خوش آمدي

*****

از او دوا گرفت مسيحا... هوالشفا

يعني حسين عرش تسلا... هوالشفا

با نوح بود... همدم يوسف... كنار هود

جبريل هم كه گفت به موسي... هوالشفا

اي قوم خسته جان خداجو... هوالطبيب

اي تشنگان جام مداوا... هوالشفا

بال و پرت شكسته؟ دلت خسته سالهاست؟

فطرس بيا به خانه زهرا... هوالشفا

در زير قبه حرم عرش حائرش

فرموده اند اينكه "خدا هست... زائرش"

*****

او عهد كرده است چنان مست جان دهد

تا عرش و فرش و لوح و قلم را تكان دهد

با او و يا مقابل او؟ پاسخي است سخت

هر كس به اختيار خودش امتحان دهد!

او هر چه داشت داد براي نجات ما

تا عشق را به مردم دنيا نشان دهد

يا شاعرانه وصف كنم كه براي خود

آمد به ما جلالت ديوانگان دهد

آقايي و به عشق قسم دوست دارمت

اي زندگي من چه كنم دوست دارمت

*****

وفاست عباس

خون حسين، يعني خون خداست عباس

عشاق جان به كف رافرمان رواست عباس

باب الوائج خلق مشكل گشاست عباس

مهر و وفاش عادت دلداده اش عبادت

از لحظه ي ولادت تا لحظه ي شهادت

عشق حسين دردل شورحسين در سر

*****

ناخورده شير مادر زد ساغر بلا را

در مهد ناز مي ديد صحراي كربلا را

خوشتر ز شير نوشيد صهباي سرخ لا را

از لحظه ي ولادت بشنيد اين صدا را

تو كشته ي ولائي تو عاشق بلائي

عطشان بحر لائي سقاي كربلائي

زيبد كه بوسدت دست شير خدا مكرر

*****

تا حشر مي درخشد در موج بحر نامت

در عين خشك كامي درياست تشنه كامت

حسرت برند عاشق در حشر بر مقامت

از اوليا درودت از انبيا سلامت

خون برادر تو جوشد به پيكر تو

از پاي تا سر تو زهراست مادر تو

بهرشفاعت آرد دست تورا به محشر

*****

اي تشنه ي لب تو، آب فرات عباس

باب المراد عباس ، باب النجات عباس

گرديده دور قبرت آب فرات عباس

خون خدات فرمود جانم فدات عباس

خون حسين خونت روي حسين رويت

چشم حسين سويت «ميثم» گداي كويت

لطفت نمي گذارد اورا براني از در

*****

است

ياحسين ياحسين(2)

*****

اي به مزار و حرمت همي از سنگر ياران سلام

بر تو و خيل شهدا زلب پير جماران سلام

بر تن سرباز رهت كه شده گلوله باران سلام

قسم ب_ه سوز دل اهل ولا، دل مرا كن از كرم كربلا

ياحسين ياحسين(2)

*****

اي كه پيمبر به لَبَت همه دم بوسه مكرّر زده

مرغ دل ما همه شب به سوي كرب و بلا پرزده

آتش هجرت به خدا به دل ما همه آذر زده

بر سر ما شور ولايت بده، بر دل ما نور ولايت بده

ياحسين ياحسين(2)

