است بخواند كه يا محمد هر كه از امتان تو اين دعا را در آخر ادعيه مناجات خود بخواند حوائج او رد نخواهد شد.و آن دعا اين است. يا اَللّهُ الْمانِعُ قُدْرَتَهُ خَلْقَهُ وَالْمالِكُ بِها سُلْطانَهُ وَالْمُتَسَلِّطُ بِمافى يَدَيْهِ عَلى كُلِّ مَوْجُودٍ وَ غَيْرُكَ يَخيبُ رَجآءُ راجيهِ وَ راجيكَ مَسْرُورٌ لايَخيبُ اَسْئَلُكَ بِكُلِّ رِضىً لَكَ وَ بِكُلِّ شَىْءٍ اَنْتَ فيهِ وَ بِكُلِّ شَىْءٍ تُحِبُّ اَنْ تُذْكَرَ بِهِ وَ بِكَ يا اَللَّهُ فَلَيْسَ يَعْدِلُكَ شَىْءٌ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَْحفَظَنى وَ وَلَدى وَ اَهْلى وَ مالى وَ تَحْفَظَنى بِحِفْظِكَ وَ اَنْ تَقْضِىَ حاجَتى فى كَذا وَ كَذا اى خدايى كه قدرتش را از رساندن ضرر به بندگانش منع ميكند،حاصل اينكه در عين قدرت بينهايتش دست به انتقام نميزند)و سلطنش را به قدرتش مالك است،و به آنچه نزد اوست بر هر موجودى چيره است،و غير تو نااميد ميكند اميد اميدوارش را،و اميدوار تو خوشحال است كه نااميد نميشود،از تو ميخواهم به هرچه پسند توست،و به هر شأنى كه تو در آنى،و به هرچه دوست دارى به آن ياد شوى،و به حقيقت اى خدا،چيزى برابر تو نيست،اينكه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و مرا و فرزندان و خاندان و دارايي ام را نگاه دارى،و به حفظت حفظم كنى،و حاجتم را در چنين و چنان مورد برآورى و نام حاجت خود را ذكر كند و اين دعاي جليل القدر است و ايضا در وقت استجابت دعا خوانده شود كه بسيار نافع است و بعد از ذكر حاجت بگويد (يا من اظهر الجميل الا اخر)كه بسيار مجرب است ان شا الله

اول و اخر دعا

2) سعي كند دعاي او در خفا و بدون ريا باشد

3) حضور قلب هنگام دعا

4) سعي كند حق الناس به گردن او نباشد زيرا در روايت داريم موسي عليه السلام از جايي عبور مي كرد ديد كسي با تضرع مشغول دعا است دوباره زماني كه از جايي بر مي گشت ديد ان فرد باز هم مشغول دعا كردن است موسي عليه السلام فرمود كه به خدا قسم كه اگر حاجت او به دست من بود هر اينه انرا به او ميدادم نا گاه ندا امد اين بنده حق الناس به گردن دارد براي همين دعايش مستجاب نمي شود

5) لباس و جايي كه در ان دعا مي كند غصبي نباشد

6) در روايت داريم زماني كه مي خواهيد دعايتان مستجاب شود قبل از دعا چهل مومن را دعا كنيد

7) دعا كردن در اوقات شريف مانند شب جمعه و روز جمعه و اعياد دعا كردن در سحرگاهان و بين الطلوعين و ساعات اخر روز جمعه كه دعا مستجاب است

8) دعا كننده بايد نماز هاي خود را اول وقت بخواند

9) دعا را با ذكر ماشا الله ولا حول ولا قوه ال با الله العي العظيم ختم كند زيرا در ر وايت داريم امام علي عليه السلام فرمودند هر كس دعا را به اين ذكر ختم كند محال است دعايش مستجاب نشود

روي حسن ظن دعا نمايد و در وقت دعا بي ادبي ننمايد و چيزي كه لايق مرتبه او نيست از خدا نخواهد و لباس پاك و مكان خلوت اختيار كند. و شكم را از الكل و شرب پاك كند . و اعتراف گناهان خود نمايد و قبل از دعا استغفار كندو طلب مغفرت براي والدين و برادران مومن خود نمايد و ترك تعجيل در بر آمدن حاجات نمايد.نام حاجت را ذكر كند و در دعا صدا را بسيار بلند نكند.و پيش از دعا و بعد از دعا تمجيد و ثنا بر خدا و درود و صلوات بر محمد بفرستد.و هر گاه دعا مستجاب نشود مايوس نشود .و بعد از دعا صلوات فرستد و ( ماشا الله لا قوه الا با الله) بسيار بگويد.و دستهاي خود را بر سر وسينه و صورت خود بمالد و بايد حالت او بعد از دعا بهتر از قبل از دعا باشد توجه داشته باشد

دل عمدا عمل كردم من همانم كه وعده كردم و مخالفت نمودم اى خدا تو مرا امر كردى و من عصيان امرت كردم تو نهى كردى و من مرتكب نهيت شدم اكنون نه كسى كه گناهانم مبرا و پاك سازد و نه صاحب قدرتى كه از او بر دفع عذاب يارى طلبم هيچ خدايى جز تو نيست منزهى تو و من از سطوتت سخت بيمناك و هراسانم هيچ خدايى جز تو نيست منزهى تو من به درگاه كرمت از اميدوارانم

آستانت را براي فريادكنندگان باز مي بينم و مي دانم كه تو براي اميدواران اجابت كننده اي . و نيز در همين دعا مي خوانيم: وليس من صفاتك ان تامر بالسؤال وتمنع العطية در شان تو نيست كه به سؤال امر كني و از اجابت منع كني . و خداوند متعال در حديث قدسي مي فرمايد: انا عند ظن عبدي بي فلا يظن بي الا خيرا من طبق گمان بنده ام با او عمل مي كنم، پس بايد همواره به من خوش گمان باشد

كه حرام خورده باشد به سوي خود بالا نمي برد

نكرديم كاري در اين بندگي ها نديديم خيري از اين زندگي ها

از اين زندگي ها نشد كام حاصل در اين بندگي هاست شرمندگي ها

بيا تا تلافي كنيم آنچه بگذشت كه داريم از عمر شرمندگي ها

در درون جان ما

اي تو هم آغاز و هم انجام خلق

وي تو هم پيدا و هم پنهان ما

عاجزيم از شكر نعمت هاي تو

عجز ما بين، بگذر از كفران ما

اي بدي از ما و نيكويي ز تو

آن خود كن، پرده پوش آن ما

دعا اول مدح (بيان صفات خداوند)، بعد ستايش خداوند (اعتراف به نعمت و شكر او) و بعد اعتراف به گناه و سپس درخواست حاجت است

باشد كه سريعا به اجابت برسد و خواسته هاي ما را برآورد، شايد منطقي نباشد, زيرا تحقق هر امري تابع شرايط خود است. البته در عين حال هيچ دعايي خالي از نوعي اجابت فوري نيست، زيرا دعا نوعي عبادت و پرستش است و درهر عبادتي كه با قصد قربت انجام مي شود ؛ يعني عبادت كننده تصميم دارد به خداي خود نزديك شود و به كمالات ذات اقدس اله آراسته گردد، خالي از اثر قربي نيست

القوي: توانا و نيرومند

المتين: صاحب قوت شديد

الولي:حمايت كننده و دوست

الحميد: سزاوار ستايش

المُحصِي: در دائره شمار آورنده

المُبدِي: از ابتدا آفريننده

المعيد: دوباره برگرداننده و آفريننده

المحي:زننده كننده المُمِيت: موت دهنده

الحي:دائما زنده

القيوم: قائم كننده و نگاه دارنده همه

الواجد: يابنده هر چيز

الماجِد: صاحب عزت و بزرگي

الواحدالاحد:يك و يكتا

الصمد: بي نياز

القادر: توانا و با قدرت

المقتدر: صاحب قدرت كامله

المُقَََدم: مقدم و پيش كننده

الموخر: عقب و پس راننده

الاول: اوّلي

الاخر: از همه آخر

الظاهر: آشكار

الباطن: پنهان

الوَالي: متصرف با اقتدار

المُتَعَالِي: از همه بلند تر و برتر

البر: داراي اعمال نيك و اخلاق نيك

التّوَاب: بسيار زود توبه قبول كننده

المنتقم: توانا بر انتقام

العفُوُ: بسيار عفو كننده

الروف: مشفق و مهربان

مالكَ المُلك:مالك كليه كائنات

ذوالجلال و الاِكرام: صاحب جلال و كرم

المقسط: عادل و با انصاف

الجامع:جمع كننده اشياء متفرقه

الغني: بي نياز

المُغنِي: بي نياز كننده

المانع: باز دارنده قدرت و صاحب قدرت

الضار:توانا بر زيان رساندن

النافع: نفع رساننده

النور: نور تمام

الهادي: راهنما راه درست

البديع:آفريننده بدون طرح قبلي

الباقي: هميشه باقي

الوارِث:بعد از همه باقي و موجود

الرشيد: راستي و نيكي پسند

الصبور: صاحب تحمل و برداشت

است و بسوى ربّى كه بهتر است براى تو از او پس گرفت دست او را و آورد او را تا به مسجد پيغمبر صلى الله عليه و آله و فرمود كه رو به قبله كن و دو ركعت نماز كن بدرگاه خدا پس ثناگو خدا را و صلوات بفرست بر رسول خدا صلى الله عليه و آله و بخوان آخر سوره حَشْر و شش آيه اوّل سوره حديد و دو آيه كه در آل عمران است پس سؤ ال كن حاجت خود را از خدا كه خدا عطا مى فرمايد تو را جناب راوندى فرموده شايد دو آيه آيه قُلِ اللّهُمَّ مالِكَ الْمُلْكِ باشد يعنى تا بِغَيْرِ حِسابٍ علامه مجلسى (ره ) فرموده شايد آيه قُلِ اللّهُمَّ باشد با آيه شَهِدَاللَّه و بدانكه روايت شده از اميرالمؤ منين عليه السلام كه فرمود هرگاه يكى از شما اراده حاجتى كند پس صبح پنجشنبه در طَلَب آن بيرون رود و بخواند در وقتى كه از منزل بيرون مى رود آخر سوره آل عمران و آية الكرسى و اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ و سوره حمد زيرا كه در اينها است حوائج دنيا و آخرت .

كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ هفت مرتبه و در چهارم حمد يك مرتبه وَ اُفَوِّضُ اَمْرى اِلَى اللَّهِ اِنَّ اللَّهَ بَصيرٌ بِالْعِبادِ هفت مرتبه پس حاجت بخواه

بفرستد بر محمد وآل محمد عليهم السلام وآنگاه حاجت خود را حاجت خود را از مظان استجابت در خواست نموده وكسي كه خيري را از مظانش بخواهد نا اميد نميشود . ودر روايت ديگري از امام باقر عليه السلام همين مضمون امده وبعد از سلام نماز اين دعا وارد شده : اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ مَلِكٌ وَ أَنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ مُقْتَدِرٌ وَ بِأَنَّكَ مَا تَشَاءُ مِنْ أَمْرٍ يَكُونُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَوَجَّهُ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ يَا مُحَمَّدُ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّي أَتَوَجَّهُ بِكَ إِلَى اللَّهِ رَبِّكَ وَ رَبِّي لِيُنْجِحَ لِي طَلِبَتِي اللَّهُمَّ بِنَبِيِّكَ أَنْجِحْ لِي طَلِبَتِي بِمُحَمَّدٍ ثُمَّ سَلْ حَاجَتَك

بر ما اطاعتشان را واجب فرمودى بواسطه اين مطاع بودن ما را عارف به مقامشان كردى تا به امامت آنها را شناختيم پس به حق قدر و منزلت آنها كه به ما فرج و گشايش زود و نزديك مانند چشم بهم زدن يا زودتر عطا فرما اى محمد (ص) و اى على عليه السلام اى على و اى محمد شما امور مرا كفايت كنيد كه شما كافى هستيد و مرا يارى كنيد كه شما ياران منيد اى مولاى من اى صاحب الزمان به فريادم رس به فريادم رس به فريادم رس مرا درياب مرا درياب مرا درياب

محمد و آل محمد نازل فرما و مرا كه در بن بست گير كرده ام تو خودت راهي برايم باز كن كه به عقل من نمي رسد قصص الأنبياء عليهم السلام (للراوندي)، ص: 365

نگردد و هيچ سخن نگويد و با حضور دل متوجه قبله اين هر دو اسم را تكرار كند (يا الله يا رحمن) تا زماني كه آفتاب فرو رود و بعد از آن سر به سجده گزارد و حاجت خود را بخواهد كه برآورده مي شود

5) امام صادق فرمود: هر كس كه بگويد (يارب ياالله ، يارب ياالله) تا نفسش ببرد به او گفته شود: لبيك!چه حاجتى دارى؟

6) هر گاه شخصي بگويد يا رب تا نفسش منقطع شود خطاب به او مي رسد كه لبيك چه حاجت داري

7) هر گاه بنده به سجده رود و سه مرتبه بگويد يا الله يا رباه يا سيداه حق سبحانه و تعالي فرمايد كه لبيك اي بنده من حاجتت را بطلب

8) از امام صادق روايت است كه ، هرگاه حاجتي به آن حضرت روي مي آورد ، سجده مي كرد و بي نماز و بي ركوع هفت بار مي گفت : يا ارحم الراحمين ! سپس حاجت خود را سو ال مي كرد . پس فرمود : كسي اين جمله را هفت بار تكرار نكند ، مگر اينكه خداي تعالي به او مي گويد : هان ! منم ارحم الراحمين ! حاجت خود را بخواه

9) شخصي به خدمت حضرت سيد المرسلين صلي الله عليه و آله آمد و گفت يا رسول الله گناهان من بسيار است و عبادات من قليل است پس حضرت فرمودند كه سجده بسيار كن كه گناهان را مي ريزد چنانكه باد برگ درختان را مي ريزد

، از ايشان شنيدم كه آقاى ياسرى فرمود در ورقه اى ختمى را با آداب آن ديدم كه از قول شيخ بهايى قدس سره نوشته است : هر كس اين عمل را در طول ده روز انجام دهد به اين ترتيب كه روز جمعه شروع و تا ده روز پايان آن روز يكشنبه مى شود، اگر مطلب و حاجتش برآورده نشود مرا لعنت كند، روزى صد بار بگويد: بسم الله الرحمن الرحيم يا مفتح الابواب يا مقلب القلوب و الابصار و يا دليل المتحيرين و يا غياث المستغيثين توكلت عليك يا رب فاقض حاجتى واكف مهمى و لا حول و لا قوة الا بالله العلى العظيم و صلى الله على محمد و اله اجمعين

زمين چسبانده و مانند همان عبارت را بگويد، آنگاه پيشاني را به زمين بچسباند و مانند آن عبارت را بگويد، كه در اين صورت خداوند سبحان غم و اندوه او را بزدايد و حاجتش را برآورد

حاجت بخواهد كه برآورده شود انشالله

بعد از دو نماز: بعد از سلام نماز دوم اعمال زير را به جا آوريد: در حالت نشسته 51 مرتبه سوره توحيد را تلاوت كنيد و بعد از آن 51 صلوات بفرستيد و سپس به سجده رفته و در حالت سجده 100 مرتبه يا الله بگوييد و بعد از آن در همان حالت سجده، حاجت خود را خداوند متعال بخواهيد.

سه چيز از خدا بخواهيد شما در سجده آخر هر چه دوست داريد مي توانيد از خدا بخواهيد اما بهتر آنست كه حاجات خود را به ترتيب زير از خداوند طلب كنيد و اطمينان قلبي داشته باشيد كه حاجات شما برآورده خواهد شد:

اول: تعجيل در ظهور آقا امام زمان (عج) از از خداوند طلب كنيد(چرا كه اين نماز در بعدازظهر پنجشنبه خوانده مي شود).

دوم: در حق ديگران و هر آنكه محتاج دعاي شماست دعايي كنيد(چرا كه دعاي افراد در حق يكديگر زودتر مستجاب مي شود)

سوم: هرآنچه براي خود مي خواهيد از خداوند طلب كنيد ضمن اينكه يادتان باشد بهترين دعاعاقبت به خير شدن است

بعد از خواندن سوره حمد 100 بار بگويد نَصْ_رٌمِنَ اللهِ وَ فَ_تْ_حٌ قَ_ريبْ و نماز را تمام كند و بلافاصله دو ركعت بعدي را شروع كند و در ركعت اول از نماز دوم بعد از خواندن سوره حمد 100 بار بگويد اَلا اِلَي اللهِ تَصيرُ الْاُموُر ودر ركعت آخر بعد از خواندن سوره حمد 100 بار بگويد اِنّ_ا فَتَحْنا لَ_كَ فَت_ْح_اً مُ_بينا و سپس سلام نماز را كه گفت 100 مرتبه بگويد غُ_فْرانَ_كَ رَبَّ_نا وَ اِلَ_يْكَ الْ_مَصيرٌ پس سر به سجده بگذارد و دست بردارد و 100 بار بگويد اَسْتَغْ_فِرُاللهَ وَ اَتوُ بُ اِلَ_يْ_ه انشاءا... حاجتش روا ميشود مرحومه علامه نهاوندي فرموده است اين نماز در رساندن انسان به مطلوب خود، به تجربه ثابت شدهاست

دعا مي كنيد و در پايان اين دعا را مي خوانيد:( اللهم اني اسئلك بحق كل اسم هو لك يحق عليك فيه اجابه الدعاء اذا دعيت به، و اسئلك بحق كل ذي حق عليك، و اسئلك بحقك علي جميع ما هو دونك ان تفعل بي كذا و كذا) خدايا، به حق هر اسمي كه تعلق به تو دارد و آنگاه كه بدان اسم خوانده شوي اجابت دعا بر تو زيبنده و شايسته مي گردد، و به حق هر كسي كه حقي بر تو دارد،و نيز به تمام حقي كه تو بر بندگان خويش داري تمنا دارم كه حاجتها و نيازهاي مرا برآورده سازي

السّامِعينْ يا اَكْرَمَ الْاَ كْرَمينْ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينْ يا اَحْكَمَ الْحاكِمينْ و بعد از فراغ از دعا دست سوي اسمان بردارد و حاجت خويش را از حضرت دوست بخواهد كه قطعافرجي و گشايشي براي او مي شود و به مقصود خويش مي رسد.تجربه شده است هنگام خواندن اين دعا به مفاهيم و معاني آن توجه كنيد و حواستان باشد با چه كسي صحبت مي كنيد

إِلهَ إِلَّا أَنْتَ يا ذَا الْجَلالِ وَ الإِكْرامِ يا أَرْحَمَ الرَّاحِمينَ بعد از آن طرف راست صورت را به زمين گذار و چهل مرتبه همين دعا را بگو بعد از آن طرف چپ صورت را به زمين گذار و همان دعا را چهل مرتبه بگو بعد از آن، بلند كن سر خود را و دستها را بلند كن و چهل مرتبه بگو بعد از آن، دست خود را به گردن بينداز و انگشت سبابه ى خود را بگير و آن را چهل مرتبه بگو بعد از آن، ريش خود را به دست چپ بگير و گريه كن يا خود را به گريه بدار و بگو: يا مُحَمَّدُ يا رَسُولَ اللَّهِ أَشْكُو إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكَ حاجَتي وَ إِلى أَهْلِ بَيْتِكَ الرَّاشِدينَ حاجَتي وَ بِكُمْ أَتَوَجَّهُ إِلَى اللَّهِ فِي حاجَتي بعد از آن برو به سجده و آن قدر يا اللَّهُ يا اللَّهُ بگو تا نفس تو تمام شود و بگو صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِي كَذا وَ كَذا وبجاي كذا وكذا حاجت خود را ذكر كن حضرت صادق عليه السلام فرمود: من ضامنم بر خداى عز و جل آن كه از جاى خود حركت نكند تا حاجت او روا شود

كلّ بلاء و يا عالم كلّ خفيّه و يا كاشف ما يشاء من بليّه ، يا نجىّ موسى ، يا مصطفى محمّد، يا خليل ابراهيم ، ادعوك دعاء من اشتدّ فاقته و ضعفت قوّته و قلّت حيلته دعاء الغريب الفقير الّذى لا يجد لكشف ما هو فيه الّا انت يا ارحم الرّاحمين لا اله الّا انت سبحانك انّى كنت من الظّالمين

امام زين العابدين (عليه السلام) فرمود: هيچ مردى كه بلائى به او رسيده است ، اين دعا را نمى خواند مگر اينكه خداى تعالى آن بلا را از او بر طرف مى گرداند

أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (وَ ذَا الْمَنِّ الْكَرِيمِ فَأَنْتَ قَادِرٌ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ) اى آن كه گرفتاريهاى سخت تنها به وسيله او بازگردد اى آن كه تيزى تيغ دشواريها به او درهم شكسته شود اى آن كه بيرون آمدن از رنجها و راه يافتن به سوى عرصه گشايش تنها از او درخواست گردد در برابر توانايي ات سختيها رام شد،و به لطف اسباب و وسائل فراهم گشت، و به نيرويت قضا جارى شد،و امور براساس اراده ات گذرد،پس اشياء تنها نه به گفتارت بلكه به اراده ات فرمان پذيرند،و تنها به اراده ات قبل از نهى كردنت باز داشته اند،تنها تو براى رفع گرفتاريها خوانده شدى،و در بلاهاى سخت پناهگاهى،چيزى از آن بلاهاى سخت دفع نگردد جز آنچه تو دفع كردى،و چيزى از آن گشوده نشود مگر آنچه تو گشودى،پروردگارم مشكلى به من رسيده كه سنگيني اش مرا به زحمت انداخته است،و دشوارى بر من فرود آمده كه به دوش كشيدنش مرا گرانبار نموده است آرى آن را تو به قدرت خويش بر من فرود آوردى،و با نيرويت متوجّه من ساختى،پس از آنچه مرا در آن وارد كردى بيرون كننده اى نيست و از آنچه متوجه من نمودى بازگرداننده اى وجود ندارد و از آنچه تو بستى گشاينده اى نمي باشد و از آنچه تو گشودى كسى را ياراى بستن نيست و بر آنچه تو سخت گرفتى آسان كننده اى وجود ندارد و براى آن كه تو از يارى اش دريغ ورزيدى ياورى نيست،بر محمّد و خاندانش درود

فرست،و گشايش را پروردگارا به كرم و فضلت به روى من بگشا

هستي، چه بسيار مشكلاتي كه قلب ها را ناتوان و چاره انديشي را ضعيف، و امور را دشوار دور را نزديك و راستگو در آن مخذول و دشمن در آن شاد مي گردد و آن را با تو در ميان گذارده و شكايت آن را به تو نمودم،در حالي كه در آن تنها اميدم به تو بوده، و تو گشايش عطا كرده و مشكل را برطرف نموده و مرا كفايت كردي.پس تو دهنده هر نعمت، و صاحب هر حاجت، و منتهايي هر اميد مي باشي، پس سپاس فراوان بر تو و برترين منت از آن توست، به نعمت تو كارهاي نيك كامل مي گردد اي شناخته شده اي كه با كارهاي نيك شناخته شده اي! و اي كسي كه به كار نيك موصوف گرديده اي مرا از كارهاي نيكت بهره مندساز تا از كار نيك غير تو بي نياز گردم و به رحمتت اي مهربان ترين مهربانان

لا بَنون اِلاّ مَنْ اَ تَي الله بِقَلْبٍ سَليمْ وَ اُزْلِفَتِ الْجَنََّةُ لِلْمُتََّقينَ غَيْرَ بَعيد

رَغْبَتِي فِي مَسْأَلَتِي مِثْلَ رَغْبَةِ أَوْلِيَائِكَ فِي مَسَائِلِهِمْ، وَ رَهْبَتِي مِثْلَ رَهْبَةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ اسْتَعْمِلْنِي فِي مَرْضَاتِكَ عَمَلًا لَا أَتْرُكُ مَعَهُ شَيْئاً مِنْ دِينِكَ مَخَافَةَ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ. اللّهُمّ هَذِهِ حَاجَتِي فَأَعْظِمْ فِيهَا رَغْبَتِي، وَ أَظْهِرْ فِيهَا عُذْرِي، وَ لَقّنّي فِيهَا حُجّتِي، وَ عَافِ فِيهَا جَسَدِي. اللّهُمّ مَنْ أَصْبَحَ لَهُ ثِقَةٌ أَوْ رَجَاءٌ غَيْرُكَ، فَقَدْ أَصْبَحْتُ وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي فِي الْأُمُورِ كُلّهَا، فَاقْضِ لِي بِخَيْرِهَا عَاقِبَةً، وَ نَجّنِي مِنْ مَضَلّاتِ الْفِتَنِ بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرّاحِمِينَ. وَ صَلّى اللّهُ عَلَى سَيّدِنَا مُحَمّدٍ رَسُولِ اللّهِ الْمُصْطَفَى وَ عَلَى آلِهِ الطّاهِرِينَ. اى زداينده اندوه، و اى زايل كننده غم، اى بخشنده در دنيا و آخرت، و مهربان در هر دو سراى، بر محمد و آل محمد رحمت فرست، و اندوه مرا بر طرف كن، و غمم را بزداى. اى يگانه، اى يكتا، اى بي نياز، اى كسى كه نزاده و زائيده نشده، و هيچ همتائى نداشته، مرا نگاه دار و پاك ساز، و گرفتاريم را بر طرف كن . و آية الكرسى و معوذتين و قل هو الله احد را بخوان و بگو: خدايا من از تو مسئلت ميكنم، همچون سؤال كسى كه احتياجش سخت، و نيرويش سست، و گناهانش انبوه شده همچون سؤال كسى كه براى حاجت خود فرياد رسى، و براى ناتوانيش نيرو دهنده اى، و براى گناهش آمرزنده اى جز تو نمييابد. اى صاحب جلال و اكرام. توفيق عملى را از تو ميخواهم كه بوسيله آن هر كه آن را بجا آورد او را دوست دارى. و يقينى را كه هر كس در جريان قضاى تو به آن متيقن شود او را بدان

وسيله سود دهى. خدايا، رحمت فرست بر محمد و آل محمد و دلم را بسوى راستى فرا كش، و حاجتم را از دنيا بگسل و رغبتم را از سر شوق به لقايت در آنچه نزد تو است. قرار ده، و صدق توكل بر خويش را بر من ارزانى دار. ترا از خير سرنوشت گذشته مسئلت ميكنم، و از شر آن بتو پناه ميبرم. ترس عبادتكاران ترا. و عبادت خاشعان در پيشگاه ترا، و يقين توكل كنندگان بر ترا، و توكل مؤمنان بتو را، از تو مسئلت دارم. خدايا رغبت مرا در مسئلتم مانند رغبت دوستانم در مسئلتهاشان، و ترسم را مانند ترس اوليائت قرار ده، و مرا در خشنودى خود چنان بكار دار كه با وجود آن چيزى از دين تو را به علت ترس از آفريده اى ترك نكنم. خدايا اين حاجت من است، پس رغبتم را در آن عظيم ساز، و عذر مرا در آن، آشكار گردان. و حجتم را در آن بر زبانم گذار و بدنم را در آن عافيت بخش. خدايا هر كه صبح كند در حالى كه به غير از تو اعتماد و اميدى داشته باشد، پس من صبح كردم. در حالى كه اعتماد و اميدم در همه كارها توئى. پس به نيك فرجام ترين آنها برايم حكم كن، و مرا به رحمت خود از فتنه هاى گمراه كننده نجات بخش. اى مهربانترين مهربانان. و خداى رحمت فرستد بر سيد ما محمد پيغمبر خدا كه برگزيده است، و بر آل او كه پاكانند

علاوه بر پاداشهاى مهم ديگر از شر ابليس و لشكريانش در امان مى ماند دين او ادا و هم و غم او زايل مى گردد و در مشكلش گشايشى بوجود مى آيد: اَعْدَدْتُ لِكُلِّ هَوْل لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ، وَ لِكُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَاللهُ، وَ لِكُلِّ نِعْمَة اَلْحَمْدُ للهِِ، وَلِكُلِّ رَخآء اَلشُّكْرُ للهِِ، وَ لِكُلِّ اُعْجُوبَة سُبْحانَ اللهِ، وَ لِكُلِّ ذَنْب اَسْتَغْفِرُاللهَ، وَ لِكُلِّ مُصيبَة اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ، وَ لِكُلِّ ضيق حَسْبِىَ اللهُ، وَ لِكُلِّ قَضآء وَ قَدَر تَوَكَّلْتُ عَلَى اللهِ، وَ لِكُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللهِ، وَ لِكُلِّ طاعَة وَ مَعْصِيَة لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ. مهيا كردم براى هر بيم و هراسى لااله الاالله را و براى هر غم و اندوهى ماشاءالله را و براى هر نعمتى الحمدلله را و براى هر آسودگى َلشّكرلله و براى هر شگفتى سبحان الله و براى هر گناهى استغفرالله و براى هر پيش آمد ناگوار انّالله و انّااليه راجعون و براى هر فشار و سختى حسبى الله و براى هر قضا و قدرى توكّلت على اللّه و براى هر دشمنى اعتصمت بالله و براى هر اطاعت و نافرمانى لاحول ولا قوّة الاّ بالله العلى العظيم را

إلّا أنْتَ الْقابِضُ الْباسِطُ، وَ أنْتَ الله الَّذي لا إلهَ إلّا أنْتَ، وارِثُ الْأرْضِ وَمَنْ عَلَيها. أسْئَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذي إذا دُعيتَ بِهِ أجَبْتَ، وَإذا سُئِلْتَ بِهِ أعْطَيْتَ وَ أسْئَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ أهْلِ بَيْتِهِ، وَ بِحَقِّهِمُ الَّذي أوْجَبْتَهُ عَلي نَفْسِكَ أنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ والِ مُحَمَّدٍ، وَ أنْ تَقْضِيَ لي حاجَتي، السّاعَةَ السّاعَةَ، يا سَيِّداهُ، يا مَولاهُ، يا غياثاه، أسْئَلُكَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّيْتَهُ بِهِ نَفْسَكَ، وَاسْتَأْثَرْتَ بِهِ في عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ أنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ، وَ أنْ تُعَجِّلَ خَلاصَنا مِنْ هذهِ الشِّدَّةِ، يا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأبْصار، يا سَميعَ الدُّعاء،إنَّكَ عَلي كُلِّ شَيْءٍ قَديرٌ، بِرَحْمَتِكَ يا أرْحَمَ الرّاحِمين؛

تقوا پيشه كنيد و وسيله اي براي تقرّب به خدا بر گزينيد". وسيله اي كه در آيه ذكر شده و مؤمنان مأمور به "توسّل" به آن هستند، مفهومي وسيع دارد شامل هر كار و هر چيزي كه باعث نزديك شدن به پيشگاه مقدس برورد گار شود، مي گردد كه مهم ترين آن ها بعد از ايمان به خدا و پيامبر (ص)، ايمان به ولايت ائمه عليهم السلام و اطاعت و پيروي از آنها است.

