe-qəfadan kəsilən başuvə qurban!

Din üstə ölən oğluva qardaşuva qurban!

Həqdən yetişən rütbəyi-mümtazına qurban!

Neydə danışan başıva-ecazına qurban!

Inkar edən ecazivi ey əshabe ecaz,

Bir iddə bəhayimdi ki insanə qarışmaz.

Ünvan eləyiblər ki, kəsik baş danışanmaz,

Şəqqül-qəmərin münkiri ecazə inanmaz.

Həqq üstə ölən zindədi əz ruye həqiqət,

Ayate “limən yüqtəli” get eylə tilavət.

Ey nizədə kəhf ayəsin irad eləyən baş,

Həqq dinə məsihiləri irşad eləyən baş.

Eylə bizədə bir güşəye çeşmilə nəzarə,

Səndəndi günahkarların dərdinə çarə.

Məhşərdə Xudadən sizə var izne-şəfaət,

Siz gəlmiyəsiz ümmətə yox rahe səadət.

Xilqətdə tüfeylidi sizə ma xələqəllah,

Sən vasitə ol ta bizi əfv eyləsin Allah.

Qoydun başıvı bir gecə kül üstünə yatdın,

Bir ömür vəli şiələrin başın ucaltdın.

Dünya nə qədər var bilirik zindədi namın,

Məscidlərə minbərlərə zibəndədi namın.

Şeşguşə məzarın bizə firdovsi-əladır,

Qurban o gözəl türbətə ki, xake-şəfadır.

Züvvar gələndə vətənə kərbu-bəladən,

Tohfə gətirərdi bizə o xaki-şəfadən.

Baxdıqca o möhrə səni biz yadə salardıq,

Ətrin o gözəl xake-müqəddəsdən alardıq.

Hərdən çevirən vəqtidə üz qibleyi-razə,

Şövq ilə qoyardıq onu biz cayi-namazə.

Müddətdi vəli sinəmizi dağlı qoyubsan,

səh:24

Züvvarivə şaha yolivi bağlı qoyubsan.

Indi yeri var kasəye-del qanilə dolsun,

Az qaldı ki, evlərdən o türbət də qurtulsun.

Göz yaşları şaha, nə qədər arizə axsın?

Züvvar desin ey vay Hüseyn vay,yola baxsın?

Aç yollarivi bağlı qalan yollara qurban,

Eşqində su üstə kəsilən qollara qurban.

Bir ömür bizə maye-ye həsrətdi fərağın,

Olmur bizə qismət o gözəl səhnü rəvaqun.

Bir ömür Kərimi üzə əşkin ələr ağlar,

Gər ölməsə bir vəqfə o qəbrə gələr ağlar.

Mən fəxr edirəm xadime-dərbare-Hüseynəm,

Dünyayə gələn gündən əzadare-Hüseynəm.

Minaye-Kəbədən gözəl minayə canımız fəda,

Cəvare-rəhmətindəki fədalərə fəda, Hüseyn!

Nə qədri əşko ah ilə fəraqüvə dəvam edək,

Nolar gələk məzarüvə cahanda əxze-kam edək,

O pire-pak o şah müqəddəsə salam edək,

Tutaq məzarının tozun misale-kimiya, Hüseyn!

O qəbri pakı şut edək, cahanı biz şərər salaq,

Şəmime-ətre-cənnəti məzare pakidən alaq,

Ana dilicə Əsğərə sinəndə laylay çalaq,

Sinəndə yarəli yatıb o südəmər bala, Hüseyn!

Öpək sənin məzarını, bataq məlal və matəmə,

Gedək ziyarət etməyə kənare-nəhre-Əlqəmə,

O xırda qəbridən öpub edək bu növi-zümzümə:

Yatıb bu yerdə mədəni səxavət və vəfa Hüseyn!

Kunna məək demə, yol açıqdı, səfası var.

Bu il o altıguşə məzarın ziyarəti,

Hər kimsəyə nəsib ola, feyze- xodası var.

Şaxseləri, ələmləri, heyətləri tamam,

Bülvare-Kərbəlayə çəkib, mərhəbası var.

Bülvare-Iərbəladə durub sinə vurmağın,

Beynül-hərəmdə nəşəyi biintəhası var.

Bulvare-kərbəla iki cənnət müqabili,

Mərv və Səfadı, hərvələsi var, duası var.

Kimdir Hüseyn? Ziyarəti Allah ziyarəti,

Məbud ilə onun gözəl əhd və vəfası var.

Kimdir Hüseyn? Peyğəmbərin ağuşunun gülü,

Quranda şənə sahibdir kafo hası var.

Kimdir Hüseyn? Həzrəti Zəhraya sevgili,

Şayəstədı məqami hədisi-kisası var.

Kimdir Hüseyn? Fərşi edib ərşidən şərif,

Çeşme-cahanı tərbiyətinin tutiyası var.

Qurban olum Hüseynə ki, min dörd yüz il keçir,

Əkdikləri gülün hələ nəşvü nüması var.

Hər dərdmənd dərdi ki, səbul əlacidir,

Gəlsin desin, Hüseyn qapısında dəvası var.

Elan edin mərizlərə binəvalara,

Ərbabımız təbibidi, darüş-şəfası var.

Şeşguşə bir zərihidə şeşguşə bir məzar,

Fikr etmə Kəbənin elə ali binası var.

Başsız yatıb o qəbridə bir sərbedare-eşq,

Oğlun ziyarət etməyə payini-pası var.

Busə edir ata ayağından cavan oğul,

Bir dörd min oxlu sinədə dilsiz balası var.

Şeşmahə bir bala sıxılıb qanlı sinəyə,

Səs çıxmır ağlaya, boğazında yarası var.

And olsun Allaha, qapıdan boş qayıtmayıb,

səh:27

Hər sailin gözəl ədəbi var, həyası var.

Mövla ədəbli nökəri istər, ədəblidi,

Əhsən o nökərə ki, Hüseyn tək ağası var.

Tənha ədəbdi bəndəyə şəxsiyyət artıran,

Baxma bir dəstənin həbibinin əskinası var.

Mövla buyurdu əl-ədəb xəyrun min zəhəb,

Mədrəki-ədəbdi, baxma esanso təlası var.

Al dəstəmazı, qarəni gey qıl namazını,

Mövlasına namaz qılanın iqtidası var.

Vur sinəyə ya Hüseyn de, namaza müvazib ol,

Səndən cəmaətin də dua iltiması var.

Gözlə o qara köynəyin ehrame həccidi,

Əynində möhtərəmsən,Hüseynin qarası var.

Çoxlar bu qara köynəyə təhqir ilə baxır,

Sevmir Hüseynçün görə meşkin qəbası var.

Çoxlar əzada noqteyi-zəf axtarır bizə,

Şaxisi nədi elmlədi çun və çerası var.

Şaxisi-təzahurat Hüseynidi,şiələr,

Ta Şiə var cahanda bu rəsmin bəqası var.

Payəndə bad pərçəme hurriyyəti Hüseyn,

Hər il bu bə səfa ələmin etilası var.

Hamildi hamiyi-pərçəmə səqqayi-Kərbəla,

Əbbas tək hünərvər və sahib ləvası var.

Əbbas ağa, düşən qola bu şiələr fəda,

Bir məşk su qana dönə axa bəhası var.

Qolsuz bədən düşəndə at üstdən necə düşər?

Əmmamə yox başında? gözündə yarası var.

Gördü vəfalı mərkəbi yorğundu sahibi,

Qaçdı sağa-sola hara getsin harası var?

Göz yox görə haya yıxılır hara gedir,

Gəldi üz üstə toprağa, va həsrətası var.

Başın ucaltdı göylərə qolsuz yıxılmağı,

səh:28

Vazehdi bu yıxılmada Allah rizası var.

Səsləndi seyyidi, ölürəm gəl hərayıma,

Əbbasivun nə bir kəsi nə aşinası var.

Sınmış baş üstə keşməkeşə, qilo qalə bax,

On yeddi kafirin başına iştirası var

Görmür gözüm şəmatət edir hər gələn vurur

Əbbasa düşmənin süxəni- narəvası var.

Daşlar gəlir üzümü kənara çəkənmirəm,

Bir yarəyə demə vuranın ixtifası var.

Ox sancılıb oxa, qarışıb yarə yarəyə

Bir dərdə düşmüşəm nə əlaci dəvası var.

Şaha, Kərimiyəm, kərəmindən pay istərəm,

Gərçe sənin gözəl qapının çox gədası var.

Ölsəm bu qara köynəyilə dəfn edin məni,

Görsünlər eşqimin sənəde-iddiası var.

Qoymaz ağam Hüseyn iki dünyada xar olam,

Əldə Kəriminin sənəde mən bəkası var.

Fovrən ona da gətdi xəbər peyki-əvamir:

“Cuş etdi sənin qanın Hüseyn qanına xatir”.

Ismailin əhşami-pəsəndidə sifatı,

Daim mələşib içmədilər abi-fəratı,

Heyrətdə qalıbdır kəsilib səbro səbatı,

Səs gəldi qoyundan-quzudan qıl bu sualı,

Etsinlə səni ta bu yerin sirrinə halı.

Həsrətlə o dilsizlərə bir etdi nəzarə,

Qüdrət əli qıldı hamısın əhli işarə,

Ecaz elədi müşküli-Ismailə çarə,

Gəldi dilə dilsiz quzular etdi təzahür,

Bu çöldə suvarma bizi sən Əsğərə xatir.

Fərşilə həva üstə gəzən vəqtdə Süleyman,

Təxtin çevirib vurdu yerə şiddəti-tufan,

Ərz eylədi ya Rəbb, görülüb məndə nə nöqsan,

Səs gəldi ki, çox tünd gedirsən belə getmə,

Vəhşətlidi bu vadiyi-iymən belə getmə.

Bu çöldə Hüseyni qəmə amac edəcəklər,

Zülm ilə onun təxtini tarac edəcəklər,

Qızlarını bir məcərə möhtac edəcəklər,

Bu çöldə Hüseyn də batacaq qana Süleyman,

Düş ağla o məzlumi-Süleymanə, Süleyman.

Musa da gəlib bir gün o səhrayi-bəlayə,

Batdı bir ayağına tikan gəldi nəvayə,

Cəbril dedi sən də cülus eylə əzayə,

Bu çöldə Hüseynin hərəmi baş açacaqdır,

İstəkli Səkinə tikan üstə qaçacaqdır.

Bir gün də Məsihin yolu düşmüşdü zəruri,

Yanında həvariləri, başında qüruri,

Bir şir-qəvi pəncə kəsib rahe-üburi,

Səsləndi həvariləri ğeyzilə o saət,

Kəsdin yolu Ruhullaha aya nədir illət?

səh:30

Səsləndi həvarilərə ba qeyzo-cəsarət,

Aşuri-Məhərrəmdi bu rəftarıma illət,

Vadar eləyir dildəki pünhanı məhəbbət,

Hər kim ki, hər il düşsə bu səhrayə güzari,

Dəvət edərəm mənlə edə nohəvo-zari.

Yandı hamı əlqissə ürəkdən bu məqalə,

Hüzzar onun dövrəsinə vurdular halə,

Torpaq sovurub başa o şir eylədi nalə,

Səsləndilər ey ruhi-məsiha sənə qurban!

Məryəm sənə qurban, ağa Isa sənə qurban!

Sinə vurub deyərlər dərmanımız Hüseyndir.

Əlan gəl Ərdəbilə ey alimi-girami,

Diqqətlə eylə röyət divar və səqf və bami,

Bax gör nələr görərsən İslamə ver səlami,

Bəndə Hüseyn firuşəm, adım Hüseyn qulami,

Əmalımız Yəzidi, unvanımız Hüseyndir.

Əhli-Əraqə bənzər hər kimdə var bu xislət,

Zər bədrəsin görəndə eylər Yezidə beyət,

Zərd oldu sim və zərdən axır güli-şəriət,

Səsləndi nökəranimuzduru bi şərafət,

Şəmşirizi itildin, mehmanımız Hüseyndir.

Hey əsləhə düzəltdi ahəngərani-Kufə,

Zəhrilə verdilər su sərnizə və süyufə,

Min-min gəlir süvari mülhəq olur süfufə,

Qatil yığışdı yüz min bir seyyidi rəufə,

Hökm oldu kim qətili ətşanımız Hüseyndir.

Gördü Həbibi Müslim bazaridə pərişan,

Ərz etdi keyfə əsbəht ey piri əhli iman,

Bir bax, dedi, Həbibi necə qocaltdı dövran,

Rəng və hənayə bir az var ehtiyacım əl-an,

Bu gün dəvayi-dərdi-hicranımız Hüseyndir.

Müslim dedi bəs onda yox lütf bu hənadə,

Bir namə var ağamdan ol mənlə həm iradə,

Bu nisfi-şəb geyin gəl, gizlin gedək cihadə,

Yaxşı həna satırlar bazari-Kərbəladə,

Biz bəndəqane-eşqik sultanımız Hüseyndir.

Hər kəs gəlib evində geydi səfər libasın,

Andırdı bir dililə öz yari aşinasın,

Ağlar qoyub dalıyca həsrətli əqrəbasın,

Gördü Həbib əyalı başə salıb əbasın,

Ağlar deyir ağamız, cananımız Hüseyndir.

Müddətdi mən ağamın hicrində əşkrizəm,

səh:32

Xişo-təbarə gərçe hörmətliyəm əzizəm,

Zindanidir bu Kufə, amadeyi qorizəm,

Sən ol Hüseynə nökər, mən Zeynəbə kənizəm,

Gənci-nihani-qəlbi-viranəmiz Hüseyndir.

Hasil gəlib çıxıblar səhrayi-Kərbəlayə,

Diqqətlə baxdılar bir cəvlangəhi-bəlayə,

Bir yanda cəngi və tar və tənburi-piyayə,

Bir səmtidən ucalmış Quran səsi səmayə,

Səsləndilər o sovti xoşxanımız Hüseyndir.

Verdi qərəz uzaqdan Quran səsi güvahi,

Qəsd etdilər piyadə o ruyi-padişahi,

Əbbasi-namidarə görsəndi bir siyahi,

Şərzə gedib Hüseynin şir büləndi-cahi,

Səsləndi ey gələn dur mizanımız Hüseyndir.

Olsaz əgər Hüseynçi, azadisiz xiyamə,

Şayəstəsiz göz üstə, çox izzi-ehtiramə,

Amma müxalif olsaz, mən istəyən imamə,

Şəmşiri eylə vurram başız gələr səlamə,

Gün rükni-xəlq kövni-imkanımız Hüseyndir.

