پاسخ به شبهات حسینی سال 96 سخنرانی مکتوب استاد انصاریان

مشخصات کتاب

سخنران :

استاد : شیخ حسین انصاریان

سخنرانی_روز_اول_محرم_1439

تهران حسینیه همت

خطبه

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدالله رب العالمین ، الصلوة والسلام علی سید الانبیاء و المرسلین حبیب الهنا و طبیب نفوسنا ، ابی القاسم محمد ، صلی الله علیه وآله الطیبین الطاهرین المعصومین المکرمین

مقدمه

تصویر

یک شیعه واقعی ، وقتی در محرم ، این شورعظیم را ، این عزاداری فوق العاده را ، این زحمات سنگینی که برای حضرت سید الشهداء کشیده می شود را می بیند به نظرش می آید مظلومیت حضرت ابی عبدالله علیه السلام کم و تمام شده است . اما این طور نیست . تقریبا در این سالهایی که به یاد داریم بین بیست ، ده ، بیشتر یا کمتر به محرم مانده است صداهایی بلند می شود که این صداها تنها سود آن خوشحال کردن دشمن علی الخصوص وهابیت خبیث است

لکه ننگی که انگلستان در دامن اسلام گذاشت و بقیه دشمنان . این صداها به نظر می آید از گلوی کسانی بیرون می آید که از عرفان اهل بیت علیهم السلام بی خبر هستند و از معارف اهل بیت بی اطلاع هستند و انگار این روایت که از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده است شامل حال آنها نشده است که فرموده است عشق به اهل بیت من روزی است ، رزق است

من امیدوارم با بحث امروز صاحبان این صداها که متأسفانه اهل لباس (روحانیت ) هم هستند ، سری به عرفان اهل بیت بزنند، سری به روایات و معارف ناب اهل بیت بزنند در این مسئله ای که منکر شده اند و به مردم هم سفارش کرده اند این گونه نباشید

ص: 1

که البته معنویت ابی عبدالله در حدی است که یک نفر هم به این صداها گوش نمی دهد . ارزش هم قائل نیستند . اینها یک کمبود دیگری که دارند ، جامعه شناس نیستند . جامعه ایرانی را نمی شناسند که پیغمبر (ص ) و امیر المؤمنین علیه السلام به شدت از آنها تعریف کرده است و خبر این عزاداری ها را پیغمبر و امیر المؤمنین به این ملت داده اند.

کدام یک از ما را با این صداها می توانند از محبوبمان و معشوقمان حتی از اسم خالی آن دور کند . مگر این روایت را نخوانده اند که اهل سنت نقل کرده اند راوی آن هم عایشه است که می گوید از پیغمبر شنیده ام . عشق به ابی عبدالله را خدا در دل هر مؤمنی با قلم خود ثبت کرده است . این عشق ثبت شده را با این صداهایی که دل وهابیت را خوشحال کرد . چون گسترده پخش شد و حداقل قلب امام زمان را رنجاند .

نگویید یا حسین ما نوکر تو هستیم

عکس

یکی از آن صداها این بود : نگویید یا حسین ما نوکر تو هستیم . نگویید ما غلام تو هستیم . نگویید ما عبد تو هستیم . شما می گویید ما عبد خداییم . این حرف ها را نزنید .

چرا نزنیم ؟ ما به بیش از ده دلیل با توجه به لغت عبد ، که گوینده از معنای این لغت غفلت داشته است و این صدا از او در آمده است .

عبد در لغت به معنای پرستش است و در مرحله دیگر به معنای اطاعت است . هیچ وقت ما غیر از خدا را معبود خود نمی گیریم که به غیر از خدا بگوییم عبد تو هستیم . ما همچون حرفی را نمی زنیم . عبد یعنی مطیع .

ص: 2

خوب من مدارکم را بگویم که یقین شما به این مسئله نسبت به خودتان قوی تر شود . که با کمال افتخار و سرافرازی هر جا دوست داشتید بگویید من عبد حسینم. من نوکر حسینم ، من غلام حسینم . شما دلتان می خواهد غلام ابی عبدالله نباشید ، خوب نباشید کسی شما را دعوت نکرده که نوکر ابی عبدالله باشید . اما جمع ما هم نوکر هستیم ، هم غلام هستیم و هم عبد هستیم با مدرک .

چه نوکری ؟ کسی که امین وحی که خدا به او اعتماد داشته است و وحی او را دراختیار او گذاشت تا برای 124 هزار پیغمبر ببرد و خدا می دانست که ذره ای در این وحی تصرف نمی کند . کسی که امین وحی است ، روح اعظم است ، روح الامینه جبرئیل است . چند تا از این اسمها در قرآن آمده است . شیعه و سنی نقل می کنند : وقتی صدیقه کبری خسته بود . خوابش می برد .حسین در گهواره گریه می کرد . از جای اصلی خودش سریعتر از سرعت نور کنار گهواره می آمد. نوکری می کرد . گهواره را تکان می داد . آن نوکر ابی عبدالله بود . این نوکر ، برای او هم لالایی می خواند .

( اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن ) به تناسب این که بچه دو سه ماهه بود و با شیر سرو کار داشت . لالایی را با شیر مخلوط می کرد . ( اِنَّ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن لِعَلِیٍّ ( و لِزهرا) وَ حسینٍ وَ حسن ) این نوکر بود .

ص: 3

(1)

ص: 4


1- حضرت سلمان گوید: روزی به در خانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) رفتم و اذن ورود گرفتم و چون داخل شدم دیدم که حضرت زهرا (سلام الله علیها) مشغول آسیاب کردن است و دستاس را می چرخاند در حالیکه دستان مبارکش مجروح شده است. عرض کردم: «ای سیده ی زنان و ای مخدّره دوران! چرا به فضّه دستور نمی دهید تا دستاس نماید.». فرمودند: پدر بزرگوارم امر فرموده که کارهای خانه یک روز بر عهده من و یک روز بر عهده فضّه باشد و اینک نوبت من است. در این سخن بودیم که ناگاه امام حسین (علیه السلام) در گهواره به گریه درآمد. پس عرض کردم: «ای سیده عالمیان! مرا نیز در کارتان شریک نمایید.» حضرت فرمود: تو دستاس کن تا من حسین را آرام نمایم. سلمان گوید: من مشغول دستاس کردن شدم. مدتی بعد بانگ اذان برخاست و من جهت اقامه نماز عازم مسجد شدم. پس از نماز به امیر مؤمنان علی (علیه السلام) عرض کردم: «ای امیر مؤمنان! شما اینجا نشسته اید و فاطمه زهرا دستان مبارکش از دستاس کردن مجروح شده است.» پس امیر مؤمنان (علیه السلام) گریان شد و فوراً به خانه رفت. هنوز مدّت کوتاهی نگذشته بود که آن حضرت شادمان و خوشحال بازگشتند. حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «یا علی! گریان رفتی و خندان آمدی؟!» علی (علیه السلام) عرض کردند: یا رسول الله! چون وارد خانه شدم، فاطمه را دیدم که از خستگی خوابیده است و دستاس بی آنکه کسی آن را حرکت دهد می گردد و گهواره حسین بی آنکه کسی آن را بجنباند در حال جنبش است و ندایی می آمد که برای حسین لالایی می گفت و چنین می خواند: اِنَ فِی الجَنَّةِ نَهراً مِن لَبَن لِعَلِیّ وَ لِزَهرا وَ حُسَینٍ وَ حَسَن کُلُّ مَن کانَ مُحِبًّا لَهُم یَدخُلُ الجَنَّة مِن غَیرِ حَزَن پس حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: یا علی! بشارت باد تو را به بهشت جاویدان و جوی شیر که طعم آن هرگز متغیّر نمی شود و بشارت باد دوستان تو را. آنگاه بیان داشتند: یا علی! آیا دانستی که چه کسی دستاس را می چرخانید و چه کسی گهواره را می جنباند. عرض کردند: خدا و رسولش بهتر می دانند. حضرت فرمودند: آنکه گهواره را می جنباند، جبرئیل و آنکه دستاس را می چرخانید میکائیل بود. منابع: 1- سید هاشم بحرانی، مدینه المعاجز، ج3: 46. 2- سید علی حسینی، کرامات و مقامات عرفانی امام حسین علیه السلام : 62، 64.

تو نمی خواهی باشی ، نباش . شاید لیاقت نداری نوکر باشی اما ما لیاقت داریم .

مدارک نوکری امام حسین علیه السلام

عکس

و اما مدارکم :

1- کتاب شریفِ با ارزش و با عظمت اصول کافی که خود این صدا داران منکر این کتاب نیستند چون می دانند که در بین شیعه بعد از قرآن و نهج البلاغه و صحیفه ، این مهمترین کتاب است .

ص: 5

از وجود مبارک امیر المؤمنین علیه السلام یعسوب الدین قائد قر المحجلین علم الله اُذن الله ، یدالله ، سؤال کردند : روایت از امام صادق علیه السلام است : نسبت خودتان را نسبت به پیغمبر بگویید . فرمود : من ( أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ رسول الله ) (1)اگر پیغمبر صلی الله علیه و آله سه تا غلام ، چهار تا غلام ، سی تا غلام و عبد دارد ، من یکی از آن عبد هستم .این یک مدرک . چرا ما نگوییم که عبد حسین هستیم ؟ هستیم . کسی هم ما را عبد امام حسین علیه السلام نکرده است . نه پدرمان و نه مادرمان بلکه خدا این سمت را به ما داده است . کار کسی نیست . من هم در این مملکت خوشحالم که در سطح مملکت می خواهند درباره من حرف بزنند می گویند روضه خوان خوبی هست . بله من روضه خوان خوبی هستم . از من که صحبت می کنند یک مقدار بیشتر از حقم می گویند . می گویند نوکر با اخلاصی است . بگویید من نوکر هستم . اگر قیامت هم خداوند به من بگوید محور پرونده ات را به من ارائه بده . می گویم من عبد ابی عبدالله هستم . من غلام ابی عبدالله هستم . همین .