براي توسل به ائمه عليهم السلام و رفع مشكلات و بر آورده شدن حاجات دعاها و ذكرها و دستورهاي فراواني وجود دارد. نذر كردن نيز يكي از اين راه هاست براي نذر كردن مي توان چنين نيت كرد: براي خدا بر عهده من باشد اگر بيمارم شفا يافت فلان مقدار پول براي حضرت اْبوالفضل و در راه شادي روح او به فقراء بدهم و يا براي اقامهْ مجلس روضه او بدهم. در اين صورت اگر اين حاجات برآورده شد،بر شما واجب مي گردد چيزي را كه بر عهده گرفته ايد ادا نماييد . البته لازم نيست چيزي كه نذر مي كنيد حتماً پول و يا مخارج باشد بلكه مي توانيد نذر صلوات كنيد و يا نذر زيارت كنيد،يعني نذر كنيد كه در صورت بر آورده شدن حاجاتتان،به زيارت فلان امام برويد و يا مثلاٌ 1000صلوات به روح فلان امام عليه السلام هديه كنيد . البته از نظر شرعي نذر وقتي واجب العمل است كه يا به صورت صيغه عربي خوانده شود و يا به صيغه فارسي كه در بردارندهْ اين مضمون باشد: براي خدا بر عهده و ذمه من باشد اگر فلان حاجت

و خواسته من برآورده شد،فلان كار را انجام مي دهم ولي اگر تنها از ذهن و قلب گذشته و خطور كرده باشد و صيغه نذر به صورت شرعي كه گفته شد خوانده نشود،اين نذر وجوب عمل ندارد البته عمل به آن بي اشكال است. بهتر است انسان براي رسيدن به خواسته هايش از همه راه ها استفاده كند. مثلاٌ از راه توسل به ائمه عليهم السلام و عرضه داشتن حاجات به آنها و يا صلوات هديه دادن به روح پاك آنها و يا شركت در مجالس سوگواري و يا ميلاد اْئمه عليهم السلام نيز به خواسته هاي شرعي خود رسيد. نكتهْ مهم قابل ذكر اين است كه بايد در ارتباط با اولياي الهي امور ارزشمندي مانند معرفت و شناخت آنها و سنخيت پيدا كردن با آنها و آشنايي با جايگاه و مقامات و رهنمودهاي آنها را كه سرمايه سعادت دنيا و آخرت ما است را در وهله اول مورد توجه قرار دهيم و تنها امامان خود را براي برآورده شدن خواسته هايمان نخواهيم هر چند خود دستور داده اند كه نيازهاي خود را بر آنها عرضه بداريم و از آنها كمك بخواهيم ولي اين نبايد تنها دليل براي ايجاد ارتباط ما با آنها باشد

مدينة العلم" يعني امير المؤمنين عليه السلام بايد متوسل شد.

براي نجات از ستم سلاطين، شر دشمنان، دفع اذيت و آزار شياطين جنّي و انسي به امام علي عليه السلام و امام سجاد عليه السلام بايد توسل جست.

براي شفاي بيماران به امام موسي بن جعفر عليه السلام توسل جوييد.

براي رهايي از هر گرفتاري مخصوصاً صحت و سلامتي در سفر به امام رضا عليه السلام متوسل شويد.

براي وسعت رزق و روزي، و طلب گشايش در امور زندگي و دنيايي به امام جواد عليه السلام متوسل شويد. در هر كاري كه انسان احساس كرد فرياد رسي جز خدا ندارد يا در اضطرار و تنگنا قرار گرفت، به امام زمان عليه السلام متوسل شود و بگويد: (يا مولاي، يا صاحب الزمان، ادركني. يا مولاي، يا صاحب الزمان، اغثني. يا ابا صالح و يا بقية اللّه، ادركني)

پنج شنبه: امام حسن عسكري عليه السلام

جمعه: امام زمان عليه السلام

100 مرتبه سوره توحيد خوانده ميشود. زيارت حضرت فاطمه(عليهاالسلام) :قال رسول الله صلى الله عليه و آله: من زار فاطمة فكانما زارنى و من زار على بن ابيطالب فكانما زار فاطمة؛ هر كس فاطمه را زيارت كند مثل اين است كه مرا زيارت كرده و هر كس على بن ابيطالب را زيارت كند مانند آن است كه فاطمه را زيارت كرده است. همچنين راوايت شده است: قالت فاطمة: قال ابى و هو ذا حى: من سلم على و عليك ثلاثة ايام فله الجنة . قلت لها: ذا فى حياته و حياتك او بعد موته و موتك؟ قالت: فى حياتنا و بعد موتنا؛ فاطمه(عليهاالسلام) فرمودند: پدرم آن زمان كه در قيد حيات بود (به من) فرمود: هر كس سه روز بر من و تو سلام كند، بهشت براى اوست. به حضرت زهرا عليهاالسلام گفتم: اين مسئله در زمان حيات پيامبر و شما يا بعد از مرگتان است؟ حضرت زهرا (عليهاالسلام) فرمودند: در حيات و ممات ما. امام جواد (عليه السلام) هر روز هنگام ظهر به مسجد رسول الله (صلى الله عليه و آله) رفته و پس از سلام و صلوات بر رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، به سراغ خانه مادرش حضرت زهرا(عليهاالسلام) كه در همان نزديكى قبر پيامبر(صلى الله عليه و آله) است ميرفت و كفشها را در آورده و با نهايت ادب و خضوع، داخل خانه شده و در آنجا نماز و دعا ميخواند و دقايقى طولانى به عبادت مشغول ميشد و هرگز ديده نشد به زيارت رسول اكرم(صلى الله عليه و آله) برود و سراغ مادرش را نگيرد.

روز زيارت مخصوص حضرت زهرا(عليهاالسلام):

در روايات، هر يك از روزهاى هفته و ساعات شبانه روز به نام يكى از معصومين(عليهم السلام) نامگذارى شده و براى هر روز و هر هفته با توجه به همين نامگذاري ها، ادعيه و اعمالى بيان شده است . از بين روزهاى هفته، روز يكشنبه متعلق به اميرالمؤمنين و فاطمه زهرا (عليهماالسلام) مى باشد و از بين ساعات شبانه روز، ساعت آخر شب؛ نزديك اذان صبح، متعلق به فاطمه زهرا(عليهاالسلام) ميباشد. زيارت مخصوص حضرت زهرا (عليهاالسلام) در روز يكشنبه چنين است: السلام عليك يا ممتحنة امتحنك الذى خلقك قبل ان يخلقك لما امتحنك به صابرة و نحن لك اولياء مصدقون و لكل ما اتى به ابوك صلى الله عليه و آله و اتى به وصيه عليه السلام مسلمون و نحن نسئلك اللهم اذ كنا مصدقين لهم ان تلحقنا بتصديقنا بالدرجة العالية لنبشر انفسنا بانا قد طهرنا بولايتهم عليهم السلام

اِلَيْكَ فَتَرْحَمُنى فَمَنْ ذَاالَّذى اَتَضرَّعُ اِلَيْهِ فَيَرْحَمُنى اِلهى فَكَما فَلَقْتَ الْبَحْرَ لِمُوسى عَلَيْهِ السَّلامُ وَنَجَّيْتَهُ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْ تُنَجِّيَنى مِمّا اَنَا فيهِ وَتُفَرِّجَ عَنّى فَرَجاً عاجِلاً غَيْرَ آجِلٍ بِفَضْلِكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ خدايا چه سان بخوانمت با اينكه من همان من (گنهكار) هستم و چه سان اميدم را از تو ببرم با اينكه تو همان تويى (كه با همه مهربانى ) خدايا من اگر از تو نخواهم كه به من بدهى پس كيست آن كسى كه از او بخواهم تا به من بدهد خدايا اگر تو را نخوانمت كه دعايم را مستجاب كنى پس كيست آنكس كه بخوانمش تا دعايم را مستجاب كند خدايا اگر به درگاه تو زارى نكنم كه به من رحم كنى پس كيست كه به درگاهش زارى كنم تا به من رحم كند خدايا همچنانكه شكافتى دريا را براى موسى عليه السلام و او را نجات دادى از تو مى خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و مرا از آنچه در آن گرفتارم نجات بخشى و گشايش فورى به من عطا كنى نه گشايش مدت دار، به فضل و رحمتت اى مهربانترين مهربانان

داد تا به امام دوازدهم حجت بن الحسن عليه السلام رسيد اما نام ايشان را ذكر نكرد. من تعجب كردم و با خود گفتم: شايد نام حضرت را فراموش كرد، يا امام عليه السلام را نمي شناسد، و يا اصلاً به امامت ايشان اعتقاد ندارد و مذهب ديگري دارد. وقتي زيارتش به پايان رسيد دو ركعت نماز خواند و متوجه قبر مطهر امام جواد عليه السلام شد، و به همان ترتيب مشغول زيارت و سلام شد و دو ركعت نماز خواند. من ترسيدم، زيرا او را نمي شناختم، او جواني بود در هيئت مردي كامل و پيراهني سفيد بر تن و عمامه اي بر سر داشت كه انتهاي آن را از زير گلو گذرانده بود، همچنين شالي به كمر بسته و عبايي بر دوش انداخته بود، پس از نماز به من فرمود: اي ابوالحسن! با دعاي فرج چقدر آشنايي؟گفتم: آقاي من! كدام دعا؟ فرمود: دو ركعت نماز بخوان و بگو: يا رَبّاهُ يا مَن اَظهَر الجَميل وَ سَتَرالقَبيح، يا مَن لَم يؤاخَذ بِالجَريرَةِ وَ لَم يهتِكِ السِتر ، يا عَظيم المَنِّ ، يا كرَيم الصَّفح يا حَسنِ التَّجاوُز، يا واسِعَ المَغفِرةِ، يا باسِطَ اليدينِ بِالرَحمَة، يا مُنتَهي كُلِ نَجوي، وَ ياغايةِ كُل شَكوي، يا عَونِ كُلِ مُستَعينٍ، يا مُبتَدِئاَ بِالنِعَم قَبلَ استِحقاقِها. سپس بگو:(ده مرتبه) يا سَيداهُ(ده مرتبه) يا مَولاه(ده مرتبه) يا غايتاه(ده مرتبه) يا مُنتَهي غايةِ رَغبَتاه(ده مرتبه) اَسأَلُكَ بِحَقّ هذِهِ الأَسماءِ وَ بِحَقِّ محمّد وَ آلِهِ الطاهِرينَ عَليهِمُ السَّلام اِلاّ ما كَشَفتَ كَربي وَ نَفَّستَ هَمّي وَ فَرَّجتَ غَمّي وَ اَصلَحتَ حالي . پس هر

حاجتي كه داري از خداوند مسئلت نما. پس از آن گونه راست صورتت را بر زمين بگذار و صد بار بگو:"ادركني" سپس به اندازه يك نفس بگو"الغوث الغوث الغوث" آنگاه سر از سجده بردار كه ان شاءالله خداوند حاجتت را برآورده خواهد نمود. وقتي من مشغول نماز و دعا شدم، آن شخص خارج شد. بعد از اين كه نماز و دعايم به پايان رسيد به طرف ابوجعفر خادم رفتم تا بپرسم اين مرد كه بود؟ و چگونه وارد حرم مطهر شده بود؟ وقتي درها را بررسي نمودم ديدم همه درها را بسته و قفل زده بودند. بسيار تعجب كردم، و با خود گفتم: شايد اينجا در ديگري دارد كه من نمي دانم. پيش ابوجعفر رفتم. او داشت از داخل اتاقي كه به عنوان انبار روغن چراغ از آن استفاده مي كردند، بيرون مي آمد، فوراً به او گفتم: اين مرد كه بود؟ چطور توانسته بود داخل حرم شود؟ ابوجعفر گفت: همانطور كه مي بيني درها بسته و قفل زده هستند، من هم كه آن را باز نكرده ام.من آنچه را كه ديده بودم براي او تعريف كردم. گفت: او مولايمان صاحب الزمان عليه السلام است، من بارها ايشان را وقتي حرم خالي است مثل امشب ديده ام. از اين كه چه موقعيتي را از دست داده بودم، خيلي ناراحت شدم. وقتي فجر دميد از حرم خارج شدم. به طرف محله كرخ رفتم، در اين مدت آنجا مخفي شده بودم. هنگامي كه خورشيد دميد، عده اي از مامورين صالحان با اصرار از دوستانم سراغ مرا گرفتند، و با خواهش بسيار مي خواستند كه

مرا ملاقات كنند. آنها نامه اي هم با خود داشتند كه در آن صالحان نوشته بود كه مرا بخشيده و امان داده است.آنگاه با يكي از دوستان مورد اعتمادم از مخفي گاه خودم خارج شده و با ابي منصور ملاقات كردم. وقتي مرا ديد به پا خاست و بسيار مرا مورد احترام خود قرارداد، و چنان رفتار خوبي از خود نشان داد كه تا حال از او چنين رفتاري را نديده بودم. آنگاه گفت: آيا آن قدر ناراحت شده بودي كه از من به صاحب الزّمان عليه السلام شكايت كردي؟ گفتم: من فقط درخواستي ساده و دعايي معمولي كردم. گفت: چه مي گويي؟ ديشب(شب جمعه) بدون مقدمه مولايم صاحب الزمان عليه السلام را در خواب ديدم، ايشان به من دستور دادند تا با تو به لطف رفتار كنم، و از اين ستمي كه برتو كرده بودم مرا مورد مؤاخذه قرار دادند. گفتم: لا اله الا الله ! گواهي مي دهم كه خاندان رسالت و ائمه معصومين عليهم السلام نه تنها بر حق اند ، بلكه خود منتهي درجه حقيقت هستند. من نيز مولايمان عليه السلام را بدون مقدمه در بيداري ديدم، و به من چنين و چنان فرمودند. و آنچه را كه ديده بودم كاملاً شرح دادم. او از اين داستان بسيار تعجب كرد. پس از آن از ابي منصور بن صالحان كارهاي شايسته و بزرگي به سبب اين رويداد انجام پذيرفت

هزار مرتبه بخواند و ابتداء از جمعه بنمايد.

جمعه : يا الله يا هو

شنبه : يا رحمن يا رحيم

يكشنبه : يا واحد يا احد

دوشنبه : يا فرد يا صمد

سه شنبه : يا حى يا قيوم

چهارشنبه : يا حنان يا منان

پنج شنبه : يا ذاالجلال و الاكرام

پيدا نكردم. از يافت شدن آن نااميد شدم و خواستم علامتي در آنجا بگذاريم تا دفعه بعد كه آمديم دوباره همانجا را جستجو كنيم.در حال خروج از رودخانه به ياد اين نذر افتادم. پس از نذر، برگشتم و با دست در گل و سنگها جستجو كردم كه ناخواسته انگشتم به درون انگشتر رفت

زيارت مشهد مقدس از خانه بيرون شد و با جماعت زوار روى به راه نهاد برادر شقى هم در دلش افتاد و عازم سفر مشهد گرديد و به عادت خود زوار را اذيت مى نمود تا اينكه در يكى از منازل مريض شد و از دنيا رفت مردم به موت او اظهار فرح و سرور نمودند ولى برادر سعيد عرق رحميت او را وادار كرد كه برادر را غسل داد و كفن نمود او را حمل كرده در مشهد مقدس طواف داده سپس او را دفن نمود شب در عالم رؤيا برادر خود را در باغى بسيار نيكو با لباسهاى استبرق در كمال نعمت و فرح و مسرت ديد از او احوال پرسيد كه سبب چيست كه به اين نعمت و دولت نائل شدى با اينكه ترا عمل خيرى نبود گفت اى برادر دانسته باش كه چون هنگام قبض روح من شد جان مرا با تمام سختى و دشوارى گرفته اند و دو ملك مرا با عمود آتشين و تازيانهاى آتش عذاب مى كردند حتى هنگامى كه مرا در آب انداخته اند براى شستن آن آب به جان من همه آتش بود و هر چه فرياد مى كردم كسى به داد من نمى رسيد و كفن من پاره هاى آتش بود حتى تابوت و مركبى كه جنازه ى مرا بر آن بسته اند همه از آتش بود و آن دو ملك عذاب از من جدا نمى شدند حال من بدين منوال بود تا در صحن مطهر آن دو ملك عذاب از من دور شدند و داخل صحن مطهر نگرديدند و تابوت و كفن من به

حال اوليه خود برگشت چون مرا وارد حرم كردند ديدم حضرت رضا بالاى صندوق نشسته و توجه به زوار خود دارد من طلب شفاعت كردم و التماس كردم به من الطفات نفرمود چون مرا در بالاى سر بردند پيرمردى را ديدم نورانى به من فرمود طلب شفاعت بنما از حضرت رضا عليه السلام تا تو را شفاعت بنمايد و الا اگر تو را از صحن بيرون بردند حال تو كما فى السابق خواهد بود و آن دو ملك عذاب در صحن انتظار تو را مى كشند من گفتم طلب شفاعت كردم به من اعتنائى نكرد فرمود او را به حق مادرش فاطمه زهرا قسم بده كه دست رد به سينه تو نخواهد زد اين مرتبه او را قسم دادم به حق فاطمه زهرا سلام الله عليها مرا شفاعت كرد و آن دو ملك عذاب رفته اند و دو ملك رحمت آمدند و مرا به اين نعمت و دولت رسانيدند

جدايى مياندازى،و با آن ميان پراكنده را جمع مينمايى،و با آن به زنده ها روزى ميدهى،و با آن عدد ريگ ها و وزن كوهها و پيمانه درياها را شماره كردى سپس بر محمّد و آل محمد صلوات مى فرستى،و حاجت خود را ميخواهى،و در طلب حاجتت پافشارى و اصرارميورزى

وال محمد

جز به يارى خداوند ممكن نيست

.

مرا ديد فرمان داد آزادم كنند

السلام : اللهمّ انّه ليسَ علمٌ بِموضعِ رزقى و انّما اطلبُهُ …..( تعقيب نماز عشاء)

4) سلام كردن به هنگام ورود به منزل: اگر كسى در منزل نبود اين گونه سلام بدهد: السّلام علينا من ربِّنا و بعد سوره توحيد را بخواند. نقل شده با اين عمل، خداوند بركات خود را بر اهل آن منزل عنايت خواهد نمود

5) حضرت رسول(ص) فرمود هر كه هر روز صد مرتبه اين ذكر را بگويد (لا اله الاّ الله الملكُ الحقُّ المبين) از فقر و وحشت قبر امان يابد و توانگر شود و درهاى بهشت بر وى گشوده شود

6)مداومت بردعاي(اللهم اَغْنِنِى بحَلالِكَ عَنْ حَرامِكْ و بِطاعَتِكَ عَنْ مَعْصيَتِكْ و بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِواكَ)

7)صدقه دادن به مقدار كم و به صورت مداوم.

خاصيت اسم مبارك (يا حليم) گفته اند كه دروقت آب دادن درخت و كشت اين اسم را بر كاغذى نويسند و با آب بشويند. آن آب بر هر زمينى كه رسد محصول آن زياد شود و از آفت سالم ماند

9) براي جلوگيري از فقر و بهبودي وضعيت مالي در هر روز 100 مرتبه ذكر (يا غني) خوانده شود

10) براي رفع شديد و ضيق معيشت و همچنين غناي معنوي 10 جمعه متوالي هر بار 1060 مرتبه ذكر (يا غني) گفته شود

11) براي نجات پيدا كردن از فقر و زياد شدن روزي در هر روز 110 مرتبه اين دعا خوانده شود: اللّهُمَّ اغننِي بِحَلالِكَ عَن حَرامِكَ وَ بِفَضلِكَ عَمَّن سِواكَ اين دعا را حضرت رضا عليه السلام در عالم خواب به مرحوم ملا زين العابدين گلپايگاني، استاد ميرزاي شيرازي، سفارش فرمودند.

12) براي وسعت رزق در هر روز 137 مرتبه ذكر (يا واسع) خوانده شود

13) جهت جلوگيري از فقر، بخل، مرض و براي غني شدن از نظر مادي در هر روز بين الطلوعين يعني بعد از طلوع فجر تا قبل از طلوع آفتاب 10 مرتبه اسم مبارك (يا باسط) خوانده شود

14) هر كه تا سه شب، يك در ميان يعني از شش شب سه شب خوانده شود در ثلث آخر شب با حضور قلب دست بردارد و هر شبي 1424 مرتبه بگويد (يا باسط) حاجتش روا مي شود. خصوصاٌ به جهت معيشت گويند بسيار مجرب است

15) اگر كسي در سحرگاه با طهارت (غسل كردن و وضو گرفتن) باشد دست بر آسمان بردارد و ده بار بگويد:(يا باسِطْ) و بر روي خود بمالد

هرگز محتاج خلق نگردد و از غم فقر و نيازمندي خلاصي يابد و از جايي كه گمان نداشته باشد نعمت يابد و روزي بر وي فراخ گردد

16) براي وسعت رزق و معيشت بعد از نماز صبح 526 مرتبه در يك مجلس ذكر مقدس (يا شكور) گفته شود

17) هر كه معيشت تنگ شده باشد و روزگار به دشواري گذارند بايد كه به ذكر اين اسم مداومت كند تا معيشت بر روي گشاده گردد

18) به جهت استفاده از بخششهاي مادي خدا و غناي مادي، در ثلث آخر هر شب، در سجده 14 مرتبه ذكر (يا وهاب) خوانده شود

19) براي برخوردار شدن از بخششهاي خاص خدا و ريشه كن شدن كلي فقر در هر شبانه روز، 100 مرتبه ذكر (يا وهاب) خوانده شود.

20)براي برخوردار شدن از عطايا و عنايات خاصه خداوند در هر زمان كه حال خوشي پيدا شود خدا را اين گونه خطاب نمايد: يا واهِبَ العَطايا أعطِني

21)هر كه بعد از نماز پيشين سر به سجده نهد و 70 نوبت بگويد اين اسم مبارك (يا وهاب) را از خلق مستغني گردد و اين اسمي است كه به غايت پر خاصيت و سريع الاجابه

22) و اگر كسي اين را ورد سازد و هر روز 1035 بار بخواند (يا وهّاب يا ذلطّول) روزي بر وري فراخ گردد. و اگر مداومت كند از جائي كه گمان ندارد روزي او برسد

23) به جهت وسعت رزق در شبانه روز 55 مرتبه ذكر (يا مقيت) خوانده شود (مداومت بر اين اسم مبارك براي توسعه رزق لازم است)

24) براي بركت پيدا كردن مال، كار و كسب، وقت و ...، روزي 37 مرتبه

ذكر (يا اول) خوانده شود. (تعداد وسيط اين اسم 10 مرتبه و صغير آن 1 مرتبه مي باشد)

25) بعد از نماز صبح به جهت زيادي نعمت، بايد به عدد حروف ابجد آن جمله را بگويد. يعني كلمه (يا منعم) را 211 مرتبه بگويد

26) هر كه 40 روز هر روز به عدد تكسير دعوت اين اسم مقدس «يا وهاب» را به حضور دل و معده خالي دارد آنچه خواهد بي شك بيابد و عدد تكسير صغير 175 است و عدد تكبير 1484 است و به جهت حصول مراد و مقهور شدن عدو و اداي قرض و وسعت رزق حلال و خشنودي خدا و خوشحالي و فرح و بركت عمر و قوه باصره مربع را با خود دارد

جهت اداي قرضي كه توانايي بازپرداخت آن نيست قبل از اذان صبح 108 مرتبه ذكر(يا حق) خوانده شود

27) هر كه هيچ نداشته باشد از اسباب معيشت و درويش حال بود يا دور افتاده باشد از ديار و دوستان يا غايبي دارد و يا دختري بخت بسته باشد يا بيماري كه از علاج عاجز باشد يا مرادي دارد كه تدبير آن دشوار است يا مهمي كه كفايت نمي شود اين جمله كه گفته شد و مي خواهد كه ساخته گردد تدبير آن است كه غسل كند يا وضوي كامل بسازد و دو ركعت نماز با خشوع و خضوع كند چون سلام باز دهد همچنان بر روي سجاده با قلب سليم متوجه قبله 100 نوبت بگويد (يا لطيف)به آن نيت حاجات و مرادات حاصل گردد. كه تصور آن را نمي شود كرد.