Gördü Həbib uzün qol, kəskin qılıncı üryan,

Səsləndi mən Həbibəm, ey şiri-mərdi- meydan,

Əbbas sən də mən də yalqız Hüseynə qurban,

Gəldim bu ağ məhasin qanilə olsun əlvan,

Nuhi-nicat-bəxşi tufanimiz Hüseyndir.

Qərq oldu qeyrətindən Əbbas göz yaşında,

Bir söz dedi Həbibə ağlatdı yoldaşın da,

Əmr elədi üzəngi bağla əyir qaşında,

Qorxar, bu xeymələrdə bir qız var üç yaşında

Hər ağlayanda qəlbi-suzanımız Hüseyndir.

1

Adın dillər əzbəridir, Kərbəla!

Ürəklər olub qan,Kərbəla!

Torpağın kimya, Kərbəla!

Kərbəla, Kərbəla, Kərbəla!

2

Qəmlisən, bir adın neynəva,

Sənə çoxlar deyir Kərbəla,

Türbətin olub xaki-şəfa,

Fəxr eylə hər zaman, Kərbəla!

3

Səndə gülzari-taha soldu,

Əşki-həsrətlə gözlər doldu,

Su dönüb başdan başa qan oldu,

Yandı cavan və qoca, Kərbəla!

4

Yandırar möhnətin dünyanı,

Ağladar hər zaman Zəhranı,

Dərbədər eylədin əhli hərəmi,

Oldu bi xaniman, Kərbəla!

5

Tuşəyi-qəm əşcəi-nas oldu,

Namurad qolsuz Əbbas oldu,

Təşnə ləb verdi can Kərbəla!

6

Səndə Əsğər nə kamə çatdı,

Nə dil açdı nə bir boy atdı,

Su yerinə içib qan,yatdı,

Qundağı oldu qan, Kərbəla!

7

Zülmü-əşrarə bu söz bəsdi,

Gör Hüseyn başını kim kəsdi,

Əl aman əl aman,Kərbəla!

səh:34

8

Səndə Zeynəb töküb göz yaşın,

Qüssəvü-qəm ağartdı başın,

Tapdı qudalidə qardaşın,

Etdi ahü-fəğan,Kərbəla!

9

Səndə çox-çox dürrülər yandı,

Xeymələr zülmülə odlandı,

Zeynəbin qolları bağlandı,

Məhşər oldu əyan, Kərbəla!

De ki, Hüseyn vay, qərib ağam vay, mənə əzada qəm həmdəm olsun.

Ürəkdə dərdin kim etdi izhar, ona Hüseynin dəvası gəldi.

Bu ayda yaran bəla çölündə,Əliyyi əkbər cihadə getdi,

Verildi Zeynəb zəbihi-Zəhra qətil olunsun minadə getdi,

Tapıb şəhadət o gün minadə, xiyamə cismi əbadə getdi,

Hüseyn buyurdu deyin Anaya, xiyamə ziba balası gəldi,

Bu ayda Qasım gedib cidalə, anası ağlar dalıyca qaldı,

Töküldü əda araya aldı, çəməndə gül tək solub saraldı,

Yetişdi dada ölən çağında, başın diz üstə əmisi aldı,

Anası onun edəndə didar, qəmli ürəkdə nəvası gəldi.

Bu ayda gördü susuzlar ağlar, gətirdi məşg və liva Əbulfəzl,

Gedib Fəratə vurubdu pərçəm, susuz çıxıbdı ağa Əbulfəzl,

Durubdu yolda gələndə əda görübdü qoldan yara Əbulfəzl,

Ürəkdə dərdin kim etdi izhar, ağam Əbulfəzl dərmanə gəldi.

Bu ayda şiə, susuzluğundan Əliyyi Əsğər dodağı yandı,

Gedib su alsın o gün ədudən, vuruldu peykan qana boyandı,

Süzüldü gözlər minadə qəmli, bala, qucaqda atan dolandı,

Bətule əthər açıbdı məcər, Hüseynə can-can sədası gəldi.

Qoydu qədəm topraqına şahi-mülkü-leşkər, Səyyareye-şəms və qəmər Qasım, Əliyyi-Əkbər,

Məhmildə banuyi-hərəm, gəhvarədə Əsğər,

Zəhra qızı Zeynəb kimi bir məhliqa gəldi.

Aydın deyim axır sənə, ey Kəbeyi sani,

Şam əhli ağlar qoymasın biçarə anani,

Qoyma gətirsin məqtələ Səd oğlu Zəhrani,

Cam əldə, bir üç yaşda qız dildə nəva gəldi.

Qoyma hərəmində sənin Şümr eyləsin tüğyan.

Tavusi-zərin, çətrlərin olmasın giryan,

Qoyma siphər izzətə səyyad ata peykan,

Şəhpər açıb gülzarına fövci hüma gəldi.

Tapdın məqamü mənzilət ey dəşti-mehmandar,

De kəsməsin qovmi əsəd yol üstə qurbanlar,

Yetmiş iki can verməyə gül üzlü qurban var,

Yasə batmış, həyatı qüssə-nəva gəldi.

Yaz Nadiri, aləm bu gün geymiş qara ağlar,

Əl qoltuğunda mərdo zən, şaho-gəda ağlar,

Güya Məhərrəmdir yenə ərzo-səma ağlar,

Sahibe-əzadır məclisə, xeyrun-nisa ağlar.

Deyillər bir yarsası var ona çətin şəfa ola,

Gərək sənin zühuruna gecə-gündüz dua ola,

Qalıb sənə ürəkdəki yarası yəbnəl-Əsgəri!

Hər il qara geyəndə biz xülus və etiqadilə,

Bir iddəyi-yəhud-xu baxır bizə inadilə,

Nə fərqi vardır Şümrilə Übeydibni-Ziyadilə,

Vurar bizə o kəslər dil yarası yəbnəl-Əsgəri!

Necə dayanmısan ağa, sükutü helm o-səbridə,

Gəlibdi təngə Şiələr kəməndi-zülmo-cəbridə,

Qalıb Rübabın əlləri ürək başında qəbridə,

Zühurun eylər arzu duası yəbnəl-Əsgəri!

Eşitmişik çox ağlarsan həmişə sən bu mətləbə,

Sataşdı qızların gözü necə o qanlı mərkəbə,

Fəğan əz-zəlimədən yetirdi rəmzi Zeynəbə,

Ucaldı ərşə va Hüseyn sədası yəbnəl-Əsgəri!

Ucaltdı başdan əllərin o pakizad Heydəri,

Qabaqda şəhriyare-qəm, dalıyca düşdü, ləşkəri,

Görüb qara ləçəkləri əsibdi Şümrün əlləri

Salıbdı Şümri vəhşətə nidası, yəbnəl-Əsgəri!

Çağırdı yəbnə-zaniyə, əyuqtəlu rəcauna?

Ümidimizdi bu Hüseyn, dayan, eyvan xarab ola,

Nə Zeynəb etdi vahimə, nə Şümri qıldı etina,

Qalıb arada kuyi-həqq fədası, yəbnəl-Əsgəri!

Salıb təvan və tabdan Hüseyni şiddəti əməl,

Xiyamo-qətligahidə iki imam edibdi qəş,

Vücudi-höccətə görə xanım çox etdi keşməkeş,

Əlindən öpdü Fatimə-anası, yəbnəl-Əsgəri!

Görüb ki, Şümr baxmadı sızıltıyla tərənnümə,

Tutub zəbəski, qan gözün çətin gələ tərəhhümə,

Qaçıb əmiri-ləşkərin sorağına, təzəllumə

Ki bəlkə Şümrün əsgilə cəfası, yəbnəl-Əsgəri!

Yetişdi ibn Sədilə müqabil oldu rubəru,

səh:38

Dedi Hüseyni öldürür bu Şümri-şum fitnəsi,

Müzayiqə gəl eyləmə üzündə olsa abiru

Məgər qoyardı başda Rey həvası, yəbnəl-Əsgəri!

Buyurdu heç yadında var babam Əli xilafəti,

Vuran zaman vücuduna hüdude şəri- zərbəti,

Çıxıb yadından ey əcəb Hüseynimin vəsatəti,

Deyib bu dərdə olmadı dəvası yəbnəl-Əsgəri!

Yetişdi onda bir nəfər şitabilə sərasimə,

Dilində əl-bəşarə və ürəkdə xovfu-vahimə,

Əmir müjdə ver tapıb Hüseynin əmri xatimə,

Pozuldu onda əmmənin nüması yəbnəl-Əsgəri!

Xanım qayıtdı məqtələ dübarə qəsdi-qürbətə,

Təvafi-nafi Kəbəyə fəziləti-ziyarətə,

Öpüb kəsik boğazını gəlib kəmali-riqqətə,

Təkan verib Mədinəyə bükası, yəbnəl-Əsgəri!

Həmin Hüseyndi bu baba, anam çəkərdi nazını,

Sinəndə əyləşib sənə deyərdi hər niyazını,

Həmin Hüseyndi görmüşəm öpəndə sən boğazını,

Cavab gəldi Zeynəbə çox eyləmə fəğan, bala,

Gərək bu qan belə qala, gələ o qan alan, bala,

Gətirdi şurə Zeynəbi bu söz, çağırdı can bala,

Hayandasan Hüseynimin balası, yəbnəl-Əsgəri!

Rəmzi-rəhmət, ruhi taətdir Hüseyn, bəhri-cud, əbri səxavətdir Hüseyn

Şahi-iqlim səadətdir Hüseyn, mahi-əflak fütüvvətdir Hüseyn!

Meyvəyi-nəxli nübüvvətdir Hüseyn, şirəyi-bustani-ismətdir Hüseyn!

Buyi-ətri-bağı-cənnətdir Hüseyn, cuyi- nəhri-şəhri qüdrətdir Hüseyn!

Mərdi-meydani-şücaətdir Hüseyn, fərdi divani fəsahətdir Hüseyn!

Şeri-pur şuri-lətafətdir Hüseyn, nəsri mənsuri-bəlağətdir Hüseyn!

Tərhi-bəzmi-arayi-möhnətdir Hüseyn, şərhi-ənduh və müsibətdir Hüseyn!

Mehri-rəxşani-vilayətdir Hüseyn, çehryi-zibayi-imamətdir Hüseyn!

Şafei-ruzi-qiyamətdir Hüseyn, dafii-üsyani-ümmətdir Hüseyn!

Ruzi-məhşər Allah əmri ilə yəqin, mayei-əfvo-şəfaətdir Hüseyn!

* * * * * *

Hər kəs ola sidq ilə əzadarı Hüseynin,

Məhşərdə bağışlar onu Qəffarı Hüseynin.

Lütf eylə Xuda, bağlı qalan yollar açılsın,

Bir vəqfe ola şövq ilə əzadarı Hüseynin.

Əl çəkmərəm ömrümdə Hüseynin ətəyindən,

Olam del və canilə fədakarı Hüseynin,

Məcnun səgi-Leylinin öpərdi ayağından,

İzzətlidi həqqa, səgi-dərbarı Hüseynin.

Əlimdə çırpınar ölər, boğazı qanlı Əsğərim

Bu dinə Xaliq istəyib uşaq verəm, cavan verəm.

Bu çöldə əşqiya vurar şərər yanar bu xeymələr,

Qaçar Səkinə çöllərdə susuz qalar, yanar,mələr,

Bu yerdə tiri-zəhrigin ürək başın yarar, dələr,

Bu sinəm üstə oxlara rəvadı mən məkan verəm.

Bu yer o yerdi Xaliqə Hüseyninin niyazı var,

O qətligahidə açar ki, qanlı canamazı var,

Vüzusu qüslü qan olar, o qan ilə namazı var,

O qan ilə namaz ilə cahanı mən təkan verəm.

Bəlalı yer mənimkidir, bəlaya aşiqəm özüm,

Sinəmdə at çapar qoşun, yaraya aşiqəm özüm,

Sözüm qanım həqiqidir Xudaya aşiqəm özüm,

Bu qanilə ədaləti səzadi mən neşan verəm

Üzüm yaralı qiblədə ibadət aşinasiyam,

Vəleyk əbdi-həqq mənəm, itaət aşinasiyəm,

Şəhidi-rahi-vəhdətəm, şəhadət aşinasiyam,

Gərəkdi məndə eşqilə şəhidi-cavidan verəm.

Şəriki-nehzətik bacı, verək mənilə əl ələ,

Bu din yolunda qan verəm, ürək bu yerdə dincələ,

Qoşun həyalı qızları, bacı, çəkəndə məqtələ,

Gedəndə Kufəyə gərək dalızca mən azan verəm.

Başlanıb əza Hüseynə

Görsənib hilali-matəm, başlanıb əza Hüseynə,

Baş açıb Rəsuli-əkrəm, ağlar ənbiya Hüseynə.

Doldurub cahanı şivəni, masəva batıb məlalə,

Ovc edibdi taqə ərşi-fərşidən fəğan və nalə,

Əyləşib qübari-möhnət barigahi-zül-cəlalə,

Nohə fələkdən eyliyiblər bəzmi-qəm bina Hüseynə.

Baş açıb gəlib nəvaya bağıcənnət içrə Zəhra,

Həmsəda olub Bətulə Məryəm və Xədicə, Həvva,

Fərş olub bəsati-matəm, bəzmi-şəm olub mühəyya,

səh:41

Ölməmiş əza tutublar şahi-Kərbəla Hüseynə.

Namələr yazıb bu ayda Kufiyani bi mürüvvət,

Etdilər şəhi hicazı dəşti-Kərbəlayə dəvət,

Bağlayıb rəhi-Fəratı qaldı təşnə Ali-ismət,

Babi-cövr və zülm açıldı sibti-Mustəfa Hüseynə.

Zülmilə əl üzdü Ovn və Fəzl və Cəfərindən,

Yadigari Müctəbadan mahi-parə Əkbərindən,

Dini-həqq yolunda keçdi şiri-xarə Əsğərindən,

Ağladı o gündə yeksər qovmi-əşqiya Hüseynə.

Kəsdilər susuz qəfadan vurdular başın cidayə,

Baş açıb anası cəddi gəldi dəşti-Kərbəlayə,

Va Hüseyn səsi ucaldı taqi-ərşi-kibriyayə,

Qətligahda oldu bərpa məclisi əza Hüseynə.

Bəs niyə hər göz görür ol qəbri misli- əbridir,

Çünki, əbrin barişi eşqi-çəmənarası var.

Altı hərfi eyləsən təvil,var mənası çox,

Şərh olunsun nəzmilə bir bəndidə imkanı yox,

Kaf ibarət kargər bir yarədir üç şöbə ox,

Qəlbilə aya oxun heç bir gərərun yarası var.

