سخنران :
استاد : شیخ حسین انصاریان
سخنرانی_روز_اول_محرم_1439
تهران حسینیه همت
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمدالله رب العالمین ، الصلوة والسلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ، ابی القاسم محمد ، صلی الله علیه وآله الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین
تصویر
یک شیعه واقعی ، وقتی در محرم ، این شورعظیم را ، این عزاداری فوق العاده را ، این زحمات سنگینی که برای حضرت سید الشهداء کشیده می شود را می بیند به نظرش می آید مظلومیت حضرت ابی عبدالله علیه السلام کم و تمام شده است . اما این طور نیست . تقریبا در این سالهایی که به یاد داریم بین بیست ، ده ، بیشتر یا کمتر به محرم مانده است صداهایی بلند می شود که این صداها تنها سود آن خوشحال کردن دشمن علی الخصوص وهابیت خبیث است
لکه ننگی که انگلستان در دامن اسلام گذاشت و بقیه دشمنان . این صداها به نظر می آید از گلوی کسانی بیرون می آید که از عرفان اهل بیت علیهم السلام بی خبر هستند و از معارف اهل بیت بی اطلاع هستند و انگار این روایت که از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است شامل حال آنها نشده است که فرموده است عشق به اهل بیت من روزی است ، رزق است
من امیدوارم با بحث امروز صاحبان این صداها که متأسفانه اهل لباس (روحانیت ) هم هستند ، سری به عرفان اهل بیت بزنند، سری به روایات و معارف ناب اهل بیت بزنند در این مسئله ای که منکر شده اند و به مردم هم سفارش کرده اند این گونه نباشید
ص: 1
که البته معنویت ابی عبدالله در حدی است که یک نفر هم به این صداها گوش نمی دهد . ارزش هم قائل نیستند . اینها یک کمبود دیگری که دارند ، جامعه شناس نیستند . جامعه ایرانی را نمی شناسند که پیغمبر (ص ) و امیر المؤمنین علیه السلام به شدت از آنها تعریف کرده است و خبر این عزاداری ها را پیغمبر و امیر المؤمنین به این ملت داده اند.
کدام یک از ما را با این صداها می توانند از محبوبمان و معشوقمان حتی از اسم خالی آن دور کند . مگر این روایت را نخوانده اند که اهل سنت نقل کرده اند راوی آن هم عایشه است که می گوید از پیغمبر شنیده ام . عشق به ابی عبدالله را خدا در دل هر مؤمنی با قلم خود ثبت کرده است . این عشق ثبت شده را با این صداهایی که دل وهابیت را خوشحال کرد . چون گسترده پخش شد و حداقل قلب امام زمان را رنجاند .
عکس
یکی از آن صداها این بود : نگویید یا حسین ما نوکر تو هستیم . نگویید ما غلام تو هستیم . نگویید ما عبد تو هستیم . شما می گویید ما عبد خداییم . این حرف ها را نزنید .
چرا نزنیم ؟ ما به بیش از ده دلیل با توجه به لغت عبد ، که گوینده از معنای این لغت غفلت داشته است و این صدا از او در آمده است .
عبد در لغت به معنای پرستش است و در مرحله دیگر به معنای اطاعت است . هیچ وقت ما غیر از خدا را معبود خود نمی گیریم که به غیر از خدا بگوییم عبد تو هستیم . ما همچون حرفی را نمی زنیم . عبد یعنی مطیع .
ص: 2
خوب من مدارکم را بگویم که یقین شما به این مسئله نسبت به خودتان قوی تر شود . که با کمال افتخار و سرافرازی هر جا دوست داشتید بگویید من عبد حسینم. من نوکر حسینم ، من غلام حسینم . شما دلتان می خواهد غلام ابی عبدالله نباشید ، خوب نباشید کسی شما را دعوت نکرده که نوکر ابی عبدالله باشید . اما جمع ما هم نوکر هستیم ، هم غلام هستیم و هم عبد هستیم با مدرک .