28) هر كه چهار طرف خانه خود در هر ركني 100 بار بگويد

اين اسم را (يا رزّاق) فقر و درويشي را راه در آن خانه نباشد

29) هر كه 40 روز هر روز چهار عدد تكسير نام مقدس (يا رزٌاق) را بخواند خداوند تعالي او را چندان دنيايي كرامت كند كه صفت نتواند كردن.

لا ماشاء الناس ماشاء اللّه ا يره الناس حسبى الرب من المربوبين حسبى الخالق من المخلوقين حسبى الرازق من المرزوقين حسبى اللّه رب العالمين حسبى من هو حسبى حسبى من لم يزل حسبى حسبى من كان منذ كنت حسبى حسبى اللّه لا اله الا هو عليه توكلت و هو رب العرش العظيم و الحمدللّه رب العالمين .

باشد از ديار و دوستان يا غايبي دارد و يا دختري بخت بسته باشد يا بيماري كه از علاج عاجز باشد يا مرادي دارد كه تدبير آن دشوار است يا مهمي كه كفايت نمي شود اين جمله كه گفته شد و مي خواهد كه ساخته گردد تدبير آن است كه غسل كند يا وضوي كامل بسازد و دو ركعت نماز با خشوع و خضوع كند چون سلام باز دهد همچنان بر روي سجاده با قلب سليم متوجه قبله 100 نوبت بگويد (يا لطيف) به آن نيت حاجات و مرادات حاصل گردد. كه تصور آن را نمي شود كرد.

9) هر كه چهار طرف خانه خود در هر ركني 100 بار بگويد اين اسم را (يارزاق) فقر و درويشي را راه در آن خانه نباشد.

10) هر كه40روز هر روز چهار عدد تكسير نام مقدس (يا رزاق) را بخواند خداوند تعالي او را چندان دنيايي كرامت كند كه صفت نتواند كردن

اِلاّاَنْتَ بِحَقِّ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَنْ تَغْفِرَلى بِلا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ. از وقتى كه آن را خواندم و بر آن دعا مداومت نمودم ، واللّه به چهار ماه نكشيد كه تمام قرضهايم ادا شد و صد هزار در هم ، هم اضافه آمد.

با وضو بودن

13) ازدواج كردن

14) نماز شب خواندن

15) شكر نعمتهاي الهي را به جا آوردن

16) خواندن سوره واقعه بعد از نماز عشا

17) گفتن تسبيحات حضرت زهرا پس از نماز

18) روشن كردن چراغ پيش از غروب آفتاب

19) رفتن به زيارت امام حسين

20) كمك مالي به برادران ديني و شيعيان علي بن ابي طالب چه به صورت قرض الحسنه و چه به صورت بلاعوض كه بسيارسفارش شده است

21) صله رحم و ديدار با خويشاوندان

22) زياد گفتن ذكر ِ لا حول و لا قوۀ الا بالله

23) توسل به امام جواد

24) پس از اذان صبح و نماز صبح مشغول دعا شدن ( امام محمد باقر: بر شما باد دعا در سحر تا طلوع خورشيد كه در اين ساعات درهاي آسمان باز است و رزق و روزي تقسيم مي شود و حاجات عظيم داده مي شود )

25) گفتن ذكر (يا فتّاح ) مرتبه پس از نماز صبح .

26) گفتن ذكر(يا وهّاب) 100 مرتبه پس از نماز عصر

27) مداومت بر ذكر (يا غني)

28) مداومت بر خواندن سوره والذاريات و مزّمّل

29) بعضي از دعاها و نمازها كه در مفاتيح آمده است

30) مداومت بر خواندن دعاي فرج و آيت الكرسي

رزاق يا وهاب

8) خواندن سوره واقعه بعد از نماز عشاء

9) گفتن ذكر شريف يا غني و يا قوي يا علي يا وفي

10) امام باقر عليه السلام به زيد شحام فرمود: براي زياد شدن روزي، در سجده هاي نماز واجب اين دعا را بخوان: “يا خَيرَ الْمَسْئُولِينَ وَ يا خَيرَ الْمُعْطِينَ ارْزُقْنِي وَ ارْزُقْ عِيالِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ فَإِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيم؛ اي بهترين پناه سائلان و اي بهترين بخشايش گران. به من و خانواده ام از فضل وافرت روزي بخش كه تو صاحب فضلي عظيم هستي

11) امام صادق عليه السلام مي فرمايد: هر كس دو ماه پياپي هر روز چهار صد مرتبه اين ذكر استغفار را بخواند، خداوند او را گنجي از دانش يا مالِ فراوان كرامت فرمايد: اَستَغفرُ اللّه الّذي لاإله الاّ هُوَ الحَي القَيومُ الرَّحمنُ الرَّحيمُ بَديعُ السّمواتِ والأَرضِ مِن جميعِ ظُلمي و جرمي و اِسرافي عَلي نفسي و اَتوبُ إِليهِ

12) علي عليه السلام فرمود: هر كس در روز سي مرتبه خدا را تسبيح گويد؛ خداي عزّ و جل هفتاد نوع بلا را از او برگرداند، كه آسان ترين آن تهيدستي است

13) از جمله اذكار مي توان به ذكر(لا حول و لا قوّة الا بالله) اشاره نمود، كه براي بر طرف شدن فقر(و وسعت رزق) توصيه شده است

شد بعد از نماز صبح 70 مرتبه اين آيه شري_فه را تلاوت كني__د

وَ ق_ُل رَبّ ِ اَن__زِل_ن_ي مُ_ن_زَلاً مُبارَكاً وَ اَن_تَ خَي_رُال_مُن_زِل_ي_ن

انواع گشايش كارها و دفع فقر اين نماز سريع الاثر و مجرب است

مردم داشتم گرفتم و قرض هاي خود را نيز اداء كرده و 100000 درهم نيز به دست آوردم . اين دعا نيز به تجربه ثابت شده است

لا اِلهَ الا اَنتَ وَحدَكَ لا شَريكَ لَكَ تَجَبَّرتَ اَن يَكُونَ لَكَ وَلَدٌ وَ تَعالَيتَ اَن يَكُونَ لَكَ شَريكٌ وَ تَعَظَّمتَ اَن يَكُونَ لَكَ وَزيرٌ يا اللهُ يا اللهُ يا اللهُ اِقضِ حاجَتي بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَواتُكَ عَلَيهِ وَ عَلََيهِم اَجمَعينَ ترديدي نيست كه دعايش مستجاب خواهد شد و اين دعا بارها آزموده شده است .

دور سازد؟ عرض كرد: چرا يا رسول الله! فرمود: بگو: (لاحول و لا قوه الا بالله {العلي العظيم} توكلت علي الحي الذي لا يموت و الحمدلله الذي لم يتخذ {صاحبه ولا} ولدا و لم يكن له شريك في الملك و لم يكن له ولي من الذل و كبره تكبيرا) گويد پس درنگي نكرد و طولي نكشيد كه خدمت پيغمبر ص بازگشت و عرض كرد، اي رسول خدا خداوند بيماري و نداري را از من برد.

زيد شحام از حضرت باقرحديث كند كه فرمود: براي خواستن روزي از خداوند در نماز واجب در سجده بگو: (يا خير المسئولين و يا خير المعطين ارزقني و ارزق عيالي من فضلك الواسع فانك ذوالفضل العظيم)

ابوبصير گويد: به حضرت صادق از نيازمندي و تنگدستي شكايت كردم و از او خواستم كه دعايي براي طلب روزي به من بياموزد، پس آن حضرت دعايي به من آموخت كه از آن زمان كه به وسيله آن دعا كردم، نيازمند نگشتم، فرمود پس از نماز شب در سجده بگو. (يا خير مدعو و يا خير مسوول و يا واسع من اعطي و يا خير مرتجي، ارزقني و اوسع علي من رزقك و سبب لي رزقا من قبلك، انك علي كل شي قدير)

حضرت باقرفرمود: مردي خدمت پيغمبر ص رسيد و عرض كرد: اي رسول خدا! من مردي هستم عيالمند و قرض دار حالم سخت شده، پس دعايي به من بياموز كه با آن به درگاه خداي عزوجل دعا كنم تا به من روزي دهد به مقداري كه با آن قرضم را ادا كنم و به وسيله آن بر مخارج نان خورها و عيالم

كمك جويم، پس رسول خدا فرمود: اي بنده خدا! وضوي خوب و كاملي بساز و سپس دو ركعت نماز بگزار و ركوع و سجودش را كامل و نيكو به جاي آر، سپس پس از فراغت از نماز بگو: (يا ماجد يا واحد يا كريم {يا دائم} اتوجه اليك بمحمد نبيك نبي الرحمه ص يا محمد يا رسول الله اني اتوجه بك الي الله ربك و ربي و رب كل شيء ان تصلي علي محمد و اهل بيته و اسالك نفحه كريمه من نفحاتك و فتحا يسيرا و رزقا واسعا الم به شعئي و اقضي به ديني و استعين به علي عيالي)

امام صادق فرمود: رسول خدا اين دعا را براي زياد شدن روزي آموخت: (يا رازق المتقلين، يا راحم المساكين، يا ولي المومنين، يا ذالقوه المتين، صل علي محمد و اهل بيته و ارزقني و عافني و اكفني ما اهمني)

معمر بن خلاد گويد: از حضرت رضا شنيدم كه مي فرمود: حضرت باقر مردي را ديد كه مي گويد: بار خدايا من از روزي حلال تو خواستارم حضرت باقر به او فرمود: تو قوت و روزي پيغمبران را خواستار شدي بگو: (بار خدايا من از تو روزي فراوان پاكيزه اي از روزيت را خواستارم)

احمد بن محمد بي ابي نصر گويد: به حضرت رضا عرض كردم: فدايت شوم خداي عزوجل را بخوان و دعا كن كه روزي حلال به من روزي كند، فرمود: آيا مي داني حلال چيست؟ عرض كردم: آن چه نزد ما است از درآمد پاك است، فرمود: علي بن الحسين مي فرمود: حلال قوت و روزي برگزيدگانست، سپس فرمود: بار خدايا! از

تو از روزي فراوانت خواستارم)

مفضل بن يزيد از حضرت صادق حديث كند كه فرمود: بگو (اللهم اوسع علي في رزقي و امددلي في عمري و اجعل لي ممن تنتصر به لدينك و لا تستبدل بي غيري). و نيز از حضرت موسي دعايي براي روزي كرده و آن اين است (يا الله يا الله يا الله اسالك بحق من حقه عليك عظيم ان تصلي علي محمد و آل محمد و ان ترزقني العمل بما علمتني من معرفه حقك و ان تبسط علي ما خطرت من رزقك)

ابوبصير گويد: به حضرت صادق عرض كردم: ما رسيدن روزي را به كندي مي دانيم حضرت در خشم شد و فرمود بگو: (اللهم انك تكفلت برزقي و رزق كل دابه فيا خير من دعي و يا خير من سئل و يا خير من اعطي و يا افضل مرتجي افعل بي كذا و كذا) (و به جاي افعل بي كذا و كذا حاجت خود را ذكر كند)

كند.

7) هر صبح و شام اين دعا را بخواند تا در روزي بر او گشاده گردد:سُبْحانَ اللّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحانَ اللّهِ الْعَظِيمِ وَ بِحَمْدِهِ اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِ الْعَظيمِ ما شآءَ اللّهُ كانَ

8) نماز چاشت و روزه بيض را مدام به جاي آوردن

9) بيدار شدن اول صبح

10) تسبيح و استغفار وشكر مداوم

11) خريدن قرآن با پول خود

12) خريدن كمان

13) خدمت به پدر و مادر

14) خواندن سوره مباركه مزمل در شب و روز

15) خواندن سوره مباركه جمعه در شب

16) خواندن سوره مباركه واقعه بعد از مغرب

17) پوشيدن موزه و كفش زرد

18) كوتاه كردن ناخن در روز جمعه

19) استفاده از انگشتر عقيق

20) وفاي به عهد

21) هميشه راست باز باشد

22) دور كردن تار عنكبوت از خانه

23) هديه دادن جارو به مسجد

24) رفتن به حج و زيارت مدينه منوره

25) صدقه دادن در تجارت

26) هميشه سركه در خانه داشتن

27) پرورش گوسفند

28) غسل كردن در روز جمعه

29) پختن غذاي زياد در روز عاشورا

30) كيل كردن غلّه

31) با دست شسته طعام خوردن

32) مداوم مسواك و خلال كردن

33) مجرّد نماندن ونكاح كردن

34) وضو كردن قبل از وقت نماز

35) به مسجد رفتن قبل از اذان

36) سخن نگفتن بعد از نماز وتر

37) نوشتن سوره مباركه كهف وانداختن آن درشيشه سرتنگ

مي گويند: هرگاه كسي در هر شب 115 مرتبه بگويد(يا عليّ، يا كافي) همه امورات او كفايت يابد

به دست آوردم . اين دعا نيز به تجربه ثابت شده است

بودند و از روي ناداني به خدا گمان ناحق مي بردند (از روي انكار) مي گفتند: آيا ممكن است ما را قدرتي به دست آيد؟بگو: تنها خداست كه بر عالم هستي فرمانرواست. (منافقان از ترس مؤمنان) خيالات باطل خود را كه در دل مي پرورند با تو اظهار نمي دارند، (با خود) مي گويند: اگر ما را قدرت و پيروزي بود (شكست نمي خورديم) و در اينجا كشته نمي شديم. بگو: اگر در خانه هاي خود هم بوديد باز كساني كه سرنوشت آنان (در قضاي الهي) كشته شدن است (از خانه ها) به پاي خود به قتلگاه بيرون مي آمدند، تا خدا آنچه در سينه داريد بيازمايد و آنچه در دل داريد پاك و خالص گرداند، و خدا از راز درون سينه ها آگاه است. پس از اتمام 29 مرتبه آيه فوق 70 مرتبه استغفرالله * 70 مرتبه صلوات (اللهم صل علي محمد وآل محمد و عجل فرجهم) * 70 مرتبه سوره شريف اخلاص (توحيد) * يك مرتبه آية الكرسي * 200 مرتبه اسم شريف (يا ودود) * 100 مرتبه اسم شريف (يا عظيم) * 200 مرتبه اسم شريف (ياوهاب) * 200 مرتبه اسم شريف (يا رحيم) * 100 مرتبه اسم شريف (يا رحمن) را بگوئيد و سپس ذكر حاجت نمائيد به بركت اين آيه شريف و اسامي پروردگاركريم گشايش در كار و عافيت در مريضي حاصل ميشود انشالله

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ (الشعراء80)

4) فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ(النحل69)

5) قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ(فصلت44)

6) يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَشِفَاءٌ لِمَا فِي الصُّدُورِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ(يونس57)

عرق نعار و اعوذ بالله من حر النار بزرگ است خداى بى همتا و جز او خدايى نيست ، خداوند با عظمت تر و بزرگتر است از آنچه من از او خائف هستم به خدا پناه مى برم از رگى كه خون از آن فوران مى كند و به خدا پناه مى برم از گرماى شديد آتش (شايد اشاره به حرارت بدن در تب باشد

اجمعين . (پناه به نام خدا و به خدا و از خدا و به سوى خدا و آنچه خدا بخواهد و اين كه هيچ نيرو و حركتى نيست مگر به اذن خدا و اين كه ابراهيم دوست خدا و موسى نجات يافته خدا و عيسى روح خدا و محمد فرستاده خدا كه درود خدا بر او و آل او و بر همه انبياء از بادها و دردها. به نام خدا، و به ياد خدا، و با استمداد از تقديرات خدا، براى فلانى پسر فلانى ، اقرار به اعتقادات ندارد مگر مسلمان ، پناه مى برم به خدا با كلمات تامه اى كه حضرت آدم عليه السلام خدا را با آنها خواند تا توبه او پذيرفته شد، همانا او توبه پذير مهربانى است ، اى دردها، با اجازه خداوند و كلمات مقدس شما را فرارى مى دهم ، كه خدايى جز او نيست ، همانا هر كار و آفرينشى براى اوست ، آفرين بر خدا پروردگار عالمين) (خداوندا با شفاى خود او را شفا ده ، و با دواى خود او را مداوا كن ، و از بلاهايت او را عافيت بده ، و سلامتى به او بده به حق محمد و آل محمد كه درود خدا بر او و بر آل اوباد)

بعد از نماز صبح بگويد،از كوري و جنون پيري محفوظ مي ماند

طرفي هم پروردگار عالم در دنيا عقلي به او عطا مي كند كه او را تا زمان مردن همراهي مي كند.

7)دوازده مرتبه آية الكرسي خواندن در سفر و حضر مانند اين است كه دوازده لشكر مجهز براي حفاظت از هر حادثه از جانب خدا گماشته شده است.

أ)آيه الكرسي نوري از آسمان است.

ب) آيه الكرسي آيتي از گنج عرش است.

ج)آيه الكرسي باعث ايمني در سفر است.

د)آيه الكرسي اعلاء ترين نقطه قرآن است

ه) ذكر رسول مكرم اسلام در بستر؛ خواندن آيه الكرسي بود

و) با خواندن آيه الكرسي انسان دچار هيچگونه آفتي نخواهد داشت

ز) براي رفع فقر آيه الكرسي موثر است و كمك الهي از غيب مي رسد

ح) همه چيز در آيه الكرسي است يعني كرسي گنجايش آسمانها و زمين را دارد

ط) در تنهايي آيه الكرسي بخوانيد باعث رفع ترس مي شود و از سوي خدا كمك مي رسد

ي) دفن ميت بخوانيد. آيه الكرسي رادر نماز ها ؛ روزها؛ شبهاي ايام هفته ؛ سفرها و در نماز شب

ك) و هنگام خواب نيز آيه الكرسي بخوانيد زيرا باعث مي شود خداوند فرشته اي نگهبان و محافظ بگمارد كه تا صبح سلامت بمانيد.

ل)هر گاه از درد چشم شكايت داشتيد آيه الكرسي بخوانيد و آن درد را اظهار نكنيد آن درد بر طرف مي شود

م) پيامبر اسلام (ص) : در خانه اي كه آيه الكرسي خوانده شود ابليس از آن خانه دور مي شود و سحر وجادو در آن خانه وارد نمي شود

ن) آيه الكرسي پايه و عرش الهي است و هدف از خواندن آن اين است كه مردم در عبادت جز خداوند كسي را

نپرستند و به ذلت فرو نروند و روح يكتاپرستي ايجاد كنند و از بندگي ناروا آزاد شوند و آيه الكرسي عقل ها را بيدار و اله حقيقي را معرفي و خداي دانا و توانا را به مردم مي شناساند.

س)وقت غروب 41 بار آيه الكرسي را بخوانيد تا حاجت روا شويد(41 يك بار علي العظيم بخوان يعني يك آيه) مجرب است. و براي رفع غم، شفاي مريض، درمان درد، رحمت خداوند و زياد شدن نور چشم آيه الكرسي را زياد بخوانيد

ع) اگر مومن آيه الكرسي را بخواند و ثوابش را براي قبور قرار دهد خداون ملكي را بر او مقرر مي كند كه برايتان تسبيح كند

ف) آيه الكرسي در مزرعه و مغازه پنهان كردن باعث بركت مزرعه و رونق گرفتن كسب است

ص) از پيامبر نقل نموده اند كه : اين آيه عظيم تر از هر چيزي است كه حق تعالي آفريده است

ق) چند چيز حافظه را زياد مي كند يكي از آن خواندن آيه الكرسي است

ر) با خواندن آيه الكرسي تا شب در امان خدا هستي

ش) اگر هر صبح آيه الكرسي را بخواني تا شب در امان خدا هستي

ت)آسان شدن مرگ بوسيله آيه الكرسي است

ث) آيه الكرسي عظيم ترين آيه در قرآن است

خ) براي حفظ مالتان و جانتان آيه الكرسي بخوانيد

ذ) آيه الكرسي ويرانگر اساس شرك است

ض) آيه الكرسي سيّد سوره بقره است

و اگر مرد در جوار حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله خواهد بود

و بر خدا توكل كنند گروندگان.

 وَ اِنْ يَمْسَسْكَ اللهُ بِضُرًّ فَلا كاشِفَ لَهُ اِلاّ هُوَ وَ اِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلي كُلَّ شَيءٍ قَديرٌ. (سوره انعام، آيه 17) و اگر برساند تو را خداي سختي پس نيست بازدارنده مر آن را مگر او و اگر برساند به تو نيكويي پس او بر هر چيزي تواناست.

وَ ما مِنْ دابَّهٍ في الْأرْضِ اِلاّ عَلَي اللهِ رِزْقُها وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها كُلُّ في كِتابٍ مُبينٍ. (سوره هود آيه 6) و نيست هيچ جنبنده اي در زمين مگر بر خداست روزي او و مي داند قرارگاهش و آرامگاهش را به جملگي در كتابي روشن است.

 اَنّي تَوَكَّلْتُ عَلَي اللهِ رَبّي وَ رَبَّكُمْ ما مِنْ دابَّهٍ اِلاّ هُوَ اخِذٌ بِناصِيَتِها اِنَّ رَبّي عَلي صِراطٍ مُسْتَقيمٍ (سوره هود آيه 56) همانا من توكل كردم بر خداي پروردگارم و پروردگار شما نيست هيچ جنبنده اي مگر كه اوست گيرنده موي پيشانيش را همانا پروردگار من به راه راست است.

 وَ كَاَيَّنْ مِنْ دابَّهٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَها اللهُ يَرْزُقُها وَ اِيّاكُمْ وَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ (سوره عنكبوت آيه 60) و چه بسيار جنبنده ه برنمي دارد روزي خود را، خدا روزي مي دهد او را و شما را و او شنواي داناست.

ما يَفْتَحِ اللهُ لِلنّاسِ مِنْ رَحْمَهٍ فَلا مُمْسِكَ لَها وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ. (سوره فاطرآيه2) آنچه گشاده گرداند خدا براي مردمان از رحمت، پس نيست بازگيرنده مر آنرا و آنچه را بازگيرد پس نيست فرستنده مر او را بعد از گرفتن او و اوست غالب درست كردار

وَ لَئِنْ سَاَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَ الْأرْضَ لَيَقُولُنَّ

اللهُ قُلْ اَفَرَاَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ اِنْ اَرادِنيَ اللهُ بِضُّرً هَلْ هُنَّ كاشِفاتُ ضٌرِّهِ اَوْ اَرادَني بِرَحْمَهٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِكاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِيَ اللهُ عَلَيهِ يَتَوَكَلُّ الْمُتَوَكَلُّونَ (سوره زمر آيه 38) و اگر بپرسي از ايشان كي آفريد آسمان ها و زمين را هر آينه خواهند گفت البته خداست. بگو خبر دهيد كه آنچه را مي خوانيد از غير خدا اگر خواست به من خداي ضرري را آيا ايشانند دفع كننده ضررش يا اگر خواست به من رحمت و احساني آيا ايشانند بازدارندگان رحمتش. بگو كه بس است مر خدا بر او توكل مي كنند توكل كنندگان

لطيف تر و تفكرات انسان زلال تر گردد

الارض رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ لَهُ الْمُلْكُ فِى السَّمَوَاتِ وَ الارض وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

بگويد و بعد از تسبيح بدون اينكه با كسى صحبتى كند صد مرتبه بگويد: (اَلحَمدُ للهِِ رَبِّ الْعالَمين عَلى كُلِّ حال) و صد مرتبه صلوات بفرستد و بعد از صلوات سيزده مرتبه اين دعا را بخواند: (يا مُفَتِّح فَتِّح يا مُسَبِّب سَبِّب يا مَيَسِّر يَسِّر يا مُسِهِّل سَهِّل يا مُدَبِّر دَبِّر يا مُتَمِّم تَمِّم بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ) بعد از اين دعا 41 مرتبه سوره حمد را بخواند و سعى شود كه ساعت ختم در اين مدت 41 روز يكى باشد يعنى اگر ساعت چهار يا پنج صبح شروع كرده تمام مدت اين 41 روز در همين ساعت و مكان هم يكى باشد و كم و زياد در اعداد نباشد و اگر كم و زيادى در اعداد صورت پذيرد از نو شروع كند. هرگاه چنين كند به فضل خدا اثر آن را در هفته اوّل خواهد ديد.

باشد بهتر است.

و چنانچه يكشنبه باشد وقت طلوع آفتاب و چنانچه دوشنبه باشد ميان ظهر و عصر و چنانچه سه شنبه وقت چاشت و چنانچه چهارشنبه وقت نماز عصر و پنج شنبه باشد قبل از ظهر و چنانچه جمعه باشد بعد از عصر شورع كرده و تا غروب تمام كند . خواچه سنجوري مي گويد با اين ختم از خدا مال دنيا طلب كردم آن چنان به من عطا فرمود كه هزار غلام خريدم و آزاد كردم .

مِن كُلِّ ذَنب، وَ اسئَلَكَ مِن كُلِّ خَير، وَ استَعيذك مِن كُلِّ بَلاءٍ فَإنَّهُ لا حَولِ وَ لا قُوَّةِ إِلا بِالله العَليِّ العَظيمِ)

هر كس جهت رفع پريشاني، سوره يس را بخواند با تقديم آن به روح امير المؤمنين عليه السلام ، عنايتي به او خواهد شد

از امام صادق عليه السلام آمده: هر كس سوره¬ يس را وسط روز بخواند در آن روز از هر شرّي محفوظ و حوائج او برآورده شود. و روزي براي او

مي¬رسد و با خواندن شب قبل از خواب، از آفت و شر شيطان حفظ مي شود.

در روايت آمده: اگر كسي سوره يس را بخواند، خير دنيا و آخرت براي خواننده رو آورده، بلاها و هوس ¬هاي دنيا از او دفع مي شود و با دفع هر شرّي از او، هر حاجتي را از او برآورده مي كند

هر كس سوره يس را روزي يك بار تا چهل روز بخواند و به روح امام جواد عليه السلام تقديم كند، براي برآورده شدن حوايج دنيوي بسيار مفيد است

هر كس سوره يس را در شب جمعه بخواند، صبح روز بعد آمرزيده شده است

العلي الكبير الحفيظ المقيت الحسيب الجليل الكريم الرقيب المجيب الواسع الحكيم الودود المجيد الباعث الشهيد الحق الوكيل القوي المتين الولي الحميد المحصي المبدئ المعيد المحيي المميت الحي القيوم الواجد الماجد الواحد الاحد الصمد القادر المقتدر المقدم المؤخر الأول الأخر الظاهر الباطن الوالي المتعالي البر التواب المنتقم العفو الرؤوف مالك الملك ذوالجلال و الاكرام المقسط الجامع الغني المغني المانع الضار النافع النور الهادي البديع الباقي الوارث الرشيد الصبور

حضرت اميرالمومنين عليه السلام مي فرمايند اگر اين دستور را به سنگ بخوانند سنگ باز مي شود. مريضي كه تمام اطباء او را جواب كرده اند شفا مي گيرد؛ حتي اجل محتوم چند روزي عقب مي افتد. نقل شده از بعض اهل باطن كه هر كس روزي 100 مرتبه بگويد:(هُوَ اللهُ الذَّي لاالهَ الاّ هُوَ)خدا او را از اهل يقين گرداند و به مقام اهل تحقيق و درجات ارباب توحيدش رساند.

