نويسنده:جواد نجفي
ناشر : مركز تحقيقات رايانه اي قائميه اصفهان
بسم الله الرحمن الرحيم
متعه وپاسخ به شبهات
نويسنده:جواد نجفي مقدمه همه ي علماي اسلام اعتقاد دارند كه متعه در برهه اي از زمان در عصر پيامبر صلي الله عليه و اله وجود داشته است.
گروهي ميگويند كه متعه به وسيله ي خليفه ي دوم حرام شده و گروهي ديگر ميگويند كه توسط پيامبر صلي الله عليه و اله حرام شده.
البته ما پيروان مكتب اهل بيت عليهم السلام معتقديم كه متعه هرگز تحريم نشده.
در اين كتابچه مطالبي پيرامون متعه در قرآن كريم و سنت و همچنين حليت متعه و عدم نسخ ان بيان خواهد شد. متعه چيست؟ علماي شيعه و سني در تعريف متعه اتفاق نظر دارند و همگي اعتقاد دارند كه متعه نوعي ازدواج است: قال أبو عمر(بن عبد البر) لم يختلف العلماء من السلف و الخلف أن المتعه نكاح إلي أجل لا ميراث فيهو الفرقة تقع عند انقضاء الأجلمن غير طلاق.وقال ابن عطية:و كانت المتعه أن يتزوج الرجل المرأة بشاهدين و إذن الولي إلي اجل مسمي و علي أن لا ميراث بينهما و يعطيهما ما اتفاقا عليه فاذا انقضت المدة فليس له عليه سبيل و يستبري رحمها:لان الولد لاحق فيه بلاشك فإن تحمل لغيره. ابوعمر(بن عبد البر) گفته است كه هيچ يك از علماي سلف و گذشته در اين اختلاف نداشته اند كه كه متعه ازدواجي هست كه در ان ارث نيست و جدايي در ان با گذشتن مدت
و بدون طلاق صورت مي گيرد.و ابن عطيه گفته است:متعه اين است كه شخص با زن ازدواج كند و دو شاهد و اذن ولي داشته باشدو تاريخ معين كنند و چنين است كه ارثي در بين ان دو نباشد و اينكه هر مقداري را كه بر ان موافقت نمودند(به عنوان مهريه) به وي بدهد.پس وقتي كه مدت زمان گذشت ديگر مرد راهي بر اين زن ندارد(ديگر همسر او نيست) و زن بايد عده نگه دارد زيرا فرزند در متعه به پدر ملحق ميشود پس اگر اين زن عده باردار نمي شد(عده نداشت) براي ديگران حلال ميشود(مي تواند با وي نزديكي كند). تفسير قرطبي جلد 5 صفحه 132 بعضي از ناآگاهان و متاسفانه برخي از علماي متعصب اهلسنت كه حتي يك خط از كتب شيعه را مطالعه نكرده اند چنان ترسيم زشتي از متعه كرده اند كه متعه را رسميت بخشي به فحشا ميدانند.
در اينجا بخشي از شرايط متعه را بيان ميكنيم تا تفاوت هاي متعه و فحشا مشخص شود و حجت بر ايشان تمام شود:
1-زن و شوهر با كمال اختيار و ازادي يكديگر را به همسري انتخاب ميكنند.
2-صيغه عقد با لفظ**نكاح و ازدواج يا متعه**بايد جاري شود در غير اين صورت عقد صحيح نيست.
3-اگر زوجه باكره باشد اجازه ي ولي لازم است.
4-مدت عقد و مهريه بايد دقيقا تعيين شود و اگر مدت ذكر نشود به فتواي بسياري از علما عقد دائم خواهد شد.
5-پايان مدت به منزله ي طلاق است و زن بايد عده نگه دارد.
6-عده عقد دائم سه بار عادت ماهيانه ديدن است ولي عده ي عقد موقت دوبار بيشتر نيست.
7-فرزندان متولد شده از
عقد موقت فرزنداني مشروع هستند و تمام احكام فرزند متولد شده از عقد دائم را بدون استثنا دارند.