Ra ibarətdir rəiyyət misli dərya etdi cuş,

Aldılar şahı araya eylədilər nizə puş,

Bir nəfər məzrubi zarib yüzmin əda eylə guş,

Vay mənə, hardan Hüseynin saf qalan əzası var?!

Ba əvvəl, başını Şümri-dəğa ol kəsib,

Bai-sani xırdaca barmağını Bəcdəl kəsib,

Gördü üryan, yox libası,saribanı əl kəsib,

Nəşi üç gün qaldı yerdə ayrı tur inşası var.

Lam lazımdır deyilsin can verib ləblər susuz,

Zibh olub həncər susuz, zibh eyləyib xəncər susuz,

Əlif ibarətdir olub Əkbər susuz, Əsğər susuz,

Qəhti-ab oldu o səhrada ki, süd riyası var.

Altı hissə oldu nəşi, birbəbir oldu bəyan,

Şimr apardı başını, bir cüft əlini sariban,

Bəcdəl öz səhmiyəsin beş müncisin fərz eylə qan,

Altıncı nəşidir qudalidə süknası var.

Altı qismət bir bədəndən qarət oldu caməsi,

Getdi nəleyni ayaqdan, başidən əmmaməsi,

Bir əbadır bir üzük, bir pirahən bərnaməsi,

Bir də İran yadigarı adı Nuh iması var.

Altısı mahi-məhərrəmdən olundu səddi- ab,

Altı aylıq südəmər oğlu susuzdan del kəbab,

Altı qardaşlar qəmi qəlbində ol alicənab,

Altı yandan üstünə qəm fovcunun peydası var.

Altı sərkərdə edib bu iddianı həmnəfəs,

Mən şəhid etdim bu məzlumu nəinki qeyri-kəs,

səh:43

Şümr və xuli hərmələ kəb və sinan ibn Ənəs,

Qatili-Əkbər deyər qatil mənəm dəvası var.

Başını zibh etmişəm Şümr ibn Zil-covşən deyir,

Taqətin nizə ilə mən aldım Sinan rovşən deyir,

Hərmələ üçşöbə ox qəlbinə vurdum mən, deyir,

Xulinin əldə olan tək mədrəki balası var.

Müztərrə tofiq əta et, ey Xudayi-ləm yəzəl,

Nitqini guya sözün şirin elə misli əsəl,

Daməni-pak Hüseyndən çəkməyibdir, çəkməz əl,

Ta nə qədri canı var, əldə qələm qirtası var,

Aşiq qoyan öz adını peyman şekən olmaz,

Əhdimdə qüsur olsa xətadır bacı Zeynəb.

Eşq aləmidi vermərəm əfkarimə təğyir,

Quranə gərək burda yazam qan ilə təfsir,

Xoşdur ürəyimdən dəyə üç şöbəli bir tir,

Bilsinlər Hüseyn dinə fədadır, bacı Zeynəb.

Haşa qəm və ənduhidən etsin giley aşiq,

Şəmşir ilə doğransa edər hövsələ aşiq,

Atdan üzü üstə yıxılar məqtələ aşiq,

Nifrin yerinə zikri duadır, bacı Zeynəb.

Düşmən əlimi burda üzər hər kömyəindən,

Bir ox dəyər axır nəfəsimdə ürəyimdən,

Zəhra baş açar qan süzüləndə kürəyimdən,

Aləm mənə məşğuli-əzadır, bacı Zeynəb.

Təsmim tutub ümdə budur fikri Yezidin,

Nehzət eləyib ziddinə Qurani-məcidin,

Məhv eylərəm asarını yeksər o pəlidin,

Din üstə Hüseyn ölsə rəvadər, bacı Zeynəb.

Mən kuştey-eşqəm deyiləm məsti-riyasət,

Biganə edəmməz mənim əmrimdə dəxalət,

Ta var nəfəsim eylərəm İslamı himayət,

Allah da bu təsmimə rizadır, bacı Zeynəb.

Nə əhli-xərabat və nə meyxanə pərəstəm,

Nə naqizi-peyman və nə peymanə pərəstəm,

Nə xain və qəddar və nə biganə pərəstəm,

Əvvəldən Hüseyn əhli-viladır, bacı Zeynəb.

Mən saxlaram İslami bu küffar arasında,

Təbliğ edərəm dinimi əşrar arasında,

Tənzilləri ba rəsm ola bazar arasında,

Səbr etsə Hüseyn dinə cəfadır, bacı Zeynəb.

Sən də mən ilə şirkət elə rahi-vəfada,

Səbr eylə fişari-qəm və ənduh və bəlada,

səh:45

İslam adını zində edək Kərbubəlada,

Bu dinə fəda Ali-əbadır, bacı Zeynəb.

Qanım bu qara torpağı ləli-gohər eylər,

Zəvvarı həmin torpağı kühli bəsər eylər,

Bu toprağı şahlar özünə taci sər eylər,

Bimarlərə xaki-şəfadır, bacı Zeynəb.

Bu yerdə batar qanına övladi-Peyəmbər,

Su üstə verər qolların Əbbasi-dilavər,

Ləbteşnə verər can yaralı Qasim və Əkbər,

Əsğər hədəfi tiri-bəladır, bacı Zeynəb.

Bu yerdə axar qan yaralardan su yerinə,

Bu yerdə susuzdan saralar nazlı Səkinə,

Bu yerdə soyar qızlarımı ləşkəri-Kinə,

Əflakə çaxan-şuru-nəvadır, bacı Zeynəb.

Bu yerdə alar dövrəmi qəm dəstə-bədəstə,

Əsğər susuzundan çabalar əllərim üstə,

Haşa o cəfalar edə əfkarımı xəstə,

Gəldikcə bəla qəlbə səfadır, bacı Zeynəb.

Eylərlər təbərrük bu yerin gərdü-qübarın,

Bir dəridi hər bisərü pa bilməz əyarın,

Bu yerdi Kəriminin alan səbr və qərarın,

Daim sözü ya Kərbubəladır, bacı Zeynəb.

Mən hara Kərbəla hara?

Kərbübəla qələmru şahi-sərir eşqidir,

Məbədi-əhli-mərifət məsnədi piri eşqidir,

Xaki-əmir eşqidi kaxi vəzir eşqidir,

Minlər əziz misrilər orda əsir eşqidi,

Xaki-şərifi-kimiya, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Kərbubəladı Fatimə güllərinin solan yeri,

Zeynəb əzizi itrətin saçlarını yolan yeri,

Xeymələrin talan yeri qızlar əsir olan yeri,

Düşmənin ali-ismətə gözlərinin dolan yeri,

Ordadır şəhri-mən bəka mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Mən üzü qarə bir gəda babi-ətayə gəlmişəm,

Mənbəi lütfü-mərhəmət cud və səxayə gəlmişəm,

Dildə Hüseyn, Hüseyn deyib Kərbübəlayə gəlmişəm,

Qəbrinə qurbanam ağa mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara

Kərbübəla ki, Zeynəbin orda əza məhəlli var,

Zeynəb adıyla adlanan yaxşı səfalı təlli var,

Turdə bir kəlim olur təllidə əlli-əlli var,

Orda yanan ürəklərə müalicə,təsəlli var,

Səs gəlir orda ya əxa, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Saldı əcəb məhəbbətin dərdo-bəlaya Zeynəbi,

Eşqi çəkib Mədinədən Kərbübəlaya Zeynəbi,

Naz ilə harda bəslədi gətdi haraya Zeynəbi,

Saldı Hüseyn deyə-deyə əynə əxayə Zeynəbi,

Məryəmi ali-Mustəfa, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Yerdə sürünmə bağrıqan, səbr elə gəlmə, mən gəlim,

Xəstə susuz yaralısan, səbr elə gəlmə mən gəlim,

səh:47

Xeymədən olma nagiran, səbr elə gəlmə mən gəlim,

Vermir bu düşmənim aman, səbr elə gəlmə, mən gəlim,

Dövrəni almış əşqiya, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Xeymələr od tutub yanır, qoymaram itrətin yana,

Bir-bir alıb qucağıma qızları çəkmişəm yana,

Gahi xiyamə qaçmışam, gahi o qanlı meydana,

Bax mənə doymuşam cana, əl-ayağım batıb qana,

Bir belə macəra hara, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Fatimə yadigarı, başı bəlalı Zeynəbəm,

Ney kimi nalə eyələrəm, şuru-nəvalı Zeynəbəm,

Yaslı əzalı Zeynəbəm, başı qaralı Zeynəbəm,

Əbtəhiyəm, Hicaziyəm Kərbübəlalı Zeynəbəm,

Hər qəmə olmuşam riza, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Zeynəbəm, ali-ismətin ismətiyəm həyalıyam,

Nuri-du çeşmi-Heydərəm, Fatimənin maralıyam,

Yeddi bəradərim ölüb, qüssəliyəm əzalıyam,

Qana batıb iki balam, dağlı ürək yaralıyam,

Sən hara Neynəva hara mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Adət olub Kərimiyə ağlaya,” Ya Hüseyn!” deyə,

Hər Səfəri Məhərrəmi sinə vura,qara geyə,

Eşqo-səfası nohədi, şuri-nəvasi mərsiyə,

Bir də nəsibim olsa gər çıxsam o Zeynəbiyəyə,

Səslərəm eşqə mərhəba, mən hara Kərbəla hara?

Mən hara Kərbəla hara?

Naümid eyləmə səni Zəhra, Hüseyn!

Əlimiz boşdu, üzümüz qara

Qapına gəldik edəsən çara.

Möhnətin od salıb ürəyim başına,

Bir gümanım gəlir gözümün yaşına,

Adını yazdırram qəbrimin daşına,

Olma razı qalam onda tənha, Hüseyn.

Adına xatir, gələsən mövla,

Gözümün yaşın siləsən mövla.

Əlimiz boşdu, üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Kim gəlib ağlasa iki qətrə sənə,

Yazılar dəftərə iki yüz həsənə,

Hamı lənət edər əlini kəsənə,

Niyə kəsdi əlin sənin əda, Hüseyn.

Yıxılıb Zəhra - bədəni əsdi,

Əl açıb zalım əlini kəsdi,

Əlimiz boşdu, üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Qurbanam ağacan kəsilən biləyə,

Əzilən sinəyə,üzülən ürəyə,

Tökülən, qanına,sökülən kürəyə,

Qətligahı edən turi- sina,Hüseyn!

Yalvarar Zeynəb - qulaq asmazlar,

Yaralı nəşi daşa basmazlar,

Əlimiz boşdu, üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Necə yaddan çıxar quruyan boğazın,

Laxta qan içində qanlı dəstəmazın,

Namazı dirildib axirin namazın,

Yaralı müsəlli, qan müsəlla Hüseyn!

Qanlı daşlar var canamazında ,

səh:49

Mat olub aləm o namazında,

Əlimiz boşdu, üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Qardaşı yıxılıb nəhri-Əlqəm üstə,

Bacısı ağlasın hansı matəm üstə,

Qan axır qan üstə, qəm gəlir qəm üstə,

Təllidən Zeynəbi səslənir va Hüseyn!

Dağılıb quşlar alışıb lanə,

Sıxılıb qızlar hərə bir yanə,

Əlimiz boşdu, üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Təllidən baxardı bacı qardaşına,

Xuni-del qatardı gözdə göz yaşına,

Düşdü nagəh gözü nizənin başına,

Eyləyib nizəni nəxli-tuba Hüseyn!

Eşqi sabitdi əhdo-peymanda,

Baş cida üstə,nəşi meydanda,

Əlimiz boşdu,üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Ey Kərimi, əl aç şahi-möhtəşəmə,

Bağla kəşkülüvi dərgəhi-kərəmə,

Hacı Yəqubla o gözəl hərəmə,

Yaza bir dəvəti edə imza Hüseyn!

Bizi bir vəqfə qoşa züvvara,

Ağlayaq şahə gəhi, ələmdara,

Əlimiz boşdu,üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Ağacan nə olar cuş edə kərəmin,

Bizə qismət ola o gözəl hərəmin,

Alaram çiynimə o yatan ələmin,

Vuraram başıma, deyərəm ya Hüseyn!

Kərbəla adı mənə əzbərdir,

səh:50

Hədəfim eşqim Əliəkbərdir,

Əlimiz boşdu,üzümüz qara,

Qapına gəldik edəsən çara.

Hüseynçi ziri- bari-zülmə getməz,

Hüseynçi zalıma itaət etməz,

Xəbis əli müqəddəsatə yetməz,

Budur Hüseynin iddiası,şiə.

Gözəldi təştidə suyun səfası,

Qulaq verin gəlir həzin sədası,

Baxır əmiyə qardaşın balası,

Məgər edir su iltiması, şiə?

Ciyərlərim yanır, əmi, amandı,

Özüm də, yandım Əsğərim də, yandı,

Sədayi-əl-ətəş güya dayandı,

Dayanma qulların fədası, şiə.

Fərata çatmaq çətin yol oldu,

Qələm su xatirinə sağ- sol oldu,

Su qiyməti iki uzun qol oldu,

Yıxıldı ceyşi-din ləvası, şiə.

Açıldı məclisi əza Əbəlfəzl

Özün köməkl elə, ya Əbulfəzl,

Ola vəzifəmiz əda, Əbulfəzl,

Edər özündən iltiması, şiə.

Kərimi, yoxdu möhlətin əcəldən,

Vəleyk dəst xalisən əməldən,

Bu qanlı daməni ötürmə əldən,

Hüseyndi dərdinin dəvası, şiə.

Va qürbəta Hüseynə, va həsrəta Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Ağlar gözüm Hüseynə, cəddi Peyəmbər ağlar,

Bərpa edibdi məhşər, xatuni məhşər ağlar,

Ətşan ölən Hüseynə saqiyye-kövsər ağlar,

Mənadə indi ağlar qan Kərbəla Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Mahi-əza yetişdi, təşti əza quruldu,

Həsrətlə təkyələrdə qarə ələm vuruldu,

Yəni suyun bəhası bu ayda başdı, qoldu,

Göylər olubdu guya matəmsəra Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Qana dönəydin ey su, məşk oxlanan zamanda,

Səqqayi-Kərbəlanın qəlbi yanan zamanda,

Ahən əmudun altda başı sınan zamanda

Həsrətlə səsləndi ədrik əxa, Hüseynə

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Qana dönyədin ey su, səqqa sənə baxanda,

Tufan qopanda oxlar çun ildırım çaxanda,

Əbbas gözlərindən əşkilə xun axanda,

Ərvah səslənəndə ya ləytəna Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

səh:53

Bir iddə ox, bir iddə pərtab ediblər səngi,

Əbbasa təng ediblər ləşkər fəzayi-cəngi,

Möhkəm tutub ayağın rədd etmədi üzəngi,

Səsləndi vay, oğul vay xəyrun nisa Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Baş sındı, mərkəb üstdən sahibi ələm yıxıldı,

Yeksər bədən yaralı, qollar qələm yıxıldı,

Həm baxdı xeyməgahə, həm yandı həm yıxıldı,

Həm Müstəfa təsəlli, həm Mürtəza Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Aldı o namdarı cəlladlar araya,

Daşlar gəlir daş üstə, yara dəyir yaraya,

Kimdir deyə Nəcəfdə bu halı Mürtəzayə,

Gəl ya Əli həraya eylə dua Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə,canım fəda Hüseynə.