 الرَّحمن ( بخشنده) اگر كسي بعد از هر نمازي 100 مرتبه اسم (يا رحمن) را بخواند در همه حال، مورد لطف و عنايت خداوند قرار مي گيرد.

 الرَّحيم ( مهربان) خواص: براي برآمدن تمام حوائج دنيا و آخرت مداومت بر اين اسم نافعست و هر كس اين اسم را ورد خود قرار دهد سؤال نمي نمايد از خداوند چيزي را مگر آن كه به او عطا مي فرمايد و اگركسي در مهمي فرو مانده باشد چون بر اين اسم مداومت نمايد گشايش در كارش پيدا شود. عدد كبير اسم (يارحيم) 258 مرتبه مي باشد. گفته اندكسى كه هرروزصدباربگويدالرحيم برخلق خدامشفق ومهربان گردد واگربه نيت كسى بخواند آن كس نسبت به وى مشفق ومهربان شود واگربه عددمكتوبه يامبسوطه آن بگويداثروى قوى ترباشد

 رب ( مربي – خالق) خواص: هنگام گرفتاري با توجه قلبي به ربوبيت باري تعالي با يك نفس اسم (يا رب) خوانده شود. (به هر تعداد كه ممكن است.)

 مالك ( دارا) خواص: فرموده اند جهت توانگري و دوام ملك و بزرگي و تسلط و خَدَم و حَشَم و مالك شدن املاك و غيره مداومت نمايد بر اسم

(يا مالك) واگر كسي روز جمعه پيش از طلوع آفتاب 1000 مرتبه اين اسم را بخواند تمام حوائج دنيا و آخرت او برآورده شود. عدد كبير اين اسم 90 مي باشد.

 احد ( يگانه بي همتا) خواص:

1) براي راسخ و ثابت ماندن ايمان و اعتقادات صحيح در تمام مراتب زندگي در هر روز 13 مرتبه ذكر (يا احد) خوانده شود با توجه به حقيقت احديت ذات باريتعالي

2) جهت مغلوب نشدن در تمام مراتب و مراحل زندگي در يك مجلس، 1001 مرتبه (يا احد)خوانده شود

3) براي كسب نورانيت از غذا، قبل از خوردن آن گفته شود: لا الهَ الاّ اللهُ احَداً صَمَداً لاحَولَ و لاقُوَّةَ الاّ بِاللهِ

4) براي رفع ترس از عذاب قبر و آخرت و ناراحتي هاي دنيوي، به شرط تعمد بر انجام ندادن اعمالي كه عقوبت بدنبال دارد، شب، هنگام خواب به پهلوي راست خوابيده، گونه راست را روي كف دست راست گذاشته و 101 مرتبه بگويد: لا الهَ الاّ اللهُ احَداً صَمَداً لاحَولَ و لاقُوَّةَ الاّ بِاللهِ

 صمد( بي نياز) اللهُ الصَّمَدُ اين اسم، فقط يك بار در قرآن آمده و تعلق آن منحصر به ذات اقدس الهي است. امام باقر عليه السلام فرموده اند: صمد، بزرگي است كه بالاتر از وي، امر و نهي كننده اي نباشد خواص:

1) جهت رفع هر گرفتاري در هر روز 124 مرتبه ذكر (يا صمد) خوانده شود

2) براي بستن دهان دشمن ذكر (يا صمد) خوانده شود (تعداد مشخصي ندارد).

 محيط( در بر گيرنده) واللهُ مُحيطٌ بِالكافِرينَ محيط به كسي اطلاق مي شود كه بر تمام ممكنات( يعني موجودات)

احاطه دارد. خواص: 1 هنگام طلب علم، براي توانايي فوق العاده پيدا كردن در يادگيري و حفظ دانش(علمي كه ممنوعيت شرعي نداشته باشد) در هر روز 67 مرتبه ذكر (يا محيط) خوانده شود.

 ولي ( صاحب اختيار يار دوست سرپرست) اللهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُواخدا يار اهل ايمان است. ولايت، به معني دوستي و محبت مي باشد. خدا نسبت به اهل ايمان محبت دارد( محبت تشريعي)و نيز به معني يار مي باشد، خدا ياري كننده اهل ايمان ( اهل بيت) است. ولايت به معني حكومت است و خداوند متعال بر تمام موجودات حكومت مي كند لذا حكومت و ولايت مطلقه از آن خداست و مظهر ولايت، محمد(ص) و آل محمد(ص) و جانشينان بر حق آنان مي باشند. خواص:

1) براي جا گرفتن محبت خود و زياد شدن آن در دل ديگري، مانند حضرت ولي عصر(عج)، در هر روز 46 مرتبه ذكر (يا ولي) خوانده شود

2) براي مصون ماندن خانه در مقابل سيل، زلزله، دزد و بلاياي ديگر اسم (يا ولي) را روي سطح داخلي ظرفي نوشته بعد داخل آن آب ريخته و در پاي اركان خانه بريزند.

 الحى القيوم نزدبسيارى ازعلماوعرفااسم اعظم خدايتعالى اين دواسم بزرگواراست وحديثى ازحضرت رسالت صلى الله عليه وآله نقل مى كندكه فرموده :اسم اعظم الهى دراين دوآيه است : قوله تعالى (الله لااله الاهوالحى القيوم) وقوله تعالى (الم الله لااله الاهوالحى القيوم) وازابن تميمى چنين نقل مى كنندكه : هركه چهل روزبرتكراراين دواسم شريف مداومت نمايد به اين طوركه هرروزميان نافله وفريضه صبح 40 مرتبه بگويد: (ياحى ياقيوم يامن لااله الاانت برحمتك استغيث) دل وى راحياتى حاصل شودكه هرگزنميرد



حي (هميشه زنده) اللهُ لا الهَ الاّ هُوَ الحَيَّ القَيُّومُ ترجمه : به حقيقت، خداوند يكتاست كه جز او خدايي نيست و زنده و پاينده است حيات خداوند، ذاتي است. او زنده اي است ازلي و ابدي و حيات موجودات زنده نيز قائم به اوست. خواص:

1) براي شفاي مريض 19 مرتبه (حيّ) كنار او خوانده شده و به او دميده شود

2) براي جلوگيري از مرگ فجاة ( مرگ ناگهاني) بعد از هر نماز واجب 18 مرتبه در سجده گفته شود (يا حيّ)

3) در گفتن ذكر « يا حيّ» به تعداد 18 مرتبه بعد از نمازهاي واجب تاكيد شده است

4) براي جلوگيري از مرگ سكته 18 مرتبه ذكر (يا حيّ) و يا (الحيّ)خوانده شود.

5) براي شفاي بيماري كه ديگر اميدي به شفاي او به وسيله اطبا نيست، 1001 مرتبه ذكر (يا حيّ) كنار ظرف آب با قصد شفاي بيمار گفته شود؛ سپس از آن آب به پيشاني و گونه هاي مريض ماليده و كمي هم به او بنوشانند.

6) جهت رفع اندوه دل در يك مجلس 1001 مرتبه (يا حيّ) خوانده شود.

7) براي طولاني شدن عمر اسم (حيّ) روي نگين انگشتري حك شود و همراه داشته باشد.

 قيّوم (هميشگي و پاينده) اللهُ لا الهَ الاّ هُوَ الحَيُّ القَيُِومُ ترجمه: الله، خداي يكتايي است كه جز او خدايي نيست و او زنده و پاينده است قيوم به وجودي اطلاق مي شود كه قائم به ذات است. تمام موجودات حتي وجود مقدس حضرت مهدي(عج) قائم به غير هستند ، اما ذات حضرت احديت قائم به ذات است و قيوميت، منحصر به ذات اقدس

احديت مي باشد. خواص:

1)براي رفع مشكلي كه از هيچ طريق حل نشده 156 مرتبه ذكر « يا قيوم» خوانده شود.

2) براي رفع موانع دنيوي و اخروي 1001 مرتبه گفته شود: (يا حَيُّ يا قَيُّومُ يا لا اله الاّ اللهُ مُحمَّد رَسُولَ اللهِ عَلِيُّ وَلِيُّ اللهِ)

3) براي جلوگيري از مشكلات، بر گفتن ذكر يا حَيُّ يا قَيّومُ به تعداد 19 مرتبه بعد از نمازهاي واجب تاكيد شده است.

 عليّ( بلند مرتبه) … وَ هُوَ العَلي العظيمترجمه: و او توانا و بالا و برتر و با عظمت است علي به كسي اطلاق مي شود كه از نظر مرتبه و مقام از همه بالا و برتر است و در اين مرتبه قاهر و محيط بر تمام ممكنات است. خواص:

1) براي اداي دين و قرض و جلوگيري از فقر 110 مرتبه (يا عليّ) خوانده شود.

2) براي رفع بيماري وسواس، دست را روي سينه كشيده و بگويد: ( بَسمِ اللهِ وَ بِاللهِ محمّد رَسُولُ اللهِ لاحَولَ وَ لاقُوَّةَ الاّ بِاللهِ العَلِيِّ العَظيمَ امحِ عنِّي ما أجِدُ) (اين عمل را 3 بار تكرار نمايد.)

3) براي غني شدن از نظر مادي براي هميشه اسم (علي) روي نگين انگشتري حك شود و همراه داشته باشد.

 عظيم ( بسيار بزرگ) وَ هُوَ العَلِيُّ العَظيمُ منظور از (عظيم)در معني بزرگ، بزرگي نسب نيست، بلكه منظور، غيرقابل وصول و درك بودن است. خواص:

1) براي نجات فوري از قرض سنگين 1002 مرتبه خوانده شود: سُبحانَ اللهِ وَ بِحَمدِه ِ سُبحانَ الله العَظيمُ

2) براي وسعت رزق و روزي، 100 مرتبه گفته شود: سُبحانَ اللهِ وَ بِحَمدِهِ سُبحانَ اللهِ العَظيمُ

 حليم( هميشه

بردبار) وَ اللهُ غَفُورٌ حَليمٌ (و خدا، آمرزنده و بردبار است. خداوند، حليم است. يعني در مجازات تبهكاران تعجيل( شتاب) روا نمي دارد و در مقابل جهالت بندگان، بسيار صبور است. خواص: براي پيدا كردن آرامش، بردباري و صبر در مقابل مشكلات، افراد و غيره در هر روز 88 مرتبه ذكر(يا حليم) خوانده شود.

 خبير( هميشه آگاه) وَ اللهُ بِما تَعمَلُونَ خَبيرٌ (همانا خدا بدانچه مي كند داناست) خبير به عالمي اطلاق مي شود كه به باطن همه اشياء علم دارد و واقف به كليه امور مخلوقات است. خواص

1)جهت راه يافتن به امري پنهاني هر روز 100 مرتبه ذكر (يا خبير) گفته شود.

2) براي پي بردن به يك امر نهان حتي امور برزخي و اطلاع پيدا كردن از حضرت مهدي( عج) 812 مرتبه ذكر(يا خبير) خوانده شود.

 عليم( هميشه دانا) (أنَّ اللهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَليمٌ )(هر آينه خداوند به هر چيز، داناست) علم حضرت احديت اضافه بر ذات او نيست بلكه عين ذات اوست، لذا خداوند، اموري را كه مخلوقات، توان درك آنها را ندارند درك مي كند و چيزي از او پنهان نبوده و نيست و هيچ مانعي او را از فهم و ادراك مطالب عاجز نمي گرداند ولي براي مخلوق چنين ناتواني و عجزي وجود دارد.

خواص : براي برخوردار شدن از علم اشراقي(علمي كه اكتسابي نيست)در هر روز 150 مرتبه « يا عليم» خوانده شود. بهترين وقت براي گفتن اين ذكر، هنگام سحر مي باشد و حداقل تعداد اين ذكر 10 مرتبه در روز است. العِلمُ نُورٌ يَقذِفُهُ اللهُ في قَلبِ مَن يَشاءُ دانش حقيقي، نوري است كه

خداوند پرتو آن را در دل هر كس كه بخواهد مي افكند

 حكيم(راست گفتار و درست كردار) انَّكَ انتَ العَليمُ الحَكيمُ ( (خداوندا) همانا تو دانا و حكيمي. ) حكيم به ذاتي اطلاق مي شود كه قول و فعلش از سر حكمت و راستي است؛ ظاهر و باطن اشياء را مي داند و بر اساس حكمت و مصلحت عمل مي كند. خواص:

1) براي باز شدن دريچه اي از حكمت به عالم قلب و دل، بعد از نيمه شب 87 مرتبه ذكر«يا حكيم» گفته شود.

2) براي پيدا كردن گمشده يا معلوم شدن مجهولي بر ذكر « يا حكيم» در طي شبانه روز مداومت شود.

 بصير( بيناي هميشگي) انَّ اللهَ بِما تَعمَلُونَ بَصيرٌ (همانا خداوند به آنچه انجام مي دهيد، بيناست.) خداوند متعال بصير به ذات است و براي ديدن، نيازي به آلت بينايي( چشم) ندارد و به همه امور چه پنهان، چه آشكار بيناست. خواص:

1) براي راه يابي به امور پنهان و بصيرت پيدا كردن در هر روز 101 مرتبه « يا بصير» خوانده شود.

2) براي اين كه بهتر و سريعتر به نتيجه بالا برسند، 10 جمعه متوالي، بعد از نافله صبح تا قبل از ظهر، 302 مرتبه ذكر (يا بصير) خوانده شود.

 سميع( هميشه و بسيار شنونده) وَاللهُ سَميعٌ عَليمٌ اِنَّكَ انتَ السَّميعُ العَليمُ انسان در شنيدن، علاوه بر نيروي شنوايي به آلت شنوايي(گوش) هم نياز دارد ولي خداوند متعال، سميع به ذات است، يعني بدون نياز به آلت شنوايي تمامي گفت و شنودها، سر و نجوا ، جَهر و اِخفا و نُطقها و سكوتها را بي هيچ واسطه

اي مي شنود و همه براي او يكي است. خواص: براي استجابت دعا قبل از اذان صبح يا بعد از نماز نافله صبح ( بعد از اذان) 180 مرتبه ذكر(يا سميع) خوانده شود. تعداد كبير اين ذكر 180 و تعداد وسيط آن 18 و تعداد صغير آن 9 مي باشد.

 حميد( ستوده و پسنديده ) انَّ اللهَ غَنيٌّ حَميدٌ (همانا خداوند از خلق بي نياز و به ذات خود ستوده است. ) حميد، اوست كه استحقاق حمد و ستايش دارد و در حال شدت و رخاء مورد ستايش قرار مي گيرد. اوست كه ابتدا خلقت نموده و اوست حكيمي كه در افعال او غلط و خطا وجود ندارد. خواص:

1) براي متخلق شدن به اخلاق خدايي و رفع صفت لغوگويي و فحاشي در هر روز 62 مرتبه ذكر يا حميد خوانده شود.

2) براي رفع صفت لغوگويي و فحاشي شخصي كه به راحتي قابل اصلاح نيست، اسم ( يا حميد)و يا (الحميد) داخل ظرفي نوشته شود، سپس درون آن آب ريخته تا نوشته ها شسته شوند و بعد به شخص مورد نظر داده شود كه بنوشد.

3) براي رسيدن به منظور بالا( مورد 2) كنار غذايي كه شخص قصد خوردن آن را دارد 62 مرتبه ذكر (ياحميد)خوانده شود.

 غني( هميشه بي نياز) اِنَّ اللهَ غَنيٌّ حَميدٌ، (همانا خداوند، بي نياز ستوده است) خداوند متعال، غني مطلق است، طبق فرمايش قرآن كريم، تمام ممكنات در قبال او فقير هستند: يا ايُّها النّاسُ انتُمُ الفُقَراءُ الَي اللهِ وَ اللهُ هُوَ الغَنِيُّ الحَميدُ (اي مردم! شما همگي به درگاه خداوند متعال نيازمند و محتاجيد و تنها

خداست كه از هر چيز بي نياز و غني بالذّات و ستوده است.) خواص:

1) براي جلوگيري از فقر و بهبودي وضعيت مالي در هر روز 100 مرتبه ذكر( يا غني) خوانده شود.

2) براي رفع شديد و ضيق معيشت و همچنين غناي معنوي 10 جمعه متوالي هر بار 1060 مرتبه ذكر (يا غني) گفته شود.

3) براي نجات پيدا كردن از فقر و زياد شدن روزي در هر روز 110 مرتبه اين دعا خوانده شود: اللّهُمَّ اغننِي بِحَلالِكَ عَن حَرامِكَ وَ بِفَضلِكَ عَمَّن سِواكَ، اين دعا را حضرت رضا عليه السلام در عالم خواب به مرحوم ملا زين العابدين گلپايگاني، استاد ميرزاي شيرازي، سفارش فرمودند.

 واسع( گشايشگر و بي نياز) واللهُ واسِعٌ عَليمٌ،(خدا به حقيقت، توانگر و داناست.) واسع، آن غني مطلق است كه فقر را برطرف مي كند و تمام حاجات را برآورده مي كند و به رزق، وسعت مي بخشد. خواص:

1) براي وسعت رزق در هر روز 137 مرتبه ذكر(يا واسع) خوانده شود.

2) براي وسعت پيدا كردن علم در هر روز 137 مرتبه ذكر(يا واسع) خوانده شود.

3) براي رفع خوف و ترس دل در هر روز 137 مرتبه ذكر(يا واسع) خوانده شود.

 رؤوف( بسيار مهربان) انَّ اللهَ بِالنّاسِ لَرَئوفٌ رَحيمٌ (همانا خداوند بر مردم، رئوف و مهربان است.) خداوند صاحب رأفت و مهرباني توأم با نوازش است و او رحمان است و رحيم؛ و رئوف، به معني رحمان است و مراد از رأفت و رحمت واسعه خداوند، محمد و آل محمد عليه السلام هستند و اگرچه همه اهل بيت، مظهريت نام خدا را

دارند، در ميان اين دودمان پاك، رأفت صفت زبانزد حضرت علي بن موسي الرضا مي باشد. خواص

1) براي كشيدن دل شخصي( اشخاصي) به سوي خود و مهربان كردن او در هر روز 10 مرتبه ذكر(يا رؤوف) خوانده شود.

2) اگر كسي به شما ظلمي كرده و مي خواهيد نسبت به شما مهربان و از ستم خود نادم( پشيمان) شود و حتي عذرخواهي كند، در روز جمعه، بعد از نماز صبح 200 مرتبه ذكر(يا رؤوف) بگوييد.

 بَديعُ الَّسمواتِ وَالأَرضِ (هم او آفريننده آسمانها و زمين است.) خداوند مبدع است؛ يعني ابداع كننده خلق از عدم به وجود. هيچ مخلوق يا ممكني در هيچ مقامي مبدع نيست جز خداوند متعال، حتي 14 معصوم. خواص: براي راه يافتن به علوم غريبه، روز شنبه كه متعلق به اين امر است، به نيت اين عمل، غسل انجام داده و دو ركعت نماز، مثل نماز صبح خوانده و سپس هفتاد هزار مرتبه بدون توقف و حرف زدن در بين ذكر گفتن، ذكر« يا بديع » بگويد؛ سپس به تعداد 700 عدد حرف « ز» را روي كاغذ سفيدي نوشته و هنگام غروب آفتاب كاغذ را در قبرستان زير خاك مدفون سازد و در حين مدفون كردن كاغذ، 70 مرتبه بگويد: يا مُبدِعُ يا عَلاّمُ. توجه شود كه هنگام دفن كاغذ، كسي نبايد عامل را ببيند. در موقع گرفتن ذكر« يا بديع»، اگر در حالات عامل، تغييري غير عادي پيش آيد، نبايد بترسد. زنان، بدون اذن شوهران خود، اجازه اين كار را ندارند و توفيق نمي يابند.

 قابض( گيرنده و گردآورنده) وَاللهُ يَقبِضُ وَ يَبسُطُ (و خدا در فرو

مي گيرد و برمي گشايد.) معني ديگر قابض، مالك است. يعني همه ممكنات در ملكيت خداوند مي باشند. از ذكرهاي دائمي حضرت عزرائيل (يا قابض) مي باشد. خواص: براي گرفتن حق از غاصب حق، 903 مرتبه ذكر (يا قابض) خوانده شود.

 باسط ( گشاينده، دهنده) وَاللهُ يَقبِضُ وَ يَبسُطُ (و خدا در فرو مي گيرد و برمي گشايد. ) باسط، منعمي است مفضل. خداوند متعال، دست دهنده دارد. منعم حقيقي، اوست و تمامي نعمات در يد او و مخلوق اوست. مظهر اسم(باسط) خداوند در اين زمان، وجود مقدس حضرت مهدي(عج) است و وسيله ايصالكل نعمات، ايشان مي باشند. « يا باسط»، از ذكرهاي دائم حضرت ميكائيل عليه السلام است

خواص: جهت جلوگيري از فقر، بخل، مرض و براي غني شدن از نظر مادي در هر روز بين الطلوعين( بعد از طلوع فجر تا قبل از طلوع آفتاب) 10 مرتبه (يا باسط) خوانده شود.

 قريب( نزديك) وَ اذا سَأَلَكَ عِبادي عَنّي فَإنّي قَريبٌ حق تعالي، به واسطه علمش بر همه موجودات و خلوقات، حتي از خودشان به آنها نزديكتر است و هيچ پرده اي در برابر قرب او قرار ندارد؛ اما اين حجابهاي نوراني و ظلماني ماست كه سبب مي شود از نور الهي كمتر بهره مند شويم وگرنه خدا از رگ گردن به ما نزديكتر است. خواص: جهت رفع تمام دشواريها در هر روز 312 مرتبه « يا قريب» (وياحداقل 30 مرتبه) خوانده شود.

 قدير( بسيار و هميشه توانا (إنَّ اللهَ عَلي كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ (همانا خداوند بر همه چيز قادر است.) القَديرُ فَعيلُ وَ الفَعيلُ أبلَغُ مِنَ الفاعِلِ، قدير بر

وزن فعيل است و فعيل در توان، قدرتمندتر و رساتر از فاعل است. قدير، ذات مقدسي است كه بر هر امري كه مشيّت و اراده او بدان تعلق گيرد توانا است و در ايجاد هيچ ممكني عاجز نيست و بيرون رفتن از تصرف او محال است. وجوب ذاتي او از همه جهات و حيثيات و حقيقت او، صرف همه كمالات است و هيچ يك از كمالات او محدود نيست بلكه نامتناهي مي باشد. اقرار به اين مطلب، امري است فطري همچنان كه اقرار به اصل وجود صانع عالم از فطريات كافه مصنوعات است و همه اشيا از ذَوي العقول و علويات ، سفليات و مجردات و ماديات، به آن معترفند. همچنين همه آنها به اقتضاي فطرت اصليه ذاتيه خود اقرار دارند كه تنها خدا، قادر متعال است. خواص: هر كس اسم (القدير) را در وقت وضو بسيار بگويد بر دشمن غالب شود و به جهت قوت قلب و تسلط بر امور و اندازه قرار دادن هر چيزي اين ذكر، مجربست. براي اين قسم، تعداد ذكر نشده است و بايد بر آن مداومت نمود.

 تواب( بسيار رجوع كننده توبه پذير) إنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيمُ (همانا او توبه پذير و مهربان است) يكي از وسايلي كه به وسيله آن مي توان پس از ارتكاب معصيت و غفلت دوباره به پيشگاه خداوندي تقرب پيدا كرد توبه است. خداوند مهربان، بلافاصله بعد از ندامت و عزم بنده بر ترك معاصي، پذيراي توبه عبد مي شود. مرحله نخست توبه، ندامت است و هم در اين مرحله است كه بخشش و غفران و محبت خداوند، شامل حال بنده مي شود.

چنانچه قرآن كريم نيز مي فرمايد: إنَّ اللهَ يُحِبُّ التَّوّابينَ و يُحِبُّ المُتَطَهَّرينَ (همانا خدا آنان را كه پيوسته به درگاهش توبه و انابه كنند و نيز پاكيزگان كه از هر آلايش دورند را دوست مي دارد) امام باقر عليه السلام نيز در توصيف وسايل قرب به خدا و پذيرش توبه مي فرمايند: رشته اتصال بين رضوان خدا و مخلوقات، ما هستيم. خواص: به جهت نجات از وسوسه هاي شيطاني و ترس از جن هر روز بعد از نماز صبح 30 مرتبه ذكر (التواب) خوانده شود و در هنگام گرفتاري شديد به وسوسه، به تعداد كبير اين اسم كه 409 مرتبه مي باشد ذكر گفته شود روايت از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله است كه آن بزرگوار فرمود: ( بدرستي كه از براي خداي تبارك و تعالي نود و نه اسم است كسي كه احصاء نمايد آنها را داخل بهشت مي گردد) و در روايت ديگر آن حضرت فرمود: ( از براي خدا نود و نه اسم است كسي كه خدا را بخواند بآنها دعاء او مستجاب مي گردد) و اخبار ديگري هم باين مضامين وارد شده، لكن در آن نود و نه اسم بحسب اخبار تفاوت بسيار است

دعابااسماءالهي

طريق دعا و طلب حاجت از حقتعالى اين است كه ، شخص پس از آن كه حمد و ثناء حق را به جاى آورد، انتخاب نمايد از اسماء الحسنى آن چه را كه مناسب مطلوب و مقصود وى است.مثلا اگر مقصود وسعت روزى باشد، بايستى ذكر او از اسماء الحسنى ، يارزاق ، ياوهاب ، ياجواد، يامغنى ، يامنعم ، يامعطى ، ياكريم

، ياواسع ، مسبب الاسباب ، يامنان باشد. واگر مقصودش آمرزش و توبه است ، بايد ذكر او ياتواب ، يارحمن ، يارحيم ، يارئوف ، ياعطوف ، ياصبور، ياشكور، ياغفور، ياستار، ياغفار، يانفاح ذى الجود و ياسماح ، يامحسن ، يامجمل ، يامنعم ، يامفضل باشد. واگر مقصود او انتقام از دشمن است بايد ذكر او مثل ياعزيز، ياجبار، ياقهار، يامنتقم ، يابطاش ذى البطش ،ياشديد، يافعال لما يريد و امثال اين ها باشد.و اگر مطلوب او علم است ذكر او مثل ياعالم ، يافتاح ، ياهادى ،يامرشد، يامعز، يارافع و مانند اينها باشد

روز و هر روز چهل بار آن را بخواند به كسي محتاج نمي شود.

اَلْجَبّارْ: براي درمان دردهاي شكستگي ها و غير آن وارد شده است كه ذكر (يا جبار) به مدت چهل روز و هر روز 206 مرتبه گفته مي شود.

اَلْمُتَكَبِّرْ: هر كس اين نام را پيش شخص ستمگري ببرد او خوار مي شود.

اَلْخالِقْ: كسي كه اين ذكر را زياد بگويد خداوند قلب او را نوراني مي كند.

اَلْبارِئْ: كسي كه اين ذكر را زياد بگويد در قبرش شاداب و با طراوب خواهد بود.

اَلْمُصَّوِّرْ: اگر زن عقيم و نازايي سه روز روزه بگيرد و اين نام را 13 مرتبه هنگام نوشتن تلاوت كند و در ظرفي قرار دهد و از آب آن بنوشد خداوند فرزند صالحي به او عطا مي كند.

