ص: 2

ص: 3

رسانه و آموزه مهدویت

بازنمایی الگوی مطلوب رسانه

در عرصة اندیشه مهدویت

امیرمحسن عرفان

ص: 4

رسانه و آموزه مهدویت

بازنمایی الگوی مطلوب رسانه  در عرصة اندیشه مهدویت

مؤلف: امیرمحسن عرفان

ناشر: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)

ویراستار: احمد مسعودیان

صفحه آرا: مسعود سلیمانی

نوبت چاپ: اول- بهار 1394

شابک: 1-65-7120-600-978

شمارگان: هزار نسخه

قیمت:9000 تومان

تمامی حقوق© محفوظ است.

m قم: انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)  / خیابان شهدا/ کوچه آمار(22)/ بن بست شهید علیان/ پ: 26/ همراه: 09109678911/ تلفن: 37749565 و 37737801(داخلی 117و116)/37841130 (فروش)/ 37841131 (مدیریت)/ فاکس:37737160 و 37744273

m تهران: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) / تلفن: 88959049/ فاکس: 88981389/ ص.پ:355-15655

www.mahdi313.com

www.mahdaviat.ir

info@mahdaviat.ir

Entesharatbonyad@chmail.ir

ص: 5

ص: 6

1. جایگاه روزافزون مفاهیم آخرالزمانی و موعودگرایی در رسانه های غرب 46

2. افول تمدن مادی و ظرفیت های رسانه ای آن در طرح اندیشه نجات....... 53

3. اقتضائات روزگار جدید و فهم پذیری جنبه جهانی آموزه مهدویت...... 56

4. سلطه رسانه ای غرب.............................................................................. 59

5. پیوند های دو سویة انقلاب اسلامی و اندیشه مهدویت............................ 61

6. ظرفیت ها و قابلیت های رسانه ای اندیشه موعودگرایی............................ 64

7. تحمیل رسانه ای الگویی خاص از منجی گرایی...................................... 65

8. رسانه ها و ارائه فهم های ناقص از آموزه مهدویت................................. 66

دو. قابلیت های رسانه ای آموزه مهدویت................................................................ 68

1. ظرفیت های انگیزشی اندیشه مهدویت................................................... 68

2. اندیشه مهدویت و فائق آمدن بر بحران معناداری زندگی...................... 73

3. قابلیت های اندیشه مهدویت برای تفاهم ادیان........................................ 77

4. قابلیت های اندیشه مهدویت در همگرایی مذاهب اسلامی.................... 78

5. حضور عینی و وجود منجی در اسلام.................................................... 80

6. فرا منطقه ای، فرا نژادی و فراقومی بودن اندیشه مهدویت...................... 81

7. رویکرد کلان اندیشه مهدویت به آینده نگری انسان.............................. 81

8. آموزه مهدویت و امید بخشی به جامعه و گذر از امیدهای واهی........... 83

سه. نقش رسانه در تغییر نگرش به آموزه مهدویت.................................................. 84

1. نقش رسانه در تحول روش شناختی در رویکرد به آموزه مهدویت......... 87

2. رسانه و بازتعریف مکتب انتظار............................................................. 89

3. رسانه و آرمان سازی برای تحولات اجتماعی......................................... 92

4. رسانه و ابطال قرائت های ناصحیح در عرصه اندیشه مهدوی.................. 93

5. رسانه و بهره گیری از کارکردهای هویت بخش اندیشه مهدویت............ 94

6. رسانه و بازنمایی جامعه آرمانی عصر ظهور به مثابه الگوی منتظران....... 99

چهار. ضرورت مخاطب شناسی فعالیت های رسانه ای در عرصه مهدویت............... 100

پنج. فرایند اثرگذاری رسانه زمینه ساز در عرصه مهدویت...................................... 103

ص: 7

شش. کارکردهای آموزشی رسانه در عرصة اندیشه مهدویت................................ 106

هفت. بازتبیین جنگ نرم در عرصه اندیشه مهدویت............................................... 108

هشت. رسالت رسانه در عرصه گفتمان مهدوی..................................................... 117

فصل سوم:راهکارها و راهبردهای باورافزایی معارف مهدوی در رسانه 127

یک. راهکارهای رسانه زمینه ساز در عرصة باورافزایی مهدویت............................ 128

1. پرهیز از گذشته گرایی افراطی.............................................................. 129

2. دغدغه اثربخشی پیام مهدوی............................................................... 131

3. نهادینه سازی رویکرد عالمانه به آموزة مهدویت................................... 134

4. طرح مباحث ضروری و کلان اندیشه مهدویت در رسانه...................... 135

5. وحدت نظر نهادهای رسانه ای در تبیین و ترویج آموزة مهدویت........... 140

6. ارزیابی های مستمر............................................................................... 141

7. آسیب شناسی مستمر برنامه های مهدوی................................................ 143

8 . غلبه پیام مهدوی بر فرهنگ عامه پسند در رسانه................................... 151

9. رصد هوشمندانه فعالیت های رسانه ای رقیب......................................... 158

10. مدیریت صحیح رسانه ای مواجهه با شبهات و بحران ها در عرصة مهدویت 162

11. رصد مستمر افکار عمومی در عرصه اندیشه مهدویت....................... 165

12. موقعیت سنجی................................................................................... 168

13. نمادسازی منطبق بر باورها و ارزش های مهدوی................................. 168

14.جهانی سازی اندیشة انتظار ظهور......................................................... 170

دو. ضرورت اتخاذ رویکرد راهبردی به آموزة مهدویت در رسانه ها...................... 175

1. معناشناسی راهبرد................................................................................. 175

2. الگوی تدوین راهبرد رسانه ای در عرصه مهدویت................................ 180

3. کارکردهای تدوین راهبرد رسانه ای مهدوی......................................... 184

4. بایسته های راهبرد های مهدوی رسانه..................................................... 185

5. رصد محیطی رسانه در عرصه مهدویت و ارائه راهبردها....................... 187

ص: 8

سخن آخر................................................................................................ 194

فهرست منابع......................................................................................................... 196

کتاب ها.................................................................................................... 196

مقالات..................................................................................................... 203

چکیده عربی................................................................................................. 206

چکیده انگلیسی............................................................................................ 207

ص: 9

ص: 10

رویکرد رسانه ای به آموزه مهدویت اهتمام ورزیده شده است. بر این اساس، آنچه در این کتاب بدان پرداخته می شود، شایستة تأمل و درخور پی گیری است تا در پرتو آن، هر چه بیشتر اندیشه های صحیح و سقیم باورهای مذهبی و سنت های فرهنگی – هویتی از یکدیگر بازشناخته شوند.

گفتنی است اثر حاضر، در ششمین جشنواره علامه حلّی رحمة الله حائز رتبة شایسته تقدیر در بین کتاب های سطح چهار شده است.

در این جا لازم است از نگارندة محترم حجت الاسلام و المسلمین امیرمحسن عرفان که بار گران این پژوهش را به دوش کشیده و با همت خویش، آن را به نتیجه رسانده اند، قدردانی شود.

بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) امیدوار است که این اثر، برای خوانندگان گرامی مفید واقع شود و مورد توجه اهالی کتاب قرار گیرد.

انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج)

ص: 11

ص: 12

مورد انتظار است. اصحاب رسانه باید بیش از پیش باور کنند که به برکت پیروزی انقلاب اسلامی، دنیای اسلام و به ویژه جامعه شیعی پا در عرصة نوین و دشواری گذارده است. این عرصة جدید ادعای تمدن سازی جهانی بر مبنای اندیشه ناب اسلامی در عصری است که دنیای کفر و نفاق نیز داعیة تمدن سازی جهانی بر مبنای اندیشه لیبرال و دموکراسی را دارد. مهم این است که تا چه حد به اقتضائات روزگار جدید تن داده ایم؟ غفلت امروز باعث انزوای ما در میان الگوهای منجی باوری است و توفیق در انجام این مأموریت تاریخی، فتحی جهانی و گامی بلند به سمت جامعه جهانی مهدوی است.

رشد و گسترش وسایل ارتباط جمعی و فناوری های نوین، تا حد زیادی بهانه وجود تنگناها و موانع در عرصه بلاغ و بیان آموزة مهدویت را گرفته است. امروزه دیگر نمی توان گفت که مخالفان و معاندان در حصار مرزهای جغرافیایی و سیاسی خود، یکه تاز و متکلّم وحده هستند، بلکه محتوای پیام آموزة مهدویت در عالم ثبوت جهانی است، در عالم اثبات و عرصة بلاغ نیز امکان ابلاغ عام و جهانی یافته است.

در این جستار، فرض بر این بوده که رسانه ها این توانایی را دارند که مانند یک مرکز قدرتمند فرهنگی، ارزش های اجتماعی و اخلاقی آموزة مهدویت که در واقع جلوه گری غایت مندی تاریخ می باشد را، تحت تأثیر نفوذ قرار دهد و با بهره گیری از تکنیک ارتباطی بر ایده ها، رفتارها و نگرش مردم در خصوص آموزة مهدویت تأثیر مثبت بر جای گذارد. از این رو، برای نشان دادن صحت این استدلال، تلاش می شود که نشان داده شود:

1. چه ارتباطی میان رسانه و آموزه های دینی برقرار است؟

2. پیوند های دوسویه رسانه و آموزه مهدویت چیست؟

3. مهم ترین راهکارها و راهبردهای رسانه در عرصة اندیشه مهدویت چه می باشد؟

در این نوشتار روش پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است و با توجّه به این روش، جامعة آماری پژوهش شامل کلیه مصادیق رسانه، اعم از شفاهی، چاپی، تصویری و...

ص: 13

می باشد. در این خصوص، نمونه گیری انجام نشده و کلیه منابع و مراجع در دسترس، مورد بررسی و تحلیل واقع شده اند. ابزار گردآوری داده ها، فرم فیش برداری بوده، به علاوه از شیوة تحلیل کیفی به منظور تحلیل و جمع بندی یافته ها استفاده شده است.

در این پژوهه نگارنده بعد از تبیین کلیات تحقیق در فصل دوم می کوشد تا ضرورت مهندسی رسانه زمینه ساز و قابلیت های رسانه ای آموزه مهدویت را تبیین کند و در ضمن به نقش رسانه در تغییر نگرش به آموزه مهدویت نیز توجه داشته باشد.

در فصل سوم نیز به موضوعاتی از قبیل «راهکارهای رسانه زمینه ساز در عرصة باورافزایی مهدویت» و «ضرورت اتخاذ رویکرد راهبردی به آموزه مهدویت در رسانه ها» اشاره شده است.

در این مجال، سعی بر آن است که با تمرکز و تأملی آسیب شناختی و فرصت شناختی بر ابعاد مختلف فعالیت رسانه ای در حوزة آموزة مهدویت، صاحب نظران را به تأمل و ژرف نگری بیشتر در این عرصه فرا بخوانیم.

در پایان می سزد از مدیران محترم مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم که حُسن اندیشه و تدبیرشان زمینة انجام چنین کاری را برایم فراهم ساختند تشکر کنم. از حجت الاسلام و المسلمین دکتر رحیم کارگر که با نکته سنجی، دقت و تأمل عالمانه خود نکاتی را متذکر شدند و نیز حجت الاسلام و المسلمین دکتر نصرت الله آیتی که از سر لطف ارزیابی این جستار را پذیرفتند سپاسگزارم. هم چنین از مسئول محترم کتابخانه دانشگاه معارف اسلامی حجت الاسلام و المسلمین مجتبی مهدی مؤمن و نیز دوستان ارجمندم در کتابخانة مرکز تخصصی مهدویت حجج اسلام حسینعلی منتظری و کاظم آخوندی برای شکیبایی فراوانشان صمیمانه متشکرم. از خداوند متعال دوام توفیقات و طول عمر مبارک همة این بزرگواران را آرزومندم.

و آخر دعوانا ان الحمدلله ربّ العالمین

امیرمحسن عرفان

ص: 14

ص: 15

ص: 16

ص: 17

سرچشمه های قرآنی اندیشه مهدویت در اسلام است.(1)

از دیدگاه اسلام منجی موعود یک «موعود شخصی بشری» است. رسالت اصلی این موعود تحقق ارادة حق تعالی بر روی زمین است. ظهور موعود قرآنی و اجرای برنامه های او وفای وعدة خداوند متعال است و با دخالت مستقیم حق تعالی صورت می گیرد.(2)

از نظرگاه قرآن کریم منجی موعود فراگیر و جهان شمول است.تعبیرهای به کار رفته در آیات، از قبیل «غلبه بر همة ادیان»،(3) «جانشینی مؤمنان و صالحان در زمین»،(4) «پایدار شدن مستضعفان در زمین»(5) و «به میراث رسیدن زمین به صالحان»(6) همگی ظهور در فراگیری وعدة نجات موعود دارد، و حتی اگر دلالت صریحی بر فراگیری و جهان شمول بودن این وعده نداشته باشد، تحقق کامل آنها

ص: 18

فقط در صورتی است که در سراسر زمین محقق گردد، نه در ناحیه ای خاص از زمین.

ویژگی منحصر به فرد منجی در شیعه «زنده بودن» اوست. مسئله غیبت و مهدویت در امامیه تفکیک ناپذیر است. و این به جهت روایات فراوانی است که درآنها بر وقوع غیبت و مسائل مربوط به آن تأکید شده است.

در دیدگاه شیعه، مهدی از مقام «امامت» برخوردار است. شاید در هیچ کدام از اندیشه های موعودی ادیان و مکتب های مختلف جهان، موردی به جز تشیّع دوازده امامی را نتوان یافت که موعودش الزاماً بایستی «امام» باشد.(1)باید برای درک این مقام و ویژگی های آن در مدلول آیات و روایات ناظر به آنها درنگ کرد. شیعیان امام مهدی(عج) را از اهل بیت: می دانند، و براین اساس جایگاه، اوصاف و حقوق اهل بیت: چون «حق مودت»(2)، «حقوق مالی»(3)، «حق وراثت کتاب»(4)، «حق مرجعیت علمی»(5)، «حق ولایت»(6) را که برگرفته از قرآن کریم و روایات است را برای امام مهدی(عج) قائلند.

 براساس روایات امامان معصوم: ظهور وقیام حضرت مهدی در سطحی کلان رخ می دهد، و نجات بخشی او «جمعی» است. و مهم ترین برنامه آن حضرت برپایی عدالت در جهان است، پس رسالت موعود شیعی اجتماعی نیز می باشد. موعود شیعه، منجی بشریت است و اختصاصی به منطقه، نژاد، مذهب و دین خاصی ندارد و برای نجات همه ظهور می کند و «جهان شمول» است.

آنچه در تبیین موضوع مورد بحث اهمیت فراوان دارد این است که به اندیشة

ص: 19

مهدویت(1)با دو رویکرد «گزاره ای» و «آموزه ای»می توان نگریست. مراد از رویکرد گزاره ای یا تک واره ای، پرداختن به موضوعات، مسائل، روایات، توقیعات،  ادعیه و داستان های مهدوی یا بخشی از آنها به صورت موردی و جزئی است. رویکرد آموزه ای به رویکرد جامع و سامان مند در برابر نگاه گزاره ای و موردی می گویند.(2) آموزه مهدویت مجموع معارف منسجم و نظام مند پیرامون حضرت مهدی(عج) است. توضیح بیشتر این آموزه چنین است: اعتقاد به وجود امامی که وارث فرهنگ وحی است و جهانیان در انتظار او به سر می برند.

در این رویکرد به روایات مهدوی به صورت کلی و مجموعی نگاه نمی شود، بلکه با نگرشی خاص به روایات مهدوی هر آنچه را که می تواند خاستگاهی برای اصول راهبردی باشد استخراج کرد.(3) برخی از عناصر ومؤلفه های آموزة مهدویت عبارت اند از: انتظار و ویژگی های جامعة منتظر قبل از ظهور، جایگاه امامان در عالم هستی، جامعة موعود و آرمان شهر مهدوی، نقش ظهور و سقوط تمدن ها در ظهور تمدن

ص: 20

مهدوی، بازترسیم فلسفة نظری تاریخ با محوریت آموزة مهدویت، نقش اراده انسانی در تحولات تاریخی، زمینه سازی ظهور و ... .

از هر یک از این مؤلفه ها یا ترکیب آنها اصولی راهبردی می توان به دست آورد؛ اصولی که راهنمای عمل ما در عرصه های مختلف حیات جمعی و جهانی باشد.(1) دوری از رهیافت توصیفی و گزارش گونه و نیز نگاه سطحی، عاطفی و حداقلی در آموزة مهدویت بسیار مهم است؛ زیرا چنین رویکردی نتوانسته پاسخی جامع و چارچوبی کامل برای تبیین این پدیدة بزرگ ارائه دهد، لذا باید نقش مهدویت را فراتر از یک گزارة دینی هم عرض سایر گزاره ها تبیین کرد.

ص: 21

که هدف آن برقراری رابطه با یک مخاطب یا گروه کوچک نیست، بلکه جمع را در نظر دارد.(1)

سادنی مید، معتقد است که ویژگی های ذیل وسایل ارتباط جمعی را به ابزاری منحصر به فرد تبدیل کرده است:

1. تعداد گیرندگان وسایل ارتباط جمعی نسبتاً زیاد است.

2. ترکیب گیرندگان بسیار متنوع است.

3. با ارسال پیام از طریق وسایل ارتباط جمعی، نوعی تکثّر پیام به وجود می آید.

4. توزیع پیام سریع است.

5. هزینه برای مصرف کننده کم است.(2)

در تقسیم بندی رسانه ها، رویکردها و دیدگاه های مختلفی، مبنای تقسیم بندی قرار گرفته است، اما آنچه اهمیت دارد، این است که همه آنها برجسته ترین فعالیت خود را در قالب خبر عرضه می کنند و محصولاتشان در مقیاس وسیع توزیع می شود.

رسانه ها را از جنبه های گوناگون می توان تقسیم بندی کرد. از نظر ارتباطی رسانه ها به دو گروه تقسیم می شوند:

1. رسانه های شخصی: این نوع رسانه ها از مخاطبان محدود برخوردارند که در گذشته کارایی بسیار داشته اند؛ مانند تلفن، تلفن همراه و تلگراف.

2. رسانه های جمعی: رسانه هایی که مخاطبانشان انبوه و گسترده اند و برای ارتباطات بزرگ تر و در محدودة جغرافیایی گسترده تر به کار می روند. رسانه های جمعی، خود به چهار گروه تقسیم می شوند:

- رسانه های چاپی: مانند روزنامه، هفته نامه، ماهنامه و پوستر.

ص: 22

- رسانه های صوتی: مانند رادیو و یا سیستم های صوتی عمومی در فرودگاه ها و معابر عمومی.

- رسانه های تصویری: مانند تلویزیون و سینما.

- رسانه های رایانه ای: مانند اینترنت.(1)

ص: 23

تندی ناگزیر از قبول آنیم.

امروزه در جهان هیچ قدرتی بزرگ تر از قدرتی که در دست فریب دهندگان افکار عمومی است، وجودندارد؛ این قدرت نه با قدرت پاپ یا شاهان در گذشته و نه ژنرال های پیروز یا سرمایه دارانی که تواسته اند یک قدرت را از پیش پای خود بردارند، برابری نمی کند. این قدرت در خانه همگان یافت می شود و تقریباً در تمامی ساعات کار می کند.(1)

رسانه های گروهی ابتدا تصوری از جهان را برای ما شکل می دهند و سپس به ما می گویند که دربارة این تصور چگونه فکر کنیم. رسانه ها با تولید و توزیع مستمر، دنیایی به کلی متمایز از گذشته ایجاد کرده اند. انسان ها در معرض این نمادهای رسانه ای متولّد می شوند، می اندیشند و رفتارهای خود را سامان می دهند. این نمادها که فرهنگ جدید را شکل می دهند، این امکان را پدید آورده است که فرد در دنیای تصنعی، قابل پیش بینی و قابل مهارتر باشد، بی آنکه مجالی برای رهایی از آن باقی بماند.

آلوین تافلر، دربارة نقش رسانه ها در فرایند عملیات روانی در آینده معتقد است که وسایل ارتباطی عرصة نبرد آینده را می سازند که از گلوله های سلاح های جنگی، بسیار مرگبارترند.(2)

با وجود تفاوت میان رسانه های مختلف، همگی در یک مطلب مشترک هستند و آن هم اثرگذاری بر افکار عمومی است. و این اثر گذاری به حدی است که عموماً رسانه ها به عنوان یکی از منابع موثق برای کسب اطلاعات به شمار می آیند. در این

ص: 24

میان رسانه ها به سبب جایگاه محوری خود در نزد افکار عمومی، این توانایی را دارند که مباحث مورد نظر خود را طرح و تعریف کنند.

در رسانه با استفاده از روش های اقناعی انتقال پیام و تأثیرگذاری بر افراد، به جای اشغال و تصرف نظامی سرزمین، این قلب ها و اذهان آن هاست که تسخیر می شوند و سلطة مستقیم بیرونی، جای خود را به سلطة نامحسوس و از طریق افکار تحمیلی و مردمان سلطه پذیر می دهد.(1)

ص: 25

نوشته های خود، کارکرد دیگری تحت عنوان «بسیج اجتماعی» به مجموعه کارکردهای رسانه می افزاید.(1)

برخی از پژوهش گران پیشگام تحقیق در وسایل ارتباط جمعی و آثار و کارکردهای آن نقش هایی چون: وظیفه اخلاقی(حمایت از هنجارهای اجتماعی)، دوم: امکان اعطای پایگاه اجتماعی و سوم: برخی از وظایف نامطلوب (نظیر تخدیر اجتماعی، نوعی مشارکت خیالی در واقعیت) را برای رسانه برمی شمارند.(2)

«لسول» برای وسایل ارتباط جمعی و رسانه ها وظایف و کارکردهایی نظیر: مراقبت از محیط، ایجاد همبستگی بین اجزای گوناگون جامعه و انتقال میراث اجتماعی از نسلی به نسل دیگر را بیان می کند.(3)

از نقش های غیرقابل انکار رسانه ها، مدیریت و شکل دهی افکار عمومی است. «مارشال مک لوهان»می گوید:

جنگ هایی که در آینده رخ خواهند داد به وسیله تسلیحات جنگی و در میدان های نبرد نخواهند بود بلکه این جنگ ها به دلیل تصوراتی رخ خواهند داد که رسانه های جمعی به مردم القا می کنند.(4)

ص: 26

در دنیای امروز به واسطه نقش برجسته رسانه ها و تأثیرگذاری آن ها بر افکار عمومی، جنگ های نظامی نیز شرایطی متفاوت از گذشته پیداکرده اند. امروزه بسیاری از منتقدین رسانه ها، دو نوع جبهة نظامی را برای جنگ ها متصورند؛ جبهة واقعی که با تلفات همراه است و جبهة دوم، جبهه ای فراواقعی یا مجازی است که توسط رسانه ها و با هدف نوعی تعدیل و جهت دادن به افکار عمومی شکل می گیرد.(1)

ژان کازنو نیز می نویسد:

این اندیشه، در نظر مردم، چه عادی و چه تحصیل کرده، رواج یافته که وسایل ارتباط جمعی قدرتی فوق تصور دارند و می توانند افکار فلسفی و سیاسی را دگرگون کنند، شکل تازه ای به آن ببخشند و به اختیار، تمامی رفتارها را هدایت کنند.(2)

ص: 27

«کوک» در مطالعات خود ضمن پذیرش نقش سیاسی برای رسانه، اذعان می دارد که رسانه ها به طور روشن، موضوعی برای سیاست هستند. وی حتی فراتر رفته و معتقد است رسانه ها بخشی از حکومت هستند که به قدرت شکل می دهند. «اکو» در نگاهی وسیع تر معتقد است وسایل ارتباط جمعی، به انتقال ایدئولوژی نمی پردازند، بلکه آنها خود ایدئولوژی هستند. او می نویسد: « در نگاه اول رسانه ها ممکن است به مثابة یک حرارت سنج به شمار آیند، اما در حقیقت، بخشی از سوخت هستند که موتور را به حرکت در می آورند».(1)

رسانه ها تلاش می کنند تا با روش های گوناگون فضای ذهنی گروه های هدف را در جهت اهداف و خواسته های متصدیان برنامه های مختلف و یا حاکمان کشور شکل دهند.

اطلاعات همواره و در همة اعصار و جوامع بشری یکی از حیاتی ترین عناصر زندگی اجتماعی بوده است. وجود جریان اطلاعات نه تنها درون تمامی فرهنگ ها و اجتماعات، بلکه در مورد جوامع معاصر نیز بهره مندی از اطلاعات جهانی، امری اجتناب ناپذیر است.(2) در عصر اطلاع رسانی، برتری در عرصه اعمال سلطه بر جهان، در پرتو تسلط بر فناوری نوین ارتباطات تعیین می شود.(3)

رسانه ها به ویژه تلویزیون، به اعتبار ذهنیت سازی، انگاره پردازی و گفتمان سازی خود تولیدکنندة قدرت هستند. در دنیای امروز، افکار عمومی از جمله قوی ترین قدرت هاست. بخش وسیعی از ماهیت افکار عمومی از طریق تلویزیون شکل می گیرد و دلیل اصلی آن، قدرت بسیار بالای این رسانه در جذب مخاطب انبوه است. «این

ص: 28

عقیده وجود دارد که اگر بتوان افکار عمومی را نسبت به موضوع یا پدیده ای قانع کرد یا به آن سمت و سوی خاص بخشید، مسلماً دولت ها نیز تحت فشار افکار عمومی به آن سمت کشیده خواهند شد».(1) بدین معنا، قدرت تلویزیون که به افکار عمومی شکل می دهد، بسیار فراتر از قدرت دولت است.

بر اساس نظریة برجسته سازی، رسانه ها قادرند که شرایط را تعریف کنند، و به یک رویداد و شخصیت، مشروعیت ببخشند. به مثابه سازمان دهندة سیاست ها عمل کنند و موضوع هایی را شفاف یا مخدوش نمایش دهند. برخلاف گذشته که برتری نظامی، قدرت جهانی یک کشور را تعیین می کرد، امروزه توانایی یک کشور در استفاده از رسانه هاست که تصویر بین المللی را شکل می دهد.(2) کشورهایی که دارای فناوری های ارتباطی جدید و برتر باشند ضمن کنترل بر جریان های جهانی اطلاعات، از رسانه جهانی نیرومندی برخوردار باشند، می توانند تصویر برتر بین المللی خود را القا کنند. بنابراین قدرت جهانی یک کشور به توانایی دیپلماسی رسانه آن ارتباط دارد.(3)

در دنیای امروز، رسانه ها و به خصوص تلویزیون افکار عمومی جهانیان را جهت می دهند و به موجب شکل گیری عقاید، گرایش ها و رفتارهای مورد نظر را شکل می دهند. همچنین با تغییر بینش ها و منش ها شالوده های هویتی جوامع را لرزان و متلاشی می سازند. از طریق تولید و باز تولید هنجارها و ارزش ها و تزریق آن به آحاد

ص: 29

جامعه، انسان ها را در معرض نوعی گم گشتگی هویتی قرار می دهند.

ص: 30

رویکردهای مربوط به آن را می توان در طیفی از محدودیت حضور دین در زندگی بشر تا زوال آن دسته بندی کرد، روح حاکم بر نظریه های حوزة علوم انسانی، اجتماعی و به تبع آن علوم ارتباطات شد.

در نتیجه دین و هر آنچه در حوزة دینی قرار می گیرد، به این دلیل که ممکن است یکی از ویژگی های فوق الذکر را نداشته باشد، مثلاً قابل تجربة حسی نباشد، از دایرة پژوهش علمی کنار گذاشته می شود. با این نگاه وحی اسلامی به عنوان منبع اندیشه های دینی در تحقیقات علمی مورد توجه قرار نمی گیرد، چون از شمول روش شناسی علمی خارج است.(1)

استفاده از نظریه های ارتباطی سکولار که مبتنی بر روش شناسی علمی برآمده از تحولات فلسفی دوران رنسانس غرب است، آسیب های متعددی را متوجه پژوهش در حوزة علوم ارتباطات در جامعه ای مانند ایران می کند، چرا که در رویکرد سکولار دین به یک نهاد در کنار سایر نهادهای اجتماعی تقلیل می یابد و این در حالی است که مطابق اندیشه اسلامی(شیعی) برخلاف رویکرد سکولار غربی، دین یک فرا نهاد است که سایر نهادهای اجتماعی را راهبری می کند و به تعبیر شهید مطهری خطوط اصلی، روش ها، بایدها و نبایدها، اهداف، وسایل، نیازها و راه های برآوردن آن ها را مشخص می کند.(2)بنابراین دین باید به عنوان یک فرا نهاد، مبنای شکل گیری و بیان کنندة شیوه عملکرد و نقش نهادهای حساسی چون سیاست، اقتصاد، تعلیم و تربیت، رسانه و ...باشد.

اهمیت این آسیب در حوزة پژوهش رسانه ای ناشی از اهمیت نظریه و چارچوب نظری در تبیین پدیده های اجتماعی است. در واقع، محقق برای انجام تحقیق و تبیین چرایی مسئله اجتماعی مورد نظر باید متناسب با موضوع تحقیق خود چارچوب

ص: 31

نظری انتخاب کند. ارائه تبیین مناسب در مورد پدیده های اجتماعی نیازمند دو فرایند مرتبط به هم یعنی نظریه پردازی و نظریه آزمایی است. در نظریه پردازی با یک رشته مشاهدات به ساختن نظریه هایی دربارة این مشاهدات می رسیم، اما در نظریه آزمایی کار از نظریه آغاز می شود و با استفاده از آن می توان پیش بینی کرد که در دنیای واقعی چه می گذرد.(1)

به نظر می آید خلأ نظری موجود در پژوهش رسانه ای بومی در ایران ناشی از کم توجهی به تعامل نظریه پردازی و نظریه آزمایی است. اگر بپذیریم که پژوهش مبنای سیاست گذاری و برنامه ریزی در تمامی حوزه ها از جمله رسانه است لزوم اتخاذ رویکرد بومی در پژوهش بیش از پیش احساس می شود.

ص: 32

پیش فرض های ذهنی آنان برآمده از تجدد اروپایی جایی خارج از فکر دینی است و بنابراین مفهومی است که از بیرون به این سنّت تحمیل شده است.

از دیدگاه صاحبان این اندیشه نتایج و دستاورد های علوم بشری با دستاوردها و گزاره های دینی و فراورده های وحیانی، ناسازگار و غیرقابل جمع اند؛ یعنی نمی توانیم به صدق هر دو ملتزم باشیم. این غیرقابل جمع بودن می تواند به خاطر «تضاد»، «تناقض» یا «تقابل و تنافی» آن دو امر باشد.

مسئله سازگاری دین با فناوری های جدید سابقه ای بلند از قرون وسطای مسیحی تا دوران اخیر که عرصة تاخت وتاز نظریات مختلف بوده است دارد. این مسئله به خصوص در سده های اخیر با گسترش حیرت انگیز علوم نوین در حیطه های فیزیک، زیست شناسی، زمین شناسی و علوم اجتماعی و علوم انسانی از عمده مسائل مطرح در حوزة فلسفه های مضاف مانند فلسفه دین و فلسفه علم و الهیات نوین بوده است.

شدت این منازعات تا جایی بوده که بعضی به صراحت، دین را دشمن دستاوردهای بشری دانسته و برخی دیگر، دین را سدی برای پیشرفت علم قلمداد کرده اند. البته این افراط گری ها، تفریط هایی را نیز از سوی دیگر به دنبال داشته است.

صاحب نظران در علوم ارتباطات به دو رویکرد «فناوری محور» و رویکرد «محتوا یا معنا محور» در مورد رابطة دین و رسانه معتقد هستند. خاستگاه شکل گیری این دو رویکرد نیز بر آمده از غرب است. در دیدگاه «فناوری محور» که صاحب نظرانی مانند: هایدگر، مک لوهان و پستمن(1) به آن معتقدند؛ فناوری را برابر با مصنوعات و ابزار

ص: 33

می دانند و نوآوری را به سطح تولیدات فنی تنزل می دهند. آنان بر این باورند که تحول فناوری در حوزة رسانه ها به همراه تحولات اجتماعی، سیاسی و فکری ایجادشده در دورة رنسانس، انقلاب صنعتی بزرگ فکری اروپا رخ داده است. آنان رسانه ها را محصول فرایند جدایی دین از جامعه می پندارند. این افراد به تقابل ذاتی بین دین و رسانه های جدید باور دارند.(1)در این رویکرد رسانه وسیله ای برای سرگرمی و وقت گذرانی است و دارای ماهیتی این جهانی است.

