کتب طبی انتزاعی جلد 6

مشخصات کتاب

نام کتاب: کتب طبی انتزاعی( فارسی)

نویسنده: جمعی از نویسندگان

موضوع: مبانی طب- مفردات دارویی- بیماریها- داروسازی و صنعت- غذا شناسی- معدن شناسی- تاریخ پزشکی

زبان: فارسی

تعداد جلد: 8

نوبت چاپ: اول

ملاحظات: این عنوان کتاب تشکیل شده از مجموع بحث های گوناگون طبی که از لابلای کتابهای دیگر توسط آقایان مجیدی نظامی و رحیمی ثابت استخراج و آماده شده و در این مجموعه قرار گرفته است 0

[مفردات پزشکی و دارویی ایران

فصل هفدهم گیاهان داروئی که در طب سنتی به کار می روند.

اشاره

کاربرد گیاهان داروئی از دیرباز در ایران و دیگر کشورها بین مردم رایج بوده و در زمانهای مختلف میزان مصرف گیاهان داروئی به مقتضای زمان دستخوش تغییرات زیادی می گردید. در سالهای اخیر، مردم ایران و همچنین سایر کشورهای جهان توجه خاصی به استفاده از گیاهان داروئی برای درمان به توسط خود نموده اند. این علاقه و توجه مردم نسبت به کاربرد گیاهان و مشتقات حاصل از آنها، سبب ایجاد تجارت پررونق گیاهان داروئی گردیده است.

طبق قوانین کشور جمهوری اسلامی ایران هرماده ای که به عنوان دارو مورد استفاده قرار می گیرد باید دارای اثر درمانی مشخصی باشد و این اثر کاملا اثبات شده باشد. گیاهان داروئی که مردم جهت درمان بیماریهای مختلف از آن استفاده می کنند، از این قاعده مستثنی نیستند و بنابراین آنچه که بر روی برچسب این دسته از داروها نوشته شده است، باید با حقیقت اثر دارو منطبق باشد.

باید اعتراف کرد که درمورد گیاهان داروئی مورد مصرف آمار دقیق، بررسیهای کلینیکی قابل اعتماد بجز موارد معدود جهت اثبات اثرات منتسبه وجود ندارد و از طرف دیگر، صنایع داروسازی نیز علاقه چندانی برای ارزشیابی اثرات این مواد ابزار نداشته اند. این نحوه برخورد صنایع داروسازی سبب گردیده است که تمام گیاهان داروئی

که در گذشته مورد استفاده بوده اند، دیگر در داروخانه ها موجود نبوده و داروساز نظارتی بر آنها نداشته باشد. از این رو فروش داروهائی که

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1005

به طور مشخص کاربردی ندارند، از نظر حرفه و مسئولیت داروساز جایز نیست، ولی چنین فرآورده های گیاهی هیچ گاه از نظر تولید و فروش متوقف نشده اند، بلکه تجارت آنها به دست افرادی که صلاحیت دخالت در امور داروئی را ندارند، افتاده است.

در خارج از ایران هنگامی که چنین موادی را در معرض فروش قرار می دهند، بر روی برچسب آنها هیچ گونه ادعایی درمورد تأثیر آن بر روی بیماری خاصی نمی نمایند و در صورتی که چنین گردد، این مواد جزو داروها به حساب می آید و تولید و عرضه آنها باید تحت شرایط خاصی باشد. فروشندگان این مواد از توصیه کردن آنها درمورد بیماری خاصی خودداری می نمایند، چون برخلاف قوانین داروئی است. معهذا، اگر شخصی علاقه مند به داشتن اطلاعات اضافی درمورد اثرات درمانی گیاه یا داروی خاصی باشد، او را به کتابها و مقالاتی که در این زمینه وجود دارد، راهنمایی می نمایند. بعضی از این منابع اطلاعاتی درمورد مواد گیاهی یا داروهای طبیعی بوده و ممکن است درباره یک گیاه باشد و ممکن است درمورد طبقه بندی درمانی آنها و کاربرد آنها برای درمان بیماریهای خاص باشد و در چنین موردی قانون اجبار نموده است که اثرات چنین فرآورده ای باید کاملا ثابت شده باشد و این امر سبب می گردد که مردم عادی خود مشاور درمانی و درمان کننده خود شده که از نظر سلامتی افراد یک جامعه ممکن است صحیح نباشد.

حداقل بعضی از داروها، منشاء طبیعی که بدین

طریق به فروش رسیده و مورد استفاده اند دارای اثرات مشخص و مثبتی در معالجه بعضی از ناراحتیها می باشند. و اگر چنین چیزی صحیح است، چرا این امر درمورد تمامی گیاهان داروئی تعمیم داده نمی شود؟ جواب این سؤال در مخارج هنگفتی است که این بررسی ها خواهند داشت. یک کارخانه یا کارگاه تولید داروهای گیاهی برطبق این نظریه باید مخارج هنگفتی سرمایه گذاری کند تا اثرات مثبت و منفی داروهای گیاهی را به طور دقیق و صحیح معلوم نماید. میزان تقریبی این مخارج متناوب بوده، ولی مبلغی در حدود 50 میلیون دلار برای به اتمام رسانیدن یک دارو تخمین زده می شود. از طرف دیگر، به علت اینکه حفظ حقوق افراد ذینفع درمورد گیاهان داروئی نسبتا مشکل است، بنابراین، تمایل زیادی به خرج و سرمایه گذاری در این زمینه نمی باشد. البته باعث تأسف است

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1006

که به خاطر موانع فوق اگر بعضی از گیاهان داروئی قدیم را با روشهای جدید مورد بررسی قرار دهند، امکان دارد که به توان از آنها ترکیب مفید جدیدی که دارای اثرات درمانی مهمی خواهند بود، به دست آورد.

مطلب دیگر که از نظر علمی، حرفه ای و اقتصادی باعث تأسف شده است این است که افراد شیاد با استفاده از گیاهان و فروش آنها به وسیله افراد بی صلاحیت به بیمارانی که به امید بازیافتن سلامتی خود به آنها روی می آورند، نه تنها سبب بهبودی بیمار نمی گردند بلکه ممکن است سبب تشدید ناراحتی و خسارت جبران ناپذیری گردند. از این رو داروساز تحصیل کرده امروزی باید اطلاعات دقیق و صحیحی درباره داروهای گیاهی و ترکیبات و نحوه اثر و کاربرد آنها

داشته تا از گمراه شدن مردم جلوگیری نموده و مانع ضایع شدن، جان و مال مردم گردد و با توجه به نیاز و اعتقاد مردم، سعی در راهنمائی آنها در کاربرد گیاهان داروئی نموده و از به کار بردن اصطلاحاتی نظیر «بی اثر بودن»، «قدیمی و بی مصرف» خودداری کرده و سعی نماید که اطلاعات صحیح و دقیق را در اختیار نیازمندان قرار دهد.

مواد طبیعی و مواد آلی:

قبل از اینکه این مواد به اصطلاح داروئی را به طور انفرادی مورد بحث قرار دهیم، باید به مقدمه کوتاهی درباره کاربرد غیرصحیح واژه مواد طبیعی و مواد آلی هنگامی که آنها را درباره بعضی از غذاها و ویتامین ها که افراد ذینفع آنها را منابع ارجح تر می دانند، اشاره ای کرد.

داروسازان به علت احاطه و آگاهی لازم بر علوم بیولوژی و بیوشیمی فورا متوجه می شوند که فرقی میان آنها نیست به عبارت دیگر، ویتامین ث حاصل از واکنشهای بیوسنتز طبیعی در میوه گل سرخ و ویتامین ث که در آزمایشگاه به طور مصنوعی ساخته شده، هردو کاملا یکسان هستند.

بنابراین هنگامی که واژه مواد طبیعی به چنین مواد اتلاق شود، فقط نشانه منبع تولید بوده و هیچ گونه مزایا یا عیبی را شامل نمی گردد، همچنین، این بدان معنا نیست که خریدار مجبور به پرداخت 2 تا 3 برابر قیمت حقیقی برای چنین چیزی باشد.

واژه مواد آلی را اغلب جهت مواد غذائی مخصوص برای حفظ

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1007

سلامتی به کار می برند، که آنها را تحت شرایط مخصوصی با استفاده از کودهای طبیعی حیوانی بدون استفاده از مواد حشره کش تولید نموده اند.

گیاهان قادر نیستند که مشخص نمایند آیا مواد مصرفی مانند ازت یا پتاسیم

از منابع طبیعی یا معدنی بوده اند و قادر به مصرف این مواد به طور مساوی از هردو منبع می باشند. مسلم است که باقیمانده بعضی از مواد حشره کش در فرآورده ها ممکن است سبب ایجاد بیماری یا ناراحتی گردد، ولی قسمت اعظم این مواد را قبل از استفاده از مواد گیاهی می توان به خوبی از گیاه جدا نمود و امروزه میزان مجاز آنها در فرآورده ها به طور مشخص تعیین گردیده است. از طرف دیگر، افرادی که علاقه مند به خرید چنین محصولاتی هستند، هیچ گونه وسیله و آگاهی جهت تشخیص اینکه محصول مورد نظر آیا حقیقتا به روش مخصوص کشت و برداشت و آماده شده، ندارند و فقط به قول فروشنده دلخوش بوده و بدین وسیله مبلغ زیادی را مجبور به پرداخت می باشند. از این رو ملاحظه می گردد که در حقیقت چنین واژه هائی گمراه کننده اند.

سالم بودن و مؤثر بودن داروهای گیاهی:

یک نکته دیگر درمورد داروها و فرآورده های گیاهی که باید مورد بررسی و توجه قرار گیرد این است که آیا چنین محصولاتی دارای ارزش درمانی می باشند و آیا در صورت مصرف به مقدار زیاد، اثر سمی دارند و چرا اینکه مردم در مصرف آنها اصرار دارند و حاضر به پرداخت مقدار قابل ملاحظه ای پول برای چنین فرآورده هائی هستند. بدیهی است در بسیاری از موارد نیز اثرات نافعی از مصرف داروهای گیاهی ملاحظه شده که آن را ممکن است به اثر پلاسیبو نسبت داد.

چنین اثر درمانی معمولا مستقل از اثر دارو بوده یا رابطه بسیار کمی با روش درمانی دارد. اثر پلاسیبو از طریق مکانیسم روانی انجام می گیرد.

مطالعات نشان داده است که برحسب شرائط درمان پلاسیبو در حدود بیش از 35 درصد بیماران مورد درمان دارای اثر بوده است.

اثرات مفید درمانی معمولا به صورت تغییر مثبت در طرز رفتار، احساس فردی، یا واکنش تحت تأثیر غدد داخلی یا سلسله اعصاب بروز می نماید. دیگر، حالت خوب شدن است بنابراین، اثر مثبت تا اندازه ای ممکن است حاصل

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1008

گردد. اعتماد به مواد گیاهی مصرف شده نیز اثر بسیار مهمی در بهبودی شخص دارد، انتخاب و کاربرد مواد گیاهی نیز اغلب سابقه طولانی خانوادگی و حتی قومی داشته و معمولا افراد و یا دوستان محترم و سرشناس آن را توصیه می نمایند.

کاربرد فرآورده های گیاهی همچنین ممکن است سبب خطراتی گردد که مصرف کننده را باید از آن مطلع نمود. بعضی از فرآورده های گیاهی برای انسان ممکن است خطرناک باشند. این فرآورده ها ممکن است حاوی ترکیبات سرطانزا یا مواد سمی دیگر باشند. کاربرد خودسرانه چنین فرآورده هائی ممکن است سبب به تأخیر افتادن و طولانیتر شدن بیماری گردد و بیمار از استفاده از روش و مواد درمانی صحیح محروم سازد. به علت عدم وجود یک سیستم کنترل و استاندارد دقیق در تهیه و تولید این فراورده ها معمولا کیفیت محصولات موجود در داخل بسته با نوشته روی آن مطابقت نمی نماید. حتی اگر این مواد به طور کمی مشخص گردند، استاندارد نمودن آنها از نظر مواد فعاله اغلب بسیار دشوار است و از این رو نتیجه تجزیه کامل فرآورده های گیاهی که برای مشخص نمودن مقدار مصرف دارو اهمیت زیادی دارد، اغلب در دسترس نیست.

بالاخره، فرآورده های گیاهی اغلب گران قیمت می باشند و مصرف مداوم آنها خرج زیادی را به همراه دارد، بدون اینکه نتیجه مثبت برای مصرف کننده داشته باشد. به هرحال با تمام این دلائل، افراد باهوش

از به کار بردن بیرویه داروهای گیاهی مانند هرماده داروئی دیگر اجتناب می کنند.

در این مبحث، از مواد و فرآورده های گیاهی که در ایران وجود دارند و امروزه و در گذشته در طب سنتی به طور وسیعی مورد استفاده بوده اند، بحث خواهیم کرد. سعی خواهد شد که درمورد هرکدام از این گیاهان آخرین اطلاعات علمی و کاربرد صحیح و میزان بیزیانی و امکان استفاده از آنها را در درمان شناسی به نظر خوانندگان عزیز برسانیم.

مطالبی که در این مبحث ملاحظه خواهید فرمود، سعی شده است عاری از هرگونه تعصبی که برای نشان دادن اثر غیرواقعی یک ماده گیاهی است، باشد و بالاخره، باید اذعان کرد که کاربرد مواد گیاهی در طب سنتی و از نظر تاریخی در گذشته اهمیت داشته و امروزه به علت استفاده از مواد شیمیائی صناعی تا اندازه ای کم شده است.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1009

[داروهای سنتی با منشاء گیاهی

قت (یونجه):

برگ ها و سرشاخه های گلدار و دانه های گیاه یونجه (مدیکاگو- ساتیوا)[1] (از خانواده لگومینوزها) به صورت دمکرده به عنوان محرک به کار می رود. گیاه معروفیت خاصی جهت رفع ناراحتی های آرتریت و افزایش اشتها دارد و از این رو مصرف آن جهت افزایش وزن و فربه شدن توصیه شده است.

مغز هسته زردآلو:

مغز انواع مختلف هسته زردآلو (پرونوس آرمنیانا)[2] (از خانواده روزاسه) را به عنوان منبع طبیعی آمیگدالین و لاتریل به مقدار 3 درصد می باشد. لاتریل و آمیگدلین کاملا مشابه یکدیگر نمی باشند، لاتریل (-) ماند لونتیریل- بتا- گلوکورونوزید است، ولی به علت اینکه مغز هسته زردآلو را به عنوان یک عامل ضد سرطان به کار می برند و ماده اصلی آن آمیگدالین است، بنابراین، این دو نام را می توان به جای یکدیگر به کار برد.

در سالهای اخیر، جنجالهای عاطفی و سیاسی بزرگی بر سر موثر بودن لاتریل به عنوان یک داروی ضد سرطان، بخصوص در بیمارانی که سرطان در آنها پیشرفت زیادی داشته، بروز نموده است. مکانیسم توصیه شده درمورد نحوه اثر این دارو شامل آزادکردن اختصاصی سیانور یا ماده سمی حاوی سیانور در سلولهای سرطانی، بدون اینکه بر روی سلولهای عادی اثر داشته باشد، است، ولی این مکانیسم هنوز به اثبات نرسیده است به نظر مرکز مبارزه با سرطان امریکا نیز دلائلی در دست نیست که لاتریل اثر مفیدی در بیماران سرطانی داشته باشد.

با وجود همه اینها هنوز هم این دارو را به عنوان درمان سرطان به خاطر آرزوی انسانی برای درمان بیماری غیرقابل علاج آن را به کار می برند.

باید توجه داشت که استفاده از مغز هسته زردآلو کاری است خطرناک چون، علاوه بر آمیگدلین، امولسین موجود در آن که یک آنزیم هیدرولیزکننده گلوکزید و آزادکننده سیانور است،

ممکن

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1010

است باعث مسمومیت شدید گردد و تاکنون موارد متعدد مرگ در اثر مصرف مغز هسته زردآلو گزارش گردیده است. گرچه ممکن است با حرارت دادن امولسین را غیرفعال نمود، ولی از بین بردن کامل آن عملا مقدور نیست و حتی اگر بتوان به طور کامل امولسین را بی اثر نمود مصرف کنندگان آگاهی ندارند که از مصرف ترکیبات امولسین دار دیگر مانند بادام، باید خودداری نمایند. بعلاوه آزمایشاتی که اخیرا بر روی حیوانات کوچک اندام انجام شده، نشان داده است که آمیگدالین به تنهائی بدون اثر آنزیم بتاگلوکزیداز خارجی نیز قادر به مسمومیت با سیانور می باشد.

به علت اینکه اثر درمانی این فراورده مشکوک بوده و احتمال ایجاد خطر آن بسیار زیاد است، کاربرد مغز هسته زردآلو به عنوان یک داروی ضدسرطان باید منع گردد.

همیشه بهار کوهی:

عصاره الکلی یا تنتور همیشه بهار کوهی که از سرشاخه های گلدار آرنیکا مونتانا[3] (از خانواده کمپوزیته) به دست می آید، به عنوان یک ماده ضدتحریکی در درمان خراشیدگی، کوفتگی ها و رگ به رگ شدن به کار می رود.

عصاره این گیاه همچنین به مقدار کم جهت درمان تورم لوزه ها و به صورت غرغره، دهان شو در گلودردها به کار می رود. این گیاه حاوی ترکیبات ضدمیکروب است، ولی کاربرد موضعی آن مربوط به وجود دو ایزومردی هیدرو الکل های آرنی دیول و فارادیول که خاصیت تحریکی دارند می باشد. عصاره همیشه بهار کوهی در صورت خورده شدن سمی است.

خار مقدس:

بخش های هوائی خشک شده سینکوس بندیکتوس 4] (از خانواده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1011

کمپوزیته) که حاوی سنیسین که یک دی ترپن لاکتونی تلخ مزه است، به علت تلخی آن را به عنوان یک تونیک تلخ اشتهاآور و در درمان نفخ و سوء هاضمه به کار می برند. در قدیم از این گیاه به عنوان داروی درمان کننده بیماریهای کبدی و کیسه صفرا به فراوانی استفاده می شده، ولی تاکنون هیچ گونه دلیل علمی برای کاربرد درمانی این گیاه ارائه نگردیده است.

شاه پسند آبی:

عبارت است از سرشاخه های خشک شده وربنا هستاتا[5] (از خانواده وربناسه) می باشد. این گیاه دارای طعم تلخ بوده و به عنوان داروی معرق، قاعده آور، خلطآور، مقوی و آرامبخش به کار می رود. ماده اصلی آن گلوکزیدوربنالین است که خاصیت پاراسمپاتومی متیک ضعیف دارد.

در صورتی که مقدار زیادی از این گیاه مصرف شود، حالت تهوع ایجاد می گردد.

سبوس گندم:

عبارت است از پوسته زبر خارجی گندم تریتیکوم آستیوم 6] (از خانواده گرامینه) است. سبوس گندم اهمیت زیادی در تغذیه انسان به علت حاوی بودن مقدار قابل ملاحظه الیاف موردنیاز رژیم غذائی دارد. این ماده پس از مصرف توسط حیوانات غیرنشخوارکننده پس از عبور از معده و روده ها بدون تغییر به ناحیه راست روده و مقعد میرسد.

تجزیه های شیمیائی نشان داده است که 7 ر 26 درصد از الیاف موجود در رژیم غذائی انسان از سبوس گندم است، در حالی که لوبیای پخته 27 ر 7 درصد، هویج پخته شده 70 ر 3 درصد و هلو 28 ر 2 درصد الیاف دارد.

اطلاعات زیادی براساس مطالعات اپیدمیولوژی، کلینیکی و تجربی نشان داده است که اختلافات مختلفی که در دستگاه گوارش ممکن است به وجود آید، رابطه بسیار نزدیکی با کمبود الیاف در رژیم غذائی دارد.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1012

عوارضی که درپی کمبود مصرف الیاف تولید می شود شامل یبوست، آماده نمودن کولون و مقعد برای ایجاد تومورهای سرطانی و حتی رابطه غیرمستقیمی با ناراحتیهائی مانند اختلالات قلبی و عروقی و بیماریهای کیسه صفرا می باشد. اثرات مفیدی که در اثر مصرف مقدار کافی سبوس گندم با سایر الیاف و رژیم غذائی نه تنها به علت قدرت جذب رطوبت و نگهداری

آب در آنهاست، بلکه دارای قدرت جذب مواد مختلفی از جمله اسیدهای صفراوی را می باشد. این قابلیت جذب اسیدهای صفراوی به طور مستقیم در جذب و متابولیسم کلسترول اهمیت دارد.

ارزش درمانی سبوس گندم (الیاف موجود در مواد غذائی) کاملا بدیهی است حداقل در درمان بعضی از ناراحتیهای گوارشی مانند یبوست، بواسیر به خوبی روشن است. حتی امروزه در درمان ناراحتیهائی مانند زخم کولون از سبوس استفاده می شود، ولی استفاده از مقدار زیادی سبوس گندم جهت پیشگیری از بیماریهای گوارشی، قلبی و عروقی به نظر صحیح نیست.

امروزه، متخصصین عقیده دارند که سبوس گندم با دیگر منابع حاوی الیاف به مقدار کافی باید در رژیم غذائی وارد گردند. به طوری که 10 گرم از الیاف در روز توصیه شده است که به صورت 2 تا 4 قاشق چایخوری از سبوس گندم تأمین می شود.

بابا آدم:

عبارت از ریشه های خشک شده سال اول گیاه آرکتیوم لاپا[7] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. این ریشه ها فاقد ماده موثره ای که دارای اثر فیزیولوژیک است، می باشد، ولی در طب سنتی مصرف زیادی دارد. آن را به عنوان مدر، ضدالتهاب، معرق، کمک در وضع حمل و در معالجه نقرس و سفلیس به کار می برند. محصولات تهیه شده از ریشه این گیاه جهت تحریک رشد مو و ناراحتیهای پوستی مانند شوره سر و پسوریازیس به کار می رود. تاکنون هیچ گونه دلیل علمی این خواص را اثبات ننموده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1013

است. در سالهای اخیر ریشه های بابا آدم را به صورت چای گیاهی نیز به کار می برند.

علف گربه:

عبارت از برگ و سرشاخه های گلدار گیاه نپتاکاتاریا[8] (از خانواده لابیه) می باشد. امروزه، این گیاه به عنوان یک چای معطر و مطبوع به فراوانی مصرف می شود. در سالهای اخیر شایع شده است که دودکردن علف گربه به تنهائی یا همراه با تنباکو سبب ایجاد حالت خوشی می گردد.

و این حالت روانی معمولا فوق العاده خفیف بوده و گاهی مصرف کنندگان خود متوجه آن نیز نمی گردند و از این رو به علت اثر مشکوک نباید آن را جدی گرفت.