اَلْغَفّارْ: هر كس هنگام نماز جمعه 100 بار اين نام را بگويد و بگويد خداوندا مرا بيامرز اي بسيار آمرزنده، خداوند تبارك و تعالي او را مي آمرزد. اَلْقَهّارْ: كسي كه اين ذكر را زياد بگويد خداوند عشق به دنيا را از قلب او خارج مي كند و كسي كه در ميانه ماه و آخر شب بگويد: اي خداوند با عزت و قدرت اي بسيار قهركننده و عذاب كننده اي صاحب عذاب شديد تو كسي هستي كه كسي در مقابل انتقام تو طاقت نمي آورد و بر دشمنش دعا كند خداوند او را بر دشمنش پيروز مي گرداند و از شر او ايمنش مي دارد.

اَلْوَهّابْ: براي برآورده شدن حاجت به مدت چهل روز و هر روز 175 بار بگو (يا وهّاب).

اَلْكَريمُ اَلْوَهّابْ ذُوالطَّوْلْ: كسي كه اين ذكر را زياد قرائت كند خداوند او را از جايي كه گمان نمي برد روزي

مي رساند.

اَلْرَزّاقْ: كسي كه اول هر صبح 315 بار (يا رزاق) و 308 بار (يا رازق) بگويد روزي اش زياد مي شود.

اَلْفَتّاحْ: هر كس بعد از نماز صبح در حالي كه دستش روي سينه اش قرار دارد 70 مرتبه بگويد الفتاح خداوند حجاب را از قلب او بر مي دارد.

اَلْعَليمْ: از خاصيت هاي اين نام آن است كه باب معارف را به روي گوينده اش باز مي كند.

اَلْحَكيمُ الْعَليمْ: هر كس اين دو نام را مدام ذكر بگويد و امر مهمي داشته باشد خداوند او را به مقصودش مي رساند و همين طور است ذكر (الحفيظ العليم).

اَلْقابِضْ: كسي كه در چهل لقمه چهل بار اين ذكر را بنويسد و آن را بخورد خداوند او را از عذاب گرسنگي در طول عمرش ايمن مي كند.

اَلْباسِطْ: كسي كه مي خواهد مالش و فرزندش زياد شود و در زندگي اش يك راحتي و در كارهاي دنيوي اش آساني داشته باشد پس بايد اين ذكر را مداوم يعني (يا باسط) 72 بار در روز بگويد. و اين تجربه شده است.

اَلْمُعِزّ ْ: هر كس در سحر در حالي كه دستانش را بالا برده ده بار اين ذكر را بگويد به هيچ مسأله اي احتياج پيدا نخواهد كرد.

عالِمُ الْغَيْبْ: كسي كه بعد از هر نماز 100 بار اين ذكر را بگويد اسرار غيب بر او مكشوف و آشكار مي شود

اَلْخافِضْ: هر كس اين نام را 70 بار ذكر بگويد خداوند شرّ ستمكاران را از او دور مي كند.

الرّافِعْ: هر كس بعد از نماز ظهر 100 بار اين ذكر را بگويد خداوند تعالي رفعت او را زياد مي كند.

اَلْمُعِزّ ْ: خداوند هيبت ذكر گوينده را زياد مي كند

اَلْمُذِلّ ْ: هر

كس در دل شب تاريكي در حالي كه در سجده است و پيشاني بر خاك نهاده هزار مرتبه اين نام را بگويد و بگويد: (يا مذلّ الجبارين و مبيرُ الظالمين) همانا فلاني مرا خوار كرد پس حق مرا از او بگير پس در همان وقت خداوند حق او را از ستمكار خواهد گرفت. و هر كس اين ذكر را 55 بار در سجده بگويد و آن گاه بگويد: (پروردگار من مرا امنيت ده) خداوند او را از شر ستمكاران در امان مي دارد.

اَلسَّميعْ: هر كس اين ذكر را زياد بگويد دعايش مستجاب مي شود.

اَلْبَصيرْ: هر كس در مجامع اين ذكر را زياد بگويد خداوند عنايت و توجه خاص خود را به او معطوف مي دارد.

اَلْحَكَمُ الْعَدْلْ: كسي كه در نيمه هاي شب به اين ذكر مداومت ورزد خداوند لطف خود را مخصوص او مي گرداند و درونش را خزانه اسرار غيب مي گرداند.

اَللَّطيفْ: و در نماز حاجت: دو ركعت نماز بگذار و در هر ركعت بعد از حمد 3 بار بگو (خداوند به بندگانش مهربان است و هر كس را بخواهد روزي مي دهد و او بسيار نيرومند و شكست ناپذير است) و بعد از اسلام برخيز و 129 بار بگو (يا لطيف). سپس سجده كن و بر محمد و آل محمد درود بفرست و حاجت خود را بخواه ان شاءالله در ميان سه روز آينده حاجتت برآورده مي شود و اگر به تأخير افتاد اين را تكرار كن و (يا لطيف) را 903 بار بگو.

اَلْهادِي الْخَبيرِ الْمُبينْ: هر كس به اين ذكر بعد از گرسنگي مداومت ورزد خداوند اسرار غيب را بر او آگاه مي گرداند و هم چنين است

ذكر (النور الهادي) و بعد از آن بگويد (اي هدايت كننده مرا هدايت كن و اي آگاه مرا باخبر گردان و اي آشكاركننده بر من اسرار غيب را آشكار كن).

اَلْحَليمِ الرَّئوُفِ الْمَنّانْ: هيچ ترسويي اين ذكر را نمي گويد مگر اين كه امنيت مي يابد. اَلْحَكيمْ: هر كس اين را بنويسد و با آب بشويد سپس بر روي زراعت خود بپاشد آن پاك مي گردد و بركتش آشكار مي شود.

اَلْغَفُورْ: هر كس در گفتن اين ذكر مداومت نمايد از وسواسي نجات پيدا مي كند.

اَلْشَّكُورْ: هر كس اين نام را چهل بار بر آبي بخواند و با آن چشم بيماري را بشويد خوب خواهد شد. اَلْعَليّْ: هر كس اين نام را زياد بگويد و بر خود آويزان نمايد نزد مردم با آبرو خواهد شد.

اَلْكَبيرْ: هر كس در خلوت و رياضت خود اين ذكر را به عددي زياد بخواند و بعد از آن دعا كند خداوند دعايش را اجابت مي كند.

اَلْحَفيظْ: هر كس اين ذكر را به تعدادش بگويد رنج و درد به سراغ او نمي آيد هر چند به زمين هاي هفت گانه برود و او از غرق شدن محفوظ است و اين نام براي ترسيدگان سريع الاجابه است و نگهداري گوينده آن هرگز ازاله نمي شود و از بين نمي رود.

اَلْحَسيبْ: براي آسان شدن كارها هر روز  مرتبه بگو (يا حسيب)

اَلْجَليلْ: كسي كه اين ذكر را بسيار بگويد و هر جايي كه ديده مي شود آن را قرار بدهد به او بخشيده مي شود آنچه را مي بيند و مي خواهد

اَلْكَريمْ: هر كس مي خواهد روزي اش زياد شود چهل روز و هر روز 128 بار به اين ذكر مداومت جويد

يا كريم يا وهاب

يا ذالطول : خداوند از جاهايي كه گمان نمي كند به او روزي مي دهد.

اَلْقَريبُ الْمُجيبُ: كسي كه اين ذكر را زياد بگويد خداوند تعالي او را امنيت مي بخشد.

اَلْواسِعْ: كسي كه اين ذكر را زياد بگويد خداوند براي او وسعت در زندگي ايجاد مي كند.

اَلْوَدُودْ: كسي كه هر روز 100 بار بر غذايي اين ذكر را بخواند و به دشمنانش بخوراند با آنها مهربان و دوست خواهد شد.

اَلْمَجيدْ: هر كس اين ذكر را زياد بگويد از همه دردها و بيماريها شفا مي يابد.

اَلْباعِثْ: هر كس هنگام خواب در حالي كه دستش روي سينه اش مي باشد خداوند باطنش را زنده مي كند و قلبش را نوراني مي گرداند.

اَلْشَّهيدُ الْحَقْ: كسي كه اين دو نام را در چهار گوشه كاغذي بنويسد و آنچه كه ضايع شده يا غيب گشته در وسط كاغذ بنويسد و آن را نصف شب زير آسمان بگذارد و به آن نگاه كند و اين دو اسم را هفتار بار تكرار كند خبر آن چيز ضايع گشته يا گمشده به او مي رسد.

اَلْوَكيلْ: كسي كه اين ذكر را وِرد خود قرار دهد از غرق شدن يا دچار آتش سوزي شدن امنيت مي يابد.

اَلْقَويّ: هر كس ذكر (يا قوي) را روزي 116 بار تكرار كند از ناتواني و ضعف رهايي مي يابد

اَلْمُعيدْ: كسي كه در گوشه هاي اتاقش بايستد و نيمه شب هفتاد مرتبه بگويد (اي معيد فلان چيز را به من برگردان) پس در خلال هفته خبر گم شده به او مي رسد يا اين كه خداوند اسرار اسماءش را در او به وديعت مي نهد

اَلْمُحِي الْمُميتْ: براي سالم ماندن جسم پس از مرگ 69 بار (يا محيي) به مدت 40 روز

اَلْحَيّْ: كسي كه بر

مريض و بيمار 19 بار اين ذكر را بگويد شفا حاصل مي شود و ذكر الحي القيوم در آخر شب اثر بسيار بزرگي در زيادي روزي دارد.

اَلْقَيُّومْ: براي آسان شدن كارها در نيمه هاي شب 1000 بار بگو (سبحان الملك الحي القيوم الذي لايموت) يعني پاك و منزه است پروردگار زنده و پايداري كه هيچ وقت نمي ميرد) كه به راستي اثري عجيب دارد

اَلْواجِدْ: كسي كه آن را بر غذايي بخواند و بخورد در درون خود نوري را مي يابد

اَلْماجِدْ: ذكر اين نام در خلوت و پنهاني انسان را نوراني مي كند

اَلأحَدْ: كسي كه در خلوت بعد از رياضت و سختي هزار مرتبه اين ذكر را بگويد ملائكه را در اطراف خود مي بيند

اَلْصَّمَدْ: براي برآورده شدن نياز خود 40 روز و هر روز 134 مرتبه بگو (يا صمد) و براي به دست آوردن مقام صدق و يقين در سحر در حالي كه به سجده رفته اي 111 بار (يا صمد) را با توجه به معناي آن در قلبت تكرار كن و هر روز بر اين ذكر مداومت نما پس از صادقان و اهل يقين خواهي بود

اَلْقادِرْ: هر كس در خلوت با وضو باشد و هزار مرتبه اين ذكر را تكرار نمايد بر دشمن چيره خواهد شد

اَلْبِر: كسي كه توفيق كار خير و دفع سوء و بدي را مي طلبد پس بايد روزي 402 بار (يا بّر) بگويد

اَلْتَّوّاب: كسي كه بسيار اين ذكر را بگويد خداوند توبة او را مي پذيرد.

اَلْمُنْتَقِم: كسي كه به اين ذكر مداومت كند بر دشمنش غالب خواهد شد.

اَلْرَّؤُوف: كسي كه بسيار اين ورد را بگويد در نزد ظالمي او

را خاضع مي سازد.

اَلْسُّبُوُح: كسي كه اين نام را بر روي ناني بنويسد و بعد از نماز جمعه آن را بخورد صفات و اخلاقش مانند فرشتگان مي شود.

اَلْرَبّْ: براي انجام كارهاي سخت شب جمعه بعد از نماز عشاء 1201 بار در يك مجلس مي گويي (يا الله، يا رباه، يا سيداه) پس آن كار مهم ان شاءالله انجام خواهد شد. و كسي كه بسيار اين ذكر را بگويد خداوند او را براي فرزندش حفظ مي كند.

مالِكُ الْمُلْكْ: كسي كه بسيار اين نام را بگويد خداوند در دنيا و آخرت او را بي نياز مي كند.

اَلْغَنِيُّ وَالْمُغْني: هر كس ده جمعه و هر جمعه ده هزار بار اين اذكار را بگويد خداوند او را به زودي و در آخرت بي نياز مي كند و او حيواني را نمي خورد و اگر همراه هر ذكر يك فاتحه هم بخواند يقيناً غني هم روزي داده مي شود.

اَلْمُعْطي: هر كس هنگام خواب اين ذكر را بگويد خداوند قرض او را ادا خواهد كرد.

اَلْمانِعْ: براي دفع آزار و اذيت دشمن و شر ايشان 161 بار (يا مانع) و هم چنين براي مطيع شدن همسر و شريك زندگي، روايت شده است هر كس شريك زندگي اش از او فرمان نمي برد پس هنگام خواب بسيار بگويد (يا مانع)

اَلْنُّورْ: هر كس اين ذكر را هزار بار بگويد خداوند نوري در ظاهر و باطن او قرار مي دهد

اَلْهادي: كسي كه اين ذكر را بسيار بگويد خداوند معرفتش را روزي او مي كند.

اَلْبَديعْ: هر كس اين ذكر را هزار بار بگويد حاجتش برآورده مي شود.

اَلْوارِثْ: كسي كه اين ذكر را هزار بار تكرار كند خداوند تعالي او

را به سوي راه درست هدايت مي كند.

اَلْصَّبُورْ: هر كس اين ذكر را هزار بار تكرار كند خداوند صبر در هنگام سختي ها را به او الهام مي كند.

حشمت شدن

o (يا مذل) 1000 مرتبه آواره شدن دشمن

o (يابصير) 101 مرتبه راهيابي به امور پنهان

o (ياسميع) 500 مرتبه استجابت دعا

o (ياحكيم) 78 مرتبه جهت باز شدن دريچه ي حكمت

o (يا عادل) 4 مرتبه پيش از دعا

o (يا لطيف) 129مرتبه رو بقبله جهت امور مهم (مجرب) و براي تسهيل درامر ازدواج

o (ياخبير) 812 مرتبه جهت اطلاع از امور خفيه

o (يا غفور) 1286 مرتبه جهت دفع غم و براي كسي كه معصيت كرده

o (ياشكور) 41 مرتبه جهت شفاي چشم با وضو و وسعت و فراواني

o (يا علي) 12000 مرتبه جهت حوائج و امداد غيبي واداي قرض

o (ياكبير) 232 مرتبه جهت استجابت دعا

o (ياحفيظ) 3333 جهت نجات از آوارگي و اداي قرض و شفاي بيمارو و بزرگي و توانگري

o (ياحسيب) 80 مرتبه تا 5 روز جهت پيروزي و ظفر (از روز شنبه شروع شود) و جهت نظم پيدا كردن

o (ياجليل) 73 مرتبه جهت عظمت پيدا كردن دلها

o (يا كريم) 270 مرتبه جهت ارتباط با عرش

منادي حساب نمي شود. مثل: يا عليُّ. ( يا در حروف ابجد حساب نمي شود.)

مراتب اوراد و اذكار:

1) مراتب كبيره را به تعداد ابجد كبير حساب مي كنند(حروف تشديددار را يك حرف به حساب مي آورند به استثناء كلمه جلاله الله مثلا مرتبه ي كبيره الله(66) و صمد(134) است. ا =1 ٬ ل =30 ٬ ل =30 ٬ ه =5 جمع=66 ص=90 ٬ م = 40 ٬ د =4 جمع=134

2) مراتب متوسطه= اعشار مراتب كبيره را مي گيرند و باقيماندة را به آن اضافي مي كنند. صمد 17= 4+13

3) مراتب صغيره: جمع ارقام مطلقه است. مثلاً صمد مساوي با 8= 4+3+1

اذلني فخذلي حقي منه) : حفظ و گرفتن حق از ظالمين(درسجده بگويد)

به جهت نجات از وسوسه هاي شيطاني و ترس از جن 30 (ياتواب)

اول هرصبح :وسعت روزي 308 (يارزاق)

هر روز بين الطلوعين:جهت جلوگيري از فقر، بخل، مرض و براي غني شدن از نظر مادي 10 (ياباسط)

(دريك مجلس)براي وسعت رزق و معيشت 526 (ياشكور)

قبل اذان صبح يا بعد نماز نافله صبح (بعداذان):براي استجابت دعا 180 (يا سميع)

كند و تاروز قيامت عبادت كند و ثواب آنرا در نامة اعمال بنده ثبت كنند

هرشب : 100 (ياباريء) : قبولي اعمال

شب جمعه بعدنمازعشاء :1201 (يا ا...، يا رباه، يا سيداه) دريك مجلس:براي انجام كارهاي سخت پس آن كار مهم ان شاءا... انجام خواهد شد

و يا مجيب يا سميع الدعاء يا لطيفاً لما يشاء): براي رفع هرغم (گفته اند كه اسم اعظم "قريب" است و خواص وي عظيم است)

1000 (ياصبور) : خدا باو صبر بر سختيها و بليات را الهام مي نمايد

1001 (يا حي): جهت رفع اندوه دل در يك مجلس گفته شود

هنگام گرفتاري شديد به وسوسه409 (يا تواب)

40 روزهرروز:هر كه راكه وسواس زيادبودويازيادمحتلم ميشودوياخيالات فاسده اورا آزار ميدهد1000 (يامقسط)

نيمه شب:نورانيت دل(قبل از آن دو ركعت نماز بخواند و دست ها را به سوي آسمان بلند كند)100(ياحق)

سحر:اهل يقين شدن (باوضوباشد)111 (ياصمد)

بعد از نماز صبح: صفاي قلب و خداوند بظاهر و باطن او نوري افاضه مي فرمايد 267 (يانور)

بعد از نماز صبح :طلب حال و اخلاص 150 (ياواجد)

شفاي مريضي

جهت شفاي مريض 100 آيه از قرآن خوانده سپس 7 مرتبه (يا ا...) گفته شود

براي شفاي بيماري كه ديگر اميدي به شفاي او به وسيله اطبا نيست1001 (يا حي)

شفاي مريض وهركه را مرضي سختي باشد بايدبگويد1001 (يا واحد)

بعدازدو ركعت نماز در كنار بستربيمار :به نيت شفاي بيماري كه مرض او علاج ناپذير است100 (يا لطيف)

وقت بلا ،سختى،اندوه،مرض، بيم و هراس:قريب النتيجه و سريع الاثر است و براى رفع جميع دردها و بيماريها و سختيها173 (يالطيف)

براي شفاي هرمرضي بر سربيمارخوانده شود  (يا سلام)

براي دوستي ،محبت والفت وبه نيت سلامتي از آفات و امراض(574يا132مرتبه) 574 (ياسلام)

هرروز:رفع خواري و ذلت و تبديل به عزت شفاي هردرد خواندن اين اسم درخلوت بر نوردل افزايد:99 (يا مجيد)

هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ)

هر روز:براي وسعت رزق وعلم و رفع خوف و ترس دل137(يا واسع)

هر شبانه روز: براي توسعه رزق 55 (يا مقيت)

هر روز: بركت پيدا كردن مال، كاروكسب، وقت و...37 (يا اول)

هرروز: جهت توانگري و دوام ملك و بزرگي و تسلط و خدم و حشم و مالك شدن املاك90 (يامالك)

بعد از نماز صبح:به جهت زيادى نعمت  (يا منعم)

اول هرصبح :وسعت روزي 308 (يارزاق)

هرروز:براي ازدياد(انفجار)رزق و روزي:2358 (ياكافي يا غني يا فتاح يا رزاق)

هر روز:از خلق بي نياز گردد و دولت دنيا و آخرت بيابد:90 (يا مَلِكُ)

هرروز:براي وسعت رزق و روزي100 (سُبحانَ ا... وَ بِحَمدِهِ سُبحانَ ا... العَظيمُ)

هرروز 100بار: (لا اله الا ا... الملك الحق المبين)

براي نجات فوري از قرض سنگين1002 (سُبحانَ ا... وَ بِحَمدِهِ سُبحانَ ا... العَظيمُ)

هرروز:وسعت رزق،برطرف شدن تنگي و هم وغم وناراحتي هاي دروني وحاجات دنيوي و اخروي80 (يالطيف)

هرروز:براي جلوگيري از فقر و بهبودي وضعيت مالي100 (يا غني)

هرروز:براي نجات پيدا كردن از فقر و زياد شدن روزي(قبل وبعدازآن صلوات گفته شود) 110 (اللّهُمَّ اغننِي بِحَلالِكَ عَن حَرامِكَ وَبِفَضلِكَ عَمَّن سِواكَ)

بعد از نماز صبح :براي ثروت بي گمان10 (سُبْحانَ ا... العَظيمِ وَبِحَمْدِهِ أَسْتَغْفِرُ ا... و أَسْأَلُهُ مِنْ فَضْلِه)

براي اداي دين و قرض و جلوگيري از فقر110 (يا علي)

بين زن و شوهر1001 (يا ودود)

هرروز:خداوند او را مهربان و مشفق گرداندبا خلق و خلق را با او100 (يارحيم)

براي دوستي ،محبت والفت وبه نيت سلامتي از آفات و امراض(574يا132مرتبه) 574 (ياسلام)

قبل از خواب:سازگاري بين زن وشوهر:بسيارگويد(يامانع)

براي دفع آزار و اذيت وشر دشمن وبراي مطيع شدن همسر و شريك زندگي161 (يا مانع)

دومي آنها تكبيره الاحرام مي شود) كه ششم وهفتم محسوب ميشود و بعد اين دعا را بخواند: وجهت وجهى للذى فطر السماوات و الارض عالم الغيب و الشهادة حنيفاً مسلماً و ما انا من المشركين،ان صلاتى و نسكى و محياى و مماتى لله رب العالمين لاشريك له و بذلك امرت و انا اول المسلمين. قابل ذكر است كه تكبير هفتم همان تكبيرة الاحرام است و بعد از اين دعا أعوذ بالله من الشيطان الرجيم گفته قرائت وحمد شروع ميشود

2)مستحب است بعد از تكبيره الاحرام و بعضي از فقها فرموده اند قبل از تكبيره الاحرام بگويد: يا محسن قد أتاك المسيء و قد أمرت المحسن أن يتجاوز عن المسيء أنت المحسن و أنا المسيءبحق محمد و آل محمد صل علي محمدوآل محمدو تجاوز عن قبيح ما تعلم مني

3)مستحب است موقع گفتن تكبير اول نماز ، و تكبيرهاي بين نماز ، دست ها را تا مقابل گوش ها بالا ببرد

نمازگذاران شب

10)درخواست از خداوند براي اينكه نماز شب را برايت آسان بنمايد

11)با وضوء و طهارت خوابيدن

12)دانستن اينكه خداوند از كار كسي كه نماز شب را مي خواند چقدر خوشحال مي شود

13)دانستن اينكه رسول الله صلي الله و عليه وسلم حتي در هنگام بيماري نيز نماز شب را ترك نفرمود

14)دانستن ميزان اهتمام صحابه كرام رضي الله عنهم به نماز شب

15)تعجيل در خوابيدن بعد از نماز عشاء

16)دانستن اينكه نماز شب سبب به دست آوردن حور بهشتي درقيامت مي شود

17)فهميدن اينكه خداوند بوسيله بنده اي كه نماز شب مي خواند بر فرشتگانش مباهات مي كند

18)خوابيدن با نيت بيدار شدن براي نماز شب

19)دانستن اينكه پيامبر اسلام صلي الله و عليه و سلم حتي در هنگام جهاد نيز نماز شب را ترك نمي فرمود

20)دوري جستن از گناه و معصيت

21)محافظت بر اذكار شرعي قبل از خواب

22)دانستن ثواب عظيمي كه خداوند براي اهل نماز شب در نظر گرفته

23)رسول صلي الله و عليه و سلم نماز شب را حتي در سفر نيز ترك نفرمود

24)دانستن ميزان اهتمام زنان سلف نسبت به نماز شب

25)درك اينكه افرادي كه به نماز شب مي ايستند چقدر اندك و غريبند

26)دانستن اينكه نماز شب سببي براي خوش قلبي و گشادگي سينه مي باشد

27)اجتناب از خوردن و نوشيدن زيادي

28)دانستن اينكه رسول الله صلي الله و عليه و سلم ازواجش را براي نماز شب فرامي خواند

29)دانستن ميزان حرص خلفا و امرا بر نماز شب

30)احساس اينكه شيطان براي منع تو از نماز شب تلاش مي كند

31)فهميدن اينكه نماز شب سببي است براي پيروزي

بر دشمنان در هنگام جهاد

32)نپوشاندن خود بوسيله لحافهاي فراوان هنگام خواب (غير ضروري)

33)دانستن اينكه چگونه رسول الله صلي الله و عليه وسلم دخترانش را براي نماز شب تربيت مي نمود

34)تأمل در مناجات اهل شب با پروردگارشان

35)فهميدن اينكه نماز شب سببي است براي نجات از آتش سوزان جهنم

36)عدم افراط در خواب

37)دانستن وصاياي گذشتگان در مورد نماز شب

38)محاسبه نفس و توبيخ آن بخاطر ترك نماز شب

39)دانستن اينكه رسول صلي الله و عليه وسلم ما را به سبقت گرفتن از يكديگر در نماز شب فرا خوانده است

40)دانستن اينكه نماز شب سبب رسيدن به بهشت است

41)مجاهده نفس و مجبور كردن آن براي نماز شب

42)مداومت بر اذكارشرعي هنگام بيدار شدن از خواب

43)دانستن اينكه نماز شب سبب تخفيف انتظار درهنگام برپايي قيامت مي باشد

44)دانستن اينكه رسول صلي الله و عليه و سلم اصحابش را براي نماز شب بلند مي كرد

45)دانستن ميزان حسرت و گريه سلف صالح به خاطر فوت نماز شب

46)دانستن اينكه نماز شب سبب آمرزيده شدن گناهان مي شود

47)تلاش براي خوردن روزي حلال

48)توصيه يكديگر به نماز شب

49)دانستن اينكه سلف چگونه يكديگر را براي برپا داشتن نماز شب توصيه مي كردند

50)دانستن اينكه شرف حقيقي مومن در نماز شب است

51)دانستن ميزان تلاش علماء براي برپاداشتن نماز شب

52)تربيت نفس بر بلند همتي و تعلق به امور متعالي

53)درك اينكه نماز شب ارتباط با خداوند مي باشد

54)به ياد آوردن بهشت و نعمتهايش

55)زدن آب به صورت هنگام بيدار شدن براي نماز شب

56)دانستن اينكه نماز شب سبب حسن الخاتمه (پايان نيكو) مي شود

57)دانستن اينكه چگونه سلف نماز شب را بر همنشيني با همسران و فرزندانشان ترجيح مي دادند(با رعايت حقوق آنها)