*****

آي_ه كه ز قرآن حسي_ن است

بر گوه__ر اشك__ش نت__وان ياف__ت بهايي

آن ديده كه مي گريد و گريان حسين است

در معرك_ه ي عش_ق نگ_ه ك_ن ك__ه ببين_ي

سرها همه چون گوي به چوگان حسين است

اعج_از مسيح_ا كن_د از زخ_م ت_ن خود

هر كشته كه افتاده به ميدان حسين است

حاشا كه ز شمشير ستمگ_ر به_راسيم

در سينه ي ما چاك گريبان حسين است

هرگ_ز ن_رود آب_ش ب_ا كف_ر به يك جو

تا ام_ت اس_لام، مسلم_ان حسين است

ح_ق است اگر ناز فروشي_م به فردوس

زيرا دل ما روضه ي رضوان حسين است

«ميثم» اگر امروز ز قرآن خبري هست

اي_ن از اث_رِ فت__ح نمايان حسين است

خالق عالم، تمام عال_م از اوست

جلالت و شرف و قدْر و جاه آدم از اوست

جهان از اوست، نه تنها جهان، جنان هم از اوست

به ج_ز خ_دايي ح_ق، هستِ حق مسلّم از اوست

مگر نه اينكه خداوندگار حي ودود

وجود را به طفيل حسين داد وجود

*****

الا به جان و تنت از خدا سلام! حسين

هماره درس تو بر نسل ها قيام حسين

تو داده اي تو، به آزادگي ق_وام حسين

خ_دا گ_رفته ز ن_ام ت_و احت_رام حسين

عبادتِ همه بي مهر ت_و، ح_رام حسين

قسم به دين خدا دين تويي امام حسين

قسم به كعبه كه تو كعبه ي دل همه اي

كه هم عزيز خدا، هم عزيز فاطمه اي

*****

ل_واي تو ب_ه روي شانه ها، لواي خداست

ص_داي تو ب_ه سرنيزه ها، صداي خداست

دلي كه ظرف ولاي تو گشت، جاي خداست

روي مني_ر ت_و رويِ خ_دانماي خ_داست

ثن_اي ت_و ز ازل ذك_ر انبي__اي خ_داست

بريده دست تو دستِ گره گشاي خداست

هم_اره ن_ام تو تا حشر سيدالشهداست

به خون پاك تو سوگند، خونبهات خداست

*****

ف__رشتگان سم__اوات خ__اكسار توأند

پيمب__ران همگ__ي زائ__ر م__زار توأند

تو خود بهشت و شهيدان گلِ مزار توأند

خوش آن گروه كه پيوسته بي قرار توأند

اگر چ_ه خان_ه به دوشند، در جوار توأند

نگارها هم_ه در م_وج خ_ون، نگار توأند

ز قطره قطره ي خ_ونت مسيح مي جوشد

ز كام خشك تو دين، آب زندگي نوشد

*****

زميني__ان سم__ايي ز دام ت__ن رستند

ج_دا ز سلسل__ه ات نيستن_د ت_ا هستند

به غرفه هاي ضريح ت_و دست دل بستند

در آن زمان ك_ه نب_ودند، ب_ا تو پيوستند

ب_ه خ_اك ك_وي تو آيينه ي درون شستند

جبين خويش به سنگ غم تو بشكستند

به ه_ر نفس

دلشان بزم يادواره ي توست

كتاب محكمشان جسم پاره پاره ي توست

*****

ه__زار ي__وسف مص__ري اسير بازارت

خ_داست مشت__ري لاله ه_اي ايث_ارت

ل__واي س_رخ خ_دا در ك_ف علمدارت