در قرآن كريم در ايه ي 24 سوره ي نساء متعه بيان شده.مي فرمايد: فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فريضه
زناني را كه متعه مي كنيد بايد مهر انان را بپردازيد. اين نكته ي مهم را بايد در نظر گرفت كه در روايات بسياري از رسول خدا صلي الله عليه و اله تعبير به متعه به معناي ازدواج موقت است همچنين اين معنا در كتب فقهاي اسلام از شيعه و سني بسيار يافت مي شود كه از ازدواج موقت تعبير به متعه شده. بعضي اصرار دارند كه استمتاع در ايه را لذت بردن و نزديكي كردن تفسير كنند كه در اين صورت مفهوم ايه اينچنين ميشود:
هنگامي كه از زنان بهره گيري جنسي كرديد مهر انان را بدهيد.
اما اين سخن دو ايراد دارد:
1-پس از ازدواج هرچند كه لذتي حاصل نشود و حتي اگر ملاعبه اي صورت نگيرد پرداخت مهريه واجب است يعني پرداخت مهريه به مقتضاي عقد است نه لذت بردن.
2-همان طور كه گفتيم كلمه ي متعه در عرف شرع و كلمات فقهي شيعه و سني به معناي عقد موقت است.
تفاسير اهل سنت در مورد ايه 24 سوره ي نساء ثعالبي در تفسير خود مي نويسد:
قوله سبحانه:*فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن*:
قال ابن عباس و غيره:المعني:فاذا استمتعتم بالزوجه ووقع الوطء و لو مره فقد وجب اعطاء الاجر.و هو المهر كله.
**و قال ابن عباس ايضا و غيره:ان الايه نزلت في نكاح المتعه**
ابن عباس و ديگران گفته اند كه اين ايه در مورد ازدواج متعه يا موقت نازل
شده.
تفسير الثعالبي جلد 2 صفحه 210 دار احياء التراث العربي-موسسه التاريخ العربي-بيروت قرطبي مي نويسد:
و قال الجمهور:المراد نكاح المتعه الذي كان في صدر الإسلام
جمهور علما گفته اند كه مراد از اين ايه متعه است كه در صدر اسلام بوده است.
تفسير القرطبي جلد 5 صفحه 130 سيوطي در الدرالمنثور مي نويسد:
واخرج ابن ابي حاتم عن ابن عباس قال كان متعه النساء في اول السلام.
واخرج عبد بن حميد و ابن جرير عن مجاهد فما استمتعتم به منهن قال يعني نكاح المتعه. الدرالمنثور جلد 2 صفحه 139 و140 دارالمعرفه بيروت
و إلي ذلك ذهبت الإمامية و الآية أحد أدلتهم علي جواز المتعه و أيدوا استدلالهم بها بأنها في حرف أبي فما استمعتم به منهن إلي أجل مسمي و كذلك قرأ ابن عباس و ابن مسعود رضي الله تعالي عنهم و الكلام في ذلك شهير و لا نزاع عندنا في أنها أحلت ثم حرمت. و شيعه به همين نظر ميل دارند و اين ايه يكي از ادله ايشان بر جواز متعه است و استدلال خود را با اين مطلب كه اين ايه در قرائت ابي و ابن عباس *إلي أجل مسمي*بوده است تاييد مي كنند.و كلام در اين مطلب مشهور است.ما نيز در اين مطلب بحثي نداريم كه متعه در ابتدا حلال بود سپس حرام شد. روح المعاني جلد 5 صفحه 5 ابن كثير در تفسير خود مينويسد:
قد استدل بعموم هذه الايه علي نكاح المتعه و لا شك انه كان مشروعا في ابتدا الاسلام ثم نسخ بعد ذلك........و قال مجاهد نزل في نكاح المتعه به اين ايه براي ازدواج متعه يا موقت استدلال ميشود و هيچ شكي نيست كه
متعه در ابتداي اسلام مشروع بوده و سپس نسخ شده است........مجاهد نيز گفته است كه در نكاح متعه نازل شده است. تفسير ابن كثير جلد 1 صفحه 486 دارالمعرفه بيروت لبنان نظر صحابه و تابعين و علماي اهلسنت در مورد متعه: 1-عبدالعزيز بن عبدالملك بن جريج از بزرگان علماي امويين و عالم مكه بوده و از راويان صحاح سته اهلسنت است كه به حرمت متعه اعتقاد نداشت: قال ابو غسان زنيج سمعت جريرا الضبي يقول كان ابن جريج يري المتعه تزوج بستين إمرأة و قيل إنه عهد الي أولاده في اسمائهن لئلا يغلط احد منهم و يتزوج واحدة مما نكح أبوه بالمتعه.