چه نوکری ؟ کسی که امین وحی که خدا به او اعتماد داشته است و وحی او را دراختیار او گذاشت تا برای 124 هزار پیغمبر ببرد و خدا می دانست که ذره ای در این وحی تصرف نمی کند . کسی که امین وحی است ، روح اعظم است ، روح الامینه جبرئیل است . چند تا از این اسمها در قرآن آمده است . شیعه و سنی نقل می کنند : وقتی صدیقه کبری خسته بود . خوابش می برد .حسین در گهواره گریه می کرد . از جای اصلی خودش سریعتر از سرعت نور کنار گهواره می آمد. نوکری می کرد . گهواره را تکان می داد . آن نوکر ابی عبدالله بود . این نوکر ، برای او هم لالایی می خواند .
( اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن ) به تناسب این که بچه دو سه ماهه بود و با شیر سرو کار داشت . لالایی را با شیر مخلوط می کرد . ( اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن لِعَلِیٍّ ( و لِزهرا) وَ حسینٍ وَ حسن ) این نوکر بود .
ص: 3
ص: 4
تو نمی خواهی باشی ، نباش . شاید لیاقت نداری نوکر باشی اما ما لیاقت داریم .
عکس
و اما مدارکم :
1- کتاب شریفِ با ارزش و با عظمت اصول کافی که خود این صدا داران منکر این کتاب نیستند چون می دانند که در بین شیعه بعد از قرآن و نهج البلاغه و صحیفه ، این مهمترین کتاب است .
ص: 5
از وجود مبارک امیر المؤمنین علیه السلام یعسوب الدین قائد قر المحجلین علم الله اُذن الله ، یدالله ، سؤال کردند : روایت از امام صادق علیه السلام است : نسبت خودتان را نسبت به پیغمبر بگویید . فرمود : من ( أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ رسول الله ) (1)اگر پیغمبر صلی الله علیه و آله سه تا غلام ، چهار تا غلام ، سی تا غلام و عبد دارد ، من یکی از آن عبد هستم .این یک مدرک . چرا ما نگوییم که عبد حسین هستیم ؟ هستیم . کسی هم ما را عبد امام حسین علیه السلام نکرده است . نه پدرمان و نه مادرمان بلکه خدا این سمت را به ما داده است . کار کسی نیست . من هم در این مملکت خوشحالم که در سطح مملکت می خواهند درباره من حرف بزنند می گویند روضه خوان خوبی هست . بله من روضه خوان خوبی هستم . از من که صحبت می کنند یک مقدار بیشتر از حقم می گویند . می گویند نوکر با اخلاصی است . بگویید من نوکر هستم . اگر قیامت هم خداوند به من بگوید محور پرونده ات را به من ارائه بده . می گویم من عبد ابی عبدالله هستم . من غلام ابی عبدالله هستم . همین .
این خیلی بهتر از نماز و روزه است . چون روزه و نماز را ازغیر نوکر قبول نمی کند. این جان نماز و جان روزه و جان عبادت است . این هم یک مدرک .
