حديث440

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

فيما رَوى عَنِ اللّه ِ تَبارَكَ و تَعالى _ : يا عِبادى ! اِنّى حَرَّمْتُ الظُّلْمَ عَلىنَفْسى وَ جَعَلْتُهُ بَيْنَ_كُمْ مُحَرَّما ، فَلا تَظالَموا ؛

در آنچه از خداوند تبارك و تعالى روايت شده است: اى بندگان من! همانا ظلم را برخود حرام كردم و آن را در ميان شما نيز حرام كردم. پس بر يكديگر ظلم نكنيد.

صحيح مسلم ، ج 4، ص 1994، ح 55

حديث469

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلا اِنَّ خَيرَ الرِّجالِ مَن كانَ بَطى ءَ الغَضَبِ سَريعَ الرِّضا؛

بدانيد كه بهترين انسان ها كسانى هستند كه دير به خشم آيند و زود راضى شوند.

نهج الفصاحه، ح469

حديث541

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ حَبَسَ عَنْ اَخيهِ المُسْلِمِ شَيئا مِنْ حَقٍّ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ اِلاّ اَنْ يَتوبَ؛

هر كس حقّى از حقوق برادر مسلمان خود را پايمان كند، خداوند بركت روزى را بر اوحرام گرداند، مگر آن كه توبه (جبران) كند.

امالى صدوق، ص 350، ح 1

حديث584

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَثْنى قَوْمٌ بِحَضْرَتِهِ صلي الله عليه و آله عَلى رَجُلٍ حَتّى ذَكَروا جَميعَ خِصالِ الْخَيْرِفَقالَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: كَيْفَ عَقْلُ الرَّجُلِ؟ فَقالوا: يا رَسولَ اللّه ِ نُخْبِرُكَ عَنْهُ بِاجْتِهادِهِ فِىالْعِبادَةِ وَ اَصْنافِ الْخَيْرِ تَساَلُنا عَنْ عَقْلِهِ؟! فَقالَ صلي الله عليه و آله: اِنَّ الاَْحْمَقَ يُصيبُ بِحُمْقِهِ اَعْظَمَمِنْ فُجورِ الْفاجِرِ، وَ اِنَّما يَرْتَفِعُ الْعِبادُ غَدا فِى الدَّرَجاتِ وَ يَنالونَ الزُّلْفى مِنْ رَبِّهِمْعَلى قَدْرِ عُقولِهِم؛

گروهى در حضور پيامبر اسلام، مردى را ستايش كردند و همه ويژگى هاى خوب رابرايش بر شمردند. رسول خدا صلي الله عليه و آلهفرمودند: «عقل او چگونه است؟». گفتند: «اى رسولخدا! ما از جديت او در عبادت و ديگر خوبى ها سخن مى گوييم و شما از عقل اومى پرسيد؟». فرمودند: نادان از روى نادانى به زشتى هايى بزرگ تر از زشتى هاى انسانگنهكار دست مى زند. همانا بندگان به ميزان عقلشان در روز قيامت به درجه بالاتر نائل وبه پروردگارشان نزديك مى شوند.

تحف العقول، ص 54

حديث601

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ما اَسَرَّ عَبْدٌ سَريرَةً اِلاّ اَلْبَسَهُ اللّه ُ رِداءَها اِنْ خَيْرا فَخَيْرٌ وَ اِنْشَرّا فَشَرٌّ؛

هيچ كس نيتى را در دل پنهان نمى كند، مگر اينكه خداوند آن نيت را (در رفتار وكردار او) همانند لباس ظاهر مى كند، با نيت خوب ظاهر خوب و با نيت بد ظاهر بدخواهد داشت.

كنزالعمّال، ح 5275

حديث602

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

دَعْ ما يُريبُكَ اِلى ما لا يُريبُكَ، فَاِنَّ الخَيْرَ طُمَأْنينَةٌ وَ الشَّرَّ ريبَةٌ؛

آنچه تو را به شك و ترديد مى اندازد رها كن و به سراغ آنچه تو را به شك و ترديدنمى اندازد برو؛ زيرا خوبى مايه آرامش و بدى مايه تشويش و دودلى است.

كنزالعمّال، ح 7308

حديث603

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

نيَّةُ الْمُؤمِنِ خَيْرٌ مِنْ عَمَلِهِ وَ نيَّةُ الْكافِرِ شَرُّ مِنْ عَمَلِهِ وَ كُلُّ عامِلٍ يَعْمَلُعَلى نيَّتِهِ؛

نيت مؤمن بهتر از عمل او، و نيت كافر بدتر از عمل اوست و هر كس مطابق نيت خودعمل مى كند.

كافى، ج 2، ص 84 ، ح 2

حديث604

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ اَسْرَعَ الْخَيْرِ ثَوابا البِرُّ وَ اِنَّ اَسْرَعَ الشَّرِّ عِقابا البَغْىُ؛

پاداش نيكوكارى زودتر از هر كار خوب ديگرى مى رسد و كيفر ستم و تجاوز زودتر ازهر كار بد ديگرى گريبان مى گيرد.

خصال، ص 110، ح 81

حديث605

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

خَيْرُ بَيْتٍ فِى الْمُسلِمينَ بَيْتٌ فيهِ يَتيمٌ يُحْسَنُ اِلَيْهِ وَ شَرُّ بَيْتٍ فِى الْمُسْلِمينَ بَيْتٌ فيهِ يَتيمٌ يُساءُ إلَيْهِ اَنَا وَ كافِلُ الْيَتيمِ فِى الْجَنَّةِ هكَذا؛

بهترين خانه هاى مسلمانان، خانه اى است كه در آن يتيمى باشد كه به او نيكىمى شود و بدترين خانه هاى مسلمانان خانه اى است كه در آن يتيمى باشد كه با او بدىمى شود، من و سرپرست يتيم در بهشت مانند دو انگشت همراهيم.

نهج الفصاحه، ص 1510

حديث606

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

خَيْرُ شَبابِكُم مَنْ تَشَبَّهَ بِكُهولِكُمْ وَ شَرُّ كُهولِكُمْ مَنْ تَشَبَّهَ بِشَبابِكُمْ؛

بهترين جوانان شما، جوانى است كه خود را شبيه ميانسالان كند و بدترينميانسالان شما، كسى است كه خود را شبيه جوانان كند.

مشكاة الأنوار، ص 297

حديث607

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

بَيْتٌ لا صِبْيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ؛

خانه اى كه كودك در آن نباشد ، بركت ندارد.

كنز العمّال ، ح 44425

حديث608

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ الْوَلَدَ الصّالِحَ رَيْحانَةٌ مِنْ رَياحينِ الْجَنَّةِ؛

فرزند شايسته ، گُلى از گل هاى بهشت است .

كافى ، ج 6، ص 3، ح 10

حديث609

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَدِّبُوا اَوْلادَكُمْ فى بُطونِ اُمَّهاتِهِمْ. قيلَ: وَكَيْفَ ذلِكَ يا رَسُولَ اللّه ِ؟ فَقالَ:بِاِطْعامِهِمُ الْحَلالَ؛

فرزندانتان را در رحم مادرانشان تربيت كنيد. سئوال شد: اين چطور ممكن است،اى رسول خدا؟ فرمودند: با خوراندن غذاى حلال (به مادرانشان).

جُنگ مهدوى، ص

حديث610

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلْبَناتُ هُنَّ الْمُشْفِقاتُ الْمُجَهِّزاتُ الْمُبارَكاتُ، مَنْ كانَتْ لَهُ ابْنَةٌ واحِدَةٌجَعَلَهَا اللّه ُ لَهُ سِتْرا مِنَ النّارِ، و مَنْ كانَتْ عِنْدَهُ ابْنَتانِ اُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِهِما، وَ مَنْ كانَتْ عِنْدَهُثَلاثُ بَناتٍ أوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الاَْخَواتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ ؛

دختران ، دلسوز ، مددكار و بابركت اند . هر كس يك دختر داشته باشد ، خداوند ، او راپوششى از دوزخ قرار مى دهد و هر كس دو دختر داشته باشد ، به خاطر آن وارد بهشتمى شود و هر كس سه دختر يا مانند آن خواهر داشته باشد ، جهاد و صدقه از او برداشتهمى شود .