پستمن تأکید می کندکه از هر ابزار و وسیلة ارتباط جمعی نمی توان توقع تبادل هرگونه پیامی را داشت. وی معتقد است مهم ترین ویژگی بارز یک برنامة رسانه ای – مذهبی، ماورایی و قداست معنوی آن است؛ از این رو، جمع دو مقولة رسانه و دین سبب تبدیل شدن یک برنامة معنوی به مادی است. در دیدگاه وی، رسانه ها برای برنامه های عادی و روزمره و سرگرم کننده و تبلیغات تجاری و انواع فیلم ها و... در نظر گرفته شده اند و اصولاً مشکل است رسانه را از ساختار و خصلت غیر روحانیان خارج کنیم و هالة قدسی و ویژگی معنوی به آن ببخشیم.

پستمن معتقد است تلویزیون، مذهب را به عنوان سرگرمی و بدون هرگونه مصلحت اندیشی به نمایش می گذارد.(2)

از دیدگاه معتقدان به این نظریه روح حاکم بر رسانه، تخیل، سرگرمی، جذابیت و رضایتمندی مشتریان است و این امور تناسبی با ویژگی های مذهبی ندارند.

 امّا از دیدگاه «معنا محور» یا «ابزارگرایانه»، فناوری ذاتاً نه خوب است و نه بد،

ص: 34

بلکه همه چیز بستگی به این دارد که ما چگونه از فناوری استفاده کنیم. درست مانند یک تیغ که به عنوان ابزار در دست جراح به نجات آدمی و در دست جانی به قتل می انجامد.(1)بنا بر دیدگاه معنامحور، رسانه ماهیتی کاملاً ابزاری دارد و این ابزار می تواند در اختیار مفاهیم و مضامین دینی قرار گیرد، همان طور که می تواند در اختیار مفاهیم دیگر از جمله معانی متضاد دینی قرار گیرد.

بنابراین، ماهیت رسانه نسبت به محتوا موضع برابر دارد و رسانه هیچ موضع از پیش تعیین شده ای نسبت به هیچ محتوا و پیامی ندارد. آنان دین را به مثابة یک مظروف در نظر گرفته اند که رسانه به عنوان یک ظرف آن را به مخاطب انتقال می دهد. به عبارتی رسانه صرفاً وسیله ای برای انتقال است.

 و بنا بر دیدگاه فناوری محور رسانه یک فناوری با جهت گیری خاص خود در حوزة جدایی از دنیاست.

نکته ای که در مطالعات مربوط به دین و رسانه نباید فراموش کرد توجه به این نکته است که بیشتر متدهای تعاملی بین دین و رسانه، بر اساس بنیان های مسیحی تعریف شده است. چون ماهیت مسیحیت فعلی اخروی است و ماهیت تلویزیون، دنیوی تلقی می شود، برخی صاحب نظران بر امتناع ذاتی این دو مقوله از یکدیگر رأی داده اند.(2)

ص: 35

می بخشند. بنا بر دیدگاه وی اگر در غرب رسانه ها دین می باشند، در ایران این دین است که برای رسانه توشه ساز است. دیدگاه مزبور از اهمیت رسانه های جمعی معمول در ایران، از جمله تلویزیون نمی کاهد. اما نکته این است که این مشروعیت رسانه هاست که وابسته و تابع مجاری سنّتی است نه بالعکس.(1)

مولانا پس از انتقاد از دو دیدگاه محتوامحور و فناورانه، تلاش می کند با طرح نظریه «همگرا» در رابطه دین و رسانه نسبت ارتباطات و رسانه ها را در اسلام تشریح و از این رهگذر در خصوص حضور دین اسلام در رسانه ها اظهارنظر کند. بنابراین دیدگاه، فرا نهاد دین هدایت گر نهاد رسانه می شود. این دیدگاه زمینه ای را فراهم می کند تا تمام اجزای فرایند ارتباط یعنی تولید، توزیع، محتوا و فناوری مبتنی بر جهان بینی اسلامی عمل کنند.(2)نتیجة این دیدگاه سیاست گذاری و برنامه ریزی برای چنین فرایند ارتباطی مستلزم رویکردی بومی است که اقتضای آن به رسمیت شناختن وحی به عنوان منبع اصلی معرفت و هدایت گر سایر منابع معرفتی و جدا شدن از روش شناسی سکولار است. مولانا در خصوص ارتباطات و رسانه ها در اسلام می گوید:

ارتباطات الهی، انسانی، اجتماعی، میان فرهنگی و ابزاری در طول تاریخ اسلام یک پایة اساسی و لازم در توسعه و پیشرفت این آیین مقدس و این مکتب دینی و سیاسی بوده است. ما، در تاریخ اسلام همیشه یک جریان مداوم و ناگسیخته بین ارتباطات، دین و سیاست می بینیم که در سایر تمدن ها و ادیان وجود ندارد. از این جهت دین مبین اسلام یک دین ویژه در میان ادیان و یک آیین و مکتب جهانی است. جهان بینی اسلامی را نمی توان از فرهنگ، سیاست، اقتصاد، اخلاق و

ص: 36

زندگی روزمرة مسلمانان جدا کرد و کوشش در این امر همیشه با شکست و ناکامی مواجه بوده است.(1)

با رویکرد همگرایی، دین اسلام در عالی ترین سطح خود در فرایند ارتباطی حاضر می شود و زمینه را برای حضور تمام عیار آموزه مهدویت در رسانه فراهم می آورد. و در مقابل استفاده از نظریه های ارتباطی سکولار که مبتنی بر روش شناسی علمی بر آمده از تحولات فلسفی دوران رنسانس غرب است، آسیب های متعددی را متوجه پژوهش در حوزة علوم ارتباطات در جامعه ای مانند ایران می کند، چرا که در رویکرد سکولار، دین به یک نهاد در کنار سایر نهادهای اجتماعی تقلیل می یابد و این در حالی است که مطابق اندیشه اسلامی (شیعی) بر خلاف رویکرد سکولار غربی، دین یک فرا نهاد است که سایر نهادهای اجتماعی را راهبری و هدایت می کند.

صاحبان این دیدگاه معتقدند نه تنها بین رسانه و دین ارتباط تنگاتنگی برقرار است، بلکه رسانه ها بنا به تحقیقات بسیار، مقوم دین داری در دوره های مختلف هستند، به گونه ای که پیوند بین این دو به زمان های بسیار دور؛ یعنی نخستین روایت ها از اسطوره ها، دیوارنوشته ها و سنگ نبشته ها برمی گردد. نگارش و خوانش های هنرمندانه متون دینی به عنوان نماد هزاران سال پیوند میان دین و ارتباطات تلقی می شود. حضور دین و آثار دینی در هنر، موسیقی، نسخ خطی و نقاشی به سال های بسیار دور در تمدن های دینی و اسلام برمی گردد.

همچنین با ردیابی در این مسیر می توان نمونه های برجسته ای از نقش و جایگاه دین در رسانه های امروزی را پیدا کرد. از این دیدگاه، موقعیت مذهب در عصر رسانه ها نشان می دهد دین با نفوذ در تمامی زوایای اندیشه و عقل آدمی، بیش ترین ارزش های ضروری را گردآوری می کند تا با جذب شیوه های ارتباطی و فناوری های نوین، میان انسان های پیرو آن ارتباط برقرار کند و به نوعی، خود را با شرایط جدید

ص: 37

سازگار سازد.(1)

در این میان توجّه به چند نکته ضروری است:

اول آنکه؛ حتماً باید بین تلقّی از «رسانه دینی» با «دین رسانه ای» تفاوت قائل شد، دین رسانه ای، همان مضامین و آموزه های انحصاری دین است که از رسانه صرفاً به منظور ابزار انتقال معانی استفاده می کند. صاحبان دیدگاه دین رسانه ای به تباین، تضاد و تقابل بین دین و رسانه معتقدند، آنان می گویند دین نهادی سنتی است که به توزیع معرفت می پردازد و باید به آن مثل دیگر نهادهای سنتی نگریست. در مقابل، رسانه مفهومی مدرن است که دارای کارکردهای کاملاً جدید است و با دین تباین دارد. از این منظر، رسانه نیز همانند دین و البته در عرض آن، به توزیع معرفت می پردازد و به رابطه انسان با محیط پیرامون خود شکل می بخشد. در این رویکرد، رسانه در دنیای جدید، رقیب دین است و می کوشد جای دین را بگیرد.

دین رسانه ای فقط دنبال کنندة مسائل دینی است و این مسائل از جهت گیری های عامه پسند مثل سرگرمی و برنامه های اوقات فراغت یا برنامه های سیاسی جداست. این نوع نگاه از آنجا ناشی می شود که این پژوهشگران، دین را هم ردیف با دیگر پدیده ها چون ورزش، شادی، سیاست و آموزش یکی از مؤلفه های زندگی بشر و هم عرض آن پدیده ها و نهادها می بینند، درحالی که اگر دین را سبک زندگی بشر بدانیم، می تواند تمام جهت گیری ها و جنبه های فردی و اجتماعی زندگی بشر را مشخص کند.

دوم اینکه؛ نه همة آموزه های دینی به مفهوم عام کلمه، قابل انتقال به زبان رسانه است و نه رسانه می تواند ترجمان بسیار موفقی برای همه ابعاد دین باشد و نه منطقاً لازم است در تبلیغ دین فقط از رسانه بهره گرفت. بی توجهی به این نکته کلیدی

ص: 38

سبب خواهد شد آموزه های دینی ارائه شده به وسیله رسانه، کارایی، توفیق و جذابیت لازم را به دست نیاورد و سبب مسخ و اضمحلال مفاهیم دینی گردد و حتی گاه نقض غرض گردد.(1)

سوم آنکه؛ رسانه های مدرن در فرهنگ غربی زاده شده اند و متناسب با عناصر و ساختارهای متناسب فرهنگ غربی رشد یافته اند؛ از این رو هرگونه به کارگیری آنها در فرهنگ و جغرافیای دیگر مثل ایران یا هرگونه تلاشی برای ارائه مفاهیم دینی نیازمند بازشناسی ماهوی آن است.

ص: 39

رسانه ها با نوعی بصیرت و نگرش انسانی شکل می گیرند و موقعی که این بصیرت و نگرش به هر دلیلی حذف شود، آن رسانه هم حذف می شود. عقلانیت، عنصر اساسی و هویت بخش یک رسانه پویا و پایدار است. معیار ارزش گذاری در مورد رسانه ها نیز عقلانیت موجود در آنهاست.

اسلام به عنوان دینی جامع و کامل، در مسیر ایجاد تمدنی عادلانه و توسعه یافته دارای جهان بینی خاص خود می باشد. آنچه که در تمدن اسلامی دنبال می شود دارای تفاوت های فراوان با دیدگاه های سنّتی و جدیدتر است. بر اساس اندیشه اسلامی، غایت نظام خلقت امری بسیار روشن و معنادار است و نظامی که انسان در آن به سر می برد معطوف به هدفی مشخص است. به عبارتی دیگر، در جامعه اسلامی همه اهداف و لوازم در سایه یک هدف مطلق، یعنی خداوند متعال قرار می گیرند و همة مسایل جامعه از جمله زندگی و رفاه دنیوی معطوف به چنین هدف غایی و نهایی تعریف می شود.

بنابراین رسانه در صورتی دینی محسوب می شود که بتواند نسبت خود را با هدف جامعه اسلامی تعریف کند. حاصل آن که تمامی ابزارهای رسانه ای باید با توجه به رویکرد آنها به آن غایت نهایی مورد توجه قرار گیرند.

از جمله خصوصیات اصلی رسانه با رویکرد اسلامی، توسعه در جهت بسط عبودیت است. بر اساس این مفهوم؛ رفاه، آزادی، تعامل و اشتراک همگانی در رسانه باید به گسترش بندگی و عبودیت در تمامی ابعاد و لوازمش منجر شود. خصوصیت دیگر این نگرش اسلامی، توجه به افزایش امکانات و توانمندی های مادی است. از آنجا که در شریعت اسلامی، مسیر بندگی خدای متعال و کسب آخرت از زندگی این جهانی می گذرد، این مفهوم از تمدن با انزوا و کناره گیری از دنیا و فعالیت های عادی زندگی منافاتی جدی دارد. به عبارتی دیگر در دین اسلام، غایت بندگی در ارتباطی وثیق با فعالیت های دنیوی است و لازمة شریعت اسلامی برای دستیابی به غایت بندگی این است که با حفظ زندگی دنیوی و از متن همین زندگی، مسیر سیر و سلوک دنبال

ص: 40

شود. هدف اسلام ارائه راهی متفاوت است که بر اساس آن، هم توسعه زندگی مادی فراهم می شود و هم این مسئله مانع از نیل به اهداف معنوی نمی شود.

الهی یا قدسی بودن یک رسانه، سبب نمی گردد که کارکرد دنیوی و این جهانی آن رسانه از دست رود. یک رسانه - چه سکولار و چه اسلامی- نمی تواند خود را از زندگی دنیوی و امورات این جهانی فارغ کرده و با تمرکز صرف بر مسایل آن جهانی، داعیة تمدن داشته باشد.(1)

رسانه اسلامی، به حکم وصف اسلامی، رسانه ای است که با اسلام نسبت دارد. نسبت یک رسانه با اسلام ممکن است نسبت محتوایی و درونی یا بیرونی و غیر محتوایی باشد. منظور از نسبت محتوایی و درونی یک رسانه با اسلام آن است که محتوای درونی برنامه های ارائه شده در رسانه با محتوای درونی اسلام نسبت ایجابی داشته باشد. برنامه هایی نظیر تبیین قیام عاشورا و بیان احکام از این قبیل اند؛ به این دسته از برنامه ها می توان «رسانه اسلامی از درون» نام داد. این برنامه ها مبادی و مسائل خود را از قرآن و روایات اخذ کرده اند.

رسانه های اسلامی از بیرون لزوماً رسانه هایی نیستند که محتوای آنها از معارف اسلامی سیراب شده باشد، گرچه لزوماً استفاده از معارف اسلام در آن منتفی نیست. برای نمونه، برنامه های مربوط به پزشکی، مطلوب اسلام است و از این رو می توان آن را برنامه ای اسلامی نامید. یا موضوعاتی از قبیل شیمی و فیزیک و ریاضی که برای پیشرفت جامعه اسلامی مورد نیازند، برنامه هایی هستند که به دست آوردن آنها واجب کفایی است، از این رو آنها را می توان اسلامی نامید.

اهداف، سیاست ها و روش شناسی رسانه اسلامی در پرتو نگرش های اسلامی آن به جهان، زندگی و انسان، توجیه پذیر است. همچنین اندیشه اسلامی، تعیین کنندة کارکردهای عمومی و اختصاصی رسانه، سبک ها، ابزارها و شیوه های نمایش برنامه ها

ص: 41

و اخلاق و ضوابط حاکم بر آن است. نگرش اصیل، رسانة اسلامی را نظامی جامع و کلی در نظر می گیرد و از این منظر، اهداف و انگیزه های آن را تعیین می کند. پس شبکة تلویزیونی اسلامی، شبکة اختصاصی مذهبی صرف نیز نیست. شبکة اسلامی، شبکه ای است که کاملاً بر مبنای آموزه های مذهبی و موازین اخلاقی شکل گرفته است.(1)

ص: 42

می کند.

دین اسلام، مجموعه معارفی است که تنها به حوزة شریعت، احکام و تکالیف منحصر نمی شود، بلکه شامل تمام حوزه هایی می گردد که مربوط به حیات انسانی ارزش ها، احکام و عقاید دینی باشد؛ بنابراین دین اسلام تبیین کنندة احکام توصیفی، ارزشی و تکلیفی در دو حوزة روابط فردی و اجتماعی است.

توجه به این نکته بسیار ضروری است که برای تحقق احکام نورانی اسلام، تنها دستیابی به ساحت نظام معارف و حقایق اسلامی کفایت نمی کند، بلکه علاوه بر نظام معارف باید اندیشه، علوم و دانش های اسلامی جهت تبدیل کیفیات (احکام اسلامی) به کمیات، شاخصه ها و برنامه های اجرایی، مبتنی بر نظام معارف، تولید گردد.

ماهیت رسانه دارای یک هویت یکپارچه است؛ از این رو نمی توان در مباحث رسانه ای از رسانة دینی سخن گفت و در مباحث روشی از اهداف غیردینی سخن راند، این کار به معنای دو پارچه شدن رسانه است و نهایتاً منجر به حذف مفاهیم مبنایی به نفع مفاهیم روشی و کاربردی خواهد بود. بنابراین تحول در مباحث رویکردی و روشگانی به رسانه از ارکان حیاتی و الزامات رویکرد دینی به رسانه است.(1) بنابراین اگر متدلوژی علوم در جامعه ما تغییر نکند ربط بین اسلام و عمل عینی قابل اثبات نخواهد بود و اگر با همین روش تحقیق موجود بخواهیم اقدام به مهندسی رسانه دینی نماییم مجبور به عقب نشینی از اهداف آرمانی خود خواهیم شد.(2)

به عبارتی از مشخصه های مهم ایدة رسانه دینی، توجه به ضرورت علوم و دانش های متناسب با مهندسی رسانة دینی است؛ به دیگر سخن مهندسی رسانه دینی تنها به استنباط نظام معارف محدود نمی شود، بلکه جهت اجرایی شدن آن در

ص: 43

جامعه باید از دانش های گوناگون بهره گرفت.

همچنان که غرب برای تحقق ارزش های مادی یا دین گریز خویش و ساخت تمدن مادی به تولید علوم و دانش های سکولار دست یازید، پایه گذاری رسانه دینی نیز نیازمند ابزارهای علمی و کارشناسی های متناسب با نظام ارزشی و هستی شناسی اسلامی است.

ص: 44

ص: 45

ص: 46

ص: 47

اندیشه های آخرالزمانی و «آخرت شناسی»(1) پیوندی وثیق یافته و به هنگام طرح مقوله ای از مقولات مذکور، خواه یا نا خواه دیگر مقولات و معانی مرتبط با آن نیز به میدان بحث و تأمل وارد می شوند. جستجوی تاریخی در آیین های هندی – چینی، آیین زرتشت، آیین های آفریقایی و آمریکای جنوبی و به ویژه ادیان ابراهیمی نشان می دهد که آنها گردش زمان و گردش تاریخ را متوجه و معطوف به مرحله ای می دانند که گویی یا از طریق بازآفرینی و یا در اثر تحولی شگرف و تکان دهنده، دنیایی جدید پدید می آید و عالم نوپدید یا نتیجه خواست و مشیت الهی و اراده مافوق طبیعی است و یا نتیجه تلاش خود بشر برای تحقق جامعه آرمانی است.(2)

به طور خاص در ادیان ابراهیمی اندیشة جامعه آرمانی، مدینه فاضله – و به اصطلاح آگوستینوس «شهر خدا»(3) - با مفاهیمی چون «خیر و شر»، «ارادة الهی»، «ایمان و شرک» و به ویژه «نجات و رستگاری» و«داوری و جزا» آمیخته است و گویی تحقق و تأسیس مدینه آرمانی، ترجمان تقدیر الهی در جهت دادن به حوادث و رویدادهای تاریخی و امور عالم است.

در دهه های متمادی و به ویژه در چند سال اخیر، تلاش زیادی جهت ارائه تصاویری تقریباً واحد از این موعود به جهانیان، به گونه ای که تمام گروه های متنوع را در جوامع تحت تأثیر قرار دهد، قابل مشاهده است. عده ای چون تافلر، فوکویاما و هانتینتگتون موعود جهان را در قالب تفکرات و مدل های سیاسی و اجتماعی معرفی می نمایند. و عده ای دیگر چون گردانندگان هالیوود موعود جهان را در برخی از آثار دیداری و شنیداری خود به صورت یک موجودیت حقیقی، چون کشور آمریکا

ص: 48

می شناسانند.(1)

نگاهی گذرا به رسانه های غربی در عرصة منجی و موعود روشنگر این حقیقت است که آنان در تلاش اند گفتمان مسلط، گوی مدعی بودن ترسیم پایان تاریخ را از شرقی ها برباید. اگر از ادبیات رسانه ای استفاده کنیم، باید اذعان کرد که یک بلوک تصویری، ماندگاری محدودی در ذهن و جامعه می تواند داشته باشد، اما محصولات دیداری و شنیداری که جنبه سرگرمی دارند و از جلوه های ویژه و نشانه شناختی پیچیده استفاده می کنند، ماندگاری بیشتری خواهند داشت.پس قاعده به ما چنین می گوید که آثار معناشناختی و تصویرسازی از ایرانیان و مسلمانان که در این فیلم ها مشهود است، تا مدت زیادی در اذهان مردم جهان باقی خواهد ماند.

آینده گرایی از مضامین مهم و مورد توجه در غرب است. با وجود غفلت سینمای ایران، در هالیوود اهتمام جدی به مسئله آینده گرایی وجود دارد و از سال 1923م اولین تولید سینمایی با مضمون مرتبط با آخرالزمان تولید شده است و در دهه نود میلادی شصت درصد آثار پرفروش از جمله آثاری بودند که مباحث آخرالزمان را مطرح می کردند. در این آثار، تمام بخش های تورات و انجیل که در آنها مضامین مرتبط با آخرالزمان آمده، به وسیله هالیوود به فیلم تبدیل شد.(2)

سال هاست که مسیحیان و یهودیان دنیا را آماج تبلیغات، سخنان و ایدئولوژی های منجی گرایی خویش قرار داده اند. به همین دلیل ایجاد یک روش و ساختار مناسب که سه مؤلفه به روز بودن، انعطاف داشتن و جذابیت را با خود همراه داشته باشد، از مهم ترین و ضروری ترین پیش نیازهای ترویج آموزه مهدویت در عرصه بین الملل است. آموزه مهدویت ظرفیت های بالایی دارد که هر چه زمان می گذرد، امکان

ص: 49

استفاده از بخشی از آن به دلیل رقابت و پیش دستی دیگران از میان می رود.

فقدان تصویر یا ترسیم کامل از دستگاه و نظام آرمانی جامعة شیعی می تواند در زمانی که گفتمان رقیب به شدت در حال اشباع جهان به تصویر و ترسیم سازی جامعه آرمانی خود است، ما را در یک حالت انفعالی فروبرده و از قدرت تهاجم فرهنگی به تدافع بکشاند و از فعال بودن به انفعال سوق بدهد.

با مروری بر رسانه های غربی متوجه می شویم که برنامه های خاص و مدونی برای تحریف اندیشه موعودگرایی وجود دارد. با توجه به تأثیری که تصویر و سینما در اقناع مخاطب دارد بروز و ظهور این تحریف در فیلم های ساخته شده هالیوود است. فیلم های متعددی نظیر: «روز استقلال»، «پیشگویی های نوسترآداموس»، «نشانه ها»، «زندانی»، «ماتریکس»، «پایان روزها»، «جنگ دنیاها»، «ارباب حلقه ها»، «2012»، «آگاهی»، «آخرالزمان»، «روح»، «روی خط سبز»، «رمز داوینچی»، «هنکاک»، «کتاب الی» و «سفر به سرزمین موعود».

در این جا می سزد، نکاتی هرچند مختصر یادآوری گردد:

1.آنچه در اندیشه هالیوودی که مبتنی بر اندیشه غربی است، از پایان تاریخ تبلیغ می شود، تنها استیلای غرب و باقی ماندن پیروان این فرهنگ در آخرالزمان است. در این گونه فیلم ها با این نکته روبرو می شویم که افراد و یا موجوداتی شرور و شیطانی در زمین شرارت ایجاد خواهند کرد و پس از گذشت زمان و درحالی که مردم از این موضوع غافل هستند، آمریکا به عنوان ناجی ظهور می کند و جهانیان را نجات می دهد.(1)در این گونه فیلم ها دیگران چاره ای جز کرنش در مقابل توانایی های تمدنی و فنّاورانه غرب به ویژه آمریکا را ندارند. این گونه فیلم ها از جلوه های ویژه و صحنه های مجازی بیش از اندازه استفاده می کنند تا مخاطب را مفتون و مسحور

ص: 50

برتری منجی گری قهرمان داستان کنند. تولیدات بسیاری نظیر: آرماگدون، نارانیا، بیگانه، ترمیناتور، ارباب حلقه ها، هری پاتر، مومیایی و  ایندیاناجونز همه معرف تفکر ارزشی آخرالزمان با جدال خیر و شر است.(1)

2. در فیلم هایی از این سبک، منجی جهان، شخصیتی انسانی، ولی نه مقدس و درعین حال، خیالی و افسانه ای و گاه با کالبدی ماورای انسان است.(2)

3. در برخی از فیلم های آخرالزمانی راه نجات انسان ها از مشکلات متعددی که با آن روبرو هستند زندگی در شهر صهیون است. و البته به خوبی دانسته می شود که این واژه تداعی کننده کوه صهیون و البته اعتقاد خاص یهودیان به حوادث آخرالزمان است. فیلم های سه گانه «ماتریکس»(3) در بر دارنده چنین مضمونی است.

یا برای نمونه، در مجموعه هری پاتر، حفظ راز جام مقدس و خانقاه صهیون و ظهور موعودی از نسل عیسی مسیح و مریم مجدلیه برای آخرالزمان در لوای داستانی کودکانه و جادو و جنبل پنهان شده است. سرانجام پرده های هنر و فانتزی و افسانه و سرگرمی کنار زده می شود و آرمان های ایدئولوژیکی گروهی آشکارا پدیدار می گردد که در این روزگار، با عنوان «اونجلیستها» از پس گذشت قرون و اعصار،

ص: 51

اهداف دیرین حکومت جهانی صهیون را دنبال می کنند!

4. در سینمای هالیوود، فرجام جهان ترسناک و مملو از وحشت و مرگ و خون ریزی و قتل عام جلوه داده می شود. نبرد نهایی و آخرالزمان در سینمای غالب بر جهان یک جنگ اتمی بزرگ و نابودی میلیون ها تن انسان است. در بیشتر این فیلم ها آمریکا از سوی یک دشمن فرضی و خیالی به شدّت مورد تهدید و هجوم قرار می گیرد و پس از آن دنیا و تمدن بشری رو به نابودی و نیستی می رود.(1)

5. سردمداران کفر جهانی و شیطان بزرگ با سفارش مسیحیان صهیونیست می خواهند با طرح موضوعات آخرالزمانی خود را در صف اول مشتاقان ظهور منجی و بازگشت و رجعت مسیح قلمداد کنند. هالیوود این موج جدید منجی محور و آخرالزمان گرایانة مسلمانان را، در صف اول دشمنان خود ترسیم و تجسم می کند و تحت پوشش و تلاش معنوی و دینی، بزرگ ترین جنایات را در عراق و فلسطین و دیگر نقاط دنیا انجام می دهند.(2)

6. بسیاری از این تصویرسازی ها ریشه در ادبیات دارد و ناشی از انتشار کتب علمی- افسانه ای نویسندگانی چون «ژول ورن»،(3) «ری برادبری»،(4) «هربرت جرج ولز»،(5) «آرتورسی کلارک»(6) و تعدادی دیگر از نویسندگان رمان های علمی – تخیلی غربی دارد. در تمام این آثار تنها بر این نکته تأکید شده که غرب سفیدپوست به دلیل دسترسی به علم و فناوری و پیشرفت های فناورانه بر همه چیز مسلط شده و می تواند

ص: 52

و حق دارد که بر همه ارکان عالم هستی، چنگ بیندازد.(1)

7. ضدیت با عنصر ایرانیت نقش بسیار مهمی در ساخت منجی بشریت در این فیلم ها ایفا می کند. به عبارتی خط فرهنگی ترسیم منجی موعود باید مسیر خود را از طریق معارضه با تمدن ایرانی سامان می داد، چرا که مسئله سرشکستگی غرور ملی آمریکایی ها در ماجرای گروگان ها در دهه 1980 میلادی نیز باید در این گفتمان حلاجی شود.در این فیلم ها برتری فرهنگی غرب، منجی بودن انسان غربی و دوتایی «ما» و «دیگری» در آنها مشهود بوده و مقابله گفتمانی با تاریخ و تمدن ایران، جانمایه فیلم بوده است.(2) ابتدا در سال 2004، فیلم اسکندر ساخته می شود که جانمایه آن، تکرار حادثه تاریخی پایان جنگ های ایران و یونان با پیروزی اسکندر مقدونی است. در این فیلم، تعارض های مکرر خاطره جمعی غرب را نسبت به تمدن ایرانی می توان مشاهده کرد؛ چون ایرانیان را مکرراً در دیالوگ فیلم، بربر تلقی می کنند. این در حالی است که بربرها مشهور به بی تمدنی بودند و از این رو یونانی ها نباید آرزوی تسخیر سرزمین پارس را در فیلم «اسکندر» در سر می داشتند و حتی در دیالوگ فیلم نیز این تعارض قابل مشاهده است. جماعت ایرانی چه در داخل و چه در خارج به این فیلم واکنش مشهودی نشان نداد. زمانی که فیلم 300 در سال 2007 ساخته شد، توجه ایرانی ها به این نکته جلب شد که چرا ایرانی های مسلمان این چنین در فیلم لگدکوب شده اند؟(3)

فیلم هایی نظیر «شبی با پادشاه»، «پادشاه ایران» و «کشتی گیر» در این دسته می گنجند. در برخی از این فیلم ها هدف، منکوب کردن تمدن ایران نیست، بلکه

ص: 53

نمایش ناتوانی های ملتی است که در تاریخ معاصر از کاروان پیشرفت به سوی پایان تاریخ بازمانده است و دیگر نای منجی شدن ندارد. فیلم «کرش»(1) و «آسترویا» در این قسمت جا می گیرند.(2)

ص: 54

پیشرفت علم و فناوری و تمدن جدید با ره آوردهای علمی، فنی و مادی اش، «تعالی زدایی» را از اندیشه و عمل بشر جدیدآغاز کرد که نتیجه محتوم آن، خلأ معنا و بحران روحی و معنوی در افراد بود. در هیچ تمدنی، همانند تمدن جدید این گونه از این نکته ها غفلت نشده است که: دنیا برای چیست؟ ما از کجا آمده ایم؟ آمدنمان بهر چه بود؟ به کجا می رویم؟

و شاید بهتر است بگوییم دنیای امروزه نخستین تمدنی در تاریخ است که به پرسش «معنی زندگی چیست؟» پاسخ داده است.

با تعمق در تحولات جاری بین المللی و سرخوردگی بشر از تمدن جدید و محصولات مخرب آن؛ ناتوانی این تمدن در ساماندهی زندگی انسان معاصر و در نتیجه، رویکرد وی را به دین و معنویت به خوبی در می یابیم. بی گمان در آشوبستان دوران جدید، حکومت دینی و جامعۀ دینی یگانه پناه و تکیه گاه انسان بحران زدۀ معاصر است.

بوروکراسی و بازار جهانی، این قفس های آهنین، چنان ما را اسیر کرده اند که امکان شکل دادن به سازمان اجتماعی به هر صورت دیگر و امکان شکوفایی بشر را کمتر کرده است. در این قفس های آهنین روزنه های امید هرچه تنگ تر می شود؛ فضای سیاست بسته تر می شود و توانایی ها برای تغییر جهان، کمتر شده و تقریباً از میان رفته است.(1)

از عمده دلایلی که ضرورت مهندسی رسانه زمینه ساز را اثبات می کند؛ جوهره و گسترة تمدن مادی موجود است که سابقة طولانی دارد؛ تمدنی که بیش از سیصد سال کارکرد مادی گرایانه خود را به اثبات رسانده است. و از طرفی امروز تبدیل به یک معضل و مشکل جهانی شده تا جایی که ذهن نقادان غربی را نیز به خود

ص: 55

مشغول کرده است.(1) نقش و جایگاه رسانه زمینه ساز در این راستا، بازنمایی دنیایی است که در سراشیبی سقوط قرار دارد، و تمدن موجود غرب، درصدد زیبا جلوه دادن آن است.

به هر روی تحولات جهانی نشان دهندة نیاز و عطش شدید جوامع بشری برای زندگی در جامعه ای مطلوب است؛ نیاز و عطشی که با توجه به بن بست های مکاتب فکری بشری، طرح آموزه مهدویت را در عرصة جهانی الزامی می کند؛ اگرچه برای خروج از کندی و رخوت نبض این حرکت جهانی، دهه هایی چند و یا حتی چند قرن، زمان لازم باشد.