ص: 6
2- روز سوم شعبان ، امام زمان یک نامه از ناحیه مقدسه خود صادر کردند برای علی بن مصیب همدانی ، حاج شیخ عباس قمی و قبل از حاج شیخ عباس یقینا از من و شما که این صدا را در آوردید خیلی بهتر است و با فهم تر است و روایات را خوب می فهمید . هفتاد سال غرق در اهل بیت بود . این نامه را در مفاتیح نقل کرده است . امام عصر اول نامه می نویسد : علی ابن مسیب همدانی (1) ، امروز که روز سوم شعبان است ، روز تولد مولای ما ابی عبدالله الحسین علیه السلام است . این اقرار امام زمان است که می گوید من غلام حسین هستم . اقرار، اقرار کتبی . چرا بی توجه به معارف قرآن و الهیات اهل بیت حرف می زنیم . چرا ؟
3- یک مدرک دیگر : وجود مبارک حضرت صادق علیه السلام امام بحق ناطق . وقتی به زیارت امیرالمومنین (ع ) می آید ، این خیلی جمله عجیبی است . ( طُوبَی لِی إِنْ کُنْتُمْ مَوَالِیَّ ) (2) خوش به حال منِ امام صادق ، اگر شما مولاهای من باشید و من غلام شما باشم ( أَنِّی عَبْدُکُمْ) با إن علی جان ( امام صادق نمی گوید إنا خودش را دارد می گوید إنی ) منِ امام صادق بنده تو هستم .« وَ طُوبَی لِی إِنْ قَبِلْتُمُونِی عَبْداً » خوش به حالم اگر قبول کنی من غلام تو هستم . اگر قبول کنی . حس کردید چند سال است که ما را قبول کرده است ؟ خوش به حالتان
ص: 7
4- در برابر چهار قبر ، زین العابدین علیه السلام ، امام محمد باقر علیه السلام ، امام صادق علیه السلام و حضرت امام مجتبی علیه السلام کرارا ایستادیم خواندیم : ( یا موالی ) ای آقایان من ، ( یا ابنا ء رسول الله عبدکم ) یا رسول الله من بنده شما هستم .( و ابن عبدکم ) پدرم هم عبد شماست . ( و ابن امتکم ) مادرم هم کلفت شما و کنیز شما بود . ( الذلیل بین ایدیکم ) من در کمال فروتنی در کنار شما ایستاده ام .
5- مدرک دیگر : امام می گوید به امام زمان می گوید : مولای من ، آقای من ( إن اَدرَکتُ اَیّامَکَ الزّاهِرَهَ و اَعلامَکَ الباهِرَهَ ) (1) اگر من زنده بمانم و ظهور تو را ببینم و نشانه های آشکار الهی را در تو ببینم (فَها اَنا ذا ) آن زمان من (عَبدُکَ المُتَصَرِّفُ بَینَ اَمرِکَ وَ نَهیِکَ ) غلام تو هستم هر امری و هر نهی می خواهی بکن . غلام در مقابل امامش حرف نمی زند . این امام می گوید . به امام زمان می گوید . من در برابر امر و نهی تو هیچ اختیاری ندارم چون نوکر تو هستم .
ص: 8
6- مدرک دیگر : زیارت مطلقه ابی عبدالله .السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَباعَبْدِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، عَبْدُکَ . من که به زیارت تو آمده ام عبد تو هستم نوکر تو هستم . ( وَابْنُ عَبْدِکَ ) پدرم هم نوکر تو است . درسته . من پدرم وقتی می خواست برای ابی عبدالله گریه کند ما می ترسیدیم . شانه هایش می لرزید و چنان ناله می زد که ما می گفتیم الان می میرد . ( وَابْنُ أَمَتِکَ ) مادرم هم کنیز شماست . این جمله اش خیلی عجیب است . ( الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، ) من اعتراف می کنم ، من اقرار می کنم که بند غلامی شما به گردن من افتاده است . (1)
7- زیارت امیر المؤمنین علیه السلام : السَّلاَمُ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَخِی رَسُولِ اللَّهِ یَا مَوْلاَیَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ . یا مولی یا امیر المؤمنین عبدُکَ ، من بنده تو هستم . ( عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ جَاءَکَ مُسْتَجِیراً بِذِمَّتِکَ ) پناهی غیر از تو در عالم ندارم .
8- زیارت عید فطر و عید قربان برای ابی عبدالله : (یا مَوْلایَ یا أبا عَبْدِاللَّهِ، یَا ابْنَ رَسُوْلِ اللَّهِ، عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ، الذَّلِیْلُ بَیْنَ یَدَیْکَ ) با این حساب مدرک شرعی کامل داریم که بگویم یا حسین من بنده تو هستم . یا حسین غلام تو هستم ، یا حسین نوکر تو هستم . مدرک شرعی است .