جرير مي گفت كه نظر ابن جريج حليت متعه بود.او با 60 زن متعه كرد و گفته شده است كه او نام ايشان را به اولادش مي گفت تا مبادا كسي از ايشان به اشتباه افتاده و با زني از زناني كه پدرش با ايشان متعه كرده بود ازدواج كند. سير أعلام النبلاء جلد 6 صفحه 331 2-مالك بن انس رييس مذهب مالكي نيز به حرمت متعه اعتقاد نداشت: وتفسير المتعه ان يقول لامرأته:أ تمتع بك كذا من المدة بكذا من البدل و هذا باطل عندنا.جائز عند مالك بن انس و هو الظاهر من قول ابن عباس رضي الله عنه. تفسير متعه ان است كه به زني گفته شود:من تو را براي فلان زمان و با فلان مقدارمال متعه ميكنم و اين در اعتقاد ما باطل است و مالك بن انس ان را جايز ميداند و گويا نظر ابن عباس هم چنين باشد.
المبسوط للسرخسي جلد 5 صفحه 152
و قال مالك:هو جائز لانه كان مشروعا
فيبقي إلي أن يظهر ناسخه و اشتهر عن ابن عباس تحليلها و تبعه علي ذلك اكثر اصحابه من اهل اليمن و مكه. مالك بن انس مي گويد كه متعه جايز است.زيرا در ابتدا مشروع بوده است.پس همينطور باقي مي ماند تا نسخش مشخص شود.مشهور است كه ابن عباس نيز ان را حلال مي دانست و بيشتر اصحاب او از اهل يمن و مكه نيز به تبعيت از ايشان ان را جايز ميدانند. تبيين الحقائق شرح كنز الدقائق فخر الدين ابومحمد عثمان بن علي زيعلي كتاب النكاح باب المتعه 3-احمد بن حنبل رييس مذهب حنبلي نيز اعتقاد به تحريم متعه نداشته:
وقال ابوبكر فيها روايت أخري أنها مكروهة غير حرام لأن ابن منصور سأل أحمد عنها فقال يجتنبها أحب إلي قال فظاهر هذا الكراهة دون تحريم. از ابن قدامه نقل شده كه ابوبكر گفت:روايت ديگري وارد شده كه طبق ان متعه مكروه است نه حرام.چون ابن منصور از احمد پرسيد و او گفت:به نظر من دوري كردن ازان (متعه)بهتر است.گفت:پس ظاهر اين گفته كراهت است نه حرمت.
المغني جلد 7 صفحه 136
الكافي في فقه ابن حنبل جلد 3 صفحه 57
ودر ميان صحابه اميرالمومنين علي بن ابي طالب عليه السلام و جابر بن عبدالله و ابوسعيد خدري و عمران بن حصين وبسياري ديگر از صحابه اعتقاد به حلال بودن متعه داشتند.
حال كه ثابت شد ايه ي 24 نساء در مورد متعه مي باشد در مورد عدم نسخ اين ايه با ايات ديگر مطالبي را بيان مي نماييم:
علماي اهلسنت ميگويند كه متعه اگرچه در ابتدا حلال بوده است اما در ادامه نسخ شده است.
ايشان براي ادعاي خود به
دو ايه استناد ميكنند:
عده اي از ايشان ادعا كرده اند كه ايه ي متعه با اين ايه نسخ شده است:
والذين هم لفروجهم حافظون الا علي أزواجهم أو ملكت أيمانهم(5و6 مومنون)
و كسانيكه پاكدامن هستند مگر در مورد همسرانشان و يا كنيزاني كه مالك انها ميشوند.