Həmlə edərdi leşkər bir miri-leşkər üstə,

On yeddi qanlı xəncər bir təşnə həncər üstə,

Çox qalmadı tökülsün göylər bu yerlər üstə,

Ağlar səfa və mərvə Məkkə-Mina Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Nəhri-Fərat utandı səsləndi va Əbulfəzl,

Səndən xəcalət oldum, əfv eylə ya Əbulfəzl,

Axdıqca mövcə gəldim, etdim həya Əbulfəzl,

Təhrim edib fəratı bu əşqiya Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Əbbasa aləm ağlar, Həvva və Adəm ağlar,

Musa dəmadəm ağlar, İsa ibn Məryəm ağlar,

Beytü Mina və məşər Əbbasa zəmzəm ağlar,

Ərzi-təsəlli eylər Mərvo-Səfa Hüseynə,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Nohə yazar Kərimi ta nitqi var, bəyan var,

səh:54

Ta peykərində can var, ta rəglərində qan var,

Sinə vurar sızıldar ta taqət və təvan var,

Ağlar deyəndə nohə sübh o məsa Hüseynər,

Ruhum fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə,

Cismim fəda Hüseynə, canım fəda Hüseynə.

Firdovsi,rəşk apar sən bülvari-Kərbəlay.

Qurbanlığa Minada şahzadə Əkbərim var,

Məhi-parə Qasimim var, şeşmahə Əsğərim var,

Nəhri-Əlqəm üstə səqqa sərdari-leşkərim var,

Qan su yerinə versin gülzari Kərbəlaya.

Nazlı bacım az ağla, var ağlamaq zamanı,

Görsən əlim əlində məqtəldə saribanı,

Zəhra anamla bahəm başla bacı fəşanı,

Yaz əşkilə ünvan tumari-Kərbəlaya.

Şimr ilə möcüz üstə dərgir olanda ağla,

Barmaqlarım düçari şəmşir olanda ağla,

Zeynül-ibad əsiri-zəncir olanda ağla,

Ağla himayət eylə bimari-Kərbəlaya.

Badi-xəzan əsəndə, güllər solanda ağla,

Zəhra baxışlı gözlər qanla dolanda ağla,

Qızlar cənazəm üstə zülfün yolanda ağla,

Əşkinlə ver təsəlli salari-Kərbəlaya.

Gülzarına xəzandan yellər əsəndə ağla,

Qatil susuz Hüseynin başın kəsəndə ağla,

Cəddim atam anam da ağlallar, sən də ağla,

Nohə edib səsin qat zəvvari-Kərbəlaya.

Elan edər Kərimi Əqvam və aşnaya,

Mülhəqq olun əzizan, zəvvari Neynəvaya,

Yollar açıldı qoyma fürsət gedə fənaya,

Amadə olsun ellər didari-Kərbəlaya.

Ola kim o qəbrə zair tapacaq rəhi-şəfaət,

Necə türbəti müəttər,səbəbi şəfadı Zeynəb.

Bacı, bu diyari qəmdə neçə gün qonaq qalarsan,

Deli-şəbdə oxşayanda anamın səsin alarsan

Bilirəm bu çöldə axır başına qara salarsan,

Gecələr bu çöldə Zəhra sənə həmnəvadı, Zeynəb.

Bizə bağlayar bu düşmən su yanında rahi-çarə,

Suya azim ollam onda qucağımda mahi-parə,

Gələ bilmərəm xiyamə ox dəyəndə şiri-xarə,

O gün Əsğərin boğazı oxa aşinadı,Zeynəb.

Anası əgərçe gözlər balanın yolun xeymədə,

Qəm əli ürək başında tıbo-tab və piçü xəmdə,

Balasın yaralı görsə yeri var yana bu qəmdə,

Mənə ümdə müşkül onda ox əmən hümadı, Zeynəb.

Solacaq mənim baharım, bacı sən xəzana səbr et,

Sərnizə üstə başım gələcək bəyana səbr et,

Yazılıb sənə risalət, qəmi-bikərana səbr et,

Deyər əhli aləm sənə mərhəbadı Zeynəb.

Ucaboy qəhrəman sərdarım öldü,

Çıxar naləm səmaya, ya Mühəmməd (s)!

Bu çöldə şir-xarım oxlanıbdır,

Cavanlarım sitəmlə doğranıbdır,

Təmamən xeyməgahım odlanıbdır,

Xəbər ver Mürtəzaya, ya Mühəmməd (s)!

Mənim tək bir bacı gəlməz cəhana,

Ölüb qardaşlarım gəlsən fəğana,

Bizi gözdən necə saldı zəmana,

Gəlib yer-göy nəvaya, ya Mühəmməd (s)

Badə nuşan ələstin ürəyi vəslə əsir,

Dərk edə məhzəri-cananı ürəklər tələsir,

Zeynəbin çarəsin əldən səhərin fikri kəsir,

Yanar odlara düşüb Zeynəbi-Kübra bu gecə.

Kim səhər peykəri üryanə əza saxlayacaq,

Kim o üryan bədəni görcək ürək dağlayacaq,

Qoyun asudə yata, Zeynəb ona ağlayacaq,

Yetəcək başa onun izzəti guya bu gecə.

Bu qəmdə gəlib naləvü-əfğanə mələklər,

Ətşandı uşaqlar, suzandı dodaqlar.

Yeddi gün keçər dönər ab olar bizə sərab,

Oğlu can verər susuz, halına yanar Rübab,

Oddu bu su, mərkəzi-ibtiladı,Zeynəbim.

Baxma nəxli zarə sən olma zaridil qəmin,

Orda düşmənani-həqq eləyir, bacı, kəmin,

Orda qardaşım alar sinə-sinə pərçəmin,

Məşki oxlanar, böyük macəradı,Zeynəbim.

Mən düşəndə torpağa ey insiyəyi- mühən,

Yer edəndə zəlzələ təllidən enəndə sən,

Şümrü sinəmə çıxar qana qərq olanda mən,

Səbri pişə eyləsin, çox becadı, Zeynəbim,

Başım üstünə gələr onda xeyrətün-nisa,

Başını açıb edər ney kimi anam nəva,

Sən dayan vüqar ilə üz verəndə hər bəla,

Bibəla deyil,bura Kərbəladı, Zeynəbim.

Mən gərək təqaiyə lütf edəm bu illətə

Ərz hacət eyləyib babi-rəhm və hacətə

Qoymaram yana onu nari fəqr və həsrətə

Çün bu nökərim mənim biriyadı, Zeynəbim.

Xeymələrin işıq vermir məşəli,

Yerdən göyə bir nur olur müncəli,

Xütbə oxur yerdə delbənd Əli,

Ölməliyəm deyir bari siz gedin,

Qaranlıqda bu ərsəni tərk edin.

Qardaşım,ey gözlərimin ziyası,

De hər kəsin var bu çöldə anası,

Qafilədə gəlib kimin balası,

Məhləkədən canlarını qurtarsın,

Qonaqlıqda ayrı yerə aparsın.

Agah olun bu gün gələn qonaqlar,

Səhər sınar bu səhrada budaqlar,

Əsir olar burda qalan uşaqlar,

Gedin, gedin Allah mənim kəsimdir,

Bir öz başım,bir südəmər bəsimdir.

Gedən gedib qalan tapıb imtiyaz,

Xeymələrdə başlandı razü-niyaz,

Sübhə kimi çoxu qılardı namaz,

Qəm riştəsin çərx dəni toxurdu,

Sübhə kimi Əkbər Quran oxurdu.

Hərdəm deyir ay Yəsribin maralı,

Fələk səni məndən salar aralı,

Görsə səhər sənin anan yaralı,

Qəm çölündə qəmdən qəlbi sıxılar,

Oğlum ölsə mənim evim yıxılar.

Hər kim görür xeyməsində RübabıI,

Qəlbində qalmayır bir ləhzə tabı,

Vərəqləyir xeymədə qəm kitabı,

Qan-yaş tökür oğul vay deyə-deyə,

Südəmərin döndəribdir qibləyə,

Belə deyir şərməndəyəm, Əsğərim,

Qalıb bu gün döşlərimdə əllərim,

səh:62

Yoxdu çarəm axır sirşik tərim,

Südsüz uşaq yatıb məgər dincələr,

Gözəl balam,nəfəsindən od gələr.

Sonbeşiyim, gözəl balam ay balam,

Oldu mənim arzularım zay, balam,

Allah verdi səni mənə pay, balam,

Qəmlər oxu ürəyimə toxunur,

Can verənin gözlərindən oxunur.

Can verirsən ürəyimi dağlaram,

Biləyində əllərini bağlaram,

Susuz bala sənə baxıb ağlaram,

Ümidim gəlmyəir bir şirbə suya,

Üzüm gəlmir gedib deyim əminə.

Göz yaşımı üzarimə ələrəm,

Ürəyimi qəm oxuyla dələrəm,

Qundağını gəh açıb gəh bələrəm,

Gül alnına əcəl təri düzülür,

Gözəl gözün sitarə tək süzülür.

Qoy əminə gedim deyim amandı,

Səbrim evi cəfa ilə talandı,

Əzizimin dil-dodağı da yandı,

Xanım, qəmlər ürəyimdə can verir,

Bir rəhm elə susuz balam can verir.

Ay südəmər əmliyimin əmməsi,

Yandıracaq möhnətim hər bir kəsi,

Çıxmır Əli Əsğərimin də səsi,

Göz axınıb şəqiqələr yatıbdır,

Heç bilmirəm ölübdür ya yatıbdır,

Ləhzə bə-ləhzə çoxalır möhnətim,

Əldən gedir bu gün mənim izzətim,

Ürəkdə var sən bilirsən hacətim,

Gözüm qurban, tökmə belə göz yaşın,

səh:63

Babül- həvaicdi sənin qardaşın.

Mən bicəhət qəm tozuna batmaram,

Ölsə balam fikrin başdan atmaram,

Sabahkı gün məqsədimə çatmaram,

Dərd çoxalar olmaz vəli dərmanım,

Kərbəlada olmaz mənim qurbanım.

İllət odur bu gecə su gəzərəm,

Su tapılsa hər dərdinə dözərəm,

Səhər olcaq qurbanımı bəzərəm,

Bu xeyməni bəzmi-qəmə döndərəm,

Əsğərimi ox dəminə göndərəm.

Məva bu yeri eyləməmiş fikrinə qaldı,

Verdi neçə min dirhəm o maliklərə aldı,

Razı ki, tərəf oldu bu sövdayi-vüsalə,

Katib sənədi yazdı ki, möhr oldu qəbalə.

Zeynəb nigəran halidə qardaşına baxdı,

Bir ah çəkib yandırıb aləmləri yaxdı,

Qəm gərdi qonan surətinə göz yaşı axdı,

Gördü çoxalır burda onun dərdü-məlalı,

Fikr eylədi başdan dağılar cahü-cəlalı.

Ərz eylədi ey şahi-cahan nuri-hidayət,

Qurban sənə yorğun canım ey kani-kəramət,

Yəqin bu yerə çəkdi səni eşqi-şəhadət,

Gülzar edəcəksən bilirəm dəşti-bəlanı,

Tərif eləmişdin mənə qəblən bu məkanı.

Fərmayiş edib Zeynəbə salari-şəhidan,

Bu yerdi haman yer, olaram qanıma qəltan,

Əhd eyləmişəm canımı qurban verəm ətşan,

Hətmən o çuxur yerdə qızıl qanə bürünnəm,

Didarıma gəlsin bacı pişvazə sürünnəm.

Səs düşdü o səhrada Hüseyn zadeyi-Zəhra,

Ol dəşti-qəməfzani edib mənzilü-məva,

Bir iddə deyərdi nəyə xatir gəlib aya,

Ol şaha qərəz hədyeyi-şayan gətiriblər,

Mərdan qəbilə neçə qurban gətiriblər.

Zəhra balası gördü o qurbanları yandı,

Əl sinədə göz yaşlı del-əfsürdə dayandı,

Mənada görüb Əkbəri al-qana boyandı,

Oxlandı Əli Əsğəri meydani-bəlada,

Məhşərdən əlamət görünür xeymə səradə.

Fərmayiş edib şahi-cahan dinə fədayam,

Beyət eləməm zalıma, təslimi-qəzayam,

Hər əmri əgər zati-həqqin olsa rizayam,

səh:65

Ey qoç-quzu qurban gətirənlər eviz abad,

Olsun iki dünya ürəyiz qüssədən azad.

Amma bu yerə mən neçə qurbanilə gəldim,

Əsğər kimi bir qönçeyi-xəndan ilə gəldim,

Yetmiş iki gül sərvü-gülüstan ilə gəldim,

Allah ilə peyman-varım ey əhli-Mədinə,

Əkbər kimi qurban varım ey əhli-Mədinə.

Allah özü Quranda deyib nəsrun minəl-lah,

Bu dəşti-qəmə gəlməyimiz sirridi vallah,

Qeyrətli ələmdarimi çox görməsin Allah,

Bu çöldə adamsızlarıma miri-hərəmdi,

Səqqayi- ləb ətşandı dəryayi-kərəmdi.

Aya nə rəvadı ki, məhəbbət gülü solsun,

Zülmilə uzun qolları məndən qələm olsun,

Baş parçalanıb qanı gözəl gözlərə dolsun,

Aya nə rəvadı ki, gəlib ox gözə dəysin,

Qardaşı ölən qardaşının qəddini əysin.

Keçdi neçə gün başa o peymanı çıxıldı,

Qurbanları can verdi susuz qəlbi sıxıldı,

Nəhr üstə yerə qolsuz ələmdarı yıxıldı,

Hicran oxu sürətlə gəlib qəlbini dəldi,

Meydana Hüseyn gəldi, İlahi necə gəldi.