این خیلی بهتر از نماز و روزه است . چون روزه و نماز را ازغیر نوکر قبول نمی کند. این جان نماز و جان روزه و جان عبادت است . این هم یک مدرک .

ص: 6


1- عَلِیّ بْنُ مُحَمّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ الْوَلِیدِ عَنِ ابْنِ أَبِی نَصْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْمَوْصِلِیّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللّهِ ع قَالَ أَتَی حِبْرٌ مِنَ الْأَحْبَارِ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ ع فَقَالَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ مَتَی کَانَ رَبّکَ قَالَ وَیْلَکَ إِنّمَا یُقَالُ مَتَی کَانَ لِمَا لَمْ یَکُنْ فَأَمّا مَا کَان َ فَلَا یُقَالُ مَتَی کَانَ کَانَ قَبْلَ الْقَبْلِ بِلَا قَبْلٍ وَ بَعْدَ الْبَعْدِ بِلَا بَعْدٍ وَ لَا مُنْتَهَی غَایَةٍ لِتَنْتَهِیَ غَایَتُهُ فَقَالَ لَهُ أَ نَبِیّ ٌ أَنْتَ فَقَالَ لِأُمّکَ الْهَبَلُ إِنّمَا أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِیدِ رَسُولِ اللّهِ ص اصول کافی جلد 1 ص :122 روایة: 8 ترجمه : امام صادق علیه السلام فرمود: یکی از دانشمندان یهود نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمد و گفت ای امیر مؤمنان! پروردگارت از کی بوده؟ فرمود: وای بر تو، از کی بوده را به چیزی گویند که زمانی نبوده ولی به آنچه بوده گفته نشود از کی بوده، او بدون پیشی پیش از هر پیش است و بدون بعدی پس از هر بعدی است و او را نهایت پایانی نیست تإ؛لل پایانی نیست تا پایانش بانتها رسد: عرض کرد: آیا تو پیغمبری؟ فرمود مادرت مرگت بیند همانا من بنده ای از بندگان رسول خدایم.

2- روز سوم شعبان ، امام زمان یک نامه از ناحیه مقدسه خود صادر کردند برای علی بن مصیب همدانی ، حاج شیخ عباس قمی و قبل از حاج شیخ عباس یقینا از من و شما که این صدا را در آوردید خیلی بهتر است و با فهم تر است و روایات را خوب می فهمید . هفتاد سال غرق در اهل بیت بود . این نامه را در مفاتیح نقل کرده است . امام عصر اول نامه می نویسد : علی ابن مسیب همدانی (1) ، امروز که روز سوم شعبان است ، روز تولد مولای ما ابی عبدالله الحسین علیه السلام است . این اقرار امام زمان است که می گوید من غلام حسین هستم . اقرار، اقرار کتبی . چرا بی توجه به معارف قرآن و الهیات اهل بیت حرف می زنیم . چرا ؟

3- یک مدرک دیگر : وجود مبارک حضرت صادق علیه السلام امام بحق ناطق . وقتی به زیارت امیرالمومنین (ع ) می آید ، این خیلی جمله عجیبی است . ( طُوبَی لِی إِنْ کُنْتُمْ مَوَالِیَّ ) (2) خوش به حال منِ امام صادق ، اگر شما مولاهای من باشید و من غلام شما باشم ( أَنِّی عَبْدُکُمْ) با إن علی جان ( امام صادق نمی گوید إنا خودش را دارد می گوید إنی ) منِ امام صادق بنده تو هستم .« وَ طُوبَی لِی إِنْ قَبِلْتُمُونِی عَبْداً » خوش به حالم اگر قبول کنی من غلام تو هستم . اگر قبول کنی . حس کردید چند سال است که ما را قبول کرده است ؟ خوش به حالتان

ص: 7


1- قاسم بن علاء همدانی وکیل امام حسن عسکری علیه السلام
2- وَ أَشْهَدُ یَا مَوَالِیَّ وَ طُوبَی لِی إِنْ کُنْتُمْ مَوَالِیَّ أَنِّی عَبْدُکُمْ، وَ طُوبَی لِی إِنْ قَبِلْتُمُونِی عَبْداً، وَ أَنِّی مُقِرٌّ بِکُمْ، مُعْتَصِمٌ بِحَبْلِکُمْ، مُتَوَقِّعٌ لِدَوْلَتِکُمْ، مُنْتَظِرٌ لِرَجْعَتِکُمْ، عَامِلٌ بِأَمْرِکُمْ، آخِذٌ بِقَوْلِکُمْ، لَائِذٌ بِحَرَمِکُمْ، مُتَقَرِّبٌ إِلَی اللَّهِ بِکُمْ. منبع : المزار الکبیر ص 187