اين دسته ادعا دارند در اين ايه تنها نزديكي با همسران و كنيزان جايز دانسته شده است و چون زن در متعه هيچيك از اين دو نيست پس نزديكي با وي حرام است. پاسخ:
اولا طبق ادعاي علماي اهلسنت كه قبلا گفته شد**متعه**ازدواج است پس مشمول اين ايه ميشود و حلال است. ثانيا ايه سوره ي مومنون مكي بوده اما ايه ي متعه مدني است.و معنا ندارد كه ناسخ قبل از ايه ي منسوخ نازل شود.پس اين ايه از سوره ي مومنون نمي تواند ناسخ ايه ي متعه باشد.
برخي نيز ادعا ميكنند چون در متعه ارث نيست پس ايه ي متعه توسط ايه ي ارث نسخ شده است.
پاسخ:
اولا ايه ي ميراث قبل از ايه متعه نازل شده. ثانيا ارث نبردن در متعه نظر همه ي علماي شيعه نيست بلكه بعضي از علما ميراث را به طور مطلق يا مشروط جاري مي دانند.
فتواي مطلق مانند قاضي ابن برج:جامع الشتات ميرزاي قمي جلد 4 صفحه 390
و فتواي مشروط مانند ايت الله خويي:توضيح المسائل ايت الله خويي صفحه 434 پس اين ايه نمي تواند متعه را نسخ كند بلكه حكم ارث در متعه را ثابت مي كند. ثالثا ايشان بين نسخ و تخصيص دچار اشتباه شده اند.
علامه طباطبايي رضوان الله تعالي عليه مي فرمايند:
اين ايه ناسخ ايه ي متعه نيست زيرا ايه ي ميراث حكم كلي
و عمومي كرده كه تمام زنان چه دائمي و چه موقت ازشوهر ارث مي برند و شوهران نيز از انان ارث مي برند و سنت يعني كلام رسول خدا صلي الله عليه و اله اين عموم را تخصيص زده فرموده الا زن موقت كه از شوهر ارث نمي برد و شوهر نيز از او ارث نمي برد. اكنون براي اثبات كلي عدم نسخ ايه متعه توسط ايات ديگر قرآن كريم به حديثي از صحيح بخاري معتبر ترين كتاب اهلسنت بعد از قرآن اشاره مي كنيم: *قابل توجه مي باشد كه تمامي احاديث صحيح بخاري از نظر اهلسنت صحيح ميباشند* حدثنا مسدد حدثنا يحيي عن عمران ابي بكر حدثنا ابورجاء عن عمران بن حصين رضي الله تعالي عنه قال نزلت ايه المتعه في كتاب الله ففعلناها مع رسول الله صلي الله عليه و سلم و لم ينزل قرآن يحرمه و لم ينه عنها حتي مات قال رجل برأيه ما شاء قال محمد يقال انه عمر.
عمران بن حصين ميگويد ايه ي متعه در كتاب خدا نازل شد و ما به همراه رسول خدا صلي الله عليه و اله انجام ميداديم و در قران تحريم متعه نازل نشد و رسول خدا صلي الله عليه و اله از ان منع نكرد تا از دنيا رفت تا اينكه شخصي امد و باراي خود هرچه ميخواست انجام داد.او عمر بود.
صحيح البخاري جلد 5 صفحه 158 انتنشارات دارالفكر همان طوري كه مي بينيد طبق صحيح بخاري ايه ي متعه توسط ايات قرآن كريم نسخ نشده.
عدم نسخ متعه با سنت برخي از علماي اهلسنت نيز ادعا كرده اند كه متعه توسط رسول
خدا صلي الله عليه و اله حرام شده است.
هرچند كه اين دسته از علما در تحريم توسط رسول الله صلي الله عليه و اله اتفاق نظر دارند اما
1-در بعضي از روايات امده كه متعه در روز جنگ خيبر تحريم شده است.
2-در بعضي از روايات ميخوانيم كه متعه در عام الفتح حلال شد و پس از مدت كوتاهي حرام شد.