Gördü yaralı qardaşını sibti-Peyəmbər,

Bir gül kimi əllərdə olub zülmilə pərpər,

Qardaş dedi dur çıxdı yadımdan qəmi Əkbər,

Bu ayrılığın qəlbimi ox tək dəlir, Əbbas,

Zəhra nənəmin ətri də səndən gəlir,Əbbas.

Ey vaqif olan sirri-əzəl mətləbə qardaş,

Çatdın bu gözəl yerdə gözəl mənsəbə, qardaş,

Dur pərçəmi tapşır qocalan Zeynəbə, qardaş,

Həsrətlə üzə əşkini Zeynəb ələr indi,

Biz getməsək əxyamə Səkinəm gələr indi.

səh:66

Az qaldı güli başi-məhəbbət sola qardaş,

Göz yolda qalanlar sənə ola qardaş,

Ətşan balalar indi dikib göz yola qardaş,

Dur mənlə gedək xeyməyə, ey şiri-dilavər,

Qardaş sən utanma hələ şayəd ölüb Əsğər.

Bilələr haqqımı söz qurtula, ünvan kəsilə.

Qoymaram dəysin əcanib əli din pərçəminə,

Din yolunda verərəm Əsğərimi ox dəminə,

Ağlasın xırda uşaqlar gərək Əsğər qəminə,

Gül boğazın biçə xəncər kimi peykan, kəsilə.

Altı aylıq balam axır ox ucundan süd əmər,

Qan içində çabalar, əllərim üstə süd əmər,

Ay batar, ulduz axar, qana batar qursi-qəmər,

Nə olu zahirdə mənə çarəvü imkan kəsilə.

Etməsəm dinimə nüsrət, olur çox nəng mənə,

Yoxdu qorxum tuta dünyanı ədu tək mənə,

Var Əbülfəzl kimi sahibi-örnək mənə,

Qoymaz əldən ələmi ta ələ qoldan kəsilə.

Delxoşam ta yaralı cismimə qan bəstər ola,

Bu muqəddəs başımın balışı xakəstər ola,

Gah yerim nuki cidalar gahi təşti-zər ola,

Həqqim isbat ola, rədd etməyə bürhan kəsilə.

Hər bəla gəlsə güvaradı mənə, yox demərəm,

Azdı hər qədəri yarə dəysə mən çox demərəm,

Ox gəlib qəlbimə sancılsa xoşam, ox demərəm,

Del gərək eşqilə ləbriz ola, nöqsan kəsilə.

Badeyi-kibri Yəzidi eləyib məsti xumar,

Məclisə hazır edib musiqi və şürbü qumar,

Dini baziçə edib əldə o bişərmü-vüqar,

Küfrə tərvic verir rişəyi-iman kəsilə.

Başımı təşnə qəfadan kəsəcəklər bilirəm,

Hamı ağlar mənə mən qəlbidə şadam gülürəm,

Hamı bilsin ki,mən İslam yolunda ölürəm,

Səltənət fikri yoxum,qoy rəhi-böhtan kəsilə.

Zülm bünyanını viran eləməkdir nəzərim,

Zülm oduyla bu məram üstə yanar xeymələrim,

Mən gedən xətt ilə məşyi eyləyəcək şiələrim,

səh:68

Zalım olmazlar əgər bağları ətşan kəsilə.

Ey Kərimi, sənə tofiq verib rəbbi-cahan,

Lütf edib hüsne rəqəm, tündü-qələm, təbi-rəvan,

Həsrətim bir budu dünyada verən vəqtə can

Şah gələ yanıva cismindən o dəm can kəsilə.

Başın vurallar zülmilə nuki-cidayə,

Zeynəb fərağındə gələr şurü-nəvarə

Qamçı vurarlar başına hər an, Hüseynim.

Sənə qurban Hüseynim!

Atdan düşəndə torpağa gəlləm harayə,

Zəhra salar gül cisminə zülf ilə sayə,

Zeynəb xeymədə yalvarar əhli-cəfayə,

Leşkər edər əxyamini talan, Hüseynim.

Sənə qurban Hüseynim!

Fəryad o gündən gördülər biçarə Zeynəb,

Şümr ilə məqtəldə gəlib güftarə Zeynəb,

Gah yalvarır Şümrə, gahi əşrarə Zeynəb,

Hər dəm deyir Zeynəb sənə qurban, Hüseynim.

Sənə qurban Hüseynim!

Qardaş bu ləşkər Zeynəbi aldı arayə,

Əldə qara əcz eylirəm əhli-cəfayə,

Ağlar Kərimi ruzi-şəb bu macərayə,

İstər qapından dərdinə dərman,Hüseynim.

Sənə qurban Hüseynim!

Az vəqtə Kərbəlada çarəm kəsildi cədda,

Gər ver təsəlli indi Zəhraya, ya Mühəmməd (s)!

Əl tapdılar Hüseynə sərdarımı yıxanda,

Yandı yaralı qəlbim əzasına baxanda,

Qardaşımın üzündən öpdüm canı çıxanda,

Əl çaldı əhli-Kufə məqsədinə çatanda,

Qəddi xəmidə baxdım ədayə, ya Mühəmməd (s)!

Yalqız qalıb Hüseynin səslər səni haraya,

Qəm oldu çarəm indi tez gəl bu Kərbəlaya,

Sındı belim büküldü bax qaməti rəcaya,

Düşdü gözüm ziyadan gəlləm özüm nəvaya,

Uff olsun indi ciddən dünyaya, ya Mühəmməd (s)!

Üzə sirişkin ələr Səkinə,

Bir az yubansaq, gələr Səkinə.

Bu sərvi-qamətə hərəmlərim də qurban,

Peyğəmbərin şəbihi Əkbərim də qurban,

Özüm də, altı aylıq Əsğərim də qurban,

Amandı olma belə mükəddər,

Ölübdü şayəd susuzdan Əsğər.

Gündüzlərin gecə kimi qarası vardı,

Hara gedər qəriblər,harası vardı,

Amandı açma sağ gözün, yarası vardı,

Ümidi-ali-əba Əbulfəzl,

Şəhidi-rahi-Xuda Əbulfəzl.

*******

Ey şəmi-şəbistani Xuda həzrəti Əbbas,

Canın verən İslamə fəda həzrəti Əbbas,

Ey dərgəhi-kanuni-səxa həzrəti Əbbas,

Sən dərdimizə eylə dəva, həzrəti Əbbas.

Xeymədə əlan bir bölük ətşan dəxilim var mənim,

Babül-həvaic mənsəbim, adımdı səqqa, içmərəmə

Yazdır amannamə çəkəm əl höccət dildaridən,

Mən bu səbəb əl çəkmərəm bu seyyidi- əhraridən,

Qovsa qapısından məni gəlləm yenə divaridən,

Mövladı əmr etsə əgər, cürə su hətta içmərəm.

Tənha Fəratın səmtinə möhr oldu məmuriyyətim,

Xatir susuzlar xatiri su oldu əla niyyətim,

Siz bari namərd olmayın məşgimdədir heysiyyətim,

Xatirlərə mən verməsəm əlan təsəlli, içmərəm.

Sizdə şərafət var əgər əlan verin qövli- şərəf,

Fövrən zirəbəndin açım sinəm sizə olsun hədəf,

Şərti-mürüvvətdən çıxıb ox atmayın məşgə tərəf,

Su axsa gər bu gözlərim həsrətlə baxsa, içmərəm.

Qəlbizdə rəhm açarı yox, ey qövmi-bipərva, sizin,

Pərdə çəkib rüxsarıza sər pəncəyi-dünya sizin,

Bir məşgi mən doldurmuşam nəhro şutu-dərya sizin,

Məndən hərasan olmayın, su mən dəva da içmərəm.

Ey Kufiyan, fikr etmyəin şiri cərahət öldürür,

Cəng etməyə qol bağlıdır, Əbbası qeyrət öldürür,

Siz də məni öldürməsəz, şərmü-xəcalət öldürür,

Cami-şəhadət məstiyəm, şəhdi-müsəffa içmərəm.

Mən xeymələrdən ayrılan saətdə çün ruhi-rəvan,

Birdən qəfadan səslədi öz nökərin şahi-cahan,

Bir məhrəmanə söz dedi Zeynəbdən oldum nagiran,

Aşüftə etdi fikrimi dilbəndi-Zəhra, içmərəm.

Süst eylədi qollarımı öz şahımın bu mətləbi,

Dərs öyrədib Əbbasına manəndi-tifli-məktəbi

Şam əhlini öldürmə çox, yolda döyəllər Zeynəbi,

Əlan giriftar olmuşam,su eylər iza,içmərəm.

səh:73

Dedi ey muradi-qəm, nəfəsi müqəddəsi kimiya,

Neçə ildi təşnə müridim, belə xalisanə və biriya,

Əlini çək indi bu gözlərə, sən ey aləmin gözünə ziya,

Səni yoxsa görməsə öldürər, bu əsfəli hali yaralını.

Niyə indi səndən ürək sözün eyləyim nihan,gedirəm, Hüseyn,

Məni öz xəcalətim öldürür, ürəyimdə qan gedirəm, Hüseyn,

Ölürəm, vəfalı Səkinədən eylə nagiran gedirəm,Hüseyn,

Su deyəndə hərdəm utandırır hərəmin maralı yaralını.

Eylə yaxşı xidmət edib sənə, qəm odunda yanmadı qardaşın,

Özü səslədi gələsən vəli, ayağa duranmadı qardaşın,

Xəcil oldu axır ömrüdə, başına dolanmadı qardaşın,

Odu inzicarilə öldürür, bu qəmi məlalı yaralını.

Bu məsəldi Şimri sitəmgərin işi məhşərin günü səhlidi,

Belə hiss olur ki, o zalımın qəmi yoxdu düşmən əhlidi,

Vay o şəxsə Münzəvi, düşməni gözü bağlı, aləti cəhlidi,

Verə Şam Zeynəbin adına, qoya dəstxali yaralını.

Gəl yandı kül oldu biri pərvanələrindən,

Kim qaldı pərəstar ola dürdanələrindən,

Kəşti ümidim sındı sahilə düşdü,

Səqqa xəcil oldu sözü dildən dilə düşdü.

Qanə qarışıb gözdən axan yaş, suya xatir,

Gəl görüncə düşdüm oda qardaş, suya xatir,

Qol getdi girov möhlət alıb baş suya xatir,

Baş da tələsir zibh oluna şah qabağında,

Ruhum quşu şahın vura cəh-cəh qabağında.

Ey kaş bir az məşgidə sovqatım olaydı,

Səqqalığıma mədrəki isbatım olaydı,

Solmuş gülə bari öz əlimlən su səpəydim,

Su camı öpən ləbləri bir də mən öpyədim.

Gördün iki əngüştlə əhrimən əlindən,

Aldım necə öz nizəsini düşmən əlindən,

Qardaşım Həsən mərkəbin aldım mən əlindən,

Öldürmə dedi əfv elə bu süflə məramı,

Nizə yerinə boynuma vur möhri qulamı.

Gör indi necə acizəm əldən məni nalan,

Hər aciz atır nizə edir qəlbimi şan-şan,

Qadir deyiləm heç gələni qaytaram əlan,

Bak eyləmərəm yüz belə bidadgər olsa,

Əlbəttə gözüm görsə əlimdə sipər olsa.

Meydana gələn vəqtdə mən, ey şahi-mükərrəm,

Etmişdi Rübabın halı əhvalımı dərhəm,

Hər qiymətə olsa dedim əlan su gətirrəm,

Əfsus suyun qiyəməti bəllənmədi qardaş,

Bir söz dedi düşmən aşağı enmədi, qardaş.

Getdim nəzərə Əsğəri zehnimdə mükərrər,

Gördüm ağarıb rəngi, süzür hey qara gözlər,

səh:76

Əz bəski, əmib ləblər olub qonçeyi-əhmər, Ənzarə çıxa göz dəyəcək gözlərə gördüm,

Bu sağ gözümü Əsğərə göz muncuğu verdim.

Bilməm nə məhşər oldu əl xəncərə atanda,

Əllər yaralananda, məcər qana batanda,

Gün batdı Şümri-zalım amalına çatanda,

Ləşkər xəbər apardı bimari-Kərbəlayə.

Bir ömür səslənibsən ya Kərbəla, Kərimi,

Bu Kərbəla, bu sənsən, eylə nəva, Kərimi,

Əqvam və aşnayə eylə dua, Kərimi,

Birdə çətin düşər yol bazari-Kərbəlayə.

Gəl ölürəm qardaş can verirəm qardaş

Nə şikayət edərəm gözdə olan tiri-şəqavətdən,

Nə gilayəm var,əxa, Nöfəl edən zülmü-cəsarətdən,

Ürəyim yandı sinəm təngə gəlib tənü-şəmatətdən,

İntizaram gələsən ta sənə qurban kəsilim, qardaş,

Gəl ölürəm qardaş, can verirəm qardaş.

Elə şad oldum əzəl qoydu əcəl, nəhrə yola düşdü,

O qədər çəkmədi bir kani xəta vurdu qolum düşdü,

Sağa döndüm yaralandım, sola döndükcə solum düşdü,

Məşkdən su töküləndə ürəyim etdi vərəm, qardaş,

Gəl ölürəm qardaş,can verirəm qardaş.

Tiri baran elədi əhli-cəfa, balü-pərim sındı

Dəydi bir zərbəti səngin başıma camisərim sındı,

Mərkəb üstdən üzüm üstə yerə gəldim kəmərim sındı,

Dörd tərəfdən ələnir peykərimə tiri-sitəm, qardaş,

Gəl ölürəm qardaş, can verirəm qardaş.

Can çıxınca su verəm, səhm aparam feyzi-hüzurundan,

Ruhumu şad eləyim qəbrə kimi lüməyi-nurundan,

Teşnəyəm, gəl məni sirab elə öz abi-təhurundan,

Gəl qolun boynuma sal, nökərinəm, elə kərəm, qardaş,

Gəl ölürəm qardaş, can verirəm qardaş

Gəl hüzurunda əxa, bəzl eləyim canımı cananə,

Qatilim indi qoyar xəncəri bu həncəri-ətşanə,

Yazacaq nöhə Kərimi, gələcək rüzi-şəb əfğanə,

Məndə can üstə salıb yada, ona baş çəkərəm, qardaş,

Gəl ölürəm qardaş, can verirəm qardaş.

Demirəm layiqəm Əbəlfəzlə,

Nökəri-sadiqəm Əbəlfəzlə,

Hər kim irad edir mənə etsin,

Qəlbidən aşiqəm Əbəlfəzlə.