4- در برابر چهار قبر ، زین العابدین علیه السلام ، امام محمد باقر علیه السلام ، امام صادق علیه السلام و حضرت امام مجتبی علیه السلام کرارا ایستادیم خواندیم : ( یا موالی ) ای آقایان من ، ( یا ابنا ء رسول الله عبدکم ) یا رسول الله من بنده شما هستم .( و ابن عبدکم ) پدرم هم عبد شماست . ( و ابن امتکم ) مادرم هم کلفت شما و کنیز شما بود . ( الذلیل بین ایدیکم ) من در کمال فروتنی در کنار شما ایستاده ام .

5- مدرک دیگر : امام می گوید به امام زمان می گوید : مولای من ، آقای من ( إن اَدرَکتُ اَیّامَکَ الزّاهِرَهَ و اَعلامَکَ الباهِرَهَ ) (1) اگر من زنده بمانم و ظهور تو را ببینم و نشانه های آشکار الهی را در تو ببینم (فَها اَنا ذا ) آن زمان من (عَبدُکَ المُتَصَرِّفُ بَینَ اَمرِکَ وَ نَهیِکَ ) غلام تو هستم هر امری و هر نهی می خواهی بکن . غلام در مقابل امامش حرف نمی زند . این امام می گوید . به امام زمان می گوید . من در برابر امر و نهی تو هیچ اختیاری ندارم چون نوکر تو هستم .

ص: 8


1- فَإن اَدرَکتُ اَیّامَکَ الزّاهِرَهَ و اَعلامَکَ الباهِرَهَ فَها اَنا ذا عَبدُکَ المُتَصَرِّفُ بَینَ اَمرِکَ وَ نَهیِکَ اَرجُوبِهِ الشَّهادَهَ بَینَ یَدَیکَ وَ الفَوزَ لَدَیکَ؛. مولا و سرور من اگر من ایام ظهور تو را درک کردم و خداوند به من توفیق داد تا در دوران ظهور با تو باشم اوامر و نواهی تو را مطیع خواهم بود و از خداوند می خواهم تا مرا با تو شهید گرداند و به این طریق به فوز و رستگاری برسم. زیارت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه در سرداب مقدسه محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ???، ص ???

6- مدرک دیگر : زیارت مطلقه ابی عبدالله .السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَباعَبْدِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، عَبْدُکَ . من که به زیارت تو آمده ام عبد تو هستم نوکر تو هستم . ( وَابْنُ عَبْدِکَ ) پدرم هم نوکر تو است . درسته . من پدرم وقتی می خواست برای ابی عبدالله گریه کند ما می ترسیدیم . شانه هایش می لرزید و چنان ناله می زد که ما می گفتیم الان می میرد . ( وَابْنُ أَمَتِکَ ) مادرم هم کنیز شماست . این جمله اش خیلی عجیب است . ( الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، ) من اعتراف می کنم ، من اقرار می کنم که بند غلامی شما به گردن من افتاده است . (1)

7- زیارت امیر المؤمنین علیه السلام : السَّلاَمُ عَلَی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَبْدِ اللَّهِ وَ أَخِی رَسُولِ اللَّهِ یَا مَوْلاَیَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ . یا مولی یا امیر المؤمنین عبدُکَ ، من بنده تو هستم . ( عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ جَاءَکَ مُسْتَجِیراً بِذِمَّتِکَ ) پناهی غیر از تو در عالم ندارم .

8- زیارت عید فطر و عید قربان برای ابی عبدالله : (یا مَوْلایَ یا أبا عَبْدِاللَّهِ، یَا ابْنَ رَسُوْلِ اللَّهِ، عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِکَ، الذَّلِیْلُ بَیْنَ یَدَیْکَ ) با این حساب مدرک شرعی کامل داریم که بگویم یا حسین من بنده تو هستم . یا حسین غلام تو هستم ، یا حسین نوکر تو هستم . مدرک شرعی است .