3-در بعضي ديگر امده است كه متعه در غزوه اوطاس سه روز حلال شد و سپس حرام شد. همچنين عالم معروف اهلسنت*نووي* در شرح صحيح مسلم شش قول را در مورد تحريم متعه نقل ميكند كه هر كدام با روايتي هماهنگ است و لازمه ي اين روايات اين است كه يك حكم چندين بار حلال و حرام شده باشد كه اين حلال و حرام شدن چندباره ي احكام در **شأن دين مبين اسلام**نيست. از حكم بن عتيبه از فقهاي مشهور تابعين نقل شده كه متعه نسخ نشده:
حدثنا محمد بن المثني قال ثنا محمد بن جعفر قال ثنا شعبه عن الحكم قال سألته عن هذه الآية والمحصنات من النساء الا ما ملكت ايمانكم الي هذا الموضع فما استمتعتم به منهن أمنسوخة هي قال لا
شعبي ميگويد از حكم در مورد ايه ي متعه سوال كردم كه ايا نسخ شده؟گفت نه.
تفسير الطبري جلد 5 صفحه 13
همچنين براي اثبات كلي عدم نسخ متعه با سنت به حديث زير كه از صحيح مسلم معتبرترين كتاب اهلسنت بعد از قرآن مي باشد اشاره ميكنيم:
حدثنا حامد بن عمر البكراوي حدثنا عبد الواحد يعني ابن زياد عن عاصم عن ابي نضرة قال كنت عند جابر بن عبد الله فأتاه آت فقال ابن عباس و
ابن الزبير اختلفا في المتعتين فقال جابر فعلناهما مع رسول الله صلي الله عليه و سلم ثم نهانا عنهما عمر فلم نعد لهما
ابي نضرة مي گويد نزد جابر بن عبد الله بودم كه شخصي نزد او امد و گفت:ابن عباس و ابن زبير در متعه النكاح و متعه الحج اختلاف نظر دارند.جابر در جواب فرمود:ما اين دو نوع متعه را با رسول خدا صلي الله عليه و اله انجام ميداديم تا اين كه عمر از ان دو نهي كرد و ما ديگر انجام نداديم. صحيح مسلم جلد 4 صفحه 131 انتشارات دارالفكر بيروت مي بينيد كه اگر متعه توسط رسول الله صلي الله عليه و اله حرام شده بود ديگر صحابه حق انجام متعه پس از رحلت رسول اللهصلي الله عليه و اله را نداشتند و اين نشان دهنده ي حلال بودن متعه مي باشد. همچنين امام شافعي رييس مذهب شافعي اعتقاد به عدم نسخ قرآن با سنت را دارد.
قال الشافعي رحمه الله:لا يجوز نسخ القرآن بالسنه و إن تواترت.
شافعي مي گويد:سنت نمي تواند قرآن را نسخ كند حتي اگر متواتر باشد.
المستصفي للامام غزالي صفحه 101 دارالكتب العلميه بيروت
تحريم متعه توسط عمر بن خطاب:
طبق اسناد صحيح در كتب اهلسنت و تشيع عمر بن خطاب متعه را حرام كرد. سرخسي اين روايت را در دو كتاب خود اورده و سند ان را صحيح مي داند: وقد صح ان عمر رضي الله عنه نهي الناس عن المتعه فقال:متعتان كانتا علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و أنا أنهي الناس عنهما متعه النساء و متعه الحج. با روايت صحيح از عمر نقل شده است
كه وي مردم را از متعه نهي كرد پس گفت دو متعه در زمان رسول خدا صلي الله عليه و اله حلال بود و من از انها نهي ميكنم:متعه زنان و حج تمتع.
-----------------
المبسوط للسرخسي جلد 4 صفحه 27
اصول للسرخسي جلد 2 صفحه 6
------------------
مسند احمد جلد 3 صفحه 325 شماره 14519 مسند جابر بن عبدالله انتشارات دار صادر بيروت اميرالمومنين علي عليه السلام در مورد تحريم متعه توسط عمر فرمودند:
لولا أن عمر رضي الله عنه نهي عن المتعه ما زني إلا شقي
اگر عمر متعه را حرام نمي كرد جز افراد بدبخت زنا نمي كردند.