58)اتهام نفس به كوتاهي كردن در مورد نماز شب

59)به ياد آوردن جهنم و عذاب و سختيهايش

60)دانستن اينكه نماز شب سبب استجابت دعا مي شود

61)مسواك زدن هنگام برخواستن براي نماز شب

62)دانستن اينكه مداومت بر نماز شب سبب ترك گناهان مي شود

63)اطلاع از اينكه زنان سلف چگونه همسرانشان را براي نماز شب بيدار مي كردند

64)تنبيه نفس به خاطر ترك نماز شب

65)دانستن اينكه نماز شب سبب استقامت در راه مي شود

66)زهد در دنيا

67)برپاي نماز شب به صورت جماعت در بعضي از اوقات

68)دوري از انجام لهو و زياد خنديدن

69)دانستن اينكه سلف زندگي را دوست نداشتند مگر به خاطر نماز شب

70)دانستن اينكه نماز شب سبب نائل شدن به محبت خداوند مي شود

71)دلبستن به روز قيامت

72)فهميدن اينكه نماز شب سبب شادابي و درخشاني چهره مي شود

73)كم كردن آرزوها و زياد كردن ياد مرگ

74)دانستن اينكه نماز شب كمكي است براي انجام تكاليف سخت و بزرگ

75)بيدار كردن همسر و فرزندان براي نماز

76)دانستن اينكه نماز شب صاحبش را در روز قيامت شفاعت مي كند

77)سلف حتي در لحظه سكرات هم به خاطر فوت نماز شب حسرت مي خوردند

78)تربيت نفس بر مسابقه دادن در طاعات

79)دانستن اينكه نماز شب از هر چيزي بيشتر بر مردم تاثير مي گذارد

80)ياد آوري قبر و اهوال آن

81)دانستن اينكه نماز شب سبب رحمت خداوند بر انسان مي شود

82)مأموريت دادن به كسي كه تو را براي نمازشب بيدار نمايد

83)سلف

به هنگام فرا رسيدن شب شادمان مي شدند و هنگام فراقش اندوهگين

84)مواظبت و مداومت بر نماز شب

85)يادآوري قيامت و اهوال آن

86)شروع نماز شب با دو ركعت سبك اولياء خدا نمازشب را براي خود تقسيم مي كردند

87)دانستن اهميت دقايق شب و سحر

88)دانستن اينكه نماز شب سبب از بين رفتن امراض بدن مي شود

89)تدريج در اضافه كردن تعداد ركعات و طول قيام

90)سلف حتي در زمان بيماري نيز بر نماز شب محافظت مي نمودند

91)دانستن اينكه ملائكه به كسي كه نماز شب مي خواند گوش فرا مي دهند

92)دانستن اينكه نماز شب نفس را براي بدست آوردن اخلاص تربيت مي كند

93)سلف همسران و مادرانشان را براي نماز شب تربيت مي كردند

94)دانستن اينكه نماز شب حتي در امتهاي پيشين نيز وجود داشته

95)به كار بردن اموري كه خواب آلودگي را از شخص نمازگزار دور مي كند

96)دانستن اينكه چگونه سلف فرزندانشان را براي برپايي نماز شب تربيت مي نمودند

97)دانستن اينكه حيوانات خداوند را در حالي كه تو در خواب هستي تسبيح مي گويند

98)دانستن اينكه نماز شب نفس را از آفات و امراض آن پاك مي كند

99)دانستن اينكه سلف ميهمانان خويش را براي برپايي نماز شب تشويق مي نمودند

100)تنوع در حالت نماز يعني اينكه گاهي به صورت ايستاده و گاهي به صورت نشسته باشد

101)دانستن اينكه سلف چگونه شاگردانشان را براي نماز شب راهنمايي مي كردند

102) دانستن اينكه نماز شب سبب توفيق و گشايش در فكر مي شود

103)قضاء كردن نماز شب در روز هنگامي كه فوت شود

104)حرص بر خواب قيلوله در روز

105)دانستن فضيلت نماز

در شب بر نماز روز

اللَّه احد" يك يا دو يا سه مرتبه "كذلك اللَّه ربي" يا سه مرتبه "كذلك اللَّه ربُنا" بگويد، نيز بعد از خواندن سوره كمي صبر كند، بعد تكبيرِ پيش از ركوع را بگويد

6) مستحب است در تمام نمازها در ركعت اوّل، سوره "انا انزلناه" و در ركعت دوم سوره "قل هو اللَّه احد" را بخواند

7)مستحب است پيش از رفتن به ركوع در حالي كه راست ايستاده، تكبير بگويد و در ركوع زانوع ها را به عقب دهد و پشت را صاف نگه دارد و گردن را بكشد و مساوي پشت نگهدارد و بين دو قدم را نگاه كند و پيش از ذكر يا بعد از آن صلوات بفرستد نيز بعد از آن كه از ركوع برخاست و راست ايستاد، در حال آرامي بدن بگويد:"سمع اللَّه لمن حمده"

8) مستحب است "سبحان ربي الاعلي و بحمده" را سه يا پنج يا هفت مرتبه بگويد

9) در سجده چند چيز مستحب است

الف) كسي كه ايستاده نماز مي خواند، بعد از آن كه سر از ركوع برداشت و كاملاً ايستاد و كسي كه نشسته نماز مي خواند، بعد از آنكه كاملاً نشست، براي رفتن به سجده تكبير بگويد

ب) موقعي كه مرد مي خواهد به سجده برود، اوّل دست ها و زن اوّل زانوها را بر زمين بگذارد

پ) بيني را به مهر يا چيزي كه سجده بر آن صحيح است بگذارد

ت) در حال سجده، انگشتان دست را به هم بچسباند و برابر گوش بگذارد، به طوري كه سر آن ها رو به قبله باشد.

ث) در سجده دعا كند و از خدا حاجت بخواهد و اين دعا را بخواند:"يا خير المسئولين و ياخبر

المعطين، اُرزُقني عيالي مِن فضلك فإنّك ذوالفضل العظيم"

ج) بعد از سجده بر ران چپ بنشيند و روي پاي راست را بر كف پاي چپ بگذارد

چ) بعد از هر سجده وقتي نشست و بدنش آرام گرفت، تكبير بگويد

ح) بعد از سجده اوّل كه بدنش آرام گرفت "استغفراللَّه ربي و أتوب اليه" بگويد

خ) سجده را طول بدهد و در موقع نشستن دست ها را روي ران ها بگذارد

د) براي رفتن به سجده دوم در حال آراميِ بدن "اللَّه اكبر" بگويد

ذ) در سجده ها صلوات بفرستد اگر آن را به قصد ذكري كه در سجده ها دستور داده اند بگويد، اشكال ندارد

ر) در موقع بلند شدن، دست ها را بعد از زانوها از زمين بردارد

ز) در سجده مردها آرنج ها و شكم را به زمين نچسبانند و بازوها را از پهلو جدا نگه دارند اما زن ها آرنج ها و شكم ها را بر زمين بگذارند و اعضاي بدن را به يكديگر بچسبانند

10)مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشيند و روي پاي راست را به كف پاي چپ بگذارد و پيش از تشهد بگويد:"الحمدللَّه" يا بگويد:"بسم اللَّه و باللَّه والحمدللَّه و خيرالاسماءللَّه" نيز مستحب است دست ها را بر ران ها بگذارد و انگشت ها را به يكديگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند و بعد از تمام شدن تشهد بگويد:"و تقبّل شفاعته وارْفَعْ درجتَه"

مستحب است زن ها در وقت خواندنِ تشهد ران ها را به هم بچسباند

11)در تمام نمازهاي واجب و مستحب پيش از ركوع ركعت دوم، مستحب است قنوت بخواند

12)مستحب است انسان قنوت را بلند بخواند، ولي براي كسي كه نماز را به جماعت مي خواند، اگر امام

جماعت صداي او را بشنود، بلند خواندن قنوت مستحب نيست

13)مستحب است انسان بعد از نماز مقداري مشغول تعقيب يعني خواندن ذكر و دعا و قرآن شود بهتر است پيش از آن كه از جاي خود حركت كند و وضو و غسل و تيمم او باطل شود، رو به قبله تعقيب را بخواند لازم نيست تعقيب به عربي باشد از تعقيب هايي كه خيلي سفارش شده، تسبيح حضرت زهرا(س) است كه بايد به اين ترتيب گفته شود:34 مرتبه اللَّه اكبر، 33 مرتبه الحمدللَّه، بعد 33 مرتبه سبحان اللَّه مي شود سبحان اللَّه را پيش از الحمدللَّه گفت، ولي بهتر است بعد از الحمدللَّه گفته شود

14)مستحب است بعد از نماز، سجده شكر نمايد همين قدر كه پيشاني را به قصد شكر بر زمين بگذارد، كافي است، ولي بهتر است صد مرتبه يا سه مرتبه يا يك مرتبه شكراًللَّه يا شكراً يا عفواً بگويد

شوند و زانوي فرزند خوبشان را ببوسند.خواندن آن موجب گشايش درهاي رحمت الهي مي شود.اين نماز انسان را در افسرگي هاي بسيار شديدي كه بر اثر مصيبت هاي سنگين بوجود مي آيد آرامش مي بخشد.بهتر است كه اين نماز در شب جمعه ترك نشود

ابْعَثْ ثَوابَهُما اِلى قَبْرِ فُلان

اول و 10 مرتبه بعد از سر برداشتن از آن و 10 مرتبه در سجده دوم و 10 مرتبه بعد از سر بلند نمودن تسبيحات را مي گويد. پس در هر ركعتي 75 مرتبه و مجموع آنها (در تمام چهار ركعت) 300 تسبيح مي شود. حال اگر كسي مي خواهد نماز جعفر را بخواند، اما فرصت كافي براي گفتن تمام سيصد مرتبه ذكر تسبيحات اربعه را ندارد، مي تواند به همان مقدار كه فرصت دارد بخواند و مابقي را پس از اتمام نماز، در هر حالتي كه بود، به اميد ثواب بخواند و اگر اصلا وقت براي گفتن تسبيحات اربعه ندارد، مي تواند دو نماز دو ركعتي به نيت جعفر بخواند و ذكرهاي تسبيحات اربعه را بعد از نماز در حال راه رفتن و يا در محيط كار به اميد ثواب بگويد و يا اگر فرصتش به مقداري است كه فقط مي تواند دو ركعت از نماز را به صورت كامل بخواند مي تواند آن دو ركعت را خوانده و بعد كه فرصت پيدا كرد دو ركعت ديگر را بخواند. حال اگر تسبيحات اربعه را فراموش كرد بخواند، در صورتي كه محلش نگذشته باشد بايد آن را به جا آورد، اما اگر محل آن گذشته، نمازش صحيح است، ولي بايد بعد از نماز هر مقداري را كه فراموش كرد به اميد ثواب قضا كند.

آداب نماز جعفر طيّار

1)از آداب نماز جعفر طيار اين است كه در ركعت اول بعد از حمد، سوره زلزال و در ركعت دوم سوره عاديات و در ركعت سوم سوره نصر و در ركعت چهارم سوره توحيد خوانده شود.

2)مستحب

است كه در سجده دوم ركعت دوم، بعد از تسبيحات بگويد: يا من لبس العزّ و الوقار، يا من تعطّف بالمجد و تكرّم به، يا من لا ينبغي التّسبيح الّا له، يا من احصي كلّ شيء علمه، يا ذا النّعمه و الطّول، يا ذا المنّ و الفضل، يا ذالقدره و الكرم، اسئلك بمعاقد العزّ من عرشك و منتهي الرّحمه بكتابك و بأسمك الأعظم الأعلي و كلماتك التّامّات ان تصلّي علي محمّد و آل محمّد و افعل بي كذا و كذا سپس حاجتهايش را بگويد، به فارسي هم مي تواند حاجاتش را درخواست كند.

3)بعد از فارغ شدن از نماز، مستحب است دعايي را كه شيخ طوسي و سيد بن طاووس از مفضل بن عمر نقل كرده اند بخواند. مفضل مي گويد: ابا عبدالله امام جعفر صادق _ عليه السّلام _ را ديدم نماز جعفر طيار را مي خواند و دستهايش را بلند كرد و به اين دعاخدا را خواند: يا ربّ يا ربّ تا نفس قطع شد، يا ربّاه يا ربّاه تا نفس قطع شد، ربّ ربّ تا نفس قطع شد، يا الله يا الله تا نفس قطع شد، يا حيّ يا حيّ تا نفس قطع شد، يا رحيم يا رحيم تا نفس قطع شد، يا رحمان يا رحمان هفت مرتبه، يا ارحم الرّاحمين هفت مرتبه. سپس گفت: اللّهمّ انّي افتتح القول بحمدك و انطق بالثّناء عليك و امجدك و لا غايه لمدحك و اثني عليك و من يبلغ غايه ثنائك و امد مجدك و انّي لخليقتك كنه معرفه مجدك و ايّ زمن لم تكن ممدوحاً بفضلك موصوفاً بمجدك عوّاداً علي المذنبين بحلمك تخلّف سكّان

ارضك عن طاعتك و كنت عليهم عطوفاً بجودك جواداً بفضلك عوّاداً بكرمك يا لا اله الّا انت المنّان ذو الجلال و الإكرام. سپس حضرت به من فرمود: اي مفضل اگر حاجت مهمي داري اين نماز را به جا آور و با اين دعا (خدا را) بخوان و حاجتت را (از خدا) بخواه كه خدا ان شاء الله برآورده مي كند و به او اطمينان است. نماز جعفر طيار را مي توان به نيابت براي مردگان و شهدا خواند و هم چنين مي تواند بدون نيابت ثوابش را هديه كرد. هديه كردن ثواب نماز به روح اموات و شهدا، هم درجات آنها را زيادتر مي كند و هم اجر خود انسان را بيشتر مي گرداند و هر چه هديه شونده مقامش بالاتر باشد، اجر هديه كننده بيشتر مي شود. اين نماز را به حساب نوافل شبانه روزي مي توان گذارد، يعني نافله را به اين طريق مي توان به جا آورد در حديث رسول خدا _ صلّي الله عليه و آله _ آمده است در مقام كسي كه نماز جعفر گزارد، اگر بر او مثل ريگ بيابان و كف دريا گناه باشد كه مي آمرزد مر او را حق تعالي

اين عمل و ساير اعمال و عبادات عوامانه برخورد كرد و آنها را عوامانه انجام داد، بلكه بايد با باطن و حضور قلب و در اين مورد با همان توضوحاتي كه استاد دادند، انجام شود، كه اصل عمل به همان باطن و حضور قلب است و اعمال و عبادات ظاهري اثري ندارند.(دقت كنيد) وقت خواندن اين نماز در هر شبي است، از زمان نيمه شب شرعي تا اذان صبح، اما استاد فاطمي نيا كه اين مطلب را در ماه رمضان مي فرمودند، فرمودند: بهار اين نماز (بهترين وقت خواندنش) سحرهاي ماه رمضان است

خانه ماست شما را شاهد مي گيرم كه او را داخل رحمت و كرامت خاص خودم مي كنم

ما اَوْجَبْتَ عَلَيْهِمْ مِنَ الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ بِفَضْلِكَ وَ رَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

درلقاي خود براي من آرامش و گشايش و كرامتي قرار ده

مَصيري إليكَ، وَتَجمَع لي ولأهلِي وَلوِلَدَي الخَيرَ كُلَّهُ، وتَصرِف عَنّي وَعَن وَلَدي وأهلِي الشَّرَّ كُلَّهُ. أنتَ الحَنّانُ المَنّانُ بَديعُ السّمواتِ والأرضِ، تُعطِي الخَيرَ مَن تَشاءُ، وتَصرِفُهُ عَمَّن تَشاءُ، فَامنُن علي بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمِينَ. امام صادق فرمودند: رسول خدا به اميرالمؤ منين فرمود: اباالحسن ماه رمضان نزديك شده است ؛ قبل از افطار دعا كن ؛ جبرئيل پيش من آمد و گفت : يا محمد!كسى كه در ماه رمضان ، با اين دعا، قبل از افطار، دعا كند، خداوند دعاى او را مستجاب ، نماز و روزه او را قبول و ده دعاى او را مستجاب مى كند؛ گناه او را بخشيده ، غم و غصه او را از بين برده ، گرفتاريهايش را بر طرف كرده ، حاجات او را برآورده نموده ، او را به مقصودش رسانيده ، عمل او را با عمل پيامبران و صديقين بالا برده و در روز قيامت چهره او درخشانتر از ماه شب چهارده خواهد بود. گفتم : چه دعايى است ؟ جبرئيل دعاي فوق را گفت

مي كنم و در هر روز هفتاد حاجت او را برآورده مي سازم كه كمترين آنها مغفرت است و نيز او را از هر شرّي ايمني مي دهم و او را ياري مي كنم و با مردن وارد بهشت مي گردد. بعد از نماز صبح و مغرب 7 مرتبه قرائت شود: بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم لا حَولَ وَ لا قُوَةَ الّا بِاللهِ العَليِّ العَظيمِ * اللّهُمَ صَلِّ علي مُحمّدٍ و آلِ مُحمّدٍ صلوةً تُبَلِّغُنا بِها رِضوانَكَ و الجَنّةَ و تُنجِينا بِها مِن سَخَطِكَ و النّار، اللّهُمَ صَلِّ علي مُحمّدٍ و آلِ مُحمّدٍ و أَرنِي الحَقّ حقّاً حتّي أتَّبِعَهُ و أَرِني الباطِلَ باطِلاً حتّي أجتَنِبَهُ وَلاتَجعَلهُما عَلَيَّ مُتَشابِهَين و أَتَّبِعَ هَوايَ بِغَيرِ هُدَيً مِنكَ واجعَل هَوايَ تَبَعاً لِرِضاكَ و طاعَتِكَ وَخُذ لِنَفسِكَ رِضاها مِن نَفسي وَاهدِني لِما اختُلِفَ فِيه مِن الحَقِّ بِإِذنِكَ، إِنَّكَ لَتَهدِي مَن تَشاءُ اِلي صِراطٍ مُستَقيمٍ

و آنگاه به طرف چپ صورت و سپس به پيشانى خويش بكشد و بعد از آن به جانب راست صورت خود دست بكشد و اين كار را سه مرتبه انجام دهد، و در هر مرتبه بگويد: اَللّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ، اَلرَّحْمنُ الرَّحيمُ، اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الْهَمَّ وَ الْغَمَّ وَالْحَزَنَ وَالْفِتَنَ، ما ظَهَرَ مِنْها وَما بَطَنَ

وَ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ وَ الْحَسَنِ وَ الْخَلَفِ الصّالِحِ عَلَيْهِمُ السَّلامُ اَئِمَّةً وَ سادَةً وَ قادَةً بِهِمْ اَتَوَلّى وَ مِنْ اَعْداَّئِهِمْ اَتَبَرَّءُ پس سه مرتبه بگو: اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعافِيَةَ وَ الْمُعافاةَ فِى الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ

عذاب آخرت و پناه مى برم به ذات بزرگوارت و به عزتت كه فوق آن متصور نيست و به قدرتت كه چيزى از آن سرپيچى نتواند از شر دنيا و آخرت و از شر تمامى دردهاو از گزند هر جنبنده اى كه تو فرمانرواى او هستى همانا پروردگار من بر روش حقى است و هيچ جنبش و نيرويى نيست جز به دست خداى والاى بزرگ توكل كنم بر خداى زنده اى كه هرگز نميرد و ستايش مخصوص خدايى است كه فرزندى نگرفته و كسى در سلطنت شريك او

محمّد بنده و فرستاده اوست،به خدا،و همه فرستادگانش،و همه آنچه كه بر تمام فرستادگان نازل شد ايمان آوردم،و اينكه وعده خدا،و لقايش حق است،و خدا راست گفت و فرستادگان رساندند،و سپاس خداى را پروردگار جهانيان.و تنزيه خداى را هر زمان كه چيزى خدا را تنزيه كند،و آنچنان كه خدا دوست دارد تنزيه شود،و ستايش خداى را،هر زمان كه موجودى او را ستايش كند،و آنچنان كه خدا دوست دارد ستايش شود،و معبودى جز خدا نيست هر زمان كه چيزى خدا را تهليل گويد،و آنچنان كه خدا دوست دارد تهليل شود،و خدا بزرگ تر است،هر زمان كه چيزى خدا را بزرگ شمارد،و آنچنان كه خدا دوست دارد بزرگ شمرده شود.خدايا از تو ميخواهم،كليدهاى خير و انجامهايش را،و فراوانى و فايده ها و بركاتش را،و انچه به دانستنش دانشم رسيد،و آنچه قدرت حافظه ام از شماره اش كوتاه آمد(

وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنينَ حَسْبُنَا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ فَاْنَقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ما شاَّءَ اللّهُ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِالله ما شاَّءَ اللّهُ لا ما شاَّءَ النّاسُ ما شاَّءَ اللّهُ وَ اِنْ كَرِهَ النّاسُ حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبينَ حَسْبِىَ الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقينَ حَسْبِىَ الرّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقينَ حَسْبِىَ اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ حَسْبى مَنْ هُوَ حَسْبى حَسْبى مَنْ لَمْ يَزَلْ حَسْبى حَسْبى مَنْ كانَ مُذْ كُنْتُ لَمْ يَزَلْ حَسْبى حَسْبِىَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ ابن بابويه به سند معتبر از امام محمّد باقر عليه السلام روايت كرده است كه هر كه بعد از نماز صبح هفتاد مرتبه اَسْتَغْفِرُاللّهَ رَبّى وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ بگويد خدا او را بيامرزد هر چند در آن روز هفتاد هزار گناه بكند و به روايت ديگر هفتصد گناه .دويّم ايضاً ابن بابويه به سند صحيح و سندهاى معتبر از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام روايت كرده است كه هر كه بعد از نماز صبح يازده مرتبه سوره قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ بخواند در آن روز گناهى بر او نوشته نشود برَغْم اَنْف شيطان و در بلد الامين از حضرت رسول صلى الله عليه و آله روايت كرده كه هر كه سوره قُلْ هُوَاللّهُ اَحَدٌ را هر روز ده مرتبه بخواند در آن روز هر چند شيطان سعى كند گناهى بر او نوشته شود نشود . كلينى به سند صحيح روايت كرده است از حضرت صادق عليه السلام كه هر كه بعد از نماز صبح صد مرتبه بگويد ماشآءاللّهُ كانَ وَلاحَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ

الْعَلِىِّ الْعَظيمِ در آن روز هيچ مكروهى نبيند لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَىِّ الَّذى لا يَمُوتُ وَ الْحَمْدُ للّهِ الَّذى لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَريكٌ فِى الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبيراً از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فريضه و واجبست بر هر مسلمان كه ده مرتبه پيش از طلوع آفتاب و ده مرتبه پيش از غروب اين دعا را بخواند : لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحيى وَ يُميتُ وَ يُميتُ وَ يُحْيى وَ هُوَ حَىُّ لا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَى ءٍ قَديرٌ و در بعضى از رواياتست كه اگر ترك شود قضا كنيد كه لازمست. دوّم: و نيز از آن حضرت در روايات معتبره وارد شده كه پيش از طلوع و غروب آفتاب ده مرتبه بگو : اَعُوذُ بِاللّهِ السَّميعِ الْعَليمِ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطينِ وَ اَعُوذُ باللّهِ اَنْ يَحْضُرُونِ اِنَّ اللّهَ هُوَ السَّميعُ الْعَليمُ

، مرگ و حيات و دوباره زنده شدنى نيست)خداوند به دو ملك مأمور او دستور مى دهد كه نامه كردار زشت او را ، هر چه هست ، پاره كنند

عليم بذات الصّدور) را مى خواند و در ركعت چهارم پس از حمد، آخر سوره حشر از لو أنزلنا هذا القرآن على جبل را تا آخر سوره تلاوت مى كرد

6) پس از انجام نافله، اين تعقيبات نيز وارد شده است:

الف)ما شآءَ اللهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللهِ، اَسْتَغْفِرُ اللهَ (ده مرتبه)

ب) اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ، وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ، وَ النَّجاةَ مِنَ النّارِ وَ مِنْ كُلِّ بِلِيَّة، وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَالرِّضْوانِ فى دارِ السَّلامِ، وَجِوارِ نَبِيِّكَ مُحَمَّد عَلَيْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، اَللّهُمَّ ما بِنا مِنْ نِعْمَة فَمِنْكَ، لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ، اَسْتَغْفِرُكَ وَ اَتُوبُ اِلَيْكَ

7) پس از انجام نوافل و تعقيبات، سجده شكر به جاى مى آورى و كمترين سجده شكر آن است كه سه بار بگويى: شُكْراً شُكْراً شُكْراً

از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه وقتى نماز مغرب به پايان رسيد بر پيشانى خود دست بكش و سه بار بگو بِسْمِ اللّهِ الَّذى لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ، عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ، اَلرَّحْمنُ الرَّحيمُ، اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الْهَمَّ وَ الْغَمَّ وَ الْحَزَنَ ديلمى در اعلام الدّين از ابن عبّاس روايت كرده كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود كه هر كه سه مرتبه اين آيات را بعد از نماز مغرب بخواند آنچه از ثواب در روز گذشته از او فوت شده باشد دريابد و نمازش مقبول گردد و اگر بعد از هر نماز فريضه و سنّت بخواند نوشته شود براى او حسنات به عدد ستارگان آسمان و قطرات باران و برگ درختان و ذرّات خاك زمين و چون بميرد به هر حسنه ده حسنه در قبر به او داده شود واين

است آيات فَسُبْحانَ اللَّهِ حينَ تُمْسُونَ وَحينَ تُصْبِحُونَ وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَعَشِيّا وَحينَ تُظْهِرُونَ يُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَيُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَيُحْيِى الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَكَذلِكَ تُخْرَجُونَ سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمّا يَصِفُونَ وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلينَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ

مِنْ خَلْقِكَ مِمِّنْ لا طاقَةَ لى بِهِ، اَللّهُمَّ اِلَيْكَ فَحَبِّبْنى، وَ فِى النّاسِ فَعَزِّزْنى، وَ مِنْ شَرِّ الشَّياطينِ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ فَسَلِّمْنى، يا رَبَّ الْعالَمينَ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ. سپس آنچه دوست دارى از خدا طلب كند

4) آنگاه سجده شكر به جا مى آورى

5)در پايان، نماز وتيره (نافله عشا) را مى خوانى

ارتباط حفظ شود.

براي حال پيداكردن در نماز: الف) در خارج از نماز گناه نكنيم. ب) در هنگام نماز حصاري دور خود بكشيم تا غير خدا داخل نشود. ج) بايد علم و عملتان از هم جلو نرود.

براي داشتن خشوع در نماز در اول نماز بايد توسلي حقيقي به امام زمان (عج) بكنيم و عمل را تمام و كمال انجام دهيم.

براي حضور قلب در نماز به محض اينكه متوجه شديم حضور داريم از آن حال خارج نشويم.

سايه انداخته و ملائكه الهي از اطراف او تا افق سماء او را در بر گرفته اند

هشتم؛ آنچه در نماز مكروه است؛ به جا نياوريد و به آنچه فضيلت نماز را مي افزايد اهتمام نمائيد، مثل انگشتر عقيق به دست نمودن و لباس پاكيزه پوشيدن و خود را خوشبو نمودن و شانه و مسواك زدن. نتيجه:نماز اظهار بندگي و تسليم در برابر خدا و فرمان اوست نماز تن دادن به خواست خدا و گذشتن از خواست خود است.

نجات از پريشاني و اضطراب هاي دروني فقط نماز و حضور حقيقي در مقابل درگاه احديت است.

اينها راه حلي هاي بود كه در اينجا بيان شد و هر كدام از آنها به ترتيب از اولويت هاي برخوردار هستند . پس براساس اولويت به آن عمل نمايم تا از اين درد و ذهن مشغولي كه نمازهايمان كه اساس تمام عبادات است را ضايع كرده ، نجات پيدا كنيم.