ص: 9


1- السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَباعَبْدِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ، عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِکَ، وَابْنُ أَمَتِکَ، الْمُقِرُّ بِالرِّقِّ، منبع : مفاتیح الجنان

بر این اساس همین بزرگوار فرموده اند : اسم بچه های خود را غلام حسین نگذارید . غلام علی نگذارید . غلام رضا نگذارید ما با این مدارک اگر خدا ، بچه ای به شما داد با این مدارک اسم او را غلامحسین بگذارید ، تا کم کم که بزرگ شد بگردد و ببیند حسین کیست که من غلام او هستم ؟ علی کیست که من غلام او هستم؟ . رضا کیست که من غلام او هستم؟ . این اسم ها را بگذارید . اهل بیت را تقویت کنید

گریه و سینه زدن رشد نمی آورد

عکس

و اما ایشان فرمودند گریه و سینه زدن رشد نمی آورد . آیا شما از این آیه قرآن در سوره مبارکه مائده خبر نشدید که پروردگار می گوید : ( إِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ ) هر وقت یک عده مسیحی شیعه را نمی گید ، مؤمنون را نمی گوید . خیلی این آیه قابل تامل است . ( إِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ ) وقتی آیات قرآن بر پیغمبرم نازل می شود . حبیب من این تعداد مسیحی را که مؤمن شدند آن هم چه مؤمنی ! خدا در سه آیه ، در سوره مائده از آن ها تعریف کرده است . ( تَرَی أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ) (1)حبیب من چشمانشان را می بینی پر از اشک به خاطر این که حق را شناختند یعنی اول حق و شناختند و الان دارند گریه می کنند . رشد از این بالاتر؟ چرا گریه رشد نمی آورد ؟ نه ! قبل از گریه رشد ایجاد می شود بعد گریه می آید .

ص: 10


1- وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنْزِلَ إِلَی الرَّسُولِ تَرَی أَعْیُنَهُمْ تَفِیضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ: و چون آنچه را به سوی این پیامبر نازل شده بشنوند می بینی بر اثر آن حقیقتی که شناخته اند اشک از چشمهای شان سرازیر می شود می گویند پروردگارا ما ایمان آورده ایم پس ما را در زمره گواهان بنویس»(مائده، ??).

رشد هم مقول به تشکیک هست . یک رشد مال انبیاء است . یک رشد برای ائمه است یک رشد برای اولیاء است و یک رشد هم برای ما است . خوب ما اول نسبت به شناخت ابی عبدالله رشد پیدا کردیم که الان گریه می کنیم . برای مجهول که گریه نمی کنیم . بعد هم آیه می گوید : (مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ) حسین حق است . ما اول حق را شناختیم که الان وقتی کسی آرام به ما می گوید سرش را بریدند دلمان ناله می زند . حسین جان

رشد است که مردم گریه می کنند . رشد است که مردم از جان خود مایه می گذارند . رشد است که مردم از پول خود مایه می گذارند . از عمر خود مایه می گذارند . رشد است که این همه جلسه برپا می کنند . رشد است که جوان ها سر شب تا صبح سیاهی می کوبند . گاهی سرشان را به سیاهی می گذارند و گریه می کنند . این رشد است . پس چیست ؟ این رشد است . گریه بعد از رشد است نه قبل از رشد . که شما آمده اید و اعلام کرده اید گریه و سینه رشد نمی آورد . رشد گریه می آورد عکس آن است . سینه زنی بعد از رشد است . لذا برای گریه ، سینه زنی و در این قرن اخیر فقهای شیعه بر اساس روایات اهل بیت ، چه مایه هایی در فتواها ی خود گذاشته اند

استقبال از محرم

عکس

اول یکی دو روایت بگویم . عده ای حضور امام صادق علیه السلام بودند شاعری هم آمده بود . ائمه ما هر وقت در خانه خود چشمشان به شاعری می افتاد می گفتند بخوان . می خواهم گریه کنم . به آن صدای دوم می گویم که : می گویند به استقبال محرم رفتن دیگرچیست ؟ استقبال ندارد ؟ مدرک ندارد ؟ چرا مدرک ندارد ؟ تو مدارک را ندیدی ؟ اولین کسی که (عاشورا سال 61 هجری اتفاق افتاد ) اولین کسی که به استقبال محرم آمد ، پروردگار بود . چند هزار سال قبل از اینکه محرم ایجاد شود . او به استقبال آمد . او به جبرئیل گفت : برو به آدم بگو این اسمی که دلت را لرزاند با لب تشنه می کشند . بچه هایش از تشنگی می میرند . پوست بدن بزرگانشان از تشنگی جمع می شود . این استقبال از محرم است . تمام انبیاء برای ابی عبدالله گریه کرده اند . این استقبال است . تمام درختان ، تمام ماهیان دریا ، تمام پرندگان هوا برای ابی عبدالله گریه کردند . تازه به دنیا آمده بود . پیغمبر و علی و زهرا دور قنداقه نشستند و گریه کردند. این استقبال از محرم است . چرا به استقبال محرم نرویم ؟ چرا ؟ استقبال که خیلی مدرک دارد . چرا نرویم . چرا حرفهایی می زنید که دل دشمن را شاد می کند . حداقل بیایید دل اهل بیت را شاد کنید.