تفسير الطبري جلد 5 صفحه 13 انتشارات دارالفكر بيروت
الدرالمنثور جلد 2 صفحه 140 انتشارات دارالمعرفه بيروت ودر صحيح مسلم مي خوانيم: حدثنا حامد بن عمر البكراوي حدثنا عبد الواحد يعني ابن زياد عن عاصم عن ابي نضره قال كنت عند جابر بن عبد الله فأتاه آت فقال ابن عباس و ابن الزبير اختلفا في المتعتين فقال جابر فعلناهما مع رسول الله صلي الله عليه و سلم ثم نهانا عنهما عمر فلم نعد لهما
صحيح مسلم جلد 4 صفحه 131 انتشارات دارالفكر بيروت و در كتاب شريف اصول كافي ميخوانيم:
محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان عن صفوان بن يحيي عن ابن مسكان عن عبد الله بن سليمان قال سمعت ابا جعفر ع يقول كان علي ع يقول لو لا سبقني به بني الخطاب ما زني الا شقي.
عبد الله بن سليمان ميگويد از امام باقر عليه السلام شنيدم كه فرمود امام علي عليه السلام مي فرمايد اگر فرزند خطاب در خلافت از من پيشي نميگرفت هيچكسي جز ادم شقي مرتكب زنا نميشد.
اصول كافي جلد 5
صفحه 448 انتشارات دارالكتب الاسلاميه پس عمر بن خطاب متعه را بر خلاف قرآن و سنت تحريم كرد. اجتهاد در مقابل نص: حال بايد بپرسيم كه چگونه خليفه ي دوم به خود اجازه ي قانون گزاري در برابر نص صريح رسول الله صلي الله عليه و اله ميدهد؟
در حالي كه خداوند در قرآن كريم مي فرمايد:
و ما اتاكم الرسول فخذوه و ما نهاكم عنه فانتهوا (7 حشر)
انچه را پيامبر صلي الله عليه و اله براي شما اورده بگيريد و انچه را نهي كرده خودداري كنيد. ايا اجتهاد در مقابل نص صريح پيامبر صلي الله عليه و اله كه برگرفته از كلام خدا است جايز است؟ اگر راه اجتهاد در مقابل نص باز شود ايا چيزي از احكام الهي مصونيت پيدا ميكند؟ايا اجتهاد مخصوص يك نفر بوده و ديگران مجتهد نيستند؟
حدثني محمد بن رافع حدثنا عبد الرزاق أخبرنا ابن جريج اخبرني ابو الزبير قال سمعت جابر بن عبد الله يقول كنا نستمتع بالقبضه من التمر و الدقيق الايام علي عهد رسول الله صلي الله عليه و سلم و ابي بكر حتي نهي عنه عمر في شأن عمرو بن حريث.
ابوالزبير مي گويد شنيدم كه جابر بن عبدالله مي گويد ما در عصر رسول الله صلي الله عليه و اله با مهريه ي مختصري از خرما و ارد براي چند روز متعه مي كرديم و در عصر ابوبكر نيز ادامه داشت تا ان كه عمر ان را به خاطر جريان عمرو بن حريث نهي كرد.
صحيح مسلم جلد 4 صفحه 131 انتشارات دارالفكر بيروت
براي پاسخ به اين سوال به حديثي از كتاب معتبر الاستبصار استناد مي كنيم
تا ثابت شود اجازه ي ولي براي متعه ي دختران باكره واجب است: احمد بن محمد عن محمد بن إسماعيل عن ابي الحسن ظريف عن ابان عن أبي مريم عن ابي عبد الله ع قال العذرا التي لها أب لا تتزوج متعه الا بإذن ابيها. فالوجه في هذا الخبر أحد اشياء أحدها أن تكون البكر صبيه لم تبلغ فانه لا يجوز التمتع بها الا باذن ابيها يدل علي ذلك. الاستبصار جلد 3 صفحه 145 كتاب النكاح باب التمتع بالابكار انتشارات دارالكتب الاسلاميه همان گونه كه در اين حديث مي بينيد اجازه ي ولي براي متعه ي دختران باكره واجب است.
پاسخ:مطرح كنندگان اين سوال به حديثي در كتاب تهذيب الاحكام استناد ميكنند كه امام علي ع فرموده اند كه پيامبر در روز خيبر گوشت الاغ ومتعه را حرام كرند. اما اي كاش مطرح كنندگان اين سوال توضيحات نويسنده ي كتاب يعني شيخ طوسي رحمه الله عليه را بعد از اين حديث را مطالعه مي كردند.