كنز العمّال ، ح 45399

حديث611

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِذا اَتى اَحَدُكُم اَهْلَهُ فَلْيَسْتَتِرْ، فَاِنَّهُ اِذا لَمْ يَسْتَتِرْ استَحْيَتِ الْمَلائِكَةُوَ خَرَجَتْ، وَ حَضَرَتِ الشَّياطينُ؛

هرگاه كسى از شما خواست با همسرش آميزش كند ، بايد خود را بپوشانَد ، چرا كه اگرنپوشاند ، فرشتگان حيا مى كنند و خارج مى شوند و شيطان حاضر مى شود .

كنز العمّال ، ح 44835

حديث612

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

وَالَّذى نَفْسى بِيَدِهِ لَوْ اَنَّ رَجُلاً غَشِىَ امْرَاَتَهُ وَ فِى الْبَيْتِ صَبىٌّ مُسْتَيْقِظٌيَراهُما وَيَسْمَعُ كَلامَهُما وَنَفَسَهُما ما اَفْلَحَ اَبَدا ؛ اِذا كانَ غُلاما كانَ زانيا اَوْ جاريَةًكانَتْ زانيَةً؛

سوگند به كسى كه جانم به دست اوست ، اگر كسى با همسرش درآميزد و در اتاق ،كودكى بيدار باشد كه آنان را ببيند و سخن گفتن و صداى نَفَس آنان را بشنود ، هرگزرستگار نمى شود . اگر پسر باشد ، مردى زناكار و اگر دختر باشد ، زنى زناكار مى گردد .

كافى، ج 5، ص 500، ح 2

حديث613

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ما مِن اِمْرَاَةٍ حامِلَةٍ اَكَلَتِ الْبِطِّيخَ اِلاّ يَكونُ مَولودُها حَسَنَ الْوَجْهِ وَ الْخُلُقِ ؛

هيچ زن باردارى نيست كه خربزه بخورد ، مگر اين كه فرزندش زيبا و خوش اخلاقمى گردد .

طب النبي صلي الله عليه و آله ، ص 10

حديث614

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَطْعِمُوا الْمَرأَةَ فى شَهْرِها الَّذى تَلِدُ فيهِ التَّمْرَ فَاِنَّ وَلَدَها يَكونُحَليما نَقيّا ؛

به زن، در ماهى كه زايمان كرده ، خرما بدهيد ، چرا كه فرزند او بردبار و پاكمى شود .

مكارم الأخلاق ، ص 169

حديث615

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ وُ لِدَ لَهُ مَولودٌ فَلْيُؤَذِّنْ فى اُذُنِهِ الْيُمْنى بِاَذانِ الصَّلاةِ وَلْيُقِمْ فِىالْيُسْرى فَاِنَّها عِصْمَةٌ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ ؛

به هر كس فرزندى داده شود ، بايد در گوش راست او اذان نماز و در گوش چپ اواقامه بگويد ؛ چرا كه مايه ايمنى از شيطانِ رانده شده است .

كافى ، ج 6، ص 24، ح 6

حديث616

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لَيْسَ لِلصَّبىِّ لَبَنٌ خَيْرٌ مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ ؛

براى كودك ، هيچ شيرى بهتر از شير مادرش نيست .

عيون اخبار الرضا ، ج 1، ص 38، ح 69

حديث617

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِذا حَمَلَتِ الْمَرأَةُ كانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصّائِمِ القائِمِ المُجاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ فىسَبيلِ اللّه ِ ، فَاِذا وَضَعَتْ كانَ لَها مِنَ الأَجرِ ما لا تَدرى ما هُوَ لِعِظَمِهِ، فَاِذا اَرْضَعَتْ كانَلَها بِكُلِّ مَصَّةٍ كَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّرٍ مِنْ وُلْدِ اِسماعيلَ ، فَاِذا فَرَغَتْ مِنْ رَضاعِهِ ضَرَبَمَلَكٌ عَلى جَنْبِها وَ قالَ : اِستَأنِفِى الْعَمَلَ، فَقَدْ غُفِرَ لَكِ ؛

هنگامى كه زن باردار مى شود ، همانند روزه دارِ شب زنده دار و مجاهدى است كه باجان و مالش در راه خدا جهاد مى كند و هنگامى كه فارق شود ، پاداشى دارد كه نمى دانىعظمت آن چه قدر است و هنگامى كه شير بدهد ، در هر بار مكيدن ، پاداش آزاد كردن يكىاز فرزندان اسماعيل عليه السلامبراى اوست و آن گاه كه شيردادن تمام شود ، فرشته اى بر پهلوىاو مى زند و مى گويد : «عمل را از نو آغاز كن كه بى ترديد ، آمرزيده شدى» .

امالى صدوق ، ص 496، ح 678

حديث618

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

طَهِّروا اَولادَكُمْ يَوْمَ السّابِ_عِ فَاِنَّهُ اَطْيَبُ وَ اَطْهَرُ و اَسْرَعُ لِنَباتِ اللَّحْمِ،وَ اِنَّ الأَْرْضَ تَنْجُسُ مِنْ بَولِ الاَْغْلَفِ اَرْبَعينَ صَباحا ؛

روز هفتم [تولّد] ، فرزندتان را [با ختنه] پاك كنيد ، چرا كه مايه تميزى و پاكيزگىبيشتر و رويِش شتابنده ترِ گوشت است و زمين ، چهل روز از بول شخص ختنه نشده ،آلوده مى ماند .

كافى ، ج6، ص35، ح2

حديث619

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ كانَ عِنْدَهُ صَبِىٌّ فَلْيَتَصابَ لَهُ ؛

هر كس با كودك سروكار دارد ، با او كودكانه رفتار كند .

من لا يحضره الفقيه ، ج 3، ص 483،ح 4707

حديث620

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

حَقُّ الْوَلَدِ عَلى والِدِهِ... اَنْ يَسْتَفْرِهَ اُمَّهُ ؛

حق فرزند بر پدر اين است كه مادر او را گرامى بدارد.

كافى ، ج 6، ص 48، ح 6

حديث621

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ بَكى صَبىٌّ لَهُ فَاَرْضاهُ حَتّى يُسَكِّنَهُ ، اَعْطاهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْجَنَّةِحَتّى يَرْضى ؛

هر كس كودك گريان خود را راضى كند تا آرام شود ، خداوند از بهشت آن قدر به اومى دهد تا راضى شود .

الفردوس ، ج 3، ص 549، ح 5715

حديث622

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

كانَ النَّبىُّ صلي الله عليه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤُوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛

پيامبر صلي الله عليه و آله هر روز صبح بر سر فرزندان و نوه هايشان دست [نوازش ]مى كشيدند.

بحارالأنوار، ج 104، ص 99، ح 75

حديث623

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَ لْوَلَدُ سَيِّدٌ سَبْعَ سِنينَ، وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنينَ، وَ وَزيرٌ سَبْعَ سِنينَ؛

فرزند هفت سال سروَر، هفت فرمانبردار، و هفت سال وزير است .

مكارم الاخلاق، ص 222

حديث624

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَحِبُّوا الصِّبْيانَ وَ ارْحَمُوهُمْ ، وَ اِذا وَ عَدتُموهُمْ شَيْئا فَفُوا لَهُمْ ، فَاِنَّهُمْ لايَدْرونَ اِلاّ اَ نَّ_كُمْ تَرْزُقونَهُمْ ؛

كودكان را دوست بداريد و با آنان مهربان باشيد و هرگاه به آنان وعده داديد ، به آنوفا كنيد ، زيرا آنان ، روزى دهنده خود را كسى غير از شما نمى دانند .