ص: 9
بر این اساس همین بزرگوار فرموده اند : اسم بچه های خود را غلام حسین نگذارید . غلام علی نگذارید . غلام رضا نگذارید ما با این مدارک اگر خدا ، بچه ای به شما داد با این مدارک اسم او را غلامحسین بگذارید ، تا کم کم که بزرگ شد بگردد و ببیند حسین کیست که من غلام او هستم ؟ علی کیست که من غلام او هستم؟ . رضا کیست که من غلام او هستم؟ . این اسم ها را بگذارید . اهل بیت را تقویت کنید
عکس
و اما ایشان فرمودند گریه و سینه زدن رشد نمی آورد . آیا شما از این آیه قرآن در سوره مبارکه مائده خبر نشدید که پروردگار می گوید : ( إِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ ) هر وقت یک عده مسیحی شیعه را نمی گید ، مؤمنون را نمی گوید . خیلی این آیه قابل تامل است . ( إِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ ) وقتی آیات قرآن بر پیغمبرم نازل می شود . حبیب من این تعداد مسیحی را که مؤمن شدند آن هم چه مؤمنی ! خدا در سه آیه ، در سوره مائده از آن ها تعریف کرده است . ( تَرَی أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ) (1)حبیب من چشمانشان را می بینی پر از اشک به خاطر این که حق را شناختند یعنی اول حق و شناختند و الان دارند گریه می کنند . رشد از این بالاتر؟ چرا گریه رشد نمی آورد ؟ نه ! قبل از گریه رشد ایجاد می شود بعد گریه می آید .
ص: 10
رشد هم مقول به تشکیک هست . یک رشد مال انبیاء است . یک رشد برای ائمه است یک رشد برای اولیاء است و یک رشد هم برای ما است . خوب ما اول نسبت به شناخت ابی عبدالله رشد پیدا کردیم که الان گریه می کنیم . برای مجهول که گریه نمی کنیم . بعد هم آیه می گوید : (مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ) حسین حق است . ما اول حق را شناختیم که الان وقتی کسی آرام به ما می گوید سرش را بریدند دلمان ناله می زند . حسین جان
رشد است که مردم گریه می کنند . رشد است که مردم از جان خود مایه می گذارند . رشد است که مردم از پول خود مایه می گذارند . از عمر خود مایه می گذارند . رشد است که این همه جلسه برپا می کنند . رشد است که جوان ها سر شب تا صبح سیاهی می کوبند . گاهی سرشان را به سیاهی می گذارند و گریه می کنند . این رشد است . پس چیست ؟ این رشد است . گریه بعد از رشد است نه قبل از رشد . که شما آمده اید و اعلام کرده اید گریه و سینه رشد نمی آورد . رشد گریه می آورد عکس آن است . سینه زنی بعد از رشد است . لذا برای گریه ، سینه زنی و در این قرن اخیر فقهای شیعه بر اساس روایات اهل بیت ، چه مایه هایی در فتواها ی خود گذاشته اند
عکس
اول یکی دو روایت بگویم . عده ای حضور امام صادق علیه السلام بودند شاعری هم آمده بود . ائمه ما هر وقت در خانه خود چشمشان به شاعری می افتاد می گفتند بخوان . می خواهم گریه کنم . به آن صدای دوم می گویم که : می گویند به استقبال محرم رفتن دیگرچیست ؟ استقبال ندارد ؟ مدرک ندارد ؟ چرا مدرک ندارد ؟ تو مدارک را ندیدی ؟ اولین کسی که (عاشورا سال 61 هجری اتفاق افتاد ) اولین کسی که به استقبال محرم آمد ، پروردگار بود . چند هزار سال قبل از اینکه محرم ایجاد شود . او به استقبال آمد . او به جبرئیل گفت : برو به آدم بگو این اسمی که دلت را لرزاند با لب تشنه می کشند . بچه هایش از تشنگی می میرند . پوست بدن بزرگانشان از تشنگی جمع می شود . این استقبال از محرم است . تمام انبیاء برای ابی عبدالله گریه کرده اند . این استقبال است . تمام درختان ، تمام ماهیان دریا ، تمام پرندگان هوا برای ابی عبدالله گریه کردند . تازه به دنیا آمده بود . پیغمبر و علی و زهرا دور قنداقه نشستند و گریه کردند. این استقبال از محرم است . چرا به استقبال محرم نرویم ؟ چرا ؟ استقبال که خیلی مدرک دارد . چرا نرویم . چرا حرفهایی می زنید که دل دشمن را شاد می کند . حداقل بیایید دل اهل بیت را شاد کنید.