Qəlbim qəm ilə dolsa, Əbəlfəzlə ağlaram,

Güllər çəməndə solsa,Əbəlfəzlə ağlaram,

səh:79

Yad eylərəm o saətini düşdü qolları,

Ömrüm min ildə olsa, Əbəlfəzlə ağlaram.

Nə hala ayna düşər gər hədəf olsa daşıla,

Neyləyər ahəni-əmud incə sipərsiz başıyla,

Üz verib gör necə böhrani-zaman qardaşına.

Doğranıb peykərimin ərseyi-dəvadə çoxu,

Arifanə sözümü qardaş özün sözdən oxu,

Əllərim yoxdu necə xaric edim gözdən oxu,

Baş yetir xeymələrindən nigaran qardaşına.

Dolu tək daşdı yağır oxdu kəsilmir arası,

Əzilib başım əmudilə olub ay parası,

Yıxa bilməz məni ox, yıxsa yıxar dil yarası,

Toxunur tiri kimin zəxmi-zəban qardaşına.

Heç biri deməzdi bir gün qara pirəhən geyərsən,

Qoymadı zəmanə axır məndə dincələm, balam vay,

Şəhri-Yəsribə pərişan qəmli karivan qayıtdı,

İtrəti-rəsuli-xatəm oldu bağrıqan qayıtdı,

Öldü Zeynəbin Hüseyni qaməti kaman qayıtdı,

Səslədim qəriqi bəhr, mühnəti-ələm, balam vay.

Qarəsin başından açmaz qəlbi dağdar olanlar,

Mən kimi ölüncə ağlar piri-ruzgar olanlar,

Məclis əzanı xoşlar daim əşkbar olanlar,

Var yeri belə ölüncə naləyə gələm balam vay.

Zeynəbim deyir şərari-itilada yandı qolsuz,

Rubəru ədulərilə qərdaşım dayandı qolsuz,

Sinəsində qanlı pərçəm məqtəli dolandı qolsuz,

Toprağa necə düşübdü mən mətələm balam vay.

Axşam olcağın yətimi göz yaşın üzarə bağlar,

Gün batanda ahı artar, qəlbi-əqrəbanı dağlar,

Verəm hər qədər təsəlli vaysınar, ürəkdən ağlar,

Bağlanar gecə dübarə səxt mərhələm, balam vay.

Can eylərəm dinə fəda, gəl Hüseynim, gəl,²

Səqqayi-ətşanam - qanıma qəltanam.

Rütbeyi-vala verib Əbbas, həqq yekta sənə,

Bəsdi bu şənidə oğlum səsləyib Zəhra sənə,

Ənbiya həsrət çəkibdir bir Hüseyn tək qardaşa,

Verməyib heç bir kəsə Allah verib tənha sənə,

Səqqayi-ətşanam - qanıma qəltanam.

Əzizi-Fatiməyə sahibi-ləvasan, Əbəlfəzl,

Əbul-əimmə kimi məzhəri vəfasan, Əbəlfəzl,

Üzün qoyan qapına mətləbin alar səndən,

Deyər məqamına qurban düyün güşasən Əbəlfəzl,

Səqqayi-ətşanam - qanıma qəltanam.

Bağban ölsə gül dərəndə kim ağlar,

Bülbül getsə bu çəməndə kim ağlar,

Sən öləndə mən ağladım, Əbəlfəzl,

Başım üstə mən öləndə kim ağlar?

Səqqayi-ətşanam - qanıma qəltanam.

Qan-qan deyən oxlar gəzir havada,

Məşk axtarır səhrayi Kərbəlada,

Agah olun su məşkimi oxlasaz,

Tufan qopar bu vadiyi-bəlada.

Mən vədə vermişəm ay-ulduzlara,

Təşnə qalan xeymədəki qızlara,

Su məşkim oxlansa yerə su axar,

Var nə cavabım o oğulsuzlara.

Getsə su məşkim xeyməyə salama,t

Qopmaz bu çöldə şürüş-qiyamət,

Üç gün olur Əsğər yanır susuzdan,

Peyğəmbər ilə etməyin ədavət.

Əgərçe qollarım düşdü bədəndən,

Əgərçe qəlbim odlandı mühəndən,

Əgərçe kam alırsız indi məndən,

Bilin qorxmaz hüma zağü-vəzəqdən,

Şücaət qafın ənğasıyam mən.

Hüseynin bargahında vəzirəm,

Bəni-haşim ara mahi-münirəm,

Fədakaram, vəfadaram, şəhirəm,

Babam Heydər kimi şiri-dəlirəm.

Məni oxlar salanmazdı dözümdən,

Desəm aləm yanar odlu sözümdən,

Gəlib üç şöbə ox dəydi gözümdən,

Süzür mərcan kimi qanyaş üzümdən,

Bu kənizin göhər həmsərasıyam mən.

Yolumdan rədd olun, ey qövmi-süfyan,

Edirsiz sağü-solda belə tüğyan,

Əlim yoxdur nədən olduz hərasan,

Gözüm təsvir edənmir çun tutub qan,

Bu meydanın yel həycasıyam mən.

Ox vurdular başımdan, qanım axıb üzarə,

Düşdü bədən qüvvədən, məşgim olubdu parə,

Sən yatma bircə rəhm et, bu zarü-del fekarə,

Sən pərəçəmi-Hüseynsən, yatma liva gəlincə.

Rəhm etmədi cəmaət, ox vurdular Hüseynə,

Çəkdim oxu dizimlə qan axdı hər qaşımdan,

Etmə məni xəcalət istəkli qardaşımdan,

Əl qanlı sinəm üstə hər macəra gəlincə.

Su vədə vermişdim mən Əsğərə, bilirsən,

Üç gündü dəyməyib su çox ləblərə bilirsən,

Sədmə yetib bu çöldə bu əllərə, bilirsən,

Et təkyə qanlı başa dərdə dəva gəlincə.

Oxlar dəyəndə qan-qan fövrən qabaqladım mən,

Məşgi basıb qucağa hər növi saxladım mən,

Qət olmuş əllərii sən də daraqladım mən,

Səy eylədim yıxılma, müşkül güşa gəlincə.

Ey adı Əbdi saleh ey mənbəi-kəramət,

Bu dərdməndə sən də eylə özün inayət,

Şairlər içrə məndə yox eylə bir ləyaqət,

Adın qalar dilimdə can ağzıma gəlincə.

Axırda təslim olmadı üdvanə, Zeynəb.

Dərk eləyən vaxt səsin səbrim azaldı,

Qəlbim alovlandı mənim rəngim saraldı,

Qardaşımın gül peykəri sinəmdə qaldı,

Qurban olum mən eylə bir qurbanə, Zeynəb.

Vədə verən axır gedər çun vədə gahə,

Qandan yetibdi münxəsif rövşənli mahə,

Şam əhli əsla baxmadı bu suzi-ahə,

Döndü gözüm yaşı mənim ümmalinə, Zeynəb.

Ox vurdular məşgə, axıb yerdə əmanət,

Əbbasıma ol halidə oldu qiyamət,

Teşnə qalan ətfalidən çəkdi xəcalət,

Yandı uşaqlar atəşi suzanə, Zeynəb.

Atdan düşəndə qardaşım qəlbim sıxıldı,

Birdən dedim ey vay, evim Allah, yıxıldı,

Qan gəldi başdan gül üzə neylim yıxıldı,

Haqq müştəridir vaqiən ol qanə, Zeynəb.

Məqtəldə aldım nəşini cəllad əlindən,

Ahunu qurtardım bu gün səyyad əlindən,

Ey-vay Nöfəl xanəsi bərbad əlindən,

Yarə vurubdur bu del şanə-şanə, Zeynəb.

Bu kəsik başım bəradər, batacaq dübarə qanə,

Olacaq o nizə başı başımın məkanı, qarda!

Olasan bu kufiyana atam oğlu, sən də sərdar,

Nə yanar xiyamə diba,nə çölə qaçar bu qızlar,

Nə minər sınıq kəcavə, nə bacıların qan ağlar,

Nə gedər Dəmeşqə Zeynəb, nə yanar zəbanı, qardaş!

Nə cənazəmi kəfənsiz qoyasan qala, bəradər,

Nə xiyamdan hərəmlər gələ qətligaha yeksər,

Gedəcək başım cüdada, qalacaq bürəhnə peykər,

Bu Hüseyn vətən edibdir belə qəm fəzanı, qardaş!

Nə Səkinə at döşündə dolanar bəla çölündə,

Tapacaq bü rəhnə nəşi əxa, Kərbəla çölündə,

Əli Əkbərimdi qurbani-həqqə bu Mina çölündə,

Cəm eylə məgər sözüm var bağa şamiyanı, qardaş!

Məni qovma sən qapından, şahi-Kərbəla, amandır,

Əli Əsğərin başına məni xeymədə dolandır,

Əli Əkbərə qulamam, bu qapında daldalandır,

Eylərəm təsəddüq Əkbər başına bu canı, qardaş!

Əzəl al bu tiği məndən, yola sal məni şahənşah

Gedərəm Nəcəf çölündə edərəm babamı agah,

Deyərəm Hüseyn qovubdur qapıdan məni çəkim ah,

Ucalar dəri-Əlidən dilimin fəğanı, qardaş!

Ver icazə qana ol boyanım bu Kərbəlada,

Səri pa kuyi Hüseynim görə bilmərəm cidadə,

Kəsilər uzun bu qollar qala peykərim arada

Tökərlər Fəratın üstə yerə ləxtə qanı, qardaş!

Sən həzrət Əbulfəzl edərəm bu dərdi izhar,

Neçə ildi mən dəxiləm sənə,et nəzər, ələmdar,

Yatışıbdı damənindən gözü yaşlı xırda qızlar,

Eylədim bu eşqi sabit sənə bir də anı, qardaş!

səh:88

Qızları qoyma xeymədə çox gələ ahü-şivənə,

Başın üstə çox gülür, düşmənim əl çalır mənə,

Başımın üstə tez yetiş, çoxdu sözüm deyim sənə,

Şahidim olar qollarım, vermişəm imtahan, Hüseyn!

Yetişdi rüşdə bir qədər elə ki bildi mətləbi,

İmami-Zeynül-abidin verərdi dərsi-məktəbi,

Cavanlar ilə küçədə edərdi bəhsi məzhəbi,

Məqami elm və fəzilətin görən dayandı, gəlmədi.

Deyərdi Fatimə anam opən gəlin gülabiyəm,

Nejadi-Haşimidənəm, təbari bu turabiyəm,

Mən inqilabi oğluyam, özüm də inqilabiyəm,

Şəhadət arzusunda varam haçandı, gəlmədi.

Həmişə arzudayam imam fürsət eyləyə,

Mədinə əhli sidq ilə o şaha beyət eyləyə,

Əleyhi küfrü-zülmə ta qiyamü-nehzət eyləyə,

Əyan ola cahanda kim bu haqqı dandı, gəlmədi.

Gərək Bəni-Üməyyəyə bu ruzigarı təng edə,

Tamami səngdillərin nişanəyi-xədəng edə,

O qanlı pərçəmi verə məni vəziri cəng edə,

Bu arzuda qəlbimin tənuri yandı, gəlmədi.

Öpüm eyləyim camalın yetişəm vüsalə, qardaş!

Əli nazımı çəkərdin, kimə indi eyliyim naz,

Bacı qardaşın adıyla olur dəhridə sərəfraz,

Gedə qardaşı əlindən bacının cəlalı olmaz,

Pozular cəlalı cahı yetişər zəvalə, qardaş!

Səfər üstə xoşdu Quran edəsən əgər tilavət,

Ola müshəfi Peyambər sənə hər bəlada hail,

Görə var yanında Quran edə bəlkə rəhm qatil,

Səni əfv edən kitabi-həqq layəzalə, qardaş!

Yola düşsə hər müsafir belə rəsmidir bəradər,

Səfər üstə ağlamazlar ki, məbad ola mükəddər,

Bacılar dua edərlər, dalısıyca su səpərlər,

Su yoxumdu etməyim mən necə ahü-nalə, qardaş!

Nagəhan şəmsi-vəla saldı nəzər bir məh cəmalə,

Baxdı gördü məh üzündə kövkəbə bənzər yarası.

Əkbəri görcək Hüseyn qan içrə, gör nə halə düşdü,

Can dedi guya balayla toy otağında görüşdü,

Zülmə bir bax Əkbərə şah ağladı, düşmən gülüşdü,

Qəlbini qan etdi təni düşmən kafir yarası.

Rəxt şahanə quru yer üstə torpağa büründü,

Dizdə taqət olmadı getsin üzü üstə süründü,

Yetdi ta cavan oğul balininə qəlbi döyündü,

Başa vurdu görcəyin var başda bir xəncər yarası.

Qanlı torpağı silib bir halətilə üz-gözündən,

Olmasaydı gər imamət, səbri getmişdi özündən,

Ondakı əhvalı vazehdir Hüseynin öz sözündən,

Həşrəcək getməz, buyurdu, sinədən Əkbər yarası.

Əhli-məna min il ağlar zikr olan vəqtə bu möhnət,

Eylə halda səslənərdi ibni-Sədi pəst fitrət,

Ya Hüseyn bu gündən ötrü mən dedim gəl eylə beyət,

Dəyməsin ta qəlbinə fərzəndi gül peykər yarası.

Ey Hüseyni ki, olubsan del yarasından mükəddər,

Münzəvi də şikvə edər bu müsibətdən mükəddər,

Vardı bəzi şum ağızlarda eylə məşmum dillər,

Qəlbimi azürdə eylər nizədən bədtər yarası.

Ürəyimdə onda baxan görər, başımın yarasının əksi var,

Gələ başa hər nə bəla, bəli onu zəbt edər deli dağidar,

Deyirəm yatıbdı bu gözlərin hələ seyri-aləm xab edər,

Gözünün yumulmağı ya oğul, mən binəvaya cavab edər,

Belə ki, yaman günə qalmışam məni bəlkə özgə hesab edər,

Görürəm göz açmısan, eylirəm bu qədər səmacət, oğul Əli!

Bu qoşun şəmatət edir mənə başın üstə çox oturanmıram,

Gülüşürlər ağlaya bilmirəm, sevinirlər başa vuranmıram,

Qabağımda düşmənim əl çalır, hələ mən ayağa duranmıram,

Nə belimdə tabi-qiyam var, nə dizimdə taqət, oğul Əli!

Nə rəvadı mən günə oxşadam üzün ey cavan mələk siyər,

Azalar şüaü-ziyası çun, günə hər göz eyləsə çox nəzər,

Vəli bu camala baxanda mən görürəm işıqlanır bəsər,

Gözümün ziyasını artırır belə bir məlahət, oğul Əli!