كافى ، ج 6، ص 49، ح 3

حديث625

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اُحِبُّ الصِّبْيانَ لِخَمْسٍ : اَلاَْوَّلُ : اَن_َّهُمْ هُمُ الْبَكّاؤونَ ، وَالثّانى : يَتَمَرَّغونَبِالتُّرابِ وَ الثّالِثُ : يَخْتَصِمونَ مِنْ غَيْرِ حِقْدٍ وَ الرّابِ_عُ : لا يَدَّخِرونَ لِغَدٍ شَيئا وَ الْخامِسُ :يُعَمِّرونَ ثُمَّ يُخَرِّبونَ ؛

كودكان را به خاطر پنج چيز دوست مى دارم : اول آن كه بسيار مى گِريند ، دوم آن كه باخاك بازى مى كنند، سوم آن كه دعوا كردن آنان همراه با كينه نيست؛ چهارم آن كهچيزى براى فردا ذخيره نمى كنند، پنجم آن كه مى سازند و سپس، خراب مى كنند(دل بستگى ندارند) .

مواعظ العدديّه ، ص 259

حديث626

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ التُّرابَ رَبيعُ الصِّبْيانِ ؛

خاك، بهارِ (تفريحگاهِ) كودكان است .

معجم الكبير ، ج 6، ص 140، ح 5775

حديث627

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ قَ_بَّلَ وَلَدَهُ كَ_تَبَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَمَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّه ُ يَوْمَالْقيامَةِ، وَمَنْ عَلَّمُهُ الْقُرآنَ دُعىَ بِالاَْب_َوَيْنِ فَيُكْسَيانِ حُلَّتَيْنِ يُضى ءُ مِنْ نورِهِما وُجوهُاَهْلِ الْجَنَّةِ ؛

هر كس فرزندش را ببوسد ، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى نويسد و هر كسى كه اورا شاد كند ، خداوند روز قيامت او را شاد خواهد كرد و هر كس قرآن به او بياموزد ، پدر ومادرش دعوت مى شوند و دو لباس بر آنان پوشيده مى شود كه از نور آنها ، چهره هاىبهشتيان نورانى مى گردد .

كافى ، ج 6، ص 49، ح 1

حديث628

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِذا بَلَغَ اَوْلادُكُمْ سَبْعَ سِنينَ فَفَرِّقوا بَيْنَ فُرُشِهِمْ؛

هرگاه كودكانتان به هفت سالگى رسيدند، رخت خواب هايشان را جدا كنيد.

مستدرك على الصحيحين ، ج 1، ص 317،ح 721

حديث629

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

يَقولُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ إِذْ كانَ الْغالِبُ عَلَى الْعَبْدِ الاِشْتِغالُ بى، جَعَلْتُ بُغْيَتَهُوَلَذَّتَهُ فى ذِكْرى فَإذا جَعَلْتُ بُغْيَتَهُ وَلَذَّتَهُ فى ذِكْرى عَشَقَنى وَعَشَقْتُهُ فَإِذا عَشَقَنىوَعَشَقْتُهُ رَفَعْتُ الْحِجابَ فيما بَيْنى وَبَيْنَهُ وَصَيَّرْتُ ذلِكَ تَغالُبا عَلَيْهِ لايَسْهو إِذا سَهَاالنّاسُ اُولئِكَ كَلامُهُمْ كَلامُ الأَْنْبياءِ اُولئِكَ الأَْبْطالُ حَقّا؛

خداى عزوجل مى فرمايد: هرگاه ياد من بر بنده ام غالب شود، خواهش و خوشى او رادر ياد خود قرار دهم و چون خواهش و خوشى او را در ياد خود قرار دهم عاشق من شودو من نيز عاشق او گردم و چون عاشق يكديگر شديم حجاب ميان خود و او را بردارم وعشق خود را بر جان او چيره گردانم، چندان كه مانند مردم دچار سهو و غفلت نمى شود،سخن اينان سخن پيامبران است، اينان براستى قهرمانند.

كنزالعمال، ح1872

حديث630

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لَيْسَ مِنْ عَبْدٍ يَظُنُّ بِاللّه ِ خَيْرا إلاّ كانَ عِنْدَ ظَ_نِّهِ بِهِ؛

بنده اى نيست كه به خداوند خوش گمان باشد مگر آن كه خداوند نيز طبق همانگمان با او رفتار كند.

بحارالأنوار، ج 70، ص 384، ح42

حديث631

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

أَلا اُحَدِّثُكُمْ عَنْ أَقْوامٍ لَيْسوا بِأَنْبِياءَ وَلاشُهَداءَ يَغْبِطُهُمْ يَوْمَ الْقيامَةِالأَْنْبياءُ وَالشُّهَداءُ بِمَنازِلِهِمْ مِنَ اللّه ِ عَلى مَنابِرَ مِنْ نورٍ. قيلَ: مَنْ هُمْ يا رَسولَ اللّه ِ؟ قالَ:هُمُ الَّذينَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إلىَ اللّه ِ وَ يُحَبِّبونَ اللّه َ إِلى عِبادِهِ، قُلْنا: هذا حَبَّبُوا اللّه إِلىعِبادِهِ، فَكَيْفَ يُحَبِّبونَ عِبادَ اللّه ِ إِلَى اللّه ِ؟ قالَ: يَأمُرونَهُمْ بِما يُحِبُّ اللّه َ وَ يَنْهَوْنَهُمْ عَمّايَكْرَهُ اللّه ُ، فَإِذا أَطاعوهُمْ أَحَبَّهُمُ اللّه ُ؛

آيا آگاه كنم شما را از گروهى كه نه از انبيا هستند و نه از شهدا، ولى انبيا و شهدا درروز قيامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى خورند، و آنها بر منبرهايى از نور نشسته اند؟سؤال شد اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كسانى هستند كه بندگان خدا رانزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى گردانند. عرض كرديم: ايجاد محبت خدا دردلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى گردانند؟ فرمودند: آنان رافرمان مى دهند به آنچه خدا دوست مى دارد و باز مى دارند از آنچه خدا دوستنمى دارد، پس اگر آنان را اطاعت كنند، خداوند دوستشان مى دارد.

مشكاه الأنوار، ص 136

حديث632

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

إِنَّ اللّه َ تَعالى يَقولُ كُلَّ يَوْمٍ: أَنَا رَبُّكُمُ الْعَزيزُ، فَمَنْ أَرادَ عِزَّ الدّارَيْنِفَلْيُطِعِ الْعَزيزَ؛

خداى تعالى هر روز مى فرمايد: من پروردگار عزيز شما هستم، پس هر كس خواهانعزّت دو جهان است بايد كه از خداى عزيز اطاعت كند.

كنزالعمال، ح 43101

حديث633

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ حاوَلَ أَمْرا بِمَعْصيَةِ اللّه ِ كانَ أَبْعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَأَقْرَبَ مِمَّا اتَّقى؛

كسى كه با معصيت و نافرمانى خدا به دنبال كارى باشد به آنچه اميد دارد، زودتر ازدستش مى رود و از آنچه مى ترسد، زودتر به سرش مى آيد.

بحارالأنوار، ج 77، ص 178، ح10

حديث634

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَكْثَرَ مِنَ الاِستِغْفارِ جَعَلَ اللّه ُ لَهُ مِنْ كُلِّ هَمٍّ فَرَجا وَمِنْ كُلِّ ضَيقٍمَخْرَجا وَرَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ؛

هر كس بسيار استغفار كند خدا براى او از هر غمى گشايش، از هر تنگنايى رهايى و ازجايى كه انتظار ندارد روزى مى دهد.

نهج الفصاحه، ح2941

حديث635

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَعَلَيْكَ بِالتُّؤَدَّةِ حَتّى يُرِيَكَ اللّه ُ مِنْهُ الْمَخْرَجَ؛

هر گاه خواستى كارى را انجام دهى، تأمّل كن تا خدا راه آن را به تو نشان دهد.