بابونه:

عبارت است از سرشاخه های گلدار گیاه ماتریکا ریاکامومیلا[9] (از خانواده کمپوزیته) می باشد که به نام ماتریکاریا نیز معروف است گیاه مشابه دیگر این گونه به نام بابونه رومی (آنتمیس نوبیلیس)[10] است که از نظر ترکیبات شیمیائی و کاربرد یکسان است. بابونه را به فراوانی در نقاط مختلف دنیا، بخصوص در اروپا کشت می نمایند، در طب سنتی به عنوان بادشکن، ضد اسپاسم و ضد تورم به کار می برند. اغلب، این گیاه را به صورت دمکردن به کار می برند، ولی عصاره محصولات حاوی اسانس آن را نیز به کار می برند. بابونه در اروپا به علت مصرف فراوان و کاربرد وسیعی که دارد، ممکن است آن را به نام جنسینگ اروپا نامید.

دسته ای از مردم باید در مصرف بابونه احتیاط زیاد به عمل آورند.

چای تهیه شده از گلهای بابونه که حاوی مقدار زیادی دانه های گرده است، سبب ایجاد حساسیتهای شدید جلدی، آنافیلاکسی و دیگر حالات آلرژی در افرادی که نسبت به گلهای پیرتر، رگ و ید و غیره حساسند، شده است. در حقیقت افرادی که نسبت به گیاهان خانواده کمپوزیته

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1014

حساسیت دارند، باید از مصرف بابونه و

دیگر فرآورده های گیاهی مربوط به این خانواده خودداری نمایند.

گیاه بابونه به علت اهمیت و مصرفی که امروزه پیدا کرده، مورد بررسی وسیع علمی از نظر گیاهشناسی، کشاورزی، شیمیائی و فارماکولوژی قرار گرفته است. نتیجه این بررسیها به طور بسیار موثق اثر ضد تورمی بابونه را تأئید می کند و این اثر مربوط به ترکیبات موجود در گیاه (یا در طی آماده کردن) از اسانسهای فرار بخصوص کامازولین و (-)- آلفا بیس آبولول می باشد.

وجود ترکیباتی مانند فلاونوئیدها و کومارین ها در بابونه نیز در اثر ضد اسپاسم آن موثر است. سایر اثرات دارو ممکن است مربوط به مواد فوق و یا دیگر ترکیبات ناشناخته موجود در گیاه باشد.

متاسفانه دمکرده تهیه شده از گل بابونه تنها حاوی 10 تا 15 درصد اسانس فرار موجود در گیاه است و مواد تشکیل دهنده اسانس فرار است که اثر ضد تورمی دارد. عصاره تام گیاه یا فراورده های حاوی اسانس فرار مسلما دارای اثر قویتری می باشد.

علیرغم کم بودن غلظت مواد محلول در چربی در دمکرده حاصل از بابونه صاحبنظران عقیده دارند، در صورتی که دمکرده این گیاه به مدت طولانی مصرف گردد، به علت تجمع دارو اثر مفیدی از آن حاصل می گردد.

بابونه صحرائی:

عبارت از ریشه و میوه های خشک شده گیاه آنجلیکا آرخانگلیکا[11] (از خانواده چتریان) می باشد که حاوی در حدود 5 ر. درصد اسانس فرار است و به عنوان یک عامل محرک معطر، تونیک در فرآورده های ریوی، بادشکن، معرق، مدر، قاعده آور و در معالجه رماتیسم به کار می رفته است. اثرات متنوع این دارو را می توان مربوط به وجود اسانس فرار در آن دانست. تاکنون هیچ گونه ترکیب شیمیائی موثر و اثر فارماکولوژیک معینی برای بابونه صحرائی به ثبوت

نرسیده و ادعاهای اثر درمانی این

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1015

گیاه مشکوک به نظر می رسد.

کاسنی:

عبارت است از ریزوم و ریشه های خشک شده گیاه شیکوریوم- اینتی بوس 12] (از خانواده کمپوزیته) است و آن را به فراوانی جهت تلخ کردن و رنگ به قهوه می افزایند. در قدیم کاسنی را به عنوان مدر، ملین، تونیک جهت درمان سنگ کیسه صفرا، اختلالات کار کبد و سوءهاضمه به کار می برده اند. کاسنی دارای سزگوئی ترین لاکتون های تلخ مزه به نام لاکتوسین و لاکتوکوپیکرین و همچنین شیکورئین (که یک گلوکزید کومارینی است)، مالتول (یک پیرون ساده) و تاراگزاسترین (یک تری ترپن) می باشد.

کاسنی ارزش درمانی شناخته شده ای ندارد، ولی مالتول موجود در آن که در مالت بو داده و تعداد دیگری از گیاهان وجود دارد، دارای قدرت افزایش دهنده شیرینی ساکارز می باشد.

پاخری:

عبارت از سرشاخه های گلدار و یا برگهای گیاه توسیلا گوفارفارا[13] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. جالب است که ابتدا گلهای گیاه باز می شوند و پس از این که گلها شروع به پژمرده شدن نمودند، برگهای پهن آن ظاهر می شوند. هردو قسمت گیاه حاوی مقدار قابل ملاحظه ای مواد موسیلاژی است که سبب شده است آن را به عنوان نرم کننده، خلطآور بخصوص در معالجه سرفه به کار می رود. مطالعاتی که جدیدا بر روی این گیاه انجام شد، نشان داده است که گلهای جوان خاصیت سرطانزائی داشته و سبب ایجاد سارکومای سیستم آندوتلیال و سلولهای کبدی در صورت خورانیدن آن به موش می گردد.

ماده سرطانزا عبارت از یک آلکالوئید گروه پیرولیزیدین به نام سن کیر کین می باشد. گرچه این آلکالوئید در گلهای پاخری نشان داده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1016

شده است، ولی به نظر می رسد که در برگهای این گیاه همانند گونه های مشابه آن مانند سنسیو کیرکائی نیز وجود دارد. از

این رو استفاده از برگ و گل این گیاه به عنوان یک داروی سنتی کار درستی نیست.

سنفیتون:

سنفیتون یا سمفیتوم افیسینال 14] (از خانواده بوراژیناسه) یکی از داروهای گیاهی بسیار قدیمی است که جهت درمان زخم معده و اثنی عشر و در زخمهای خارجی به صورت موضعی و از راه داخلی به کار می رود.

اثر درمانی برگ، ریزم و ریشه این گیاه مربوط به وجود آلانتوئین آن بوده که مقدار آن از 6 ر. تا یک درصد از قسمتهای زیرزمینی و به مقدار کم در برگ گیاه وجود دارد. بعضی از نمونه های گیاهی که مورد بررسی قرار گرفته اند حاوی تعدادی از آلکالوئیدهای پیرولیزیدین می باشند که اثر سمی بسیار شدید بر روی کبد دارند. یکی از این آلکالوئیدها لازیو کارپین است که قادر به تولید سرطان کبد در جوندگان که رژیم غذائی آنها حاوی 50 قسمت در میلیون آلکالوئید است، می باشد. مطالعات بیشتر بر روی حیوانات جونده نشان داد که غذائی که حاوی 5 ر. درصد برگ گیاه است، سبب ایجاد تومورهای بدخیم کبد و مثانه شده است.

براساس این مطالعات نباید این گیاه را به عنوان یک داروی گیاهی بی ضرر به کار برد و در حقیقت، کاربرد آن دارای اثرات نامطلوبی است.

تخم کدو:

تخم انواع کدو (خانواده کوکور بیتاسه) بخصوص نوع کدو تنبل کوکوربیتاپپو[15] و کدوی حلوائی و کدوی چینی به فراوانی به عنوان ضدکرم تینا به طور موثری به کار می رود. به طور معمولی محلولی از 60 گرم تخم کدو تهیه می شود که به دفعات مورد استفاده قرار می گیرد، معهذا، بعضی از صاحبنظران میزان مصرف دارو را در حدود 600 گرم می دانند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1017

در تخم کدو یک اسید امینه غیرمعمول، 3- آمینو- 3- کربوکسی پیرولیدین (کوکوربیتین) وجود دارد که

ماده موثره تخم کدو را تشکیل می دهد. برای حصول نتیجه مطلوب به عنوان ضد کرم تینا مقدار زیادی از تخم کدو را باید به کار برد. علت آن به خاطر کم بودن مقدار کوکوربیتن موجود در تخم کدو و حتی فقدان آن در تعداد زیادی از نمونه ها است و بدین دلیل گزارشاتی درمورد بی اثر بودن تخم کدو و بر روی کرم تینا داده شده است. تاکنون گزارشی مربوط به اثر سمی و عوارض تانویه در از مصرف این دارو منتشر نشده است.

تخم خیار:

تخم انواع خیار (خانواده کوکوربیتاسه) بیضی شکل به طول 12 میلیمتر و عرض 5 میلیمتر دارای نوک تیز و مغز چرب شیرین مزه است. تخم خیار به عنوان مغذی، نرم کننده و اغلب همراه با سایر داروهای گیاهی به طور توام تجویز می گردد. دمکرده تخم خیار را در درمان تب حصبه به کار می برند.

شنبلیله:

عبارت از دانه های خشک شده (تریگونلافوئنوم گراکوم)[16] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. شنبلیله خاصیت کم کنندگی قند خون را دارد و بعلاوه، به عنوان نرم کننده، محافظ و در درمان سوء هاضمه و به صورت دمکرده در درمان افزایش ترشحات قاعدگی به کار می رود. دانه های شنبلیله حاوی تری گونلین و هیدرو کلوئیدهای موسیلاژی است، گرچه دانه های شنبلیله رسما به عنوان ضد دیابت شناخته نشده، ولی در طب سنتی به فراوانی بدین منظور به کار می رود. در استعمال خارجی به عنوان نرم کننده موضعی در دامپزشکی به کار می رود.

سیر و پیاز:

اطلاعات زیادی از طب سنتی و شواهد قلیل علمی نشانه این است

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1018

که مصرف مقدار زیادی از سیر، آلیوم ساتیوم 17] یا پیاز، آلیوم- سپا[18] (از خانواده لیلیاسه) سبب فعالیت های فیزیولوژیکی گوناگونی می گردند که عبارتند از: تحریک تولید صفرا، کم کننده قند خون و چربی خون، پائین آورنده فشار خون، تسریع در خوب شدن زخم و درمان سرماخوردگی می باشد. مطالعات جدید در افراد انسانی تحت کنترل نشان داده است که افرادی که تحت رژیم غذائی عاری از سیر و پیاز هستند و یا رژیم غذائی آنها حاوی مقدار کمی از این مواد است (کمتر از 10 گرم سیر و 200 گرم پیاز در هفته)، دارای مقدار بالاتری تری- گلیسیریدها و بتالیپوپروتئین در سرم خون از افرادی که رژیم غذائی آنها بیش از 600 گرم پیاز و 50 گرم سیر در هفته است، می باشند.

بررسیهای شیمیائی نشان داده اند که سیر حاوی ترکیبات قوی ضدمیکروبی است. این مواد به نام آلی سین موسوم بوده و عبارت از دی آلیل- دی سولفید- اکسید گوگرد است. متاسفانه این ماده مسئول بوی نامطبوع سیر

است و در مجاور آب و هوا به سرعت تجزیه شده و بدل به دی آلیل دی سولفید و دیگر مشتقات دی سولفیدی بودار می گردد.

اخیرا، موفق به جداکردن پروستاگلاندین که در اثر تزریق دارای خاصیت پائین آورنده فشار خون است، از پیاز شده اند و این اولین گزارش درباره وجود پروستاگلاندین در گیاهان عالی است و ممکن است بدین طریق بتوان موفق به درک مکانیسم اثر این دسته از گیاهان داروئی گردید.

تحقیقات جدید (1984) نشان داده است که یکی از ترکیبات کم کننده قند خون موجود در پیاز دی فنیل آمین می باشد.

مسلما بررسی های علمی دقیقتر لازم است تا بتوان به درستی درباره خواص متعدد درمانی که به این گیاهان نسبت می دهند، اظهارنظر قطعی نمود و البته جداکردن پروستاگلاندین از پیاز این نظریه را تقویت نموده و ارزش و اهمیت درمانی این دو گیاه طبی را به خوبی نشان می دهد.

بررسیهای انجام شده توسط مولف کتاب حاضر نشان داده است که عصاره آبکی سیر قادر به از بین بردن خاصیت سرطانزائی سلولهای

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1019

فعال سرطانی می باشد.

KH. Zarrin and Y: Aynehchi

Destruction of Carcinogenisity of Tumor Cells Treated With extract of Garlic( Allium sativum )and Allicin. J. Tumor Res 4, 15- 55) 9691 (

جوشانده تخم پیاز با شکر و روغن را به عنوان مسهل در تبهای حصبه ای به کار می برند.

جوتیانا:

جوتیانا یا ژانسیان عبارت از ریزم و ریشه های خشک شده گیاه ژانسیان لوتئا[19] (از خانواده ژانسیاناسه) که بومی کوهستانهای نواحی شرقی ایران می باشد. این گیاه داروئی از زمانهای بسیار قدیم در ایران به کار می رفته و در حال حاظر نیز به عنوان تونیک تلخ مزه در سوء هاضمه

و بی اشتهائی به کار می رود. ژانسیان اعلاء که عبارت از ژانسیان زرد و قهوه ای یا نارنجی است حاوی 02 ر 0 ژانسیوپیکرین که یک گلوکوزید تلخ مزه است، می باشد. در اثر خشک شدن تدریجی ریشه ها به علت هیدرولیز ژانسیوپیکرین به وسیله آنزیمهای گیاه رنگ قرمز قهوه ای حاصل شده و این محصول از نظر داروئی ارزش کمتری دارد.

جینسینگ:

جینسینگ عبارت از ریشه های گیاه پاناکس کوئینکوئی فولیوس 20] و پاناکس پرودو جنیسینگ از خانواده آرالیاسه می باشد. گیاه اول بومی جنگلهای ناحیه شرق امریکا و کانادا و دومی بومی جنگلهای کوهستانی آسیای شرقی است. معمولا ریشه های گیاه 3 تا 6 ساله را پس از جمع آوری به دقت تمیز و خشک می نمایند.

به علت اهمیت اقتصادی و کاربرد وسیعی که جینسینگ امروزه پیدا کرده، کشت این گیاه به فراوانی در کره، ژاپن، روسیه و امریکا انجام می گیرد.

جینسینگ حاوی مخلوط غامضی از ساپونین های تری ترپنوئیدی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1020

است. این گلوکوزیدها را به سه دسته تقسیم می کنند: پاناکسوسیدها، جینسنوزیدها و چیکوستسو ساپونین ها. یک یا تعدادی از این گلوکوزیدها به نظر می رسد که مسئول اثرات فیزیولوژیکی دارو باشند.

جنسینگ داروی بسیار مهمی در طب چین به شمار می رود و برای آن خواص تونیک، محرک، مدر و بادشکن قائل هستند. گزارش شده است که جنسینگ سبب کاهش قند خون و بر روی متابولیسم عمومی بدن سلسله اعصاب مرکزی و ترشحات غدد داخلی اثرات نیکوئی دارد.

جینسینگ را در طب سنتی شرق جهت درمان کم خونی، مرض قند، بیخوابی، ناراحتی های عصبی، سوءهاضمه بخصوص در ناتوانیهای جنسی به کار می برند. اخیرا مصرف جینسینگ در کشورهای غربی به طور سریعی افزایش یافته

و فراورده های حاصل از این گیاه به فراوانی در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است، به طوری که آمار نشان داده در آمریکا در حدود 5 تا 6 میلیون نفر از این گیاه استفاده می کنند.

از نظر فارماکولوژی، جینسینگ را به عنوان یک ماده تطبیق دهنده می شناسند، چون مطالعات انجام شده بر روی حیوانات نشان داده است که این دارو سبب می شود که بدن خود را در برابر فشارهای روحی تطبیق دهد و سبب تنظیم و تصحیح فعالیتهای غدد فوق کلیوی و تیروئید گردد. اگر چنین اثراتی درست باشد، باید بسیار دقیق باشد و به نظر می رسد که مسئول آن گلوکزیدهای پاناکسوسید موجود در ریشه های گیاه است. جینسینگ همچنین به فراوانی به عنوان یک عامل ضد ناتوانیهای جنسی نیز مصرف شده است.

این دارو را به صورت پودر، عصاره و چای تا حد 15 گرم از ریشه در روز به کار می برند، ولی مقدار مصرف متوسط آن 3 گرم است.

به علت گرانی قیمت جینسینگ و فراورده های حاصل از آن و عدم وجود یک سیستم کنترل مواد موثره موجود در آن، مطالعات انجام شده نشان داده است که مقدار گلوکزیدهای پاناکسوسید موجود در انواع فراورده ها جینسینگ بسیار متغیر است و در حقیقت 60 درصد نمونه های آزمایش شده را می توان «بی ارزش» و 25 درصد آنها به کلی فاقد جینسینگ بوده اند.

شاید موضوعی که ممکن است بیشتر سبب ناراحتی گردد این است که بررسی های اولیه انجام شده نشان داده است که مصرف غیرصحیح جینسینگ سبب ایجاد اختلالاتی در افرادی که آن را مصرف می نمایند،

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1021

شده است. مصرف مدت طولانی این دارو سبب افزایش فشار خون،

تحریکات عصبی و بیخوابی در تعدادی افراد و در گروه دیگر اثرات عکس یعنی کاهش فشار خون، خمودگی بوده است. این نتایج متضاد ممکن است به علت مصرف فراورده هائی که حاوی مقادیر متفاوتی از گلوکزیدهای فعال هستند، باشد.

به طور کلی، عوارضی که در اثر مصرف بیرویه جینسینگ حاصل می گردد، به نظر می رسد که تقلیدی از حالت مسمومیت با کورتیکو- استروئیدها باشد و مکانیزم اثر آن مشابه استروئیدها از طریق غدد فوق کلیه یا غده هیپوفیز می باشد. گرچه اثرات این دارو هرگز به طور کامل منفی نبوده و همچنین کاملا قابل پیش بینی نمی باشد، از این رو، از مصرف طولانی مقدار زیاد دارو باید اجتناب کرد. بعلاوه، در مطالعات انجام شده هیچ گونه دلیلی برای اثر تقویتی دارو در مواد ناتوانیهای جنسی یافت نشده است.

شیرین بیان:[21]

مصرف شیرین بیان سابقه تاریخی ریشه داری در طب سنتی برای درمان های گوناگونی دارد. بعضی از این کاربردها سبب شده است که امروزه از عصاره شیرین بیان در فرآورده های داروئی جهت درمان سرفه و سرماخوردگی استفاده شود. سایر کاربردها با دلائل علمی همراه بوده و استفاده از شیرین بیان را در درمان بعضی از حالات تورمی، زخم معده تائید می نماید. شیرین بیان کاملا از گیاه انیس و سایر گیاهان انتول دار که طعمی مشابه آن دارند، متمایز است.

در طب سنتی ایران شیرین بیان را در درمان سرفه و ناراحتی های ریوی، سوءهاضمه شدید که در اثر مصرف میوه جات حاصل شده است، به کار می برند. همچنین ادعا شده است که شیرین بیان در ناتوانیهای جنسی نیز موثر است.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1022

سرخ ولیک:

عبارت از میوه و سرشاخه های کراتاگوس مونوژی نا[22] و دیگر گونه های وابسته به آن (از خانواده روزاسه) می باشد. این گیاه از دیرباز در طب سنتی مورد استفاده بوده است. امروزه عصاره تهیه شده از گلها یا پودر میوه های این گیاه را به فراوانی در اروپا و ایران به کار می برند.

فرآورده های حاصل از این گیاه شروع اثرشان آهسته بوده و بر روی قلب یا سیستم جریان خون اثر کرده و درنتیجه، باعث اتساع عروق و بخصوص شریانهای قلبی شده و تا اندازه ای نیز سبب پائین آمدن فشار خون می گردد. این دارو را جهت پیشگیری در آنژین صدری به کار می برند. ادعای مشابهت اثر دارو با ترکیبات دیژیتال یا سایر داروهای تقویت کننده قلب صحیح نیست. سمیت در اثر مصرف سرخ ولیک تاکنون دیده نشده و ممکن است عوارضی در صورت مصرف مقدار زیاد دارو به وجود آید.

سرخ ولیک فاقد

گلوکزیدهای مقوی قلب و آلکالوئید می باشد.

این دارو حاوی تعدادی ساپونین بوده که آگلیکون آنها از دسته اسیدهای تری ترپنی می باشند و بعلاوه، حاوی مقدار قابل ملاحظه ای گلوکزیدهای فلاونی است. به نظر می رسد که عامل موثر این دارو گلوکزیدهای فلاونی موجود در آن باشند. به علت اهمیت این دارو از نظر خاصیت کم کنندگی فشارخون و کاربرد آن در پیشگیری آنژین صدری توصیه می شود که مصرف آن تحت نظر پزشک صورت گیرد.

رازک:

عبارت از گلهای خشک شده گیاه هومولوس لوپولوس 23] (از خانواده موراسه) است که حاوی کرکهای غده ای فراوانی است.

این کرکها را به نام لوپولین می نامند و حاوی قسمت اعظم ترکیبات تلخ موجود در دارو است. منشاء اصلی گیاه رازک از ایران و در تبریز بوده، ولی امروزه به فراوانی در اغلب کشورهای اروپائی، امریکا

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1023

و استرالیا کشت می گردد. جمع آوری محصول در فصل پائیز پس از رشد کامل گلها انجام شده و محصول به دست آمده را سپس به دقت خشک و بسته بندی می نمایند.

مهمترین مواد متشکله رازک عبارت است از اسانس فرار (1 ر 0 تا 1 درصد) و یک فراکسیون رزینی (30 درصد) که طعم مشخص و مزه دارو مربوط به آن است. بتامیرسن (30 تا 50 درصد)، هومولن (15- تا 25 درصد) استرهای میرسنول، لینالول و تعداد زیادی از ترکیبات عوامل تشکیل دهنده اسانس رازک می باشند. مشتقات فلوروگلوسینول ثابت مانند هومولون و لوپولون در فراکسیون رزینی رازک وجود دارند. این ترکیبات در اثر ایزومریزه شدن سبب به وجود آمدن موادی می گردند که دارای طعم تلخ و خاصیت ضد باکتری می باشند. از زمانهای بسیار قدیم متوجه شده

بودند که جمع کنندگان رازک خیلی سریعتر از دیگر افراد در آنها حالت خستگی ظاهر می شود و از این رو این دارو را به عنوان یک داروی مسکن به کار برده اند. ماده موثره ای که مسؤل این خاصیت است، به نظر می رسد که ترکیبات تلخ اسیدی مانند هومولون و لوپولون یا ترکیبات تغییریافته آنها باشد، اما اثر این مواد متغیر بوده و تحت تاثیر نور و هوا ممکن است فرق کند. همچنین خاصیت مسکن بودن رازک در انواع گوناگون آن نیز ممکن است به مقدار زیاد تفاوت نماید.