Məni nimə can eyləyib qəmin, bilirsən özün də bu nöktəni,

Görsən ki, gəlmir dizlərim, necə xeyməyə aparım səni,

Dur ayağa tut əlimi, Əli, sən özün xiyamə apar məni,

Qocalıq zamanıdı eylə öz atana himayət, oğul Əli!

Ərasati-həşridə ya Hüseyn, ata oğlunu itirən zaman,

Üzü qarə Münzəviyə məgər kim hay-hudə verər cinan,

Nə ola şahzadyəi-əzəmə o, zaman məni verəsən nişan,

Deyəsən o rusiyəhə gedib-qil, özün şəfaət oğul Əli!

Qoydu məni oğulsuz bu şahzadə,Zeynəb!

Gördüm əmmaməsindən şəhla göz süzür qan,

Bildim vurublar yara başdan bu qovmi- üdvan,

Baxdım o başa vurdum başıma, etdim əfğan,

Gördüm qılınc yarasın çıxdı atam yadımdan,

Bu dərdə yandı qəlbim ondan ziyadə, Zeynəb!

Dəymişdi bəs ki, yarə bu qaməti-rəsayə,

Əzası parə-parə düşmüşdü bu Minayə,

İllət odur ki, nəşin bükdüm belə əbayə,

Uf ruzigarə, lənət bu ləşkəri cəfayə,

Düşdüm əcəb bəlayə bu Kərbəladə, Zeynəb!

Qana dönüb sirişkim qəlbim cərahətdən,

Bacı aman bu qövmün tənü şəmatətindən,

Çəkdikcə Əkbərimin ox sərü-qamətindən,

Mən ağladım bu ləşkər güldü şəqavətindən,

Heç olmadı mürüvvət qovmi-cəfadə, Zeynəb!

Mən höccətəm yer üzrə Xəllaqe Zülcəlalə,

Səbri-imamət ilə gör qalmışam nə halə,

Neylər bacısı baxsa bu məh-cəmalə,

Əkbər deyib ölüncə var həqqi etsə nalə,

Bacıya olma mane vəqti bukadə, Zeynəb!

Gəl gör çıxıbdı ruhu ya ki, gedib özündən,

Sil məcərinlə əvvəl qan laxtasın gözündən,

Dindir əgər danışsa sən agah ol sözündən,

Bacını səslə gəlsin öpsün qardaş üzündən,

Bundan sonra öpənməz nuki-cidadə, Zeynəb!

Qurbətdə guşə-girəm, çun Munzəvidir adım,

Daim sənə Hüseyn can, nohə yazar midadım,

Ətfalüvə əgərçe var şükrü-etiqadım,

Dünya keçər və lakin çox səxt olar məadım,

Tapşır mənə şəfaət etsin cəzadə, Zeynəb.

səh:95

Göz yaşlıların felinə, rəftarına baxdı,

Qanın götürüb əmməsi tək zülfünə yaxdı.

Əyləşmişdi övrət-uşaq qəlbi şikəstə,

Əbbasilə durmuşdu cavanlar ayaq üstə,

Oxşardı o növrəstə gülü hər iki dəstə,

Bir dəstə ayaq üstə deyirdi Əli eyvay,

Fövrən oturanlar da deyirdi ona lay-lay.

Çox şiddətlə ağladı Əbbasi-vəfadar,

Guya dilə gəldi eylədi bu sözü izhar,

Almağa sənin qanını şəmşirim, əlim var,

Bu eşqdəyəm dərdinə dərmanım olaydı,

Qardaşlarımla Əli,qurbanın olaydım.

Qasim də dilə gəldi axan göz yaşı üzdə,

Ayrılmağın imkanı yoxdur dedi bizdə,

Biz bahəm olaydıq gərək indi ikimizdə,

Sənsiz mənim aləmdə Əli, həmdəmim olmaz,

Amma sənilə yan-yana yatsam, qəmim olmaz.

Qanına meydanda üzüm boyandı,boyandı,

Yatma gedək ellərinə şəhidim,şəhidim.

Vay bala cismində varın cərahət, cərahət,

Düşməni-xunxar eləyib ədavət, ədavət,

Saldı səni Hüseyn yola səlamət, səlamət,

Şanə vurub tellərinə, şəhidim, şəhidim.

Qan verir ey hökmi-Xuda fədası, fədası,

Peykərinin torpağa hər yarası, yarası,

Gəldi anam Fatimənin sədası, sədası,

Ağlamışam güllərinə, şəhidim, şəhidim.

Verdi sənə tirü Sinan əziyyət, əziyyət,

Oldu nəsibin gözəlim şəhadət, şəhadət,

Ey gülü-əhmər yetişib müsibət, müsibət,

Qəmzədə bülbüllərnə, şəhidim, şəhidim.

Cəddimə bənzərdi gözəl camalın, camalın,

Mərdümi heyran elədi kamalın, kamalın,

Yandırır indi hamını məlalın, məlalın,

Uf ola qatillərinə, şəhidim, şəhidim.

Cameyi-ənduhü-qəmə büründüm, büründüm,

Yeddi qədəm peykərinə süründüm, süründüm,

Başın üstündə gəlib göründüm, göründüm,

Yandı ürək qəmlərinə şəhidim, şəhidim.

Yarəni gördüm ki, üzüm saraldı, saraldı,

Qəlbidə ənduhü-qəmim çoxaldı, çoxaldı,

Gözlərimin nuru oğul azaldı, azaldı,

Ağladı müşküllərinə, şəhidim, şəhidim.

Məni yıxan onun dağıydı, Zeynəb.

Lütf edib gəlsən bu saət başım üstə məqtələ,

Gözləri aydın görürsən, var çətin bir mərhələ,

Düşmənimdə yox mürüvvət kakilim almış ələ,

Suzi-ahımdan əyandır hali-zarim, gəl,əmi.

Mən yetiməm, xahişim salma yerə etmə məlul,

Başım üstə baş açıblar Murtəza ilə Bətul,

Sən buyursan Müctəba qurbanlığa oldu qəbul,

Səd bərabər artırar şəni-vüqarım, gəl, əmi.

Son nəfəsdə cani-Əsğər qalmayıb məndə şəkib,

Mərhəmət eylə mənə didarın olsun bir nəsib,

Aşiqəm mən, dərdimin dərmanı sənsən ey təbib,

Yoxsa bu müşgül, sənlə nə karım, gəl, əmi.

Dedi kiminə külfətin gərək nə xidmət eyləyə,

Buyurdu sürətilə sən özün yetir qəbiləyə,

Qəbilədən bir ac yatan uşaq gətir bu xeyməyə,

Anam Rübab əmizdirə öz oğlunun qəzasını.

Dedim xanım, xəcalətəm xəcil gedən gələnməyib,

Xəyal etmə külfətin sifarişin bəyənməyib,

Günortadan qəbilənin uşaqları süd əmməyib,

Süd ilə şirxarələr kəsibdi etinasını.

Nə vardı bilmirəm göyün tutub əza ay- ulduzu,

Nə var bu gün dönüb suyun dadı qəzaların duzu,

Uşaq ki, səhlidir hələ süd əmməyib qoyun-quzu,

Quzuları mələr qoyan mələr qoyub anasını.

İkinci müşkülüm budur əgər tapılsa südəmər,

Rübabə baxma hər ana baladan əl çəkər məgər,

İməkləyən balanı gör gecəylə kim qonaq verər,

Ki, sinə-pərvər eyləyib hərə öz aşnasını.

Mənə şəhdi-nab məqsəd anana niyabət olsun.

Şühədadan olsun Əsğər, gərək ali imtiyazın,

Odur eylərəm ziyarət, öpərəm bu gül boğazın,

Qoyaram yerə cənazən, qılaram özüm namazın,

Sənə imtiyazi-ali, mənə də ibadət olsun.

Qoyacaqlar dəfn edəndə səni sinəmə dübarə,

Sənilə gərək yetəm mən şərəfi-hüzuri yarə,

Əlim üstə mən aparam səni məclisi-nigarə,

Gərək aşiqin əlində güli ba təravət olsun.

Xoş olar təfaxür eylər analar oğul sözündən,

Danışmadın sən ananın iraq gözündən,

Səni görsə mən görən tək gedər onda o özündən,

Odu qorxuram qəmindən anana həlakət olsun.

Ananı məzəmmət etmə xətti-qəm çəkib nişanə,

Üzünü xəraş edərdin qoyub əllərin qəmatə,

Dolaşıb qəmati-bəndi səni eyləyib əhatə,

Əl-ayaq çalanmısan ta sənə mərg rahət olsun,

Dəmi-həşr olanda nəşin əlim üstə saxlaram mən,

Qanının bahasın allam, hamını bağışlaram mən,

Sənə hər kim ağlayıbdır gərək onda axtaram mən,

Olara bu pak qanın səbəbi şəfaət olsun.

Əli Əsğər, ey mübarək adı zeyni-bəzmi-matəm,

Vey olan gedayi-dərğəh sənə xosrovani-aləm,

Mən Münzəvidən etmə nəzərü-təvəccühün kəm,

Ki, bir az sözümdə ruhü-nəmək fəsahət olsun.

Gördü rəngin saralıb xoşlamadı parçaladı,

Etdi məndən də özündən də əməl gərdi səni.

Rənginə, ətrinə xatirdi gülün müştərisi,

Ox biçib soldu Rübabın gül nilufərisi,

Sağ-sola parçalanıb öpdüyüm hülqün dərisi,

Bu hala qoydu südün dərdi, suyun dərdi səni.

Bağbanın suya satdı qanını Hərmələyə,

Şərti fəsxi yox idi istəməyən də bilə,

Pərpər olmuş gülü gətdi verə yorğun ləliyə,

Eylə yorğun xəllinin gözləri gözlərdi səni.

Gülü güldanda əkərlər verilər su o gülə,

Tutsa da tutmasa da rəsmidi yarpaq tökülə,

Altı aylıq gülidin Hərmələ döndərdi gülə,

Hər kəs olsaydı doyunca öpüb iylərdi səni.

Şəhri-Yəsrib becərən həzrəti-Taha gülüsən,

Qürbi-vəhdətdə solan rəbiyül-əla gülüsən,

Sən Hüseynin gülü, Zeynəb gülü, Zəhra gülüsən,

Ömrü zay olmuş anan sinədə bəslərdi səni.

Altı aylıq gülə ox üç, hər ox atan sinni də şəst,

Bildi hülqi gölu Zəhra dilinə etdi neşəst,

Ox biçəndə boğazı qoldan Hüseyn oldu şikəst,

Yaralanmış qola gül bərk elədi sərdi səni.

Suya qarğışçıdı müstəqbəlü-halü-mazi,

Nə südüm oldu, nə su oldu ölməyə razı,

Qələmin üç pər etmişdi Şüreyhi qazi,

Öldürən Hərmələ yox,qaziyi ləşkərdi səni.

İkini bir edib üç şöbəli peykan yarası,

Atdı fəvvarə kimi qan guya hülqün çalası,

Yaralı deyər səyilə həzrət Zəhra balası,

Can verəndə necə bəs qibləyə döndərdi səni.

Yalvarıram Əli qurbanın olum az cabala,

Yatmadın nə beşikdə, nə qucağımda bala,

səh:104

Zindəginin şəhdidi gətdi zəhri qatdı bala,

Məni öldürmək üçün xeyməyə qaytardı səni.

Damara gərək baxıb qan ala mahir qan alan,

Almaz üç şöbəli peykanilə cani-can alan,

Bala Allahdır deyirlər şühədadan can alan,

O Hüseyn-dəndə Rübabdanda çox istərdi səni.

Yandım Allah balamı yandıranı yandırasan,

Qönçəmi qırdı mənim, rişəyi ömrüm qırasan,

Qəlbimə doldurub od, qəbrinə od qoldurasan,

Bizə Qurandı din-xaliqi Əkbərdi səni.

Fələyin ki, bu qədər sabitü-səyyari var,

Ondan artıq ürəyimdə balamın yarəsi var,

Gördülər Fatimənin sən kimi məh parəsi var,

Gözilə oxladılar ləşkərin hər fərdi səni.

Sən ki, üç mərtəbə verdin Əli, dünyaya təlaq,

Ayrılanda dedim üç şöbəli oxdan gəz uzaq,

Gedisən babül-həvaic bala, Zəhraya qonaq,

Saxlayan sinədə Zəhrayi-mütəhhərdi səni.

Getdi qəm çəkdi yaxandan Əli, dünya əlini,

Qəmlərin qaldı çəkər həzrət Zəhra gəlini,

Nə gedərsən su dalıyca, nə qə hülqün dilini,

Qorxma sirab eliyən saqiyi-kövsərdi səni.

Raci, nökərlik adın sən haçan qoyubsan özünə,

Necə nökər sən ola, daş başına, kül gözünə,

Yövmi-məhşərdə sözün var baxalar ta sözünə,

Şayəd oddan çəkə bilsə Əli Əsğərdi səni.

Əvəzini Mədinədə çıxaram.

Dərk etmədim işarəni doyunca,

Oxşamadım ox yarəni doyunca,

Dilsiz getdin sənə dil öyrətmədim,

Tərpətmədim gəhvarəni doyunca.

Könlüm istər sınan könlüm alan gəl,

Səhni-sərada qoyma tək qalam, gəl,

Üzü gülüş alanı səhər tək aydın,

Dodaqları baldan şirin balam, gəl.

Oyan bir dur yuxudan,

Döşüm dolubdu balam.

2

Laylay balam, can balam,

Mən sənə qurban, balam,

Sən ağlayanda,oğul,

Gözüm ağlar qan, balam.

3

Balamı tanıram mən,

Hər sözün qanıram mən,

Yuxuda ah çəkəndə,

Od tutub yanıram mən.

Görsə Əsğərin binəva Rübab səsləyər deyər dildə can oğul.

Döşümə süd gəldi əmən olmadı.

Ulduzum axdı getdi.

Qəlbimi yaxdı getdi,

Əsğərim ayrılanda,

Həsrətlə baxdı getdi.

Lay-lay gülüm ağlama,

Ürəyimi dağlama,

Yat anan qurban sənə,

Qılbimi çox dağlama,

Mən açmaram bu başımdan qarəni,

Bağlamadım peykan biçən yarəni,

Dayıların bir gün gəldi vətənə,

Tanımadı oğlu ölən nəni.

Dəxi bir də şali qırmız başına ölüncə salmaz,

Biləyin qanı olubdur başımın hənası, lay-lay.

Gülmədi üzüm əfsus, qara günlərə qaldım,

Ölmədim səni ətşan xeymədən yola saldım,

Sən gedən yola həsrət baxdı gözlərim, lay-lay².