گفتنی است که در دنیای متمدن امروزی خدایان بسیاری ظهور کرده اند که مشهورترین آنها «علم» است و البته نه علم خدا بنیاد، بلکه علم خود بنیاد و بریده از وحی و هدایت الهی. سؤال این است که غرب مدرن و بالیده از رنسانس و تحت ولایت علم و فناوری، اکنون در کجاایستاده است؟ در قلعۀ تعالی یا در حضیض انحطاط؟ ره یافته است یا سرگردان؟

تنها نیم نگاهی فارغ از مشهورات زمانه که ظواهر را به کناری زند، و به اعماق بنگرد کافی است تا دریابیم که خدای علم در ولایت و سرپرستی دنیای امروز، با ناکامی هایی بس جانکاه و انسان سوز مواجه بوده است. علم مدرن اگرچه به مدد موعود خود فناوری «آسانی» را به بشر مدرن، عرضه کرده است، اما «آسایش» را هرگز! و آنچه جان و روح آدمی را تابناک و متبلور می کند، برق ظواهر و ابزار قدرتمند و امکانات انبوه مادی است یا جذبه درخشش معنویت و غایت اندیشی؟

گرچه مدل های مادی موجود توانسته اند از یک سو، بشر این سده و سده های اخیر را در هاله ای از تردید نسبت به کارآمدی مکاتب ناب الهی قرار دهند و از دیگر سو،

ص: 56

بخشی از نیازهای فردی و اجتماعی انسان را بر محور مادیات پاسخ دهند؛ اما قطعاً از پاسخ گویی به نیازهای فطری بشر، ناتوان اند. این واقعیتی است که هیچ گاه به صورت جدی، چه در مقام و چه در عمل، طراحان و معماران تمدن مادی آن را دنبال نکرده اند. اصولاً تفسیر آنان از فطرت ناب بشری، با آنچه مکاتب توحیدی معرفی می کنند، بسیار متفاوت است.(1)

براین اساس ناکارآمدی مدل های مادی و ارائه تفسیر نامتناسب با فطرت بشری دلیل روشنی بر ناتوانی این مدل ها در تحقق و توسعه اهداف جامعه الهی و اسلامی است. البته تردیدی در توا نمندی این الگوها در حاکمیت بخشیدن به نظام ارزش مادی نیست، ولی این روش ها مبتنی بر پیش فرض های مادی خود برای تعالی عبودیت انسان ها و جوامع طراحی نشده اند. این واقعیت نیز می تواند عزم اندیشمندان جامعه اسلامی را برای تدوین ساختار الهی- اسلامی رسانة زمینه ساز بیشتر کند.

ص: 57

انسانی، در معرض تندباد «منطق بازار» در حال فنا شدن و به یغما رفتن است. آنچه همگان را رنج می دهد، آن است که این پدیده، نه تنها واجد کمال نیست، بلکه بشر امروز را با قساوت تمام به سوی کژ راه های گمراهی و ضلالت سوق می دهد. پیامدهای منفی «جهانی سازی» چنان شناخته شده و روشن است که طرفداران جهانی سازی هرگز نتوانسته اند پیرایه های منفی آن را منکر شوند. جهانی شدن تجارت های شیطانی و ناشایست (تجارت شیطانی اعضای بدن انسان، تجارت کودکان، مواد مخدر، اسلحه، زباله های سمی، دارو، دختران و زنان)، شکل گیری سلطۀ جهانی (تسلط بر نهادهای بین المللی، در اختیار گرفتن اقتصاد جهانی، سلطۀ رسانه ای)، جهانی شدن مشکلات (جهانی شدن فقر و بیکاری، شیوع بیماری های جدید، استفاده بی رویه از طبیعت، تخریب محیط زیست)، هنجار زدایی جهانی (هویت زدایی، مسخ ارزش های دینی و ملی، تحمیل گسترده فرهنگ غرب) و جهانی شدن فعالیت های سازمانی و گروهی (جهانی شدن فرقه ها و گروه های ساختگی منحرف، جهانی شدن فعالیت های باندهای مافیایی، جهانی شدن فعالیت شرکت های چندملیتی) از جمله پیامدهای منفی جهانی سازی است.(1)

شرایطی که این عصر برای انسان پدید آورده، چندان پیچیده و پر گره شده که بسیاری از نیازهای نخستین و اجتناب ناپذیر، بی پاسخ مانده است.

عواملی که در درخواست و طلب آگاهانه و عاشقانه «ظهور منجی و مصلح الهی» از سوی بیشتر انسان ها دخیل است عبارت اند از:

- مشکلات دائمی جهان چون جنگ ها، عداوت ها، کینه ها، نابرابری ها، نابسامانی ها و ستم ها؛

- نیازهای ضروری بشر در زمینه اقتصاد، سرمایه گذاری، ارتباطات، بهداشت و رفع

ص: 58

فقر مادی و معنوی؛

- الزامات و بایسته های جهان در زمینه نزدیک ساختن فرهنگ ها، علوم، افکار و اندیشه ها و تربیت اخلاقی؛

- تجارب گذشته انسان ها در نقص و ضعف حکومت ها و دولت ها، جنگ ها و ستیزه جویی ها.(1)

اما در این میان، بین الگوی حکومت مطلوب اسلام «حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)» و الگوی ناشی از اندیشۀ بشری «جهانی سازی» تفاوت های جدی وجود دارد. آرمان ها و آرزوهای بشر در طول تاریخ، به خصوص در عصر جهانی سازی، تنها و تنها در حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) تحقق خواهد یافت. هیچ یک از نهادها و سازمان های بین المللی و قدرت های بزرگ جهانی، توان و شایستگی ادارۀ مطلوب جهان را ندارند و بشر در اضطراب آینده خود به سر می برد. حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) پاسخی است به بشر از نگرانی آینده خود. از این منظر می توان چنین ادعا کرد که تشکیل حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) محصول یک جابه جایی بنیادین در اصول راهبردی جامعه جهانی است. جابه جایی قدرت سخت افزاری با قدرت نرم افزاری ایدئولوژی اسلامی.(2)

اگر روزگاری چگونگی تحقق حکومت جهانی اسلامی با خرق عادت همراه دانسته می شد انسان عصر جهانی سازی چنین امری را می تواند به عیان مشاهده کند و در جهت تقویت اعتقاد خود به آموزه مهدویت از آن بهره بگیرد. به عبارتی مهم ترین کارکرد جهانی سازی در این زمینه برجسته سازی و فهم پذیرتر ساختن ابعاد جهان شمول حکومت آرمانی اسلامی است. اینک انسان ها خود به این نتیجه رسیده اند که لازم است تمامی انسان ها هماهنگ با یکدیگر و در جامعه ای مشترک

ص: 59

زندگی کنند.(1)

در مهندسی رسانه زمینه ساز بر جهان شمول بودن مهدویت تأکید فراوانی می شود. روزگار کنونی شرایطی را پدید آورده است که مخاطبان رسانه این ویژگی مهم اندیشة مهدویت را به درستی درک می کنند.

ص: 60

مالکیت بزرگ ترین خبرگزاری های جهان مانند آسوشیتدپرس، یونایتدپرس، رویترز و فرانس پرز، متعلق به سرمایه داران صهیونیستی و یهودی در دنیا است.(1)

رسانه ها اکنون به عنوان مهم ترین سلاح در کشورگشایی و جهان خواری عمل کرده و بسیاری از خاک ریزها را بدون شلیک گلوله ای فتح می کنند. سردمداران آمریکایی و غربی آن قدر مطمئن به سلطه رسانه ای خود هستند که رسانه های خود را «سلاح بزرگ» نام گذاری کرده اند. خبرگزاری ها، روزنامه ها و مجلات خبری در کنار شبکه های عظیم و متنوع رادیو- تلویزیونی و پایگاه های اینترنتی به طور مداوم خوانندگان، شنوندگان و بینندگان خود را در بمباران تبلیغاتی قرار می دهند تا مخاطبان را در معرض انواع اطلاعات هدایت شده، قرار دهند.(2)

دروغ بافی و تبلیغات منفی از شیوه های همیشگی رسانه ها برای پیشبرد اهداف سیاسی در کشورهای هدف است. برای نمونه در همان زمانی که نیروهای نظامی اسرائیل به طرز وحشیانه ای به اردوگاه های فلسطینی در غزه یورش می بردند، رسانه های غربی با کمال خونسردی اعلام می کردند: «عملیات نظامی اسرائیل در غزه تنها حماس و گروه های تروریستی دیگر را مورد حمله قرار می دهد».(3)

ص: 61

برخی از اهداف استعمارگران برای سلطه همه جانبه بر رسانه ها عبارت اند از:

- پنهان ساختن چهره زشت و اهداف زشت تر استعماری در پشت مفاهیم زیبا و انسان دوستانه ای چون دموکراسی و حقوق بشر؛

- دلسوز جلوه دادن قدرت های غربی در اندیشه، باور و اذهان ملت ها؛

- تحمیل فرهنگ غربی و تخریب فرهنگ های ملی کشورها؛

-  القای ناتوانی در ذهنیت ملت های توسعه نیافته.(1)

طبیعی است که با چنین سلطه ای بر رسانه ها از سوی سردمداران غربی انتظار تبلیغ و ترویج جهانی مکتب انتظار موعود نیز، انتظاری غیر معقول به نظر می رسد. در این راستا تلاش برای تبلیغ جهانی انتظار موعود در رسانه از جمله آرمان های رسانة زمینه ساز محسوب می شود.

ص: 62

صاحب نظران را به شدت به خود معطوف داشته تأثیرات وسیع و غیرمنتظره ای است که انقلاب اسلامی در میان غیرمسلمانان به ویژه در جوامع غربی بر جای گذاشته است.

تحقق انقلاب اسلامی ایران در دوره توسعه سکولاریسم و لائیسیته و همچنین در دوره گسترش قدرت لیبرالیسم و سازوکار زندگی مدرن مبتنی بر تمدن آمریکایی و غربی و قدرت سیاسی شاه در قلمرو ملی و منطقه ای و همچنین در جامعه ای که «قدرت مردم» به عنوان عامل تغییر اجتماعی، کاملاً ناشناخته بود، یک امر استثنایی و تغییر بزرگ تاریخی یا امر تمدنی عظیمی محسوب می شود که جایگاه آن ناشناخته مانده است.

 امام خمینی رحمة الله با هدایت و رهبری بزرگ ترین انقلاب مردمی در واقع آغاز گر عصر تجدید حیات دینی و معنوی بشر عصر حاضر گردید؛ عصری که به حق باید مقدمه حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) دانست. امام خمینی رحمة الله در تبیین این رویداد بزرگ تاریخ می گوید: «انقلاب ما محدود به ایران نیست، انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منت نهد و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد».(1)

عصر انقلاب اسلامی، عصر تاب و تب مضاعف بشر برای درک ظهور حجت بن الحسن العسکری(عج) است؛ در این عصر «گویا جهان مهیا می شود برای طلوع آفتاب ولایت از افق مکه معظمه و کعبه آمال محرومان».(2)

با این حال باید جستجوگر این واقعیت باشیم که رویکرد به آموزه مهدویت در دوران غیبت کبرا با کاستی هایی همراه بود از جمله:

1. تا قبل از انقلاب اسلامی، برداشت منفعلانه و انزواگرایانه از مفهوم انتظار یکی

ص: 63

از عوامل رکود و انفعال و انزواطلبی سیاسی شیعیان بود. انتظار منفی و تعطیلی حکومت مشروع در مدت طولانی، بر اندیشه اندیشمندان شیعه چیره گشته بود؛ به نظر می رسد تجربه تاریخی این نگاه، شیعه را به این ذهنیت رسانده بود که تنها دو مدل حکومت وجود دارد، حکومت امام معصوم علیه السلام و حکومت امیر ستمگر که نمی تواند مشروع باشد.

2. در این دوران اندیشه مهدویت به عنوان یک گزاره دینی مورد بحث و بررسی قرار می گرفت. بدین معنا که رویکرد غالب اندیشمندان معطوف به موضوعات، مسائل، روایات، توقیعات، ادعیه و دیگر مسائل مهدوی به صورت موردی و جزیی بود.

3. نگاه سطحی و عاطفی به آموزه مهدویت، رویکرد غالب در این دوران است. رهیافت نقل گرایانه محض و احساسی از آموزه مهدویت سبب می شود که با نقلیات و روایات تاریخی «متهافت» و «متناقض» از مهدویت مواجه شویم که اساساً تحلیل عقلانی دربارة آن دیده نمی شود. این خود عاملی می شود تا به عمق اندیشه مهدویت نظر نداشته باشیم. عوامل تاریخی خاص از جمله مهجوریت و مغلوبیت سیاسی _ اجتماعی در قرون متمادی، عاملی شد تا شیعیان، رویکردی «عاطفی» به آموزه مهدویت داشته باشند؛ در نتیجه از کانون اندیشه مهدویت، کمترین بهره برداری معرفتی _ معنویتی انجام شود.(1)

به هر روی انقلاب اسلامی ایران زمینه و بستر مهمی را برای رویکرد کلان رسانه ای به آموزه مهدویت مهیا ساخته است.

ص: 64

ص: 65

ادیان مختلف مانند: یهود، مسیحیت و زرتشت و حتی مسلک هایی همچون برهما و بودا نشانه این است که زندگی در یک جامعه آرمانی خالی از ظلم و ستم ریشه در نهاد بشریت دارد.

با این اوصاف به رغم اختلافات اجتناب ناپذیر و مشکلات و کاستی های برخی از آنها، اصل منجی گرایی به منزلة حقیقتی همگانی، توان لازم برای پیوند و اتحاد میان انسان ها را دارد و می تواند مرزهای جغرافیایی را درهم شکند، گونه ای از وحدت مرام و عقیده بین پیروان سنّت های گوناگون را در پی آورد و با فروغ خود، چراغ اتحاد و یگانگی را روشن سازد.

سوگمندانه باید اعتراف کرد از ظرفیت و قابلیت همگانی بودن اندیشه موعودگرایی در تبلیغ جهانی اندیشه نجات گرایانة مهدویت استفادة بهینه نشده است.

ص: 66

صهیونیسم مسیحی(1) عمیقاً احساس می کند که در آستانه پایان تاریخ و آخرالزمان اند و تمام تلاش خود را برای تسریع در وقوع آنچه باید پیش از ظهور دربارة عیسی اتفاق بیفتد، انجام می دهند. بر اساس این باور، حضور یهودیان در فلسطین دریافتی پیش گویانه از آن چیزی است که کتاب مقدس در خصوص بازگشت عیسی علیه السلام و برپایی ملکوت الهی وعده داده است. تمام ریشه های الهیاتی جنبش صهیونیسم مسیحی در همین باور نهفته است و دقیقاً همین اعتقاد است که تبلیغ می کند: کانون همه پیش گویی های وحیانی (کتاب مقدس) دولت اسرائیل است.(2)

ص: 67

جابه جایی ارزش ها و ضد ارزش ها و آرمان زدایی از جامعه مهدوی و کم رنگ شدن ارزش های مهدوی منجر شود.

رجوع به منابع دست دوم در زمینه مهدویت و همچنین کلی نگری به جای جزیی نگری در زمینه شناخت اندیشه مهدویت و برگزیدن شیوه تاریخی نگری در تحلیل این اندیشه را باید از جمله مهم ترین جنبه های آسیب زای شرق شناسان و دین پژوهان غربی دانست.(1)

موعود اسلامی، و به ویژه موعود شیعی دوازده امامی، در میان موعودباوری ادیان از ویژگی ها و جایگاه برجسته ای برخوردار است. گستردگی بحث از موعودباوری اسلامی و پیچیدگی خاص آن که معلول پیچیدگی دیدگاه ادیان است اقتضای آن را دارد که تبیین آموزه مهدویت با عنایت و گستردگی بیشتری پیگیری شود.

نزدیک شدن جوامع و تبادل روزافزون فرهنگی در جهان معاصر، تبیین آموزه

ص: 68

مهدویت در عرصه بین الملل را، به ویژه برای دست اندرکاران دین و فرهنگ، ضرورتی اجتناب ناپذیر ساخته است. امروزه با شمار فزاینده ای از پرسش ها و چالش ها در عرصه مهدویت روبرو هستیم که از ناحیه همین تبادلات فرهنگی پدید می آید.

این واقعیت را زمانی بهتر درک می کنیم که به یاد بیاوریم که ما به عنوان مسلمان، و به عنوان پیرو مکتب اهل بیت: برای درک میراث عظیم معنوی و فرهنگی حکومت جهانی ولی عصر(عج)، ناگزیر به ترویج این نسخه الهی برای سعادت بشریت هستیم.

ص: 69

می کند و علت و چرایی فعالیت ها را مشخص می کند. آنچه که در اصل محرک آدمی به سوی رفتارهای خاص است همان نیازی است که او را بی قرار می سازد و فرد را برای ارضای آن به تکاپو و تلاش برمی انگیزاند.(1)

هیچ فرایند روانی در انسان را نمی توان یافت که در واقعیت، صورت یا اثری از نیازها (و یا به بیان اجتماعی ارزش ها) را با خود به همراه نداشته باشد. چرایی رفتار ما ریشه در نیازهای ما دارد. وقتی انسان به چیزی نیاز دارد، در او یک فرایند روانی و معمولاً هدف محور شکل می گیرد که از آن به انگیزش تعبیر می کنیم. این فرایند دربرگیرنده اهدافی است که محرک عمل فرد و جهت دهندة آن است.(2)

در کلی ترین سطح تحلیل می توانیم رفتار انسان را واجد دو بعد نیرو و مسیر (جهت) بدانیم. بعد نیروزایی رفتار همان نیازها و یا انگیزه هایی است که فرد را در موقعیت های مختلف فعال می کند و به حرکت و جنبش  وا می دارد. جهت یا مسیر رفتار شیوه و صورت رفتار است برای نیل به هدف، ارضاء یا کاهش شدت آن حیطه مطالعه نیازها یا انگیزه ها، عرصه نیرو افزایی رفتار است.

انگیزش(3) را می توان عامل نیرو دهنده، هدایت کننده و نگه دارنده رفتار تعریف کرد.

ص: 70

به زبان ساده، انگیزش چیزی است که فرد را به پیش رفتن وا می دارد و تعیین می کند که به کجا باید رفت.(1)

روان شناسان، انگیزش را عامل درونی می دانند(2) که رفتار شخص را تحریک می کند و در جهت معین سوق می دهد و آن را هماهنگ می سازد.(3)

توجه و علاقه مندی به هدف، همچنین پی بردن به اهمیت و ارزش تحقق آن، از جمله عوامل انگیزشی است که به بروز رفتار و جهت دهی آن می انجامد. آموزة مهدویت بسته به دورنما و چشم اندازی که ارائه می دهد و متناسب با گرایش خاصی که در نهاد شخص پدید می آورد، شخص را برمی انگیزاند تا در مسیر تحقق چشم انداز توجه کافی مبذول دارد و به لوازم آن پایبند باشد. با این بیان، هر چه عوامل برانگیزاننده قوی تر و راسخ تر باشند، انگیزه فراگیر در التزام به رفتارهای متعالی و ارزش های دینی نیز قوی تر خواهد بود.

از مهم ترین متغیرهای مؤثر بر انگیزش، وجود یک سلسله باورها و ارزش های دینی است. این باورها نه تنها انگیزش افراد را شکل دینی می دهند، که حتی در قوت و تداوم بخشیدن به آن نیز نقش بالایی را ایفا می کنند. معمولاً انگیزه های نشأت گرفته از ایمان، از استحکام و دوام بیشتری نسبت به انگیزه های مادی

ص: 71

برخوردارند. در تاریخ زندگانی مؤمنان، موارد فراوانی از انگیزه های بسیار قوی، همراه با گام های استوار در مقابل دشمنان دین الهی، یافت می شود. از همه مهم تر، انگیزة برتر به رفتار ارزش برتر می بخشد و برعکس، انگیزة پست حتی رفتار به ظاهر شایسته را به انحطاط و بی ارزشی می کشاند.

داشتن هدف و انگیزه به عنوان اصلی ترین رکن برنامه ریزی، نقش هدایت و راهبری کلیه تلاش های فرد و سازمان را به صورت یک نقطه محوری بر عهده دارد. و مهم ترین دستاورد انگیزشی را به همراه دارد. یکی از خصوصیات و ویژگی های هدف، عالی بودن آن است. امیر مؤمنان امام علی علیه السلام در مورد ضرورت و اهمیت اهداف بلند و عالی می فرماید: «خیر الهمم اعلاها(1)؛ بهترین هدف ها، عالی ترین آنهاست».

شاید توصیه به داشتن اهداف عالی و بلند در روایات به این دلیل باشد که داشتن چنین اهدافی باعث افزایش انگیزه افراد برای به دست آوردن آن اهداف می شود. این نکته را نیز امام علی علیه السلام متذکر می شوند و می فرمایند: «علی قدر الهمم تکون الهموم؛(2) تلاش و کوشش ها به اندازه هدف ها خواهد بود». یعنی هر قدر هدف ها عالی تر باشند، انگیزه های افراد فزونی می یابد و تلاش و کوشش بیشتری برای دست یابی به آن اهداف می کنند؛ چرا که دست یابی به اهداف عالی و بلند، مشکل تر بوده و تلاش و کوشش بیشتری را طلب می کند. امام علی علیه السلام می فرماید: «من کبرت همّته، کبر اهتمامه؛(3) هر کس که هدفش بزرگ و مشکل باشد، تلاش و کوشش او بیشتر خواهد بود».

با تتبع در انگیزه های آدمی، به طور کلی سه سطح انگیزشی را در انسان ها می توان

ص: 72

تصور کرد؛ این انگیزه ها از پایین ترین سطح شروع می شود و تا عالی ترین سطح انگیزش پیش می رود. این سطوح به ترتیب عبارت اند از:

- انگیزه های مادی؛(1)

- انگیزه های تلفیقی؛

- انگیزه های معنوی و الهی.(2)

قدرت انگیزشی آموزه مهدویت در عالی ترین سطح انگیزشی، یعنی انگیزه های معنوی و الهی قرار دارد. اگر اهداف و مأموریت های جامعه در راستای اهداف و انگیزه های الهی باشند، در این صورت می تواند افراد را از سطح انگیزه های مادی، به مرتبه انگیزه های تلفیقی برساند و از این طریق، سطح عملکرد آنان را به لحاظ کمی و کیفی ارتقا بخشد. افرادی که دارای انگیزه های تلفیقی هستند و حتی بالاتر، انگیزه های الهی دارند، در مقایسه با کسانی که با انگیزه های مادی کار می کنند، تلاش و جدیت بیشتری از خود نشان می دهند و به مراتب، عملکرد بهتری خواهند داشت. انگیزه های الهی مانع هدر دادن و اسراف امکانات و منابع انسانی می گردد و افراد را برای نیل به اهداف، به شدت برمی انگیزاند.(3) قدرت انگیزشی باور به مهدویت

ص: 73

دارای چند کارکرد عمده است که می توان آن را در رفتار یک منتظر مشاهده کرد. انتخاب تکالیف و تلاش برای انجام اعمالی خاص متناسب با منبع انگیزشی، پشتکار و مداومت در انجام یک فعالیت و سعی در پیشرفت آن، موارد عمده این شاخص ها هستند. زیرا که روان شناسان تربیت بر این باورند که رفتاری که بر اساس انگیزش تقویت شود احتمال تکرار آن افزایش پیدا می کند.(1)

این نکته نیز افزودنی است که قدرت انگیزشی آموزه مهدویت سازه ای است که به طور مستقیم قابل مشاهده و اندازه گیری نیست، ولی وجود آن از رفتار شخص استنباط می شود.

بنابراین رسانه زمینه ساز به منظور ایجاد انگیزه در میان منتظران و ارتقای سطح عملکرد آنان در قبال ارزش های مهدوی باید جامعه منتظر قبل از ظهور را به عنوان هدف تمامی فعالیت ها در جامعه ترسیم کند.

ص: 74

چگونه این همه حوادث تلخ و شیرین توجیهی در خور و مقصدی ارزنده می یابد. یکی از مهم ترین عوامل معنادار کردن حیات تاریخی بشر بینشی است که اندیشه مهدویت به ما می دهد. آموزه مهدویت اجزا و عناصر حیات بشری را در یک ترکیب و سامانه معنادار و قابل فهم به گونه ای تعریف می کند که مانند یک تابلوی نقاشی یا هر چیز قابل درکی از این دست به نظر آید.

اندیشه مهدویت، سیر تمدن بشری را هدفمند دانسته و مهم تر این که با بشارت پیروزی صالحان و پرهیزکاران در آینده و ظهور امام حاضر، انگیزه درونی مضاعفی برای تلاش و استقامت، به انسان می بخشد.

مسائل و مشکلات مربوط به مبدأ و منشأ، چگونگی و چرایی سرنوشت ملت و فرهنگ و تمدن بشریت، اندیشه میلیون ها انسان؛ نیز مورد توجه همه ادیان اعم از الهی و غیر الهی در طول تاریخ بوده است. این واقعیت نمودار تلاش فزاینده ای است که در زمینه تفسیر های فرآیندهای تاریخی از سوی اندیشمندان و فیلسوفان هر جامعه ای صورت گرفته است. پرسش از معنای زندگی همواره برای انسان اندیشور مهم بوده است؛ به گونه ای که بی توجهی به این پرسش، موجب اوضاع و احوال شکننده ای می شود که امروزه آن را «بحران معنا» می خوانند.

اندیشه مهدویت فرجام متعالی و شکوهمند آینده جهان و سرمنزل متعالی و متکامل تاریخ بشری از دیدگاه اسلام است. اندیشه مهدویت در میان اندیشه های دینی، جایگاه رفیعی دارد؛ اندیشه ای است که رمز هویت شیعه به شمار می رود. و نگاهی جدی و عمیق به آینده جهان و بشریت دارد. در این آموزه، هدف و غایت تاریخ، سازوکار و محرک حرکت تاریخ و مسیر آن به درستی بیان شده است. اندیشة مهدویت در نزد شیعه دارای عناصر اصلی اعتقاد به وجود یک جریان کلی در نظام طبیعت و جهان، سیر تکاملی تاریخ و اعتقاد به پایان و فرجام خوش برای تاریخ

ص: 75

است.(1) این آموزة متعالی به گونه های مختلف به تصویر کشیده شده است اما از منظر نقش آن در معنابخشی به تاریخ کمتر به آن پرداخته شده است. و پیوند و رابطه این دو در محاق غفلت فرو رفته است. تبیین و ارائه آموزة مهدویت در چارچوب فلسفة نظری تاریخ افق های جدیدی فرا روی پژوهش گران و اندیشمندان می گشاید. مهم ترین ویژگی آموزه مهدویت در تبیین حرکت تاریخی و سیر تکاملی آن نقش اراده های انسانی در حرکت تکاملی تاریخ است. درحالی که مشکل نظریه های ارائه شده در فلسفه نظری تاریخ جبری بودن آنها و ادعای علمی بودن آنها است. درحالی که در اندیشه قرآنی حرکت تاریخ جبری نیست. آیات قرآن فرجام خوش و آیندة روشنی را برای تاریخ بشریت به تصویر می کشد. فطرت کمال طلب و حقیقت جوی انسان، او را به سوی تقرب الهی و اخلاق و معنویت سوق می دهد. این رویداد عظیم هنوز رخ نداده است. این انگاره در فلسفه متعالی تاریخ و نظریه «دولت جهانی مهدوی» مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

بنابراین هر جامعه ای یک دوره معینی دارد که آن را سپری می کند اما جامعه جهانی اگرچه با رکودها و وقفه های مقطعی روبروست ولی سیر نهایی آن صعودی و تکاملی است.(2) به دیگر سخن امت ها به وجود می آیند و دورانی را در حالات مختلف توحید و شرک سپری می کنند و سرانجام آفتاب عمرشان غروب می کند، اما در نهایت جامعه ای ایجاد می شود لبریز از عدل و برابری و تأمین کننده کمال و بقای انسان زیرا از منظر قرآن جامعه ها، تمدن ها و فرهنگ ها به سوی یگانه شدن و متحدالشکل شدن سیرمی کنند و آینده جوامع انسانی، جامعه جهانی تکامل یافته است که در آن بشر به کمال حقیقی و سعادت واقعی و انسانیت اصیل خود خواهد

ص: 76

رسید.(1)حرکت تاریخ باید به سمت تحقق هدف و غایت آفرینش که تحقق عبودیت و بندگی انسان و تقرب به خداوند متعال است باشد.

اسلام گستره تاریخ و مسیر حرکت تاریخ را در ستیزه جویی های حق و باطل و غلبه حق را فرجام این ستیزش تاریخی می داند. بر مبنای مکتب اسلام موضع گیری ارادی انسان در برابر دو جریان ولایت حق و باطل قرار دارد. اراده های انسانی هنگامی که یک جامعه را تشکیل می دهند یا در جهت حق پیش می روند و یا جهت گیری باطل دارند؛ نسبت دادن از این؛ دو قطب و نظام تاریخی حق و باطل، یکی بر محور اولیای الهی و پیامبران و دیگری بر محور فراعین و طواغیت و مستکبرین تاریخ شکل می گیرد.

هر یک از دو جبهه حق و باطل در حرکت خود به دنبال گسترش توسعه خویش هستند و به همین دلیل در طول تاریخ درگیر هستند. اصلی ترین تعارضی که در تاریخ بشریت وجود دارد تعارض ایمان و کفر و عبودیت و استکبار است. تشدید تضاد و تعارض میان جبهه حق و باطل سبب پیدایش دگرگونی های بنیادی در جامعه و تاریخ است.(2) این کشمکش و تعارض با گذشت زمان عمق بیشتری پیدا می کند.

اگر بپذیریم که همواره در طول تاریخ دو جریان حق و باطل و ایمان و کفر وجود داشته است و بپذیریم که غلبه در نهایت با جبهه حق است سرانجام تاریخ نیز ظهور ولایت الهی در سراسر جهان است که از آن به عصر ظهور تعبیر می شود.

به نظر می رسد رسانه ها از این ظرفیت آموزه مهدویت کمتر بهره برده اند. بدیهی است، چنین ظرفیتی نیازمند سواد رسانه ای می باشد تا براساس آن نمادسازی موجه صورت گیرد.

ص: 77

ص: 78

مواردی که با ملاک های عادی و مادی بشر امروز قابل سنجش نیست، در دین زرتشتی حفظ نطفة زردشت در آب دریاچه و باردار شدن دوشیزه ای پس از هزاران سال از آن نطفه، در عهدین ظهور مسیح به عنوان نجات بخش پایانی و در اسلام طول عمر امام مهدی علیه السلام از جمله امور خارق العاده محسوب می شود.

در ادیان در کنار سخن از منجی و موعود از دشمن او نیز بحث شده است: در زرتشتی، ضحّاک مظهر تباهی و فساد، به وسیله گرشاسب کشته می شود، همین طور در مسیحیت دجال در آخرالزمان توسط عیسی نابود می گردد، در آیین یهود نیز ارمیلوس شخصیتی شبیه دجال و ضحاک، در آخرالزمان نابود می گردد.

نشانه های مختلفی که زیر عنوان «علائم ظهور» می توان از آن سخن گفت نیز در ادیان مختلف با یکدیگر شبیه اند؛ پیدایش تغییراتی در آسمان و ظهور اختلال هایی در حرکت خورشید و ماه و کیفیت قرار گرفتن ستارگان، قحطی های مکرر، باران های بی موقع و سیل آسا و ویرانگر و به طور کلی بی سامانی و بی نظمی در همه ارکان جامعه و در همه ابعاد آن، ویژگی های مشترک جامعه بشری مقارن ظهور موعود است.(1)

در روزگار جدید رسانه های غربی با تحمیل مدل الگویی منجی باوری خاص و نیز تخریب و تحریف آموزه مهدویت در صدد تقابل ادیان و مذاهب هستند و چنین امری رسالت رسانه زمینه ساز را برای تفاهم ادیان بر اساس اندیشه نجات دوچندان می کند.

ص: 79

مهدویت به خوبی از پس این مهم برمی آید.

برای شناخت امام مهدی علیه السلام، می توان بر موارد مشترک فریقین تأمل کرد و با تحلیل اوصاف امام مهدی علیه السلام در مدارک فریقین و تحلیل رسالت امام علیه السلام در احیاگری دین حق، به شخصیت امام علیه السلام پی برد.

همگرایی اهل سنّت و شیعه در موضوع مهدویت فراوان است و شاید برای برخی که موعودباوری در اسلام را از این دیدگاه ننگریسته اند، باورکردنی نباشد که میان این دو مذهب در موضوع مهدویت، این اندازه وحدت نظر وجود داشته باشد.(1)موضوعات مشترکی که دراین باره در منابع اولیه و اصلی هر دو فرقه بدان پرداخته شده است عبارت اند از: «نسب مهدی از اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله است»،(2) «هم نام و هم کنیه بودن امام مهدی(عج) با پیامبر»، «شمایل مهدی موعود»، «ویژگی ها و شرایط ظهور»،(3) «نشانه های ظهور»،(4) «ویژگی های حکومت امام

ص: 80

مهدی(عج) و برکات عصر ظهور»(1) و «فراگیر شدن اسلام و حاکمیت امام مهدی(عج) بر جهان».