ندي_ده، خل_ق دو عالم شده خريدارت

ز چشم ماست روان اشك چشم خونبارت

گُ_لِ بهش_ت دل م__است، شعل__ه ي ن_ارت

سلام گرم خدا بر گلوي عطشانت

هزار مرتبه جان جهان به قربانت

*****

هنوز سين_ه ي م_ا داغ_دار توست حسين

هنوز فصل خزان هم بهار توست حسين

هنوز دي_ده ي م_ا اشكب_ار توست حسين

هنوز جان جهان بي قرار توست حسين

هنوز در نفس م_ا ش_رار توست حسين

هنوز عزّت م_ا در ج_وار توست حسين

هنوز شيعه ز خون تو چهره مي شويد

هنوز به_ر تو «ميثم» قصيده مي گويد

*****

ز حُسن بي مثالت

برون از غم ، در اني عالم ، دلم هر دم ، شده مات جمالت

حسين جانم(3) حبيبي يا حبيبي

*****

دلم مشتاق يار است ، به يادت بي قرار است

هواي تو ، ولاي تو ، صفاي تو ، مرا ديوانه كرده

تويي دلبر ، ز جان بهتر ، رخت ديگر ، مرا مستانه كرده

حسين جانم(3) حبيبي يا حبيبي

*****

دلم مست حسينه ، كه پا بست حسينه

شب مولاست ، به دل سوداست ، جهان زيباست ، دلم غرق تمناست

شب شور و ، شب ساقي ، مي باقي ، شب شادي زهراست

حبيبي يا حسين جان

*****

شب فخر و جلاله ، عجب امشب با حاله

به باغ دل ، گلي سر زد ، مهي آمد ، كه غيرش قاتلم نيست

حسين آمد ، حسين آمد ، خدا دل تو دلم نيست

حبيبي يا حسين جان

*****

چه يارم دلفريبه ، يل ام البنينه

الا آدم ، آهاي عالم ، آهاي دنيا ، شب شور است و احساس

وجود من ، شده قلبم ، دل و جانم ، دخيل چشم عباس

حبيبي يا حسين جان

*****

آمد

شكوه ليله القدر علي مرتضي آمد

عزيز جان خاتم خامس آل عبا آمد

ابر قدرت ، قَدَر شوكت ، عزيز ياء و سين آمد

شفيع المذنبين آمد شفيع المذنبين آمد

*****

حسين اي آيت هستي خدا را جلوه ي ذاتي

نه تنها آيه هاي فجر روح كلّ آياتي

تو هم فلك نجات عالمي هم باب حاجاتي

به لبخند مليح روي لب خلّاق جنّاتي

نه تنها يك درِ جنّت كه جنت مِلك طِلق توست

كليدش را فقط در دست عباس تو بايد جست

*****

خوانند خلق

دختري دارد كه دست بسته اش مشكل گشاست

مادري دارد كه در قرآن، خدا مداح اوست

مدح او تطهير و قدر و فجر و نور و «هل أتي» است

قامتي دارد، قيامت گوشه اي از سايه اش

صورتي دارد كه در چشم محمد دلرباست

بازويي دارد چو بازوي اميرالمؤمنين

هيبتي دارد كه گويي خود علي مرتضاست

روز محشر ذكر كلّ انبيا يا فاطمه است

فاطمه گويد خداوندا حسين من كجاست؟

او بود فلك نجات و بنگرش دخت علي

اين نباشد كفر اگر گويم خدايش ناخداست

شهريار كشور دل ها «حسين بن علي»