ص: 11

بخوان ، شاعر شروع به خواندن کرد : امام حالا که خودشان در اوج گریه بودند داشتند تماشا می کردند به اصحاب برگشتند با حزن و غصه به یکی از آنها گفتند : چرا گریه نمی کنی ؟ برای این چرا گریه نمی کنی ، من یک مدرکی الان نقل می کنم : برادران ، خواهران به خدا قسم ، این برای من ثابت شده است من یک ذره درس خواندم و می فهمم . ثابت شده برای من که گریه برای ابی عبدالله واجب است نه مستحب . اگر مستحب بود که امام صادق نمی گفت چرا گریه نمی کنی؟ . دستش را از روی صورتش برداشت معلوم می شود که دست روی صورتش بود ناله نداشت . چرا گریه نمی کنی ؟ دستش را بر داشت . گفت آقا اشکم را می بینی ؟ دارم گریه می کنم . فرمود اینجوری نمی خواهم گریه کنی . ما این گریه را قبول نداریم . نمی خواهیم . آنهایی که می گویید آرام آرام گریه کنید این روایات را ندیده اید ! نمی خواهم اینجوری گریه کنید . می خواهید گریه کنید صرخه بزن . یعنی هرچه فشار می خواهی به سینه ات بیاور داد بزن فریاد بزن ناله کن با فریاد بگو وای حسین کشته شد وای حسین جان .

بعد امام صادق (ع ) فرمود : خدا رحمت کند (دعای امام که مستجاب است) . خدا رحمت کند هر کسی که در گریه بر حسین ما فریاد بزند . ناله بزند .

فتوای مجتهدین

بزرگترین مجتهد صد سال اخیر ، بزرگترین مجتهد که استاد تمام مراجع بعد از خودش بود ، شاگردهای با عظمتی دارد ، حکیم خویی ، شیرازی ، اصطهباناتی شیخ موسی خوانساری ، اصلا شاگردانش از مراجع بزرگ شیعه بودند . بزرگترین فقیه شیعه مرحوم نائینی ، خروج دسته های عزاداری در خانه ها در حسینیه ها در روز عاشورا بدون شک جایز است . اشکالی در سینه زدن و زنجیر زدن حتی اگر موجب کبودی بدن شود نیست . و همچنین اگر موجب زخم شدن یا خونریزی شود جایز است . این فتوای بزررگترین مراجع در صد سال اخیر است .

ص: 12

پای فتوا را 50 نفر از مراجع امضاء کرده اند . که عاشورا بیرون بروید . سینه بزنید ، زنجیر بزنید . بدنتان کبود شود ، خون مردگی پیدا کند . مجروح شود خون بیاید ، انجام دهید . حسین ؟ شما حسین را می شناسید ؟ که حسین کیست ؟ سؤال از فقهای بزرگ : حکم سینه زدن ، خراشیدن، سیلی زدن در مصائب چیست ؟ پاسخ : هر چیزی که عنوان جزع بر آن منطبق شود یعنی سینه زدن ، خراشیدن سیلی زدن ثواب و اجر دارد .

ص: 13

با شرکت در مراسم ابی عبدالله با گریه این عین فتواست ، و سینه شدید ، نه اینکه اینجوری سینه بزنید نه ! دکمه هایتان را باز کنید بزنید . در مجالس اهل بیت اجر و ثواب دارد .

(1)این جمله از امام زمان است که : وقتی افتادی (عَلَی الخُدُودِ لَاطِمَات) ، تمام زنها و خواهرات به خودشان لطمه زدند ،