نهج الفصاحه، ح169

حديث636

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَصْلَحَ سَريرَتَهُ اَصْلَحَ اللّه ُ عَلانيَتَهُ؛

هر كس باطن خود را اصلاح نمايد، خداوند ظاهر او را اصلاح مى كند.

نهج الفصاحه، ح 2976

حديث637

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

وَ آمُرُكُمْ اَنْ تَذْكُرُوا اللّه َ فَاِنَّ مَثَلَ ذلِكَ كَمَثَلِرَجُلٍ خَرَجَ الْعَدُوُّ فى اَثَرِهِ سِراعا حَتّى اِذا اَتى عَلى حِصْنٍ حَصينٍ فَاَحْرَزَ نَفْسَهُمِنْهُمْ، كَذلِكَ الْعَبْدُ لايُحْرِزُ نَفْسَهُ مِنَ الشَّيْطانِ اِلاّ بِذِكْرِ اللّه ِ؛

حضرت يحيى عليه السلام از جانب خداوند فرمان يافت كه بگويد: شما را فرمان مى دهم كهخدا را ياد كنيد؛ زيرا ياد كننده خدا مانند مردى است كه دشمن به سرعت در تعقيب اوست و او به قلعه نفوذناپذيرى رسيده و خود را از آزار او محفوظ داشته است، بنده نيز با ياد خدا خود را از گزند شيطان نمى رهاند.

سنن ترمذى، ج 5، ص 148

حديث638

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

يا عَلىُّ اِذا اَرَدْتَ اَمْرا فَاسْتَخِرْ رَبَّكَ ثُمَّ ارْضَ بِما يَخيرُ لَكَ تَسْعَدْ فِىالدُّنْيا وَالآْخِرَةِ؛

اى على! هرگاه خواستى كارى را انجام دهى از پروردگارت خير بخواه و آنگاه به آنچهاو خواست خشنود باش تا در دنيا و آخرت سعادتمند گردى.

ميراث حديث شيعه، ج2، ص 33، ح113

حديث639

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ الْمُسْلِمَ اِذا غَلَبَهُ ضَعْفُ الْكِبَرِ اَمَرَ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ الْمَلِكَ اَنْ يَكْتُبَ لَهُ فىحالِهِ تِلْكَ مِثْلَ ما كانَ يَعْمَلُ وَ هُوَ شابٌّ نَشيطٌ صَحيحٌ؛

مسلمان هنگامى كه ضعف پيرى بر او غلبه كند خداوند به فرشته اى دستورمى دهد كه در اين حال اعمال (نيكى) را كه او در جوانى و شادابى و سلامت انجاممى داد، برايش بنويسد.

كافى، ج 3، ص 113

حديث640

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ أخْلَصَ لِلّهِ أرْبَعينَ صَباحا ظَهَرَتْ يَنابيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِعَلى لِسانِهِ؛

هر كس چهل روز خود را براى خدا خالص كند چشمه هاى حكمت از قلب وى برزبانش جارى مى شود.

نهج الفصاحه، ح 2836

حديث641

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ تَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَ رَزَقَهُ مِنْ حَيْثُ لايَحْتَسِبُ؛

هر كس به خدا توكل كند، خداوند هزينه او را كفايت مى كند و از جايى كه گماننمى برد به او روزى مى دهد.

كنزالعمال، ح 5693

حديث642

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ سَرَّهُ أنْ يَسْتَجيبَ اللّه ُ لَهُ عِنْدَ الشَّدائِدِ وَالْكَرْبِ فَلْيُكْثِرِ الدُّعاءَ فِىالرَّخاءِ؛

هر كس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت كند، درهنگام آسايش، دعا بسيار كند.

نهج الفصاحه، ح 3023

حديث643

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

يا عَلىُّ مَنْ أَنْعَمَ اللّه ُ عَلَيْهِ فَشَكَرَ وَإِذَا ابْتُلىَ فَصَبَرَ وَ إِذا أَساءَ اسْتَغْفَرَدَخَلَ الْجَنَّةَ مِنْ أَىِّ بابٍ شاءَ؛

اى على هر كس شكرگزار نعمت خدا باشد و چون گرفتار شد صبر نمايد و اگر مرتكبگناهى شد توبه كند، از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود.

ميراث حديث شيعه، ج2، ص 31، ح99

حديث644

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَكونَ اَغْنَى النّاسِ فَلْيَكُنْ بِما فى يَدِ اللّه ِ اَوْثَقَ مِنْهُ بِما فى يَدِهِ؛

هر كس دوست دارد بى نيازترين مردم باشد، بايد به آنچه در دست خداستمطمئن تر باشد تا آنچه به دست خودش دارد.

نهج الفصاحه، ح 2798

حديث645

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

... وَ ما يَمْنَعُكَ أنْ تُحِبَّ أنْ تَعيشَ حَميدا وَ تَموتَ سَعيدا و اِنّما بُعِثْتُعَلى تَمامِ مَحاسِنَ الأخْلاقِ؛

چه چيزى مانع توست كه زندگى پسنديده و مرگ با سعادت را داشته باشى، چرا كهمن براى كامل نمودن اخلاق زيبا مبعوث شده ام.

مجمع الزوائد، ج 8 ، ص 23

حديث646

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَحَبُّكُمْ اِلَى اللّه ِ اَحْسَنُكُمْ اَخْلاقا؛

محبوب ترين شما در نزد خدا، خوش اخلاق ترين شماست.

مجمع البيان، ج 10، ص 87

حديث647

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلا اُنَ_بِّ_ئُ_كُمْ بِخيارِكُمْ؟ قالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه ِ. قالَ اَحاسِنُ_كُم اَخْلاقااَ لْمُوَطِّ_ئُونَ اَكْنافا، اَ لَّذينَ يَأْلِفونَ وَ يُؤْلَفونَ ؛

آيا شما را از بهترين افرادتان خبر ندهم؟ عرض كردند: چرا، اى رسول خدا. حضرتفرمودند: خوش اخلاق ترين شما، آنان كه نرمخو و بى آزارند، با ديگران انس مى گيرند واز ديگران انس و الفت مى پذيرند.

بحارالأنوار، ج 71، ص 396، ح 76

حديث648

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ثَلاثٌ مَنْ لَمْ تَكُنْ فيهِ فَلَيْسَ مِنّى وَ لا مِنَ اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ. قيلَ: يا رَسولَ اللّه ِ، وَ ما هُنَّ؟ قالَ: حِلْمٌ يَرُدُّ بِهِ جَهْلَ الْجاهِلِ وَ حُسْنُ خُلْقٍ يَعيشُ بِهِ فِى النّاسِ وَ وَرَعٌيَحْجُزُهُ عَنْ مَعاصِى اللّه ِ عَزَّوَجَلَّ؛

سه چيز است كه هر كس نداشته باشد نه از من است و نه از خداى عزّوجلّ. عرض شد:اى رسول خدا! آنها كدامند؟ فرمودند: بردبارى كه به وسيله آن جهالت نادان را دفع كند،اخلاق خوش كه با آن در ميان مردم زندگى كند و پارسايى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد.

خصال، ص 145، ح 172

حديث649

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَبَى اللّه ُ لِصاحِبِ الْخُلْقِ السَّيِّى ءِ بِالتَّوبَةِ. فَقيلَ: يا رَسول اللّه ِ، وَ كَيْفَذلِكَ؟ قالَ: لاَِن_َّهُ اِذا تابَ مِنْ ذَن_ْبٍ وَقَعَ فى اَعْظَمَ مِنَ الذَّن_ْبِ الّذى تابَ مِنْهُ؛

خداوند از آدم بد اخلاق توبه نمى پذيرد. عرض شد: اى رسول خدا، چرا؟ فرمودند:چون هرگاه از گناهى توبه كند در ورطه گناهى بدتر از آن كه توبه كرده است مى افتد.