Haqq yolunda can verdin caninə nənən qurban,

Əkbər ilə həm payə şəninə nənən qurban,

Su kimi axan qanə, caninə nənən qurban,

Gül kimin solan rəngi, qonçətərim lay-lay².

Sərbəsər boyanmışdı qanə yarü-ənsarı,

Oldun axır səfdə xırdaca ələmdarı,

Tək qalanda meydanda şahi məhşərim lay-lay².

Qəlbinə fələk bizri-dərdi-mühnəti əkdi,

Baxdı bir Fərat üstə bildi yarı yox, təkdi

Tiri teşnə hülqündən yumdu gözlərin çəkdi,

Ağladıbdı dünyanı qəmli rəhbərim lay-lay².

Qanını atan əvvəl ovcuna alıb baxdı,

Yandı qəlbi göz yaşı çeşmələr kimi axdı,

Qanını böhranda ağ məhasinə yaxdı,

Ağladı dedi dilsiz haqqa məzhərim lay-lay².

Həzrət Qasımın (ə) anası Sürəyyənin zəban halı

Qan bəstərində yatmısan naz bala,

Naz eyləsən etgilən az, bala,

Ölsün nənən bu günləri görməsin,

Dur öz əlinlə qəbrimi qaz ,bala.

Sal başına bundan belə qarəmi,

Can üstəyəm gözüm səni axtarır,

Xoşdu nənə sən bağlasan yarəmi,

Səslə gəlsin əmin Hüseyn hərayə,

Alıb məni leşkəri-kin arayə,

Həml eləsin peykərimi xeyməyə,

Əkbər kimi yıxılmışam Minayə.

Dərdimin çarəsini səndə fəqət görrəm ağa,

Daməni vəslini əldən necə mən verrəm, ağa,

Mən əgər Hürrəm, elə bu qapıda hürrəm ağa,

Üstüxani-kərəmin gah be gah axtarıram.

Gəlmişəm cürmü-xəta dəftərin əşkilə siləm,

Öpəm Əkbərin əlin, Əsğərə qurban kəsiləm,

Sən su verdin mənə yollarda,mən əlan xəciləm,

Rusefid ölmyəimi xahi-naxah axtarıram.

Məndən üz döndərib əsrarımı ifşa eləmə,

Küfrümü səfheyi-tarixidə imza eləmə,

Qapıdan qovma Hüseyncan, məni rüsvay eləmə,

Göz yaşım qana dönüb, sinədə ah axtarıram.

Gecə başından olan xəlqi-pərakəndə sənin,

Hər biri şəninə olmazdı bərazəndə sənin,

Bu qulamım sənin oğlum da sənin,mən də sənin,

Bu sınıq ləşkər məduduma şah axtarıram.

Şühədaya eliyibsən nə kəramət bilirəm,

Öz məqamın hamı eylib gecə röyət bilirəm,

Şühəda huri görüb, mən səni cənnət bilirəm,

Qeybə iman gətirib əmnü-rifah axtarıram.

Ar ola cənnəti sənsiz biri gər yadə sala,

Gedirəm qoyma bu nisgil vəli qəlbimdə qala,

Göndər Əbbası bacından mənə hilliyət ala,

Özümün gəlmir üzüm lütfü səfa axtarıram.

Biləm bu halı vardı bir bilən yaralı.

Gözümdən eşq malıyla məlalı atdım,

Sənin kimi özüm də əhli-əyalı-atdım,

Bu fəxr bəsdi ki, mənə məramə çatdım,

Bu vədəgahi-eşqidir, bu mən yaralı.

Elə şadam ki, qəlbidə şəmim dağ olsun,

Ölüm tapdı nökərin, başın sağ olsun,

Məni bağışladın Hüseyn, üzün ağ olsun,

Nə qəm çəkər, nə eylər mühən yaralı.

Səni gözlətmirəm Hüseyn, üzümdə qanm,

Yara dəyibdi çox mənə, gedib təvanım,

Yetiş harayima ağa, çıxınca canım,

Yoluna vardı gözlərin dikən yaralı.

Gözəl adın olub mənim əcəb şüarım,

Sənin qapında ölmüşəm var iftixarım,

Səninlə Kərbəladədir yəqin məzarım,

Yox eybi olmasa mənə kəfən yaralı.

Bu yaralı başım o məh cəmala qurban,

Həqiqət üstə etdiyin xəyala qurban,

Minayi-həqqadə etdiyin vüsala qurban,

Mənə vurubdu nizə hər gələn yaralı.

Alıb ağuşə Rübab dilsiz Əli Əsğərini,

Ana püstanına dırnaq vurur Əsğər bu gecə.

Hər baxışda baxışın qəlbimə bir oxdu bala, Baxsın sən üzümə,dildə sözün çoxdu bala,

Əmirsən hey çəkilir çünki, südüm yoxdu bala,

Bələşib döşlərimin qanına əllər bu gecə.

Gah gözündən üzünə göz yaşını bağlayasan,

Anani yaxşı kabab eyliyisən, ağlayasan,

Balaca əllərlə sinəmi dırnaqlayasan,

Neylərəm çarə yoxumdur məni-müztər bu gecə.

Sən bala olma ətəş sən,su düşübdür yadına,

Nə südə vardı gümanım, nə də bir suya,

Necə mən indi deyim dərdimi Əbbas əminə,

Sənə bir cürə ala su o dilavər bu gecə.

Altı ayda məni sən yormamışdın bu sayaq,

Məni ağlatma əzizim gözümün əşkinə bax,

Gəl gedək mənlə ələmdar əminin məşkinə bax,

Sənə xatir özü məhzundu o sərvər bu gecə.

Anan ölsün üzünə su yolunu bağladılar,

Ürəyin qəmli Rübabın qəmilə dağladılar,

Südəmər bir qurbanı yaxşı qonaq saxladılar,

Su kənarında qoyub kufəli ləşkər bu gecə.

Gəh vurursan əlini ləblərə halın dolanır,

Baxır halına qəlbi ananın parçalanır,

Döşlərim qanı ilə dil-dodağın da boyanır,

Ürəyin şölə çəkir xoş getdi ləblər bu gecə.

Utanır səndən anan gahi qoyur üz eşiyə,

Alıram gahi qucağa salıram boş beşiyə,

Gecə vaxtı kimə dərdin anan izhar eliyə,

Təşnədir əmmələrin cümləsi xahər bu gecə.

Əsğər, ey babül-həvaic, özü həqq dinə fəda,

Kərbəlada boğazın parçaladı tiri-bicəha,

səh:116

Balaca əllərlə dərdimə sən eylə dəva,

Bu Mühəmmədi dəva dərdinə istər bu gecə.

Qıldı fərmayiş yerim yoxdur qəribəm mən ana,

Tapmadım bir yer dolandım Kufə şəhrin hər yana,

Kufə şəhrində qəribəm qəmlərim gəlməz sana,

Söylədi övrət bu fikri gəlgilən başından at,

Gər qərib olsan, əqəllən get gilən məsciddə yat.

Qıldı fərmayiş ana, bir cürə su ver yanmışam,

Çun düşmən qalib olubdur yanmışam odlanmışam,

Bir iki saat qonaq et küçədə mən qalmışam,

Ta gecə olsun qaranlıq xanəni tərk eylərəm,

Düşmənim yatsın,çıxıb aya görüm mən neylərəm.

Əhsən əhsən Kufədə səd mərhaba bir övrətə,

Getdi təqdim eylədi su öz əliylə həzrətə,

Lən ola bu Kufə içrə mərdumi bi himmətə,

Səslədi Müslüm ana, sirab edibsən sən məni,

Hər iki dünyada Allah rusefid etsin səni.

Söylədi Müslüm sənin həqdür məramın,ey ana,

Müslümə oldu pənah şirin kəlamın, ey ana,

Söylə sən axır mənə kimdir imamın, ey ana,

Bu kəlamı övrətə Müslüm ağam qıldı əyan,

Gəldi nitqə övrət,dilin açıb əlhəqq-bəyan.

Ərz edibdir ey ərəb, Əhməd mənim Peyğəmbərim,

Həm imam əvvəlin mövla Əlidir sərvərim,

Mən kənizi Fatimə, oğlu Hüseyndir rəhbərim,

Çün onun eşqində vallah qəlbimi qan eylərəm,

Canımı hər ləhzədə Zəhraya qurban eylərəm.

Kufədə bir neçə gündür qovzanıb dərdü-bəla,

Müslümə beyət ediblər firqeyi şumi dəğa,

Bilmirəm indi ağam, harda qalıb ol müqtəda,

Övrətin dildən çıxan vəqtə yanıqlı sözləri,

Qəlbidən bir ah çəkdi doldu Müslüm gözləri.

Dil tutar-tutmaz cavabın verdi ol alicənab,

Sözlərin aramişlə övrətə qıldı xitab,

səh:118

Lütf edibsən,sən qonağın nabələd etmə hesab,

Kufə şəhrində ana qəmlər çəkən Müslüm mənəm,

Olma narahat anacan, sən deyən Müslüm mənəm.

Baxdı övrət ahilə şürü-nəvadan ağladı,

Kufə əhli etdiyi zülmü-cəfadan ağladı,

Müslümə baxdı vəli bu macəradan ağladı,

Gəl evə, bəh-bəh, gəlibsən ey əcəb mehman mənə,

Ağlama,bəsdir,kənizi-Fatimə qurban sənə.

Yaz Muhəmməd, ağan Müslüm sənə olsun pənah,

Şerinin hər nöqtəsində olsa zərrə iştibah,

Naibi-sultani-din-eylər özü hətmən nigah,

Zadeyi-Zəhra Hüseynə naibi-yavərdi bu,

Radi-mərdani-həqiqət, aləmə sərvərdi bu.

Şəmşirim birdən əlimdən aldı,

Üz verdi hər dərdi-bəla,əmoğlu.

Durmadan hamı birbəbir əkildi,

Daği-sitəm bu sinəmə çəkildi,

Damlardan otlar başıma töküldü,

Qəlbim yara, dişlər yara, əmoğlu.

Rəhm etmədi bir kəs bu dağidarə,

Ovçu çox oldu mən düşdüm şikarə,

Axır mənə məskən oldu qənarə,

Oldum mən də sizdən cüda, əmoğlu.

Bu yer və cəmaət sındırdı vüqarım,

Oldu əcəb şəhadət iftixarım,

Heyf olmadı Əbbasi-namidarım,

Leşkər şekən şiri heyca, əmoğlu.

Zəhra balası, ey gözəl imamım,

Əvvəl uzaqdan var sənə salamım,

Yetsə sənə bu axırın pəyamım,

Gəlmə bu Kufə içrə, ya əmoğlu.

Məhəmmədi qapımda nökər olmuş,

Mənim adım dilində əzbər olmuş,

Bu şerlər də zibi-dəftər olmuş,

Olsa deyrdi eylə dəva, əmoğlu.

Hara üz döndərim gedim, haram var.

Ağlayaram elim düşər yadıma,

Yoxdur deyən aşnama, yadıma,

Öldürdülər qərib yerdə Müslümü,

Gəlsin yetişsin Əkbərim dadıma.

Dözüb nəqədər mən dayanım,Allah,

Bu qan yağan şəhri dolanım,Allah,

Hara gedim, hara pənah aparım,

Hansı çırağa daldalanım, Allah.

Nəva və şur doldurub iraqı,

Bəla tutub bu xəsteyi-fəraqı,

Qonağa rəsmidir edəllər hörmət,

Bu Kufə əhli öldürür qonağı.

Tar olubdu dünya mənim gözümə,

Dərdim çoxdur ağlaram öz-özümə,

Əmoğlu can, sənin gözündən iraq,

Vurubdular, qan dolubdu gözümə.

Müslümün oğlanlarının sual-cavabı

Bir il düşdük əgər zindanə, qardaş,

Yetib zindanımız payanə qardaş,

Gətirdi küçədən etdi məhəbbət,

Bir ildi gördük azarü-əziyyət,

Dayandıq zülmi istikbarə, qardaş.

Məhəmməd

Anam yol gözlyəir indi vətəndə,

Xədicə bacım ağlar söz düşəndə,

Bu qürbətdən qurtulsaq sən də, mən də,

Təşəkkür eylərik Yəzdanə qardaş.

İbrahim

Nə müddətdi giriftari-fəraqıq,

Vətəndən, tayfadan eldən uzağıq,

Düçari-məhbəsi-əhli İraqıq,

Axar göz yaşımız rüxsarə, qardaş.

Məhəmməd

Yetişsəm madərə qalmazdı dərdim,

Əlindən və ayağından öpərdim,

Yoluna gözlərimdən su səpərdim,

Olardım şəninə pərvanə, qardaş.

İbrahim

Qəm etmə, arzuna tez çatarsan,

Atasızlıq qəmin başdan atarsan,

Ananla qolboyun bahəm yatarsan,

Yetərsən neməti-didarə qardaş.

Məhəmməd

Əgər rahətdi qardaş, rəxtixabım,

Nədir bilməm vəli bu piçü-tabım,

Bu evdən qorxuram var iztirabım,

Salır bu xanə vəhşət canə, qardaş.

İbrahim

Başın qoy yat bəradər, yoxdu çarə,

Təvəkkül eyləyək Pərvərdigarə,

Tələsmə az qalır vəsli-nigarə,

səh:122

Çox etmə vahimə, məhparə qardaş.

Məhəmməd

Yuxum gəlir ürək titrir, bəradər,

Vücudum qərqi-vəhşətdir sərasər,

Ürək quş tək çalır sinəmdə şəhpər,

Verir qəm səbrimi talana, qardaş.

İbrahim

Gözün qurbanıyam, ey zarü-xəstə,

Başın qoy sinəmə, yat sinəm üstə,

Kəbab etmə məni,ey dilşikəstə,

Məni yandırma bu goftarə, qardaş.

Məhəmməd

Bu bəstər, bu pəzirayi, bu xidmət,

Ola çox qorxuram axır ədavət,

Bu əhli-Kufədə yoxdur məhəbbət,

Bunlar rəhm eyləməz mehmanə, qardaş.

İbrahim

Bir ildi dözmüşük cövri-cəfaya,

Kimə etdik şikayət, ya gilaya,

Bəni-Haşim dözər hər ibtilaya,

Təvəkkül Xaliqi-Qəhhara, qardaş.

Məhəmməd

Kərimi xadimi-Ali-əbadır,

Qoca nökər əli boş üz qaradır,

Düşüb bu dərgəhə getməz gədadır,

Ümid ilə gəlib ehsanə, qardaş.