ص: 14


1- فتوای میرزای نائینی درباب مظاهر عزاداری و موضع علمای نجف بسم الله الرحمن الرحیم به اهالی بصره و حوالی آن بعد از سلام بر برادران بزرگوار ما اهالی منطقه بصره نامه ها و تلگراف هایی از شما یکی پس از دیگری در کراده شرقیه به ما می رسیده که متضمن سوال از حکم دسته های عزاداری و مسائل مربوط به آن بوده است، پس حال که شکر خدا به سلامت به نجف اشرف برگشتیم، پاسخ آن سوالات را در ضمن چند مسئله تبیین میگوییم: اول: هیچ شبهه ای در جواز و رجحان خروج دسته های عزا در دهه محرم و مانند آن در خیابان ها نیست و همچنین در اینکه از بارزترین مظاهر عزاداری برای مظلوم و سهل ترین وسائل برای تبلیغ دعوت حسینی به دور و نزدیک است. هرچند لازم است این حرکت بزرگ از آنچه مناسب عبادتی مثل آن نیست پیراسته شود، مانند غناء، استعمال آلات لهو و یا درگیری بین اهل دو محله در تقدم و تاخر و مانند اینها. هرچند اگر چیزی از این موارد اتفاق افتاد، تنها همان حرام است و حرمت به اصل خروج دسته سرایت نمیکند، مانند کسی که در بین نماز به نامحرم نگاه میکند، که نمازش باطل نمیشود. دوم: اشکالی در جواز سینه زنی و لطم بر صورت تا جایی که به سرخی یا سیاهی بکشد نیست، بلکه جواز زنجیرزنی بر کتف و کمر تا جاییکه به آن حد برسد نیز قوی است، بلکه حتی اگر این لطم یا ضرب باعث خروج خون کمی شود نیز علی الاقوی جایز است. همچنین در مورد خون آوردن از پیشانی و جلوی سر به وسیله شمشیر یا قمه، اقوی جواز مقداریست که از ضررش ایمن باشد و صرفا خونریزی باشد نه اینکه به استخوان سر صدمه ای بزند و عادتا نیز خروج این مقدار خروج مشکلی در پی نداشته باشد، چنانکه اهل این فن خود بلدند. و اگر به اعتقاد شخص هنگام ضربه زدن ضرر به حسب عادت مقداری باشد که از آن ایمن است، ولی بحسب اتفاق خونریزی شدت بیشتری گرفت و ضرری در پی داشت، این مایه حرمت عمل او نمیشود و مانند کسی میشود که وضو گرفته، غسل کرده یا و روزه داشته با اعتقاد عدم ضرر و بعد از آن متوجه ضرر شده است. لکن اولی بلکه احوط آن است که کسانی که در این امر سررشته ندارند، خصوصا جوانانی که بخاطر شدت مصیبت و سنگینی قلوبشان از داغ حسینی از خود بیخود میشوند، خود دست به این کار نزنند. ثبّتهم الله تعالی بالقول الثابت فی الحیاة الدنیا وفی الآخرة . سوم:ظاهر آن است که اشکالی نباشد در جواز مراسم تشبیه و تمثیل [تعزیه] که شیعه امامیه قرنهاست عادت دارد به هنگام عزا و گریه بر پا داشته باشد، و علی الاقوی جتی اگر متضمن این باشد که مردان لباس زنان را بپوشند… بله لازم است از محرمات شرعی خالی باشد و در فرض وقوع محرمات نیز حرمت به اصل عمل سرایت نمیکند چنانکه گذشت. چهارم: طبل هایی که در این دسته ها به کار میرود، هرچند تا کنون حقیقتش بر ما روشن نشده است [که از جمله طبلهای حرب است یا طبلهای موسیقی]، اگر مورد استعمالش اقامه عزا و جمع کردن عزادارن و هوسه های عربی و مانند اینها باشد و در لهو و سرور استعمال نشود، چنانکه در نجف اشرف هم اکنون چنین است، پس ظاهر جواز آن است. ? ربیع الأول سنة 1439 ه حرره الأحقر محمد حسین الغروی النائینی»*

امام صادق علیه السلام می فرماید (َقَدْ شَقَقْنَ الْفَاطِمِیَّاتُ الْجُیُوبَ ) وقتی دیدند از اسب افتادند . همه گریبان پاره کردند .( وَ لَطَمْنَ الْخُدُودَ عَلَی الْحُسَیْنِ ) (1) بر ابی عبدالله لطمه به سرو صورت زدند . بعد امام صادق علیه السلام می گوید : ( وَ عَلَی مِثْلِهِ) با بر مثلً ابی عبدالله ( فالتُلْطَمُ الْخُدُودُ ) بزنید عیب ندارد . گریبان پاره کنید . عیبی ندارد این هم فتوای امام صادق (ع ) .

روایت امام هشتم

اما امام هشتم ، گریه رشد نمی آورد ؟ سینه زدن اول رشد آورده است که الان داریم گریه می کنیم وسینه می زنیم . ( فَعَلی مِثْلِ الْحُسَیْنِ فَلْیَبْکِ الْباکُونَ، ) هر کس گریه دارد برای حسین ما گریه کند . هرکس که گریه دارد . مرد ، زن ، پیر ، جوان ، هرکسی که هست . ارمنی ، یهودی ، هر کسی ، نمی گوید شیعه . ( فَلْیَبْکِ الْباکُونَ ) ، هر کس گریه دارد بیاید بر حسین گریه کند . (إن بَکَیتَ عَلَی الحُسَینِ ) اگر برای حسین ما گریه کنید ( حَتّی تَصیرَ دُموعُکَ عَلی خَدَّیکَ) اشکت روی صورتت بیاید ( غَفَرَ اللَّهُ لَکَ ) خدا می آمرزد ( کُلَّ ذَنبٍ أذنَبتَهُ ) هرچه گناه کردی ( صَغیراً کانَ أو کَبیراً ، وقَلیلاً کانَ أو کَثیراً ) (اِنْ کُنْتَ باکِیاً علی شَئٍ ) این را من تا حالا نگفته ام . کاش دهانم بسته می شد ! کاش گوش شما هم نمی شنید ! این دیگر چیست که برای ما گفته اند ؟ (اِنْ کُنْتَ باکِیاً لشَئٍ ) اگر می خواهی برای چیزی گریه کنی آن چیز را رها کن ( فَاْبکِ لِلْحُسَیْنِ ) امام هشتم می گوید : برای حسین ما گریه کنید . ( فَاِنَّهُ ذُبِحَ کَما یُذْبَحُ الْکَبْشُ ) مثل گوسفندی که دست و پایش را می بندند . (2)