قلب، بايستي علل و اسباب آن را يافت و موانع آن را از بين برد. علل و انگيزه هاي هجوم افكار دو نوع است:

1) خارجي

عوامل خارجي پراكندگي افكار : امور خارجي مانند شنيدني هايي كه به گوش مي رسد و يا ديدني هايي كه در برابر ديده ظاهر مي شود و افكار انسان را به سوي خود جذب مي كنند و او را از چيزي به چيزي و از شاخه اي به شاخه اي ديگر سوق مي دهند. از اين رو، كساني كه ارادة قوي و همّت عالي داشته باشند، در برابر هجوم اين افكار چون كوه مي ايستند و دستخوش اوهام نمي شوند، ولي از آنجا كه بيشتر مردم، از داشتن چنين اراده و همّتي محروم هستند، با اوهام و افكاري روبرو مي شوند و نمي توانند نيروي خيال خود را در يك جا متمركز كنند. براي مبارزه با هجوم اين افكار، بايد اسباب و انگيزه هاي آن را از بين برد. راه هاي مبارزه با آن عبارت است از:

1) دور كردن آنچه فكر انسان را مشغول مي كند، از جلو چشم و مكان نماز؛

2) پرهيز از نماز خواندن در خيابان ها و معابر عمومي و جاهايي كه در معرض ديد قرار دارد؛

3) پرهيز از نگاه كردن به اطراف؛

4) نگريستن در حال قيام، به محل سجده؛

5) از همه مهمتر توجه به كسي كه در مقابل او قرار گرفته و تجسم عظمت معبود و كوچكي او.

2) داخلي

عوامل داخلي پراكندگي افكار علل داخلي پراكندگي افكار، از علل خارجي آن خطرناك تر است، از اين رو مبارزه با آن نيز سخت

تر است زيرا كسي كه افكارش، دستخوش امواج شده و مرغ افكارش هر لحظه از شاخه اي به شاخة ديگر مي پرد و پيوسته در حال اضطراب به سر مي برد، افكارش در يك نقطه تمركز پيدا نمي كند. براي مبارزه با پراكندگي افكار، راه هاي مناسب عبارت است از:

1) نمازگزار خود را به فهم معناي اذكار نماز وادار كند، تا معناي دقيق هر مطلبي كه به زبان مي راند، بفهمد و انديشه خود را به آن مشغول سازد، تا افكار پراكنده، در دلش جاي نگيرد؛

2) پيش از تكبير، آخرت را ياد كند و ايستادن در عرصه هاي محشر و موقف حساب و كتاب را به ياد آورد آنگاه وارد نماز شود و اجازه ندهد كه چيز ديگري وارد قلب او شود؛

3) دربارة مسايلي كه قلب او را مشغول مي كند، نيك بينديشد، تا بتواند بفهمد همة آنها مانع كمال اوست؛

4) اگر راه هاي ياد شده براي پاره اي از افراد كه خواسته هاي نفساني بسيار نيرومندي دارند، موثر واقع نشود، راه اساسي، آن است كه ريشه شهوات از دل كنده شود؛ زيرا سبب اصلي همة اين پراكندگي افكار و تهاجم اوهام، يك چيز بيشتر نيست و آن حب دنياست. محبت دنيا، سرسلسله همه گناهان است و كسي كه دلش را به محبت دنيا مشغول ساخته و تمام توجهش به مال و منال است دنيا را براي دنيا مي خواهد و هرگز نمي تواند لذات مناجات را درك كند.

5) درك عظمت و هيبت خدا، سبب حضور قلب مي شود، در اين خصوص امام صادق ( مي فرمايد:"وقتي كه حضرت علي

(براي اقامة نماز مي ايستاد و مي فرمود:وجهت وجهي للذي فطرالسموات و الأرض... رنگ چهره مباركش دگرگون مي شد، به گونه اي كه اين حالت از چهره او نمايان بود." مقصود از آيه مذكور، آن است كه بايد صورت، دل و عقل خويش را با تمام وجود، به سوي خداوند نمود. بنابراين، نبايد احترام مالك دنيا و آخرت، در نزد انسان از حرمت پادشاهاني كه در اين دنيا از بندگان او هستند، كمتر باشد لذا در برابر عظمت خداوند، بايد مؤدب ايستاد و سپس اذكار نماز را كه سخن مقدس خداوند است، به نيابت از او تلاوت نمود، و نيز در نماز، سالك بايد توجه داشته باشد كه خداوند بزرگ به او روي آورده و سخن پاكش را از زبان او مي شنود.

حضور قلب در عبادت حضور قلب در عبادت نيز داراي مراتبي است.

الف) حضور قلب در عبادت، به طور اجمال يعني اين كه هر عبادتي كه انجام مي شود؛ خواه طهارت مثل وضو و غسل، و خواه نماز و روزه و حج و ...، در همه اين امور انسان به طور اجمال متوجه باشد كه معبود خود را ثنا مي گويد، گرچه خود نمي داند كه چه ثنا و چه اسمي از اسامي خدا را مي خواند. مرحوم شاه آبادي استاد عرفان حضرت امام خميني ( درباره اين گونه عبادت نمودن چنين مثال مي زند:فردي قصيده اي در مدح كسي مي سرايد و به طفلي كه معناي آن را نمي فهمد مي دهد، تا در محضر او بخواند؛ البته به طفل مي فهماند كه اين قصيده در مدح فلان شخص است، در

اين صورت آن طفل به طور اجمال مي داند كه با اين اشعار، ثناي آن شخص را مي گويد، گرچه كيفيت آن را نمي داند. ما نيز كه طفل ثنا خوان حق هستيم، و نمي دانيم كه اين عبادات را چه اسراري است، و هر يك از اوضاع الهيه با چه نامي از اسامي او ارتباط دارد و به چه كيفيت ثناي حق است، دست كم اين اندازه بايد ملتفت باشيم كه هر يك از آنها، ثناي كامل مطلق است، كه خود ذات مقدس، در اين اوضاع خود را بدان ثنا فرموده و ما را نيز امر فرموده كه در پيشگاه مقدسش اين گونه ثنا گوييم.

ب) از ديگر مراتب حضور قلب در عبادت، آن است كه همان مرتبه قبلي به طور كامل و به تفصيل انجام شود؛ البته اين مرتبه كامله، جز براي اولياي الهي امكان پذير نيست، گرچه برخي از مراتب پايين آن، براي ديگران حاصل مي شود، مثل اين كه معناي الفاظ را به خوبي درك نمايند و در نماز متوجه آن باشند

ج) مرتبه ديگر، آن است كه اسرار عبادات به قدر امكان فهميده شود. اهل معرفت، تا اندازه اي اسرار نماز و ساير عبادات را بيان كرده اند.

حضور قلب با شناخت و توجه به معبود بدين معنا كه در تجليات افعالي حضور قلب پيدا كند يعني اين كه شخص عابد و نمازگزار، از نظر علمي و برهاني بداند كه تمام مراتب هستي، پرتو فيض تجلي ذات اقدس الهي مي باشد و از عالم طبيعت گرفته تا سرچشمه ملكوت، به يك نحو در پيشگاه مقدسش حاضرند. آنگاه شخص عابد، مي

فهمد كه خود و عبادت، علم، اراده، قلب و حركاتش و ظاهر و باطن همه چيز، در پيش مقدس او حاضرند.

اين مي شود؟ يا مثل اين است كه مي توانيم در مقابل يك نماز پنج دقيقه اي، مرواريدي با صدها ميليون تومان قيمت را به كف آوريم، اما دلمان را به يك تكه شيشۀ كاملاً بي ارزش خوش مي كنيم! اكنون كه مي خواهيم «الله اكبر» بگوييم، هر دو راه برايمان باز است و ما هر روز و روزي چند بار با اختيار خود، نمازمان را با شيشه و پول سياهِ بي ارزشي عوض مي كنيم! اگر قبل از نماز به اين بيانديشيم كه عوضِ نماز ما مي تواند برلياني باشد كه تمام جواهر فروش هاي دنيا از تعيين قيمت آن عاجزند، شايد كمي به خود آييم و نمازمان را ارزان نفروشيم! اگر به ارزش واقعي نماز خود آگاه شويم، آنگاه در هنگام نماز اختيار دل خود را به دست مي گيريم و اجازه نخواهيم داد به هر سمت و سويي پرواز كند. اگر فعلاً نمي توانيم در همه اجزاي نماز اين كار را بكنيم – كه قطعاً چنين چيزي در ابتداي كار برايمان ميسّر نخواهد بود – دست كم تصميم بگيريم در نماز امروزمان فقط يك ذكر را با حضور قلب و توجه كامل بگوييم! ما اكنون متوجه نيستيم كه هر روز چه ضرر هنگفتي از ناحيه نمازهاي بي توجه خود متحمل مي شويم، اما روزي قطعاً به اين مساله پي خواهيم برد. آن روز انگشت تأسف به دندان خواهيم گزيد و آه حسرت سر خواهيم داد. روزي كه قرآن آن را «يوم الحسرت» ناميده است: وَ أَنذِرهُم يَومَ الحَسرَۀِ ؛ و آنان را از روز حسرت بيم ده. آري، عذاب حسرت از عذاب

جهنم كشنده تر است! در هر حال، يكي از راههايي كه مي تواند به ما كمك كند تا حضور قلب بيشتري در نماز داشته باشيم، اين است كه پيش از نماز دقايقي را درباره فايده هاي نمازِ باحال و باتوجه و پي آمدها و ضررهاي نمازِ بي توجه بينديشيم.

خداوند و ره آورد معراج حضرت محمد (ص) دانست. در اين فضا ، نمازگزاردن سلوك در وادي عشق است كه هر قدم هديه اي از سوي خداوند شمرده ميشود. اگر تنها با ديد انجام تكليف به نماز بنگريم ، جان خود را در حصاري از محدوديت خواهيم ديد و از لطافت و زيبايي چنين رابطه اي بي بهره خواهيم ماند .

ج )روح و كليد نماز : نماز به وجود انسان مي ماند كه حقيقتي مركب از جسم و روح است . هر يك از اعضاي بدن انسان كه برخي در ظاهر و برخي در درون هستند نقش خاصي در حيات او دارند . برخي مانند قلب نقش كليدي در حيات انسان داشته و با نبود آن نقصان جدي در تماميت وجود انسان ايجاد مي شود و برخي ديگر مانند رنگ چشم ، مو و ... به كالبد انسان جلوه مي دهند . به نماز نيز چون با همين ديد بنگريم ، حضور قلب را روح نماز خواهيم ديد و اركان نماز را اعضاي حياتي نماز ، ديگر واجبات مثل قرائت و تشهد و سلام را به منزله دست و پا و مستحباتي همچون قنوت را زينت و جلوه نماز خواهيم ديد

د ) نماز در فضاي بندگي: بندگي ركن اصلي و گوهر تمامي عبادت است و هدف از خلقت انسان چنين تعيين مي شود . بندگي رنگ ديگري به عبادت مي بخشد و بينش انسان را نسبت به عبادت تغيير مي دهد . بندگي يعني احساس و اظهار بندگي ، خدا را مالك همه چيز دانستن ، راضي به رضاي خدا بودن ، خدا

محوري ، خود فراموشي و پسنديدن آنچه خدا مي پسندد . قرار گرفتن در فضاي بندگي موجب مي شود عبادت انسان از سنخ عبادت آزادگان باشد ، نه عبادت بازرگانان و بردگان . به همين دليل اين عبادت بدون هيچ سختي واكراهي و با ميل و اشتياق انجام مي شود . نمازازاين منظر علاوه بر بار عاطفي ويژه خود كه به ايجاد ارتباطي عميق بين انسان و خدا مي انجامد ، از ديدگاه عرفاني نيز تفسير زيبا و متفاوتي از رابطه خداوند و انسان به دست مي دهد .

باطني ، مربوط به معاني و مفاهيم و اسرار نماز است . نمازگزار بايد علاوه بر رعايت آداب ظاهري به آداب باطني نيز توجه كند كه حضور قلب واقعي در اثر توجه به اين آداب است . رعايت آداب ظاهري نيز مقدمه اي براي رسيدن به اين مرحله است . آداب باطني نماز عبارتند از : نشاط ، اخلاص ، گريه از خوف خدا و خشوع.

را در درك عظمت حضرت حق ياري مي كند . به اين ترتيب وضو مقدمه اي در ايجاد فراغت قلب است و زمينه را براي ورود از بعد ظاهري به بعد باطني نماز مهيا مي كند

مُخْلِصِينَ لَهُ الدّين» (بينه/5) ترجمه: و امر نشدند مگر باينكه تنها خدا را پرستش كنند و دين را براى او خالص و پاك گردانند. و در جاى ديگر ميفرمايد: «الا لِلّهِ الدينُ الخالِص» (سوره زمر/3) آگاه باشيد كه خدا راست دين خالص و پاك. و باز ميفرمايد: «فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلا صالِحا وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ احَدا» (كهف/110) پس آنكه اميدوار به لقاء پروردگارش هست ميبايست كه كردارى شايسته داشته باشد و در پرستش پروردگار خويش احدى را شريك نگرداند. و رسولخدا صلّى اللّه عليه و آله فرموده است: «انما الاعمال بالبينات» اينست و جز اين نيست كه اعمال بستگى به نيات دارد. و باز از آن حضرت رسيده كه فرمود: «لكل امرء ما نوى» براى هر كس همانست كه در نيت دارد. و باز ميفرمايد: كه هر كس كه هجرتش بسوى خدا و رسول خدا باشد پس هجرتش در واقع بسوى خدا و رسول او است و آن كس كه هجرتش بسوى دنيائى است كه بآن برسد و يا زنى است كه به ازدواج با او دست يابد پس هجرتش بسوى همان چيزى است كه به نيت آن هجرت نموده است. گر چه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اين سخن را براى مهاجرت براى جهاد بيان فرمود ولى آن اصلى براى همه عبادات گشته است، و گفته شده اين خبر نزد اصحاب حديث از جمله متواترات است و اين اولين حديثى است كه آنها بفرزندان خود ياد ميدادند و آن را نصف علم مى دانستند. و از رسولخدا صلّى اللّه عليه و آله رسيده كه ذات اقدس حق ميگويد: هر

كس كار خيرى انجام دهد و غير مرا در آن كار شريك گرداند همه آن كار از آن آن شريك باشد و من از آن عمل بيزارم و بي نيازترين بي نيازان از شريك هستم. و از امام صادق عليه السّلام رسيده كه ذات اقدس حق فرموده است من بهترين شريكها هستم هر كس در كارى غير مرا شريك گرداند از او نمى پذيرم، مگر آنچه را كه خالص براى من باشد.

و سخن تو (اللّه اكبر) به مجرّد زبان است، و دل با آن موافق نيست، و اگر توبه و استغفار و حسن ظن به كرم و عفو خداى تعالى در ميان نباشد خطر بس بزرگ است. امام صادق عليه السّلام فرمود: «چون تكبير گوئى هر چه را كه ميان آسمان هاى برين و زمينهاى فرو دين است در جنب بزرگوارى و كبريائى خدا كوچك شمار، كه خداى تعالى با آگاهى بر دل بنده اى كه زبانش تكبير مى گويد و دلش از حقيقت بزرگداشت او غافل و خدشه دار است، مى گويد: اى دروغگو آيا مرا مى فريبى؟ به عزت و جلالم سوگند تو را از شيرينى ياد خود محروم مى كنم، و از نزديكى خود و شادى به مناجات خود دور مى سازم»«». پس در مدت نماز دل خود را بنگر، اگر شيرينى نماز را مييابى و در نفس خود از آن سرور و بهجت ملاحظه مى كنى، و دل تو به مناجات او شاد است و از سخن گفتن با او لذّت مى برد، بدان كه خداى تعالى تو را در تكبيرت راست گفتار مى شناسد، و اگر از لذت مناجات بى بهره و از شيرينى عبادت محرومى، بدان كه خداى تعالى تو را دروغگو شناخته و از درگاه خود رانده و از آستانه خويش دور ساخته، پس بر خود مانند زن فرزند مرده گريه كن، و پيش از آنكه حسرت بزرگ تو را دريابد به علاج پرداز.

گرفتن با او و لذت بردن به مخاطبات و گفتگوى با او در كلام، و بمناجات با او در دعا، و چاره كار براى توقف طولانى خود در روز قيامت و دفع هول و هراسى كه در انتظار انسان هست ميباشد، و ميبايست كه انسان از اينكه در نماز ميبايست بر هر دو پا بايستد به اين حقيقت پى ببرد كه مسلمان بايد در مقام خوف و رجاء باشد و از پائين افكندن سر در هنگام نماز، الزام قلب را بر تذلل و خشوع و تواضع و دورى از رياست طلبى و خود بزرگ بينى فهم نمايد، و بداند كه در فرداى قيامت او را در پيشگاه ذات اقدس حق ايستادنى است كه چگونگى آن را اين ايستادن تعيين ميكند، و لذا سزاوار است كه انسان آنچه در توان دارد در تصحيح قيام نماز خود، بكار گيرد و بداند كه تمام پنهانى ها و خاطرات و ضمايرش نزد حضرت حق مكشوف و آشكار است، و پروردگار حتى به چيزهائى كه خود از آن بى خبر است و در باطن او است آگاه است، و لذا خيلى مراقب باشد كه مبادا باطنش مخالف با رضاى پروردگار باشد، و بناچار در چنين مقام خطيرى تواضع و فروتنى او لا اقل همچون تواضع در محضر سلطانى از سلاطين دنيا خواهد بود، چگونه كسيكه در مقابل حاكمى قرار ميگيرد مراقب تمام حركات و گفته هاى خود ميباشد، كه مبادا سخنى بر خلاف رضاى او بر زبان آورد، و يا از معناى آنچه مى گويد غافل باشد و يا اشارات مخاطبات سلطان را در نيابد، و خدائى كه ملك الملوك و جبار الجبابره

است هرگز نزد مسلمان از بشرى مثل خود بي مقدارتر نخواهد بود.

«از امير مؤمنان عليه السّلام درباره كشيدن گردن در حال ركوع پرسيدند، فرمود: معنى آن اين است: به تو ايمان آوردم اگر چه گردنم را بزنى». حضرت صادق عليه السّلام فرمود: «هيچ بنده اى ركوع حقيقى براى خدا نميكند مگر اينكه خدا به نور و بهاء خود او را زينت ميبخشد، و او را در سايه بزرگوارى و كبرياى خود جاى مى دهد، و بر او جامه برگزيدگان خود را مى پوشاند. و ركوع اول است و سجود دوم. پس هر كه اول را بجا آورد شايستگى دوم را به هم مى رساند. در ركوع ادب است و در سجود قرب، و هر كه ادب را نيكو نكند شايسته قرب نشود. پس ركوع كن ركوع كسى كه در دل خود براى خداى عز و جل فروتن و خاشع است، و خود را خاكسار و بيمناك تحت قدرت و سيطره او مى بيند. اعضاء و جوارح تو بايد براى او افتاده و خاضع باشد افتادگى و تواضع ترسناك و اندوهگين كه مى ترسد از فايده اى كه نصيب اهل ركوع است محروم شود. (نقل كرده اند كه: ربيع بن خثيم به يك ركوع شب را به روز مى آورد، و چون صبح ميشد: ناله دردناك مى كشيد و مى گفت: آه مخلصان پيش افتادند و راه بر ما بريده شد). و پشت خود را در وقت ركوع هموار و برابر ساز تا ركوع خود را درست بجا آورده باشى، و بخاطر آر كه به يارى و مدد او ركوع مى كنى نه به نيروى خود. و از دل خود وسوسه ها و نيرنگها و كيدهاى شيطان را دور كن، كه خدا بندگان خود را به اندازه فروتنى و

تواضعشان بالا ميبرد. و راه بردن ايشان به فروتنى و خضوع و خشوع بقدر آگاهى آنان به عظمت خداوند است»

را بيرون آوردى». و سجده دوم اشاره به اين است: «و به آن ما را باز مى گردانى»، و سر برداشتن از آن اشاره به اين است: «و از آن بار ديگر ما را بيرون ميآورى». و مولاى ما امام صادق عليه السّلام فرمود: «به خدا سوگند هرگز زيانكار نيست هر كه حقّ سجود را بجا آورد هر چند در مدت عمر يك بار باشد. و رستگار نيست هر كه با پروردگار خود خلوت كند در چنين حالى و مانند كسى باشد كه با خود خدعه و فريب كند، [يعنى] از سجودش و از آنچه خداى تعالى براى سجود كنندگان آماده ساخته از انس به خدا در دنيا و راحت آخرت در حال غفلت و بازى باشد. و هيچگاه از [رحمت] خداى تعالى دور نيست هر كه در حال سجود به او تقرّب نمايد، و از رحمت الهى دور است هر كه سجود او از روى ادب نيست، و حرمت مولاى خود را ضايع كند به اينكه در حال سجود دل به غير او بندد. پس خدا را از روى فروتنى و تواضع و ذلّت سجده كن، سجود كسى كه مى داند از خاكى كه خلق بر آن پا مينهند آفريده شده، و از نطفه اى كه هر كس آن را پليد و نجس ميشمارد تركيب يافته، و نبوده و پديد آمده، و خداوند سجودى را كه به دل و جان و روح باشد سبب نزديكى به خود قرار داده، پس هر كه نزديكى او را مى خواهد بايد از غير او دورى نمايد، آيا نمى بينى كه آن كه در حال سجود است جميع اشياء از او پنهانند

و همه ديدنيها از او پوشيده است؟ خداى تعالى توجّه باطنى را نيز همين گونه ميخواهد. پس هر كه در نماز به چيزى غير از خداى تعالى دل ببندد، او نمازى را كه وسيله تقرب الهى است وسيله تقرب به غير فهميده، و از آنچه مراد الهى از نماز اوست دور افتاده. خداى تعالى مى فرمايد: «ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِن قَلبَينِ في جَوفِهِ» (سوره احزاب/4)«خداوند در درون هيچ مردى دو دل نيافريد».

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود: «خداى عزّ و جلّ مى فرمايد: هر گاه بر دل بنده اى مطّلع شوم و بدانم كه در آن طاعت مرا با اخلاص براى من و براى جستن رضاى من دوست ميدارد، خودم كار او را راست كنم و تدبير او را به عهده گيرم، و هر كه در نماز خود مشغول به غير من باشد از استهزاء كنندگان است، و نامش در دفتر زيانكاران نوشته ميشود.

بشوييد (غسل كنيد) و اگر بيمار يا مسافر باشيد يا يكي از شما از محل پستي آمده (قضاي حاجت كرده) يا با زنان تماس گرفته باشيد (آميزش جنسي كرده ايد) و آب (براي غسل يا وضو) نيابيد با خاك پاكي تيمم كنيد و از آن بر صورت (پيشاني) و دست ها بكشيد، خداوند نمي خواهد مشكلي براي شما ايجاد كند بلكه مي خواهد شما را پاك سازد و نعمتش را بر شما تمام نمايد شايد شكر او را بجا آوريد. « مائده ، 6»

پاك سازي جسم و جان : در اين آيه به (طيبات روح) و آنچه باعث پاكيزگي جان انسان مي گردد اشاره شده است و قسمت قابل ملاحظه اي از احكام وضو و غسل و تيمّم كه موجب صفاي روح است تشريح گرديده، نخست خطاب به افراد باايمان كرده، احكام وضو را به اين ترتيب بيان مي كند: اي كساني كه ايمان آورده ايد هنگامي كه براي نماز به پا خاستيد صورت و دست هاي خود را تا آرنج بشوئيد و قسمتي از سر و همچنين پا را تا مفصل (يا برآمدگي روي پا) مسح كنيد. فلسفه وضو : شك نيست كه وضو داراي دو فايده روشن است: فايده بهداشتي و فايده اخلاقي و معنوي، از نظر بهداشتي شستن صورت و دست ها آن هم پنج بار و يا لااقل سه بار در شبانه روز اثر قابل ملاحظه اي در نظافت بدن دارد مسح كردن بر سر و روي پاها كه شرط آن رسيدن آب به موها يا پوست تن است سبب مي شود كه اين اعضا را نيز پاكيزه بداريم و همان طور كه در فلسفه غسل اشاره خواهيم كرد تماس آب با

پوست بدن اثر خاصي در تعادل اعصاب سمپاتيك و پاراسمپاتيك دارد. و از نظر اخلاقي و معنوي چون با قصد قربت و براي خدا انجام مي شود اثر تربيتي دارد مخصوصاً چون مفهوم كنايي آن اين است كه از فرق تا قدم در راه اطاعت تو گام برمي دارم مؤيد اين فلسفه اخلاقي و معنوي است. در روايتي از امام علي بن موسي الرضا _ عليه السّلام _ مي خوانيم: انما امر بالوضوء و بدء به لان يكون العبد طاهراً اذا قام بين يدي الجبار، عند مناجاته اياه، مطيعاً له فيما امره، نقياً من الادناس و النجاسة، مع ما فيه من ذهاب الكسل، و طرد النعاس و تزكية الفؤاد للقيام بين يدي الجبار. براي اين دستور وضو داده شده و آغاز عبادت با آن است كه بندگان هنگامي كه در پيشگاه خدا مي ايستند و با او مناجات مي كنند پاك باشند و دستورات او را بكار بندند از آلودگي ها و نجاست ها بر كنار شوند علاوه بر اين وضو سبب مي شود كه آثار خواب و كسالت از انسان برچيده شود و قلب براي قيام در پيشگاه خدا نور و صفا يابد. از توضيحاتي كه درباره فلسفه غسل خواهيم گفت نيز فلسفه وضو روشن تر مي شود.

شدن مني از انسان يك عمل موضعي نيست (مانند بول و ساير زوايد) بدليل اينكه اثر آن در تمام بدن آشكار مي گردد و تمام سلول هاي بدن به دنبال خروج آن در يك حالت سستي مخصوص فرو مي روند و اين خود نشانه تأثير آن روي تمام اجزاء بدن است. توضيح اين كه: طبق تحقيقات دانشمندان در بدن انسان دو سلسله اعصاب نباتي وجود دارد كه تمام فعاليت هاي بدن را كنترل مي كند(اعصاب سمپاتيك) و (اعصاب پاراسمپاتيك) اين دو رشته اعصاب در سراسر بدن انسان و در اطراف تمام دستگاه ها و جهازات داخلي و خارجي گسترده اند وظيفه اعصاب سمپاتيك (تند كردن) و به فعاليت واداشتن دستگاه هاي مختلف بدن است و وظيفه اعصاب (پاراسمپاتيك) (كند كردن) فعاليت آنهاست در واقع يكي نقش (گاز) اتومبيل و ديگري نقش (ترمز) را دارد و از تعادل فعاليت اين دو دسته اعصاب نباتي دستگاه هاي بدن به طور متعادل كار مي كند. گاهي جريان هايي در بدن رخ مي دهد كه اين تعادل را به هم مي زند، از جمله اين جريانها مسأله (ارگاسم) (اوج لذّت جنسي) است كه معمولاً مقارن خروج مني صورت مي گيرد. در اين موقع سلسله اعصاب پاراسمپاتيك (اعصاب ترمز كننده) بر اعصاب سمپاتيك (اعصاب محرك) پيشي مي گيرد و تعادل به شكل منفي به هم مي خورد. اين موضوع نيز ثابت شده است كه از جمله اموري كه مي تواند اعصاب سمپاتيك را بكار وادارد و تعادل از دست رفته را تأمين كند تماس آب با بدن است و از آن جا كه تأثير (ارگاسم) روي تمام اعضاي بدن به طور محسوس ديده مي شود و تعادل اين دو دسته اعصاب در سراسر بدن به

هم مي خورد دستور داده شده است كه پس از آميزش جنسي يا خروج مني تمام بدن با آب شسته شود و در پرتو اثر حيات بخش آن تعادل كامل در ميان آن دو دسته اعصاب در سراسر بدن برقرار گردد.