بحارالأنوار، ج 73، ص 299، ح 12

حديث650

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لا تَ_كُنْ عَيّابا وَ لا مَدّاحا وَ لا طَعّانا وَ لا مُماريا؛

نه عيب جو باش و نه ثناگو، نه زخم زبان زن و نه مجادله گر.

مكارم الاخلاق، ص 467

حديث651

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلْعَدْلُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الاُْمَراءِ اَحْسَنُ، وَ السَّخاءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِىالاَْغْنياءِ اَحْسَنُ، اَلْوَرَعُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْعُلَماءِ اَحْسَنُ، اَلصَّبْرُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الْفُقَراءِاَحْسَنُ، اَلتَّوبَةُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى الشَّبابِ اَحْسَنُ، اَلْحَياءُ حَسَنٌ وَلكِنْ فِى النِّساءِ اَحْسَنُ؛

عدالت نيكو است اما از دولتمردان نيكوتر، سخاوت نيكو است اما از ثروتمنداننيكوتر؛ تقوا نيكو است اما از علما نيكوتر؛ صبر نيكو است اما از فقرا نيكوتر، توبه نيكواست اما از جوانان نيكوتر و حيا نيكو است اما از زنان نيكوتر.

نهج الفصاحه، ح 2006

حديث652

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّما تَفْسيرُ حُسْنِ الْخُلْقِ: ما اَصابَ الدُّنْيا يَرْضى وَ اِنْ لَمْ يُصِبْهُ لَمْيَسْخَطْ؛

تفسير خوش اخلاقى اين است كه اگر دنيا به انسان رو كرد، راضى و خشنود باشد واگر رو نكرد خشمگين و ناراحت نشود.

كنزالعمّال، ح 5229

حديث653

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَوَّلُ ما يوضَعُ فى ميزانِ الْعَبْدِ يَوْمَ الْقيامَةِ حُسْنُ خُلْقِهِ؛

نخستين چيزى كه روز قيامت در ترازوى اعمال بنده گذاشته مى شود، اخلاقخوب اوست.

قرب الإسناد، ص 46، ح 149

حديث654

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَعَ العِلْمِ وَ شَرُّ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَعَ الْجَهْلِ ؛

خير دنيا و آخرت با دانش و شرّ دنيا و آخرت با نادانى است.

بحارالأنوار، ج1، ص 204، ح 23

حديث655

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ رُزِقَ تُقىً فَقَدْ رُزِقَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛

هر كس تقوا روزى اش شود، خير دنيا و آخرت روزى او شده است.

نهج الفصاحه، ح 3015

حديث656

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اُعْطِىَ اَرْبَعَ خِصالٍ فِى الدُّنْيا فَقَدْ اُعْطِىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِوَ فازَ بِحَظِّهِ مِنْهُما؛ وَرَعٌ يَعْصِمُهُ عَنْ مَحارِمِ اللّه ِ وَ حُسْنُ خُلُقٍ يَعيشُ بِهِ فِىالنّاسِ وَ حِلْمٌ يَدْفَعُ بِهِ جَهْلَ الْجاهِلِ وَزَوجَةٌ صالِحَةٌ تُعينُهُ عَلى اَمْرِ الدُّنْياوَ الآخِرَةِ؛

به هر كس در دنيا چهار خصلت داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده و بهرهخويش را از آن دو بر گرفته است: تقوايى كه او را از حرام هاى خدا باز دارد، اخلاق خوشىكه با آن در ميان مردم زندگى كند، حلمى كه با آن جهالت نادان را از خود دور سازد وزنى شايسته كه در كار دنيا و آخرت او را يارى رساند.

بحارالأنوار، ج 69، ص 404، ح 106

حديث657

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ثَلاثٌ مَنْ كُنَّ فيهِ جَمَعَ اللّه ُ لَهُ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ: اَلرِّضا بِالقَضاءِ وَالصَّبْرُ عِنْدَ الْبَلاءِ وَ الدُّعاءُ عِنْدَ الشِّدَّةِ وَ الرَّخاءِ؛

كسى كه سه خصلت در او باشد، خداوند خير دنيا و آخرت را براى او فراهم مى كند:خشنودى به مقدرات، صبر در بلا و دعا در سختى و راحتى.

بحارالأنوار، ج 71، ص 156، ح 71

حديث658

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

وَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ ما اُعْطِىَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ اِلاّ بِحُسْنِظَنِّهِ بِاللّه ِ وَ رَجائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ الْكَفِّ عَنِ اغْتيابِ المُؤْمِنينَ؛

به آن كه جز او خدايى نيست سوگند، خير دنيا و آخرت به مؤمنى داده نشد، مگر بهسبب خوش گمانى و اميدوارى او به خدا و خوش اخلاقى و خوددارى از غيبت مؤمنان.

كافى، ج 2، ص 72

حديث659

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ما وُضِعَ الرِّفْقُ عَلى شَىْ ءٍ اِلاّ زانَهُ وَ لا وُضِعَ الخُرْقُ عَلى شَىْ ءٍاِلاّ شانَهُ؛ فَمَنْ اُعْطىَ الرِّفْقَ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ، وَ مَنْ حُرِمَهُ حُرِمَ خَيْرَ الدُّنْيا وَالآْخِرَةِ؛

هر چيزى كه با مدارا همراه شد، زيبا گرديد و هر چيزى كه با ناسازگارى همراه شد،زشت گرديد. پس هر كس اهل مدارا شد، از خير دنيا و آخرت برخوردار گرديد و هر كساز مدارا محروم ماند، از خير دنيا و آخرت بى بهره مانده است.

بحارالأنوار، ج 72، ص 55، ح 19

حديث660

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

قالَ اللّه عَزَّوَجَلَّ اِذا اَرَدْتُ اَنْ اَجْمَعَ لِلْمُسْلِمِ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ جَعَلْتُلَهُ قَلْبا خاشِعا وَ لِسانا ذاكِرا وَ جَسَدا عَلَى الْبَلاءِ صابِرا وَ زَوْجَةً مُؤْمِنَةً تَسُرُّهُ اِذانَظَرَ اِلَيْها وَ تَحْفَظُهُ اِذا غابَ عَنْها فى نَفْسِها وَ مالِهِ؛

خداوند مى فرمايد: هرگاه بخواهم، خير دنيا و آخرت را نصيب مسلمانى كنمبراى او قلبى خاشع، زبانى ذاكر و بدنى صبور در برابر بلا قرار مى دهم و به او زنى مؤمنمى دهم كه هرگاه به او نظر كند، شادش نمايد و هرگاه غايب گردد حافظ ناموس و مال اوباشد.

كافى، ج 5، ص 327، ح 2

حديث661

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

خَصْلَتانِ مَنْ رَزَقَهُما قَدْ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ مَنْ اِذَا ابْتُلىَ صَبَرَوَ اِذا اُعْطىَ شَكَرَ؛

دو خصلت است كه به هر كس داده شد، خير دنيا و آخرت به او داده شده است: هرگاهگرفتار شد صبر نمايد و هرگاه به او عطا شد شكرگزارى كند.

مجموعه ورام، ج 2، ص 247

حديث662

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ جَبْرَئيلَ الرُّوحَ الاَمينَ نَزَلَ عَلَىَّ مِنْ عِنْدِ رَبِّ الْعالَمينَ فَقالَ يا مُحَمَّدُ:عَلَيْكَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ فَاِنَّ سُوءَ الْخُلُقِ يَذْهَبُ بِخَيْرِ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ أَلا وَ اِنَّ اَشْبَهَكُمْ بىاَحْسَنُكُمْ خُلُقا؛

رسول خدا فرمود: همانا جبرائيل روح الأمين از طرف پروردگار عالميان بر من نازلشد و گفت اى محمد: تو را به خوش اخلاقى سفارش مى كنم، به درستى كه بد اخلاقىخير دنيا و آخرت را از بين مى برد، آگاه باش! به راستى كه شبيه ترين شما به من، خوشاخلاق ترين شماست.