علیرغم نبودن دلائل علمی کافی دائر بر اثر تسکین رازک بر روی سیستم اعصاب مرکزی در انسان، عصاره رازک به فراوانی برای این منظور به کار می رود. همچنین رازک را به عنوان یک گیاه روان گردان «قانونی» به کار می برند، چون رازک از نظر خانواده گیاهی بسیار نزدیک به حشیش است و معتقدند که مصرف آن به صورت سیگار سبب ایجاد حالت افوریا می گردد. البته باید توجه داشت مصرف رازک بدین منظور به مدت طولانی سبب ایجاد عوارض نامطلوبی مانند گیجی، مسمومیت و یرقان می گردد.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1024

کند ناکوهی:

عبارت از سرشاخه های گلدار گیاه ماروبیوم ولگار[24] (از خانواده لابیه) می باشد. این گیاه را به فراوانی به عنوان خلطاور و طعم دهنده و در تهیه شربتهای سینه به کار می برند و یکی از پرمصرف ترین داروهای ضدسرفه گیاهی است. ماده موثره تشکیل دهنده گندنا کوهی شامل اسانس فرار، ماروبی این که یک لاکتون دی هیدروکسی ترپنوئید بوده و تلخ مزه می باشد.

زوفا:

عبارت از برگ و سرشاخه های جوان گیاه هیزوپوس افیسینال 25] (از خانواده لابیه) می باشد که گیاهی است اسانس دار. این گیاه را اغلب به عنوان یک عامل طعم دهنده و دمکرده آن را در طب سنتی در موارد متعدد مانند نزله، زکام مزمن، بیماریهای سینه، تب و روماتیسم و به عنوان بادشکن و معرق به کار می برند. معروف است که ضماد حاصل از این گیاه قادر است که لکه های سیاه رنگ اطراف چشم را زائل کند. اسانس فرارزوفا حاوی ترکیباتی مانند کادی نن، آلفا- پی نن، (-)- پینو کامفئول و پینو کامفون است. تاکنون هیچ گونه ماده ای که اثرات فارماکولوژیکی نسبت داده شده به این گیاه را توجیه کند، یافت نگردیده است.

زیرفون (نمدار):

برگ و گل انواع مختلف گونه های تیول 26] (از خانواده تیلیاسه) در طب سنتی به فراوانی در درمان سرماخوردگی، سردرد، سوءهاضمه و- ناراحتی های عصبی به کار می رود. زیرفون حاوی گلوکزیدهای فلا- ونوئیدی است، ولی عاری از مشتقات گزانتین است. گرچه این گیاه از نظر پزشکی مدرن مصرفی ندارد، ولی می توان دمکرده آن را به عنوان یک نوشیدنی عاری از کافئین به کار برد.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1025

انجدان رومی:

عبارت از ریزم و ریشه های خشک شده لویستیکوم افیسینال 27] (از خانواده چتریان) است. این گیاه حاوی تعدادی ترکیبات کومارینی و در حدود یک درصد اسانس فرار است. انجدان را به عنوان مقوی معده و به فراوانی به عنوان داروی مدر به کار می برند. این گیاه نمونه ای از گیاهان داروئی معطر است که به طور ضعیف مدر می باشند و مکانیسم این اثر به علت خاصیت تحریکی ملایم آن بر روی لوله های کلیوی است که از جذب مجدد آب جلوگیری می کند. باید توجه داشت چنین گیاهی نمی تواند جانشین داروهای بسیار قوی شیمیائی که در موارد ضعف و نارسائی قلب و فشارخون به کار می روند، باشد.

همیشه بهار:

همیشه بهار عبارت از گلبرگهای خشک شده گیاه کالندولا- افیسینال 28] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. این گلبرگها حاوی مواد تلخ، کاروتنوئید، فلاونوئید و ساپونین می باشند. دمکرده حاصل از این گیاه را به طور موضعی جهت تسریع در التیام زخمهای جلدی، بریدگیها، بواسیر، دررفتگی و پیچ خوردگی مفاصل و زگیل به کار می برند. این گیاه داروئی را همچنین به عنوان یک ماده معطر تلخ جهت شستن موی سر و در حمام و به عنوان معرق به کار می برند. این گیاه از نظر طب جدید فقط به عنوان یک ماده معطر تلخ مورد استفاده است و به علت وجود مقدار زیادی دانه های گرده باید همیشه بهار را از نظر تولید واکنشهای آلرژیک از نظر دور نداشت.

آویشن کوهی یا مرزنگوش وحشی:

آویشن کوهی عبارت از سرشاخه های گلدار و برگهای گیاه اوری- گانوم ولگار[29] (از خانواده لابیه) می باشد. آویشن کوهی به فراوانی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1026

به عنوان ادویه معطر در طبخ غذا به کار می رود. آویشن کوهی در طب سنتی مورد استفاده متعددی دارد از جمله جهت درمان درد دندان، تورم لوزه ها، بادشکن، معرق، قاعده آور، تونیک و همچنین در سردردهای عصبی و آرتریت مفاصل به کار می رود.

آویشن کوهی دارای اسانس فرار و مهمترین ماده متشکله آن کارو- اکرول است. ممکن است بعضی از اثرات مفید دارو را به این ترپن فنلی نسبت داد، ولی آویشن کوهی در طب مدرن کاربردی ندارد.

جعفری:

برگ، ریشه و میوه های جعفری یا پترو سلینوم کریسپوم 30] (از خانواده چتریان) قرنهاست که در طب سنتی به عنوان یک داروی مدر و مقوی معده به کار می رود. برگهای این سبزی خوراکی در تهیه انواع غذاها به فراوانی به کار می رود. جعفری منبع غنی و طبیعی کاروتن، اسید اسکوربیک آهن و سایر مواد معدنی می باشد.

کاربرد طبی این گیاه داروئی به عنوان مدر به واسطه اسانس فرار موجود در آن است و مقدار آن در ریشه ها 1 ر 0 درصد و در برگ 3 ر 0 درصد و در میوه 2 تا 7 درصد است.

از نظر طبقه بندی شیمیائی گونه های مختلفی از جعفری موجود است. بعضی از این گونه ها حاوی مقدار زیادی اسانس (60 تا 80 درصد) آپیول می باشد. در گونه های دیگر به جای آپیول، میریستی سین وجود دارد. آپیول و میریستی سین خاصیت تحریک کننده عضله رحم را دارد و از این روست که اسانس جعفری خاصیت قاعده آور داشته و ممکن است به عنوان ماده سقطکننده جنین به کار

رود. به طور کلی، جعفری در طب جدید امروزه کاربردی ندارد.

گل ساعتی:

کاربرد گلهای خشک و سرشاخه های میوه دار گل ساعتی، پاسیفلورا-

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1027

اینکارناتا[31] (از خانواده پاسیفلوراسه) سابقه بسیار قدیمی به عنوان داروی آرام بخش در ناراحتی های عصبی و مسکن در طب سنتی دارد.

این گیاه داروئی را به عنوان چای دمکرده و عصاره در تعداد زیادی از فراورده های داروئی به کار می رود. عامل آرامبخش این گیاه هنوز شناخته نشده، گرچه اخیرا موفق به جداکردن آلکالوئید هارمان از این گیاه شده اند.

پودنه:

عبارت از برگها و سرشاخه های پودنه، هدوماپوله جیوئیدس 32] (از خانواده لابیه) می باشد. این گیاه را به فراوانی برای درمان سردرد، محرک معطر، بادشکن، معرق و قاعده آور به کار می برند. ماده موثره ای که مسؤل اثر درمانی این گیاه می باشد شامل اسانس فرار است که مهمترین عامل متشکه آن (-) منتون، (+) ایزومنتون و پولگون می باشد.

این گیاه امروزه در طب جدید مصرفی ندارد و تاکنون دلیل موجهی جهت موثر بودن آن به عنوان قاعده آور و ضدسردرد در دسترس نیست.

سرخاب کولی:

عبارت از ریشه های خشک شده گیاه فیتولاکاآمریکانا[33] (از- خانواده فیتولاکاسه) می باشد. گیاهی است بزرگ، منشعب و دائمی که به فراوانی در سواحل دریای خزر می روید. این گیاه دارای گلهای خوشه ای بوده و بدل به میوه های انگور مانند سیاه رنگی می شود.

ریشه های این گیاه را به عنوان ماده قی آور و مسهل به کار برده و همچنین آن را در درمان سوءهاضمه و بخصوص رماتیسم مزمن به کار می برند. بعلاوه کاربردهای متعددی برای آن وجود دارد که مهمترین آنها خاصیت ضد کرم و دیس منوره می باشد.

در حقیقت، این گیاه بسیار سمی است. مصرف ریشه یا دیگر

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1028

قسمتهای این گیاه باعث مرگ اطفال شده و مسمومیت افراد بالغ، عوارض گوارشی و کم شدن تنفس ملاحظه شده است. عصاره این گیاه خاصیت سرطان زائی دارد از اینرو هنگام کارکردن با این گیاه باید از دستکش استفاده نمود. از این رو کاربرد این گیاه را حتی به عنوان گیاه زینتی در گلدان و مصرف آن را به عنوان گیاه داروئی باید ممنوع نمود.

میوه گل سرخ:

گرچه میوه گل سرخ روزاکانی نا[34] (از خانواده روزاسه) حاوی اسید اسکوربیک به مقادیر 5 ر 0 تا 7 ر 1 درصد می باشد، ولی مقدار ویتامین موجود در آن بسیگی تام به منشاء گیاهی، محل کشت و آب و هوای منطقه، زمان جمع آوری و طریقه خشک شدن دارد. در حقیقت، میوه های گل سرخ موجود در بازار اغلب فاقد ویتامین ث می باشند. حتی اگر قبول کنیم که میزان اسید اسکوربیک موجود در میوه گل سرخ بالا و در حدود یک درصد باشد و تصور شود که تمام این مقدار کاملا وارد فراورده تهیه شده مانند دمکرده،

سوپ، مربا و غیره مصرف شود، قیمت ویتامین ث این فراورده در حدود 25 برابر قیمت ویتامین ث صناعی خواهد بود. چون اغلب فرضیات فوق ممکن است صحیح نباشد و چون از نظر جذب و متابولیسم ویتامین ث طبیعی و صناعی فرقی با یکدیگر ندارند، از این رو میوه گل سرخ نمی تواند به عنوان یک منبع اقتصادی برای ویتامین ث محسوب شود و در قرصهای ویتامین ث که محتوی میوه گل سرخ و ویتامین ث صناعی است، اغلب ذکری از میزان ویتامین ث طبیعی نمی شود و در اکثر موارد مقدار ویتامین ث طبیعی نیز بسیار ناچیز است.

گلبرگهای گل سرخ کمی قابض بوده و از این رو آن را به عنوان قابض و رنگ کننده و جهت تهیه اسانس گل سرخ و گلاب به کار می برند.

عشبه:

عشبه عبارت از میوه های خشک شده انواع اسمیلاکس (از خانواده لیلیاسه)، اسمیلاکس فیری فیوژا[35]، اسمیلاکس آریستولوشی فولیا[36]

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1029

و اسمیلاکس رگالی 37] می باشد. که در تجارت به نامهای سار- سپاریل مکزیک، هندوراس، و اکوادور معروف است می باشند. این گیاه در ایران در جنگلهای کناره خزر (چالوس- نوشهر) ملاحظه شده است.

عشبه را به عنوان یک داروی ضد روماتیسم تونیک در شربت های سینه به کار می برند. همچنین به عنوان گیاه تصفیه کننده خون و داروی ضد سفلیس شهرت دارد. امروزه کاربرد مهم این گیاه به عنوان یک عامل طعم دهنده و ساپونین های استروئیدی موجود در آن مانند سارساپوژنین و اسمیلاژنین به عنوان ماده اولیه جهت تهیه کورتیزون و دیگر داروهای استروئیدی به کار می رود.

سلنیوم:

مقادیر فوق العاده کم سلنیوم ادعا شده است که خاصیت ضدسرطانی دارد. نسبت معکوسی بین میزان سلنیوم موجود در غذاهای مصرفی و افزایش طول عمر افراد مبتلا به سرطان خون، سرطان پستان، سرطان روده بزرگ، ریه، تخمدان، پروستات و سرطان مقعد ملاحظه شده است.

گرچه مقادیر فوق العاده کم سلنیوم برای حفظ سلامت حیوانات ضروری است، ولی هیچ گونه دلیلی که مصرف سلنیوم را به عنوان عامل پیشگیری کننده (کاستن نسبت به ابتلا به سرطان) در رژیم غذائی تأئید کرده باشد در دست نیست.

سلنیوم ماده ای است سمی. مقدار مصرف روزانه آن همراه با مقداری که در غذا موجود است، نباید از 200 میکروگرم برای یک فرد بالغ تجاوز کند و تا دلائل کافی برای افزودن مقدار زیارتر آن به رژیم غذائی در اختیار نباشد، از مصرف بی رویه آن جدا باید خودداری نمود.

پولی گالا:

عبارت از ریشه های خشک پولی گالاسنگال 38] (از خانواده پولی گالاسه) می باشد. این گیاه حاوی ساپونین های تری ترپنی است که به

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1030

عنوان خلطآور (میزان مصرف یک گرم) مصرف می شود. مقدار مصرف آن بیشتر از یک گرم سبب استفراغ و اسهال می شود.

سنا:

عبارت از برگ و برگچه های انواع سنا بوده که به صورت چای دمکرده به کار می برند. این برگها حاوی گلوکزیدهای دی مرآنترون که مسهل بسیار قوی می باشند، به کار می رود. استفاده از دمکرده برگ سنا ممکن است سبب اسهال، بی آب شدن بدن و دیگر عوارض مربوطه گردد از این رو کاربرد برگ سنا به صورت دمکرده ضروری نبوده و باید اجتناب کرد.

تمبر هندی:

تمبر هندی عبارت از میوه های رسیده و خشک شده گیاه تامار- یندوس ایندیکا[39] (از خانواده لگومینوزها) می باشد و پوست خارجی آنها را جدا کرده و با قند مخلوط نموده اند. تمبر هندی حاوی مقدار زیادی اسید سیتریک و اسید تارتریک است. کاربرد آن در اسهال خونی و تب توصیه شده است. مقدار 15 گرم تمبر هندی به عنوان مسهل به کار می رود، ولی کاربرد آن بدین منظور زیاد متداول نیست. دمکرده گل تمبر هندی به عنوان داروی کم کننده فشار خون نیز مصرف می شود.

ترخون:

عبارت از برگها و سرشاخه های گلدار آرتمیزیادراکون کولوس 40] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. ترخون را اغلب در ایران به عنوان سبزی خوراکی و به عنوان طعم دهنده به کار می برند. در طب سنتی ترخون به عنوان یک تونیک تلخ، معرق، قاعده آور و مسکن ضعیف و مدر به کار می برند.

ترخون دارای اسانس فرار و ترکیبات کومارینی مانند آسکولتین دی متیل اتر و هرنیارین است. ترخون در طب جدید مصرفی ندارد و هیچ گونه دلیلی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1031

که موثر بودن آن را نشان دهد، در دسترس نیست.

زردچوبه:

زردچوبه را از ریزوم های گیاه کورکومالونگا[41] (از خانواده زنجیبراسه) به دست می آورند. ریزوم های تازه را پس از پوست کندن در آب جوشانیده و سپس خشک می کنند. مورد استعمال اصلی زردچوبه به عنوان ادویه و ماده رنگی و جهت افزودن آن به پودر کاری، خردل و در تهیه انواع ترشیجات است. زردچوبه را در طب سنتی به عنوان محرک ترشحات صفراوی و درمان سنگ صفرا به کار می برند. زردچوبه حاوی یک ماده تلخ به نام کورکومین (پیگمان زرد) و اسانس فرار می باشد. زردچوبه دارای طیف وسیع ضدمیکروبی نیز می باشد، معهذا، این ماده در طب جدید مصرفی ندارد.

علف خرس:

برگهای علف خرس را اغلب در طب سنتی به صورت دمکرده به کار می برند. این گیاه دارای خاصیت مدر و ضدعفونی کننده ضعیفی است، ولی امروزه داروهای موثرتری از آن در دسترسند که کاربرد آن را محدود نموده اند.

سنبل الطیب:

سنبل الطیب عبارت از ریزوم و ریشه های خشک شده گیاه والریانا- افیسینالیس 42] (از خانواده والریاناسه) می باشد، گرچه سایر گونه های مشابه این گیاه مانند والریانامکزیکانا نیز ممکن است حاوی مواد موثره باشد. سنبل الطیب را بیش از 1000 سال است که به عنوان آرام کننده در هیجانات عصبی و هیستری به کار می برند.

بررسی های دقیق شیمیائی که در سالهای اخیر بر روی والریان انجام شده، منجر به جدا شدن تعدادی از ترکیبات غیرمحلول در آب با مواد موثر حساس در برابر اسیدها و قلیائیات که مجموعا تحت نام والپوتریت 43]

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1032

نامیده می شوند. این مواد دارای اثر ملایم ولی ثابت شده آرامبخشی بر روی موش، گربه و انسان می باشند. این اثر درمانی با موادی مانند الکل و باربیتور- یکهاسی نرژیست نمی باشد و این خاصیت اهمیت زیادی از نظر تداخل اثر این عوامل با آرامبخشیهای صناعی دارد.

والریان را ممکن است به تنهائی و یا همراه با سایر داروهای گیاهی که خاصیت آرامبخشی دارند به کار برند.

کاهوی وحشی:

عبارت از شیرابه خشک شده گیاه لاکتو کاویروزا[44] (از خانواده کمپوزیته) و انواع مشابه دیگر بوده و از زمانهای بسیار قدیم برای آن خاصیت خواب آور قائل بوده اند. به نظر می رسد که این اعتقاد به خواب آور بودن شیرابه گیاه کاهوی وحشی برای این است که در اثر شکاف دادن آن، شیرابه سفیدی مشابه شیرابه خشخاش از آن خارج می گردد. ادعا شده که در شیرابه کاهوی وحشی موادی مانند مرفین و هیوسیامین وجود دارد که این نظریه اثبات نشده است و از سالهای 1920 به بعد از این گیاه در طب جدید استفاده نمی شود.

در سالهای گذشته، بررسی های عمیقتری بر روی

این گیاه به خاطر یافتن ترکیبات روان گردان در آن انجام گردیده است. تعدادی از افراد نیز آنرا به عنوان یک داروی روان گردان به کار برده اند، ولی تجربیات نشان داده است که گیاه فاقد این اثر بوده و مصرف آن توصیه نمی شود.

افسنتین:

افسنتین عبارت از برگ و سرشاخه های گلدار گیاه آرتمیزیا- ابسینتوم 45] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. که به عنوان یک ماده معطر تلخ در درمان نفخ و سوءهاضمه و به عنوان معرق و عامل طعم دهنده از زمانهای قدیم در طب سنتی به کار می رود. از نظر فارماکولوژی افسنتین یک گیاه مخدر محسوب نمی شود. این گیاه حاوی 5 ر 0 درصد اسانس فرار و مواد تلخ مانند آبسنتین و یک لاکتون دی ترپن از مشتقات آزولین می باشد.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1033

اسانس فرار افسنتین حاوی (+) توجون، توجیل الکل، استرهای توجیل الکل و سایر ترکیبات ترپنی می باشد.

اسانس فرار این گیاه سبب سمیت حاد و مزمن می گردد و علت آن وجود مقدار قابل ملاحظه ای توجون در آن است. علائم مسمومیت با- لرزش، از بین رفتن حس اعضاء و تشنج شروع شده و به اختلال حواس یا مرگ منتهی می گردد.

از این رو، در بعضی از کشورها استفاده از افسنتین یا اسانس افسنتین برای مصرف انسان ممنوع شده است. از این رو این گیاه را باید جزو گیاهان سمی دانست و از مصرف آن اجتناب کرد.

بومادران:

سرشاخه های گلدار گیاه آکی لیا ملی فولیوم 46] (از خانواده کمپوزیته) می باشد، گیاهی است بومی ایران. برگ و گلهای این گیاه حاوی یک اسانس فرار که مشابه بابونه بوده و علت آبی رنگ بودن آن مربوط به وجود کامازولین است، می باشد و از این رو این گیاه را ممکن است به جای بابونه به صورت دمکرده به کار برد. به علاوه، این گیاه حاوی ترکیبات تلخ و قابض نیز می باشد. دمکرده بومادران را به عنوان باد شکن، تونیک و در بیماریهای سینه به کار می برند. در

تمام مواردی که از بابونه استفاده می شود، می توان به جای آن از بومادران استفاده کرد، ولی باید توجه داشت که افرادی که نسبت به گیاهان خانواده کمپوزیته حساسیت دارند، از این نظر، باید در مصرف این گیاه احتیاط نمایند. بوی قوی این گیاه عامل بسیار موثری در فرار دادن مگس و حشرات مزاحم می باشد.

یوهمبین:

یوهمب عبارت از پوست خشک گیاه پوسی میستالیا یوهمب 47] (از خانواده روبیاسه) می باشد که گیاهی است بومی جنگلهای آفریقای غربی. پوست این گیاه حاوی 1 ر 6 درصد آلکالوئید بوده که مهمترین

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1034

آنها آلکالوئید یوهمبین است.

آلکالوئید یوهمبین و پوست یوهمب هردو در طب سنتی در ناتوانیهای جنسی به کار می روند. از دم کردن پودر قسمتهای داخل پوست به مدت نیم ساعت محلولی حاصل می شود که آن را مصرف می نمایند. آلکا- لوئید کلرهیدرات یوهمبین به عنوان دارو در داروخانه موجود است و اغلب آن را مخلوط با داروهای دیگر مانند استریکنین، پودر تیروئید و یا متیل تستوسترون به کار می برند. بعضی از محققین معتقدند که می توان دارو را از راه بینی به صورت انفیه برای ایجاد حالت تحریک و اثر مخدر ضعیف مصرف نمود.

این دارو سبب اتساع عروق سطحی شده و افزایش رفلکس های تحریک پذیری در نخاع شوکی می باشد. یوهمب داروئی است مانع شونده اکسیداسیون مونوآمین ها و در صورت مصرف این دارو باید از رژیم غذائی خاص و داروهای مخصوص استفاده نمود، بنابراین، مصرف آن در افراد مبتلا به فشار خون، دیابت یا کسانیکه مبتلا به ناراحتی های قلبی، کلیوی یا کبدی هستند، ممنوع است.

چشم خروس:

عبارت از دانه های گیاه آبروس پریکاتوریوس 48] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. دانه های این گیاه به رنگ قرمز ارغوانی بوده و دارای لکه سیاهی در انتها می باشد. اغلب آن را جهت تهیه کردن بند و تسبیح به کار می برند.

این دانه ها دارای ترکیبات سمی بوده و حاوی توگسالبومین است.

صمغ ارژن یا صمغ عربی:

صمغ ارژن موجود در بازار ایران از خارج وارد می گردد.