ص: 81

تفکّر شیعی در همین شفافیت، قطعیت، مستند و مستدل بودن آن است.

ص: 82

گذشته است درحالی که تصویر و ترسیم گذشته می تواند مفید باشد، ولی این تصویر بدون ترسیمی از آینده و دستگاه کامل نظام جامعه و دولت، نمی تواند مفید و سازنده باشد.

نگاه به آینده، پیشینه ای به فراخنای زندگی بشری دارد و «آینده نگری» مسیرها، مراحل و گذرگاه های مختلفی را طی کرده و از گمانه زنی، اختر بینی، اتوپیا نویسی، فلسفه نظری تاریخ و… به «آینده پژوهی»(1) رسیده است.

در ورای همه آینده نگری ها و آینده نگاری ها در طول تاریخ، همواره بشر شاهد آینده شناسی دینی بوده است. اگر هدف از آینده پژوهی را رساندن جامعه انسانی به آینده امن و پایدار بدانیم، گونه ای از آینده نگری در همه ادیان الهی صادق است.

همه ابعاد و مؤلفه های آینده نگری در آموزه مهدویت وجود دارد؛ هم تفسیر کلان از حیات معقول بشری است، هم تصویر و ترسیم روشنی از وضعیت های مختلف (و در نهایت وضعیت حتمی) و هم راه و نظام رسیدن به آن. گزاره های آموزه مهدویت در باب آینده، بیش از آن که بر شناختن تأکید داشته باشد بر ساختن و برنامه ریزی برای آن دلالت دارد. در مجموع، در اسلام، امکان پیش بینی آینده امکان پذیر است؛ ولی طراحی و ساخت آینده را نیازمند حضور، همگرایی و تعهد همگان می داند. (2)

درحالی که رسانه های فرهنگی غرب، در بازنمایی مدینه فاضله خود در ناکجاآبادها

ص: 83

از کوچک ترین تلاش دریغ نمی کنند، ما حتی بر اساس آموزه های شیعی نخواسته ایم در ترسیم و تصویرسازی از جامعه آرمانی مهدوی گامی برداریم.

ص: 84

جنگ، خشونت و تفرقه می کشانند.

ص: 85

اگرچه نگرش ها دارای ثبات و دوام قابل توجهی هستند، ولی به هر حال، امکان تغییر آن ها وجود دارد؛ در روان شناسی اجتماعی، موضوع تغییر نگرش، در چارچوب چندین الگو بررسی شده است. هاولند از نظریه پردازان این حوزه معتقد است که تقویت کننده های ارائه شده برای متقاعد کردن تغییر نگرش، باید قوی تر از تقویت کننده هایی باشند که وضع موجود را حفظ می کنند؛ از دیدگاه وی تغییر نگرش مبتنی بر چهار عنصر است که سبب متقاعدشدن شخص پیام گیر یا به عبارتی تغییر نگرش او می شود. این عناصر عبارت اند از:

1. منبع ارائه پیام (پیام رسان): این که چه کسی رساننده پیام است، ممکن است به همان اندازه خود پیام دارای اهمیت باشد. هر قدر نیز منبع پیام قابل قبول تر باشد، احتمال تغییر نگرش بیشتر خواهد بود. شباهت منبع پیام به مخاطبان نیز تأثیر بیشتری بر تغییر نگرش خواهد داشت.

2. ویژگی های پیام: شیوه انتقال پیام یا رسانه انتقال پیام، تأثیر بیشتری بر تغییر نگرش خواهد داشت.

3. زمینه ای که پیام در آن زمینه عرضه می شود.

4. شخصیت گیرندگان پیام (مخاطبان).(1)

در بحث پیش رو منبع پیام رسان رسانه هاهستند. نجات باوری مردم مستضعف و تمامیت خواهی استکبار جهانی زمینه مهیّا کننده این پیام است و مخاطبان این پیام نیز تمامی انسان های عدالت خواه هستند.

به طور کلی برای نگرش تعریف های مختلفی ارائه شده است. یکی از اصلی ترین این تعریف ها که بیشتر مورد پذیرش واقع شده است، نگرش را به عنوان «منظومه ای از عناصر شناختی، عاطفی و رفتاری» مطرح می کند.(2) بنابراین نگرش شامل سه بعد

ص: 86

شناختی، عاطفی (احساسی) و رفتاری است. اگر شخصی دارای ایمان مذهبی باشد و این ایمان در قلب او رسوخ کرده باشد، این ایمان برای او مبنای شناخت خاصی مبتنی بر آموزه های مذهبی می شود. این شناخت و رسوخ ایمان در قلب باعث ایجاد احساسات خاص در جهت مورد نظر مذهب می شود. نیز موجب بروز رفتارهای خاص مورد نظر مذهب می شود؛ یعنی یک فرد تحت تأثیر مذهب، تمایلات خود را به صورتی تنظیم می کند که مذهب مدنظر دارد و همچنین قواعد مورد نظر مذهب را در رفتارهای خود مراعات می کند. در نتیجه برخی رفتارها را انجام نخواهد داد و برخی را انجام می دهد.

ضرورت بررسی نقش رسانه در تغییر رویکرد به اندیشه مهدویت بر کسی پوشیده نیست. با وجود اینکه آموزه مهدویت ماهیتی درس آموز دارد، در طول تاریخ این آموزه در حیات سیاسی اجتماعی شیعیان کم رنگ یا به عبارتی دچار تحریف و انحراف شد، به گونه ای که به آموزه ای فرعی و عزلت نشین مبدل گشت. شاید وقوع انقلاب اسلامی را بتوان نقطه عطفی در نظریه پردازی های اندیشمندان اسلام شناس دانست که بسیاری از آنان را به بازاندیشی در نظریه های خویش پیرامون آموزه مهدویت وادار نمود. در این گفتار، فرض بر این بوده که اندیشه مهدویت به عنوان یک سرمایه عظیم نقش مهمی در تحولات اجتماعی دارد. از این رو برای نشان دادن صحت این استدلال، تلاش می شود که نشان داده شود:

1.رسانه ها چه تأثیری بر تغییر نگرش عمومی نسبت به آموزه مهدویت دارند؟

2.آثار این تغییر نگرش، به چه شکل است؟

گفتنی است رسانه با مدیریت «انگیزه های مهدوی»، «اندیشه مهدوی» و «رفتارهای مهدوی» مهم ترین نقش را در تغییر نگرش عمومی به این آموزه و نیز

ص: 87

مدیریت افکار عمومی(1) ایفا می کند. در حوزة مدیریت «انگیزه های مهدوی» رسانه می تواند تمایلات و حساسیت های مخاطبین را حول موضوع مهدویت برانگیزد؛ یعنی با ایجاد بسترهای خاص اجتماعی و شرایط به گونه ای عمل کند که مخاطبین در این موضوع حساسیت پیدا کنند؛ در حوزة مدیریت «اندیشه مهدوی» رسانه با ارائه موضوعات گزینشی و هدفمند در اندیشه مهدویت بسترسازی می کند تا به نحو مطلوبی اولاً تولید گمانه در موضوع مورد نظر صورت گیرد، ثانیاً از میان احتمالات و گمانه های مختلف، گمانة برتر و کارآمد گزینش شود.

در حوزة مدیریت «رفتارهای مهدوی» رسانه باید این گونه رفتارها را آسیب شناسی و درصدد برطرف سازی این گونه آسیب ها باشد. برای نمونه نمادگرایی افراطی یکی از آسیب ها در این زمینه است. رسانه باید مخاطبین را از نمادها به صاحب نماد و پیام اصلی سوق دهد.

 موارد پیش رو یافته های این پژوهش در نقش رسانه در تغییر نگرش به اندیشه مهدویت است:

ص: 88

آموزه آینةتمام نمای پیش گویی وحیانی دین مبین اسلام و آینده ای حتمی، روشن، فراگیر، مطلوب و موعود امم است. شاید گزافه نباشد ادعا کنیم هیچ آموزه ای از آموزه های دین مبین اسلام به اندازه این آموزه راهگشا و راهبردی نباشد.

مهم ترین کارکرد رسانه در تغییر نگرش جامعه به آموزه مهدویت به رویکرد فعالانه و راهبردی و هویت سازی به این آموزه در رسانه برمی گردد. منحصر کردن اندیشه مهدویت به یک نظریه یا نظریه دینی در رسانه چیزی جز کوچک نمایی این نهضت اصلاحی جهان شمول جامعه بشری نیست. تلقّی حداقلی از آموزه مهدویت در رسانه ناشی از عدم توجه به قوت و غنای این آموزه است. درحالی که اندیشه مهدویت، چه در حیطه نظری و چه در عرصه عملی، چیزی بسیار فراتر از یک یا چند نظریه تعمیم نیافته محدود نگر و حتی فراتر از یک قانون عملی است.(1)

 بایستی توجه داشت که با پیروزی انقلاب اسلامی ایران رویکرد اندیشمندان مسلمان و غیرمسلمان به این اندیشه نیز تغییر یافت و دیگر چون گزاره ای هم ردیف دیگر گزار ه های دینی به تحقیق پیرامون آن پرداخته نمی شود. پیروزی انقلاب اسلامی ایران با آرمانی مهدوی سبب شد تا چارچوب های نظری و سنتی و رهیافت توصیفی و گزارش گونه از آموزه مهدویت کمرنگ شود.

به یقین تغییر نگرش عمومی به آموزه مهدویت از یک مسئله فرعی به عنصری سیاسی، حماسی و تحول آفرین از دستاوردهای ایدئولوژیک رسانه زمینه ساز به شمار می آید. رسانه زمینه ساز ظهور، با تمسک به این آموزه، هویت مهدوی برای همگان پدید می آورد. هویتی که آدمی را به هدفی مقدس در جهت ره گیری آرمان های بلندش فرامی خواند. آموزة مهدویت نه تنها برای متمسکین «هویت مهدوی» می سازد، بلکه رفتارها، کنش ها و هنجارهای نویی را پدید می آورد؛ در نتیجه این «هویت سازی» و «هنجارآفرینی» است که نهضت های بزرگی برای مبارزه با جهل و

ص: 89

نادانی پدید می آید. حاصل این نهضت ها، بیداری و حرکت های سیاسی _ اجتماعی علیه استبداد، ستمگری، استعمار و همه قیود آزادی و آزادگی آدمی است. در این سیر و سلوک همگانی، هر جامعه ای به میزان بهره ای که از سرچشمه فیضان اندیشه مهدویت برده است، به منزلگاهی رسیده و از تاریکی ها به انواری دست یازیده است. تنها در دوره معاصر، جامعه ایران با بهره خویش از اندیشه مهدویت تا نفی ظلم و ستم پیش آمد. بدیهی است که احوال اقوام و ملل تحت ستم با الهام پذیری از این اندیشه می تواند رو به بهبودی گذارد و در این گذر و گذار، جامعه بشری افق آتی خویش را تمنّای جامعه موعود خواهد دید. جامعه ای که در سایه زمامداری امام عصر(عج) تمامی آرمان های متعالی اش به منصه ظهور خواهد رسید.

در رسانه زمینه ساز، این آموزه خاستگاهی می شود برای اصول راهبردی تا این آموزه بیش از پیش در متن زندگی مردم وارد شود. تلاش برای رسیدن به جامعه منتظر قبل از ظهور، توجه به نقش و جایگاه امام معصوم علیه السلام در عصر غیبت کبرا، حاکمیت جهانی اسلام به رهبری امام معصوم علیه السلام و... از جمله عناصر و مؤلفه های چنین رویکردی در رسانه است.

 هم اکنون نیز با توجه به تحولات پرشتاب کنونی و متغیرهای متعدد در صحنه فرهنگی کشورها ناگزیریم از الگو و روش های سنّتی در رسانه فاصله گرفته و مطالعات مهدوی را با توجه به تغییرات محیط داخلی و منطقه ای به روزرسانی کنیم، بازنمایی و بازپژوهی آموزة مهدویت در رسانه یک ضرورت عینی است تا جریانی که برای ناب سازی معرفت دینی اتّفاق می افتد هماره ناب، زلال و اصیل بماند.

ص: 90

دلیل انتظار به معنای واقعی در تشیّع معنا پیدا می کند. در حقیقت انقلابی بودن و حرکت زایی اجتماعی، ذاتی انتظار است. تعبیر انتظار پویا یا مثبت، نیز از این جهت تعبیر صحیح و دقیقی نیست که گویا انقلابی بودن را عرضی و عاریتی انتظار و خصوصیتی بیگانه می داند که برای تکمیل آن و کارساز کردن آن، در صحنه تحولات اجتماعی، باید به انتظار افزوده شود.

در رسانة زمینه ساز واژه انتظار که سال ها با سکوت و سکون، تحمل ظلم و دم فروبستن و در یک کلمه ماندن و در جا زدن به امید برآمدن دستی از غیب مرادف شمرده می شد، مفهومی دیگر می یابد و این بار «انتظار» نه به عنوان عاملی برای خاموش ساختن روح سرکش اجتماع، بلکه به عنوان ابزاری برای دگرگون کردن وضع موجود و حرکت به سوی آینده موعود به کار گرفته می شود.

بر اساس روایات مهدوی جامعه منتظِر قبل از ظهور جامعه ای است که مهیای ظهور امام عصر علیه السلام است.

به نظر می رسد تأکید روایات مهدوی بر تأسیس جامعه متکامل در عصر ظهور سه پیش فرض اساسی دارد:

1. این تغییر و دستاوردها هنوز اتفاق نیفتاده است زیرا اگر در طول تاریخ بشر اتفاق افتاده بود یا قرار است به شخصی غیر از موعود آخرالزمان اتفاق بیفتد بشارت به چنین تغییر بزرگی به دست موعود آخرالزمان لغو می بود.

2. متعلق این بشارت، بشر است و خدای متعال این توان را در انسان به ودیعه نهاده است که بتواند تمدن جامعه موعود را درک کند و برای آن زمینه سازی کند.

3. این جامعه بزرگ و سترگ شکل گرفتنی است و اگر این جامعه قابل تحقق نبود بشارت به آن لغو می بود.

تفکیک ناپذیری پیدایش این تمدن عظیم و آخرالزمان ما را به نکته ای مهم رهنمون می سازد و آن اینکه فقط اراده الهی در تحقق این تمدن عظیم دخیل نیست. و تا مردم نخواهند و زمینه سازی نکنند این تمدن عظیم بشری شکل نمی گیرد.

ص: 91

در اندیشه شیعی، واژه «انتظار» دلالت بر «واقعیت های نهفته» می کند و در دورنمای خود، چهار ویژگی مهم دارد: نخست، عدم اکتفا به واقعیت های موجود؛ دوم، وجود واقعیتی متعالی و برین در فراسوی افق و واقعیت های موجود؛ سوم، امکان حرکت انسان ها از واقعیت های موجود به سوی واقعیت برین؛ چهارم، تأکید بر تکاپو و جست وجوی انسان ها برای یافتن ابزارهایی که واقعیت موجود را به سوی آینده روشن سوق می دهد.

در این نگرش، فاصله زمانی طی مسیر از وضع موجود به وضع آرمانی و مطلوب، چندان در خور اهمیت تلقی نمی شود.

به هر روی فلسفه انتظار در اندیشه اسلامی و منتظر ماندن برای ظهور یک منجی که می تواند همه دردها را تسکین و به بی عدالتی ها خاتمه دهد از عواملی محسوب می شد که اندیشه گفتمان حاکم بر رسانه را به سمت و سوی مقاومت در برابر ظلم سوق دهد و بروز و تأیید آن را در زندگی مسلمانان در قالب فرهنگ جهادی جلوه گر می سازد.

عینیت یافتن تحول طلبی آموزة مهدویت پس از آن است که تودة مردم و نخبگان به این فرهنگ معتقد و ملتزم شده باشند. همین جا دو مطلب باید تأکید شود؛ یکی، نقش تودة مردم در کارایی مکتب و فرهنگ مهدوی است که بدون خواست و باور آنان و بدون رویکرد مثبت و اقبال آنان به فرهنگ و اندیشه مهدوی، هیچ تحول مؤثر و ماندگاری شکل نخواهد گرفت. دیگر آنکه برای روی آوردن و اعتماد یک نسل به اسلام و آموزه های آن، شرایط فرهنگی و اجتماعی و نیز تجربه های تاریخی یک جامعه، بسیار نقش آفرین است. در جنبش های معاصر اسلامی ملاحظه می شود که غالباً مسبوق به تجربه ای تلخ می باشند که چشیدن طعم شکست در تلاش برای ایجاد تحول بر مبنای غیر اسلامی و بنا به اعتقاد به آموزه های شرقی یا غربی، زمینه تأمل در عوامل شکست و روی آوردن به اسلام را فراهم کرده است.

ص: 92

ص: 93

ص: 94

 (1)توقیت، (2) تطبیق گرایی، (3) ملاقات گرایی(4) و ... از جمله فهم های ناقص در عرصه اندیشه مهدویت است.

ص: 95

دلیل این ضرورت این است که کنش گران بی هویت، از انجام رفتارهای اجتماعی، ایجاد ارتباط با دیگران، جای گرفتن در مناسبت های اجتماعی و تبعیت از فرایند های جمعی عاجزند.

گفتنی است که «فضای رسانه ای»، فضایی خنثی و صرفاً دانش بنیاد نیست، بلکه به نوبة خود دارای فرهنگ و هویتی است که از آن به «فرهنگ سایبری» یا همان «رایا فرهنگ» تعبیر شده است. از این منظر فضای رسانه، ارزش ها و مبادی هویتی مخاطبان را به چالش کشیده و آنها را در معرض دو گزینه قرار خواهد داد: یا مقاومت و عدم تغییر هویتی، یا پذیرش و تحول که می تواند به معنای استحاله هویتی برای برخی از مخاطبان باشد.(1)

 از میان رفتن هویت شبیه ابتلا به نوعی فراموشی است که فرد را تقریباً از تمام قابلیت های اجتماعی اش محروم می کند. هویت نقش تعیین کننده ای در قوام و دوام حیات سیاسی یک جامعه ایفا می کند، و حتی برای تعیین مسیر زندگی جمعی در آینده و اهداف ملی، نقش خاصی را بر عهده می گیرد.

اینکه یک محقق، اندیشمند و یا یک نظام سیاسی کدام عامل را از میان عوامل مؤثر در تعیین هویت، اولویت بخشد، از یک سو به زاویه دید و نگرش او بستگی دارد و از سویی دیگر دارای پیامدهایی است که اهمیت آن را تعیین می کند. به عبارت دیگر، آنچه که در بحث هویت و مؤلفه های سازنده آن از اهمیت بسیار سازنده ای برخوردار است، تعیین و تبیین میزان نقش آفرینی و تأثیرگذاری هر یک از مؤلفه ها نسبت به مؤلفه های دیگر است. اگر به مؤلفه های ساخت هویت رجوع شود، به وضوح

ص: 96

برجستگی مؤلفه دین بر سایر مؤلفه های هویت ساز مشهود است. نظریه ای در باب هویت از استحکام، پویایی و پایایی بیشتر و بهتری برخوردار است که از میان عوامل هویت ساز، اولویت هستی شناسانه را به مؤلفه ای بدهد که در سطح درونی دایره شمول وسیع تر و مناسبت تری دارد، و در سطح بیرونی؛ بیش ترین تمایز را با «دگر» خود ایجاد کند.

دین یکی از عوامل مؤثر در شکل گیری هویت، جهان بینی و نگاهی است که انسان به خود و اجتماع دارد. اگر انسان هویت خود را بر مبنای نگاه مادی صرف تعریف، و خود را عنصری ابزارساز معرفی نماید، حرکت او در سطح مادی باقی می ماند و اعمال او در جامعه بر اساس همین تعریف رقم خواهد خورد؛ و چنانچه خود را خلیفه خدا بداند، متناسب با آن در جامعه حرکت خواهد کرد؛ بنابراین، داعیه هویتی، یکی از اساسی ترین نیازهای بشر است به گونه ای که فرد بدون هویت نمی تواند جامعه مورد نظر را ساخته، به پیشرفت و تعالی دست یابد و در صورت مواجهه با چالش هویتی، حرکت به سوی اهداف مطلوبش نیز، با چالش مواجه خواهد شد. اصلی ترین مؤلفه هویت ساز، فرهنگ دینی و اسلامی است.

اندیشه های دینی بیش ترین کارکرد هویت بخش را دارد، زیرا میان مسلمانان با وجود اقوام، مذاهب، نژادها و زبان های گوناگون، تنها مؤلفه ای که از حداکثر گستردگی و نفوذ برخوردار باشد، دین اسلام است. بنابراین بازسازی هویت دینی مبتنی بر مؤلفة دین اسلام و ارزش های اسلامی، به صورت بالقوه دارای بیش ترین ظرفیت وحدت بخش در میان مسلمانان است که خود از مؤلفه های اصلی قدرت به شمار می رود. مبتنی بر چنین اندیشه ای است که مرزهای ملت و جغرافیا درنوردیده می شود و به حکم آیات الهی، اصالت به «امت» داده می شود.

در موضوع مورد بحث نیز یکی از کارکردهای هویت بخش باورداشت اندیشه مهدویت ارتقای همبستگی ها و علقه ها به سطوح عالی تر است. در واقع در چنین نگرشی هویت هایی مانند هویت قومی نفی نمی شود، بلکه از آن به عنوان مرحله ای

ص: 97

آغازین و گذرگاه یاد می شود، نه فقط توقفگاه.(1)

نکته حائز اهمیت این که، در باورداشت اندیشه مهدویت، «دگر» معنای کاملاً جدیدی می یابد که ریشه در انسان شناسی اسلامی دارد. در این نگاه، انسان های درون سرزمین جغرافیایی از انسان های سایر نقاط جهان مستثنا نیستند و به این ترتیب معیار جدیدی برای تمایز خودی از غیرخودی وضع می شود که ارتباطی با مرزهای اعتباری جغرافیایی ندارد. در این اندیشه تنها معیار تمایز حق و باطل است که در قالب دو قطب دار الاسلام و دارالکفر عینیت می یابد.

با توجه به مطالب گذشته به وضوح می توان تمایز میان تعریفی از «هویت ملی»(2) که تمرکز آن بر سرزمین و محدود جغرافیایی خاص است با کارکرد هویت بخش اندیشه مهدویت را مشاهده کرد. هویتی که در سایه باورداشت اندیشه مهدویت پدید می آید از جنس عقیده است و لذا تقویت و اتکای به چنین عقیده ای است که پیامد آن به بهترین نحو، حتی حفظ سرزمین یا جغرافیای واحد می شود.(3) این نکته خود غنای هویت مورد نظر اسلام را نشان می دهد که در عین معرفتی استعلایی، ملیت و

ص: 98

سرزمین و سایر متعلقات را نفی نمی کند.

تصریح و تأکید بر مؤلفه دین و فرهنگ دینی به عنوان مهم ترین مؤلفه هویت ساز، به هیچ عنوان به معنای نفی ملیت نیست، بلکه آنچه که حائز اهمیت است تقدم هستی شناختی است. همان گونه که پیش تر گذشت اسلام ملیت و نیز سایر هویت های موسوم به سطوح درون ملی نظیر طایفه، قبیله و منطقه را نفی نمی کند، اما از آنجا که در نگاه اسلام، دین اولویت دارد، گرایش به این سطوح تنها در صورت عدم بروز تعصبات و عدم تعرض با اسلام قابل پذیرش است.

یکی از بارزترین کارکردهای هویت بخش باورداشت مهدویت، «تشابه سازی و تمایزسازی» توأمان است. این ویژگی سبب می گردد تمامی مسلمانان در یک عنصر به نام اسلام مشابه شوند و هم زمان آنان را نسبت به دیگرانی که دارای دینی متفاوت هستند متمایز می کند. بر اساس این، آگاهی و احساس تعلق و وفاداری مسلمانان به اندیشه مهدویت در جایگاه هویت بخش، آنان را در مجموعه ای واحد و دارای تشابهی به عنوان اسلام قرار می دهد که بر اساس آن، به همدیگر احساس تعلق خاطر نموده و خود را یکی تلقی می کنند.

برخی از مهم ترین کارکردهای هویت بخش باورداشت اندیشه مهدویت را می توان این چنین برشمرد:

1. شفاف سازی هویت به عنوان مفهومی شمول محور با جهت گیری و محوریت اسلام؛

2. تقویت و شفاف سازی دگر مشترک به عنوان دشمن اسلام، به گونه ای که از امکانات و ظرفیت های مسلمانان از هر فرقه و مذهبی که هستند به ویژه در سطح انگاره ها و اعتقادات در تقابل با نظام سلطه بهره برداری شود (تعامل گرایی ضد سلطه)؛

3. اندیشه مهدویت با نمادها و نشانه های مشترک، موجب بسیج و برانگیزانندگی اجتماعی در زمینه اهداف مشترک میان مسلمانان می شود؛

ص: 99

4. باورداشت آموزة مهدویت، فهمی مشترک از امور به وجود می آورد که موجب تقویت سرمایه اجتماعی در قالب مشارکت مسلمانان می شود و مشارکت، وفاداری و اعتماد عمومی مسلمانان را جلب می کند؛

5 .باورداشت اندیشه مهدویت با ایجاد تعهد، وفاداری، پایبندی، اتحاد و درانداختن آیین های همگانی، موجب هم بستگی مسلمانان می شود و از اقداماتی که موجبات ایجاد شکاف و برجسته سازی مرز میان مذاهب مختلف، اقوام مختلف و ... می شود؛ جلوگیری می کند.

ص: 100

امروز خود با وضعیت آرمانی بکوشیم.(1) به همین منظور نقش الگوهای تاریخی و ملی در این جهت بسیار مهم بوده و در صورت بیان مستمر و بروز این آرمان ها و الگوها برای نسل های جدید می تواند قدرت بی پایانی در بسیج پتانسیل های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی برای تحقق و صیانت از موجودیت یک ملت و جامعه پدید آورد. حکومت جهانی مهدی موعود(عج) فقط پیش بینی و الگوسازی برای آینده نیست؛ بلکه مدل و الگوی زندگی امروزی نیز است. این ایده، هم نظر به حال دارد و هم نظر به آینده و ما می توانیم از الگوهای اخلاقی، دینی، سیاسی و اقتصادی آن برای رفع کاستی ها و نابسامانی های اخلاقی و معنوی جوامع استفاده کنیم و هم در تربیت و پرورش نفوس از آن بهره بگیریم.

با مراجعه به روایات و تفاسیر، به روشنی در می یابیم که با ظهور حجت حق و امام کل، حضرت مهدی علیه السلام تغییرات و دگرگونی های فراوانی صورت می گیرد. او با شیوه ها وسازوکارهای متنوع و فراگیری که از جهت هدایت، تعلیم، تربیت، اصلاح و ... اتخاذ می کند. زمینه های رشد فکری، فرهنگی و تمدنی انسان ها را فراهم می سازد.

شرط موفقیت رسانه زمینه ساز، الگوگیری از شاخصه ها و ویژگی های جامعه متکامل عصر ظهور است. جامعه منتظر با الگو قرار دادن تمدن مهدوی باید بکوشد عدالت را به معنای واقعی و فراگیر آن بر همه رفتارها، برنامه ها و آرمان ها حاکم کند و اعتدال و توازن واقعی را به زندگی برگرداند.

ص: 101

می شود.

یکی از مهم ترین ابعاد و مؤلفه های رسانه، مخاطبین(1) آن هستند. همه فرایندها و محیط های رسانه متکی بر مخاطبین آن است و اساساً تمامی برنامه ریزی های رسانه تنها در صورتی عملی و محقق خواهد شد که بتواند مخاطبین خود را هدف قرار داده و آنها را به سیر فرایند تحقق اهداف پیوند بزند. از این رو، شناخت مخاطبین رسانه از مهم ترین محورهای شناخت رسانه است.(2)

در مطالعه مخاطبین رسانه، علاوه بر تفکیک جنبه های فردی، گروهی و همگانی جوامع آماج، طبقه بندی ساختاری آن نیز مدنظر است.

توجه به ظرفیت های فکری، عقلانی و تفاوت های فردی مخاطبان و در نظر گرفتن سطح درک و فهم مخاطب در ارائه نوع برنامه و پیام و ارتباط با او و انتقال پیام های اخلاقی و تربیتی، و ملاحظه تناسب محتوای کلامی با گنجینه فهم مخاطب در پذیرش پیام نقش تعیین کننده ای دارد؛ زیرا ارسال پیام با هدف تغییر نگرش مخاطب صورت می گیرد تا مخاطب در زندگی خویش از اصولی پیروی کند که در این پیام ها بیان می شود. بنابراین، هدف از ترویج و ارائه یک پیام دینی، تغییر و دگرگون سازی بینش و نگرش مخاطب پیام است. بنابراین، توجه ویژه به مخاطب امری ضروری است. از این رو، اگر برنامه و یا پیامی متناسب با سطح فهم مخاطب

ص: 102

نباشد، عملاً تأثیرگذار نخواهد بود.

از نظر میزان انطباق مخاطبین رسانه با آرمان های مهدوی، نیروی انسانی مخاطب دارای سه ماهیت باورمندان آگاه به آموزة مهدویت، بی اطلاعان از جنبه های معرفتی این آموزه و تردیدگرایان در آموزة مهدویت تقسیم می گردند. کارکرد رسانه برای تأثیرگذاری بر افکار، احساسات و تمایلات هر سه گروه مهم است به طوری که باور باورمندان به این آموزه حفظ شود و افزایش یابد، درصدد مقابله با دشمن برآمده شبهات و ترفند آنان جواب داده شود و اگر امکان آن بود برنامه های آنان خنثی گردد و گروه مخاطب بی اطلاع نیز در نهایت به باورمندان این آموزه تبدیل گردند.

به واقع، به تناسب طبقه بندی مخاطبین نوع روش ها و تاکتیک های رسانه در ترویج اندیشه مهدویت نیز متغیر است. رسانه در ترویج اندیشه مهدویت باید به گونه ای طراحی شود که با جنسیت، سن و میزان آگاهی از آموزة مهدویت، هماهنگ باشد و همه یا حداکثر اقشار مردم را در برگیرد.

از نظر نوع مواجهة مخاطب با برنامه های مهدوی نیز مخاطب به منفعل و فعال تقسیم می گردد. مخاطب منفعل صرفاً دریافت کننده پیام های مهدوی بدون هیچ واکنش و پیگیری پیام مهدوی است، اما مخاطب فعال، گیرنده پیام به همراه پیگیری و مطالعه است. به دیگر سخن مخاطب منفعل، بدون هیچ انگیزه و شناختی در معرض پیام های مهدوی قرار می گیرد، اما مخاطب فعال جهت گیری داوطلبانه در انتخاب برنامه مهدوی دارد و انتخاب پیام های مهدوی از سوی وی اشاره به انگیزه، نیازها و اهدافی است که وی دارد. چنانکه مخاطبان بر اساس انگیزه ها و اهداف از پیش تعریف شده، برای برآورده شدن نیازهایشان از محتوای گوناگون برنامه های مهدوی رسانه استفاده کنند طبیعی است که سطح محتوای پیام ارائه شده باید غنی باشد.

بعد دیگری از مخاطب شناسی این است که توجه داشته باشیم، مخاطب ما از جایگاه برون دینی به اندیشه مهدویت نگاه می کند یا درون دینی. آن که نگاه برون

ص: 103

دینی دارد، تحت تأثیر آیات و روایات قرار نمی گیرد و نسبت به آنان تعبد ندارد، بلکه از راه های دیگری، مانند استدلال و تعقل و توجه به کارکردهای منجی باوری و ... باید رشته سخن را به دست گیرد.

رسانه در عرصه مطالعات مهدوی باید با روش های علمی مخاطب شناسی، نیازهای همه مخاطبان را مورد توجه قرار دهد تا از این طریق بتواند اعتماد آنان را جلب کند و روز به روز بر کمیت و کیفیت مخاطبان خود بیفزاید.

طبیعی است هرچه پیام رسانه به مخاطبان بیشتری برسد، اثربخشی رسانه در مدیریت افکار عمومی در عرصه منجی باوری و موعودباوری نیز بیشتر می شود.

پیام های مهدوی رسانه در صورتی بر مخاطبان اثرگذار است که مخاطبان به رسانه اعتماد داشته باشند و علاوه بر دریافت پیام های ارسالی، آنها را نیز بپذیرند. در این زمینه رسانه ها باید جلب اعتماد عمومی را شعار اصلی خود قرار دهند و از طریق تجزیه و تحلیل بازخوردهای مخاطبان، رعایت اخلاق حرفه ای، اعتماد به مخاطبان و ارزش قائل شدن برای همه آنان و ... اعتماد مخاطبان را جلب کنند.