زاده ي ام البنين فرمانده ي كل قواست

آنچه در عالم گنه كار است در روز جزا

گر خدا بخشد به يك موي حبيب او به جاست

گر چه حتي روز محشر چشم زهرا سوي اوست

هر شب او واقعه، هر روز او روز جزاست

اينكه خندانيم و گريانيم در ميلاد او

مي كند ثابت، گِل ما از زمين كربلاست

آنكه سر سازد نثار دوست، از عالم سر است

كشته ي محبوب را گر كشته پنداري خطاست

مرگ در بستر بود بر عاشق صادق حرام

اين معما را كسي داند كه با ما آشناست

شور ما شور شهادت، شوق ما شوق وصال

زخم ما ياري رحمت، خون ما آب بقاست

من ز خون دل نوشتم بر جبين آُمان

هر كه فاني در ره حق نيست، پايانش فناست

قبر: كعبه، ركن: مقتل، تربت عشاق: حِجر

مضجع من مروه و ايوان عباسم صفا است

گو يكي گردند خلقت از براي قتل من

قامتم تنها براي خالق يكتا دو تاست

آب را بر روي ما بسته نمي داند عدو

حنجر ما تشنه ي آب دم تيغ بلاست

وصل جانان از دم شمشير مي آيد به دست

اين همان معناي رمز «اَلبلاءُ لِلولا» است

«ميثم» اين مصراع را با خط خون

بايد نوشت

رأس ما از تن جدا شد، دوست كي از ما جداست؟

هست خدا متاع بازار اوست

به آن حسيني كه حق تكيه به ديوار اوست

هر كه حسيني شود خدا خريدار اوست

سبزي گلزار دين، ز سرخي خون اوست

قيام مديون او، نماز مرهون اوست

*****

بار غم امتي هماره بر دوش او

به سير معراج خون زخم بدن توش او

پيام بي جبرئيل ز دوست در گوش او

زخم سر نيزه ها نيش مگو نوش او

هماره بوده است و هست شيعه كفن پوش او

ميان آغوش خون خدا هم آغوش او

گلو شده چاك چاك، بدن شده پوست پوست

ز هر رگ حنجرش، ندا دهد دوست دوست

*****

الا كه جان پيشكش در اين ولادت كنيم

به مكتب خون مرور درس شهادت كنيم

همه چو «فطرس» بر او عرض ارادت كنيم

از اين ولادت به خلق سزد سيادت كنيم

خاك درش را ز مِهر، مُهر عبادت كنيم

ز خاك ياران او كسب سعادت كنيم

وعده ي ما با حسين، عروج ما تا حسين

سرود ما ذكر ما، دعاي ما يا حسين

*****

حسين تا روز حشر رهبر آزادگي است

خون جوانان او جوهر آزادگي است

خاك شهيدان او مظهر آزادگي است

قامت عباس او محور آزادگي است

قتلگهش تا ابد سنگر آزادگي است

پيكر صد چاك او منظر آزادگي است

پيرو او كيست؟ كيست؟، كسي كه آزاد زيست

بنده ي درگاه او، جز به خدا بنده نيست

*****

تو كيستي؟ يا حسين خداي را مظهري

تو شمع جمع وجود تو روح پيغمبري

تو با سرت نوك ني ز خلق عالم سري

تو كل اسلام را چو روح در پيكري

تو خلق را تا ابد چراغ روشنگري

تو در جلال و شرف محمد ديگري

زخم بدن سوره ي ، تباركت يا حسين

خلعت ثاراللهي، مباركت يا حسين

*****

خون شهيدان تو خون تو خون خداست

قسم به ذات خدا خدا تو را خونبهاست

غريبي و عالمي با هدفت آشناست