اكنون به اصل حديث و توضيحات شيخ طوسي دقت كنيد: زيد بن علي عن ابائه عن علي ع قال حرم رسول الله ص يوم خيبر لحوم الحمر الاهليه و نكاح المتعه. فان هذه الروايه وردت مورد التقيه و علي ما يذهب اليه مخالفوا الشيعه و العلم حاصل لكل من سمع الاخبار أن من دين ائمتنا ع اباحه المتعه فلايحتاج الي الاطناب فيه.
تهذيب الاحكام جلد 7 صفحه 251 كتاب النكاح باب تفصيل احكام النكاح انتشارات دارالكتب الاسلاميه
اين روايت حمل بر تقيه ميشود زيرا مخالف با علمي است كه از دين امامان عليهم السلام بدست امده كه متعه را مباح ميدانند. طبق توضيحات شيخ طوسي و مراجعه به كتب حديث مشاهده ميشود كه تمامي احاديث رسيده از امامان معصوم عليهم السلام در مورد متعه مبني بر حلال بودن متعه مي باشد.
و اخبار شاذ مانند حديث تحريم متعه در خيبر براي شيعه حجت نيست زيرا مخالف تمامي احاديث صحيح در اين مورد مي باشد.
به حديث زير توجه كنيد:
عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن ابن ابي نجران عن عاصم بن حميد عن ابي بصير قال سالت ابا جعفر ع عن المتعه فقال نزلت في القرآن فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن فريضه و
لا جناح عليكم فيما تراضيتم به من بعد الفريضه. اصول كافي جلد 5 صفحه 448 كتاب النكاح باب أبواب المتعه انتشارات دار الكتب الاسلاميه.
مشاهده مي كنيد كه امام باقر ع اشاره اي به تحريم متعه نمي كنند. همچنين ابن حجر از سهيلي نقل ميكند كه تحريم متعه در خيبر چيزي است كه احدي از ارباب تاريخ و راويان اخبار نقل نكرده اند:
قال السهيلي و يتصل بهذا الحديث تنبيه علي اشكال لان فيه النهي عن نكاح المتعه يوم خيبر و هذا شيء لا يعرفه احد من اهل السير و رواة الاثر. فتح الباري جلد 9 صفحه 145 انتشارات دارالمعرفة بيروت
اخيرا وهابيون اهانت هاي بسيار زشتي را نسبت به حضرت امام خميني رحمة الله عليه بنيانگذار جمهوري اسلامي ايران روا داشته اند به بهانه ي مطلبي كه ايشان گفته اند.
اكنون متن فتواي امام خميني رحمة الله عليه را بيان ميكنيم: لا يجوز وطء الزوجة قبل اكمال نسع سنين.دواما كان النكاح او منقطعا و اما سائر الاستمتاعات كاللمس بشهوة و الضم و التفخيذ فلا باس بها حتي في الرضيعه تحرير الوسيله جلد 3 صفحه 234 جائز نيست مقاربت قبل از رسيدن به نه سالگي...اما سائر امور مانند لمس و...از روي شهوت اشكالي ندارد حتي اگر آن دختر كوچك باشد. پاسخ:
اولا در اين فتوا مقاربت قبل از نه سالگي حرام اعلام شده. ثانيا اين يك حكم فقهي است و در فتوا گفته شده ازدواج با دختر صغيره كه شامل ازدواج دائم و موقت ميشود. ثالثا اين فتوا فقط متعلق به شيعه نبوده
و قال ابن بطال يجوز تزويج الصغيره بالكبير اجماعا و لو كانت في المهد لكن لا يمكن منها حتي تصلح للوطء. ابن بطال مي گويد كه اجماع است بر اينكه ميتوان دختر صغيره را به ازدواج مرد بزرگسال دراورد ولو اينكه در مهد يا گهواره باشد ولي نميتوان با وي نزديكي كرد تا زماني كه وطي كردن صحيح باشد.
فتح الباري ابن حجر جلد 9 صفحه 107 انتشارات دارالمعرفة بيروت لازم به ذكر است كه ابن بطال البكري القرطبي نويسنده ي كتاب شرح صحيح بخاري و متوفاي سال 449 هجري مي باشد.