از نظر مخاطب، تمرکز بر هدف قرار دادن نخبگان و از منظر هدف و مقصود نیز تأثیرگذاری جدی و اساسی در ساختارهای نظام سیاسی و فکری مهدی باوران از اهداف رسانه زمینه ساز در ترویج اندیشه مهدویت است. به همین دلیل است که در رسانه ها ما با بالاترین سطح مبتنی بر به رخ کشیدن قدرت ایدئولوژی و تغییرآفرینی در نظام تصمیم گیری، تصمیم سازی و عالی ترین سطوح جامعه روبرو هستیم.

ص: 104

اساس، فرایند و چرخه اثرگذاری رسانه در عرصه مهدویت در چهار محور تحکیم باور به مهدویت، تغییر اندیشه و احساس و رفتار نامطلوب و ایجاد ساختار جدید قابل بررسی است.

نمودار فرایند اثرگذاری رسانه در عرصه مهدویت

تحکیم باور به مهدویت

تغییر اندیشه و احساس نامطلوب

تغییر رفتار ناصواب

نمودار شماره (1)

الف) تحکیم باور به مهدویت:(1) باورها و اعتقادات دینی، پایه افکار اجتماعی و رفتارهای ماندگار در صحن زندگی است. از این جهت، مادامی که اعتقادات و باورها در یک جامعه همچنان ثابت مانده یا روند پویایی و رشد و ارتقای خود را طی کند، امکان جاگیری ارزش های غرب در جامعه مورد نظر وجود نخواهد داشت. در واقع باورها به مثابه عناصری هستند که ارزش های مهاجم و معارض را خنثی می نمایند. باورها هرچند ممکن است جنبه تعقلی داشته باشند، اما ماندگاری شان، همراه با تولد بوده و اغلب بی نیاز از استدلال، در افراد جامعه و در فرایند جامعه پذیری منتقل می گردند.

ب) تغییر اندیشه و احساس نامطلوب: اندیشه ها، مبانی تشکیل دهندة رفتار فردی، گروهی و همگانی را تشکیل می دهند. هرچند، نهایتاً آنچه در جامعه نمود و ظهور

ص: 105

دارد، نتایج عینی اندیشه ها یعنی رفتارهای فردی، گروهی و همگانی است، اما کم و کیف رفتارها، تابعی از این اندیشه ها و نیز احساسات و هیجان های افراد است. تغییر در اندیشه و احساس نامطلوب در عرصه اندیشه مهدویت، موجب می شود رفتارهایی که از نظرگاه اندیشمندان دینی، ناهنجار و نامطلوب تلقی می شوند به سمت رفتارهای هنجار تمایل یابد. در واقع، با تغییر در افکار نامطلوب، مبانی مقبولیت و مطلوبیت هنجارهای گروهی و حتی همگانی ممکن است به گونه ای تغییر یابند که هنجارهای مطلوب مخاطب که اکنون از دیدگاه اندیشمندان مهدوی از ناهنجاری های جامعه محسوب می شوند به هنجارهای مطلوب جامعه تبدیل گردد.(1)

ج) تغییر رفتار: برای بهره گیری از تغییرات اندیشه و احساس نامطلوب بایستی آن را عینی کرد تا منجر به تغییر رفتار گردد و نتایج عینی حاصل گردد. تغییر سبک زندگی، مقوله گسترده و پردامنه ای است که ظاهر و باطن جامعه را در سطوح موجود و افق های آینده دگرگون می نماید. رفتارها از نظر دامنه، به سه دسته «فردی، گروهی و همگانی» تقسیم می شوند. با اینکه تغییرات رفتاری و گروهی در نبرد نرم و فعالیت های رسانه ای اهمیت دوچندانی دارد، اما صرف ایجاد این تغییرات سطحی مطمح نظر رسانه نیست، بلکه تلاش رسانه این است که این تغییرات را به سطوح عالی تر و تصمیم گیرنده نیز بکشاند. رسانه با تغییر رفتار، رفتارهای جدید را جایگزین آن می کند.

ص: 106

نمودار شماره (2)

رفتارهای فردی

 رفتارهای گروهی

رفتارهای همگانی

               لایه بندی رفتار

ص: 107

پرداختن به این نوع آموزش و توفیق چشم گیر آنها منجر به تغییر نگرش و بینش مخاطبان شده است.(1)

آموزش عمومی در عرصة مهدویت، هشداردهی نسبت به شبهات، گزارش فعالیت های مهدوی، سامان دهی افکار عمومی در حوزة مهدویت و ... همگی از کارکردهای مهم و اساسی است که رسانه ها در این عرصه بر عهده دارند. در این زمینه شاید بیش ترین نقش را تلویزیون بر عهده دارد، زیرا این رسانه با تکیه بر تصویر، قدرت آموزشی بالایی دارد. در این زمینه رادیو و رسانه های مکتوب(2) نقش مکملی برای تلویزیون دارند. مشخصه های آموزشی رسانه در عرصه اندیشه مهدویت باید دارای قابلیت های زیر باشد:

1. آموزش اثربخش: ضروری است رسانه ها با توجه به مرجعیت آموزشی خود در جامعه، از طریق افزایش غنای آموزش، افزایش تنوع در آموزش، توجه به جذابیت در آموزش، استفاده از محتوای متنوع، به کارگیری هم زمان آموزش های مستقیم و غیرمستقیم اثربخشی خود را در عرصه اندیشه مهدویت به همگان نشان بدهند.(3)

2. آموزش فرهنگ ساز: بر این اساس، رسانه ها باید با برنامه ریزی برای ارائه آموزش های فرهنگ ساز، اقدام به ایجاد فرهنگ انتظار در جامعه، بسترسازی طرح مباحث مهدوی، تربیت مخاطبان در عرصة مهدویت و ...کنند.

ص: 108

3. آموزش پیشگیرانه(مصون ساز):با توجه به رقابت شدید حاکم بر فضای رسانه ای و تلاش مستمر رسانه های بیگانه در تحمیل مدل الگویی خاص موعودباوری و منجی باوری، یکی از وظایف کلیدی رسانه ها مصون سازی مخاطبان در این عرصه است. ضروری است رسانه ملی با واکسینه کردن مخاطبان و افزایش قدرت تحلیل آنان به پیشگیری از اثرگذاری شبهات در جامعه کمک کند. بالا بردن سواد رسانه ای مخاطبان رسانه از مهم ترین وظایف رسانه در این عرصه است.(1)

الزامات رسانه در عرصه آموزش دهی معارف مهدوی

گونه های اصلاحی

پیشنهاد ها

1

 در عرصه مدیریت

برنامه ریزی آموزشی جامع

مدیریت اثربخش

شایسته سالاری

2

 در عرصه نیروهای رسانه

متخصص و کارآمد در آموزش دهی

آموزش های مستمر مهدوی کارشناسان رسانه

3

در عرصه مخاطبین رسانه

مخاطب شناسی پویا و کارآمد

گسترش مخاطبان مهدوی رسانه و جلب اعتماد مخاطبان مهدوی رسانه

ص: 109

هرگونه اقدام روانی و تبلیغات رسانه ای است که جامعة هدف یا گروه هدف را نشانه می گیرد و بدون درگیری نظامی و گشوده شدن آتش، رقیب را به انفعال یا شکست وا می دارد.(1)

بنابراین می توان گفت که جنگ نرم عبارت است از هرگونه اقدام غیر خشونت آمیز که ارزش ها و هنجارها را مورد هجوم قرار داده و در حد نهایی منجر به تغییر در الگوهای رفتاری و خلق الگوی جدید شود که با الگوهای رفتاری نظام حاکم تعارض داشته باشد.(2)

علل توجه جبهه باطل به جنگ نرم عبارت است از:

1.در جنگ نظامی و جنگ سخت، تلفات و خرابی ها محسوس و ملموس است و در ضمن با هزینه کردن، قابل بازسازی است، ولی در جنگ نرم ویرانی ها و آسیب ها نامحسوس است و به آسانی بازسازی نمی شود.

2.گسترة جنگ نرم؛ فکر، اندیشه و فرهنگ ملت ها است، لکن گسترة جنگ سخت

ص: 110

و نظامی مرزهای جغرافیایی یک یا چند کشور است.

3. سیاست جنگ نرم به دست آوردن باورها و اعتقادات ملت ها و به حاشیه کشاندن فرهنگ دینی- ملی جوامع است، ولی هدف از حملة نظامی و جنگ سخت تصرف زمین و کسب منابع و مراکز مهم اقتصادی است.

4. جنگ نرم بلندمدت، کم دردسر و کم هزینه، اما جنگ سخت و نظامی کوتاه مدت، پردردسر و پرهزینه تر است.(1)

5. تلفات انسانی در جنگ نظامی تحت عنوان شهادت باارزش و ماندنی، ولی در عرصه فرهنگی و جنگ نرم ذهن ها و اندیشه ها آسیب می بیند و کمتر قابلیت معنویت سازی ملموس و محسوس وجود دارد.(2)

تهدیدات نرم رسانه ای در طول تاریخ، با دو نوع سنتی و مدرن به کار گرفته شده اند: در گونه های سنتی، تهدیدات رسانه ای ذیل تهدیدات نظامی مطرح بودند و بیشتر متوجه پنهان کاری، توجیه یا فریب اذهان عمومی بودند، حال آنکه، در گونه های مدرن بیشتر «تصویرسازی»(3) موضوعیت دارد و از این حیث تهدیدات رسانه ای بر تهدیدات نظامی مقدم اند و حتی اولویت و اهمیت بیشتری دارند. و این به خاطر بروز

ص: 111

تحولی بزرگ در ماهیت تهدیدات نرم است.(1)

جنگ نرم در حوزة مطالعات آخرالزمانی و منجی گرایی و مهدویت با هدف گرفتن فکر و اندیشه مهدوی جامعه هدف، نقش مهمی را در سست کردن حلقه های فکری و فرهنگی این باورداشت ایفا می کند.

گروه های هدف در جنگ نرم علیه اندیشه مهدویت رهبران، نخبگان و توده های مردم هستند. پدیده جنگ نرم که هم اکنون به عنوان پروژه ای عظیم علیه اندیشه مهدویت در حال تدوین و اجرا است در شاخص هایی نظیر ایجاد تردید و شبهه آفرینی در این آموزه، تضعیف باورهای مهدوی در جامعه، استفاده از آسیب های مهدویت گرایی در جامعه و ... متبلور می شود.

گفتنی است که جنگ نرم در شرایطی صورت می گیرد که قدرت نرمی وجود داشته باشد و دارندگان قدرت نرم می توانند از تاکتیک ها و فرصت های جنگ نرم استفاده کنند. بهترین راه مقابله با جنگ نرم ایجاد قدرت نرم در رسانه ها و بهترین وضع قدرت نرم، وحدت موضوع و وحدت نظری رسانه ها در حوزة اندیشه مهدویت است. قدرت نرم در حوزة اندیشه مهدویت دو کارکرد اساسی دارد:

الف. کارکرد ایجابی: مشروعیت بخشی به تلاش ها و کوشش ها در حوزة مطالعات مهدوی (حق با ماست) و اقناع تودة مردم برای پشتیبانی از برنامه ها و اهداف مهدوی در جامعه.

ب. کارکرد سلبی: مشروعیت زدایی از نیروی دشمن و سلب مقاومت از آنها.

مصادیق قدرت نرم در حوزة اندیشه مهدویت عبارت اند از: بحث امامت و امت،

ص: 112

فرهنگ انتظار در مکتب تشیع، نزاع جبهه باطل و جبهه حق در گسترة تاریخ و پیروزی جبهه حق در فرجام این ستیزش تاریخی، ظرفیت راهبردی زمینه سازی در روزگار غیبت، فرهنگ غنی اسلامی با محوریت جهاد و شهادت، باور به منجی موعود و نقش آن در معنا بخشی به حیات جمعی در تاریخ.

تهدید نرم در حوزة اندیشه مهدویت به دلیل پیچیدگی و اتکا به قدرت نرم از ویژگی های بسیار زیاد و متنوعی برخوردار است که مهم ترین آنها عبارت اند از: تغییر قالب های ماهوی جامعه در باورداشت مهدویت،(1) آسیب محور بودن،(2) چندوجهی بودن،(3) آرام، تدریجی و زیرسطحی بودن،(4) نمادساز بودن،(5) پایدار و بادوام بودن،(6)

ص: 113

پرتحرک و جاذبه دار بودن،(1) هیجان سازی(2) و تردیدآفرینی(3).

هدف و حیطه تحت پوشش عملیات نرم در حوزة اندیشه مهدویت باورها، افکار، احساسات و تمایلات و نهایتاً رفتار مهدوی در جامعه هدف است.

سلاح اصلی در جنگ نرم، نه چگونگی و ابزار انتقال پیام، بلکه خود پیام و چگونگی تأثیرگذاری بر مخاطب است.(4)

روش های فعالیت علیه اندیشه مهدویت از سوی دشمن را با تکیه بر مفهوم ارضای یک سویه، اقناع و اغوا می توان چنین دسته بندی کرد:

ص: 114

- روش جلب رضایت و تمایل(متقاعدسازی)؛

-  تحمیل(پذیرش پیام بدون مشارکت ذهنی مخاطب)؛

-  اغفال(پذیرش با مشارکت حداقلی).

در این خصوص، سه روش ارضا، اقناع و اغوا راهبرد اساسی دشمنان اندیشه مهدویت در تغییر نگرش به این آموزه است.

الف) ارضا: در شرایطی که افراد نسبت به یک باور یا اندیشه علاقه داشته باشند و یا خالصانه ارادت یابند، نسبت به آن اندیشه یا باور قابلیت ارضاء می یابند. یعنی توجه و محبت نسبت به آن اندیشه و یا باور آنان را ارضا می کند. در این صورت، با همین علاقه می توان پیام مرجع را به آنها منتقل کرد و آنکه به او پیام منتقل شده بدون تصمیم و تأمل محتوای پیام را می پذیرد.

نمایاندن نمونه هایی از این دست، در این فراز از سخن، سودمند است. در این زمینه رسانه های غربی شرایط پیروزی انقلاب اسلامی را بهترین فرصت برای معرفی مهدویت دیدند. دو سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی فیلم «نوستر آداموس؛مردی که فردا را دید»(1) توسط هالیوود تولید و پخش شد و در آن اسلام و مسلمانان به عنوان نیروهای شرور و نابودکننده جهان معرفی شده بودند. جالب آنکه رمان های پرفروشی نیز با موضوع مهدویت توسط برخی از نویسندگان و مقاله نویسان معروف مجلاتی نظیر نیوزویک، واشنگتن تایمز وارد بازار نشر شد. کتاب هایی با عناوین «امام دوازدهم»(2) نوشتة روزنبرگ، «مهدی، ترسی در هزاره»(3) نوشتة داکندورف،

ص: 115

«مهدی»(1) نوشتة کوئینل و «فجر طلایی»(2) نوشتة کوستیگن از این جمله اند.(3)

ب) اقناع: به عنوان یکی از وجوه تغییر نگرش، جنبة فکری دارد و از ارضای صرف فراتر می رود. در اقناع، حوزة ذهنی و فکری مخاطب مورد توجه قرار می گیرد و با در نظر گرفتن این وضعیت است که عملیات نرم به انجام می رسد.

تردیدسازی یا خلق تردید که نخستین مرحله از تاکتیک جنگ نرم است، گویای این است که برای تخریب ذهن ها و حتی باورها، نخست از پاشیدن شک به محیط های یقینی مردم استفاده می شود.

سپس با از بین رفتن یا کند شدن محیط ذهنی مخاطبین، به صورت تدریجی باورها و ذهنیت های دشمن به جای آنها قرار می گیرند. بدین ترتیب، یقینیات افراد به دلیل تأثیرپذیری از تردیدهای ساخته و پرداخته دشمن، قدرت اثرگذاری خود را بر رفتار مخاطب از دست می دهند و الگوهای دشمن به یقینیات اعضای جامعه آماج تبدیل می شوند.

در اندیشه مهدویت، دشمن به مهندسی پیام رو آورده است. در این روند، با توزیع و تولید اخبار صادق (پیام های سفید) که دارای تأثیرگذاری حداقلی در رفتارها و باورهای عمومی هستند، پوششی زیبنده و فریبنده را برای نشر و انتقال پیام های سیاه فراهم می سازد. دشمن در جنگ رسانه ای علیه اندیشه مهدویت کمترین تمرکز را بر حقایق قرار می دهد و عمدتاً در تکاپوی تولید حقیقت های مجازی از امور ساختگی است. در واقع، دشمن به حقیقت انگاری پیام های ساختگی خود روی می آورد و با جذابیت ها و اعتباری که در تولید حقایق اندک و کم اثر کسب می کند،

ص: 116

سعی می نماید دروغ های بزرگ را به عنوان حقایق بزرگ در جامعه به جریان اندازد و استقرار نماید.

برای نمونه کتاب «مهدی؛ مسیحای به سرقت رفته»(1) نگاشته رون کانترل با جلدی که تصویر بن لادن را دارد وارد بازار نشر می شود. در این کتاب طالبان و بن لادن به عنوان نمونه های عینی باور به اندیشه مهدویت در اسلام مطرح می شوند. در این کتاب اندیشه مهدویت خاستگاهی برای انواع شورش ها، قیام ها، درگیری و خشونت در گستره تاریخ اسلامی به ویژه در شمال آفریقا معرفی شده است.(2)

ج)اغوا: در این شیوه بدون مشهود بودن تحمیل اراده بر مخاطب، مخاطب نوعی هم سویی و هم نوایی را احساس می کند. اغوای نرم یکی از روش های جنگ نرم محسوب می شود.اغوا یا القاء سه رکن دارد: محور، محمل و سوژه. محور القاء هدفی است که القاء در جامعه انتخاب کرده است. محورهای القاء بر اساس نوع تبلیغات تعیین می شود. محمل القاء مجموعه دلایلی است که برای تنفیذ محور القاء ذکر می گردد و منطقی که به استخدام این هدف در می آید محمل نامیده می شود و سوژه القاء، کلیه واقعیت هایی است که به مناسبت آنها و یا به بهانه آنها و یا به وسیله آنها تبلیغات القائی حرکت می کنند.

ص: 117

ارکان اغوا در مهدویت ستیزی

محور اغوا

محمل اغوا

سوژه اغوا

تردیدآفرینی و شبهه فراکنی در عرصه اندیشه مهدویت، و القای مضامین منجی باوری غربی، خرافی جلوه دادن اندیشه مهدویت

گونه های مختلف رسانه(رادیو، تلویزیون، سینما و...)

فطری بودن نجات باوری، اصالت اسلامی آموزةمهدویت و...

شاخص های جنگ نرم در تقابل با اندیشه مهدویت

شاخص های فرهنگی

شاخص های اجتماعی

شاخص های سیاسی

تغییر نگرش ها و ارزش های آموزة مهدویت

ترویج واگرایی مذهبی در باورداشت اندیشه مهدویت

مبارزه با جنبش های عدالت خواهانه در جهان

گرایش به الگوهای منجی باوری رقیب

آرمانی جلوه دادن روزگار نامطلوب جهانی

رواج بی تفاوتی سیاسی در قبال بی عدالتی ها و تبعیض های سیاسی

رواج گرایش های خرافی در عرصه مهدویت

القای بی اعتمادی عمومی به ایدة زمینه سازی ظهور

حمایت از سلفی گری در تقابل با اندیشه نجات گرایانه مهدویت

تغییر الگوهای شناختی اندیشه مهدویت

تغییر ارزش های اجتماعی مبتنی بر اندیشه مهدویت

القای ناکارآمدی الگوی ولایت فقیه در ادارة جامعه

بهره گیری از آسیب های رویکرد به اندیشه مهدویت

تغییر سبک زندگی اسلامی

حمایت از مدعیان دروغین مهدویت

ص: 118

عنوان موضوعی جذاب مورد توجه قرار گیرد. مقصود از رسالت چیزی متفاوت از کارکرد و وظیفه است و به احساس تعهدی گفته می شود که رسانه ها و گردانندگان آن نسبت به تولید و پخش برنامه ها احساس می کنند. برای تشبیه می توان رسالت را روح حاکم بر فعالیت های حرفه ای و التزام درونی و عملی به دنبال کردن هدف یا اهداف خاصی در ضمن انجام وظایف ذاتی دانست. تعیین رسالت رسانه ها در شمارش کارکردهای حرفه ای رسانه ها قابل ردیابی است؛ زیرا یکی از کارکردهای اجتماعی رسانه، «راهنمایی و رهبری» جامعه است که آشکارا بر ارزش گرا و رسالتمند بودن فعالیت رسانه ها دلالت می کند.

نگارنده بر این باور است که در تبیین رسالت رسانه ها، باید کارکرد رسانه ها را فراتر از انتقال پیام و علائم و نیز جلب توجه مخاطب برشمرد، بلکه بزرگ ترین کارکرد رسانه در انتقال معنا است و دیگر رسانه ها را نباید تریبونی برای اظهارنظر دانست.

فعالیت رسانه در عرصة آموزة مهدویت نیز بدون رسالت معین، امکان باروری ندارد. کارکرد خوب رسانه، به طور کلی، پیامد هدف گذاری و رسالت خوب است. رسالت رسانه در این عرصه باید مشخص، متمایز، روشن، دست یافتنی، قابل سنجش، مفید و برخوردار از اولویت و ضرورت باشد. رسالت رسانه مهدوی، زمینه سازی و تشکیل جامعه منتظر است.

در جامعه منتظر قبل از ظهور، محور روابط بر اساس دو مفهوم و نهاد امام و امت است. در نظریة سیاسی شیعه که امام و امت رأس و قاعدة سامانه اجتماعی را شکل می دهند، پیوند و روابط امام و امت بر پایة محبت قلبی مؤمنانه، دینی ماندن جامعه اسلامی و غوطه ور نشدن در پیچیدگی ها و بن بست های مادی است.

اصلی ترین نشانة تحقق روابط امت و امام، یکی بودن آن دو در ترکیب جامعه دینی است. به همین دلیل انسجام و هماهنگی یک جامعه به صورت «امام» و «امت» متبلور می شود. تعمق در مفهوم امام و امت، که قدر مسلم هر دو شأن و ماهیت دینی و الهی آن ها و حرکت به سوی این آرمان واحدی که بسط عبودیت

ص: 119

است را نشان می دهد. روابطی هم که میان امت و امام در جامعه برقرار می شود، نه بر اساس تمنیات مادی، بلکه بر اساس غایات معنوی و فرازمینی است.

جدول مقایسه ای ماهیت رسانه در دو جامعه غیر ولایی و جامعه منتظر

ردیف

متغیر دوره

جامعة غیر ولایی

جامعة منتظر قبل از ظهور

1

طرفین روابط اجتماعی

حاکم و مردم

امام و امّت

2

جهت روابط

اطاعت گرایی

تکلیف گرایی

3

ماهیت رسانه

ایجاد قدرت

محبت

4

فرهنگ سیاسی رسانه

تبعی، سلطه پذیر

ولایی، سلطه ستیز

5

هدف رسانه ها

اقناع

انتقال ارزش ها

6

پایگاه اولیه رهبری در جامعه

وراثت _ دموکراسی

ولایت فقیه

7

ویژگی سیاست های اجتماعی

تناقض و دوگانگی میان دو الگوی رضایت و عبادت

احیاء و توسعة الگوی امت و امام

8

نوع فعالیت رسانه ای

پرداختن به همة امور

انتخاب فعالیت های ارزش آفرین

در بررسی اجمالی خواهیم دید که فراتر از این که اسلام، حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) را آرمان نهایی عدالت خواهان قرار داده، با سازوکارهایی کاملاً منسجم و هماهنگ مسلمانان را در زمینه سازی تشکیل آن حکومت جهانی یاری می رساند.

اسلام بدون هیچ نیازی به نظریه ها، اندیشه ها و مکتب های دیگر، ذاتاً فرد و جامعه مسلمان را به تحول خواهی اجتماعی و سیاسی بر می انگیزد و بدون جمود و تعصب

ص: 120

در مورد روش ها و راهکار خاص، متناسب با شرایط، امکانات و محدودیت ها، همواره جامعۀ اسلامی را به سوی جامعه مطلوب سوق می دهد. الگوی جامعۀ منتظر به عنوان یک راهکار برای تحول مثبت در جامعۀ اسلامی، تلقی شده است. راهبردهای مهدوی بدون در نظر گرفتن نقش و جایگاه جامعۀ منتظر قبل از ظهور مؤثر و تحول خواه نخواهد بود.

شاید پذیرفتن این تعبیر در آغاز دشوار باشد و در فضای فرهنگی و تبلیغاتی امروز، امری غریب تلقی شود، ولی با، بازخوانی نقش مؤثر و بی دلیل عقاید و باورها، احکام فردی و اجتماعی و نیز اصول ارزشی و اخلاقی اسلام و آموزه های اصیل شیعی در رفتار تحول گرایانه اصلاحی، به راحتی این ویژگی ذاتی اسلام، روشن می شود.

«بینش منتظرانه»؛ از جمله شاخصه های جامعه منتظر است.مهم ترین و اصلی ترین بینش جامعۀ منتظر نگرش توحیدی و اعتقاد به یگانگی مبدأ هستی است.(1)

همین باور توحیدی، که همۀ صفات کمالی را از حضرت حق می بیند و خداوند متعال را واجد و منشأ مطلق این صفات می داند( قدرت مطلق، رحمت مطلق و...) در فرد و جامعۀ مسلمان نیرو و قدرتی پدید می آورد که برای هیچ قدرتی، نفوذناپذیری و شکست ناپذیری را باور نمی کند.

از دید این نگاه توحیدی، هیچ عاملی جز خداوند متعال، دارای نقش حقیقی و مستقل در جهان هستی _ و از جمله در سرنوشت فردی و اجتماعی انسان _ نیست و زمام همه امور به دست خداست.(2)

ص: 121

منتظران در جامعۀ قبل از ظهور «دنیا» را محل گذر و مرحلۀ امتحان و آزمایش الهی می دانند و برای رفاه و خوشی دنیا هیچ ارزش ذاتی قائل نیستند. شهوات و خواسته های زندگی را، عاملی برای آزمون انسان می دانند. آنان سختی ها و مضیقه های اقتصادی را ابزار ساخته شدن و رشد انسان می دانند که در دو راهی انتخاب میان پیگیری اهداف الهی و دستیابی به برخورداری های مادی، بدون درنگ و تردید، جانب اهداف را می گیرند.

اینجاست که مهم ترین مانع ذهنی و اعتقادی برای تحول طلبی اجتماعی و جان نثاری در پیشگاه موعود آخرالزمان، از پیش پای یک فرد مسلمان برداشته می شود؛ او نه تنها مرگ در راه هدف را شکست و نابودی تلقی نمی کند که آن را هم عرض پیروزی قرار می دهد.

علاوه بر این، از مهم ترین عناصر اعتقادی جامعۀ منتظر ایمان و باور به امامت است. در جامعۀ قبل از ظهور، منتظران از روی بصیرت، همراه با پیوند قلبی و انس معنوی به امام خویش معرفت دارند.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

کم ترین درجۀ معرفت امام اعتقاد به هم سنگ بودن امام با پیامبر است، مگر در درجۀ نبوت که امام، وارث پیامبر صلی الله علیه و آله است. اطاعت او اطاعت خدا و پیامبر خدا و فرمان برداری از او و واگذاری امور به او و عمل به اوامر اوست و نیز اعتقاد به این که بعد از پیامبر صلی الله علیه و آله علی بن ابی طالب علیه السلام و بعد از او حسن و حسین8و... و حجت بن الحسن(عج) امام مسلمین هستند.(1)

وقتی انسان به این باور قلبی رسیدکه امام عصر(عج) قبل از آن که یک رهبر دینی _ سیاسی باشد، دارای مقام والایی در نظام تکوین است، آن گاه خود را ناگزیر

ص: 122

و مضطر به امام(عج) می داند. با پیدایش چنین بینشی، عطش درونی او ناچار وی را به سوی امام(عج) می کشاند.

جامعۀ منتِظر، به چیزی کمتر از تحقق حکومت جهانی حضرت ولی عصر(عج) رضایت نمی دهد؛ از همین روی، حتی اگر نظام های استبدادی و خشن هم بر جوامع اسلامی حاکم نباشد، رشد بینش اسلامی و ایمان توحیدی جامعه منتظر را به تدریج به سوی تعارض و مبارزه با نظام حاکم سوق می دهد. اندیشه «غلبه نهایی حق بر باطل» و «قطعی بودن پیروزی اهل تقوی بر کافران و منافقان و فاسقان» اندیشه ای قرآنی و اسلامی است که ما را در تبیین شاخصۀ «انتظار» در جامعۀ منتظر یاری می رساند.

«گرایش منتظرانه» از دیگر شاخصه های جامعه منتظر است.مروری بر نظام رفتار فردی یک مسلمان و شکل گیری تدریجی نیروی ورع و تقوا در او، نشان می دهد چگونه یک «انقلاب درونی» در مسلمان حقیقی رخ می دهد و این انقلاب درونی، کاملاً زمینه را برای ورود به انقلاب بیرونی و جنبش اجتماعی مهیا می سازد.

مهم ترین روحیات خاص یک فرد در جامعه منتظر عبارت است از استقامت، خودباوری، تعصب آگاهانه و منطقی، احساس بی نیازی از پاداش اجتماعی، توکل بر خداوند متعال، اطاعت محض از هر آنچه که آن را فرمان خدا بداند، برد باری، نشاط و امید به آینده حتی در تاریک ترین و سخت ترین شرایط ممکن، تکلیف مداری محض، بی اعتنایی به همه فشارهای تبلیغاتی بیرونی، پای بندی شدید به عهد و پیمان و...

طبیعی است کسی که کمال خود را به بندگی خداوند متعال می داند و امام زمان(عج) را ناظر و حاضر می بیند قطعاً در برابر مشکلات، دشواری ها و محرومیت های مادی ناشی از یک حرکت اصلاحی عمیق اجتماعی، ایستادگی می کند و از هر خطر و مشکلی در راه استقرار حق و عدالت استقبال می کند.

«منش منتظرانه» نیز از جمله شاخصه های جامعه منتظر است. در این مختصر، مجال بررسی کامل این دستورها و رهنمودها وجود ندارد و اجمالاً باید مروری بر مهم ترین آنها داشته باشیم. «ظلم ناپذیری»، «جایگاه متعالی شهادت در راه خدا»،

ص: 123

«تلاش برای اصلاح اقتصاد و فرهنگ جامعه»، «امر به معروف و نهی از منکر»، «تولی و تبری»، «تعاون و همکاری»، «انفاق» و «اضطرار به حجت» و «فضیلت و ارزش جهاد و مبارزه» از جمله ارزش های اجتماعی جامعه منتظر است.(1)

از ویژگی های اجتماعی جامعه منتظِر قبل از ظهور«بلوغ اجتماعی» است.(2) شاخصه های بلوغ اجتماعی عبارت اند از: رغبت اجتماعی؛ به معنای میل، اعتقاد و باور قلبی انسان ها به دولت کریمه مهدوی.(3) شکایت اجتماعی؛ یعنی اعتراض و شکایت انسان ها به درگاه الهی به جهت غیبت رهبر و سرپرست آنها و به عبارتی دیگر شکایت از وضعیت موجود به درگاه الهی(4) و استعانت اجتماعی؛ به معنای درخواست گشایش و فتح سریع از خداوند متعال.(5)

ص: 124

نمودار شماره (3)

رغبت اجتماعی اجتماعی

بینش منتظرانه

گرایش منتظرانه

شکایت اجتماعی

استعانت اجتماعی

منش منتظرانه

شاخصه های جامعه منتظر

(تعامل فرد و اجتماع)

برای رسیدن به جامعة منتظر قبل از ظهور رسانه ها باید با ترویج باورهای مهدوی، ارزش های مهدوی و رفتارهای مهدوی جامعه را به سوی وضعیت مطلوب سوق دهند. باورهای مهدوی (اصول بنیادین آموزة مهدویت) از مهدویت می پرسد و مختصات، اهداف و مبانی آن را معلوم می کند. قرآن کریم و روایات اهل بیت:، متکفل بیان باورهای مهدوی هستند. توحید، تبیین جایگاه امام، عصمت امام، اعتقاد به معاد و... از جمله باور های مهدوی است. ارزش های مهدوی (اصول ارزشی) به تبیین ویژگی های منحصربه فرد این آموزه می پردازد. زنده بودن موعود شیعی، اصالت اسلامی، حتمی بودن حکومت جهانی و... از جمله اصول ارزشی آموزة مهدویت است. رفتارهای مهدوی (اصول ابزاری و رفتاری) بر اصول بنیادی و ارزشی مهدویت مبتنی است. اصول رفتاری (ابزاری) متکفل عملیاتی است که فرد و جامعة مسلمانان را با حداکثر بازدهی و سرعت به سوی جامعه منتظر قبل از ظهور سوق می دهد. بنابراین، ویژگی اصول رفتاری آموزة مهدویت «کارایی و بازدهی» است.