قبر

تو در قلب ما مِهر تو در خون ماست

سينه ي مجروح ما قطعه اي از كربلاست

حنجره ي ما پر از زمزمه ي ني نواست

تويي كه خلق خداست، دست به دامان تو

«ميثم» بي دست و پاست، دست به دامان تو

*****

مزار و حرمت همي از سنگر ياران سلام

بر تو و خيل شهدا ز لب پير جماران سلام

بر تن سرباز رهت كه شده گلوله باران سلام

قسم به سوز دل اهل ولا

دل مرا كن از كرم كربلا

يا حسين يا حسين

*****

اي كه پيمبر به لبت همه دم بوسه مكرر زده

مرغ دل ما همه شب به سوي كرببلا پر زده

آتش هجرت به خدا به دل ما همه آذر زده

بر سر ما شور ولايت بده

بر دل ما نور ولايت بده

يا حسين يا حسين

*****

ي انبيا شدي

*****

گيرم بهار نيست دمي جان فزا كه هست

گيرم كه قبله نيست ولي كربلا كه هست

در ازدحام خيل گدا جا اگر كم است

تشريف آوريد دو چشمان ما كه هست

جايي اگر نبود خدا را صدا كني

باب الجواد و سايه ايوان طلا كه هست

كوتاست سقف عالم اگر وقت پر زدن

غم نيست روي گنبد و گلدسته ها كه هست

خوش گفته اند قطره كه دريا نمي شود

هر يوسفي كه يوسف زهرا نمي شود

*****

تو آمدي قيامت كبري رقم زدي

بر تارك هميشه ي عالم عَلَم زدي

مي خواستي كه رشك برند ديگران به من

زلف مرا گره به نسيم حرم زدي

حس مي كنم ميان دلم بوي سيب را

از آن زمان كه در حرم خود قدم زدي

مي خواستي كه شعله بگيريم بي امان

آتش به جان هر غزل محتشم زدي

با شير، طعم روضه تان را چشيده ام

وقتي سري به چشم تر مادرم زدي

مجنون كوچه هاي غمم دست من بگير

دلتنگ ديدن حرمم دست من بگير

*****

از كربلاي او حرم است

به نيازش نياز برده نياز

از نمازش نماز گشته نماز

كربلا كعبه ، حج شهادت او

قتلگه كشته ي عبادت او

لب خشك اش حيات آب بود

بعد حيدر ابوتراب بود

مكتبش تا خداست مشعل راه

نهضتش بعثت رسول ا...

دست حق بازوي علمدارش

جان ما خاك پاي انصارش

روي آزادگيّ و عشق و اميد

از غلام سياه اوست سفيد

روي «جونش» چراغ ديده ي ناس

عابس اش را شجاعت عباس

مسلم اش پير عشق و پيرو راه

در حبيب اش كمال حبّ ا...

روي حرّش چراغ حرّيت

لاله ي سرخ باغ حرّيت

اكبرش حجت خداي همه

اصغرش پير پارساي همه

قاسم او قسيم ظلمت و نور

چشم بد از مه جمالش دور

روح ، سرمست روضه ي ياسش

جان عالم فداي عباسش

شهدايش ز زنده زنده ترند

تا قيامت معلم بشرند

مصحف كل انبيا بدنش

صلوات خدا به زخم تنش

سينه ي سوخته چراغ شبش

جگر آب ، داغدار لبش

سر او ماه آسمان و زمين

سوره ي نور در خطوط جبين

آفتابي به هيفده آيه

كرده بر فرق اختران سايه

زلف خاكستري پر از بوي مُشك

رطب تر شده دو چوبه ي خشك

گرد رخسار ، كُحل ديده ي حور

رگ ببريده رشته رشته ي نور

حرم او دل رسول ا...