چوبک:

چوبک یا شیر کلن عبارت از ریشه های گیاه آکانتوفیلوم اسکوارو- زوم 49] (از خانواده کاریوفیلاسه) می باشد. ریشه های چوبک دارای

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1035

مزه کم تلخ و حاوی ساپونین های تری ترپنوئیدی است. آن را به عنوان صابون و در تهیه بعضی از فراورده های غذائی مانند حلوا ارده به کار می برند.

اگیر ترکی:

عبارت از ریزوم های خشک شده گیاه آکروس کالاموس 50] (از خانواده آرکاسه) می باشد. اگیر ترکی را به عنوان یک ماده معطر تلخ، تونیک، بادشکن و در رماتیسم به کار می برند.

فتفته:

عبارت از میوه های درخت آدانسونیا دیژی تاتا[51] (از خانواده بومباکاسه) می باشد. این گیاه بومی نواحی حاره افریقا بوده و میوه خشک شده آن به نام فتفته در بازار داروئی ایران وارد می شده است. میوه فتفته دارای طعم ترش اسیدی و قابض بوده و در طب سنتی از آن جهت درمان اسهال خونی استفاده می شده است.

پر سیاوش:

عبارت از برگهای گیاه آدیانتوم کاپیلوس و نریس 52] (از خانواده پولی پودیاسه) می باشد. اغلب برگ وریزوم این گیاه را به عنوان خلطآور در بیماریهای دستگاه تنفس و بخصوص در کاستن اسپاسم در سیاه سرفه به کار می برند. در تابستانها دمکرده پر سیاوش را به عنوان خنک کننده به کار می برند.

ترنجبین:

عبارت از مانی است که توسط گیاه خارشتر (الحاجی کاملو- روم 53] (از خانواده لگومینوزها) به دست می آید. ترنجبین حاوی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1036

قندهای فروکتوز، ساکارز و پلی ساکارید است و به عنوان ملین و خلطآور بخصوص در تبهای عفونی اطفال و سرخک به کار می برند.

والک:

عبارت از برگهای پهن و تازه گیاه آلیوم آکاکا[54] (از خانواده لیلیاسه) می باشد. والک حاوی ترکیبات گوگردی مشابه سیر و پیاز است و به عنوان سبزی در طبخ غذا به کار می رود. بعلاوه، برگ و پیاز این گیاه حاوی ساپونین نیز می باشند.

صبرزرد:

صبرزرد عبارت از شیرابه خشک شده از گیاه آلوئه پری 55] (از خانواده لیلیاسه) می باشد. در طب سنتی ایران به عنوان مسهل به کار می رود.

ریشه ختمی:

عبارت از ریشه های گیاه آلتئا لواترا فولیا[56] (از خانواده مالواسه) می باشد. علاوه بر اینکه این گیاه را به عنوان یک گیاه زینتی می کارند، گلهای آن نیز به نام گل ختمی معروف است. ریشه و گل ختمی را به خاطر دارا بودن موسیلاژ آن به عنوان نرم کننده به کار می برند.

گل ختمی را مخلوط با دانه گیاه جوشانیده و به عنوان مشمع به کار می برند و دمکرده دانه ختمی در سرفه و ناراحتی های ریوی مصرف میشود.

قدامه شهری:

عبارت از دانه های گیاه آلی سیوم کومپستر[57] (از خانواده خاجیان) این دانه ها دارای یک لایه موسیلاژی کدر می باشند. آن را معمولا با بهدانه، تخم بارهنگ و بالنگوی شیرازی به نام چهار تخمه به صورت دمکرده در ناراحتی های سینه به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1037

تاج خروس:

عبارت از گلهای تاج مانند برنگ قرمز گیاه آمارانتوس پانی کولا- توس 58] (از خانواده آمارانتاسه) می باشد. دانه های این گیاه ریز و سیاه و عدسی شکل بوده و دارای خاصیت درمانی است. برگ تاج خروس را ممکن است به عنوان سبز خوراکی و دمکرده آن را جهت رفع درد سینه به کار می برند.

هل قراب:

عبارت از میوه های کپسولی و بیضی شکل زاویه دار که حاوی تعداد زیادی دانه گرد یا زاویه دار به رنگ قهوه ای از گیاه آموموم سوبولا- نتوم 59] (از خانواده زنجیبراسه) می باشد. بوی دانه کافوری و مطبوع است. این نوع هل را به جای هل اصلی الاتریا کارداموم 60] به کار می برند. هردو نوع هل را به عنوان ادویه به کار برده و از نظر درمانی به عنوان بادشکن، محرک، مقوی عمومی مخلوط با داروهای دیگر به کار می برند.

عاقرقرها:

عبارت از ریشه های گیاه آناسیکلوس پیرتروم 61] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. این دارو دارای مزه نامطبوع بوده و باعث افزایش ترشح بزاق می گردد. در طب سنتی آن را برای درمان دندان درد به کار می برند.

مرگ ماهی:

عبارت از میوه های گیاه کوکولوس اندیکوس 62] (از خانواده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1038

منیس پرماسه) می باشد. این گیاه بومی هند و سیلان و مالزی است.

میوه ها برنگ سیاه قهوه ای گرد بوده و قسمت داخلی ان روغنی و تلخ مزه می باشد. ماده سمی این میوه ها پیکروتوکسین است که به عنوان مرگ ماهی مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین آن را به صورت پماد برای از بین بردن شپش به کار می برند.

تخم کرفس:

عبارت از میوه های گیاه آپیوم گراوئولنس 63] (از خانواده چتریان) که به عنوان سبزی خوراکی به فراوانی به کار می رود. تخم کرفس برنگ سبز مایل به زرد تا قهوه ای و دارای بوی معطر مشابه نعناع و طعم تلخ و زننده است. تخم کرفس در طب سنتی به عنوان باد شکن، معطر و مقوی به کار می رود. تنفس بخور حاصل از دمکرده تخم کرفس جهت رفع سردرد توصیه شده است.

زردآوند طویل:

عبارت از ریشه های گیاه آریستو لوشیا لونگا[64] (از خانواده (آریستولوشیاسه) می باشد. ریشه های زردآوند طویل دارای مزه تلخ و طعم نامطبوعی است. در طب سنتی آن را به عنوان محرک، خلطآور مقوی معده، در مارگزیدگی و برای کم کردن ترشحات زنانگی به کار می برند.

نخود الوند:

عبارت از ریشه های گیاه آریستولوشیا روتوندا[65] (از خانواده آریشولوشیاسه) می باشد. این ریشه ها سخت و دارای بوی و طعم زننده است. نخود الوند را به عنوان تونیک مدر، قاعده آور و ضد کرم به کار برده اند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1039

درمنه:

عبارت از سرشاخه های گلدار بازنشده آرتمیز یا ماری تی ما[66] (از خانواده کمپوزیته) می باشد که گیاهی است بومی ایران. ماده موثره درمنه، سنتونین که یک سزگوئی ترپن لاکتون بوده، به عنوان ضد کرم آسکاریس به کار می رود.

اسارون:

عبارت از ریزم های خشک شده گیاه اساروم اروپه اوم 67] (از خانواده آریستو لوشیاسه) می باشد. این ریزم ها برنگ زرد، طعم تلخ و نسبتا معطر است. اسارون را در طب سنتی به عنوان داروی قی آور، معرق، مدر و مسهل و همچنین در رماتیسم و سکته ناقص به کار می برند.

مارچوبه:

عبارت از ریشه های گیاه اسپاراگوس اسندانس (از خانواده لیلیاسه) می باشد. ریشه های این گیاه به صورت رشته های دراز نازک به قطر 2 تا 3 میلیمتر به رنگ سفید عاجی سخت و پیچ خورده می باشد. در آب متورم شده و موسیلاژ زیادی تولید می کند. ریشه مارچوبه را در طب سنتی به عنوان محرک و معرق آن را با دنبه مخلوط کرده و بر روی سینه می مالند.

هلیون و بیخ هلیمون:

هلیون و بیخ هلیمون عبارت از میوه و ریشه های گیاه آسپاراگوس افیسینالیس 68] (از خانواده لیلیاسه) می باشد. میوه هلیون قرمزرنگ به اندازه یک نخود که در هربخش دارای دو دانه است. میوه هلیون دارای قند، ساپوژنین، مواد رنگی، روغن و اولئورزین است.

بیخ هلیمون شامل ریشه های پیچ خورده که رنگ خارجی آن سیاه و رنگ قسمت داخلی آن سفید سخت است و ریشه های دارای

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1040

طعم موسیلاژی و شیرین مزه می باشد. دود حاصل از ریشه های بیخ هلیمون را برای تسکین درد دندان به کار می برند.

کنجده سرخ و سفید یا انزروت:

عبارت از ترشحات شیرین مزه حاصل از گیاه لونئا آکانتودس 69] (از خانواده کمپوزیته)، به صورت تکه های شکننده به رنگ زرد روشن تا قرمز، محلول در آب و الکل، بی بو و با طعم شیرین می باشد.

سابقا تصور می شد که ماده موثر آن مشابه گلیسیرین است، ولی بررسیهای مولف نشان داده است که ماده اصلی تشکیل دهنده انزروت ساپونین های تری ترپنی می باشند. انزروت به صورت مشمع در طب سنتی ایران در شکسته بندی و به صورت موضعی برای تسکین دردهای گوش و صورت به کار می رود. همچنین از این ماده جهت نرم و شفاف کردن پوست صورت به وسیله زنان مورد استفاده قرار می گیرد.

کتیرا:

عبارت از صمغ مترشحه از گیاه آستراگالوس گومی فرا[70] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. این صمغ یکی از هیدروکلوئیدهای طبیعی است و به فراوانی در طب و داروسازی به کار می رود.

اکلیل الملک:

میوه های این گیاه به نام ناخنک نیز معروف بوده و از گیاه آسترا- گالوس هموزوس 71] (از خانواده لگومینوزها) به دست می آید.

اکلیل الملک را در طب سنتی در موارد مختلف به کار می برند از جمله به عنوان قابض و برای رسیدن کورک و به صورت پماد برای کوچک کردن دملها و تومودهای دردناک به طور مخلوط با بنفشه و همچنین قبل از مصرف مسهل به کار می رود.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1041

تباشیر قلمی:

تباشیر عبارت از مواد سیلیسی یافت شده در داخل ساقه گیاه بامبوزا آروندی ناسه آ[72] (از خانواده گرامینه) و معمولا به صورت تکه های سخت معدنی به رنگ سفید در اندازه های مختلف موجود است.

اغلب به عنوان تقلب، خاکستر استخوان را به جای آن به کار می برند که ممکن است آن را تقلب محسوب ننمود. تباشیر را اغلب برای شستشوی دندان به کار می برند.

زرشک:

زرشک گیاهی است بومی ایران که در نواحی کوهستانی به فراوانی می روید. میوه های آبدار این گیاه را پس از جمع آوری به مصرف میرسانند.

میوه ترش مزه زرشک در طب سنتی ایران برای رفع خارش و سایر عوارض پوستی و همچنین به صورت دمکرده برای خوشبوکردن نفس و به عنوان تصفیه کننده خون مصرف می شود.

کندر:

کندر عبارت از اولئو گم زرینی است که از گیاه بوسولیا کارتر- ئی 73] (از خانواده بورسراسه) بدست می آید. کندر به صورت قطراتی به رنگ قرمز یا زرد تیره تا زرد مایل به سفید و شکننده در بازار موجود است. کندر به عنوان یک ماده معطر و در تهیه مشمع ها به کار می رود.

خردل:

عبارت از دانه های رسیده انواع براسیکانیگرا[74] یا خردل سیاه و خردل سفید می باشد. پودر دانه خردل جهت تهیه ادویه و در تهیه انواع مشمع ها به کار می رود. از نظر طبی، پودر دانه خردل را در موارد مسمومیت با مواد مخدر جهت ایجاد استفراغ به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1042

برگ هند ایران:

عبارت از دانه های پهن و قرمز گیاه بوتئافروندوزا[75] (از خانواده لگومینوزها) است. دانه های این گیاه را جهت درمان کرمهای نواری به کار می برند.

تخم ابلیس:

عبارت از میوه های گیاه کازل پینابوندوسلا[76] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. این دانه ها دارای روغنی هستند به وسیله فشار از آن جدا می شود. دانه ها را اغلب به عنوان گردنبند زینتی به کار می برند.

مغز دانه دارای طعم تلخ مقوی است به عنوان ضدکرم و محافظ بر علیه برگشت بیماری به کار می رود.

فرنجمشک:

فرنجمشک گیاهی است معطر کالامینتا گراوئولنس 77] (از خانواده لابیه). دانه های این گیاه به رنگ قهوه ای روشن، بیضی شکل به طول یک یا دو میلیمتر است. دانه فرنجمشک بوی ضعیف زننده ای داشته و دارای یک لایه شفافی از مواد موسیلاژی است. دانه های فرنجمشک را در طب سنتی به عنوان محرک و در ناتوانیهای جنسی به کار می برند.

ریشه کبار:

کبار عبارت از ریشه های گیاه کاپاریس اسپینوزا[78] (از خانواده کاپاریداسه) می باشد. این گیاه به فراوانی و بخصوص در قسمتهای مرکزی و جنوبی ایران می روید و به صورت چتری بر روی زمین گسترده می شود.

ریشه های کبار به رنگ روشن و پوست ریشه های ضخیم مصرف طبی دارد.

مزه پوست ریشه کبار تلخ و نامطبوع و آن را در تب راجعه و روماتیسم به کار می برند. بررسی های مولف بر روی ریشه های این گیاه نشان داده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1043

است که عصاره حاصل از ریشه کور خاصیت ضدمیکروبی قابل توجهی از خود نشان می دهد. میوه های این گیاه را همچنین در تهیه ترشیجات به کار می برند.

فلفل مویه:

عبارت از میوه های گیاه کاپسی کوم فروتی سنس 79] (از خانواده سولاناسه) می باشد. کشت این گیاه در اغلب نقاط دنیا جهت تهیه ادویه انجام می گیرد. فلفل مویه داروئی است بسیار محرک، آن را در سوءهاضمه جهت افزایش ترشحات غدد گوارشی برای افزودن اشتها و کمک به عمل هضم به کار می برند.

کافشه:

کافشه عبارت از گلبرگهای کارتاموس تنکتوریوس 80] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. گلبرگهای کافشه مورد استعمال زیادی در تهیه رنگ و مواد آرایشی دارد و ممکن است آن را به عنوان تقلب به زعفران بیفزایند.

دانه های کافشه را به نام دانه طوطی نیز می نامند و تولید روغنی می نماید که به عنوان مرهم در پیچ خوردگی و روماتیسم به کار می رود.

زیره سیاه کرمانی:

عبارت از میوه های گیاه کاروم بولو کاستانوم 81] (از خانواده چتریان) می باشد. این گیاه بومی ایران و در نواحی کرمان کشت می شود و از نظر کاربرد در طب سنتی به عنوان معطر و بادشکن مصرف دارد.

زنیان:

زنیان عبارت از میوه های گیاه کاروم کوپتیکوم 82] (از خانواده چتریان) است. میوه های معطر این گیاه از زمانهای بسیار قدیم شناخته

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1044

شده است. ماده موثره زنیان اسانس معطر آن است که به عنوان بادشکن در اطفال و در درمان وبا به کار می رود.

چشم:

عبارت از دانه های کوچک سیاهرنگ عدسی شکل گیاه کاسیا- آبسوس 83] (از خانواده لگومینوزها) است. دانه های چشم از زمانهای بسیار قدیم در شرق جهت درمان بیماریهای چشمی به کار می رفته است و در بعضی نواحی مشمع حاصل از دانه های چشم را بر روی زخم یا نقاط دردناک توصیه می نمایند و همچنین آن را به عنوان یک داروی ضدبارداری به کار می برند.

فلوس:

فلوس عبارت از میوه های رسیده استوانه ای شکل گیاه کاسیا- فیستولا[84] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. قسمت داخلی این میوه که دارای طعم کمی شیرین است به عنوان دارو مصرف می گردد.

فلوس را در طب سنتی به عنوان داروی ضدسوزش دستگاه گوارش به کار می برند. برای این منظور، مغز میوه را جوشانیده و همراه با قند و روغن بادام صبح ناشتا و به دفعات در روز به کار می برند. در طی دوره درمان بیمار باید از مصرف نان خودداری کند. فلوس داروئی است مسهل و بررسیهای جدید و جودانتر فرون را در این گیاه نشان داده است.

گل حلوا:

شامل سرشاخه های گلدار زرد و صورتی، دانه و ریشه های گیاه سلوسیا آرژانتا[85] (از خانواده آمارانتاسه) می باشد که مورد مصرف طبی دارند. برگ گل حلوا را به عنوان ضماد و سرشاخه های گلدار و دانه دار را به عنوان تونیک عصبی و برای بندآوردن اسهال به کار می برند. در کتاب «مفردات پزشکی نصیری» آمده است که مخلوط دانه ها و شکر همراه با شیر را به طور موثری در ناتوانی های جنسی به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1045

قردمانا:

عبارت از میوه های گیاه انواع کائروفیلوم 86] (از خانواده چتریان) می باشد. میوه قردمانا رنگ سبز تیره به طول 10 میلیمتر و قطر یک میلیمتر با بوی کم مشابه بوی زیره است. این گیاه را در طب سنتی به عنوان بادشکن به کار می برند.

چهارتخمه:

عبارت از مخلوطی از دانه های بارهنگ (پلانتاگوماجور)[87]، قدومه و سه پستان (کوردیا میکسا)[88] و به دانه (پیروس سیندو- نیا)[89] است. این چهار نوع دانه همگی دارای مقدار زیادی مواد موسیلاژی می باشند. چهارتخمه را در طب سنتی ایران به عنوان ضد اسهال و نرم کننده سینه در سرفه های خشن به صورت دمکرده به کار میبرند.

برگ قیطران:

عبارت از برگ و ساقه و میوه های خشک شده کروزوفوراورباسی- فولیا[90] (از خانواده افوربیاسه) می باشد. این دارو در طب سنتی در موارد سیاه سرفه و جذام به کار می رود. دانه های این گیاه حاوی 35 درصد روغنی است که ممکن است به جای روغن خوراکی به کار رود. رنگ حاصل از برگهای این گیاه مشابه ماده رنگی تورنسل است و به عنوان معرف مورد استعمال دارد.

دارچین:

عبارت از پوست ساقه های جوان گیاه سیناموموم کاسیا[91] (از خانواده لوراسه) می باشد. مصرف دارچین به عنوان ادویه و در فرآورده های داروئی است. دمکرده پوست دارچین را در موارد افزایش ترشح بزاق به کار می برند.

برگ ساذج:

عبارت از برگهای دارچین است که به عنوان ضدروماتیسم، بادشکن

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1046

و محرک به کار می رود.

حنظل:

عبارت از میوه های خشک شده گیاه سیترو لوس کولی- سنتیس 92] (از خانواده کوکوربیتاسه) می باشد. حنظل گیاهی است بومی ایران و در نواحی مرکزی و جنوبی ایران به فراوانی می روید.

میوه حنظل گرد و به اندازه یک نارنج بزرگ بوده و مزه آن شدیدا تلخ است. حنظل داروئی است مسهل شدید و ماده موثره آن شامل ترپن های استروئیدی به نام کوکوربیتاسین است که به صورت گلوکزید وجود دارند.

تخم گرمک:

عبارت از تخم گیاه سیترولوس ولگاریس 93] (از خانواده کوکوربیتاسه) است. گرمک از گیاهان بومی ایران بوده و به فراوانی به عنوان یک میوه تابستانی، بخصوص در نواحی گرم به جای آب مصرف می شود. تخم گرمک به عنوان خنکی و مدر و مقوی به کار می رود.

بهارنارنج:

عبارت از گلهای خشک شده انواع کشت شده درخت پرتقال و نارنج است که به عنوان محرک و جلوگیری کننده از بیماری اسهال خونی به کار می رود. بهار نارنج دارای مشتق استرمتیلیک اسید آنترانیلیک بوده که بوی مشخص دارو مربوط به آن است. بهار نارنج را جهت تهیه آب مقطر بهار نارنج به کار می برند.

برای برگ بهارنارنج نیز خاصیت از بین بردن ورم پا قائلند.

پوست نارنج را نیز به عنوان معطر و خوشبوکننده به کار می برند.

هسته نارنج که دارای مزه تلخ است، معمولا پس از بودادن و جداکردن پوست آن را به عنوان محرک به کار می برند.

سورنجان کرمانی:

عبارت از پیاز گیاه کلشیکوم لوتئوم 94] (از خانواده لیلیاسه)

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1047

و دیگر انواع پیاز کلشیک است. پیاز کلشیک بیضی شکل به طول 5 ر 3- تا 7 سانتیمتر به رنگ سفید و سخت شاخی است. علاوه بر نشاسته پیاز کلشیک حاوی آلکالوئید کلشی سین است. آن را در طب سنتی در بیماری نقرس و روماتیسم و دمکرده پودر آن را در بیماری سل به کار می برند.

خاک مقل:

عبارت از یک اولئوگم رزین معطری است که به نام میر معروف است.

این ماده از گیاه کومی فورا مول مول 95] (از خانواده بورسراسه) به دست می آید. این دارو را به عنوان مقوی معده به صورت حب و در درمان لمباگو به کار می برند.

مقل ازرق (گوگل):

عبارت از گم رزین مترشحه توسط گیاه کومی فورا موکول 96] (از خانواده بورسراسه) می باشد. این دارو را در طب سنتی در درمان روماتیسم عضلانی به کار و آن را به صورت مشمع بر روی قسمتهای دردناک بدن قرار می دهند. همچنین به طور خوراکی برای رفع بیخوابی نیز مصرف می شود.

حب بلسان:

عبارت از میوه های درخت کومی فورااوپو بالساموم 97] (از خانواده بورسراسه) می باشد. این میوه ها بیضی شکل نوک دار و پیچ خورده بوده و رنگ آن قرمز قهوه ای می باشد. مزه آن معطر و بوی آن مشابه تربانتین است. حب بلسان را به عنوان بادشکن، مقوی معده، خلطآور محرک و همچنین در لرز و سرماخوردگی به کار می برند.

عود بلسان:

عبارت از چوب درخت زایلوبالساموم 98] که به رنگ ارغوانی و بسیار سخت می باشد. خاصیت چوب این گیاه مشابه میوه های آن است.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1048

بیخ شوکران:

عبارت از برگ و میوه های گیاه کونیوم ماکولاتوم 99] (از خانواده چتریان) است. این گیاه حاوی آلکالوئید سمی کونی این بوده که قادر به فلج کردن سلسله اعصاب است. محلول حاصل از میوه های این گیاه را به صورت مالیدنی برای تسکین درد به کار می برند.

مامیران:

عبارت از ریشه های گیاه کاپتیس تتا[100] (از خانواده رنکو- لاسه) می باشد. ریشه ها معمولا نازک، نقطه دار و قسمت داخلی آن زرد رنگ است. ریشه مامیران حاوی آلکالوئید بربرین است و به عنوان کولیر چشمی و تونیک مصرف می شوند.