ص: 125

برنامه رسانه زمینه ساز در راستای تحقق جامعه منتظر

ترویج باورهای مهدوی (اصول بنیادی)

ترویج ارزش های مهدوی (اصول ارزشی)

ترویج رفتارهای مهدوی(اصول ابزاری و رفتاری)

ولایت پذیری

حتمی بودن حکومت جهانی حضرت

تعاون و همکاری

اضطرار به حجت

پایدار بودن حکومت جهانی

ظلم ناپذیری

تولی و تبری

زنده بودن و حضور منجی

امر به معروف و نهی از منکر

دنیاگریزی

عدالت مهدوی

گذشت و ایثار

تسلیم امر امام

اصالت اسلامی

انفاق

به هر روی رسانة زمینه ساز، رسانه ای است که فعالیت نظام مند(1)و به طور مستقیم به قصد گسترش علمی، عاطفی و رفتاری(2) اندیشه مهدویت در سطح و عمق(3)انجام می دهد.(4)

ص: 126

نمودار شماره (4)

گسترش رفتاری

گسترش علمی

تعریف تبلیغ مهدوی

گسترش عاطفی

ص: 127

ص: 128

ص: 129

معدود (هر چند نخبه) به انجام رساند، بلکه باید با مشارکت همه نخبگان و همة متصدیان و صاحب نظران به انجام رساند؛ زیرا که اگر در این زمینه اکثریت حضور نداشته باشند و مشارکت نکنند و خود را با جامعه همراه ندانند کار به سرانجام نخواهد رسید.

منظور از اصول، سیاست ها و چارچوب بینشی است که رسانه در عرصه اندیشه مهدویت باید بر مبنای آن، فعالیت و اهداف خود را تنظیم کند. طبیعی است که رسانه در جامعه دینی مبتنی بر اصول کلی ای همچون: انطباق با آموزه های اسلامی، احیای ارزش های اسلامی و انقلابی در برابر اهداف استکبار جهانی، امیدبخشی در برابر امیدزایی، آموزندگی در برابر انحراف، انسان سازی و ... است.

در اینجا با مفروض گرفتن این اصول، مهم ترین اصول حاکم بر فعالیت های مهدوی رسانه را ذکر می کنیم:

ص: 130

جذابیت بخشی به برنامه های خود و مهارت افزایی برای افزایش توان رقابت با رسانه های رقیب همواره با لحاظ کردن عنصر زمان، در پی نهادینه سازی اندیشه مهدویت در رسانه باشند.

یک نکته اساسی در خور یادکرد این است که به همان اندازه که کهنه گرایی و گذشته گرایی به آموزة مهدویت آسیب می رساند، «زمانه زدگی» که به صورت عصری سازی افراطی و تجددطلبی در همه چیز جلوه گر شده است، از جمله موانع رشد محتوایی در حوزة اندیشه مهدوی است. با سیال و بی ثبات شدن مطالعات مهدوی، حقایق بسیاری در زیر گل و لای این سیل تجددطلبی دفن می شود. و اندیشه های تازه نیز مجالِ نما و نمود و بروز و بقا نمی یابند و در این میان نواندیشی حقیقی رخ در حجاب می کشد. هر چند این رفتار غلط انداز، گاه به غلط، نواندیشی یا آزاد اندیشی نیز نامیده می شود، امّا خود از بزرگ ترین عوامل رکود عرصة مهدویت در رسانه ها به شمار می رود. نباید نو آوردن و نو گفتن را (هر چه که باشد) بالذات ارزشمند انگاشت، برخی امروز حتّی در فهم و بیان آموزة مهدویت تابع خوشایند و بدایند عناصر و جریانات روشنفکری اند!

برای دوری از کهنه گرایی در ارائه معارف مهدوی موارد زیر پیشنهاد می شود:

- رسانه ها متناسب با راهبردها، اهداف و مخاطبان خود، برنامه ها و سیاست های اجرایی از پیش تدوین شده ای را برای فرایند مدیریت پیام های مهدوی در اختیار داشته باشند. به دیگر سخن رسانه ها باید اساس نامه تبیین و ترویج معارف مهدوی داشته باشند.

- ارائه پیام های مهدوی در رسانه باید به طور عمده متکی بر عناصر چرایی و چگونگی و ارزش تازگی باشد؛ همچنین از ویژگی صحت، دقت و جامع بودن برخوردار باشد. به عبارتی پیام های مهدوی باید عینی گرا و توصیفی باشد.

- مدیران رسانه باید به روشن شدن ابعاد اندیشه مهدویت و پاسخگویی به ابهامات و شبهات مهدوی گرایش داشته باشند و این امر عامل مهمی در افزایش ضریب

ص: 131

اعتماد مخاطب به رسانه خواهد بود.

- پیام های مهدوی باید بتواند جلب توجه کند.

- در ارائه پیام های مهدوی باید به نیاز مخاطبان و ارضای آنان توجه شود.

- در برنامه های مهدوی به ارزش ها و نگرش های حاکم بر مخاطبان توجه شود.

- به اقدامات رقبای رسانه ای در عرصه منجی گرایی و سایر پیام های همسو توجه شود.(1)

- در عرصه معارف مهدوی به مؤلفه های تبلیغ نظیر: مخاطب شناسی، نیازشناسی، موقعیت شناسی، زمان شناسی، پیامدشناسی(ارزشیابی، بازخوردگیری و...)(2) توجه شود.

ص: 132

چیزی سر در نیاورند تشخیص ها و درمان های آنان مسئله ای را حل و مشکلی را رفع نخواهد کرد، زیرا در این جا تأثیر دارو و درمان متوقف بر اطلاع و فهم کسانی است که دارو و درمان برایشان توصیه می شود. از این رو، اندیشوران این حوزه نباید ثقل و صعوبت و غموض سخن را دلیل و علامت عمق آن تلقی کنند و سخنان دشوار و پیچیده و دیریاب را دست مایة فضل فروشی و تفاخر بدانند.

در زمینة باز پیرایی معارف مهدوی در رسانه امور زیر پیشنهاد می شود:

- ایجاد فضا از سوی مدیران رسانه برای زمینه یابی عنصر خلاقیت در تهیه کننده های برنامه های مهدوی.

- تغییر نگرش به جذب تهیه کنندگان برنامه های مهدوی با عنوان هنر – فن نه کارمند اداری صرف بودن.

- جذب و پرورش متخصصان رسانه ای به منظور فکر خلاقیت محور(1) در عرصه مهدویت.

- ایجاد فضای باز برای جذب افراد مستعد و نواندیش در چارچوب ارزش های دینی.

- درک درست پیام مهدوی انتقالی.(2)

- تولید صحیح پیام مورد نظر.(3)

ص: 133

- ارائه مناسب پیام های مهدوی برای گروه سنی کودک و نوجوان.(1)

- داشتن چشم مسئله یاب در مطالعات مهدوی.(2)

- برخورداری از دغدغه اثربخشی برنامه مهدوی.(3)

- توجه همزمان به دو مقوله «شناخت» و «عاطفه» در ارائه پیام های مهدوی.(4)

- پیوند مدل محتوایی معارف مهدویت برگرفته از متخصصان این موضوع و مدل ساختاری برگرفته از کارشناسان رسانه و هنرمندان.

ص: 134

- رعایت تدریج و پرهیز از شتاب زدگی در تبیین معارف مهدوی؛ فرایند فهم و درک معارف دینی، فرایندی مستمر و تدریجی است و نمی توان بدون در نظر داشتن موقعیت مناسب، برنامه معرفتی خاصی را به صورت شتاب زده به مرحله اجرا درآورد. این امر نه فقط در مورد کودکان، که در مورد بزرگسالان نیز صادق است. در مباحث یادگیری، دو اصطلاح «زنجیره سازی»(1) و «یادگیریِ سلسله مراتبی»(2) به قانون تدریج اشاره دارند، (3)

بنابراین، اگر به مخاطبان مهدوی اجازه دهیم که برای کشف یک مطلب پیچیده وقت صرف کنند، به رشد فکری آنان بیشتر کمک کرده ایم تا اینکه همان مطلب را در مدت کمتری به آنها یاد بدهیم.(4)

ص: 135

بر اندیشه های عمیق در این عرصه باشد نه این که بیشتر سطحی و مبتنی بر احساسات باشد.

متأسفانه امروزه تهیّه برخی برنامه های مهدوی جز یک تتبع سطحی برای اسقاط تکلیف، ارزش دیگری ندارد!

 عرفیات غلط در حوزة مطالعات مهدوی خود را بر محیط و مناسبات علمی ما تحمیل کرده است و امروز در زمرة موانع رشد علمی در این عرصه در آمده است.

در این شرایط، آنچه باید در عمل مورد توجه قرار گیرد، نیاز واقعی مخاطبان است. ارتقای سطح مهارت بهره مندی از رسانه ها و ایجاد توان تحلیل گری در عرصه آموزة مهدویت، نوعی آموزش ضروری است که سواد رسانه ای(1)خوانده می شود و خود نیاز به برنامه ریزی رسانه ای دارد. برنامه های مهدوی در صورتی معنا دار و مؤثر خواهد بود که:

- مبتنی بر پژوهش های شناخته شده ای باشد که معتبر و متناسب هستند.

- نتایج آن طی زمان با استفاده از آزمودنی ها، مورد آزمون و ارزشیابی قرار گیرد.

- سازمان یافته و مستمر باشد.

ص: 136

به معنای کاربردی بودن نیست، بلکه مراد از آن، اثربخشی برنامه مهدوی در دو سطح بنیادی و کاربردی است.(1) اهداف بنیادی برنامه مهدوی رسانه عبارت است از:

الف) کشف خلأهای معرفتی موجود در تبیین معارف مهدوی؛

ب) به دست آوردن نگرش نوین یا رهیافت جدید و دستیابی به دیدگاه تازه در عرصه معارف مهدوی؛

ج) گسترش نظریه ها در حوزة مطالعات مهدوی.

هدف در برنامه های کاربردی رسانه، ناظر به تغییر عملی گرایش ها و بینش های مهدوی موجود در جامعه است.

منظور از دارای اولویت بودن برنامه مهدوی رسانه این است که علاوه بر مفید بودن، ضرورت داشته باشد.

 مهم ترین شاخصه های دارای اولویت بودن یک برنامه مهدوی عبارت است از:

الف) پاسخ گو بودن به مبرم ترین نیاز مهدوی مخاطب؛

ب) رفع فوری ترین خلل هنری و علمی در این زمینه؛

ج) داشتن عمیق ترین تأثیر؛

د) مسبوقیت آن به تحقیقات غنی.(2)

سؤالات و نیازهای باورمندان به آموزة مهدویت سلسله مراتبی دارند، به طوری که تا پایین ترین سؤالات و نیازهای مهدوی برآورده نشوند سؤالات رتبه دوم بروز نمی کنند. عدم توجه به سلسله مراتب نیازها و غفلت از این که مهم ترین نیازها و کمبود و کاستی های مهدی باوران چیست، خود یکی از مصادیق عدم تمییز مسئله از

ص: 137

مسئله نماها است و با واقع نگری منافات دارد.(1)

برای نمونه در آموزة مهدویت دو موضوع «نشانه های ظهور» و «شرایط ظهور» دارای بازتاب های متفاوتی هستند. در جامعه کنونی ما و در رویکردی غیراصولی به موضوع نشانه های ظهور اولویت داده می شود.(2) در این رویکرد آنچه که مهم است شناسایی نشانه های ظهور و مطابقت آنها با اوضاع کنونی است. آنچه که سبب گردیده گرایش به این موضوع دوچندان شود شاخص های بصری و جذابیت نشانه های ظهور است. رواج انتظار منفی و سوء استفاده مدعیان دروغین و مدل سازی بر اساس نشانه های ظهور از پیامدهای عدم اهتمام به جایگاه شناسی موضوع نشانه های ظهور است.

در مقابل و در رویکرد عالمانه، به موضوع «شرایط ظهور» اهتمام فراوانی می شود. در این رویکرد مخاطب به تفکر عمیق و انتظار سازنده فرا خوانده می شود. به هر

ص: 138

روی به نظر می رسد باید جایگاه مباحث نشانه های ظهور بازنمایی شود.

متمایزات دو رویکرد افراطی به علائم ظهور و موضوع شرایط ظهور

متغیر

رویکرد افراطی به علائم ظهور

شرایط ظهور

روی آورد

عوامانه

عالمانه

عوامل

آسان و فرومایه گرفتن اندیشه مهدویت

رویکرد کلان و پویا به آموزة مهدویت

منبع ارائه پیام

وجود برخی روایات دارای ضعف سندی و محتوایی و در برخی موارد جعل نشانه های ظهور

مستند و مستدل

پیامدها

خمودی و سستی، انتظار منفی و سوء استفاده مدعیان دروغین

فهم عمیق تر آموزة مهدویت

ویژگی پیام

بدون اولویت و فقدان جایگاه شناسی

دارای اولویت و ضرورت

امر ظهور

بدون توجه به سازوکارهای تحول و تحرک اجتماعی

توجه به سازوکارهای تحرک و تحول اجتماعی

هدف

تقویت احساسات

توجه به حرکت رو به جلو

مهم ترین راهکار در این زمینه توجه به موضوعات کلان در حوزة مطالعات مهدوی در رسانه است؛ برخی از این موضوعات عبارت اند از:

- بازترسیم تقابل تاریخی جبهه حق و باطل در گسترة تاریخ و تبیین فرجام این نزاع تاریخی؛

- فهم پذیر کردن نظام مبتنی بر ولایت فقیه به مثابة بهترین شیوه حکومت در عصر غیبت؛

ص: 139

- بازترسیم جامعه متکامل عصر ظهور؛

- نقش آموزة مهدویت در سرمایه سازی اجتماعیِ بسترساز پیروزی انقلاب اسلامی؛

- تبیین ظرفیت ها و قابلیت های فرهنگی و تمدنی باورداشت آموزة مهدویت؛

- تبیین جلوه های محبت امام به شیعیان؛

- بازشناسی نقش باورداشت آموزة مهدویت در پایداری رزمندگان ایران در هشت سال دفاع مقدس؛

- بازخوانی کارکردهای انگیزشی ادعیه و زیارات مهدوی؛

- بازترسیم وظایف امت در قبال امام؛

- نقش تشکیل «امت اسلامی» در زمینه سازی ظهور؛

- نقش رغبت، شکایت و استعانت اجتماعی در جامعه سازی دینی؛

- جایگاه باور به اندیشه مهدویت در تاریخ اجتماعی شیعیان؛

- ترویج شاخصه های فردی و اجتماعی سبک زندگی مهدوی؛

- گونه شناسی مدعیان دروغین مهدویت؛

- سبک شناسی مواجهه امامان معصوم8 با مدعیان دروغین مهدویت؛

- ویژگی های اعتقادی و رفتاری مدعیان دروغین مهدویت؛

- راه های مقابله با مدعیان دروغین مهدویت؛

- شناسایی ضرورت های رویکرد تمدنی به اندیشه مهدویت؛

- کارویژه های سیاسی اجتماعی امام زمان(عج) در عصر ظهور و نقش آن در الگو دهی به جامعه منتظر.

- کارویژه های فرهنگی و دینی امام زمان(عج) در عصر ظهور و نقش آن در الگو دهی به جامعه منتظر؛

- کارویژه های اقتصادی و عمرانی امام زمان(عج) در عصر ظهور؛

- ویژگی شناسی فراتمدن عصر ظهور؛

ص: 140

- سازوکارهای تعلیم و تربیت در عصر ظهور؛

- پیوندهای دوسویه عاشورا و مهدویت.

ص: 141

ص: 142

معنای تنظیم روش های کار و بررسی نتایج عملکردها و استمرار ارزیابی کار بر مبنای استانداردهای علمی است.(1)

ص: 143

اهداف ارزیابی های مستمر رسانه در عرصه مطالعات مهدوی

نمودار شماره (5)

خروج از وضعیت موجود

معرفی فعالیت های جدید

استقرار اندیشه مهدویت در جامعه

توانمندسازی مخاطبان در عرصة مهدویت؛

خلق پیروزی های کوتاه مدت؛

ایجاد تحول بیشتر در عرصة مهدویت.

نهادینه سازی دیدگاه های اساسی در عرصة اندیشه مهدویت.

ایجاد حالت اضطرار به حجت؛

ایجاد ائتلاف راهنما؛

خلق چشم انداز و به کارگیری آن.

ص: 144

تحولات جهانی و گسترش اجتناب ناپذیر روابط گوناگون و هجوم و سرعت اطلاعات، مؤید ضرورت آسیب شناسی هستند.

در آسیب شناسی اندیشه مهدویت شناخت خصایص و ویژگی های این اندیشه در درجة اول اهمیت قرار می گیرد. در هر آسیب شناسی، سه عامل هدف، موضوع و روش قابل تفکیک هستند.

توضیح و تبیین آسیب شناسی اندیشه مهدویت روشن می کند که آسیب شناسی اندیشه مهدویت درصدد مطالعه، شناخت، پیشگیری، کج روی و جلوگیری از بازگشت مجدد بحران هایی است که با انتظارهای منطقی از این اندیشه، جامعه دینی و ماهیت آموزة مهدویت سازگاری ندارد. توضیح مطلب این که آسیب ها و بحران ها و به تبع پیشگیری و درمان آن ها به دو شاخه تعلّق دارد: نخست به ماهیت آموزة مهدویت و دوم به تحقق خارجی آموزة مهدویت. ماهیت اندیشه مهدویت عبارت است از مجموعه حقایقی که توسط رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و امامان معصوم: پیرامون اندیشه مهدویت به دست ما رسیده است و به عبارتی حقایق، معارف و موضوعاتی که پیرامون این اندیشه به صورت متن و نص دینی ظاهر شده است. ماهیت اندیشه مهدویت به لحاظ اتصال به علم لدنی معصومان: و خدای متعال از انحراف و اعوجاج مصون بوده است.(1)

اما تحقق خارجی اندیشه مهدویت عبارت است از آموزه ای که در جامعة متدینان جریان پیدا می کند و ارزش ها، بینش ها، باورها و رفتارهای مهدوی را در جامعه پدید می آورد. البته این باورها و رفتارها اگرچه به دین منسوبند، ولی تنها زاییدة ماهیت

ص: 145

دین نیستند و ده ها عامل فرهنگی، اجتماعی و روانی نیز بر آن ها می تواند تأثیر بگذارد.آسیب شناسی اندیشه مهدویت می تواند در مقام کشف بحران ها و کج روی های رفتار و عملکرد مهدوی جامعه باشد.

تاریخ اندیشه مهدویت بر حضور اندیشه های باطل و خرافی و غیر مطابق با متون کهن مهدوی و تفسیر به رأی در میان معارف مهدوی گواه است که باید به اصلاح و حذف آنها پرداخت و در بازفهمی و کسب معارف صحیح دینی تلاش مجدد نمود.

وقتی سخن از آسیب های اندیشه مهدویت می رود تنها جامعة عوام مدنظر نیست، بلکه جوامع و نهادهای خواص از جمله دانش پژوهان، دانشگاهیان، روحانیان و حاکمان نیز مورد نظر است.

در دوره معاصر استاد شهید مطهری بر آسیب شناسی تفکر دینی تأکید کرده و بابی را در این خصوص گشود.(1) این توجه زاییده دین داری و دردمندی و دانایی شهید مطهری بود که درصدد معرفی آسیب ها و چالش های وارده بر اعتقادات، باورها، آموزه ها و رفتارهای دینی مردم و جامعه اسلامی بود. به یک معنا می توان همه آثار شهید مطهری را آسیب شناسی معرفت، عقاید، رفتار، جامعه و نهادهای دینی دانست.(2) وی در این باره می نویسد:

باید اعتراف کنیم که حقیقت اسلام به صورت اصلی در مغز و روح ما موجود نیست، بلکه این فکر اغلب در مغزهای ما به صورت مسخ شده موجود است؛ توحید ما توحید مسخ شده است، نبوت ما نبوت مسخ شده است، ولایت و امامت ما مسخ شده

ص: 146

است، اعتقاد به قیامت ما کم و بیش همین طور. تمام دستورهای اصولی اسلام در فکر ما همه تغییر شکل داده.(1)

آموزة مهدویت به رغم سترگی و استواری بسیار، صفایا و مزایای بی شمار و پیشینه و گذشته پربار اینک با چالش ها و کاستی هایی مواجه است؛ مواجهه ای که ماهیت فراگیر این آموزه و میزان التزام مسلمانان به اصول ماندگار آن را به مخاطره می اندازد. ضرورت های زمانه، کاوش پیرامون این چالش ها و موانع را دارای اهمیتی دوچندان می کند. موانع تحول زایی در حوزة مطالعات مهدوی به معنای آسیب ها و اشکالاتی است که بر آموزة مهدویت و معرفت مهدوی وارد شده است یا ممکن است وارد شود. این موانع ممکن است شکل بالفعل یا بالقوه داشته باشد. به بیان دیگر، می تواند شکل احتمالی نیز بیابد.

یادآوری چند نکته را در این جا ضروری است:

اول: مراد ما از آسیب در این نوشتار، هرگونه عامل سلبی و ایجابی در رسانه است که سبب رکود و فتور آموزة مهدویت گشته و از باب تسامح، به عدم مقتضی نیز مانع اطلاق می کنیم.

دوم: ذکر کاستی ها و ناراستی های رسانه در حوزة مهدویت به معنای مزایا و موفقیت های بی شمار گذشته و حال رسانه ها در حوزة اندیشه مهدویت نیست، بلکه این درست به معنای اعتماد و اعتنا به استعداد و استطاعت علمی ژرف و گسترده ای است که در جهت تحرک و تحول در حال و آینده در زمینه مطالعات و استنباطات مهدوی وجود دارد.

سوم: مهم ترین کارکرد های طرح این موضوع عبارت اند از:

1. ستردن غبار مهجوریت از سیمای مهدویت در عرصة رسانه ها؛

2. تجهیز رسانه ها در جهت رویارویی با تهدید های ایدئولوژیک از سوی ادیان و

ص: 147

مکتب های رقیب در عرصة موعودباوری و منجی گرایی؛

3. اصلاح و به هنجار کردن انحراف و انحطاط ظاهر شده در رویکرد به آموزة مهدویت در رسانه ها.

چهارم: بیان این آسیب ها به این معنا نیست که این موارد سبب عدم تمدن سازی آموزة مهدویت شده باشد، بلکه سعی شده است مهم ترین چالش های فرا روی این آموزه کاویده شود.

پنجم: یادآوری این نکته است که شاید بتوان آسیب های نامطلوب موعودباوری را از جمله امور گریزناپذیری دانست که ذاتی موعودباوری نیست، بلکه بالعرض بدان انتساب می یابد. برخی از این آسیب ها را نیز باید به حساب سوء فهم ها و سوءاستفاده ها از اندیشه مهدویت نهاد.

ششم: تأکید لزوم ژرف نگری و انصاف در شناسایی و بیان آسیب ها است. اگر آسیب شناسی را همچون زنگ خطر و هشداری برای تصحیح عملکردها و سیاست ها در نظر بگیریم، در آن صورت چگونگی بیان آن در مثبت یا منفی بودن آن اهمیت بسزایی دارد. به عبارت دیگر نباید آسیب شناسی از مرز اعتدال و حفظ مصالح خارج شود. بدین معنا که وجه سلبی آن که به صورت طبیعی و ضروری وجود دارد، نباید به طرزی افراطی جنبة تخریبی به خود بگیرد و به جای بررسی توصیفی- تحلیلی مسایل، به صورت اشاعه ناامیدی و رسیدن به پایان خط در موضوع مورد نظر درآید، زیرا هدف از آسیب شناسی، اصلاح امور است و چنان چه به ضد خود، یعنی جمود و عدم باور به اصلاح پذیری بدل گردد، نه تنها سودی نخواهد داشت، بلکه خساراتی جبران ناپذیر در زمینه های مختلف برجای خواهد گذاشت.(1)

هفتم: رویکرد به آسیب شناسی اندیشه مهدویت و احیای تفکر مهدوی ناشی از نگاه ویژه به اندیشه مهدویت است. اندیشه مهدویت اندیشه حیات و پویایی است و

ص: 148

طرز تفکری که نتیجه اش دانایی نباشد و سکون و بی اطلاعی باشد، از این اندیشه به دور است. بنابراین، بر اساس این زاویه دید، اصلاح طرز تفکر و روش فکر کردن بر هر چیزی تقدم دارد. به عبارتی عینکی که به چشم زده ایم تا اسلام را با آن بنگریم، مشکل دارد؛ باید عینک و زاویه دید را اصلاح کرد تا نوبت به اصلاح دین شناسی و دین داری برسد.

الگوی ارزیابی و تحول رسانه در عرصة مباحث مهدوی

نمودار شماره (6)

در اینجا می سزد مقاصد آسیب شناسی فرهنگ مهدوی در رسانه را ذکر کنیم:

1. مطالعه و شناخت آسیب های فرهنگ مهدوی در رسانه ها و علل و عوامل پیدایی آنها؛

2. پیش گیری از وقوع انحراف و کج روی در رسانه ها در حوزة فرهنگ مهدوی؛

3. درمان کج روی ها در این حوزه با به کارگیری روش های علمی و استفاده از شیوه های مناسب برای قطع ریشه ها و انگیزه های این کج روی ها؛

4. تداوم درمان برای پیشگیری و جلوگیری از بازگشت مجدد انحرافات و کج روی ها در حوزة مطالعات مهدوی؛

5. گذر از رسانة منفعل به رسانة فعّال در عرصة مهدویت؛ برای حفظ جایگاه

ص: 149

پیش روانه رسانه در عرصة آموزة مهدویت و افزایش بهره وری و تأثیر گذاری آن در تبیین نظام مند آموزة مهدویت، تولید و عرضة آثار مهدوی و پاسخ گویی به شبهات جدید نیازمند آسیب شناسی مستمر رسانه هستیم.(1)

ص: 150

آسیب های موجود در رویکرد رسانه ای به آموزه مهدویت

گونه بندی آسیب

تفسیر

پیامدها

رویکرد عرفی گرایی و ظاهر گرایی

به رسمیت نشناختن مرجعیت رسمی تفسیر اندیشه مهدویت و دوری از روش تحقیق علمی در تبیین معارف مهدوی.

1.اسطوره محوری؛

 2.آسان گیری در نقل مطالب مهدوی؛

3.عالم گریزی و ذوق گرایی.

رویکرد احساسی و عاطفی به آموزة مهدویت

(عدم تناسب عناصر بینشی و معرفتی با احساسات)

تقویت احساس و عاطفه مخاطب در حوزة مهدویت بدون توجه به تقویت بینش، گرایش و منش منتظرانه.

1.محوریت تشرفات و ملاقات گرایی افراطی؛

2.درشت گویی و غلو؛

3.عدم توجه به مقتضیات زمان؛

4. محصول گرایی صرف؛

5. بزرگ نمایی جنگ های بعد از ظهور؛

6. تعجیل در امر ظهور؛

7. تعیین وقت ظهور.

طرح مباحث غیرضروری (عدم تمییز مسئله ها از مسئله نماها)

طرح مباحثی که هیچ نتیجه معرفتی ندارد. مثل: ازدواج حضرت، محل سکونت حضرت، جزیره خضراء و ملیت مادر حضرت و ... .

1.غافل شدن از بن مایه های معرفتی اندیشة مهدویت؛

2.عدم انطباق با نیازهای مخاطب؛

3. التقاط اندیشه و خرافه پردازی؛

4. بازماندن از مباحث بنیادین، راهبردی و کاربردی در حوزة مطالعات مهدوی.

ص: 151

گونه بندی آسیب

تفسیر

پیامدها

انحصارگرایی

محصور کردن اندیشه مهدویت به اندیشه ای فرقه ای، منطقه ای و نژادی. و عدم توجه به ویژگی های فطری و جهانی اندیشه نجات گرایانه مهدویت.

1.تدافعی در عرصة موعودباوری؛

2. غفلت از قابلیت های این اندیشه در همگرایی بین الأدیانی؛

3. عدم توجه به ظرفیت های وحدت بخش این اندیشه در اسلام.

نشانه گرایی افراطی

رویکردی که به بحث نشانه های ظهور اولویت درجه اول می دهد.

1.فرومایه گرفتن اندیشه مهدویت؛

2. ساده انگاری.

تطبیق گرایی

تطبیق روایات نشانه های ظهور بر افراد و یا حوادثی که اتفاق می افتد. (مدل سازی بر اساس روایات نشانه های ظهور)

1.تأویل گرایی؛

2.استناد به نصوص متشابه؛

3.به وجود آمدن مدعیان دروغین؛

4.سوءاستفاده از وضعیت سیاسی و اجتماعی جامعه.

نمادگرایی افراطی و نمادسازی ناموجه

غلبه جنبه نماد بر جنبه حقیقت و واقعیت (صاحب نماد). اولویت دال بر مدلول.

1.یکسونگری؛

2.کهنه گرایی.

ص: 152

و سرگرمی در جوامعی مثل آمریکا، تلویزیون از هر وسیله ای برای ساخت برنامه های سرگرمی استفاده می کند و لحن برنامه های تلویزیونی همواره و در همه حال، لحن سرگرمی و وقت گذرانی است، تا آنجا که حتی امور مذهبی نیز به دور از هرگونه مصلحت اندیشی به عنوان سرگرمی نمایش داده می شوند. به این ترتیب، مسئله ای که بروز می کند، چیزی فراتر از توهین به مقدسات دینی و وقیحانه تر از آن است، زیرا کسانی که به یک مضمون یا نماد دینی توهین می کنند، در حقیقت، به اندازة افراد متدین آن را جدی و شایستة اهتمام تلقی می کنند؛ اما در اینجا سخن بر سر مبتذل ساختن مقدسات دینی است که از راه هایی همچون طنزآمیز کردن آنها و یا حتی نمایش دادن بیش از حد آنها حاصل می گردد.

با وجود این، باید برای رفع پاره ای از کاستی ها، به ویژه کاستی های محتوایی، که به کاهش اثرگذاری دینی این برنامه ها می انجامد، چاره اندیشی شود. مشکل غلبة محتوای فرهنگ عامه پسند بر پیام دینی، که برخی از محققان علوم ارتباطات به آن توجه داده اند.

 یک نکتة اساسی در خور یادکرد این است که گرایش شدید جامعة شیعی به مباحث مهدویت سبب شده که شاهد سطحی نگری و کمیت گرایی در رویکرد به آموزة مهدویت باشیم. در حال حاضر، ساز و کارهای علمی و پژوهشی به نحوی تنظیم شده اند که برنامه های کمّی را ارزشمند تلقی کرده و انجام آن را تشویق می کنند.

از سویی دیگر کمبود محققین و اندیشمندان حوزة مهدویت، بحران کمیت گرایی را تشدید کرده است. تأملی در برنامه ها و نیز روند تلاش های دستگاه های فرهنگی و رسانه ها در عرصة مهدویت، به راحتی نشان می دهد که این برنامه ها تنها پیش بینی بودجه و اعتبارات پنج سالة دستگاه های فرهنگی است، نه برنامه فرهنگی کشور برای نزدیک شدن به اهداف و آرمان های مهدوی!

«مهدویت گرایی عوامانه»؛در رویکرد به اندیشه مهدویت بنای استقلال دارد. از

ص: 153

این رو، خود را بی نیاز از مرجعیت رسمی تفسیر این اندیشه می داند. در گرایش عرفی به اندیشه مهدویت احساسات حرف اول را می زند و از سویی دیگر در مراجعه به منابع نیز آسان گیر و متساهل است. در رویکرد عرفی به اندیشه مهدویت، برداشت های دینی بر اساس مفاهیم و اصول بنا نشده است، بلکه به جای مفاهیم، این شخصیت های تاریخی و مذهبی هستند که محوریت می یابند و برای استحکام این محوریت، لازم است که جنبه اسطوره ای(1) به خود بگیرند.(2)

استقلال از مرجعیت رسمی        زمینه مناسب برای هنجارشکنی در آموزة مهدویت.

تفسیر اندیشه مهدویت  

                                                 خلأ ارائه الگوهای منطبق بر آموزة مهدویت.