و في الحديث ايضا دليل علي انه يجوز تزويج الصغيره بالكبير و قد بوب لذلك البخاري و ذكر حديث عايشه وحكي في الفتح الاجماع علي جواز ذلك قال:و لو كانت في المهد لكن لا يمكن منها حتي تصلح للوطي. تيل الاوطار شوكاني جلد 6 صفحه 254 3-نووي از علماي بزرگ اهلسنت و نويسنده ي شرح صحيح مسلم در اين مورد مي نويسد:
ولا يشترط حصول المنفعه والفائده في الحال بل يجوز وقف العبد و الجحش الصغيرين و الزمن الذي يرجي زوال زمانته كما يجوز نكاح الرضيعه. ...ازدواج با دختر شيرخواره جائز است. روضه الطالبين نووي جلد 4 صفحه 3 در جاي ديگر مي نويسد:
و اما وقت زفاف الصغيرة المزوجة و الدخول بها فان اتفق الزوج و الولي علي شيء لاضرر فيه علي الصغيرة عمل به. اما وقت نزديكي با دختر صغيره و دخول بر او اگر همسر وولي دختر توافق كنند كه براي دختر ضرري ندارد ميتوان نزديكي كرد. شرح النووي علي مسلم جلد 9 صفحه 206 انتشارات دارالكتاب العربي
اذا كانت صغيره لا تطيق الوطء و لو تمتع بالمقدمات يقصد بالمقدمات الامور تسبق الوطء كالتقبيل و الضم و التفحيذ و غيرها من الاستمتاعات. نهايهالزين ابن عمر الجاوي جلد 1 صفحه 336 اگر دختر خردسال تحمل نزديكي نداشت ميتوان برخي مقدمات قبل از آن مانند در اغوش گرفتن و....و ديگر استمتاعات را انجام داد. حال ما از وهابيون مي پرسيم كه چه جوابي داريد؟چرا كتب خود را مطالعه نميكنيد؟ تمام احكام مذهب حقه ي شيعه برگرفته از قرآن كريم و سنت رسول الله صلي الله عليه و اله است. اي كاش وهابيون قبل از گرفتن ايراد
هاي بي دليل كمي كتب خود را مطالعه مي كردند.
4-ايا پيامبر صلي الله عليه و اله و امامان معصوم عليهم السلام متعه كرده اند؟ پاسخ:در پاسخ به اين سوال به احاديث اهلسنت استناد مي كنيم كه امده است صحابه**به همراه رسول خدا صلي الله عليه و اله متعه**مي كردند.
به حديث زير توجه كنيد: حدثنا حامد بن عمر البكراوي حدثنا عبد الواحد يعني ابن زياد عن عاصم عن ابي نضره قال كنت عند جابر بن عبد الله فأتاه آت فقال ابن عباس و ابن الزبير اختلفا في المتعتين فقال جابر** فعلناهما مع رسول الله صلي الله عليه و سلم** ثم نهانا عنهما عمر فلم نعد لهما
ابي نضرة مي گويد نزد جابر بن عبد الله بودم كه شخصي نزد او امد و گفت:ابن عباس و ابن زبير در متعه النكاح و متعه الحج اختلاف نظر دارند.جابر در جواب فرمود:ما اين دو نوع متعه را با رسول خدا صلي الله عليه و اله انجام ميداديم تا اين كه عمر از ان دو نهي كرد و ما ديگر انجام نداديم.
صحيح مسلم جلد 4 صفحه 131 انتشارات دارالفكر بيروت به علاوه متعه حلال مي باشد اما واجب نيست. همچنين سخن امام معصوم براي شيعه حجت است و وقتي ثابت شود كه امام معصوم متعه را حلال مي داند ديگر تحقيق در اين مورد كه ايا امام معصوم نيز متعه را انجام داده يا نه لزومي ندارد.
ما به همين مقدار اكتفا ميكنيم و مطالعه يبيشتر را به عهده خواننده محترم مي گذاريم. اميد است كه اين كتاب چه مورد قبولدر گاها حديت واقع شود. لطفا نظرات خود را به اين ادرس ارسال نماييد:
Javadd818@gmail.com
اللهم صل علي محمد
و آل محمد و عجل فرجهم