ملوغیه:

عبارت از گیاه کورکوروس اولی توروس 101] (از خانواده تیلاسه) می باشد. الیاف این گیاه را به عنوان جاذب در جراحی به کار می برند و دانه های آن تلخ مزه به رنگ آبی تیره و زاویه دار به طول 2 میلیمتر است.

دمکرده دانه های ملوغیه را در موارد تب و نارسائیهای کبدی به کار می برند.

سپستان:

عبارت از میوه های گیاه کوردیامیکسا (از خانواده بوراژیناسه) می باشد. میوه ها به اندازه گرد و حاوی مقدار زیادی موسیلاژ است.

سپستان را به عنوان نرم کننده در بیماریهای سینه به کار می برند.

تخم گشنیز:

عبارت از دانه های کوریاندروم ساتیوم 102] (از خانواده چتریان) است. برگهای این گیاه به عنوان سبزی مورد استفاده بوده و میوه ها را به عنوان ادویه و ماده معطر به کار می برند. دمکرده برگ گشنیز را جهت رفع سردرد و دود میوه گشنیز را جهت از بین بردن درد دندان به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1049

شیرخشت:

عبارت از ترشحات حاصل از گیاه کوتونوستر نومولاریا[103] (از خانواده روزاسه) است که در نواحی سیاه کوه در ارتفاع 1500 متر به بالا به فراوانی می روید. شاخه کوچک این گیاه قادر به ترشح مان شیرین مزه ای است که به عنوان ملین ملایم و مقوی معده به کار می رود.

محلول آبکی آن را در درمان حصبه به کار می برند. قندهای موجود در شیر خشت عبارت از: فروکتوز، گلوکز، ساکارز و پلی ساکارید می باشند.

کیک واش:

عبارت از میوه گیاه کراتاگوس اوریانتالیس 104] (از خانواده روزاسه) می باشد. میوه های این گیاه کوچک و سیب مانند و قسمت داخلی آن قرمز رنگ است. این میوه دارای قند است و به عنوان مخدر مصرف شده است و دانه ها را جهت درمان اسپرماتوری به کار می برند.

حب السلاطین:

عبارت از دانه های گیاه کروتون تی گلیوم 105] (از خانواده افوربیاسه) می باشد. درخت کوچکی است که در اغلب نقاط دنیا کشت می گردد. حب السلاطین یک مسهل بسیار قوی است و خاصیت سمی دارد.

زیره سبز:

زیره سبز عبارت از میوه های گیاه کومی نوم سی می نوم 106] (از خانواده چتریان) است. آن را اصطلاحا به نام زیره سبز یا سفید می نامند که با زیره سیاه اشتباه نشود. میوه زیره سبز را به عنوان بادشکن و تسکین درد پس از وضع حمل و به عنوان معطر به کار می برند.

گل سرو:

عبارت از میوه های گیاه کوپرسوس سمپرویرنس 107] (از خانواده کاج) می باشد. میوه های سرو به رنگ قرمز قهوه ای هستند، بوی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1050

معطر و طعم تلخ دارد و حاوی اسانس فرار بوده و آن را در سیاه سرفه و به عنوان ضدکرم به کار می برند.

قرنباد:

عبارت از ریشه های گیاه کورکوما آروماتیکا[108] (از خانواده زنجی براسه) می باشد. ریشه قرنباد به رنگ زرد آغشته به پودر زرد رنگ بسیار سخت و رنگ قسمت داخلی آن نارنجی قهوه ای می باشد. بوی آن کافوری معطر است. ریشه قرنباد را در نفخ به عنوان بادشکن به کار میبرند.

کرکم:

عبارت از ریشه های انواع کورکوما دمستیکا[109] و کورکوما لونگا[110] (از خانواده زنجی براسه) می باشد. پودر این ریشه ها را به نام زعفران هندی نیز می نامند و در ایران به نام زردچوبه معروف است.

زردچوبه داروئی است محرک، مقوی و معطر آن را به صورت دمکرده برای شستشوی چشم در ورم ملتحمه به کار می برند. زردچوبه خاصیت ضدمیکروبی و رنگ کنندگی زیادی دارد.

زرمباد:

عبارت از ریشه های گیاه کورکوما زدوریا[111] و کورکوما- زرومبت 112] (از خانواده زنجی براسه) می باشد. ریشه های زرمباد اغلب پیچ خورده نازک به طول 3 تا 5 سانتی متر به رنگ قهوه ای روشن با بوی کافوری، طعم زننده و مزه تلخ می باشد. زرمباد به عنوان ادویه، بادشکن، محرک و ضدنفخ به کار می رود.

تخم کشوت:

عبارت از تخم و گل گیاه کوسکوتا پلانی فولیا[113] (از خانواده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1051

کنولولاسه) می باشد. دانه ها به رنگ قهوه ای روشن و تلخ مزه می باشند.

گلهای این گیاه را در آسم به صورت دمکرده و در نزله و سرماخوردگی و همچنین چاقی به کار می برند. این دارو را به عنوان تصفیه کننده خون، کمک به عمل هضم، در نفخ و یبوست به کار می برند.

اصفر مکی:

عبارت از ریشه و ساقه گیاه معطر سیمبو پوگون شونانتوس 114] (از خانواده گرامینه) می باشد. دارای بوی شبیه لیمو می باشد که جهت تهیه اسانس فرار و در طب سنتی در درمان ضعف بدن به کار می رود.

کنگر دهری:

عبارت از میوه های گیاه سی نارا اسکولی موس 115] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. میوه کنگر دهری را به عنوان ضد سم تریاک به کار می برند.

تاپالق:

عبارت از غده های زیرزمینی گیاه سیپروس روتندا[116] (از خانواده سیپراسه) می باشد. این غده های زیرزمینی دارای بوی معطر مشابه لیمو و هل می باشد. آن را جهت تمیزکردن دندان و حفظ لباس و پارچه از اثر حشرات به کار می برند.

تخم تاتوره:

عبارت از دانه های گیاه داتورا استرامونیوم 117] (از خانواده سولاناسه) می باشد. این گیاه به عنوان یک گیاه سمی و علف هرزه در ایران به فراوانی می روید. برگ تاتوره را به صورت ضماد جهت کاستن درد اعضاء به کار می برند. تخم تاتوره همچنین به نام کچوله که به دانه نوامیک نیز گفته می شود، به کار می رود.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1052

تخم هویج:

عبارت از دانه های گیاه داکوس کاروتا[118] (از خانواده چتریان) است که به عنوان سبزی خوراکی به کار می رود. تخم هویج دارای طعم معطر تلخ و مزه روغنی است. در طب سنتی آن را به عنوان محرک، ملین، نرم کننده، مدر و قاعده آور به کار می برند.

اسپرک:[119]

کتب طبی انتزاعی (فارسی) ؛ ج 6 ؛ ص1052

ارت از گلهای گیاه دلفینیوم زالیل 120] (از خانواده رنو- نکولاسه) که گیاهی است دائمی بومی ایران. از گلبرگهای این گیاه رنگ زرد بسیار عالی به دست می آید که جهت رنگ آمیزی ابریشم و پشم به کار می رود.

وشا:

عبارت از ترشحات صمغی شکلی است که از گیاه دورما آمونیا- کوم 121] (از خانواده چتریان) به دست می آید. گم آمونیاک به رنگ روشن به صورت قطرات یا توده به هم چسبیده می باشد. با آب تولید محلول شیری رنگی می نماید. بوی آن کم و مخصوص و دارای طعم تلخ و مزه ای مهوع است. وشا را در طب سنتی به عنوان محرک، خلطآور و ملین به کار می برند. به صورت مشمع در موارد آسم، ورم غده ها و تومورهای بدون درد به کار می برند.

دورنج اقربی:

عبارت از ریشه های گیاه دورونیکوم پاردالیانچس 122] (از خانواده کمپوزیته) است. این ریشه ها را همچنین از گیاه دورنیکوم اسکوپیوئیدس 123] و دورنیکوم فالکونری 124] به دست می آورند.

ریشه ها معمولا نقطه دار و شبیه دم عقرب به رنگ سفید می باشند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1053

ریشه دورنج اقربی حاوی اینولین است، مزه آن تلخ زننده است و در طب سنتی به عنوان آرام بخش و به علت شباهت آن به عقرب آن را در گزیدگی به وسیله حشرات و عقرب به کار می برند.

خون سیاوش:

عبارت از رزینی است که از گیاه دراکارنا سناباری 125] (از خانواده لیلیاسه) به دست می آید. رزین به طور خود به خود از میوه های رسیده به صورت قطراتی خارج می شود و در صورت شکسته شدن دارای سطح شیشه ای شفاف و رنگ درخشانی است. رزین خون سیاوش در الکل محلول است و برای رنگ کردن وارنیش به کار می رود. از نظر طبی این دارو دارای خاصیت قابض بوده و برای بندآوردن خونریزیها و به صورت مشمع برای تسکین درد در قسمتهای ران و ساق پا به کار می رود.

شکر تیغال:

شکر تیغال ترشحات شیرین مزه ای است که در اثر عمل حشره لورینوس ماکولاتوس 126] بر روی برگ و سرشاخه های انواع گیاه شکر تیغال حاصل می شود. در اثر فعالیت حشره، یک پوشش سفید مایل به زرد به طول 18 تا 20 میلیمتر در اطراف آن ایجاد می شود که حاوی 15 تا 23 درصد قند می باشد. شکر تیغال از زمان ابن سینا شناخته شده و مورد استفاده بوده است. آن را در سرفه و ناراحتی های ریوی به کار می برند. شکر تیغال دارای قند ترهالوز، مواد سلولزی، موسیلاژ، نشاسته و مواد آلبومینوئیدی می باشد.

میوه شکر تیغال دارای آلکالوئید اکی نوپسین است که اثر مثبتی بر روی تقویت حافظه و قدرت یادگیری دارد.

گل گاوزبان:

عبارت از گلهای گیاه اکیوم آموئنوم 127] و دیگر گونه های

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1054

مشابه (از خانواده بوراژیناسه) می باشد. این گلها به طول 3 سانتیمتر و پهنای 12 میلیمتر و به صورت قیفی شکل می باشد. گل گاوزبان را در طب سنتی به عنوان مقوی قلب، تونیک و نرم کننده و مدر به کار می برند.

برگ گل گاوزبان:

عبارت از مخلوطی از برگ و ساقه و گل انواع بوراگوافیسینالیس-[128] (از خانواده بوراژیناسه) می باشد. آن را به صورت دمکرده به عنوان تونیک و در روماتیسم و به عنوان تقویت کننده، معرق، نرم کننده و مدر به کار می رود. خمیر تازه حاصل از برگهای تازه این گیاه را جهت درمان تورم اعضاء به کار می برند.

هل:

عبارت از میوه های گیاه الاتریا کارداموم 129] (از خانواده زنجی براسه) می باشد. هل را اغلب به عنوان معطرکننده در فراورده های غذائی و داروئی به کار می برند.

برنگ کابلی:

عبارت از میوه های گیاه امبلیاریبس 130] (از خانواده میرسیناسه) می باشد. برنگ کابلی را در طب سنتی به عنوان یک داروی ضد کرم برای دفع کرمهای پهن مانند تینا در اطفال و افراد بالغ به کار می برند. ماده موثره آن اسید امبلیک است که یک مشتق او کسی کینون می باشد.

قرص کمر:

عبارت از دانه های گیاه انتادا گی گاس 131] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. دانه ها کم وبیش مسطح به قطر 5 سانتیمتر و سطح قهوه ای شفاف می باشد. بعضی افراد از خرد شده این دانه ها برای شستن موی سر استفاده می کنند و علت آن به خاطر ساپونین موجود در دانه ها است. همچنین

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1055

مخلوط پودر دانه قرص کمر با زرده تخم مرغ را به صورت مشمع در تسکین درد به کار می برند.

سریش سفید:

عبارت از ریشه های گیاه اری مروس اوچریانوس 132] (از خانواده لیلیاسه) و گونه های دیگر می باشد. ریشه ها معمولا به رنگ سفید، پیچ خورده و سخت بوده، در آب متورم و نرم شده و قسمتی از آن حل و تولید یک موسیلاژ سفتی را می نماید. چسب حاصل از آن افزودن آب به پودر سریش را جهت چسبانیدن در موارد مختلف به کار می برند.

قسمت هوائی و سبز گیاه را به عنوان سبزی خوراکی می توان مصرف نمود.

خاکشیر:

عبارت از دانه های گیاه اری زی موم ارپاندوم 133] (از خانواده خاجیان) می باشد. خاکشیر گیاهی است یکساله، دارای دانه های ریز به رنگ قرمز یا زرد قهوه ای. این دانه ها معمولا همراه با دانه های سی- زنبریوم سوفیا[134] و ایریو[135] تواما جمع آوری و مصرف می شود.

دانه خاکشیر در آب تولید یک لایه موسیلاژ بسیار نرمی می نماید. مغز دانه ها به رنگ زرد و مزه روغنی و طعم آن مشابه دانه خردل است. خاکشیر را در موارد تب به کار می برند و به صورت ضماد برای تسکین درد معده و به صورت دود برای درمان بیماریهای چشمی به کار می رود.

قرنفل (میخک):

عبارت از گلهای گیاه اوژنی یا اروماتیکا[136] (از خانواده میریستاسه) می باشد. قرنفل یک ادویه بسیار معروفی است. آن را به عنوان بادشکن و محرک و برای دفع تحریکات ناحیه گلو و اسانس آن را برای کشتن عصب دندان به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1056

باریجه:

عبارت از ترشحات حاصل از گیاه فرولاگالبانی فلوآ[137] (از خانواده چتریان) می باشد. این گیاه بومی ایران است و در اثر ایجاد شکاف بر روی ساقه، مایع زرد نارنجی رنگی به خارج تراوش می کند که پس از مدتی به صورت قطراتی جامد در می آید و بوی آن بسیار قوی و شبیه بوی کرفس است. باریجه را به طور خوراکی به عنوان مقوی معده به کار می برند. در استعمال خارجی برای کوفتگی و زخمها مصرف می شود. باریجه حاوی 65 درصد رزین، 20 درصد صمغ و 10 تا 20 درصد اسانس فرار است.

سکبینج:

گم رزین معطری است که در نواحی لارستان و کرمان از گیاه- فرولاپرسیکا[138] (از خانواده چتریان) به دست می آید. سکبینج به صورت قطرات یا توده به هم چسبیده ای به رنگ قهوه ای مایل به زرد با بوی سیر و طعم نامطبوع می باشد. در اثر تقطیر با بخار آب تولید اسانسی که حاوی گوگرد است، می نماید. مشمع حاصل از این گم رزین را در معالجه روماتیسم و لمباگو به کار می برند و به صورت مخلوط با روغن کتان جهت تسکین درد ناحیه پشت مصرف می شود.

ریشه کفلس:

عبارت از ریشه های گیاه فرولا سمبل 139] (از خانواده چتریان) است. کفلس گیاهی است پایا، ریشه آن سبک و اسفنجی پیچ خورده است و در داخل سلولهای رزین دار ملاحظه می شود. بوی آن قوی و مشابه مشک است و طعم تلخ و معطر دارد. آن را به عنوان محرک، تقویت اعصاب ضد اسپاسم و بخصوص در هیستری و ناراحتی های عصبی به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1057

بادیان سبز:

عبارت از میوه های گیاه فونیکولوم ولگار[140] (از خانواده چتریان) است. دارای بوی معطر و طعم شیرینی، میوه ها دارای 3 تا 5 درصد اسانس می باشد که ماده اصلی آن آنتول است. رازیانه را به عنوان ادویه و در فراورده های داروئی جهت اسهال خونی و سرماخوردگی و به عنوان بادشکن به کار می برند.

ریشه رازیانه نیز یکی از داروهای طب سنتی ایران است و در حقیقت، یکی از پنج ریشه اصلی جعفری، کرفس، مارچوبه، کوله خاص و رازیانه می باشد. ریشه رازیانه را همراه با زنیان به عنوان بادشکن و دمکرده آن را به تنهائی برای درد دندان و تسکین دردهای بعد از زایمان به کار می برند.

گل سرنگون:

عبارت از پیازهای گیاه فری تی لاریا امپریالیس 141] (از خانواده لیلیاسه) می باشد. این گیاه بومی ایران است و به فراوانی در نواحی کوهستانی کردستان و فارس میروید. قسمت مورد استفاده آن عبارت از پیاز آن می باشد که فاقد بو و مزه است. پیاز گل سرنگون حاوی مقدار زیادی نشاسته است و بعلاوه دارای چندین آلکالوئید می باشد. پیاز گل- سرنگون را در طب سنتی در بیماریهای ریوی و درد دندان به کار می برند و همچنین برای تسکین درد زایمان خمیر آن را بر روی شکم قرار میدهند.

شاهتره:

شاهتره عبارت از گیاه فورماریا پاروی فلورا[142] (از خانواده فورماریاسه) می باشد. مخلوط برگ و ساقه و میوه های شاهتره مورد استعمال درمانی دارد. این مخلوط دارای طعم کمی اسیدی قابض است.

شاهتره علاوه بر اسید فورماریک دارای آلکالوئیدهای متعدد از جمله فومارین است. شاهتره در طب سنتی به عنوان تصفیه کننده خون، ملین و

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1058

مدر و به صورت دمکرده در زنان باردار جهت رفع کمردرد به کار می رود.

بوقناق:

عبارت از گیاه گلوسوستمون بروگوئی یری 143] (از خانواده استراکولیاسه) می باشد. بوقناق گیاهی بزرگ شبیه کلم، دارای برگهای پهن و کوچک و گلهای قرمز قهوه ای است. ریشه بوقناق را به عنوان افزایش دهنده قدرت بدن و در موارد ناتوانیهای جنسی و دمکرده آن را در رفع سرماخوردگی به کار می برند.

بهمن پیچ:

عبارت از میوه های پیچ خورده گیاه هلی کترس ایزورا[144] (از خانواده استراکولیاسه) به طول 5 ر 3 تا 5 سانتی متر می باشد. بهمن پیچ دارای خاصیت نرم کننده و کم قابض است که آن را در درمان اسهال خونی، نفخ اطفال و دل پیچه به کار می برند.

جل جل:

عبارت از میوه های گیاه هی بیسکوس کانابی نوس 145] (از خانواده مالواسه) می باشد. دانه ها به رنگ قهوه ای تیره و بیضی شکل به طول 3 تا 5 سانتیمتر می باشند. روغن حاصل از دانه های جل جل را به عنوان نرم کننده و خوراک دام به کار می برند.

میوه زبان گنجشک:

عبارت از دانه های گیاه هالارنیا آنتی دیسانتریکا[146] (از خانواده آپوسیناسه) می باشد. دانه های زبان گنجشک به رنگ قهوه ای و حاوی آلکالوئید کونسین است که مشابه امتین می باشد. این دارو در طب سنتی به عنوان تونیک و در ناتوانیهای جنسی به کار می رود.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1059

بذرالبنج:

عبارت از دانه های انواع هیوسیاموس موتیکوس 147] و هیو- سیاموس رتی کولاتوس 148] و غیره (از خانواده سولاناسه) می باشد.

دانه های این گیاه بسیار سمی و سمیت آنها مشابه تریاک است. بذرالبنج دارای مزه تلخ، طعم روغنی و زننده و حاوی آلکالوئید هیوسیامین می باشد. دود حاصل از سوزاندن دانه بذرالبنج را برای تسکین درد دندان به کار می برند.

بادیان خطائی:

بادیان خطائی عبارت از گیاه ایلی سیوم وروم 149] (از خانواده ماگنولیاسه) می باشد. قسمت مورد استفاده میوه های آن هستند که ستاره ای شکل می باشند. این میوه ها دارای اسانس فرار به مقدار 5 درصد بوده که ماده اصلی آن آنتول است. میوه و اسانس حاصل از بادیان خطائی را به عنوان بادشکن، مقوی معده و در ناراحتی های ریوی و فراورده های غذائی به کار می برند.

عدس تلخ:

عبارت از دانه های گیاه ایندیگوفرا روگسبرگی 150] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. این دانه ها به رنگ قرمز بوده، دارای سطح صاف و بیضی شکل به طول 2 تا 3 میلیمتر، خیلی سخت و طعم تلخ می باشند. کاربرد عدس تلخ در طب سنتی برای تسکین درد معده است.

رنگ کرمانی:

عبارت از برگ گیاه اندیگوفرا تنکتوریا[151] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. نام دیگری که برای آن وجود دارد، وسمه می باشد.

اسم وسمه را همچنین برای رنگ حاصل از گیاه ایزاتیس تنکتوریا به کار

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1060

می برند. رنگ کرمانی از زمان ابن سینا به کار می رفته است. برگهای رنگ کرمانی مشابه برگ حنا هستند و به صورت سالم یا پودرشده جهت رنگ کردن پوست به کار می روند.

راس هندسی:

عبارت از ریشه گیاه اینولا هلنیوم 152] (از خانواده کمپوزیته) است. ریشه های راس هندسی نسبتا سخت و شاخی هستند، و سطح آن به رنگ قهوه ای تیره و قسمت داخل بیرنگ است. در مقطع ریشه ها ذرات متبلوری ملاحظه می گردد. این ریشه ها دارای بوی معطر و طعم مطبوع گرم و مزه تلخ هستند و در طب سنتی در برونشیت، سل و به عنوان یک تونیک معطر و به صورت تکه های کوچک در موارد سردی به کار می روند.

تخم نیلوفر:

عبارت از دانه های گیاه ایپوما هدراسه آ[153] (از خانواده کنولولاسه) می باشد. گلهای این گیاه به رنگ آبی و دانه ها سیاه رنگ و چهارگوش به طول 5 میلیمتر می باشند. تخم نیلوفر را به عنوان ملین به خاطر رزین زننده موجود در آن به کار می برند.

تربد:

عبارت از ریشه های گیاه ایپوما تورپتوم 154] (از خانواده کنولولاسه) می باشد. ریشه های تربد به طول 10 تا 20 سانتیمتر و قطر یک تا 2 سانتیمتر به صورت پیچ خورده به رنگ قهوه ای تیره موجود می باشند. بوی آن کم، طعم آن به آهستگی ظاهر شده و مهوع است.

ریشه ها دارای 5 تا 10 درصد رزین محلول در اتر هستند و آن را به عنوان ملین و در لمباگو و ناراحتی های کلیوی به تنهائی یا همراه با دیگر داروهای مسهل به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1061

بیخ بنفشه:

عبارت از ریشه های گیاه ایریس اسپوریا[155] (از خانواده ایرایداسه) می باشد. این ریشه ها را به عنوان دارو در تهیه عطریات به کار می برند. دمکرده بیخ بنفشه را به عنوان رفع سردرد و برای کاستن درد در هنگام وضع حمل به کار می برند.