امالى صدوق، ص 344، ح 415

حديث663

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلا اَدُلُّكُمْ عَلى خَيْرِ اَخْلاقِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؟ تَصِلُ مَنْ قَطَعَكَ وَ تُعْطى مَنْ حَرَمَكَ وَ تَعْفو عَمَّنْ ظَلَمَكَ؛

آيا شما را به بهترين اخلاق دنيا و آخرت راهنمايى نكنم؟ رابطه با كسى است كه با توقطع رابطه كرده، بخشش به كسى كه از تو دريغ نموده و عفو كسى كه به تو ظلم كرده است.

كافى، ج 2، ص 107

حديث664

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلا اُخْبِرُكُمْ بِخَيْرِ اَخْلاقِ أهْلِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؟ قالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه ِ.فَقالَ اِفْشاءُ السَّلامِ فِى الْعالَمِ؛

آيا شما را از بهترين اخلاق اهل دنيا و آخرت خبر ندهم؟ عرض كردند: چرا؟ اىرسول خدا! حضرت فرمودند: آشكارا سلام كردن به همگان.

بحارالأنوار، ج 76، ص 12، ح 50

حديث665

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

يا عَلىُّ لا يَخْدُمُ الْعِيالَ اِلاّ صِدِّيقٌ اَوْ شَهيدٌ اَوْ رَجُلٌ يُريدُ اللّه ُ بِهِ خَيْرَالدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛

اى على! به خانواده خود خدمت نمى كند، مگر مرد بسيار راستگو يا شهيد يا مردىكه خداوند خير دنيا و آخرت را براى او مى خواهد.

مستدرك الوسائل، ج 13، ص 49

حديث666

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَطيعى زَوْجَكَ يَكْفِكَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ بِرِّى والِدَيْكَ يَكْثُرْخَيْرُ بَيْتِكَ؛

شوهرت را اطاعت كن تا خير دنيا و آخرت تو را كفايت كند و به پدر و مادرت نيكى كن تا خير خانه ات زياد شود.

كنزالعمال، ح 43388

حديث667

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَكْثِروا مِنْ قَوْلِ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظيمِ فَاِنَّها مِلْكُ الْجَنَّةِ وَمَنْ اَكْثَرَ مِنْها نَظَرَ اللّه ُ اِلَيْهِ وَ مَنْ نَظَرَ اِلَيْهِ فَقَدْ اَصابَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛

ذكر «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه ِ الْعَلىِّ الْعَظيم» را بسيار بگوييد: زيرا كه آن، دارايىبهشت است و هر كس آن را بسيار بگويد خداوند به او مى نگرد و هر كس خدا به او بنگردبه خير دنيا و آخرت دست يافته است.

بحارالأنوار، ج 38، ص 161، ح 83

حديث668

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلا اُخْبِرُكُمْ بِما يَكونُ بِهِ خَيْرُ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ اِذا كُرِبْتُمْ وَ اغْتَمَمْتُمْدَعَوْتُمُ اللّه َ فَفَرَّجَ عَنْكُمْ؟ قالوا بَلى يا رَسُولَ اللّه ِ، قالَ: قولوا لا اِلهَ اِلاَّ اللّه ُ رَبُّنا لا نُشْرِكُبِهِ شَيْئا ثُمَّ ادْعوا بِما بَدالَكُمْ؛

آيا شما را از چيزى با خبر سازم كه در آن خير دنيا و آخرت است و آنگاه كه دچار غم واندوه شديد با آن خدا را بخوانيد و او شما را نجات بخشد؟ گفتند: آرى اى رسول خدا!حضرت فرمودند: بگوييد «لا اله الا اللّه ربنا لا نشرك به شيئا» سپس هر چه در نظرداشتيد از خدا بخواهيد.

بحارالأنوار، ج 93، ص 311، ح14

حديث669

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ فَ_تَحَ بابَ مَسْأَلَةٍ فَتَحَ اللّه ُ لَهُ بابَ فَقْرٍ فِى الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ وَ مَنْ فَتَحَبابَ عَطيَّةٍ ابْتِغاءً لِوَجْهِ اللّه ِ اَعْطاهُ اللّه ُ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛

هر كس درِ درخواستى از مردم را به روى خود باز كند، خداوند براى او درِ فقرى را در دنيا و آخرت باز مى كند و هر كس درِ بخششى را براى مردم به خاطر خدا باز كند،خداوند او را خير دنيا و آخرت عطا مى فرمايد.

كنزالعمال، ح 16745

حديث670

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَوى اِلى فِراشِهِ طاهِرا يَذْكُرُ اللّه َ تَعالى حَتّى يُدْرِكَهُ النُّعاسُ لَمْيَتَقَلَّبْ ساعَةً مِنَ اللَّيْلِ يَسْأَلُ اللّه َ شَيْئا مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ ايّاهُ؛

هر كس با وضو و با ياد خدا به رخت خواب برود و خوابش ببرد، در هر ساعتى از شب كهبيدار گردد و از خدا چيزى از خير دنيا و آخرت بخواهد، خداوند آن را به او عطا فرمايد.

كنزالعمال، ح 41274

حديث671

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

سُورَةُ يس تُدْعى فِى التَّوْراةِ المُعِمَّةَ تََعُمُّ صاحِبَها بِخَيْرِ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَ تُ_كابِدُ عَنْهُ بَلْوَى الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَ تَدْفَعُ عَنْهُ اَهاويلَ الآخِرَةِ؛

سوره يس در تورات «مُعِمَّه» خوانده مى شود كه براى صاحب خود خير دنيا و آخرترا جمع مى كند و از او بلاى دنيا و آخرت را دور مى كند و وحشت هاى آخرت را دفع مى كند.

بحارالأنوار، ج 92، ص 291، ح 6

حديث672

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

ما مِنْ عَبْدٍ يَخافُ زَوالَ نِعْمَةٍ اَوْ فَجاءَةِ نِقْمَةٍ اَوْ تَغَيُّرِ عافيَةٍ وَ يَقولُ:يا حَىُّ يا قَيُّومُ يا واحِدُ يا مَجيدُ يا بَرُّ يا كَريمُ يا رَحيمُ يا غَنىُّ تَمِّمْ عَلَيْنا نِعْمَتَكَ وَهَبْلَنا كَرامَتَكَ وَ اَلْبِسْنا عافيَتَكَ اِلاّ اَعْطاهُ اللّه ُ تَعالى خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ؛

قطعا هر كس به خاطر ترس از دست دادن نعمتى يا گرفتار شدن به بلايى ناگهانىو يا از دست دادن سلامتى بگويد: «اى زنده، اى پابرجا، اى يكتا، اى بزرگ،اى نيكوكار، اى بزرگوار، اى مهربان، اى بى نياز! نعمتت را بر ما كامل كن و بخششترا ارزانى ما كن و لباس عافيت را بر تن ما بپوشان» خداوند، خير دنيا و آخرت به اوعطا مى فرمايد.

بحارالأنوار، ج 95، ص 194، ح 27

حديث673

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ رُزِقَ حُسْنَ صورَةٍ وَ حُسْنَ خُلُقٍ وَ زَوْجَةً صالِحَةً وَ سَخاءً فَقَدْاُعْطىَ مِنْ خَيْرِ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ؛

به هر كس صورت زيبا، خوش اخلاقى، زنى شايسته و سخاوت روزى شود، از خيردنيا و آخرت داده شده است.