ص: 15


1- لَقَدْ شَقَقْنَ الْجُیُوبَ وَ لَطَمْنَ الْخُدُودَ الْفَاطِمِیَّاتُ عَلَی الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ وَ عَلَی مِثْلِهِ تُلْطَمُ الْخُدُودُ منبع : وسائل الشیعه الی تحصیل مسائل الشریعه جلد 22 صفحه : 402
2- بحارالانوار، ج 44، ص 286

روضه ی امام زمان عجل الله تعالی فرجه

حالا گوش دهید تا امام زمان برایتان روضه بخواند : ( وَ أَسْرَعَ فَرَسُک َشارِداً ) در گودال افتاده بودی ذوالجناح با شتاب بالا و پایین می پرید . (إِلی خِیامِک ) ، به طرف خیمه ها می رفت . ( مُهمْهماً باکِیاً ) اسب هم گریه می کرد و هم ناله می زد .( فَلَمّا رَأَیْنَ النِّسآءُ جَوادَک َمَخْزِیّاً ) وقتی زنها از خیمه بیرون ریختند و اسب تو را شکسته حال و غمگین دیدند ( وَ نَظَرْنَ سَرْجَک َعَلَیْهِ مَلْوِیّاً) دیدند زین یک طرفه شده است .

تا حالا شده است ماشین فرزندتان تصادف کند بگویند بیا بردار و ببر. رفتی ماشین را دیدی چه حالی پیدا کردی ؟ اسب را اینجور دیدند ( بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ ) از خیمه ها بیرون آمدند ( ناشِراتِ الشُّعُورِ ) موهایشان را می کندند . موهایشان را پریشان می کردند ( عَلَی الْخُدُودِ لاطِماتِ) به صورتشان چنگ می زدند . (وَ بِالْعَویلِ داعِیات ) می گویند صدای زن نامحرم را نامحرم نباید بشنود اینجا دیگر محرم و نامحرمی نبود ، امام زمان می گوید عربده می کشیدند . داد می زدند . ( وَ بَعْدَالْعِزِّ مُذَلَّلات ) بعد از آن همه مقام حس کردند خوار شدند . ذلیل شدند . (وَ إِلی مَصْرَعِک َمُبادِرات ) شتابان به طرف محلی که افتاده بودی آمدند ، حسین جان . امام زمان این را می گوید : ( وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلی صَدْرِکَ، وَ مُولِغٌ سَیْفَهُ عَلی نَحْرِک َ... ) دیدند نه خنجر ، شمشیر روی گلویت گذاشته است . ( ذَابِحٌ لَکَ بِمُهَنَّدِهِ ) دارد این شمشیر را می کشد.(1)

ص: 16


1- زیارت ناحیه مقدسه

درباره مركز

بسمه تعالی
جَاهِدُواْ بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ
با اموال و جان های خود، در راه خدا جهاد نمایید، این برای شما بهتر است اگر بدانید.
(توبه : 41)
چند سالی است كه مركز تحقيقات رايانه‌ای قائمیه موفق به توليد نرم‌افزارهای تلفن همراه، كتاب‌خانه‌های ديجيتالی و عرضه آن به صورت رایگان شده است. اين مركز كاملا مردمی بوده و با هدايا و نذورات و موقوفات و تخصيص سهم مبارك امام عليه السلام پشتيباني مي‌شود. براي خدمت رسانی بيشتر شما هم می توانيد در هر كجا كه هستيد به جمع افراد خیرانديش مركز بپيونديد.
آیا می‌دانید هر پولی لایق خرج شدن در راه اهلبیت علیهم السلام نیست؟
و هر شخصی این توفیق را نخواهد داشت؟
به شما تبریک میگوییم.
شماره کارت :
6104-3388-0008-7732
شماره حساب بانک ملت :
9586839652
شماره حساب شبا :
IR390120020000009586839652
به نام : ( موسسه تحقیقات رایانه ای قائمیه)
مبالغ هدیه خود را واریز نمایید.
آدرس دفتر مرکزی:
اصفهان -خیابان عبدالرزاق - بازارچه حاج محمد جعفر آباده ای - کوچه شهید محمد حسن توکلی -پلاک 129/34- طبقه اول
وب سایت: www.ghbook.ir
ایمیل: Info@ghbook.ir
تلفن دفتر مرکزی: 03134490125
دفتر تهران: 88318722 ـ 021
بازرگانی و فروش: 09132000109
امور کاربران: 09132000109