به نظر می آید بسیاری از مخاطبان رسانه ها در جامعه ما به خصوص نسل جوان اطلاعات درستی پیرامون اندیشه مهدویت ندارند. و رویکرد احساسی و عاطفی به این موضوع درک نادرستی را به مخاطب القا می کند.(3)

ص: 154

از نظر کارشناسان مؤلفه های زیر در جلب مخاطب و دوری از رویکرد احساسی به اندیشه مهدویت مؤثر هستند:

- نگریستن به اندیشه مهدویت از زوایای مختلف؛

- دوری از مبالغه و اغراق در تبیین معارف مهدوی؛

- شناخت نیازهای اساسی در عرصة معارف مهدوی؛

- دوری از تناقض گویی؛

- اعتبار منبع نقل پیام مهدوی؛

- انعکاس دقیق فعالیت های پژوهشی در عرصه اندیشه مهدویت؛

- استفاده از شیوه تربیتی الگودهی، الگوپردازی(1) و الگوزدایی(2) در سبک زندگی

ص: 155

 منتظرانه؛

- احیای ابعاد معرفتی مناسبت های مهدوی؛

 - استفاده از ظرفیت مجالس مذهبی مهدوی؛

- تأکید بر عقلانیت و پرهیز از امور خرافی؛

- ایجاد حساسیت و افشاگری نسبت به جریان های انحرافی مهدوی؛

- کمک به کشف معنا در حوزة معارف مهدوی، بیش از ارائه اطلاعات و معلومات رسمی مهدوی به مخاطب ؛

- کمک به ایجاد حس کنجکاوی و پرسش گری در مخاطب در عرصه مطالعات مهدوی؛

- از بین بردن پیش داوری ذهنی(1) مخاطبان در عرصه معارف مهدوی؛(2)

- مهندسی فرهنگ مهدوی در جامعه با محوریت رسانه که مهم ترین ویژگی های مهندسی فرهنگ مهدوی عبارت اند از:

1. کلی نگری با نگاه مجموعه ای (سیستمی) به اندیشه مهدویت؛

2. نگاه جریانی یا (غیر ساکن) به آموزة مهدویت؛

3. توجه به شرایط محیطی و عوامل تأثیرگذار بیرونی بر موضوع مهدویت؛

ص: 156

4. قدرت آینده نگری و آینده پردازی در حوزةمعارف مهدوی؛

5. استقبال از تغییر جایگاه ها و تغییر روش ها برای دستیابی به اهداف بهتر.(1)

- بهره گیری از اندیشمندان دینی و متخصصان مطالعات مهدوی؛(2)

تأکید بر اندیشه آینده گرایانه مهدویت در تقابل با جریان سلفی گری؛

کارکردهای آینده گرایی اندیشه مهدویت و تبیین رسالت مسلمانان در این زمینه؛

- تدوین اهداف راهبردی رسانه زمینه ساز در سه حوزه رشد و هدایت انسانی، توسعه اجتماعی و تعالی سازمانی و برنامه ریزی برای آن.

ص: 157

تقسیم بندی اهداف راهبردی رسانه زمینه ساز

اهداف در عرصة رشد و هدایت انسانی

اهداف در عرصة توسعه اجتماعی

اهداف در عرصة تعالی سازمانی

1. هدایت مخاطب به سوی مهدی باوری و مهدی یاوری

1.افزایش سطح اطلاعات مهدوی در جامعه

1.افزایش رضایت مخاطبان مهدوی رسانه

2.معرفی رسالت، راه و روش زندگی منتظرانه

2.پیشگیری از بروز آسیب های مهدوی در جامعه

2.ارتقای کیفیت برنامه های مهدوی

3.ترویج حالت اضطرار به حجت در جامعه

3.معرفی و ترویج الگوهای جامعه منتظر

3.افزایش کمی و تنوع برنامه های مهدوی

4.روشنگری در برابر اندیشه های انحرافی در عرصه مهدویت

4.بازترسیم شاخصه های جامعه منتظر

4.به روزرسانی شکل، فرم و محتوای برنامه های مهدوی

5.ترویج سبک زندگی سعادتمندانه و حیات طیبه

5.ترویج روحیه امید و نشاط اجتماعی

5.توسعه منابع انسانی خلاق و توانمند در عرصه برنامه های دینی

- تکرار متنوع و دل نشین معارف مهدوی به گونه های متنوع: شرط اصلی و اساسی تأثیرگذاری پیام های مهدوی بر مخاطب و تغییر نگرش او، ارسال مکرر پیام و جلب توجه مخاطب، با لحاظ سایر شرایط است. شواهد علمی در الگوهای یادگیری در تغییر نگرش نشان می دهد که برای تأثیرگذاری بیشتر یک پیام، جلب توجه مخاطبان و نیز تکرار آن پیام، میزان اثربخشی آن را بسیار بالا می برد.(1)

تکرار مطلب، عامل مهمی در یادگیری و عمل به مقتضای آن است. بر همین اساس، یکی از شیوه های مرسوم در آموزش، شیوه تکرار است.

ص: 158

درعین حال، این نکته حائز اهمیت است که اگر تکرار به صورت یکنواخت و ملامت آور صورت پذیرد، تداعی کننده نوعی تحمیل در مخاطبان خواهد بود. مخاطبان این گونه تکرار را به منزله فشاری بیرونی تلقّی می کنند که می خواهد او را به سمت خواسته های مربّی سوق دهد. بنابراین، لازم است مربی از شیوه هایی متنوع و دل نشین برای تکرار و تأکید مطالب مهم خود استفاده کند.

در حوزة اندیشه مهدویت نیز رسانه ها می توانند با استفاده از شیوه های گوناگون قالب های هنری پیام خود را به صورت مکرر و دل نشین به مخاطبان ابلاغ نمایند و بدین سان، پیام را از قالب و محتوای تحمیلی عاری گردانند.

به نظر می رسد، در این زمینه توجه به دو نکته مهم است؛ تکرار پیام و تعدد و یا تنوع شیوه های پیام رسانی.

 باید برای تغییر نگرش، به مدل یادگیری سه مرحله ای توجه ویژه نمود که عبارت اند از: توجه، ادراک و پذیرش. پیام های مهدوی وقتی از غنای لازم برخوردار و دارای محتوای قوی باشند و به وسیلة استدلال های عقلی و منطقی نیز حمایت شوند، (البته به صورت مکرر در رسانه ها ترویج شوند و به شیوه ها و در قالب های گوناگون ارائه شوند)، بهتر مورد پذیرش قرارگرفته، نهادینه خواهند شد.

تکرار پیام های مهدوی در برنامه های مختلف با متن ثابت و بدون هیچ گونه تغییری موجب می شود که از تأثیر ضریب قابلیت تکرار کاسته شود. در این زمینه تنوع ارائه پیام های مهدوی سفارش می شود.

ص: 159

دریابند که آموزه ها و باورهای مهدوی تا چه اندازه در معرض تهدیدهای گوناگون است چنین بی تفاوت نخواهند نشست.

عمده فعالیت های مهدویت ستیزی در قالب راهبرد اسلام هراسی (Islamophobia)صورت می گیرد. اصطلاح (Islamphobia) از دو کلمة اسلام«Islam» و کلمه فوبیا «phobia» به معنای ترس یا بیزاری نامعقول از چیزی تشکیل یافته است.(1)

آنچه مهم است بررسی راهبردهای دشمنان مهدویت در تصویرسازی از مهدویت دنبال شده است. به طور کلی آنان دائماً در تلاشند تا ساختار ایدئولوژیکی جامعه ای را که در آن فعالیت می کنند شکل داده و تحت تأثیر قرار دهند. بنابراین اسلام ستیزان به جای آنکه به صورت منفعل به توصیف آموزة مهدویت بپردازند، فعالانه و بر اساس گرایش های ایدئولوژیک خود و منافع صاحبان قدرت دست به بازسازی مجدد آن ها

ص: 160

می زنند.

مهم ترین راهبردهای مهدویت ستیزی عبارت اند از:

1. تردیدآفرینی در آموزة مهدویت: در جنگ نرم، ایجاد تردید و بدبینی نسبت به بسیاری از مسایل یک اصل و قاعده است و آموزة مهدویت از این قاعده مستثنا نیست. حرکت در این جنگ، با تکیه بر سنّت ها و لکن با نوپردازی به صورت ظریف و آرام، در باورها و اعتقادات اساسی ایجاد می شود. و به مرور بر دامنة این تردیدها افزوده شده تا در نهایت به ایجاد تغییرات اساسی در باورها و ارزش ها دست یابد.

2. تمرکز بر آسیب های گرایش به آموزة مهدویت: دشمنان با شناسایی نقاط آسیب زا در رویکرد به این آموزه در جامعه می کوشند تا فعالیت های خود را سامان داده و با ایجاد آسیب های جدید، بر دامنة تحرکات خود بیفزایند، و از سویی دیگر می کوشند از احساسات جامعة هدف نهایت استفاده صورت گیرد. و از آن به عنوان پلی برای نفوذ در افکار و اندیشه ها برای ایجاد تغییر و دگرگونی در باورها استفاده شود.

3.قداست زدایی: رسانه های غربی با ایجاد شبهة نظری نسبت به عصمت امامان معصوم:، طول عمر حضرت مهدی(عج) و زمینی جلوه دادن امامت در صدد قداست زدایی از این آموزه هستند.

4. چهره سازی: چهره سازی از عناصر مهدوی و شبهه زا در این عرصه به منظور موج سازی و جریان سازی صورت می گیرد.

بزرگ کردن اختلافات مذهبی در باورداشت مهدویت و نگاه مطلق انگارانه به معتقدات مذهبی موجب نهادینه شدن انگاره های تنگ نظرانه و چالش گر شده و در نهایت مانع اثربخشی این آموزه می شوند. این در حالی است که آموزة مهدویت به دلیل فطری بودن نجات باوری و اصالت اسلامی، یکی از نیرومندترین عوامل ایجاد نظم و ثبات در ابعاد گوناگون روابط اجتماعی و سیاسی در مقیاس ملی و فراملی است.

ص: 161

5. جایگزینی: در این راهبرد، عملکرد و یا روش های به کار گرفته شده توسط برخی از بازیگران مسلمان به جای اصول و مبانی اسلامی به جامعة مخاطب عرضه می شود. از این طریق حساسیت منفی نسبت به آموزة مهدویت تشدید می گردد.

وظایف رسانه در عرصه مهدویت ستیزی نرم

  وظایف رسانه

راهکارها

1

الزامات آموزشی رسانه

آموزش اثربخش

آموزش پیشگیرانه (مصون ساز)

آموزش فرهنگ ساز

2

رسانه و هدایت افکار عمومی

هدایت افکار عمومی در عرصه اندیشه مهدویت

3

رسانه و مواجهه با بحران ها و شبهات

پیش بینی بحران و شبهه

پیشگیری از بحران

آمادگی برای بحران و جواب دهی به شبهات

4

رسانه و پایش و رصد محیطی

رصد مستمر افکار عمومی

رصد تیزبینانه شبهات

رصد هوشمندانه فعالیت های رسانه ای رقیب در عرصه منجی باوری

5

رسانه و اطلاع رسانه

اطلاع رسانی برنامه ریزی شده، دقیق و به هنگام، فعال و کامل در عرصه معارف مهدوی

ص: 162

رسانه ها برای مقابله با مهدویت ستیزی نرم چند راه می توانند در پیش بگیرند:

- رصد رسانه ای مهدویت ستیزی نرم رقیب؛

- نقد رسانه ای مهدویت ستیزی نرم رقیب؛

- پاسخ رسانه ای به فعالیت های رسانه ای رقیب؛(1)

- توسعه کمّی برنامه های مهدوی متناسب با حجم فعالیت های رقیب؛

- تخصصی کردن برنامه ها و توسعه کیفی و ارتقای محتوای برنامه ها.

الگوی مقابله با مهدویت ستیزی نرم رقیب

نمودار شماره (7)

نقد رسانه ای

پاسخ رسانه ای

رصد رسانه ای

ص: 163

«مدیریت مواجهه» در عرصة مطالعات مهدوی، یکی از نابسامان ترین فعالیت ها باشد.

در عرصه مدیریت مواجهه شبهات با «مدیریت واکنشی»،(1) «مدیریت فعال»(2) و «مدیریت فوق فعال»(3) مواجه هستیم. رسانه هایی که از «مدیریت واکنشی» در برابر تهدیدهای رسانه ای رقیب استفاده می کنند، دیدگاه های برنامه ریزی بلند مدت ندارند. نوع نگرش حاکم بر سازمان هایی که از چنین مدیریتی تبعیت می کنند، منفی و تهدیدآمیز است؛ به همین دلیل واکنشی که از چنین رسانه هایی می رود، نوعی همراهی با شبهه است. چنین رسانه هایی تا فشار افکار عمومی را در شرایط بحرانی احساس نکنند، واکنش نشان نمی دهند و تنها زمانی دست به اقدام می زنند که در موقعیت بحران، تهدیدی متوجه خود ببینند.(4)

رسانه هایی که در قبال فعالیت رسانه ای رقیب و دشمن «مدیریت فعال» دارند، به محض رصد فعالیت های رسانه ای رقیب وارد عمل می شوند و فعالانه درصدد کنترل و مهار شبهه و یا بحران می شوند. در اینجا، شیوه عمل از انطباق و همراهی با بحران و اوضاع بحرانی، به سمت همراه ساختن اوضاع با خود سوق می یابد. رسانه هایی که دارای مدیریت فعال هستند، به صورت گسترده به بررسی و تحلیل اوضاع پدید آمده می پردازند و در ارائه مطالب به صورت گزینشی عمل نمی کنند و درعین حال، تدابیر لازم را نیز می اندیشند.(5)

در رسانه هایی که «مدیریت فوق فعال» دارند با تأکید بر کشف فرصت های جدید و چشم اندازی نو برای رشد و پویایی، نه تنها وجود بحران ها را می پذیرند و در مواجهه

ص: 164

با آن فعالانه وارد عمل می شوند بلکه فراتر از آن، برای مقابله با شرایط بحرانی پیش بینی های لازم را به عمل می آورند. در این رسانه ها نوع نگرش به شبهات و بحران ها در عرصه اندیشه مهدویت کاملاً مثبت و فرصت آفرین است.(1)

الگوی مدیریت شبهات مهدوی در رسانه

  مراحل

 راهکارها

1

مرحله قبل از شبهه پراکنی

1.پیش بینی

2. پیشگیری

3.آمادگی

2

مرحله شبهه پراکنی

1.هشدار و مصونیت مخاطبان مهدوی رسانه

2.ارزیابی مقدماتی و بسیج کارشناسان

3.پاسخگویی سریع

3

مرحله بعد از شبهه پراکنی

1.بازیابی شبهه

2.بازپیرایی معارف مهدوی

3.یادگیری

ص: 165

ص: 166

رسانه ها با ارتباط مستقیم با متن جامعه می توانند به خوبی به رصد افکار عمومی(1) بپردازند تا از این طریق زمینه های بحران را در افکار عمومی جامعه شناسایی کنند. تعامل مستمر با مردم، نظرخواهی آنان، نظرسنجی و ... از مواردی هستند که در بحث رصد افکار عمومی ضروری به نظر می رسد و باید با برنامه ریزی دربارة آنها بر عمق و وسعت این ارتباط با متن جامعه افزود.

برای برقراری ارتباط نزدیک با مخاطبان و افزایش اعتماد آنان به برنامه های مهدوی، باید نحوه فرایند تولید برنامه های مهدوی بر اساس نیاز مخاطبان و واکنش های آنان را در برابر انتشار پیام های مهدوی از طریق روش های افکارسنجی مدیریت کرد. در واقع آنچه با عنوان مدیریت مخاطبان مطرح است، بیانگر مجموعه ای از اقدامات، برنامه ریزی ها، تصمیم گیری ها و هماهنگی های میان عوامل تولید پیام مهدوی (فرستندة پیام) و دریافت کنندگان(مخاطبان) است.(2)به هر روی باید توجه داشت که عوامل ساختاری و محتوایی در عدم پایبندی مخاطبان به برنامه های مهدوی نقش ایفا می کنند.

ص: 167

نمودار شماره (8)

علل ساختاری

عدم استفاده از ابزار هنر

عدم توجه به مخاطب

پاسخ های کهنه به سوالات جدید

فقدان روش مندی در ارائه مطالب

علل محتوایی

عدم پایبندی مخاطب

در زمینه رصد افکار عمومی در عرصه آموزة مهدویت توجه به نکات زیر خالی از لطف نیست:

- شناخت نیازهای اطلاعاتی مخاطبان در عرصه اندیشه مهدویت؛ برای مثال لازم است بدانیم که مخاطبان ما به صورت جمعی یا فردی در چه مرحله ای از مراحل پذیرش پیام مهدوی قرار دارند، آگاهی؟ جلب توجه و علاقه مندی؟ ارزیابی پیام مهدوی؟ آزمایش و تجربه؟ یا پذیرش و پی گیری؟

- شناخت هویت شخصی مخاطبان؛

- کشف رابطه متغیرهای جمعیت شناختی(جنس، سن، ملیت، مذهب و سطح تحصیلات) و نوع نگاه به آموزة مهدویت و موعودگرایی؛

- نقد شرایط موجود در تبلیغ اندیشه مهدویت، و تعیین نیاز مخاطبان برای شرایط مطلوب؛

- ایجاد گرایش به امور کلان و ضروری جامعه منتظر در مخاطبان؛

- تبدیل گرایش به نگرش در مخاطبان؛

- تبدیل نگرش به رفتار در مخاطبان.

ص: 168

ص: 169

نمادسازی مکانیزمی است که رسانه های تصویری از طریق آن بر تبلیغات دینی تأثیر می گذارند. اگر نمادها را منبع وحدت و هویت فرهنگی و عاملی برای معنا بخشیدن به زندگی دینی تلقی کنیم، مفهوم نماد لزوماً به نمادهای کهن دینی منحصر نخواهد شد و به نمادهای جدید نیز قابل تعمیم خواهد بود. بر این اساس، زمانی که تلویزیون از برخی از مکان های مذهبی یا چهره ها و .. نمادهایی می سازد که نقش گروه مرجع را بر عهده می گیرند، به این معنا که بسیاری از مردم و به ویژه جوانان محو در نماد شوند و صاحب نماد را از یاد برند، قهراً میزان کارآمدی برنامه های تبلیغی دین در هویت بخشی به افراد جامعه کاهش می یابد.

در مواجهه با این مشکل نیز دو راهکار اصلی به ذهن می آید که عبارت اند از:

1. کوشش در جهت نمادسازی منطبق بر باورها و ارزش های دینی از طریق معرفی مجدد نمادهای واقعی و تحقق یافته دین؛

2. اتخاذ سیاست هایی در جهت حذف رویکرد نمادسازی ناموجه در رسانه ها.

از جمله آسیب های رسانه در اندیشه مهدویت نمادگرایی افراطی است. به گونه ای که جنبة نماد بودن بر جنبة حقیقت آن و واقعیتی که در پس آن وجود دارد، غلبه کند. برای مثال جشن های نیمه شعبان و مسجد مقدس جمکران از جمله نمادهای مهدوی است، اما اگر فقط به جنبة نماد بودن آن پرداخته شود آسیب زا خواهد بود. به عبارتی دال بر مدلول اولویت پیدا می کند. به بیان دیگر، توجه افراطی یا محض به نماد آن است که معنا و حقیقت پنهان یا کم رنگ گردد و بازار ظاهر رونق بیشتری بگیرد.(1)

از جمله موارد نمادگرایی افراطی در امر مهدویت عبارت است از به تصویر کشیدن فراوان مسجد جمکران بدون توجه به این که این مکان می تواند زمینه ساز رشد فکری و معنوی و رفتاری باشد، گویی فقط اصل حضور در این مکان مهم است و

ص: 170

بس. از سویی دیگر اگر یک مسجد نماد معنویت و بندگی و امامت باوری است چرا فقط به زمان خاصی اختصاص پیدا کرده است. فروش عریضه و ترغیب زائران به چاه عریضه، خود دلیل دیگری بر استفاده نکردن مناسب و پربرکت از نمادهای مهدوی است. در جشن های نیمه شعبان نیز به اموری پرداخته می شود که هیچ سنخیتی با صاحب نماد ندارد. توجه فراوان و افراطی به این نمادها سبب شده است که معتقدان به آن حضرت بعد از توجه به این نمادها در خود احساس وظیفه ای نکنند و همین را برای خود غنیمت بشمارند و به همان راضی باشند و احساس کنند وظیفة خود را با آمدن به مسجد و یا شرکت در مراسم جشن انجام داده اند و در نتیجه از وظیفة اصلی خود در قبال امام زمان(عج) غافل شوند.

ص: 171

تمامی ادیان به دنبال آن اند که متناسب با توان و قدرت خود سهم تأثیر بالاتری از دیگر ادیان داشته باشند تا جایی که بعضی از ادیان به دنبال ایفای نقش اول در عرصه مدیریت جهانی هستند. بنابراین اگر دینی نخواهد در امر تبلیغ دینی خود به این مسئله جهانی توجه کند، لاجرم تحت مدیریت جهانی شدن واقع می شود و حتی در تبلیغ در جامعه خود با ناکامی های بسیاری روبه رو می گردد.(1)

امروزه و با توجه به عطش فزایندة افکار عمومی نسبت به یک اندیشة نجات بخش و آینده ساز، ضرورت بسط اندیشة انتظار منجی موعود، بیش از هر زمان دیگری احساس می شود، (2) زیرا بشر معاصر در فضایی زندگی می کند که از یک سو به طور فطری، میل شدید به وجود ایده ای نجات بخش را در درون خود احساس می کند و از سویی دیگر، در میان امواج پر غوغای موجود در فضای گفتمان بشر معاصر که تفکر اومانیستی مدرنیسم وجهه غالب آن است، هیچ آهنگ روح افزا و آرام بخشی را که بتواند به ندای درونی و استغاثة فطری آنان پاسخ دهد، نمی یابد.(3)

در چنین وضعیتی، به نظر می رسد عملیاتی نمودن اندیشة «انتظار ظهور» و طرح ایدة حکومت عدل جهانی مهدوی به عنوان اساسی ترین نیاز انسان معاصر، می تواند

ص: 172

پاسخ گوی خلأ کنونی باشد؛ زیرا قرار دادن این طرح در مدار گفتمان جهانی، زمینه های فکری ضرورت چنین تبدلی را در اذهان پدید خواهد آورد و انظار عمومی را از اندیشه های متزلزل و نامتوازن، به سمت اندیشة عقلانی، فطری و جامع نگر، سوق خواهد داد.(1)

انتظار فرج، در شرایط فعلی، تلاش برای اعتلای اسلام و بسط و توسعه آن در جهان است. بنابراین، کوشش برای شکل گیری جهانی شدن انتظار ظهور مصداق بارز انتظار فرج و تمهید مقدمات ظهور محسوب می شود. جهانی سازی انتظار به معنای به پذیرش عمومی رساندن باورها، ارزش ها و نظام عقیدتی مبتنی بر باورداشت منجی موعود در سطح جهان است.

از این همه که بگذریم، نباید این نکته کلیدی را فراموش کنیم که «تشکیل امت اسلامی» مقدمه جهانی سازی اندیشه انتظار است. مفهوم امت، مرکز ثقل سازمان سیاسی اسلام است.(2)

استعمال واژه «امت» برای گروهی از انسان ها که بر اساس دین و احکام الهی و رهبری الهی متحد شده و اقدام به تشکیل یک جامعه دینی با اهداف مشترک کرده اند؛ برای اولین بار توسط قرآن صورت گرفته است.

ص: 173

با بررسی آیات قران کریم حول محور موضوعی «امت»،(1) می توان گفت این واژه و مفهوم در نشان دادن سیمای جامعه دینی مسلمانان، نسبت به واژه های دیگر رساتر است. واژه امت با معانی «جامعه»، «ملت»، «کشور» و «وطن» تفاوت اساسی و بنیادین دارد، چون ملاک در چهار مورد اخیر، ویژگی های نژادی، جغرافیایی و ملی است درحالی که در «امت اسلامی»، ملاک و معیار اصلی، وحدت عقیدتی، فرهنگی و وحدت جهان بینی دینی است. بنابراین در اندیشه تمدنی اسلام که در مفهوم «امت» متبلور است؛ محدودیت ها و مرزبندی های جغرافیایی و مکانی، تعصبات قومی و نژادی و زبانی هیچ نقشی ندارد و اصلاً مدنظر نیست. بلکه ملاک و معیار در امت اسلامی، وحدت عقیدتی و التزام به تعالیم جهانی قرآن کریم است.(2)

فرایند جهانی سازی اندیشه انتظار

نمودار شماره (9)

تشکیل جامعه منتظر

تحقق امت اسلامی

جهانی سازی انتظار

ص: 174

تبلیغ اندیشه مهدویت در عرصه جهانی مستلزم چند تلاش است:

1.تلاش های علمی، حقوقی و دیپلماسی برای دینی کردن قوانین بین المللی و علوم انسانی در موضوعات مختلف ضرورت دارد، لکن، کاری درازمدت و مستمر می طلبد و در این مسیر، توفیق اندک هم، بسیار ارزشمند است.

2.ستادهای تبلیغات دینی(1) باید اندیشه مهدویت را به گونه ای واقع بینانه و مطابق با نیازهای بین المللی و با ادبیات جهانی و ابزار و امکانات پیشرفته، ارائه کنند.

3.در صحنة بین الملل، در تبلیغ اندیشه مهدویت باید تا حد ممکن بر مشترکات تکیه کرد؛ برای نمونه باورداشت منجی در ادیان و تکیه بر اشتراکات در این زمینه بسیار راهگشا است. در ترویج جهانی اندیشه مهدویت بیش از تکیه بر استدلال بایستی آن را با عواطف انسانی آمیخته کرد.(2)

4.تبیین و ترویج اصول، آرمان هاو نیازهای گم شده بشری در عرصه بین الملل - که اندیشه مهدویت پاسخ گوی آن است- همچون عدالت جهانی، صلح جهانی، امنیت، رفاه عمومی، رشد و بلوغ فکری، تعالی و کرامت انسانی در این زمینه راهگشا خواهد بود.

5.تلاش رسانه ای در راستای بازترسیم دستاوردهای عظیم عصر ظهور نظیر: فرهنگ سازی جامع در عصر ظهور، بازسازی کرامت انسانی، بسط عبودیت و ... .

6.موعودشناسی تطبیقی ادیان و تبیین امتیازات موعود شیعی از جمله موضوعات مفید در این عرصه است.

7.تبیین ناکامی های تاریخی مکاتب و فرقه های خودساخته بشری در تحقق بخشیدن به نیازهای فطری انسان.

ص: 175

8.آخرالزمان شناسی از نظرگاه فلسفه نظری تاریخ و مطالعات ادیانی.

ص: 176

سرداری یا سپه سالاری است. و عده ای دیگر آن را از واژة یونانی (srategos) گرفته اند که به معنای «ژنرال ارتش» است.

استراتژوس در یونان قدیم به سران سپاه اطلاق می شد، و سالانه هر ده قبیلة یونان قدیم یک استراتژوس انتخاب می کردند، چنانچه نقل می کنند آتن در زمان جنگ های ایران و یونان، ده استراتژوس داشت که انتخاب آنها سالی یک بار تجدید می شد و در طول سال به نوبت به فرماندهی سپاه می پرداختند.(1)

در واقع تاریخچة برنامه ریزی راهبردی (استراتژیک) به امور نظامی باز می گردد. به طوری که در فرهنگ لغت «ناوبریتانیکا» و فرهنگ لغت قدیمی «وینستون» و بعدها در «وبستر» راهبرد را از دید نظامی (جایی که خاستگاه اولیه آن بوده) به معنای فن و هنر فریب دادن دشمن در جنگ تعریف کرده اند. که معادل لغت (trick) به معنای حیله، نیرنگ، فن، راهکار، شیوه اغفال و شیطنت است. بعدها بر آن افزودند و آن را علم برنامه ریزی و هدایت عملیات نظامی بزرگ در مقیاس کلان با هدف تشخیص و یافتن بهترین موقعیت قبل از شروع درگیری واقعی با دشمن دانستند.(2)

بعدها راهبرد به حوزه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی راه یافت. راهبرد در اکثر این موارد به معنای سنجیدن وضع موجود و اتخاذ نقشه ای برای مدیریت و هدایت منابع در جهت تحقق و نیل به هدف مشخص است.(3)

پیرامون تعریف اصطلاحی راهبرد، تاکنون تعاریف فراوانی از سوی اندیشمندان این رشته ارائه شده است. ساموئل سرتو،(4) اچ آنسوف،(5) ادوارد جی،(6) مک دانل،(7) پاول

ص: 177

پیتر،(1) پیرس،(2) رابینسون،(3) فرد آر. دیوید،(4) جانسون(5) و... از جمله صاحب نظرانی هستند که تعاریف متعددی از راهبرد ارائه کرده اند.

راهبرد، گرفتار چند تعبیری و چند گونه نگری است. فقدان یک تعریف همه پذیر، زمینه را برای هجوم تعابیر جذاب و عبارات باب روز، گشوده است و این امر بر ابهام ما در مورد این که راهبرد چیست و یا چه باید باشد می افزاید.(6)

بعضاً تعاریف ذکرشده مبتنی بر بازار، محصول گرایی، مشتری و... است. با توجه و بررسی بیشتر در حوزه های مختلفی که راهبرد به آن راه یافته می توان آن را این گونه تعریف کرد:

ص: 178

راهبرد، طرح عملیاتی درازمدّتی است که جهت کلی و کلان حرکت در راستای تحقّق و نیل به اهداف بلند مدّت را مشخص می کند.

و «مدیریت راهبردی» عبارت است از: هنر و علم تدوین، اجرا و ارزیابی این طرح عملیاتی به منظور دستیابی به یک هدف مشخص طراحی شده.

راهبرد مبتنی بر پنج پرسش اصلی است که پاسخ به آنها هدف اصلی راهبردپردازان است:

1. پرسش از کجایی: تبیین و توصیف موقعیت فعلی سازمان؛

2. پرسش از آینده: تبیین موقعیت مجموعه در آیندة مشخص؛

3. پرسش از چگونگی: بیان روش ها و طرح هایی که رسیدن به موقعیت مطلوب را میسر می سازد؛

4. پرسش از میزان تحقق: بیان شاخص هایی که میزان تحقق اهداف را نشان می دهد؛

5. پرسش از نحوة اطمینان بخشی: این که چگونه می توان تحول و رشد مورد نظر را پیگیری کرده و صیانت نمود.(1)

مفهوم راهبرد با پیشرفت زمان تحول و تغییر فراوانی به خود دید.(2) دو مقولة راهبرد

ص: 179

و تاکتیک تفاوت های بنیادین دارند. آگاهی از تفاوت این دو مقوله از این جهت اهمیت دارد که مانع تداخل سیاست راهبردی و برنامه ریزی تاکتیکی می شود. راهبرد فعال، پیشگیرانه، دوراندیشانه و در جهت آینده است. حال آن که تاکتیک واکنشی است که به شرایط و وضعیت فعلی می پردازد. راهبرد جامع و کلی نگری است و تمام ابعاد مسئله را در نظر می گیرد. درحالی که تاکتیک مسئله محور است و سعی دارد برای پدیدة روز و مورد خاص برنامه ریزی نماید.(1)

ص: 180

ص: 181

و تهدیدات محیطی و هم چنین نقاط قوت(1) و ضعف(2) داخلی به مدیران می دهد. این مدل راه کاری است برای بازشناسی محیط داخلی و خارجی. مراد از محیط داخلی، عواملی است که تحت کنترل برنامه ریزان و مجریان آن بخش قرار دارد. تجزیه و

ص: 182

تحلیل نقاط قوت و ضعف بعد از بازشناسی محیط داخلی امکان پذیر است.(1)

منظور از محیط خارجی، عواملی هستند که بر عملکرد یک حوزه تأثیرگذارند و درعین حال خارج از کنترل سیاست گذاران، برنامه ریزان و مجریان آن حوزه می باشند. در مدیریت راهبردی محیط خارجی از این منظر که منشأ تهدید یا منبع فرصت هستند مورد توجه قرار می گیرند، لذا عواملی که برای اهداف و عملکرد یک حوزه نه تهدیدزا هستند نه فرصت آفرین مورد بررسی قرار نمی گیرند. وقتی از محیط خارجی صحبت می شود، ذهن افراد به عوامل خارج از مرزهای جغرافیایی کشور متوجه می شود، اما باید دقت نمود آنچه که در اینجا تعیین کننده است، مرزهای حوزة مورد بحث است و نه مرزهای جغرافیایی کشور.