كنزالعمال، ح 30783

حديث674

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ رَزَقَهُ اللّه ُ حُبَّ الاَئِمَّةِ مِنْ اَهْلِ بَيْتى فَقَدْ اَصابَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآخِرَةِ،فَلا يَشُكَّنَّ اَحَدٌ اَنَّهُ فِى الْجَنَّةِ فَاِنَّ فى حُبِّ اَهْلِ بَيْتى عِشْرينَ خَصْلَةً عَشَرَةٌ مِنْها فِىالدُّنْيا وَ عَشَرَةٌ مِنْها فِى الآخِرَةِ؛

هر كس كه خداوند محبت امامان از اهل بيت مرا نصيب او كرده بى گمان به خير دنيا وآخرت دست يافته و بدون شك در بهشت خواهد بود، پس هيچ يك (از شيعيان) نبايددر اين كه اهل بهشت است شك كند؛ زيرا در دوستى اهل بيت من بيست ويژگى است كهده مورد آن در دنيا و ده مورد آن در آخرت است.

بحارالأنوار، ج 27، ص 78، ح 12

حديث675

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلصَّدَقَةُ عَلى وَجْهِها وَاصْطِناعُ الْمَعْروفِ وَ بِرُّ الْوالِدَيْنِ وَصِلَةُ الرَّحِم ِتُحَوِّلُ الشِّقاءَ سَعادَةً وَتَزيدُ فِى الْعُمْرِ وَ تَقى مَصارِ عَ السُّوءِ؛

صدقه بجا، نيكوكارى، نيكى به پدر و مادر و صله رحم، بدبختى را به خوش بختىتبديل و عمر را زياد و از پيشامدهاى بد جلوگيرى مى كند.

نهج الفصاحه، ح 1869

حديث676

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللّه ِ وَالْيَوْمِ الآْخِرِ فَلْيُكْرِمْ ضَيْفَهُ؛

هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد.

كافى، ج 6، ص 285، ح1

حديث677

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلصَّدَقَةُ بِعَشْرَةٍ وَ الْقَرْضُ بِثَمانِيَةَ عَشْرَ وَ صِلَةُ الاِْخْوانِ بِعِشْرينَ وَصِلَةُ الرَّحِمِ بِاَرْبَعَةٍ وَ عِشْرينَ؛

صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دينى]، بيستحسنه و صله رحم، بيست و چهار حسنه دارد.

كافى، ج 4، ص 10، ح 3

حديث678

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلضَّيْفُ يَنْزِلُ بِرِزْقِهِ وَيَرْتَحِلُ بِذُنوبِ اَهْلِ الْبَيْتِ؛

ميهمان، روزى خود را مى آورد و گناهان اهل خانه را مى برد.

بحارالأنوار، ج 75، ص 461، ح 14

حديث679

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

كُلُّ بَيْتٍ لايَدْخُلُ فيهِ الضَّيْفُ لاتَدْخُلُهُ الْمَلائِكَةُ؛

هر خانه اى كه ميهمان بر آن وارد نشود، فرشتگان واردش نمى شوند.

جامع الأخبار، ص 378

حديث680

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لايَ_تَ_كَ_لَّ_فَنَّ أَحَدٌ لِضَيْفِهِ ما لا يَقْدِرُ؛

هيچ كس نبايد بيش از توانش خود را براى ميهمان به زحمت اندازد.

كنزالعمال، ح 25876

حديث681

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

كَفى بِالْمَرءِ إثما اَن يَستَقِلَّ ما يُقَرِّبُ اِلى اِخوانِهِ وَ كَفى بِالْقَومِ اِثما اَنْيَستَقِلّوا ما يَقْرُبُ بِهِ اِلَيهِم اَخُوهُم؛

انسان را همين گناه بس، كه آنچه را كه تقديم برادران ميهمان خود مى كندكم شمارد و ميهمان را همين گناه بس، كه آنچه را كه ميزبانشان براى آنها فراهم مى كندكم شمارد.

محاسن، ج 2، ص 414، ح 165

حديث682

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلضَّيْفُ يُلْطَفُ لَيْلَتَيْنِ فَاِذا كانَتْ لَيْلَ_ةَ الثالِثَةُ فَ_هُ_وَ مِنْ أَهْلِ الْبَيْتِ يَأْكُلُما أَدْرَكَ؛

ميهمان تا دو شب پذيرايى مى شود، از شب سوم از اهل خانه به شمار مى آيد و هرچه رسيد بخورد.

كافى، ج 6، ص 283، ح 1

حديث683

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لا تَأْكُلْ طَعامَ الْفاسِقينَ؛

غذاى مردم فاسق را نخور.

امالى طوسى، ص 535

حديث684

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

صِلَةُ الرَّحِمِ وَ حُسْنُ الْخُلْقِ وَ حُسْنُ الْجَوارِ يَعْمُرانِ الدّيارَ وَ يَزيدانَفِى الاَْعْمارِ؛

صله رحم، خوش اخلاقى و خوش همسايگى، شهرها را آباد و عمرها را زياد مى كند.

نهج الفصاحه، ح 1839

حديث685

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ مَشى اِلى ذى قَرابَةٍ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ لِيَصِلَ رَحِمَهُ اَعْطاهُ اللّه ُ عَزَّوَجَلَّاَجْرَ مِأَةِ شَهيدٍ؛

هر كس با جان و مال خود در راه صله رحم كوشش كند، خداوند عزّوجلّ پاداشيكصد شهيد به او مى دهد.

من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 16

حديث686

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ؛

غذاى سخاوتمند، داروست و غذاى بخيل، درد.

بحارالأنوار، ج 71 ، ص 357، ح 22

حديث687

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

الوَليمَةُ اَوَّلُ يومٍ حَقٌّ وَ الثانى مَعروفٌ وَ مازادَ رياءٌ وَ سُمْعَةٌ؛

وليمه (سور) دادن، روز اول حق است و روز دوم احسان، از دو روز كه گذشت،خودنمايى و شهرت طلبى است.

كافى، ج 5، ص 368، ح 4

حديث688

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اُوصِى الشاهِدَ مِنْ اُمَّتى وَ الغائبَ اَنْ يُجيبَ دَعْوَةَ المُسلِمِ _ وَ لَو عَلىخَمْسَةِ اَميالٍ _ ، فاِنَّ ذلِكَ مِنَ الدَّينِ؛

به حاضران و غايبان امت خود سفارش مى كنم كه دعوت مسلمان را، گرچه از فاصلهپنج ميل (حدود 10 كيلومتر)، بپذيريد، زيرا اين كار جزو دين است.

محاسن، ج 2، ص 411، ح 142

حديث689

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَحَبَّ اَنْ يُحِبّهُ اللّهُ وَ رَسولُهُ فَ_لْيَاْكُلْ مَع ضَيفِهِ؛

هر كس دوست دارد كه خدا و رسولش او را دوست داشته باشند، با ميهمان خودغذا بخورد.

تنبيه الخواطر، ج 2، ص 116

حديث690

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلضّيافَةُ اَوَّلُ يَوْمٍ وَ الثانى وَ الثالثُ وَ ما بَعْدَ ذلِكَ فَاِنَّها صَدَقَةٌ تُصَدّقبِها عَلَيْهِ؛

ميهمانى يك روز و دو روز و سه روز است، بعد از آن هر چه به او دهى صدقه محسوبمى شود.

كافى، ج 6 ، ص 283، ح 2

حديث691

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ رَبَّ_كُمْ واحِدٌ وَ اِنَّ اَباكُمْ واحِدٌ وَ دينَ_كُمْ واحِدٌ وَ نَبيَّكُمْ واحِدٌ وَ لافَضْلَ لِعَرَبىٍّ عَلى عَجَمىٍّ وَ لا عَجَمىٍّ عَلى عَرَبىٍّ وَ لا اَحْمَرَ عَلى اَسْوَدَ وَ لا اَسْوَدَ عَلىاَحْمَرَ إلاّ بِالتَّقْوى ؛

پروردگار، پدر، دين و پيامبر شما يكى است، هيچ عربى بر غير عرب و هيچ غير عربىبر عرب و هيچ سرخ پوستى بر سياه پوست و هيچ سياه پوستى بر سرخ پوست برترىندارد، جز به تقوا.

كنزالعمال، ح 5655

حديث692

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِعْمَلْ بِفَرائِضِ اللّه ِ تَكُنْ اَتْقَى النّاسِ؛

به واجبات خدا عمل كن، تا با تقواترين مردم باشى.