قبره في قلوب من والاه

دل آتش گرفته جام غمش

استجابت كتبه ي حرمش

نفسش آشناي درد همه

خاك قبرش شفاي درد همه

اوست حزن و سرور سينه ي ما

هم چراغ است هم سفينه ي ما

يا حسين اي بهشت جان حرمت

اي دل عالمي اسير غمت

شب ميلاد اگر درخشيدي

نور بر چشم خلق بخشيدي

بوده از لحظه ي شهادت تو

لحظه ها لحظه ي ولادت تو

سرّ پيدايش ظهور ، تويي

باني هفت شهر نور تويي

شيعه مجد و سيادتش از توست

شرفش تا شهادتش از توست

شيعه با شعله ي چراغ تو سوخت

شيعه قرآن ز نوك ني آموخت

شيعه آب و

گلش ز قتلگه است

شيعه يك فرد نه ، كه يك سپه است

شيعه سر مست جام بزم بلاست

شيعه يك پاسدار كرببلاست

شيعه گردي ز دامن زهراست

شيعه سرباز خط عاشوراست

شيعه جامش ز نور لبريز است

شيعه فرياد آسمان خيز است

شيعه يعني حسين در همه حال

از ولادت گرفته تا گودال

به خداوندي خدا سوگند

به سران ز تن جدا سوگند

به روان مقدس شهدا

به محمد قسم به خون خدا

به اسيران پاك و آزاده

به نماز و دعا و سجاده

به نماز شبي كه زينب خواند

به سرشكي كه از دو ديده فشاند

به مدينه قسم به كرببلا

به لب خشك و چوب و طشت طلا

شيعه زنده است مثل مولايش

گر چه در موج خون بود جايش

باغ دين تا ز اشك تر ، سبز است

نخل «ميثم» هميشه سر سبز است

غلام سياهچهره ي او

به خيل چهره سفيدان روزگار آقاست

فقط نه شيعه بود با محبتش مشهور

جهانيان به خدا و امام ما و شماست

حسين كيست چراغ هدايتي كز او

هميشه روشن ، هفتاد و دو چراغ هدي است

نسيمي از حرمش گر گذز كند به جحيم

جحيم اگر بفروشد به خلد ، ناز ، رواست

حسين كيست چراغي كه محفل نورش

تنور و مقتل و نوك سنان و طشت طلاست

وظيفه ي هه ي انبيا به دوشش بود

گذشت از سر و از جان و كرد قامت راست

نه خم به ابرويش افتاد نه به زانويش

ستاد راست و قامت به بذال جان آراست

هنوز آدم خاكي نگشته خاكش خلق

كه سينه كرد سپر از خدا شهادت خواست

تو از حسين شنيدي بگو حسيني كيست

«هزار نكته ي باريك تر ز مو اينجاست»

حسين كيست امامي كه در تمام ملل

بدون او بشريت كلام بي معناست

حسين كيست ذبيح اللهي كه دين خدا

حيات يافت ز خونش حسين خون خداست

كجا رواست كه با يكدگر كنار آيد

حسين عبد خدا و يزيد عبد هواست

حسين جان حقيقت روان آزادي است

اگر چه پيكر او قطعه قطعه در صحراست

سر بريده ي او با شما سخن گويد

سكوت كردن مظلوم و ظلم هر دو خطاست

ز عضو عضو جدا از همش به ما گويد

حساب آل محمد ز اهل ظلم جداست

چه زير تيغ چه بر اوج دارها « ميثم»

هميشه پرچم ثاراللهي به شانه ي ماست

را دادرس و ياور و مصباح هدايم به ره دوست فدايم همه شب ليله ي عاشور من است و همه جا كرببلايم ، سپر تير بلايم ، به خدا سوم شعبان اگر از پرتو حسنم همه جا نور بود ليله ي ميلاد من از مغرب عاشور بود ، من همه را هادي راهم ، همه خلقند سپاهم ، همه را پشت و پناهم ، انا ثار اله و باب اله و و جه اله و سر اله و نور اله يكتا ز همه خلق سلامم ، به همه خلق امامم ، همه مرهون قيامم ، شرف و عزت و ايثار و جهاد است پيامم ، همه سر مست ز جامم ، ببرم تا ابد الدهر دل اهل ولا را

*****

شب عشق و شب شور و شب پيدايش نور و همه جا وادي طور است و رسد نور به اوج فلك از حجره ي زهرا شده لبريز ز انوار خدا دامن صحرا بگو از شور حسيني شده سرتاسر خلقت همه جا محشر كبري به زمين فخر كنان از سوي حق كرده نزول آسيه و هاجر و لعيا زده گلبوسه رخ فاطمه را مريم عذرا شده اين چار زن از عز و شرف قابله ي عصمت كبري كه نهد پاي به عالم شرف دوده ي آدم ولي ا... معظم گهر بحر كرامت ، قمر برج امامت ، در ياسين گل طاها ثمر ام ابيها ، شجر طور دل اهل تولا ، كند از دامن ناموس خداوند تجلّا ملك و حور و پري آدميان اي همه ي عالميان خوش بشتابيد و بياييد و ببينيد چه نوزاد عزيزي به

جهان پاي نهاده است حسين است ، حسين است ، حسين است ، ببينيد همه در بغل فاطمه ماه رخ مصياح هدي را