کالومبا:

عبارت از ریشه های گیاه جاتروریزا کولومبا[156] (از خانواده منیس پرماسه) می باشد. این ریشه ها دارای طعم بسیار تلخ، معطر و موسیلاژی می باشند. کالومبا را به عنوان مقوی معده و تونیک تلخ به کار می برند. چون این دارو فاقد تانن است، از این رو می توان آن را تواما با فراورده های آهن دار تجویز نمود.

ابهل:

عبارت از میوه های گیاه جونی پروس اکسلسا[157] (از خانواده کونیفرها) می باشد. میوه ابهل به رنگ قهوه ای تیره و به قطر 8 میلیمتر و دارای سه هسته مثلثی شکل و غدد اسانسی بزرگ و رزین زردرنگ است.

بوی آن مشابه بوی تربانتین و شیرین مزه است. این میوه ها و اسانس آن دارای خاصیت مدر هستند و در اختلالات ترشحات زنانگی و سوء- هاضمه به کار می روند.

تخم کاهو:

عبارت از دانه های گیاه لاکتی کاساتیوا[158] (از خانواده کمپوزیته) است. تخم کاهو به رنگ خاکستری به طول 4 و قطر یک میلیمتر دارای بوی کمی معطر و طعم تلخ است. دمکرده تخم کاهو را در تب حصبه به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1062

بالنگو شهری:

عبارت از دانه های گیاه لالمانتیا ایبریکا[159] (از خانواده لابیه) می باشد. این دانه ها به طول 5 و قطر 15 میلیمتر به رنگ قهوه ای هستند و در اثر مجاورت با آب از یک مایع موسیلاژی پوشیده می گردند.

این دانه ها به خاطر موسیلاژی که دارند به کار می روند و خود گیاه به عنوان سبزی خوراکی مصرف دارد.

بالنگو شیرازی:

عبارت از دانه های گیاه لالمانتیا روی لیانا[160] (از خانواده لابیه) می باشد. دانه ها به رنگ سیاه، به طول 3 و قطر یک میلیمتر، دارای سطح صاف و در انتها دارای یک نقطه سفید می باشند. این دانه ها در اثر مجاورت با آن سریعا تولید یک موسیلاژ کدر و بیمزه ای را می نمایند و اغلب آن را در درمان سرفه به کار می برند.

خولنجان:

عبارت از ریزوم و ریشه گیاه لانگوآس افیسیناروم 161] (از خانواده زنجی براسه) می باشد. ریشه ها به طول 5 سانتیمتر و قطر کمتر از 3 ر 0 سانتیمتر، اغلب شاخه دار، به رنگ قهوه ای می باشند. بوی آن معطر و طعم گرم و ادویه ای دارد. خولنجان را به عنوان ادویه و مقوی معده و در روماتیسم به کار می برند.

اسطوخودوس:

عبارت از سرشاخه های گلدار گیاه لاواندو لادنتاتا[162] (از خانواده لابیه) می باشد. سرشاخه های گلدار این گیاه دارای بوی معطر مشابه کامفر می باشند. دمکرده اسطوخودوس را در حالت نزله و مالاریا و جهت شستن زخم به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1063

برگ حنا:

عبارت از برگهای گیاه لاوسونیا آلبا[163] (از خانواده لیتراسه) می باشد. این گیاه به فراوانی در ایران کشت می گردد و جهت تهیه رنگ حنا به صورت برگ پودرشده به تنهائی یا همراه با مقدار کمی روغن کرچک (بیدانجیر) به کار می رود. مورد استعمال حنا بیشتر به عنوان رنگ از زمانهای قدیم معمول بوده و رنگ کردن ناخنها به وسیله حنا را اصطلاحا فندق بستن می نامند. در استعمال خارجی حنا را برای درمان بعضی از بیماریهای جلدی مانند جذام و کورک به کار می برند.

شیرزاد:

عبارت از مانی است که توسط گیاه لکانورا اسکولانتا[164] (از خانواده پارملیاسه) به دست می آید. اندازه آن به بزرگی یک نخود تا یک فندق می رسد. رنگ آن قهوه ای روشن تا سفید و داخل آن نرم و حاوی کریستالهای اگسالات کلسیم می باشد. ارزش غذائی این ماده بسیار کم است و آن را جهت افزایش ترشحات شیر در زنان به کار می برند.

مچه:

عبارت از گیاه لپیدیوم درابا[165] (از خانواده خاجیان) می باشد.

ساقه های جوان این گیاه را به عنوان سبزی خوراکی به کار می برند.

دانه های آن را به عنوان ضدنفخ به کار می برند.

تخم شاهی:

عبارت از گیاه لپیدیدم ساتیوم 166] (از خانواده خاجیان)- می باشد. این گیاه بومی ایران بوده و به فراوانی کشت می گردد. تخم شاهی به رنگ قهوه ای روشن تا قرمز قهوه ای، بیضی شکل به طول 3 و قطر 3 ر 0 میلیمتر است. دارای طعم مخصوص، در آب متورم شده و تولید

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1064

لایه موسیلاژی می نماید. آن را به عنوان تونیک، مقوی قوای جنسی و مدر به کار می برند.

کشمش کولی:

عبارت از میوه های گیاه ویسکوم آلبوم 167] (از خانواده لورانتاسه) می باشد. که اغلب به صورت انگلی بر روی گیاهان پهنبرگ رشد می نمایند. کشمش کولی به فراوانی در جنگلهای کوههای زاگرس بر روی درختان بلوط می روید. میوه های خشک شده گرد و به قطر 8 میلیمتر، نرم و به رنگ قهوه ای تیره، حاوی یک دانه و مزه مخصوص می باشند. کشمش کولی را در طب سنتی ایران به عنوان ملین و جهت زائل کردن موهای زائد بدن به کار می برند.

کشمش کولی در دیگر نقاط جهان به عنوان داروی پائین آورنده فشار خون، ضدتشنج و آرام بخش به کار رفته است. بررسیهای جدید که بر روی این گیاه انجام شده، وجود ترکیبات پروتئینی سمی به نام فورا- توکسین و ویسکوتوکسین است که هردو آنها از پروتئینهای بازیک و با وزن ملکولی مشابه (در حدود 5000) و تعداد مساوی اسید آمینه 46 می باشند. شش اسید امینه سیستئین محلهای مشابهی را در ملکول اشغال کرده و مهمترین اختلافی که بین ویسکو توکسین و فوراتوکسین وجود دارد، در زنجیر انتهائی است که در فوراتوکسین تریپتوفان و هیستیدین می باشد.

تزریق داخل وریدی فوراتوکسین و ویسکوتوکسین به حیوانات اثرات مشابهی مانند پائین اوردن فشار خون، برادی

کاردی، اثر اینو- تروپیک منفی بر روی عضله قلب و انقباض عروق پوستی و عضلات می باشد.

ال. د 50 فوراتوکسین در صورت تزریق داخل صفاقی در موش برابر 05 ر 0 57 ر 0 میلیگرم برای هرکیلو وزن حیوان است. این پیتیدها فاقد اثر آنتی بیوتیکی بر علیه میکروبها و باکتریها می باشند، و اثر آنها از راه خوراکی در انسان بررسی نشده است.

مصرف دمکرده برگ کشمش کولی را در بیماریهای متعددی از جمله حالات تشویش و نگرانی و سرطان به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1065

طوری (لیف):

عبارت از میوه و دانه های گیاه لوفاآکوتانگلولا[168] (از خانواده کوکوربیتاسه) می باشد. میوه طوری از الیاف نسبتا محکم و شبکه ای تشکیل شده و در داخل آن دانه های بیضی شکل به رنگ قهوه ای مایل به سیاه دارای سطح سخت قرار دارند.

مصرف دانه گیاه طوری در طب سنتی به عنوان ملین و قی آور می باشد و آن را جهت تهیه روغن به کار می برند.

گل پنیرک (خبازی):

عبارت از گل و دانه های گیاه مالوااسیلو ستریس 169] (از خانواده مالواسه) می باشد. گل و دانه پنیرک هردو دارای مقدار زیادی موسیلاژ می باشند و آنها را به عنوان نرم کننده سینه مخلوط با گل بنفشه، گل نیلوفر، عناب و ترنجبین به کار می برند. پنیرک را همچنین به عنوان ملین نیز به کار می برند.

پونه (فودنج):

عبارت از گیاه منتاسیلوستریس 170] (از خانواده لابیه) می باشد.

این گیاه بومی ایران بوده و در نواحی مرطوب به فراوانی می روید. این گیاه در طب سنتی ایران برای رفع حساسیتهای جلدی و به صورت دمکرده در روماتیسم، دیسانتری و به عنوان محرک و بادشکن نیز به کار می رود.

ریشه شاهتوت:

عبارت از ریشه های گیاه موروس نیگرا[171] (از خانواده موراسه) می باشد. این گیاه بومی ایران بوده و به فراوانی جهت استفاده از میوه های آن کشت می شود. ریشه شاهتوت به رنگ قرمز به صورت دمکرده در ناراحتی های زنانگی به کار می رود.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1066

تخم مورد:

عبارت از میوه های سیاهرنگ نخودی شکل و معطر گیاه میرتوس کومونیس 172] (از خانواده میرتاسه) می باشد. این میوه ها دارای طعم شیرین و تعدادی هسته های سفید و سخت می باشند. برگ مورد کوچک و بیضی شکل نوک تیز دارای بوی معطر می باشد. تمام قسمتهای گیاه مورد دارای اسانس فرار می باشند. مورد دارای خاصیت محرک و قابض و اسانس آن ضد میکرب، ضد انگل و گرم کننده است.

آن را به صورت پماد جهت گرم کردن موضع به کار می برند.

سیاه تخمه:

عبارت از دانه های سیاهرنگ گیاه نیژلاساتیوا[173] (از خانواده رنونکولاسه) می باشد. دانه های سیاه تخمه حاوی اسانس فرار معطر و روغن ثابت و ترکیبات ساپونین دار می باشند. این دانه ها را به صورت ادویه و در نانوائی به کار می برند.

گل نیلوفر:

عبارت از گل، برگ و ساقه های گیاه نمفاآلبا[174] (از خانواده نمفاسه) می باشد. این گیاه در برکه و استخر و در اغلب نقاط به فراوانی می روید. اسم گل نیلوفر نیز ممکن است به بعضی از انواع گیاهان اپیوما که دارای گلهای آبی رنگی هستند، اتلاق می گردد. گل نیلوفر دارای خاصیت خنک کننده و قابض است و بخصوص در حالت تب در اطفال و سل سینه آن را مخلوط با پرسیاوش، عناب، گل بنفشه، گل گاوزبان و شکر به کار می برند.

تخم ریحان:

عبارت از دانه های گیاه اوسی موم با سی لیکوم 175] (از خانواده لابیه) می باشد. ریحان را به عنوان سبزی خوراکی در ایران به کار

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1067

می برند و دانه های ریحان به نام بادرنج ابن سینا معروف است. تخم ریحان در آب تولید لایه موسیلاژی می نماید و آن را مخلوط با آب در درمان انفلوآنزا به کار می برند.

تخم شربتی:

عبارت از دانه های گیاه اوسی موم کانوم 176] (از خانواده لابیه) می باشد. تخم شربتی را اغلب در تابستان همراه با شربت به کار می برند.

این دانه ها در آب تولید یک لایه موسیلاژی می نمایند و در طب سنتی آن را در درمان بیماریهای سینه و ریه و به عنوان تونیک قلبی به کار می برند.

برگ زیتون:

عبارت از برگ گیاه اولئااروپه آ[177] (از خانواده اولئاسه) می باشد. میوه زیتون را جهت تهیه روغن زیتون به کار می برند و برگ آن را به صورت دمکرده برای رفع سرفه و به عنوان پائین آورنده فشار و قند خون به کار می برند.

ثعلب:

عبارت از ریشه های غده ای گیاه اورکیس لاتی فولیا[178] (از خانواده اورکیداسه) می باشد. پوست ریشه ها را معمولا جدا و سپس خشک می نمایند. ریشه ها به رنگ سفید، سخت و شاخی با طعم موسیلاژی هستند و در اثر مجاورت با آب تولید موسیلاژ فراوانی می نمایند.

محلولهای تهیه شده از ریشه ثعلب را به عنوان تقویت کننده اعصاب، نرم کننده و مقوی و دمکرده آن را برای رفع گرفتگی صدا و نرم کننده سینه مصرف می کنند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1068

تخم اسفند:

عبارت از دانه های گیاه پگانوم هارمالا[179] (از خانواده زیگو فیلاسه) می باشد. دانه های اسفند به رنگ خاکستری به طول 2- میلیمتر زاویه دار و دارای مزه تلخ و بوی مخدر می باشد. ماده موثره آن الکالوئیدهای هارمالین و هارمین است. دانه اسفند را در ایران برای دورکردن چشم شیطان در اتش می ریزند و همچنین به عنوان نولید رنگ، ضدکرم و در ناتوانیهای جنسی نیز به کار می رود.

تخم شوید:

عبارت از دانه های گیاه آنتوم گراوئولنس 180] (از خانواده چتریان) می باشد. شوید گیاهی است معطر آن را به عنوان سبزی خوراکی به کار می برند. تخم شوید را جهت تهیه ادویه و به عنوان بادشکن مصرف و جهت تهیه آب مقطر مصرف می کنند. شوید را جهت افزایش ترشحات غدد، بخصوص غده شیری در طی دوره شیر دادن به کار می برند. استفاده از این گیاه اثر بسیار مطلوبی در کم کردن چربی ها و کلسترول خون دارد.

آمله سفته:

عبارت از میوه های گیاه فیلانتوم امبلاتوم 181] (از خانواده افوربیاسه) می باشد. این میوه ها اغلب به صورت خرد شده موجود و طعم آنها به شدت اسیدی و حاوی تانن می باشند. آمله سفته قابض بوده و به عنوان مقوی معده خنک کننده و به صورت مخلوط با آب انگور در تب و اسهال به کار می رود.

کاکنج:

عبارت از میوه های گیاه فیزالیس آلکا کنجی 182] (از خانواده سولاناسه) می باشد. میوه های خشک شده این گیاه شبیه گیلاس هستند

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1069

و در قسمت داخل آنها تعداد زیادی دانه زردرنگ وجود دارند. کاکنج در طب سنتی به عنوان ضدکرم در سفلیس و سقط جنین به کار می رود.

باید توجه داشت که کاکنج گیاهی است سمی و مصرف زیاد آن کشنده است.

انیسون:

عبارت از میوه های گیاه پی مپی نلاانیسوم 183] (از خانواده چتریان) است. میوه انیس را به عنوان ادویه و در مصرف داروئی در تهیه شربتهای ضدسرفه و به عنوان معطر و بادشکن به کار می برند. ماده موثره آن آنتول و کاویکول می باشد.

کبابه چینی:

عبارت از میوه های گیاه پی پر کوببا[184] (از خانواده پی پراسه) می باشد. این میوه ها دارای بوی مشخص ادویه ای بوده و طعم تلخی دارند. میوه کوبب را به عنوان محرک، ضدعفونی کننده مخاطها، دستگاه ادراری و مدر به کار می برند.

سقز سفید:

اولئورزینی است که در اثر شکاف حاصل بر روی درخت پیستا- شیاتر بانتوس 185] (از خانواده آناکاردیاسه) حاصل می شود. این اولئورزین به صورت توده سفید، بیشکل و چسبنده ای است که پس از مدتی شکل ظرفی که در آن قرار دارد، به خود می گیرد. در اثر گرم شدن، نرم شده و بوی مشخص و مطبوع تربانتین را دارد. سقز سفید را برای جویدن به کار می برند و برگ های آن به علت دارا بودن مواد تاننی در رنگرزی به کار می روند.

بارهنگ:

عبارت از دانه های گیاه پلانتا گوماجور[186] (از خانواده پلانتا-

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1070

ژیناسه) می باشد. دانه های بارهنگ کوچک بیضوی به طول یک میلیمتر و هنگامیکه در آب قرار می گیرند تولید یک لایه موسیلاژی می نمایند، از این رو در ناراحتی های گوارشی و اسهال خونی به کار می رود.

اسفرزه:

عبارت از دانه های گیاه پلانتاگواوواتا[187] (از خانواده پلانتا ژیناسه) است که گیاهی است بومی ایران. اسفرزه از دوران دیوسکورید یک داروی شناخته شده در طب شرق بوده است. دانه ها به رنگ روشن بیضی شکل به طول 2 میلیمترند. پوسته خارجی دانه ها از مواد موسیلاژی تشکیل یافته و در صورت قرار گرفتن در آب تولید یک لایه موسیلاژی می نمایند و از این رو آن را در درمان اسهال خونی به کار می برند. اسفرزه را همچنین به عنوان داروی مدر مصرف می نمایند.

بسفایج:

عبارت از ریشه های گیاه پولی پودیوم ولگار[188] (از خانواده پودیاسه) می باشد. ریشه ها به رنگ سیاه در خارج و در قسمت داخلی قهوه ای تیره تا قرمز و رزینی می باشند. دارای بوی نامطبوع و طعم زننده است. در طب سنتی ریشه بسفایج را در سوءهاضمه، دردهای روماتیسمی به کار می برند.

غاریقون:

قارچی است به نام پولی پوروس افیسینالیس 189] که بر روی درختان بلوط به بزرگی مشت بسته و حتی درشتتر می روید. وزن آن سبک، اسفنجی است و به سهولت پودر نمی شود. این قارچ از زمانهای بسیار قدیم در طب سنتی به کار می رفته است. ابن سینا از آن به عنوان تریاق نام برده و اطباء قدیم اعتقاد داشتند که این قارچ قادر به بازکردن مجاری مسدود شده در امعاء و دافع بیماریها می باشد. قسمت مرکزی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1071

این قارچ که سبک وزن و اسفنجی است، معمولا جهت جذب خون و ترشحات زخمها به کار می رود.

خرنوبان:

عبارت از میوه های گیاه پروزوپیس استفانیانا[190] (از خانواده لگومینوزها) می باشد. این میوه ها به رنگ قهوه ای به طول 4 و عرض 15 سانتیمتر، به صورت گال متورم شده که در داخل آن تعداد زیادی دانه بیضی شکل وجود دارد، می باشند. میوه و ریشه خرنوبان دارای مقدار زیادی تانن است، از این رو به عنوان قابض در اسهال خونی به کار میبرند.

گلنار فارسی:

عبارت از درخت زیبای انار پونیکا گراناتوم 191] (از خانواده لیتراسه) می باشد. گل، پوست میوه و پوست ساقه و ریشه این گیاه دارای خاصیت درمانی است. گل انار قابض و مقوی معده، پوست میوه ها نیز قابض است و در رنگرزی و درمان دیسانتری به کار می رود و پوست ریشه ها ضدکرم بوده، و برای دفع کرمهای پهن مصرف می شود و ماده موثره آن آلکالوئید پلتیرین است.

بهدانه:

عبارت از دانه های گیاه پیروس سیدونیا[192] (از خانواده روزاسه) می باشد. این گیاه بومی ایران است و جهت استفاده از میوه و دانه آن کشت می گردد. دانه به دارای یک لایه موسیلاژ است که به عنوان نرم کننده در سرفه و دیسانتری به صورت دمکرده به کار می رود.

مازو:

عبارت از برگهای تغییرشکل یافته گیاه کورکوس انفکتوریا[193] (از خانواده فاگاسه) که در اثر فعالیت تخم حشره سی نیپس گالا-

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1072

تنکتوریا[194] بر روی درخت بلوط حاصل می شود. مازو معمولا کروی شکل به قطر 12 تا 20 میلیمتر به رنگ آبی مایل به سبز و در قسمت داخل سفید مایل به زرد است. مازو دارای 50 تا 70 درصد اسید گالوتانیک است و از نظر طبی به عنوان قابض موضعی به صورت پودر روی زخمها پاشیده می شود. بعلاوه، مازو را به فراوانی در صنعت چرمسازی و رنگسازی به کار می برند. در کردستان دانه های مازو را پس از سوراخ کردن به عنوان گردنبند جهت دفع چشم شیطان به گردن می آویزند.

بلوط:

عبارت از میوه های گیاه کورکوس پرسیکا[195] (از فامیل فاگاسه) می باشد. جنگلهای بلوط به فراوانی در قسمت غرب ایران در ناحیه کردستان وجود دارد. بلوط حاوی تاتن بوده و از این رو، در دل پیچه های دردناک در کودکان و به عنوان غرغره برای ضدعفونی کردن دهان و گلو به کار می رود. ممکن است بلوط را به طور خام مورد استفاده غذائی قرار داد، ولی معمولا پس از بودادن و تهیه خمیر آن را پخته و مصرف می کنند.

تخم تربچه:

عبارت از دانه های گیاه رافنوس ساتیوا[196] (از خانواده خاجیان) می باشد. تربچه به عنوان یک سبزی خوراکی مورد استفاده است و دانه های آن به رنگ قرمز قهوه ای دارای طعم و بوی خردل را به عنوان مدر، ملین و حل کننده سنگهای صفراوی به کار می برند.

ریوند چینی:

عبارت از ریشه و ریزوم گیاه رئوم پالماتوم 197] (از خانواده پولی گوناسه) می باشد. ریوند چینی را به عنوان مقوی معده، تونیک و قابض ضعیف به کار می برند. این دارو را جهت افزایش فعالیت سلولهای

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1073

کبدی بدون ایجاد حالت ملین و همچنین به صورت خمیر برای درمان زخمهای سیفلیس به کار می برند.

گل ریواس:

عبارت از گلهای گیاه رئوم ری بس 198] (از خانواده پولی- گوناسه) می باشد. این گیاه به فراوانی در قسمتهای مرتفع و کوهستانی ایران، بخصوص در خراسان می روید. میوه های ریواس را به صورت دمکرده در طب سنتی به عنوان ملین قوی، ضد کرم برای اسب در دامپزشکی و خمیر آن را برای درمان سردرد به کار می برند. از دمکرده برگ روبارب جهت درمان سوزاک استفاده می شده است. گل ریواس را جهت رنگ کردن مو به کار می برند.

سماق:

سماق عبارت از میوه های گیاه روس کوریاریا[199] (از خانواده آناکاردیاسه) می باشد. برگهای این گیاه را جهت رنگ آمیزی ابریشم و در چرمسازی به کار می برند، چون دارای 25 تا 40 درصد تانن می باشند.

میوه های سماق به اندازه عدس به رنگ قرمز یا سبز با طعم ترش و قابض می باشد. دمکرده میوه سماق را برای ترش کردن غذا و مخلوط سماق و انار را جهت تسکین درد دملهای دردناک به کار می برند.

کرچک فرنگی:

عبارت از گیاه ریسینوس کومونیس 200] (از خانواده افوربیاسه) می باشد. کرچک در نواحی گرمسیری به صورت درختان بلند و دائمی و در نواحی سرد به صورت گیاه یک ساله و کوچک دیده می شود. دانه های کرچک حاوی در حدود 50 درصد روغن ثابت می باشند که آن را به عنوان نرم کننده و ملین به کار می برند. تفاله های حاصل از استخراج روغن حاوی مواد سمی بوده و از این رو قابل استفاده برای غذای حیوانات نیست

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1074

ولی می توان از آن به عنوان سوخت و کود استفاده نمود.