ص: 11
بخوان ، شاعر شروع به خواندن کرد : امام حالا که خودشان در اوج گریه بودند داشتند تماشا می کردند به اصحاب برگشتند با حزن و غصه به یکی از آنها گفتند : چرا گریه نمی کنی ؟ برای این چرا گریه نمی کنی ، من یک مدرکی الان نقل می کنم : برادران ، خواهران به خدا قسم ، این برای من ثابت شده است من یک ذره درس خواندم و می فهمم . ثابت شده برای من که گریه برای ابی عبدالله واجب است نه مستحب . اگر مستحب بود که امام صادق نمی گفت چرا گریه نمی کنی؟ . دستش را از روی صورتش برداشت معلوم می شود که دست روی صورتش بود ناله نداشت . چرا گریه نمی کنی ؟ دستش را بر داشت . گفت آقا اشکم را می بینی ؟ دارم گریه می کنم . فرمود اینجوری نمی خواهم گریه کنی . ما این گریه را قبول نداریم . نمی خواهیم . آنهایی که می گویید آرام آرام گریه کنید این روایات را ندیده اید ! نمی خواهم اینجوری گریه کنید . می خواهید گریه کنید صرخه بزن . یعنی هرچه فشار می خواهی به سینه ات بیاور داد بزن فریاد بزن ناله کن با فریاد بگو وای حسین کشته شد وای حسین جان .
بعد امام صادق (ع ) فرمود : خدا رحمت کند (دعای امام که مستجاب است) . خدا رحمت کند هر کسی که در گریه بر حسین ما فریاد بزند . ناله بزند .
بزرگترین مجتهد صد سال اخیر ، بزرگترین مجتهد که استاد تمام مراجع بعد از خودش بود ، شاگردهای با عظمتی دارد ، حکیم خویی ، شیرازی ، اصطهباناتی شیخ موسی خوانساری ، اصلا شاگردانش از مراجع بزرگ شیعه بودند . بزرگترین فقیه شیعه مرحوم نائینی ، خروج دسته های عزاداری در خانه ها در حسینیه ها در روز عاشورا بدون شک جایز است . اشکالی در سینه زدن و زنجیر زدن حتی اگر موجب کبودی بدن شود نیست . و همچنین اگر موجب زخم شدن یا خونریزی شود جایز است . این فتوای بزررگترین مراجع در صد سال اخیر است .
ص: 12
پای فتوا را 50 نفر از مراجع امضاء کرده اند . که عاشورا بیرون بروید . سینه بزنید ، زنجیر بزنید . بدنتان کبود شود ، خون مردگی پیدا کند . مجروح شود خون بیاید ، انجام دهید . حسین ؟ شما حسین را می شناسید ؟ که حسین کیست ؟ سؤال از فقهای بزرگ : حکم سینه زدن ، خراشیدن، سیلی زدن در مصائب چیست ؟ پاسخ : هر چیزی که عنوان جزع بر آن منطبق شود یعنی سینه زدن ، خراشیدن سیلی زدن ثواب و اجر دارد .
ص: 13
با شرکت در مراسم ابی عبدالله با گریه این عین فتواست ، و سینه شدید ، نه اینکه اینجوری سینه بزنید نه ! دکمه هایتان را باز کنید بزنید . در مجالس اهل بیت اجر و ثواب دارد .
(1)این جمله از امام زمان است که : وقتی افتادی (عَلَی الخُدُودِ لَاطِمَات) ، تمام زنها و خواهرات به خودشان لطمه زدند ،
ص: 14
امام صادق علیه السلام می فرماید (َقَدْ شَقَقْنَ الْفَاطِمِیَّاتُ الْجُیُوبَ ) وقتی دیدند از اسب افتادند . همه گریبان پاره کردند .( وَ لَطَمْنَ الْخُدُودَ عَلَی الْحُسَیْنِ ) (1) بر ابی عبدالله لطمه به سرو صورت زدند . بعد امام صادق علیه السلام می گوید : ( وَ عَلَی مِثْلِهِ) با بر مثلً ابی عبدالله ( فالتُلْطَمُ الْخُدُودُ ) بزنید عیب ندارد . گریبان پاره کنید . عیبی ندارد این هم فتوای امام صادق (ع ) .