در مدیریت راهبردی برای دستیابی به وضعیت قابل قبولی، توجه به چهار قاعده کلی الزامی است:

قاعده اول: حداکثر استفاده از قوت ها برای بیشترین بهره برداری از فرصت ها؛

قاعده دوم: حداکثر استفاده از قوت ها برای به حداقل رساندن اثر تهدیدها؛

قاعده سوم: به حداقل رساندن ضعف ها برای حداکثر استفاده از فرصت ها؛

قاعده چهارم: به حداقل رساندن ضعف ها برای کاهش اثر تهدیدها.(2)

ص: 183

نمودار قواعد چهارگانه برای طراحی جهت گیری های راهبردی (ماتریس swot)

 نقاط

   فرصت ها

   تهدیدها

قوت ها

قاعده اول: حداکثر استفاده از قوت ها برای بیش ترین بهره برداری از فرصت ها

قاعده دوم: حداکثر استفاده از قوت ها برای به حداقل رساندن اثر تهدیدها

ضعف ها

قاعده سوم: به حداقل رساندن ضعف ها برای حداکثر استفاده از فرصت ها

قاعده چهارم: به حداقل رساندن ضعف ها برای کاهش اثر تهدیدها

پس از مقایسة چهار عامل نقاط ضعف و قوت، فرصت ها و تهدیدها، چهار دسته راهبرد با عناوین wo، so، wt و st به دست می آیند.

راهبردهای wo، راهبردهایی هستند که با توجه به فرصت های خارجی و نقاط ضعف داخلی نوشته می شوند. هدف اصلی از این راهبردها بهره برداری از فرصت های خارجی برای جبران ضعف های داخلی است.

راهبردهای so، راهبردهایی است که با توجه به فرصت های خارجی و نقاط قوت داخلی تدوین می شوند. هدف اصلی از این راهبردها استفادة بهینه از فرصت های خارجی در جهت تقویت نقاط قوت داخلی است.

راهبردهای WT، عمدتاً راهبردهای تدافعی هستند. این راهبردها با توجه به تهدیدات خارجی و نقاط ضعف داخلی تدوین می شوند. هدف اصلی این دسته از راهبردها کاهش نقاط ضعف داخلی و در امان ماندن از اثرات سوء تهدیدات خارجی است.

راهبردهای ST، راهبردهایی هستند که با توجه به تهدیدات خارجی و نقاط قوت داخلی تدوین می شوند. هدف از این دسته از راهبردها، کاهش اثرات نامناسب

ص: 184

تهدیدات خارجی، با استفاده مناسب از نقاط قوت داخلی است.(1)

ص: 185

1. خروج از روزمرگی و برنامه های غیر منسجم فرهنگی و تلاش در جهت ترسیم هدفمند حال و آینده مطالعات در حوزة مهدویت؛

2. جلوگیری از آثار مخرب فرهنگی حاصل از به کار گیری منجی باوری مبتنی بر الگوی غربی؛

3. بازگرداندن هویت واقعی مهدویت به چار چوب استاندارد های برخواسته از فرهنگ دینی؛

4. افزایش سهم حضور مطالعات مهدوی در عرصۀ بین الملل، با بازشناسی ساز و کارهای آن؛

5. حفظ و صیانت از اندیشۀ مهدویت در عرصۀ ملی، منطقه ای و جهانی؛

6. تغییر قانون و مقررات ملی در راستای حضور هر چه بیشتر فرهنگ دینی در عرصه های مختلف سیاسی، فرهنگی و اقتصادی؛

7. کسب نمای کلی از آینده های در حال ظهور؛

8. دریافت و درک زودهنگام خطرات تهدیدکنندۀ اندیشۀ مهدوی؛

9. کسب موقعیت برتر در منجی باوری؛

10. به کار گیری نیروهای کارآمد در حوزۀ مطالعات مهدوی؛

11. نظم بخشی فعالیت های مهدوی؛

12. تأثیر گذاری بر افکار به جای کنترل نتایج؛

13. کاهش اثر گذاری بحران های ملی بر اندیشۀ مهدویت.

ص: 186

1. مبنا قرار دادن قرآن کریم و روایات معصومین: و ارزش های دینی در توسعۀ اخلاق مهدوی و نهادینه سازی آن در گسترۀ فرهنگ کشور؛

2. نگاه دوراندیشانه و آینده نگر در راهبردهای مهدوی ضرورت دو چندان دارد. همین ویژگی آینده نگری است که راهبرد را به عنوان فرایندی برای تدبیر درازمدت امور به صورتی همه جانبه، پیوسته، اثر گذار و نتیجه محور توجیه می کند. راهبرد های مهدوی را نباید همانند فنون و شگردهایی که هر وقت در حوزۀ مهدویت در شرایط روز ارائه می شوند دانست.

3. راهبرد های مهدوی وقتی کارایی می یابد که مردم احساس کنند در قلب کارها هستند. در این صورت انگیزۀ مردم به صورت خودانگیخته برای پیشبرد اهداف به سوی جامعۀ منتظِر افزایش خواهد یافت. این کار به وسیلۀ خلق محیطی صورت می گیرد که در آن اهداف به سمت هدف های متعالی جامعۀ منتظر حرکت کنند. چون ژرف بنگریم به این نکته رهنمون خواهیم شد که اگر چه آموزۀ مهدویت، خود تحول انگیز است، عینیت یافتن این خصوصیت، پس از آن است که تودۀ مردم و نخبگان _ هر کدام در حدی که باید _ به این آموزه معتقد و ملتزم باشند. همین جا بر نقش مردم در زمینه سازی ظهور تأکید می شود که بدون خواست و باور آنان و بدون رویکرد مثبت و اقبال آنان به فرهنگ و اندیشۀ مهدویت، هیچ تحول مؤثر و ماندگاری شکل نخواهد گرفت.

4. تدوین راهبردهای مهدوی باید بر مبنای امکانات و ظرفیت های موجود در این حوزه باشد.

5. انطباق منطقی با راهبردها و ضد راهبردهای الگوهای موعودباوری دیگر ادیان. محیط تصمیم و تدبیر راهبردی، کاملاً تحت تأثیر چالش، منافع، دکترین و راهبردهای بازیگران مختلف است. و در نتیجه آن دسته از بازیگرانی که استعداد

ص: 187

بیشتری در احصاء سویه ها و دورنمای راهبرد های دیگران داشته باشند، امکان بیشتری برای تأمین منافع تحقق اهداف خود دارند.(1)

6. راهبردهای مهدوی و اصولاً مسایل مرتبط با آن، بسیج کلیه امکانات انسانی و مالی موجود جهت تحقق جامعۀ منتظر را به همراه دارد.

7. بررسی و ارزیابی مستمر فرایند راهبردهای مهدوی و میزان موفقیت آمیز بودن آن به منظور کنترل و تصمیم گیری برای آینده.

ص: 188

4. از حاشیه به متن آمدن برخی از برنامه های مهدوی در رسانه ها؛

5. افزایش برنامه های متنوع مهدوی در رسانه ها؛

6. باوری متقن در بین برخی از کارشناسان متعهد، نسبت به اهتمام به برنامه های مهدوی در رسانه؛

7. امکان دریافت و رصد هوشمندانه فعالیت های رسانه ای رقیب در عرصه موعودباوری با بهره گیری از تجهیزات پیشرفته؛

8. شوق مهدوی و باورداشت آموزة مهدویت در بین شیعیان؛

9. احساس اجتماعی همگانی در برقراری عدالت جهانی؛

10. وجود اعتماد عمومی به رسانه در سطح اکثریت مخاطبان و عامه مردم.

ص: 189

فرهنگ استغنا و منزوی کردن متخصصان)

9. غلبه فرهنگ عرفی گرایی و ظاهرگرایی بر برنامه های مهدوی رسانه؛

10. عدم توجه به فرهنگ خلاقیت و نوآوری در عرصه فعالیت های مهدوی؛

11. عالم گریزی و ذوق گرایی در تبیین معارف مهدویت؛

12. عدم هم افزایی و مشارکت نهادهای رسانه ای در ترویج فرهنگ مهدوی؛

13. ضعف در ارائه الگو برای جامعه منتظر.

ص: 190

1. حضور رقبای قوی با حجم فعالیت زیاد در عرصه ارائه پیام های موعودباوری و آخرالزمانی؛

2. بالا بودن نیازها و توقعات مردم در عرصة مهدویت و برآورده نشدن نیازها از سوی رسانه ها؛

3. سرمایه گذاری سنگین رقبای دینی در بهره گیری از ابزار هنر در ارائه مضامین آخرالزمانی و موعودباوری و بی توجهی ما در سرمایه گذاری در این زمینه؛

4. کهنه گرایی و کلیشه ای بودن برنامه های مهدوی رسانه؛

5. نبود سیاست های اجرایی برای دستیابی به راهبردهای مهدوی رسانه؛

6. تأثیر فزایندة فیلم های آخرالزمانی در میان مردم؛

7. تأثیرگذاری محیط های پرتلاطم پیرامونی در عرصه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بر اندیشه مهدویت؛

8. ناکارآمد شدن روش های سنتی موجود تبیین و ترویج آموزة مهدویت در رسانه؛

9. توانمندی حرفه ای رسانه های رقبای دینی و بی توجهی مدیران رسانه ها به حرفه ای شدن؛

10. برخورداری رقبای دینی از راهبرد و اتاق فکر در راستای مهدی هراسی؛

11. حمایت بیگانگان از مدعیان دروغین مهدویت و دامن زدن به خرافات در این زمینه.

می توان گفت با توجه به اینکه راهبردها به منظور استفاده بیشتر از فرصت ها، کاهش تهدیدها و ضعف ها و استفاده از قوت هاست، از تحلیل عناصر در تعامل با یکدیگر این راهبردها قابل احصاء است:

تعامل فرصت ها و قوت ها (راهبرد so). رسانه ها در ایران قابلیت برای تبدیل شدن به مرجع قابل اطمینان در تبیین معارف مهدوی را دارند، با توجه به نقاط قوت و همچنین فرصت هایی که در محیط برای رسانه ها وجود دارد، می توان گفت که قوت های موجود برای بهره گیری از فرصت ها کافی نیستند و از این رو، مدیران رسانه ای باید سیاست های مناسبی را از جمله توجه بیشتر به معارف مهدوی ضروری

ص: 191

است.

تعامل فرصت ها و نقاط ضعف (راهبرد wo). ضعف های موجود در شکل، ساختار و فرم ارائه پیام های مهدوی موجب از دست دادن مخاطب و دست نیافتن رسانه به منبع مطمئن در ارائه پیام های مهدوی می شود. برای دستیابی به اعتماد و جایگاه قابل اطمینان در این زمینه باید توانمندسازی حرفه ای و محتوایی و تغییر در شکل، ساختار و فرم ارائه پیام های مهدوی را در دستور کار قرارداد.

تعامل تهدیدها و ضعف ها (راهبرد st). با تحلیل قوت ها و تعامل آن با تهدیدها می توان گفت مدیران رسانه ای با بهره گیری از این ویژگی که اکثر افراد جامعه به برنامه های مهدوی توجه نشان می دهند، می توانند بر تعامل بیشتر با مخاطبان تمرکز یابند تا در میدان رقابت با دیگر الگوهای منجی باوری و موعودباوری در رسانه های رقیب، توانمندی رقابتی خود را طریق حفظ مخاطبان افزایش دهد. راهبردهای اجرایی این بخش می تواند بر حفظ مخاطبان از طریق توجه به نیازهای مخاطبان در عرصه مهدویت تمرکز یابد.

تعامل تهدیدها و ضعف ها (راهبرد wt). در بررسی نقاط ضعف و تعامل آن با تهدیدها، نتیجه می گیریم که چنین وضعیتی، مانع دستیابی مدیران رسانه به اهداف کلان در عرصه مهدویت می شود. بنابراین، مدیران رسانه ای باید با اتخاذ راهبردهایی خاص؛ از جمله تنوع بخشی به برنامه های مهدوی و ایجاد رقابت در برنامه های مهدوی و موارد دیگر از دام تهدید خارج و ضعف ها را به حداقل برسانند.

نقاط

فرصت ها O

تهدیدها T

نقاط قوت S

راهبردSO– تبدیل شدن به مرجع قابل اطمینان در تبیین معارف مهدوی.

راهبرد ST– حفظ مخاطبان و برآورده سازی نیاز آنان.

نقاط ضعف W

راهبردWO– توانمندسازی حرفه ای و تغییر شکل، فرم و محتوای پیام های مهدوی.

راهبرد WT– تنوع بخشی در برنامه های مهدوی رسانه.

ص: 192

مدل پیشنهادی راهبردهای رسانه زمینه ساز

چشم انداز

رسانه ای فعال و مسئولیت پذیر در ترویج و رشد آموزه مهدویت متعهد به اصول اخلاقی و ارزش های اسلامی الهام بخش و مؤثر در حوزة اندیشه مهدویت، فراهم ساز زمینه های رشد و بالندگی جامعه در عرصة مهدویت، برخوردار از مجموعة کامل برنامه های مدون، جامع و هماهنگ در زمینه های آموزشی، فرهنگی و پژوهشی برای تحقق جامعة منتظر قبل از ظهور.

مأموریت

استقرار ارزش های مهدوی در زندگی جمعی و فردی و پیشبرد جامعه به سوی جامعه منتظر قبل از ظهور.

اهداف کلان

زنده و پویا نگاه داشتن اندیشه مهدویت

ارتقای سطح کیفی جامعه در ابعاد مختلف فرهنگی، آموزشی و پژوهشی در عرصة مهدویت

کاربردی کردن بنیان ها، اصول و راهبردهای برخاسته از آموزة مهدویت

ترویج روحیه قیام به قسط و عدالت اجتماعی

سامان دهی و تقویت گفت وگوی بین الادیانی در عرصة منجی باوری

ص: 193

تبدیل شدن به مرجع قابل اطمینان تبیین معارف مهدوی

توانمندسازی حرفه ای و تغییر شکل، فرم و محتوای پیام های مهدوی

حفظ مخاطبان و برآورده سازی نیاز آنان

تنوع بخشی در برنامه های مهدوی رسانه

1. فراهم سازی نظام آموزش مجازی مهدویت برای استفاده هرچه بهتر و گسترده تر دانشجویان

2. حمایت از تهیه و توزیع کتب معتبر در عرصة مطالعات مهدوی

3. پوشش فعالیت های مراکز متولی امر مهدویت

4. حمایت از تهیه و توزیع نشریات مهدوی

5. استفاده و همکاری با مراکز و مؤسسات تخصصی مهدوی

6. حمایت از تولید انیمیشن ها، فیلم ها و سریال های مهدوی

7. مبارزه با تهاجم فرهنگی غرب بر علیه آموزه مهدویت

8. مبارزه با مدعیان دروغین مهدویت

9. قاعده مند سازی تصمیم گیری های رسانه

1. ایجاد تحول در شیوه های تبلیغ دینی با به کارگیری فناوری اطلاعات و قالب های هنری

2. فراهم سازی زمنیه های تبادل اطلاعات علمی و تخصصی پژوهشگران عرصة مهدویت با صاحب نظران و اندیش مندان مرتبط با امر رسانه

67. ایجاد زمینه و بستر مناسب برای حضور فعالانه اندیش مندان عرصة مهدویت در رسانه ها

8. ترویج و تشویق دانشجویان و طلاب به فعالیت های رسانه ای ترجیحاً هدفمند در عرصه مطالعات مهدوی

9. بازتعریف مکتب انتظار

10. بازنمایی شاخصه های جامعه منتظر

1. به دست گیری مدیریت راهبردی فرهنگ مهدوی در کشور

2. تهیه و تدوین شاخصه های مورد نیاز در عرصه نیازسنجی مخاطبان مهدوی رسانه

3. لزوم اتخاذ استراتژی واحد در عرصه فعالیت های بین المللی در حوزة اندیشه مهدویت

4. ارزیابی های مستمر فعالیت های رسانه ای در عرصه مهدویت

1. مقابله با فعالیت های موازی و هم شکل در زمینه مهدویت

2. جلوگیری از ورود افراد غیرمتخصص در حوزه فعالیت های مهدوی

3. جلوگیری از مدیریت های لحظه ای در عرصة مهدویت

4. مقابله با مدل های تقلّبی موعودسازی در جامعه

5. مقابله با گرایش های سیاسی و حزبی در برنامه ریزی مهدوی

از طریق

از طریق

از طریق

از طریق

راهبردها

ص: 194

ص: 195

3. به لحاظ قشربندی اجتماعی، بیشتر کدام گروه ها به برنامه های رسانه ای رقیب گرایش دارند یا فریب جریان های انحرافی مهدویت را خورده اند؟

ب) پرسش های تحلیلی

1. متولیان فرهنگی و رسانه ای ما چه فضایی را باید برای فهم پذیری درست و صحیح معارف مهدوی مهیا کنند؟

2. ریشه های روان شناختی، جامعه شناختی و فرهنگی استقبال مردم از برنامه های مهدوی در چیست؟

3. آیا گسترش فعالیت رسانه ای رقیب در عرصه موعودباوری و ترویج افکار انحرافی در این زمینه یک تهدید است یا برعکس در صورت تدبیر صحیح می تواند یک فرصت تلقی شود و نویدبخش باشد؟

4. رسانه در جامعه و دولت زمینه ساز می بایستی چه ماهیت و ویژگی های اساسی داشته باشد؟ و مهم ترین مؤلفه های رسانه زمینه ساز کدام است؟

پرسش هایی از این دست فراوان است که پاسخ آن را به پژوهش گران باانصاف و مدیران دغدغه مند وا می گذاریم.

ص: 196

ص: 197

10 . امیرتیموری، محمدحسن، رسانه های آموزشی، شیراز: ساسان، 1377ش.

11 . باهنر، ناصر، رسانه ها و دین، تهران: مرکز تحقیقات صدا و سیما، 1385ش.

12 . بشیر، حسن و همکاران، مرزهای نو در ارتباطات بین الملل، تهران: دانشگاه امام صادق علیه السلام ، 1388ش.

13 . بعلبکی، منیر، المورد: قاموس انگلیسی _ عربی، بیروت: دارالعلم للملایین، 1989م.

14 . بنارد، چریل، اسلام دموکراتیک مدنی، ترجمة عسگر قهرمان پور، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، 1384ش.

15 . بهروزلک، غلامرضا، سیاست و مهدویت، قم: مؤسسه آینده روشن، 1388ش.

16 . پایدار، حبیب الله، برداشت هایی دربارة فلسفه تاریخ از دیدگاه قرآن، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1336ش.

17 پستمن، نیل، زندگی در عیش، مردن در خوشی، ترجمةصادق طباطبایی، تهران: سروش، 1373ش.

18 پستمن، نیل، تکنوپولی تسلیم فرهنگ به تکنولوژی، ترجمة صادق طباطبایی، تهران: سروش، 1381ش.

19 . پینتریچ، پال آر، و شانک، ایل اچ، انگیزش در تعلیم و تربیت، ترجمة مهرناز شهرآرای، تهران: نشر علم، 1385ش.

20 . پیروزمند، علیرضا، مبانی و الگوی مهندسی فرهنگی، قم: فرهنگستان علوم اسلامی، 1389ش.

21 . جمعی از نویسندگان، عملیات روانی و فریب استراتژیک، تهران: ابرار معاصر، 1388ش.

22 . جمعی از نویسندگان، جستاری نظری در باب تمدن، قم:پژوهشگاه

ص: 198

علوم و فرهنگ اسلامی، 1386ش.

23 . جمعی از مؤلفان، تمدن نوین اسلامی، قم: جامعه المصطفی العالمیه، 1391ش.

24 . جمعی از نویسندگان، استراتژی امنیت ملّی در جمهوری اسلامی، تهران: پژوهشکدة مطالعات راهبردی، 1384ش.

25 . جمعی از نویسندگان، جنگ نرم در عرصه دفاع ملی (ابعاد نظری و کاربردی)، تهران: دانشگاه امام صادق علیه السلام، 1390ش.

26 . جمعی از نویسندگان، مدیریت در اسلام، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1384ش.

27 . جوادی آملی، عبدالله، بنیان مرصوص(امام خمینی رحمة الله در بیان و بنان آیه الله جوادی آملی)، قم: اسراء، 1386ش.

28 . حسین حسینی و دیگران، مجموعه مقالات همایش جنگ روانی، تهران: دانشگاه امام حسین علیه السلام، 1372ش.

29 . خسروپناه، عبدالحسین، آسیب شناسی دین پژوهی معاصر، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1388ش.

30 . ساروخانی، باقر، جامعه شناسی ارتباطات، تهران: انتشارات اطلاعات، 1372ش.

31 . سهرابی، فرامرز، مهدویت و فلسفه تاریخ، قم: مؤسسه آینده روشن، 1389ش.

32 . سیف، علی اکبر، روان شناسی پرورشی، تهران: آگاه، 1383ش.

33 . شفیعی، عباس، استراتژی رهبری امام خمینی رحمة الله، تهران: انتشارات عروج، 1384ش.

34 . صدر، سید محمدباقر، انقلاب مهدی و پندارها، ترجمه: سید احمد علم الهدی، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، 1384ش.

35 .ضیایی پرور، حمید، جنگ نرم: ویژه جنگ رسانه ای، تهران: ابرار

ص: 199

معاصر، 1383ش.

36 . طوسی، محمدبن حسن، الغیبه، قم: مؤسسه المعارف الاسلامیه، 1417ق.

37 . عصاریان نژاد و مهدی رضائیان، رسانه و زمینه سازی ظهور، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی، 1390ش.

38 . عرفان، امیرمحسن، دولت خدا؛ درسنامه پیامدهای منفی جهانی سازی و ضرورت تشکیل حکومت جهانی حضرت مهدی، قم: موسسه آینده سازان، 1389ش.

39 . علوی طباطبایی، ابوالحسن، هالیوود فرجام جهان، تهران: موسسه موعود، 1387ش.

40 . عیوضی، محمدرحیم، آسیب شناسی انقلاب اسلامی، قم: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1388ش.

41 . فرجاد، محمدحسین، آسیب شناسی اجتماعی و جامعه شناسی انحرافات، تهران: انتشارات بدر، 1363ش.

42 . دیوید، فرد، آر، مدیریت استراتژیک، ترجمة علی پارسائیان و محمد اعرابی، تهران: دفتر پژوهش های فرهنگی، 1380ش.

43 . فرامرز قراملکی، احد، روش شناسی مطالعات دینی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی، 1385ش.

44 . فرجاد، محمدحسین، آسیب شناسی اجتماعی و جامعه شناسی انحرافات، تهران: انتشارات بدر، 1363ش.

45 . الرازی، احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغه، تحقیق عبدالسلام محمدهارون، قاهره: دار احیاء الکتب العربیه، 1389ق.

46 . راشدمحصل، محمدتقی، نجات بخشی در ادیان، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 1381ش.

47  . داوس، دی.ای، پیمایش در تحقیقات اجتماعی، ترجمة هوشنگ

ص: 200

نائینی، تهران: نشر نی، 1376ش.

48 . ذوالقدر، محمدباقر، مدیریت راهبردی (طراحی و تدوین)، تهران: دانشگاه عالی دفاع ملی، 1388ش.

49 . کاشفی، محمدرضا، تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی، 1384ش.

50 . کارگر، رحیم، جستارهایی در مهدویت، قم: مرکز تخصصی مهدویت، 1389ش.

51 . کارگر، رحیم، تعلیم و تربیت در عصر ظهور، قم: مرکز تخصصی مهدویت، 1389ش.

52 . کازنو، ژال، جامعه شناسی وسایل ارتباط جمعی، ترجمة باقر ساروخانی و منوچهر محسنی، تهران: اطلاعات، بی تا.

53 . کاویانی، محمد، روان شناسی و تبلیغات (با تأکید بر تبلیغ دین)، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1387ش.

54 . کریمی، عبدالعظیم، راه بردهای روان شناختی تبلیغ، تهران: ستاد اقامه نماز، 1381ش.

55 .کریمی، یوسف، نگرش و تغییر نگرش، تهران: مؤسسه نشر ویرایش، 1379ش.

56 . کریمی، یوسف، روان شناسی تربیتی، تهران، نشر ارسباران، 1385ش.

57 . کلباسی اشتری، حسین، هزاره گرایی در سنّت مسیحی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، 1389ش.

58 . گمبل، اندرو، سیاست و سرنوشت، ترجمة خشایار دیهیمی، تهران: طرح نو.

59 . محسنی، منوچهر، جامعه شناسی جامعه اطلاعاتی، تهران: نشر دیدار، 1380ش.

ص: 201

60 . محسنیان راد، مهدی، ارتباط شناسی، تهران: سروش، 1380ش.

61 . مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقیق علی اکبر غفاری، بیروت: انتشارات دار احیاء التراث العربی، 1403ق.

62 . مرشدی زاد، علی، تبعیض و ناشکیبایی علیه مسلمانان در اتحادیه اروپا بعد از یازده سپتامبر، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، 1388ش.

63 . مفید، محمد بن محمد بن نعمان، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، بیروت: مؤسسه آل البیت، 1410ق.

64 . مطهری، مرتضی، فطرت، تهران: صدرا، 1385ش.

65 . --------، جهان بینی توحیدی، تهران: صدرا، 1386.

66 . --------، پیرامون انقلاب اسلامی، تهران: انتشارات صدرا، 1375ش.

67 . --------، قیام و انقلاب مهدی، تهران: صدرا، 1374ش.

68 --------، نقدی بر مارکسیسم، تهران: صدرا، 1363ش.

69 . --------، فلسفه تاریخ، تهران: صدرا، 1385ش.

70 . --------، جامعه و تاریخ، تهران: صدرا، 1386.

71 . مظاهری، محسن حسام، رسانه شیعه(جامعه شناسی آئین های سوگواری و هیئت های مذهبی در ایران)، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1389ش.

72 . مظفری، آیت، شیعه و جهان فردا، قم: پژوهشکده تحقیقات اسلامی، 1386ش.

73 . موسوی، سید رضی، شرق شناسی و مهدویت، قم: بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود، 1389ش.

74 . مولانا، حمید، ارتباطات جهانی در حال گذار پایان چندگونگی، تهران: انتشارات سروش، 1384ش.

ص: 202

75 . --------، الگوی مطبوعات و رسانه های اسلامی، تهران: پژوهشگاه اندیشه اسلامی، 1382ش.

76 . مهرداد، هرمز، مقدمه ای بر نظریات و مفاهیم ارتباط جمعی، تهران: مؤسسه فرهنگی- پژوهشی فارابی، 1380ش.

77 . نجارزادگان، فتح الله، بررسی تطبیقی تفسیر آیات مهدویت و شخصیت شناسی امام مهدی(عج)، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، 1379ش.

78 . نعمانی، ابن ابی زینب محمد بن ابراهیم، الغیبه، قم: منشورات انوار الهدی، 1422ق.

79 . نصر، سید حسین، در جست وجوی امر قدسی، ترجمة سید مصطفی شهرآیینی، تهران: نشر نی، 1385ش.

80 . واعظی، حسن، استعمار فرانو(جهانی سازی و انقلاب اسلامی)، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی رحمة الله، 1386ش.

81 . وبستر، فرانک، نظریه های جامعه اطلاعاتی، ترجمة اسماعیل قدیمی، تهران: انتشارات قصیده سرا، 1383ش.

82 . ولتون، دومینیک، جهانی سازی دیگر، ترجمة عبدالحسین نیک گهر، تهران: فرهنگ معاصر، 1387ش.

83 . ویمر، راجر؛جوزف.آر.دومینیک، تحقیق در رسانه های جمعی، ترجمة کاووس سید امامی، تهران: سروش، 1384ش.

84 . ویندال، سون؛ سیگنایرز، بنو و اولسون، جین، کاربرد نظریه های ارتباطات، ترجمة علیرضا دهقان، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه ها، 1376ش.

85 . هارپر، کریستوفر، رسانه های نوین، ترجمةعلی اصغر کیا، تهران: سما، 1387ش.

ص: 203

ص: 204

12 . شاه محمدی، عبدالرضا، «جایگاه رسانه و فرهنگ در فرایند جهانی شدن»، فصلنامه پژوهش و سنجش، ش 37، بهار 1383ش.

13 . شکرخواه، یونس، «جنگ روانی رسانه ای»، فصلنامه عملیات روانی، سال اوّل، شمارة اوّل، تابستان1382ش.

14 . صادقی، حامد، «جستاری پیرامون جنگ نرم در آیات و روایات»، فصلنامه رسانه، سال بیستم، شمارة78، تابستان1378ش.

15 . صلواتیان، سیاوش و روشندل اربطانی، طاهر، «مدیریت رسانه ای بحران؛ رویکردی پیشگیرانه»، فصلنامه پژوهش های ارتباطی، شماره 66، تابستان 1390ش.

16 . صمدی، قنبر علی، «آموزه انتظار و زمینه سازی ظهور»،  فصلنامه مشرق موعود، شماره 11، پاییز 1388ش.

17 . عامری، داوود، «درآمدی بر مؤلفه های جنگ نرم»، فصلنامه راهبرد فرهنگ، شماره 16، زمستان 1390ش.

18  . عباسی، شهاب الدین، «دین و فن آوری تلویزیون از دید نیل پستمن»، فصلنامه پژوهش و سنجش، شماره 35، 1382ش.

19 . عبداللهیان، حمید، «تحلیلی تاریخی بر تکوین مفهوم پایان تاریخ در سینمای قرن 21: روایت شناسی 13 فیلم»، فصلنامه مشرق موعود، شماره 18، تابستان 1390ش.

20 . عرفان، امیرمحسن، «نقش انقلاب اسلامی ایران در تغییر نگرش به آموزه مهدویت»، فصلنامه انتظار موعود، شماره 32، بهار 1389ش.

21 . غیاثیان، مریم سادات، «بازنمایی ما و آن ها، تصویر سفید پوستان و مسلمانان در نشریات غرب پس از یازدهم سپتامبر»، فصلنامه رسانه، شمارة72، زمستان1382ش.

22 . روشندل اربطانی، طاهر، «تدوین الگوی جامع مدیریت بحران با رویکرد نظم امینت»، فصلنامه دانش انتظامی، شماره 10، 1388ش.

23 . فولادی، محمد، «چیستی رسانه با تأکید بر رسانه دینی»، فصلنامه معرفت فلسفی، شماره 36، تابستان 1391ش.

ص: 205

24  . فهیمی فر، اصغر، «امکانات و محدودیت های زیبایی شناختی رسانه تلویزیون در ارائه فرهنگ مهدوی و شخصیت های قدسی»، فصلنامه مشرق موعود، شماره 18، تابستان 1390ش.

25 . فیرحی، داوود، «دین، رسانه و فرهنگ»، فصلنامه دین و رسانه، شماره دوم، بهار 1390ش.

26 . فیض، داوود، «تحلیل استراتژیک جایگاه پژوهش های کیفی در کشور و ارائه استراتژی هایی جهت توسعه آن با استفاده از مدل swot، فصلنامه راهبرد، شماره54، بهار1389ش.

27 . فیاض، ابراهیم و بستان، حسین، «آسیب شناسی تبلیغ دینی در تلویزیون»، دو فصلنامه اسلام و علوم اجتماعی، شماره 4، پاییز و زمستان 1389ش.

28 . ذوالقدر، حسین، «نقش تلویزیون در فرایند جهانی محلی شدن»، فصلنامه پژوهش های ارتباطی، شماره 71، پاییز 1391ش، ص143.

29 . کاویانی، علیرضا، «رسانه، پیام، مخاطب و انحصار، بازنمایی روند سلطه برابر رسانه های جهان»، فصلنامه راهبرد فرهنگ، شماره4، زمستان1387ش.

30 . کلاهچیان، محمود، «الگوی طراحی استراتژی ملّی در جمهوری اسلامی»، استراتژی امنیت ملّی در جمهوری اسلامی، تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، 1384ش.

31 . گودرزی، غلام رضا، «رسانة تصمیم ساز موعودگرا»، مجموعه مقالات هفتمین همایش بین المللی دکترین مهدویت، قم: مؤسسه آینده روشن، ج1، 1390ش.

32 . میرباقری، سیدمحمدمهدی، «درآمدی بر فلسفه تاریخ شیعه»، ماهنامه فرهنگ عمومی، شماره 4، خرداد و تیر1390ش.

33 . نقیب السادات، سید رضا، «رسانه های فراگیر خبری و ایجاد جریان بیداری اسلامی»، فصلنامه مشرق موعود، شماره 18، تابستان 1390ش.

ص: 206

ص: 207

ص: 208

Media and Mahdism

An Ideal Model of Media in the Field of the Doctrine of Mahdism

By

Amir Mohsen Erfan

Cultural Institute of the Promisd Mahdi

Printed In Qom

1436 AH/ 2015 AD