گل زرد:

گل زرد ایرانی را به عنوان گیاه زینتی روزافئوتیدا[201] (از خانواده روزاسه) در باغچه کشت می شود. گلبرگهای این گیاه را پس از جمع آوری و خشک کردن در درمان دل پیچه و اسهال به کار می برند.

روناس:

عبارت از ریشه های گیاه روبیاتنکتوریا[202] و روبیا کوردی- فولیا[203] (از خانواده روبیاسه) می باشد. این گیاه در قسمتهای تپه های ایران به فراوانی می روید و پس از سه سال ریشه های آن قابل استفاده می گردد. ریشه روناس را به عنوان رنگ و دارو به کار می برند.

سداب:

عبارت از گیاه روتاگراوئولنس 204] (از خانواده روتاسه) می باشد. این گیاه دارای بوی مخصوص شبیه نعناع، مزه زننده و تلخ است. سداب به مقدار کم دارای خاصیت تونیک، محرک عمل هضم و تقویت کننده قوای جنسی است. گیاه تازه اثر تحریکی شدیدی دارد.

سداب دارای اسانس فرار و گلوکزید زرد تلخ مزه ای به نام روتین است.

مخلوط این گیاه را با ماست جهت رفع خارش به کار می برند.

شکر سرخ

(به مانها مرجعه شود):

بید خشت:

عبارت از مان مترشحه از گیاه سالیکس فراژی لیس 205] (از

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1075

خانواده سالیکاسه) می باشد. مان مترشحه دارای مزه شیرین و به صورت تکه های کوچک و سفیدرنگی است که اغلب با مواد خارجی آلوده است.

بیدخشت را برای درمان تبخال و برفک به کار می برند.

قندهای تشکیل دهنده بیدخشت شامل ملزیتوز، ساکارز، گلوکز و فروکتوز می باشد.

تخم مرو:

عبارت از دانه های گیاه سالویا ماکروسیفون 206] (از خانواده لابیه) می باشد. تخم مرو به رنگ قهوه ای روشن یا سبز، بیضی شکل به طول 3 میلیمتر دارای سطح صاف است. هنگامیکه آن را در آب قرار دهند، یک لایه موسیلاژی در اطراف آن تشکیل می گردد. تخم مرو را در طب سنتی در ضعف عمومی، تنظیم حرکات قلب در حاملگی و حالت بیحالی و سردی پس از وضع حمل به کار می برند.

سندل سفید:

عبارت از چوب گیاه سانتالوم آلبوم 207] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. اغلب به صورت خرده های چوب معطر در دسترس است و ماده موثره آن اسانس فرار به مقدار 2 تا 5 درصد است که 95 درصد آن را الکل سانتالول تشکیل می دهد. اسانس صندل را در عطرسازی و از نظر درمانی به عنوان محرک، ضدعفونی کننده دستگاه ادراری به کار می برند.

قستلخ:

عبارت از ریشه های گیاه سوسوریا لاپا[208] (از خانواده کمپوزیته) می باشد. ریشه ها معمولا نرم و معطر به رنگ سفید می باشند.

قستلخ را جهت درمان مارگزیدگی و نیش دیگر حشرات به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1076

بلادر:

عبارت از میوه های گیاه سمکارپوس آناکاردیوم 209] (از خانواده آناکاردیاسه) می باشد. در داخل میوه های این گیاه یک رزین چسبنده و محرکی وجود دارد که به عنوان رنگ از آن استفاده می شود. قرار گرفتن این رزین بر روی پوست سبب تحریک و طاول می گردد. به مقدار کم رزین بلادر را جهت تسکین درد روماتیسم و در عفونتهای جذامی به کار می برند. دمکرده بلادر را جهت رفع نفخ شکم مصرف می نمایند.

خاکشیربن:

عبارت از دانه های گیاه سی زمبریوم سوفیا[210] (از خانواده خاجیان) می باشد. دانه ها به رنگ قرمز قهوه ای کوچک به طول یک میلیمتر و هنگامیکه در آب قرار می گیرند لایه موسیلاژی اطراف آنها تشکیل می گردد. این دارو را در طب سنتی به عنوان تقویت کننده قوای جنسی تصفیه کننده خون و برای چاق شدن به کار می برند. مخلوط خاکشیربن با شکر و آب سرد را برای برطرف کردن حالت تهوع و مخلوط خاکشیرین را با آب داغ در رفع درد معده به کار می برند. معتقدند که این دارو بی ضرر بوده و حتی برای اطفال نیز قابل استفاده است.

چوب چین:

عبارت از ریشه های گیاه اسمیلاکس چینا[211] و اسمیلاکس- گلابرا[212] (از خانواده لیلیاسه) می باشد. زمانی ریشه این گیاه را به فراوانی در معالجه بیماری سیفلیس به کار می بردند. ماده اصلی آن ساپونین است و امروزه این گیاهان مورد استعمال درمانی ندارد.

تاجریزی:

عبارت از گیاه سولانوم نیگرا[213] (از خانواده سولاناسه)

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1077

می باشد. این گیاه در ایران به صورت علف هرز به فراوانی می روید و برگهای آن را گاهگاهی به جای برگ اسفناج به کار می برند و میوه های کوچک سیاه رنگ آن مصرف طبی دارد. دانه های تازه گیاه را جهت رفع لک صورت و یکنواخت کردن پوست به کار می برند.

دمکرده مخلوط میوه تاجریزی، گل بنفشه، نیلوفر، عناب، سه پستان و قند را برای نرم کردن مدفوع قبل از تجویز مواد ملین در حصبه به کار می رود.

میوه گیاه سولانوم دولکامارا را تحت نام سگ انجیر، به عنوان ملین و در موارد بزرگ شدن مزمن کبد به کار می برند.

تخم بادمجان:

عبارت از دانه های گیاه سولانوم ملونگانا[214] (از خانواده سولاناسه) می باشد. تخم ها به رنگ قهوه ای روشن به قطر 2 میلیمتر.

تخم بادمجان را به عنوان خلطآور در آسم و در حالت نزله به کار می برند.

تخم اسفناج

عبارت از دانه های گیاه اسپیناسیا اولراسه آ[215] (از خانواده کنوپودیاسه) می باشد. برگهای این گیاه را به عنوان سبزی خوراکی مورد استفاده بوده و میوه ها به صورت خوشه می باشد. دانه های اسفناج دارای موسیلاژ و نیترات بوده و آن را به عنوان نرم کننده، مدر و در حالت تب و تورم شکم به کار می برند.

توکلیجه:

عبارت از گیاه استاکیس ژرمانیکا[216] (از خانواده لابیه) می باشد. گیاهی است کرکدار و معمولا قسمت های سرشاخه گلدار آن مصرف داروئی دارد. توکلیجه را برای رفع درد معده و عادت ماهانه های دردناک به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1078

مرزنجوش:

عبارت از گیاه استاکیس لاواندولافولیا[217] (از خانواده لابیه) می باشد. این گیاه دارای گلهای قرمزرنگ بوده و در طب سنتی به صورت دمکرده جهت رفع درد معده به کار می رود.

پاپیتال:

عبارت از دانه های گیاه استریکنوس اینیاسی 218] (از خانواده لوگا نیاسه) می باشد. این دانه ها دارای طعم بسیار تلخ و حاوی آلکالوئیدهای استریکنین و بروسین می باشند. در طب سنتی آن را جهت درمان ناراحتی های عصبی و بیماریهای عفونی به کار می برند.

کچوله:

عبارت از دانه های گیاه استریکنوس نواومیکا[219] (از خانواده لوگانیاسه) می باشد. کچوله را در طب سنتی در ضعف عمومی بدن به عنوان تونیک و برای کشتن حیوانات موذی به کار می برند.

زرنب:

عبارت از برگ و سرشاخه های گیاه تاکسوس باکاتا[220] (از خانواده تاکساسه) می باشد. گاهگاهی گیاه آبیس و بیانا[221] (از خانواده چتریان) را به کار می برند. این گیاه در طب سنتی به عنوان ضد- اسپاسم و در حملات آسمی به کار می برند.

بلیله:

عبارت از میوه های گیاه ترمینالیا بلریکا[222] (از خانواده کومبرتاسه) می باشد. در طب سنتی بلیله را به عنوان قابض و کمک کننده در عمل هضم و همچنین به صورت محلول در بیماریهای چشمی و به صورت

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1079

مخلوط با هل برای تقویت عمومی بدن به کار می برند.

هلیله سیاه:

عبارت از میوه های گیاه ترمینالیاشی بولا[223] (از خانواده کومبرتاسه) می باشد. این میوه ها در بازار داروئی به دو صورت نارس در موقع خشک شدن سیاه رنگ می گردند و به نام هلیله سیاه موسومند و نوع دیگر عبارت از میوه های رسیده که بزرگتر بوده و به رنگ زرد می باشند و به نام هلیله زرد یا هلیله کابلی معروف اند. نوع اول را اغلب در طب به کار می برند. پودر هلیله سیاه را به عنوان ملین بسیار قوی و جهت رفع دل درد به کار می برند.

مریم نخودی:

عبارت از سرشاخه ها و برگهای گیاه توکریوم پولیوم 224] (از خانواده لابیه) می باشد. این گیاه دارای بوی معطر شبیه نعناء بوده و به صورت دمکرده برای رفع دردهای دوره آبستنی به کار می رود.

کوشان شیرازی:

عبارت از برگ و سرشاخه های گیاه تیموس سرپی لوم 225] (از خانواده لابیه) می باشد. برگهای این گیاه معطر بوده، آن را به صورت ادویه و به عنوان بادشکن به کار می برند.

برگ تیول:

عبارت از گیاه تیلاروبرا[226] (از خانواده تی لیاسه) می باشد.

گلهای این گیاه دارای موسیلاژ خاصیت نرم کننده گی است، همچنین آن را در حالت نزله و اختلالات عصبی به صورت دمکرده به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1080

شقاقی:

عبارت از ریشه های گیاه تراکی دیوم لحمانی 227] (از خانواده چتریان) می باشد. ریشه های شقاقی مشابه ریشه هویج است. قسمت داخلی آن سفیدرنگ، نشاسته ای و دارای طعم شیرین است.

شقاقی را در طب سنتی به عنوان داروی بسیار باارزشی برای افزایش قدرت حافظه و تقویت مغز به کار می برند. همچنین مصرف ریشه شقاقی در زنان سبب فربهی آنان می گردد.

سندلوس (صمغ کوپال):

عبارت از رزینی است که از گیاه تراکی لوبیوم هارنمانیانوم 228] (از خانواده لگومینوزها) به دست می آید. آن را به عنوان یک داروی قابض، ضدکرم، مدر و قاعده آور به کار می برند. پماد تهیه شده از آن نیز برای معالجه زخم به کار می برند.

خارخاسک:

عبارت از میوه های گیاه تری بولوس ترس تریس 229] (از خانواده زیگوفیلاسه) می باشد. این گیاه به فراوانی در نواحی شنی به صورت علف هرز می روید. خارخاسک از زمان پلینی و دیوسکورید شناخته شده و مورد استفاده بوده است. میوه های خارخاسک دارای 5 قسمت و هر قسمت دارای چهار تیغ نیز می باشند. خارخاسک داروی مدر بسیار خوبی در ناراحتی های مثانه مصرف آن اثر نیکوئی داشته است. از مغز میوه خارخاسک روغنی حاصل می شود که معتقدند در تسکین دردهای روماتیسمی اثر دارد و همچنین دمکرده این گیاه را برای درمان سوزاک نیز به کار می برند.

کندش:

عبارت از ریشه های گیاه وراترم آلبوم 230] (از خانواده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1081

لیلیاسه) می باشد. ریشه های این گیاه از زمانهای بسیار قدیم در طب سنتی مورد استفاده بوده است. ریزومها معمولا به رنگ قهوه ای تیره، استوانه ای به طول 5 ر 2 سانتیمتر است. کندش حاوی تعداد زیادی استروئید آلکالوئید مانند جروین می باشد. ریشه های این گیاه بسیار سمی بوده و آن را به صورت خمیر برای تسکین درد اعصاب سروصورت و کاهش نزله به کار میبرند.

مازریون:

عبارت از گیاه ورباسکوم تاپسیس 231] (از خانواده اسکورو- فولاریاسه) می باشد. دارو شامل برگهای کرکدار و ساقه می باشد و از زمانهای بسیار قدیم به عنوان مرگ ماهی از آن استفاده می شده است. در طب سنتی مازریون را در نقرس و روماتیسم مصرف می نمودند. همچنین این گیاه را برای درمان ناراحتی های تنفسی در حیوانات نیز به کار میبرند.

برمکیا:

عبارت از ریشه های گیاه وتیورا زیزانیوئیدس 232] (از خانواده گرامینه) می باشد. ریشه های معطر این گیاه از زمانهای قدیم در تهیه مواد معطر و عطریات به کار برده شده اند. خمیر حاصل از ریشه برمکیا را بر روی پوست برای ایجاد خنکی و کم کردن حرارت بدن به کار میبرند.

گل بنفشه:

عبارت از گلهای گونه بنفشه (از خانواده ویولاسه) مانند ویولا- اودوراتا[233] یا بنفشه شیرین اغلب گل بنفشه همراه با ساقه و برگ به طور مخلوط موجود می باشد. گل بنفشه داروئی است قابض، نرم کننده و معرق، آنرا همراه با شکر و آب به صورت دمکرده برای رفع سردرد توصیه می کنند.

مخلوط گل بنفشه با گل گاوزبان، گل نیلوفر، سه پستان و عناب

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1082

به صورت دمکرده با شکر و آب لیمو برای رفع سردرد، تب و جهت نرم کردن مدفوع قبل از دادن مسهل به کار می رود.

بوزیدان:

عبارت از میوه های گیاه زانتوگزیلوم رتسا[234] (از خانواده سولاناسه) می باشد. ریشه های این گیاه طویل پیچ خورده به رنگ قهوه ای در قسمت داخل سفیدرنگ، مزه ان موسیلاژی و کمی تلخ می باشد. گرچه نام داده شده به این گیاه به معنای خواب اور می باشد، ولی هیچ گونه دلیلی که موید این خاصیت باشد، در دسترس نیست.

دهن باز دهن بسته:

عبارت از میوه های گیاه زانتو گزیلوم رتسا[235] (از خانواده روتاسه) می باشد. میوه ها بیضوی یا کره ای بوده و رنگ آنها قرمز روشن تا قهوه ای است و در صورت رسیدن باز می شوند و در داخل آن یک هسته سیاه رنگ قرار دارد. در بازار داروئی ایران به نام کبابه دهن گشاده معروف است. ابتدا دارای بوی معطر شبیه بوی لیمو و سپس نامطبوع می گردد. میوه ها دارای اسانس فرار و رزین بوده، آن را به عنوان تونیک در حالت تب، دیسانتری و وبا به کار می برند. همچنین این دارو را در درمان سوزاک و به عنوان مسقط جنین نیز به کار می برند.

آب شم:

عبارت از گیاه زاتاریا مولتی فلورا[236] (از خانواده لابیه) می باشد. برگهای این گیاه دارای بوی معطر تیمول بوده و آن را به عنوان بادشکن به کار می برند. همچنین به صورت دمکرده برای تسکین درد زایمان زودرس و درد شکستگی به کار می برند.

کاکوتی:

عبارت از گیاه زی زیفوراتنیور[237] (از خانواده لابیه) می باشد

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1083

که گیاهی است کوچک و در اکثر نقاط ایران به فراوانی می روید. این گیاه دارای بوی بسیار معطر شبیه نعناع می باشد. ان را به عنوان تب بر و پودر آن را مخلوط با دوغ در دیسانتری و به عنوان مقوی معده به کار می برند.

عناب:

عبارت از گیاه زی زیفوس ولگاریس 238] (از خانواده رامناسه) می باشد. این گیاه بومی ایران بوده و در اغلب نقاط ایران رشد می کند.

میوه های عناب شیرین مزه و خوراکی است، آن را به عنوان نرم کننده به کار می برند. برگ عناب را نیز به صورت خمیر برای رساندن دملهای چرکی به کار می برند.

داروی سنتی با منشاء معدنی زاج سفید

اشاره

عبارت از کریستالهای سولفات آلومینیوم است که طعم آن کمی شیرین است. زاج سفید را جهت بند آوردن خون، برای رسوب دادن ذرات معلق در آب و در چرمسازی به کار می برند. همچنین زاج سفید را به عنوان عامل سفیدکننده و قابض به کار می برند.

سرمه 239]:

سرمه را در شرق جهت رنگ کردن پلکهای چشم به کار می برند و در اصل آن را جهت درمان بیماریهای چشم مصرف می کرده اند، ولی امروزه برای آرایش از آن استفاده می شود. گاهگاهی دوده چراغ را برای این منظور به کار می برند.

گل ارمنی 240]:

گل ارمنی مخلوطی از اکسید آهن و کربنات کلسیم است. رنگ آن

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1084

قرمز درخشان در نمونه هائی که مقدار کربنات کلسیم آن کمتر و نمونه های کمرنگ تر تحت اثر اسید به شدت جوش زده که نشانه مقدار کمتری از اکسید آهن در آن است. گل ارمنی را به تنهائی یا مخلوط با چوب صندل قرمز و ادویه جات برای رنگ کردن صورت و پوست بدن برای رفع ناراحتی های پوستی مانند جوش و زخم و غیره به کار می برند. گل ارمنی از موادی است که معمولا خانم ها در دوره آبستنی آن را می خورند.

زرنیخ 241]:

عبارت از سولفور ارسنیک می باشد که به صورت کریستالهائی به رنگ زرد طلائی است و اغلب همراه با ناخالصیهای دیگر همراه است.

زرنیخ را به عنوان تونیک و مخلوط آن با آهک را برای ازاله موهای بدن به کار می برند.

گچ کاشان 242]:

گچ کاشان عبارت از کریستالهای سفید سولفات کلسیم است که حلالیت آن در آب بسیار کم می باشد. بعضی از نمونه های آن همراه با ناخالصیهای معدنی می باشد. گچ کاشان در اثر حرارت آب تبلور خور را از دست داده و آن را برای بندآوردن خونریزی از بینی با آب مخلوط کرده و بر روی پیشانی قرار می دهند.

لاسرخ 243]:

اکسید مس به صورت تکه ای به رنگ خاکستری یا سیاه و سنگین وزن می باشد. آن را از قرار دادن مس در معده موش و سوزانیدن آن به دست می آورند و محلول حاصل را برای درمان بیماریهای چشمی به کار میبرند.

آن را جهت رفع ورم پلک مصرف می نمایند. لاسرخ را همچنین در تهیه سرمه جهت آرایش مژه ها و ابرو در بانوان به کار می برند.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1085

گل سرشور[244]:

گل سرشور مخلوطی است معدنی و مخلوطی از سیلکاتهای آلومینیوم، کلسیم، پتاسیم و اکسیدهای فلزی. در افغانستان به نام گل خوردنی معروف است. مصرف عمده گل سرشور جهت شستشوی موی سر توسط بانوان است.

کربنات سرب 245]:

عبارت از پودر سفید و سنگینی است که آن را به صورت خمیر درآورده و به عنوان مسکن موضعی و قابض به کار می برند.

مردارسنگ نقره ای 246]:

عبارت از تکه های ذوب شده فلزی به رنگ خاکستری قهوه ای تا قرمز که ممکن است محصول کاملا خالصی نباشد. این مخلوط به نام لیتارژ نیز معروف بوده و در نقاشی به کار می رود.

شوره قلم 247]:

آن را از معدن نمک شوره و پس از تصفیه کردن و خالص نمودن به صورت قلم درمی آورند. شوره قلم را در موارد اشکال در ادرارکردن و سوزاک به کار می برند.

گل داغستان 248]:

عبارت از ماده معدنی به رنگ سفید خاکستری و تشکیل شده از مخلوطی از سیلیس و آلومینیوم است. معمولا به صورت تکه های درشت بوده و در تماس با زبان به آن چسبیده و در لمس کردن مشابه صابون است. منشاء اصلی این ماده داغستان روسیه است. گل داغستان را به طور خوراکی به عنوان تونیک در دوره آبستنی و در موارد استعمال خارجی

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1086

برای تسریع در بهبودی زخمهای جلدی به کار می برند.

شاف مامیتا:

عبارت از مخلوطی از گچ و مواد معدنی غیرمحلول دیگر است که به صورت شیاف هائی به اندازه 5 ر 2 تا 5 ر 3 سانتیمتر در دسترس است.

گل مخدوم 249]:

به صورت توده گرد خمیری به رنگ قرمز روشن است. در تماس با انگشتان بسیار نرم و فاقد کربنات کلسیم است. معمولا آن را پس از مرطوب کردن با آب بر روی زخمهای چرکی قرار می دهند.

سایر گل های داروئی که در بازار ایران ممکن است یافت شوند عبارتند از:

گل برز- برای کم کردن تعریق بدن به کار می رود.

گل قزوین- زنان در طی دوره حاملگی آن را می خورند.

گل بتونه- در نقاشی و رنگرزی به کار می رود.

گل قبرسی

گل خراسانی یا گچ خوراکی

گل مصری- شامل لجن به دست آمده از بستر رود نیل است.

گل زرد که منشاء آن استانبول است.

گل شاموس- برای جلوگیری از استفراغ خون به کار می رود.

نمک قلیاب 250]:

به صورت توده سفید با خاصیت قلیائی است. آن را از معدن یا از خاکستر گیاهان دریائی به دست می آورند. ترکیب اصلی آن کربنات سدیم همراه با کلرور، سولفات و مواد غیره محلول است.

گوگرد زرد:

به صورت پودر یا توده متبلور است. آن را به صورت پماد گوگرد

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1087

در بیماریهای پوستی و در عوارض ثانویه سیفلیس به کار می برند.

داروهای سنتی با منشاء حیوانی عدس الملک 251]:

اشاره

عبارت از فسیلهای عدسی شکل کوچک به اندازه 4 تا 12 میلیمتر می باشند. ماده اصلی تشکیل دهنده آن کربنات کلسیم است و به عنوان ضد اسید به کار می رود. در طب سنتی عدس الملک را به عنوان ضد اسید و در زخم معده به کار می برند.

شاخه مرجان 252]:

مرجان را معمولا از سواحل خلیج فارس به دست می آورند. و از نظر ترکیب شیمیائی از کربنات کلسیم تشکیل یافته اند. پودر مرجان را به عنوان تونیک و برای کنترل حالت تهوع و در افزایش اسیدیته معده در سوءهاضمه به کار می برند.