*****

صلوات از طرف خالق سرمد به جمال گل نورسته ي احمد كه شكفته است به رويش گل لبخند محمد برگفته است ببر سيد ابرار چو جانش زده گلبوسه به زير گل و لعل لب و چشم و دهانش رخ تابنده نموده ، لب جان بخش گشوده ، به نگاهي دل پيغمبر اسلام ربوده چه جمالي چه كمالي چه جلالي به نبيّ و به علي بن ابيطالب و زهرا و حسن باد مبارك هه گويند كه اين عيد ولادت بخدا و همه ي خلق خدا باد مبارك چه بگويم به ثنايش همه مرهون عطايش همه عالم بفدايش دو جهان روي نمايش همه ديدند به ماه رخش آئينه ي معبود نما را

*****

فوج فوج ملك از اوج فلك روي نمودند به گلزار مدينه به در خانه ي سلطان نجف دسته گل سرخ به كف دور محمد زده صف يكسره با شور و شعف نغمه ي تبريك به لب خنده زنان بر گل رخسار نبي فخر عرب با شعف و وجد و طرب پيش تر از خيل ملك آمده جبريل امين از طرف خالق دادار كه يا احمد مختار منم حامل تبريك خداي احد قدر غفار براي تو و زهراي تو و حيدر كرار كه داده است خداوند تبارك وَ تعالي به تو آيينه ي خود را ثمرت باد مبارك ، قمرت باد مبارك گهرت باد مبارك ، شب ميلاد گرامي پسرت باد مبارك ، بپذير از طرف ذات خدا تهنيت و تسليت اي خواجه ي لولاك

كه اين دسته گل پاك فتد با تن صد چاك به صحراي بلا چون گل پرپر شده بر خاك بگيرند سر از پيكر او امّت سفّاك بخوان بر ورق مصحف گلگون رخش خاطره ي كرببلا را

*****

اين حسين است حسين است همان مظهر ذات احد داور غفار كه تا پاي نهاده است در اين دار به اميد شفاعت به درش آمده از ره ملكي زار كه بال و پر او سوخته و گشته گرفتار به گهواره ي او دست توسل زده با حالت افكار حسين از دل گهواره به او چشم گشوده دل از و سخت ربوده به رخش خنده نموده كه ببخشد پر و بالش ، زهي از قدر و جلالش ، پر نو كرده ز هم باز . در امواج فضا گشته به پرواز ، نموده سخن آغاز ، ثنا خوان و سر افراز ، الا خيل ملك من شدم آزاد ، حسين بن علي از كرمش بال و پرم داد همانا به جلالش به مقامش قسم آن كس كه فرستد ز ره دور سلامش برسانم به امامش ، به خداي پسر فاطمه دلداده و ممنون حسينم بزنم بال و كنم فخر كنان سير فضا را

*****

پسر فاطمه اي دسته گل سرخ محمد همه ي هستي احمد ، ولي خالق سرمد ، به تو پيوسته سلامم بهتو هر لحظه درودم كه تويي دارو ندارم كه تويي بودو نبودم رخ تو آينه ي غيب و شهودم ، تو قيامم ، تو ركوعم ، تو سجودم ، به فداي تو سراپاي وجودم ، تو همه هستي مايي ، تو امام شهدايي و تو مصباح هدايي تو

ركوعي ، تو صلاتي و تو كشتي نجاتي ، تو تمام حسناتي ، تو دعا تو صلواتي ، تو يم جود و سخايي ، تو دوايي ، تو شفايي ، تو همان خون خدايي ، به خداوند دو عالم كه تو هم قبله و هم قبله نمايي ، تو شه كرببلايي ، چه بگويم تو حسيني تو حسيني كه نبي گفت منم از تو و تو از مني اي بوسه گه ختم رسالت همه اعضات سر و صورت و چشم و لب و اندام سراپاي تو از بوسه ي ختم رسل انداخته گل او كه به هر عضو تو ديده ز ازل زخم بسي نيزه و شمشير جفا را