كافى، ج 2، ص 82 ، ح 4

حديث693

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

جِماعُ التَّقْوى فى قولِهِ تَعالى: «اِنَّ اللّه َ يَاْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الاِْحْسانِ»؛

عصاره تقوا در اين گفته خداوند آمده است: خداوند به عدالت و نيكى فرمانمى دهد.

مشكاه الأنوار، ص 95

حديث694

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

تَمامُ التَّقْوى اَنْ تَتَعَلَّمَ ما جَهِلْتَ وَ تَعْمَلَ بِما عَلِمْتَ؛

تمام تقوا اين است كه آنچه را نمى دانى بياموزى و بدانچه مى دانى عمل كنى.

تنبيه الخواطر، ج 2، ص 120

حديث695

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَتْقَى النّاسِ مَنْ قالَ الْحَقَّ فيما لَهُ وَ عَلَيْهِ؛

با تقواترين مردم، كسى است كه حق را بگويد؛ به سودش باشد يا به ضررش.

من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 395،ح 5840

حديث696

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

سُئِلَ رَسولُ اللّه صلي الله عليه و آله: مَنْ اَتْقَى النّاسِ؟ قال: آمَرُهُمْ بِالْمَعْروفِ وَ اَنْهاهُمْعَنِ الْمُنْكَرِ وَ اَوْصَلُهُمْ لِلرَّحِمِ؛

از رسول خدا صلي الله عليه و آله سؤال شد:با تقواترين مردم كيست؟ فرمودند: كسى كه بيشتر امر بهمعروف و نهى از منكر و صله رحم نمايد.

كنزالعمال، ح 8474

حديث697

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَحَبَّ اَنْ يَكونَ اَتْقَى النّاسِ فَلْيَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ؛

هر كس دوست دارد با تقواترين مردم باشد، بايد به خدا توكل كند.

من لايحضره الفقيه، ج 4، ص 400،ح 5858

حديث698

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

لا يَكونُ الرَّجُلُ مِنَ الْمُتَّقينَ حَتّى يُحاسِبَ نَفْسَهُ اَشَدَّ مِنْ مُحاسَبَةِالشَّريكِ شَريكَهُ فَيَعْلَمَ مِنْ اَيْنَ مَطْعَمُهُ وَ مِنْ اَيْنَ مَشْرَبُهُ وَ مِنْ اَيْنَ مَلْبَسُهُ اَمِنْ حِلٍّ اَمْمِنْ حَرامٍ؛

از تقوا پيشگان نيست مگر كسى كه از خود سخت تر از حسابرسى شريك از شريك، حسابكشى كند و بداند كه خوراك، آشاميدنى و لباسش از كجا آمده، آيا از حلال است يا حرام؟

مكارم الاخلاق، ص 468

حديث699

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

مَنْ اَرادَ اَنْ يَكونَ اَعَزَّ النّاسِ فَلْيَتَّقِ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ؛

هر كس مى خواهد عزيزترين مردم باشد، بايد تقواى الهى پيشه كند.

كنزالفوائد، ص 164

حديث700

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلنّاسُ رَجُلانِ: عالِمٌ وَ مُتَعَلِّمٌ وَ لا خَيْرَ فيما سِواهُما؛

مردم، دو گروهند: دانشمند و دانش اندوز و در غير اين دو، خيرى نيست.

نهج الفصاحه، ح 3145

حديث701

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِخْتَبِرُوا النّاسَ بِاَخْدانِهِمْ فَاِنَّ الرَّجُلَ يُخادِنُ مَنْ يُعْجِبُهُ؛

مردم را از دوستانشان بشناسيد، زيرا انسان با كسى رفاقت مى كند كه او را مى پسندد.

نهج الفصاحه، ح 106

حديث702

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلنّاسُ يَعْمَلونَ بِالْخَيْرِ وَ اِنَّما يُعْطَونَ اُجورَهُمْ عَلى قَدْرِ عُقولِهِمْ؛

مردم، كارهاى خير مى كنند، ولى پاداش آنان تنها به اندازه عقلشان عطا مى شود.

كنزالعمال، ح 7052

حديث703

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَلنّاسُ مَعادِنُ وَ الْعِرْقُ دَسّاسٌ وَ اَدَبُ السُّوءِ كَعِرْقِ السُّوءِ؛

مردم، همانند معدن ها مختلف اند و اصل و نسب در انسان بسيار مؤثر است و تربيتبد، همانند اصل و نسبِ بد است.

نهج الفصاحه، ح 3146

حديث704

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ ابْنَ آدَمَ لَحَريصٌ عَلى ما مُنِعَ؛

آدمى زاده به آنچه كه از آن منع مى شود، حريص است.

كنزالعمال، ح 44095

حديث705

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِنَّ مِنَ النّاسِ ناسا مَفاتيحُ لِلْخَيْرِ مَغاليقُ لِلشَّرِّ وَ اِنَّ مِنَ النّاسِ ناسامَفاتيحُ لِلشَّرِّ مَغاليقُ لِلْخَيْرِ فَطوبى لِمَنْ جَعَلَ اللّه ُ مَفاتيحَ الْخَيْرِ عَلى يَدَيْهِ وَ وَيْلٌ لِمَنْجَعَلَ اللّه ُ مَفاتيحَ الشَّرِ عَلى يَدَيْهِ؛

برخى از مردم كليد خير و قفل شرند و برخى كليد شر و قفل خيرند، پس خوشا بهسعادت كسى كه خداوند كليدهاى خير را در دست او قرار داده و بدا به حال كسى كهخداوند كليدهاى شر را به دست او سپرده است.

نهج الفصاحه، ح 920

حديث706

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَبْغونى الضُّعَفاءَ فَاِنَّما تُرْزَقونَ وَ تُنْصَرونَ بِضُعَفائِكُمْ؛

ناتوانان را براى من بيابيد؛ زيرا شما به بركت ناتوانان خود روزى داده و يارى مى شويد.

نهج الفصاحه، ح 20

حديث707

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اَ لْعِلْمُ حَياةُ الاِْسْلامِ وَ عِمادُ الاْيمانِ وَ مَنْ عَلِمَ عِلْما اَت_َمَّ اللّه ُ لَهُ اَجْرَهُ وَمَنْ تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ اللّه ُ ما لَمْ يَعْلَمْ ؛

علم، حيات اسلام و تكيه گاه ايمان است و هر كس علمى بياموزد، خداوند پاداش او راتمام گرداند و هر كس بياموزد و عمل كند، خداوند، تعليم دهد به او آنچه را كه نمى داند.

نهج الفصاحه، ح 2019

حديث708

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

قَلْبٌ لَيْسَ فيهِ شَى ءٌ مِنَ الحِكمَةِ كَبَيْتٍ خَرِبٍ ، فَتَعَلَّموا وعَلِّموا ، وتَفَقَّهواولا تَموتوا جُهّالاً ؛ فَاِنَّ اللّه َ عَزَّوَجَلَّ لا يَعذِرُ عَلَى الْجَهْلِ؛

دلى كه در آن حكمت نيست ، همچون خانه اى ويران است . پس بياموزيد و آموزشدهيد، بفهميد و نادان نميريد كه خداى عزّ و جلّ، بهانه اى را براى نادانى نمى پذيرد .

الفردوس ، ح 4590

حديث709

رسول خدا صلي الله عليه و آله :

اِذا اَتى عَلَىَّ يَوْمٌ لا اَزْدادُ فيهِ عِلْماً ، فَلا بورِكَ فى طُلوعِ شَمْسِذلِكَ الْيَوْمِ؛

هرگاه روزى بيايد كه در آن بر دانشم نيفزايم، پس طلوع خورشيد آن روز بر منمبارك مباد.

المعجم الأوسط ، ج 6 ص 367 ح 6636

حديث710

رسول خدا صلي الله عليه و آله :