اما امام هشتم ، گریه رشد نمی آورد ؟ سینه زدن اول رشد آورده است که الان داریم گریه می کنیم وسینه می زنیم . ( فَعَلی مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ، ) هر کس گریه دارد برای حسین ما گریه کند . هرکس که گریه دارد . مرد ، زن ، پیر ، جوان ، هرکسی که هست . ارمنی ، یهودی ، هر کسی ، نمی گوید شیعه . ( فَلْیَبْکِ الْباکُونَ ) ، هر کس گریه دارد بیاید بر حسین گریه کند . (إن بَکَیتَ عَلَی الحُسَینِ ) اگر برای حسین ما گریه کنید ( حَتّی تَصیرَ دُموعُکَ عَلی خَدَّیکَ) اشکت روی صورتت بیاید ( غَفَرَ اللَّهُ لَکَ ) خدا می آمرزد ( کُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ ) هرچه گناه کردی ( صَغیراً کانَ أو کَبیراً ، وقَلیلاً کانَ أو کَثیراً ) (اِنْ کُنْتَ باکِیاً علی شَئٍ ) این را من تا حالا نگفته ام . کاش دهانم بسته می شد ! کاش گوش شما هم نمی شنید ! این دیگر چیست که برای ما گفته اند ؟ (اِنْ کُنْتَ باکِیاً لشَئٍ ) اگر می خواهی برای چیزی گریه کنی آن چیز را رها کن ( فَاْبکِ لِلْحُسَیْنِ ) امام هشتم می گوید : برای حسین ما گریه کنید . ( فَاِنَّهُ ذُبِحَ کَما یُذْبَحُ الْکَبْشُ ) مثل گوسفندی که دست و پایش را می بندند . (2)
ص: 15
حالا گوش دهید تا امام زمان برایتان روضه بخواند : ( وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َشارِداً ) در گودال افتاده بودی ذوالجناح با شتاب بالا و پایین می پرید . (إِلی خِیامِک ) ، به طرف خیمه ها می رفت . ( مُهمْهماً باکِیاً ) اسب هم گریه می کرد و هم ناله می زد .( فَلَمّا رَأَیْنَ النِّسآءُ جَوادَک َمَخْزِیّاً ) وقتی زنها از خیمه بیرون ریختند و اسب تو را شکسته حال و غمگین دیدند ( وَ نَظَرْنَ سَرْجَک َعَلَیْهِ مَلْوِیّاً) دیدند زین یک طرفه شده است .
تا حالا شده است ماشین فرزندتان تصادف کند بگویند بیا بردار و ببر. رفتی ماشین را دیدی چه حالی پیدا کردی ؟ اسب را اینجور دیدند ( بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ ) از خیمه ها بیرون آمدند ( ناشِراتِ الشُّعُورِ ) موهایشان را می کندند . موهایشان را پریشان می کردند ( عَلَی الْخُدُودِ لاطِماتِ) به صورتشان چنگ می زدند . (وَ بِالْعَویلِ داعِیات ) می گویند صدای زن نامحرم را نامحرم نباید بشنود اینجا دیگر محرم و نامحرمی نبود ، امام زمان می گوید عربده می کشیدند . داد می زدند . ( وَ بَعْدَالْعِزِّ مُذَلَّلات ) بعد از آن همه مقام حس کردند خوار شدند . ذلیل شدند . (وَ إِلی مَصْرَعِک َمُبادِرات ) شتابان به طرف محلی که افتاده بودی آمدند ، حسین جان . امام زمان این را می گوید : ( وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلی صَدْرِکَ، وَ مُولِغٌ سَیْفَهُ عَلی نَحْرِک َ... ) دیدند نه خنجر ، شمشیر روی گلویت گذاشته است . ( ذَابِحٌ لَکَ بِمُهَنَّدِهِ ) دارد این شمشیر را می کشد.(1)
ص: 16