*****

منم و كعبه ي كويت ، منم و قبله ي رويت ، منم و جام سبويت ، چه بخواهي چه نخواهي نرم از سر كويت ، همه شب ريخته از ديده ي من خون گلويت ، بپسندي نپسندي به كسي كار ندارم ، تو گواهي كه به غير از تو دگر يار ندارم ، كه تو را دارم و بيم از شرر نار ندارم ، چكنم عاشق و مجنون تو هستم ، به خدا دل به تو بستم سر راه تو نشستم ، تو به من چهره گشودي كه خدا را بپرستم به خدا پيشتر از آمدنم سلسله ي عشق تو مي بود به دستم نه تو آني كه مرا لحظه اي از خويش براني ، نه من آنم كه شوم دور ز درگاه تو آني ، ز همان لحظه كه من چشم گشودم به تو سوگند ندانسته گرفتار تو بودم چه ولادت چه به طفلي چه

جواني چه به پيري چه دم مرگ تو را داشتم و دارم و غير از تو ندارم ، نكند روز قيامت ز نظر دور كني «ميثم» افتاده ز پا را

*****

هاست

حسين چشم و چراغ تمام انسانهاست

حسين كعبه ي دلها و قبله ي جان هاست

حسين شعله ي سوز دل مسلمان هاست

حسين باعث اشكي كه وقف دامان هاست

حسين كيست كه عالم به او برند نياز

*****

حسين كيست جهاد و عقيده و ايمان

حسين كيست حقيقت ، حقيقت قرآن

حسين آيه ي نور است و سوره ي فرقان

حسين حصن حصين و حسين كهف امان

حسين رحمت پيوسته ، لطف بي پايان

كه دست عالم و آدم به سوي اوست دراز

*****

فضيلت همه پيغمبران فضيلت اوست

قبولي همه طاعات در محبت اوست

قلوب سوخته دل ها چراغ حكمت اوست

به هوش باش كه هر روز روز نهضت اوست

عنايت و كرم و لطف و جود عادت اوست

خوشا كسي كه به او راز دل كند ابراز

*****

سلام بر تو كه حق خونبهاي توست حسين

سلام بر تو كه دل نينواي توست حسين

سلام بر تو كه جان مبتلاي توست حسين

تمام ملك خدا كربلاي توست حسين

غريبي و دو جهان آشناي توست حسين

كه لحظه لحظه بر آيد ز تربتت اعجاز

*****

تو اسم اعظمي و از همه عظيم تري

تو بهتر از مَلَك استي و برتر از بشري

تو بهترين پسر بهترين پيامبري

تو خون گرفته جمال خداي دادگري

تو در صحيفه ي طاعات مُهر معتبري

به توست طاعت ، مقبول حيّ بنده نواز

*****

قسم به روح بلند پيمبر اكرم

قسم به فاطمه بانوي عالم و آدم

قسم به نور و به فرقان و سوره ي مريم

قسم به عرش و به فرش و سپهر و لوح و قلم

دلي كه روز نخستين ربودي از «ميثم»

نه باز پس بدهي تو نه من ستانم باز

*****

كربلا عطش

تعداد استفاده 0

ا...(4)

*****

است

رويش، كس ماه و ستاره را نبيند، عمري است كه عشق تو، برده عقل و هوشم، تو شاه دل من، من يه بنده ي حلقه ي بگوشم، يك موي تو را به عالمي نمي فروشم

*****

تر از پيرهن

سرش نوك ني با خدا هم سخن

نگاهش سر ني به طفلي صغير

اميري حُسَينٌ وَ نعِمَ الامير

*****

به سردار بي لشگر كربلا

به سرهاي لب تشنه از تن جدا

به قرآن زير سُم اسب ها

به خوني كه شد خونبهايش خدا

به جسمي كه او را كفن شد حصير

اميري حُسَينٌ وَ نعِمَ الامير

*****

به هر كوي و هر بزم و هر انجمن

سرم خاك پاي حسين و حسن

پدر در دوگوشم سرود اين سخن

كه اي نازنين طفل دلبند من

حسيني بمان و حسيني بمير

اميري حُسَينٌ وَ نعِمَ الامير

*****