حجر الیهود[253]:

عبارت از فسیل حیوانات دریائی (خیار دریائی) متعلق به دوره ژوارسیک می باشد. حجر الیهود حاوی 4 ر 0 درصد لیتیوم، 3 ر 22 درصد کلسیم و 58 درصد کربنات کلسیم است. آن را برای تسریع در بهبودی زخم و در استعمال داخلی در نفخ، اسهال، جلوگیری از خونریزی و بخصوص جهت دفع سنگهای مجاری ادرار به کار می برند. بررسیهای جدید نشان داده است که محلول سیترانه حجر الیهود سبب نرم شدن سنگهای سخت مجاری ادرار می گردد.

صدف 254]:

صدف را معمولا از خلیج فارس و دیگر دریاها به دست می آورند

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1088

و از نظر ترکیب شیمیائی که حاوی کربنات کلسیم است، در طب سنتی آن را به عنوان یک ضد اسید و خلطآور به کار می برند.

موم زنبور عسل:

محلول فرعی حاصل از کندوی زنبور عسل است. آن را جهت تهیه مشمع و در شمع سازی به کار می برند.

پیله ابریشم 255]:

پیله ابریشم یا ابریشم حاصل از آن را برای بندآوردن خون و به عنوان تونیک همراه با مواد قابض به کار می برند. خاکستر پیله ابریشم را به صورت خوراکی در موارد ازدیاد خونریزیهای قاعدگی و اسهال مزمن به کار می برند. همچنین تکه های کوچک ابریشم سفید را در ناتوانیهای جنسی مصرف می کنند.

تخم لاک پشت 256]:

به صورت کروی به رنگ نارنجی و دارای لایه مومی به قطر 2 سانتیمتر می باشد. در آب متلاشی شده و تولید یک پودر زردرنگ غیرمحلول و قطرات روغن در سطح آب می نماید. تخم لاک پشت را پس از مخلوط کردن کاملا با آب به صورت لایه ای برای جلوگیری انتشار آبله به کار می برند. همچنین برای تخم و گوشت لاک پشت خاصیت تقویت کننده قوای جنسی قائلند و لاک لاک پشت را در موارد بندآمدن ادرار به کار میبرند.

قره قروت 257]:

به صورت تکه های کوچک یا توده بزرگ موجود بوده و آن را از تبخیرکردن دوغ ترش پس از خارج کردن آب آن و خشک کردن در آفتاب به دست می آورند. قره قروت در آب به خوبی حل می شود، آن را به صورت سوپ به افرادی که داروی ضد کرم مصرف کرده اند داده می شود.

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1089

کوهان شتر[258]:

به صورت توده زرد مایل به سفید است. آن را معمولا با روغن مواد چرب دیگر مخلوط کرده و پماد حاصل را جهت درمان دمل و دیگر ناراحتی های جلدی به کار می برند. پنیرمایه حاصل از معده شتر را در ناتوانیهای جنسی به کار می برند.

پادزهر[259]:

پادزهر جسمی است که از کیسه صفرای بز کوهی به دست می آید و به نظر می آید که اولین بار دانشمند ایرانی ابن سینا آن را به کار برده است و معتقد است که پادزهر بسیار باارزشی است. پادزهر مشابهی از گاو، بز، آهو و شتر نیز به دست می آید که ارزانترین آنها متعلق به شتر است.

مایه بره 260]:

عبارت از تکه های خشک معده گوسفند است که حاوی شیره معدی است و آن را به عنوان مایه پنیر برای تولید پنیر به کار می برند.

مومیائی 261]:

مومیائی یکی از قدیمی ترین داروهای ایرانی است و درباره منشاء آن در طبیعت نیز اطلاعات ضد و نقیض بسیاری موجود است. شکی نیست که مومیائی در اصل رابطه بسیار نزدیکی با مردگان مومیائی شده در مصر قدیم داشته است. یکی از منابع حیوانی در بلوچستان نشان داده شده است که حاوی مقدار زیادی اوره می باشد و به نظر می رسد که این مومیائی حاصل ادرار بز کوهی در آن ناحیه می باشد.

منبع سوم مومیائی عبارت از ترشحات قیرمانندی است که از سنگهای کوه خارج می شود و در ایران از این ترشحات به نام مومیائی کوهی استفاده می گردد و تجزیه های شیمیائی و طیفی توسط مولف کتاب حاضر نشان داده است که این نوع مومیائی از مواد قیر مانند تشکیل شده

کتب طبی انتزاعی (فارسی) (مفردات پزشکی و گیاهان دارویی ایران)، ج 6، ص: 1090

و حاوی هیدروکربور می باشند. راجع به اثر درمانی مفید این دارو تا بررسی علمی دقیقی صورت نگیرد، نمی توان به طور قطع اظهارنظر نمود.

کف دریا:

کف دریا عبارت است از اسکلت داخلی ماهی مرکب که آن را به عنوان یک عامل براق کننده و در طب به عنوان ضد اسید به کار می برند. کف دریا ترکیبی از: کربنات کلسیم 66 ر 87 درصد، سولفات کلسیم 76 ر 0 درصد، مواد آلی و آب 3 ر 9 درصد، اکسید آهن و آلومینیوم 46 ر 0 درصد، منیزیوم و فلزات قلیائی 7 ر 1 درصد، سیلیس 1 ر 0 درصد، فسفر 2 0 ر 0 درصد است

[262]

________________________________________

[1] ( 1)-Medicago Sativa L .

[2] ( 2)-Prunus armeniana L .

[3] ( 3)-Arenica montana L .

[4] ( 4)-Cincus benedictus L .

[5] ( 5)-Verbena hastata L

.

[6] ( 6)-Triticum aestivum L .

[7] ( 7)-Arctium lappa L .

[8] ( 8)-Nepeta Cataria L .

[9] ( 9)-Matricaria Chamomilla L .

[10] ( 10)-Anthemis nobilis L .

[11] ( 11)-Angelica archangelica L .

[12] ( 12)-Chichorium intybus L .

[13] ( 13)-Tussilago farfara L .

[14] ( 14)-Symphytium officinale L .

[15] ( 15)-Cucutbita pepo L .

[16] ( 16)-Trigonella foenum graceum L .

[17] ( 17)-Allium sativum L .

[18] ( 18)-A .cepa L .

[19] ( 19)-Gentiana lutea

[20] ( 20)-Parax quinquefolius L .

[21] ( 21)-Glycyrrhiza glabra L .

[22] ( 22)-Gataegus monogyna Jcuqain

[23] ( 23)-Humulus lupulus L .

[24] ( 24)-Marubium vulgar L .

[25] ( 25)-Hyssopus officinale L .

[26] ( 26)-Tilia

[27] ( 27)-Levisticum officinale Koch

[28] ( 28)-Calendula officinalis L .

[29] ( 29)-Origanum vulgare L

[30] ( 30)-Petroselinum Crispum (Miller )

[31] ( 31)-Passiflora incarnata L .

[32] ( 32)-Hedeoma pulegioides L

[33] ( 33)-Phytolacca aMericana L .

[34] ( 34)-Rosa Canina L

[35] ( 35)-Smilax febrifuga kunth

[36] ( 36)-S .ar istolochiaefolia miller

[37] ( 37)-S .regalii et morton

[38] ( 38)-Polygala senegal L .

[39] ( 39)-Tamarindus indica L .

[40] ( 40)-Artemisia dracunculus L .

[41] ( 41)-Curcuna longa L

[42] ( 42)-Valeriana officinalis L .

[43] ( 43)-Valepotriates

[44] ( 44)-Lactuca virosa L

[45] ( 45)-Artemisia absinthum

[46] ( 46)-Achillea millifolium L .

[47] ( 47)-Pousimystalia Yohimbe (K .Schumann )

[48] ( 48)-Abrus Precatorius L .

[49] ( 49)-Acanthophyllum Squarrosum Poiss .

[50] ( 50)-Acorus Calamus L .

[51] ( 51)-Adansonia digitata Juss .

[52] ( 52)-Adiantum Cappillus -Veneris L .

[53] ( 53)-Alhagi camelorum Fisch .

[54] ( 54)-Allium akaka Gmel

[55] ( 55)-Aloe perryi Baker

[56] ( 56)-Althaea lavateraefolia D .C

.

[57] ( 57)-Allyssum Campester L .

[58] ( 58)-Amaranthus paniculatus L .

[59] ( 59)-Amomum subulantum Roxb .

[60] ( 60)-Elettaria cardanum Maton

[61] ( 61)-Anacyclus pyrethrum DC .

[62] ( 62)-Coculus indicus

[63] ( 63)-Apium graveolens

[64] ( 64)-Aristolochia longa L .

[65] ( 65)-A .rotunda L .

[66] ( 66)-Artenisia maritima

[67] ( 67)-Asarum eropaeum L .

[68] ( 68)-Asparagus officinalis L .

[69] ( 69)-Launaea acanthodes Boiss .

[70] ( 70)-Astragalus gummifera Labill .

[71] ( 71)-Astragalus hamosus L .

[72] ( 72)-Bambusa arundinaceae

[73] ( 73)-Boswellia carterii Bird

[74] ( 74)-Brassica nigra L .

[75] ( 75)-Butea frondosa Roxb

[76] ( 76)-Caeslpina bounducella Roxb

[77] ( 77)-Calamintha greveolens Benth

[78] ( 78)-Capparis spinosa L .

[79] ( 79)-Capsicum frutisences L .

[80] ( 80)-Carthamus tinctorius L .

[81] ( 81)-Carum bulocastanum Koch

[82] ( 82)-Carum copticum Benth .

[83] ( 83)-Cassia absus L .

[84] ( 84)-C .fistula L .

[85] ( 85)-Celosia argentea L .

[86] ( 86)-Chaerophyllum sp .

[87] ( 87)-Plantago major L .

[88] ( 88)-Cordia Myxa

[89] ( 89)-Pyrus cydonia L .

[90] ( 90)-Chrozophora verbascifolia Juss .

[91] ( 91)-Cinnamomum cassia Blume

[92] ( 92)-Citrullus Colocynthis Scfrd

[93] ( 93)-Citrullus Vulgaris Schrad

[94] ( 94)-Colchicum luteum Baker

[95] ( 95)-Commiphora molmol Engl

[96] ( 96)-C .mukul Engl

[97] ( 97)-C .opobalsamum

[98] ( 98)-Xyobalsamum

[99] ( 99)-Conium maculatum L .

[100] ( 100)-Captis teeta wall

[101] ( 101)-Corchorus olitorus L .

[102] ( 102)-Coriandrum sativum L .

[103] ( 103)-Cotoneaster nummularia Fisch

[104] ( 104)-Crataegus orientalis Bieb

[105] ( 105)-Croton tiglium L .

[106] ( 106)-Cuminum Cyminum L .

[107] ( 107)-Cupressus sempervirens L .

[108] ( 108)-Curcuma aromatica Salisb

[109] ( 109)-C .domestica

Vol

[110] ( 110)-C .longa Trim

[111] ( 111)-C .Zedoaria

[112] ( 112)-C .Zerumbt Roxb

[113] ( 113)-Cuscuta planifolia Ten

[114] ( 114)-Cymbopogon Schoenthus Spreng

[115] ( 115)-Cynara Scolymus L .

[116] ( 116)-Cyperus rotunda L .

[117] ( 117)-Datura stramonium L .

[118] ( 118)-Dacus carota L .

[119] جمعی از نویسندگان، کتب طبی انتزاعی (فارسی)، 8جلد، چاپ: اول.

[120] ( 119)-Delphinum Zalil Ait of Hemsl

[121] ( 120)-Dorema ammoniacum Don

[122] ( 121)-Doronicum Pardalianches L .

[123] ( 122)-D .scorpioides Lam

[124] ( 123)-D .Falconeri

[125] ( 124)-Dracarna cinnabari Balf

[126] ( 125)-Larinus maculatus Flad

[127] ( 126)-Echium amoenum Fisch May .,

[128] ( 127)-Borago officinalis L .

[129] ( 128)-Eletteria cardamum Motton

[130] ( 129)-Embelia ribes Burn .

[131] ( 130)-Entada gigas L .

[132] ( 131)-Eremorus aucherianus Boiss

[133] ( 132)-Erysium erpandum L .

[134] ( 133)-Sisymbrium Sofia

[135] ( 134)-S ,irio

[136] ( 135)-Eugenia aromatica Baill

[137] ( 136)-Ferula galbaniflua Boiss

[138] ( 137)-Ferula Persica Willd

[139] ( 138)-F .sumbul Hook f .

[140] ( 139)-Foeniculum Vulgar Mill

[141] ( 140)-Fritillaria imperialis

[142] ( 141)-Fumaria parviflora Lam .

[143] ( 142)-Glossostemon bruguieri Desf .

[144] ( 143)-Helicters isora L .

[145] ( 144)-Hbiscus Cannabinus L .

[146] ( 145)-Hallarrhena antidysentercia wall

[147] ( 146)-Hyocyamus muticus

[148] ( 147)-reticulatus L .

[149] ( 148)-Illicium verum Hook .f .

[150] ( 149)-Indigofera roxburghii

[151] ( 150)-I .tinctoria L .

[152] ( 151)-Inula helenium L .

[153] ( 152)-Ipomea hederaceae Jacq .

[154] ( 153)-I .turpethum R .Br .

[155] ( 154)-Iris spuria Pall

[156] ( 155)-Jateorhiza columba Miers

[157] ( 156)-Jnuiperus excelesa Bieb .

[158] ( 157)-Lactica sativa L .

[159] ( 158)-Lallemantia iberica F M

[160] ( 159)-L .royleana Benth

[161] ( 160)-Languas officinarum Burkill

[162] ( 161)-Lavandula dentata L .

[163] ( 162)-Lawsonia alba L .

[164] ( 163)-Lecanora esculnta Eversuns

[165] ( 164)-Lepidium draba L .

[166] ( 165)-Lepidium sativum L .

[167] ( 166)-Viscum album

[168] ( 167)-Luffa acutangula Roxb

[169] ( 168)-Malva sylvestris L

[170] ( 169)-Mentha sylvestris L .

[171] ( 170)-Morus nigra L .

[172] ( 171)-Myrtus Communis L .

[173] ( 172)-Nigella sativa Sibth

[174] ( 173)-Nynphaea alba L .

[175] ( 174)-Ocimum basilicum L .

[176] ( 175)-O .canum Sims

[177] ( 176)-Olea europea L .

[178] ( 177)-Orchis latifolia L .

[179] ( 178)-Peganum harmala L .

[180] ( 179)-Anethum graveolens Benth Hook

[181] ( 180)-Phyllanthus embelica L .

[182] ( 181)-Physalis alkakengi L .

[183] ( 182)-Pimpinella anisum L .

[184] ( 183)-Piper cubeba L

[185] ( 184)-Pistacia terebenthus L .

[186] ( 185)-Plantago Major L .

[187] ( 186)-P .ovata Forsk

[188] ( 187)-Polypodium vulgare L .

[189] ( 188)-Polypodium vulgare L

( 189)-Polyporus officin lis Fries

[190] ( 190)-Prosopis stephaniana Kunth

[191] ( 191)-Punica granatum L .

[192] ( 192)-Pyrus cydonia L .

[193] ( 193)-Quercus infectoria olivier

[194] ( 194)-cynipis gallae Tinctoria

[195] ( 195)-Quercus Persica Jaub spach

[196] ( 196)-Raphnus sativa L .

[197] ( 197)-Rheum palmatum L .

[198] ( 198)-R .ribes L .

[199] ( 199)-Rhus Coriaria L .

[200] ( 200)-Ricinus communis L .

[201] ( 201)-Rosa faetida L .

[202] ( 202)-Rubia tinctoria

[203] ( 203)-R .Cordifolia L .

[204] ( 204)-Ruta graveolens .

[205] ( 205)-Salix fragilis L .

[206] ( 206)-Salvia macrosiphon Boiss .

[207] ( 207)-Santalum album L .

[208] ( 208)-Saussurea lappa C .B .Clarke

[209] ( 209)-Semecarpus anacardium

L .

[210] ( 210)-Sesymbrium sofia L .

[211] ( 211)-Smilax china L .

[212] ( 212)-S .glabra Roxb .

[213] ( 213)-Solanum nigra L .

[214] ( 214)-S .melongana L .

[215] ( 215)-Spinacia oleraceae L .

[216] ( 216)-Stochys germanica L .

[217] ( 217)-S .lavandulaefolia Vahl

[218] ( 218)-Strychnos ignaii Berg

[219] ( 219)-S .Nux Vomica

[220] ( 220)-Taxus baccata L .

[221] ( 221)-Abies Webbiana

[222] ( 222)-Terminalia bellerica Roxb .

[223] ( 223)-Terminalia chebula Retz .

[224] ( 224)-Teucrium Polium L .

[225] ( 225)-Thymus serpyllum L .

[226] ( 226)-Tilia rubra DC .

[227] ( 227)-Trachydium lehmanni Benth .

[228] ( 228)-Trachylobium harnemannianum Hayen .

[229] ( 229)-Trebulus Terrestris L .

[230] ( 230)-Veratrum album L .

[231] ( 231)-Verbescum thapsis L .

[232] ( 232)-Viola odorata

[233] ( 233)-Vetivera zizanioides Stopf

[234] ( 234)-Withania somnifera Dunal

[235] ( 235)-Zanthoxylum rhetsa DC .

[236] ( 236)-Zataria multiflora Boiss .

[237] ( 237)-Zizyyhora tenuior L .

[238] ( 238)-Ziziphus vulgaris L .

[239] ( 239)-Antimonium sulfate

[240] ( 240)-Armenian earth

[241] ( 241)-Arsenic trisulphide

[242] ( 242)-Calcium sulfate

[243] ( 243)-Copper oxide

[244] ( 244)-Edible clay

[245] ( 245)-Lead Carbonate

[246] ( 246)-Lead oxide

[247] ( 247)-Potasium nitrate

[248] ( 248)-Russian clay

[249] ( 249)-Sigillated earth

[250] ( 250)-Sodium corbonate

[251] ( 251)-Nummulites sp .

[252] ( 252)-Corellium rubrum Lam

[253] ( 253)-Cidaris

[254] ( 254)-Cypraea moneta

[255] ( 255)-Bombyx fortunatus

[256] ( 256)-Tortoise egg

[257] ( 257)-Milk curds

[258] ( 258)-Camels flesh

[259] ( 259)-Bezoar stone

[260] ( 260)-Sheeps stomach

[261] ( 261)-Mummy

[262] جمعی از نویسندگان، کتب طبی انتزاعی (فارسی)، 8جلد، چاپ: اول.

درباره مركز

بسمه تعالی
هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ
آیا کسانى که مى‏دانند و کسانى که نمى‏دانند یکسانند ؟
سوره زمر/ 9

مقدمه:
موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، از سال 1385 هـ .ش تحت اشراف حضرت آیت الله حاج سید حسن فقیه امامی (قدس سره الشریف)، با فعالیت خالصانه و شبانه روزی گروهی از نخبگان و فرهیختگان حوزه و دانشگاه، فعالیت خود را در زمینه های مذهبی، فرهنگی و علمی آغاز نموده است.

مرامنامه:
موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان در راستای تسهیل و تسریع دسترسی محققین به آثار و ابزار تحقیقاتی در حوزه علوم اسلامی، و با توجه به تعدد و پراکندگی مراکز فعال در این عرصه و منابع متعدد و صعب الوصول، و با نگاهی صرفا علمی و به دور از تعصبات و جریانات اجتماعی، سیاسی، قومی و فردی، بر مبنای اجرای طرحی در قالب « مدیریت آثار تولید شده و انتشار یافته از سوی تمامی مراکز شیعه» تلاش می نماید تا مجموعه ای غنی و سرشار از کتب و مقالات پژوهشی برای متخصصین، و مطالب و مباحثی راهگشا برای فرهیختگان و عموم طبقات مردمی به زبان های مختلف و با فرمت های گوناگون تولید و در فضای مجازی به صورت رایگان در اختیار علاقمندان قرار دهد.

اهداف:
1.بسط فرهنگ و معارف ناب ثقلین (کتاب الله و اهل البیت علیهم السلام)
2.تقویت انگیزه عامه مردم بخصوص جوانان نسبت به بررسی دقیق تر مسائل دینی
3.جایگزین کردن محتوای سودمند به جای مطالب بی محتوا در تلفن های همراه ، تبلت ها، رایانه ها و ...
4.سرویس دهی به محققین طلاب و دانشجو
5.گسترش فرهنگ عمومی مطالعه
6.زمینه سازی جهت تشویق انتشارات و مؤلفین برای دیجیتالی نمودن آثار خود.

سیاست ها:
1.عمل بر مبنای مجوز های قانونی
2.ارتباط با مراکز هم سو
3.پرهیز از موازی کاری
4.صرفا ارائه محتوای علمی
5.ذکر منابع نشر
بدیهی است مسئولیت تمامی آثار به عهده ی نویسنده ی آن می باشد .

فعالیت های موسسه :
1.چاپ و نشر کتاب، جزوه و ماهنامه
2.برگزاری مسابقات کتابخوانی
3.تولید نمایشگاه های مجازی: سه بعدی، پانوراما در اماکن مذهبی، گردشگری و...
4.تولید انیمیشن، بازی های رایانه ای و ...
5.ایجاد سایت اینترنتی قائمیه به آدرس: www.ghaemiyeh.com
6.تولید محصولات نمایشی، سخنرانی و...
7.راه اندازی و پشتیبانی علمی سامانه پاسخ گویی به سوالات شرعی، اخلاقی و اعتقادی
8.طراحی سیستم های حسابداری، رسانه ساز، موبایل ساز، سامانه خودکار و دستی بلوتوث، وب کیوسک، SMS و...
9.برگزاری دوره های آموزشی ویژه عموم (مجازی)
10.برگزاری دوره های تربیت مربی (مجازی)
11. تولید هزاران نرم افزار تحقیقاتی قابل اجرا در انواع رایانه، تبلت، تلفن همراه و... در 8 فرمت جهانی:
1.JAVA
2.ANDROID
3.EPUB
4.CHM
5.PDF
6.HTML
7.CHM
8.GHB
و 4 عدد مارکت با نام بازار کتاب قائمیه نسخه :
1.ANDROID
2.IOS
3.WINDOWS PHONE
4.WINDOWS
به سه زبان فارسی ، عربی و انگلیسی و قرار دادن بر روی وب سایت موسسه به صورت رایگان .
درپایان :
از مراکز و نهادهایی همچون دفاتر مراجع معظم تقلید و همچنین سازمان ها، نهادها، انتشارات، موسسات، مؤلفین و همه بزرگوارانی که ما را در دستیابی به این هدف یاری نموده و یا دیتا های خود را در اختیار ما قرار دادند تقدیر و تشکر می نماییم.

آدرس دفتر مرکزی:

اصفهان -خیابان عبدالرزاق - بازارچه حاج محمد جعفر آباده ای - کوچه شهید محمد حسن توکلی -پلاک 129/34- طبقه اول
وب سایت: www.ghbook.ir
ایمیل: Info@ghbook.ir
تلفن دفتر مرکزی: 03134490125
دفتر تهران: 88318722 ـ 021
بازرگانی و فروش: 09132000109
امور کاربران: 09132000109