البته فايده غسل منحصر به اين نيست بلكه غسل كردن علاوه بر اين يك نوع عبادت و پرستش نيز مي باشد كه اثرات اخلاقي آن قابل انكار نيست و به همين دليل اگر بدن را بدون نيّت و قصد قربت و اطاعت فرمان خدا بشويند غسل صحيح نيست در حقيقت به هنگام خروج مني يا آميزش جنسي هم روح متأثر مي شود و هم جسم. روح به سوي شهوات مادي كشيده مي شود و جسم به سوي سستي و ركود غسل جنابت كه هم شستشوي جسم است و هم به علت اينكه به قصد قربت انجام مي يابد شستشوي جان است، اثر دوگانه اي در آن واحد روي جسم و روح مي گذارد تا روح را به سوي خدا و معنويت سوق مي دهد و جسم را به سوي پاكي و نشاط و فعاليت. از همه اينها گذشته وجوب غسل جنابت يك الزام اسلامي براي پاك نگه داشتن بدن و رعايت بهداشت در طول زندگي است زيرا بسيارند كساني كه از نظافت خود غافل مي شوند ولي اين حكم اسلامي آنها را وادار مي كند كه در فواصل مختلفي خود را شستشو دهند و بدن را پاك نگاهدارند اين موضوع اختصاصي به مردم اعصار گذشته ندارد در عصر و زمان ما نيز بسيارند كساني كه به علل مختلفي از نظافت و بهداشت بدن غافلند. (البته اين حكم به صورت يك قانون كلي و عمومي

است حتي كسي را كه تازه بدن خود را شسته، شامل مي شود). مجموعه جهات سه گانه فوق روشن مي سازد كه چرا بايد به هنگام خروج مني (در خواب يا بيداري) و همچنين آميزش جنسي (اگر چه مني خارج نشود) غسل كرد و تمام بدن را شست. در پايان آيه براي اينكه روشن شود هيچ گونه سخت گيري در دستورات گذشته در كار نبوده بلكه همه آنها به خاطر مصالح قابل توجهي تشريع شده است، مي فرمايد: ما يريد الله ليجعل عليكم من حرج و لكن يريد ليطهركم و ليتم نعمته عليكم لعلكم تشكرون. خداوند نمي خواهد شما را به زحمت بيفكند، بلكه مي خواهد شما را پاكيزه سازد و نعمت خود را بر شما تمام كند تا سپاس نعمت هاي او را بگوييد. در حقيقت جمله هاي فوق بار ديگر اين واقعيت را تأكيد مي كند كه تمام دستورهاي الهي و برنامه هاي اسلامي به خاطر مردم و براي حفظ منافع آنها قرار داده شده و به هيچ وجه هدف ديگري در كار نبوده است خداوند مي خواهد با اين دستورها هم طهارت معنوي و هم جسماني براي مردم فراهم شود. ضمناً بايد توجه داشت كه جمله( ما يريد الله ليجعل عليكم من حرج: خداوند نمي خواهد تكليف طاقت فرسايي بر دوش شما بگذارد) گرچه در ذيل احكام مربوط به غسل و وضو و تيمم ذكر شد اما يك قانون كلي را بيان مي كند، كه احكام الهي در هيچ مورد به صورت تكليف شاق و طاقت فرسا نيست بنابراين اگر مشاهده كنيم كه پاره اي از تكاليف در مورد بعضي از اشخاص صورت مشقت باري به خود بگيرد و غير قابل تحمل مي شود آن حكم در

مورد آنها _ به دليل همين آيه _ استثناء مي خورد و ساقط مي شود مثلاً اگر روزه براي افرادي همچون پير مردان و پير زنان ناتوان و امثال آنها مشقت بار گردد به دليل همين آيه روزه بر آنها واجب نيست. البته نبايد فراموش كرد كه پاره اي از دستورات ذاتاً مشكل است و بايد به خاطر مصالح مهمي كه در آن است مشكلات را تحمل كرد همانند حكم جهاد با دشمنان حق. فلسفه تيمم : بسياري مي پرسند دست زدن به روي خاك و به پيشاني و پشت دست ها كشيدن چه فايده اي مي تواند داشته باشد؟ به خصوص اينكه مي دانيم بسياري از خاك ها آلوده اند و ناقل ميكروب ها. در پاسخ اين گونه ايرادها بايد به دو نكته توجه داشت: الف _ فايده اخلاقي: تيمّم يكي از عبادات است، و روح عبادت به معني واقعي كلمه در آن منعكس مي باشد زيرا انسان پيشاني خود را كه شريفترين عضو بدن است با دستي كه بر خاك زده لمس مي كند تا فروتني و تواضع خود را در پيشگاه او آشكار سازد يعني پيشاني من و همچنين دست هاي من در برابر تو تا آخرين حد خاضع و متواضعند، و به دنبال اين كار متوجه نماز و يا ساير عباداتي كه مشروط به وضو و غسل است مي شود و به اين ترتيب «در پرورش روح تواضع و عبوديت و شكرگزاري بندگان اثر مي گذارد. ب _ فايده بهداشتي: امروز ثابت شده كه خاك به خاطر داشتن باكتري هاي فراوان مي تواند آلودگي ها را از بين ببرد اين باكتري ها كه كار آنها تجزيه كردن مواد آلي و از بين بردن انواع عفونت ها است معمولاً در سطح زمين

و اعماق كم كه از هوا و نور آفتاب بهتر مي توانند استفاده كنند فراوانند به همين دليل هنگامي كه لاشه هاي حيوانات و يا بدن انسان پس از مردن زير خاك دفن مي شود و همچنين مواد آلوده گوناگوني كه روي زمينها مي باشد در مدت نسبتاً كوتاهي تجزيه شده و بر اثر حمله باكتري ها كانون عفونت از هم متلاشي مي گردد مسلم است اگر اين خاصيت در خاك نبود كره زمين در مدت كوتاهي مبدل به يك كانون عفونت مي شد اصولاً خاك خاصيتي شبيه مواد «آنتي بيوتيك» دارد و تأثير آن در كشتن ميكروب ها فوق العاده زياد است. بنابراين خاك پاك نه تنها آلوده نيست بلكه از بين برنده آلودگي ها است و مي تواند از اين نظر تا حدودي جانشين آب شود، با اين تفاوت كه آب حلاّل است، يعني ميكروب ها را حل كرده و با خود مي برد ولي خاك ميكرب كش است. اما بايد توجه داشت كه خاك تيمم كاملاّ پاك باشد همان طور كه قرآن در تعبير جالب خود مي گويد:(طيباً). قابل توجه اين كه تعبير به (صعيد) كه از ماده (صعود) گرفته شده اشاره به اين است كه بهتر است خاك هاي سطح زمين براي اين كار انتخاب شود همان خاك هايي كه در معرض تابش آفتاب و مملوّ از هوا و باكتري هاي ميكروب كش است اگر چنين خاكي طيب و پاكيزه نيز بود تيمم با آن اثرات فوق را دارد بدون اينكه كمترين زياني داشته باشد.

اين ميكربها مجذوب و بازداشت گردند. عمل استنشاق و شستن بيني، با اب سرد، براي سهولت تنفس و برطرف شدن ميكربها و دفع اينگونه كرم، بهترين وسيله تشخيص داده شده كه: همه روزه در چند نوبت ميكروبها مجري نابود و مجذوب اب سرد شده، مجاري تنفس پاك، بهداشت و سلامتي و سعادت ما تامين مي شود. مجري را تميز و بي خطر مي سازد. از بروز امراض ريوي و ظهور سل و ضيق النفس مصون مي دارد. از حمله زكام ( كه ام الامراضش مي ناميم) جلوگيري مي نمايد. حالت نشاط و رفع غم و تعادل فرح را، در وجود ما برقرار مي نمايد. تعادل عصبي، در تمام بدن بوسيله تحريك اعصاب سمپاتيك ايجاد مي گردد. از روايات اهل بيت عصمت عليهم السلام چنين مستفاد مي گردد كه اب گرم با همه مزايايي كه در موارد مختلف دارد در وضو كراهت داشته و وضو با اب سرد افضل از ابگرم است. زيرا ميكروبهايي كه بر اعضاء وضو قرار دارند و محتمل است نفوذ جلدي پيدا كرده و وارد بدن شوند، فرمانهاي ازتي اب سرد انها را نابود ميسازد و هر چه اب سرد تر باشد اكسيژن بيشتر و فعاليت ميكرب كشي فرمانها زيادتر است. سنت است كه اب وضو خشكانده نشود، تا بحال خود خشك گردد( گرچه در خشكانيدن بوسيله پارجه و حوله نظيف مجازيم) اما ابقاء رطوبت وضو بر خشكاندن رجحان داشته و مستحب مي باشد. فلسفه اين امر نيز انست كه مادام كه اعضاء خشك نشده اند فرمانها به فعاليت خود ادامه مي دهند. يك منظور ديگر شارع مقدس اسلام از استحباب مضمضه

و استنشاق در غسل و وضو اين بوده كه اب وضو پاكيزه و قالب شرب باشد. با توجه باين دستورات، اب گنديده و پليد، نه تنها براي مضمضه و استنشاق و يا غسل و وضو منتج به زيان است، بلكه بجاي آب استنجا هم نمي توان از ان استفده نمود. زيرا نفوذ ميكرب بداخل بدن از مسامات جلدي نيز ميسر است. اكثر پزشكان غرب،با اظهار شگفتي از اين دستورات ارزنده بهداشتي اسلام (انهم در چهارده قرن پيش، كه نه ميكرب شناخته شده و نه ميكروسكوپ وجود داشته) همگي معترفند كه موسس ديانت اسلام كاشف اين كشف بوده است. زيرا از وجود ميكرب و راه ورود ان به بدن بخوبي آگاه بوده و طريق مبارزه با انها را نيك تشخيص داده و در نتيجه دستورات بهداشتي را نيز توام با دستورات ديني (در خور ظرفيت و ادراك مردم ان عصر) تبليغ فرموده است.

بقصد وضو باشد. بدينمعني كه في المثل در هواي گرم نبايد بقصد خنك شدن وضو ساخته شود، و نيز اعمال وضو بايد پي در پي (بدون فاصله) انجام يابد، زيرا وضو مانند غسل نيست كه بتوان عضوي را شسته، و بعد از لحظه اي عضو ديگر را شست، و لذا هرگاه در وضو چنين پيش ايد، بناچار بايد وضو از سر گرفت. بوقت ضرورت(كمي اب) در وضو نيز مانند غسل، همان تر شدن اعضاء كافي است. اما مسح كردن جاييكه بايد شست و همچنين شستن جاييكه بايد مسح نمود جايز نيست. هرگاه اضطرارا در زير باران نيت وضو بشود و باران اعضا وضو را تر كند وضو حاصل است. در وضو، شستن باطن بيني و دهان و چشم را لازم ندانسته اند ليكن استنشاق و گشودن چشم (در هنگام شستن صورت) و ذكر بسم الله(در شروع بوضو) و مسواك دندان(قبل از وضو) مستحب است. از انجا كه ادمي هميشه بايد بياد خدا بوده و بذكر او گويا باشد سزاوار است(جز در حال اضطرار) اني بدون وضو نگذراند. زيرا وضو، علاوه بر اينكه خود ذاتا در شمار عبادات بوده و شرط صحت نماز و بعضي از امور ديگر است،فلسفه ان(بالاتر از فوايد مادي و نتايج جسماني ) بفوايد معنوي و روحاني كشيده شده و مايه وصول به مقام قرب مي باشد. و از سويي بنفسه موجب صحت و طول عمر و نورانيت باطن است. بعلاوه شخص دائم الوضوء علاوه بر بهره مندي از خواص بسيار آن، علم و ايمان و رزقش فزوني مي يابد. با وضو بودن هميشگي برادران و خواهران ديني، بهنگام حضور در مجامع

ديني و محضر علماء، دخول بمساجد و حرم و مقبره ائمه هدي اماكن شريفه و همچنين بوقت مس قران مجيد و خواندن احاديث و كتب علماء اعلام و بزرگان دين، اشتغال بمطالعه دروس و مباحثه، و ذكر اسماء الله و بر زبان راندن نامهاي مبارك حضرات معصومين سلام الله عليهم اجمعين خواصي زايد الوصف دارد، و حالت غير پاكي و نداشتن وضو غير قابل تصور است.

هر كس كشد بچشم حيا سرمه ادب

بيند جمال شاهد مقصود بي حجاب

و به عنوان حسن ختام مبحث وضو: از ذوالنون مصري پرسيدند چگونه طهارت مي سازي، و به چه قسم نماز مي گذاري؟ گفت: بمجرد قصد نماز، از ريا استبرا مي كنم، از نفاق استنجا مي نمايم، از غل و غش طهارت مي سازم، از عجب و كبر بدور مي شود، سرمه حيا در چشم مي كشم، لباس نياز در بر و عمامه تواضع بر سر، و نعلين خوف و خشيت در پا مي كنم، طليسان رضا بر مي افكنم، كمر خدمت در ميان جان مي بندم، طوق منت در گردن و تاج محبت بر سر مي نهم، شمع در دل مي افروزم، اتش عشق در جان مي زنم، انگاه بدر دوست مي ايم و با دوست راز گويم.

حقيقي آن بزرگوار است . هنوز پژواك نواي دلنشين مناجات امام علي عليه السلام در جان هستي طنين انداز است . پس گوش جان به فرموده هاي آن امام همام مي سپاريم ، تا آداب قيام به نماز را كه ستون دين است ، فرا گرفته و عامل به آن باشيم .

) بر خود مي لرزيد. به او مي گفتند : يا امير المؤمنين ! ترا چه شده است ؟ مي فرمود: وقت اداي امانتي رسيده است كه خداوند آن را بر آسمان ها ، زمين و كوه ها عرضه كرد ، آنها از قبول آن ابا كردند و از آن بيمناك شدند . امير المؤمنين عليه السلام ركوع نماز را آن قدر طولاني مي كرد كه عرق از ساق پاي وي جاري و زير قدم هاي مباركش تر ميشد . هنگامي كه براي حضرت علي عليه السلام مشكلي پيش مي آمد ، به نماز پناه مي برد و آيه « واستعينوا بالصبر و الصلوة » (از صبر و نماز ياري جوييد) را تلاوت مي كرد .

به خاك مي سايند و براي اظهار كوچكي و خاكساري ، اعضاي خود را بر زمين مي گذارند

مده ، آن را بر گردنم مينداز و من از پاره هاي آتش به تو پناه مي برم .آن گاه سرش را مسح كرد و عرض نمود : خداوندا جامه هاي رحمت ، بركت و عفوت را بر من بپوشان. سپس دو پاي خود را مسح كرد و عرض نمود : خدايا روزي كه قدم ها در آن مي لغزند ، گام هاي مرا بر صراط ، ثابت و استوار فرما و سعي و تلاشم را در چيزي قرار ده كه تو از من راضي باشي. زماني بر مردم بگذرد كه كارهاي ناشايست بسيار گردد ، هر يك از شما كه آن زمان را درك كند ، نبايد شبها بدون وضو بخوابد. مراقب اول وقت بودن نمازهاي پنجگانه باشيد ، زيرا اين نمازها در پيشگاه خداوند عزوجل داراي موقعيتي خاص هستند . هر كه بانگ ( اذان ) را بشنود و بدون علت به آن پاسخ ندهد ، پس نمازي براي او نيست . هر كسي كه نماز خود رابا اذان و اقامه بخواند ، صفي از فرشتگان پشت سر او به نماز مي ايستند كه دو طرف آن صف ديده نمي شود و هر كس نماز خود را با اقامه تنها بخواند ، يك فرشته پشت سر او نماز مي گزارد در چهار زمان دعا را غنميت شماريد :

أ)هنگام قرائت قرآن

ب) هنگام اذان

ج) هنگام نزول باران

د) هنگام روبرو شدن دو لشگر مؤمنين و كفار براي جنگ.

« قد قامت الصلوة » بدين معنا است كه هنگام ديدار ، راز و نياز ، برآورده شدن خواسته ها ، دريافت آرزوها و

همچنين زمان رسيدن به خداوند، كرامت ، آمرزش ، بخشش و خشنودي او فرا رسيده است .

خداوند مي فرمايد: بنده ام مرا ستايش كرد و فهميد نعمتهايي كه دارد از من است و بلاهايي كه از او دفع شده با نيروي من است ، شما را گواه مي گيرم ، چند برابر نعمتهاي دنياييش در آخرت به او بدهم و بلاي آخرت را از او برگردانم، به همان گونه اي كه بلاي دنيا را از او بر مي گرداندم . و وقتي بگويد "الرحمن الرحيم" خداوند مي فرمايد: شهادت داد ، من بخشنده و مهربانم ، شما را گواه مي گيرم از رحمتم بهره او را فراوان گردانم و از عطايم سهم وي را بسيار دهم . پس وقتي بنده مي گويد : " مالك يوم الدين" خداوند مي فرمايد : شما را به شهادت مي گيرم ، همان گونه كه اعتراف نمود ، من مالك روز رستاخيز هستم ، در روز حساب ، حسابش را بر او آسان گردانم ، حسناتش را بپذيرم و از گناهش درگذرم . وقتي بگويد: " اياك نعبد" خداوند مي فرمايد: بنده ام درست گفت ، او مرا عبادت مي كند ، من نيز به او پاداشي در قبال عبادتش بدهم كه هر كسي در عبادتش براي من با او مخالفت كرده رشك برد . پس وقتي بگويد: " اياك نستعين" خداوند مي فرمايد : از من كمك خواست و به من پناه آورد ، شما را گواه مي گيرم ، او را در كارش ياري كنم ، در گرفتاري كمكش كنم و در روز رستاخيز در هنگام سختي ها دستش را بگيرم ( تا اين فراز حمد ، از آن خداوند است.) هنگامي كه

بنده بگويد: " اهدنا الصراط المستقيم" تا آخر سوره ، خداوند بزرگ مي فرمايد : اين براي بنده ام و هر چه كه بخواهد به او مي دهم ، خواسته او را اجابت كردم و هر چه آرزو نمود به او دادم و از هر چه مي ترسيد ايمني اش بخشيدم.

از امام علي عليه السلام پرسيدند: معناي ركوع چيست؟ فرمود: يعني به تو ايمان آوردم ، اگر چه گردنم را بزني . معناي « سبحان ربي العظيم و بحمده » اين است كه : خدا منزه است ، بزرگي از آن خداوند است و پروردگارم ، همان خالق من است . فقط او بزرگ است و عظيم. سجده را طولاني كنيد، هيچ كاري بر ابليس سنگين تر از اين نيست كه فرزند آدم را در حال سجده ببيند ، چون به او دستور سجده داده شد ، ولي عصيان ورزيد ، در حالي كه فرزند آدم مأمور به سجده شد و اطاعت كرد و نجات يافت. از اميرالمؤمنين عليه السلام معني و تفسير سجود را پرسيدند ، حضرت فرمود: سجود يعني خدايا مرا از خاك آفريدي ، و چون سر از سجده برداي ، بدين معنا است كه مرا از آن برانگيختي . و چون مجدداً سر به سجده نهي ، يعني اين كه دوباره مرا به زمين بازخواهي گرداند و سر برداشتن از سجده دوم ، يعني اين كه مرا مجدداً از زمين بر مي انگيزي . معناي « سبحان ربي الاعلي» چنين است "سبحان" يعني خالق و پروردگار من منزه است از صفات ناپسند و "

اعلي" يعني: او در ملكوت خود علو و رفعت دارد ، تا جايي كه بندگان همگي تحت امر و مقهور عزت اويند و اوست كه تدبير امور بندگان ، آسمان و زمين مي كند و همه به سوي او عروج مي كنند . قنوت و سجده طولاني در نماز ، نماز گزار را از عذاب آتش نجات مي دهد . معناي تشهد تجديد و تكرار شهادتين است كه تجديد ايمان و اسلام و اعتراف به مبعوث شدن بعد از مرگ است . معناي " السلام عليكم و رحمة الله و بركاته" : از خداوند ترحم خواستن براي خود و همه بندگان است كه خود سبب ايمن شدن از عذاب قيامت است . سهل انگاري در نماز دزدترين مردم كسي است كه از نمازش بدزدد. ( كم بگذارد) آثار ترك نماز آيا به پاسخ اهل دوزخ گوش فرا نمي دهيد ، وقتي از آنها سوال مي شود : " چه چيز شما را گرفتار دوزخ ساخت؟ گويند : ما از نمازگزاران نبوديم" . قبولي نماز علي عليه السلام خطاب به كميل فرمود : اي كميل! نگاه كن ، ببين كه در كجا نماز مي گزاري و بر روي چه چيز به نماز ايستاده اي . اگر آن چيزي را كه براي نمازت استفاده مي كني حلال و مباح نباشد ، نمازت قبول نيست . تعقيبات نماز رسول اكرم (ص) به من فرمود: يا علي! در تعقيب هر نمازي آية الكرسي را بخوان ، زيرا كسي آن را پاس نمي دارد ، مگر پيامبر باشد يا به مقام صديق و شهيد رسيده باشد .

آن عجين شد، انسان را دگرگون مي كند، بطوري كه حركات و سكنات چشم، زبان، دست، پا و ساير اعضا، با ذكر حق انجام مي گيرد و برخلاف وظايف، امري انجام نمي دهند. كاملترين و بهترين مراتب ذكر نيز همين است كه در همه مراتب انساني، جاري شده و حكمش ظاهر و باطن و نهان و آشكار را در برگيرد و اگر ذكر زباني نيز از نظر مكتب اسلام مطلوب است و به آن سفارش شده، سرّش در آن است كه زبان قلب گشوده شود و بحدي برسد كه زبان، چشم، گوش و ساير اعضاي بدن از قلب پيروي كنند تا بدين وسيله دل براي ورود صاحب منزل، پاك و پاكيزه گردد. علي _ عليه السلام _ فرمود )اِنَّ اللهَ سُبْحانَهُ جَعَلَ الذِّكْرَ جَلاءً لِلْقُلُوبِ...) همانا خداوند سبحان، ذكر را جلا و صفاي دلها قرار داده است... . تسبيحات حضرت زهرا _ سلام الله عليها _ ، گفتن تسبيحات اربعه، (يا الله) و (يا ربّ)، (لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلا بِاللهِ الْعَليّ الْعَظيم) و استغفار و مانند آن، از جمله ذكرهاي زباني مي باشند كه هر كدام ثواب مخصوصي داشته و اثر ارزنده اي در انسان ايجاد مي كند. بايد توجه داشت كه ذكر زباني لقلقه زبان نشود و همراه با غفلت دل نباشد، بلكه ذكر زباني نشان ذكر قلبي و ابراز مكنون دل باشد يا دست كم مقدمه ذكر قلبي گردد.

محارم الهي، گناه و نافرماني خدا باشد، غايب باشد و در حال گناه و نافرماني ديده نشود. اين نوع ذكر در آيات قرآن، به تعابير گوناگون، در مورد اعمال انساني به كار رفته است آثار ذكر : ذكر خدا و يادآوري صفات و نعمتهاي الهي، نياز حياتي براي انسان بودن و انسان زيستن است. ياد خدا نگهبان هويت انسان و پاسدار ارزشهاي معنوي است. ذكر خدا ريشه صلاح قلب و موجب آبادي و حيات آن و روشن بيني، اطمينان و آرامش دل است. اينك به برخي از آثار ارزنده ذكر خدا مي پردازيم:

الف _ آرامش و اطمينان دل: روح انسان ربّاني است، تا با خدا پيوند نداشته باشد، قرار و آرام نمي گيرد، پيوند روح و دل انسان با خدا به وسيله ياد خدا پديد مي آيد و برقرار مي ماند. علّت اصلي اضطرابها و آشفتگي هاي رواني، خستگيها و افسردگيهاي روحي انسان دوره صنعتي، غفلت از ياد خداست. براي آرامش دل بايد به ياد خدا روي آورد: (أَلا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) آگاه باشيد كه با ياد خدا دلها آرام مي گيرند.

ب _ توجه خدا به انسان: در صورتي كه انسان به ياد خدا باشد، خدا نيز به ياد اوست و توجه خدا كه مدير و مدبّر همه امور است به انسان همه مشكلات جسمي و روحي او را برطرف مي سازد، خداوند مي فرمايد )فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ) به ياد من باشيد تا به ياد شما باشم.

استغفر الله الذي لا اله الا هو من جميع ظلمي و جوري و إسرافي علي نفسي و أتوب إليه

سجده و3مرتبه الحمدلله

گونه

راست بر مهرو3مرتبه: شكرا لله

گونه چپ بر مهرو 3 مرتبه استغفر الله .( روش حضرت ابراهيم)

قرائت سوره حشر(مخصوصا 4 آيه آخر)

خواندن دعاي يستشير (صبح و شام براي هر شدت و رخاء)

خواندن دعاي مشلول(برطرف كننده هم و غم و شفاي مريض)

قرائت حمد و11 بارسوره توحيد براي ارواح مومنين وادي السلام نجف

تلاوت 400 مرتبه آيه نور در حرم امام رضا عليه السلام به نيت هديه به امام بسيار موثر است.(اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ)

قرائت ذكر يونسيه در سجده و ادامه آن تا يك سال سبب تجرد روح از جسم و اتصال به ارواح و باز شدن چشم برزخي مي شود

آيت الله بهجت فرمودند :

براي درمان عصبانيت با عقيده كامل بر محمد و آل محمد صلوات بفرستيد

براي دوري از ريا با عقيده كامل زياد بگوييد: لاحول و لا قوه الا بالله

آيت الله بهجت فرمودند : بالاترين ذكر ، ذكر عملي است، يعني ترك معصيت در اعتقاد

در عمل بهترين اذكار ذكر (يا حي يا قيوم) و ذكر يونسيه است.

به مدت 40 روز هر روز 41 مرتبه (ياحَيُّ يا قَيّومُ لااله اِلّا اَنْتَ اسْئَلُكَ اَنْ تُحْييَ قَلْبي بنور مَعرفَتُكَ يا الله)

ذكر ( لا حول و لا قوة الا با الله) براي رفع ريا عالي است

هر روز براي سركوبي نفس13 مرتبه

ذكر اللهم لك الحمد و اليك المشتكي و انت المستعان

مداومت بر ذكر لاحول و لا قوة الا بالله العلي العظيم

ذكر ياغني ياكريم 200 بار بعد از نماز بسيار مؤثر است

قرائت روزانه زيارت عاشورا

فرستادن هزار صلوات تا چهل شب براي ايجاد دوستي خداوند متعال در دل

علامه طباطبائي

توصيه علامه طباطبائي براي خودسازي: هرشب قبل از خواب قرائت سور مسبحات يعني سوره حديد و حشر و صف و جمعه و تغابن و اعلي و حتي الامكان تنها سوره حشر

شيخ حسنعلي نخودكي

توصيه شيخ حسنعلي نخودكي: شب هاى جمعه يك سوره يس با 110 مرتبه صلوات هديه به ارواح مومنين وادى السلام نجف اشرف نمايند كه از جهات معنوى و مادى به نتيجه رسيده است

ذكرهاي معروفه

استجابت دعا و رهايي از غم:ذكر يونسيه(لا اله الا انت سبحانك اني كنت من الظالمين)

پاك شدن نفس از رذايل:(يا قدوس) 170 مرتبه در روز

كاهش غم واندوه: (لاحول و لا قوه الا بالله) 100 مرتبه هرروز

رفع تشويش ورسيدن به آرامش: تقديم سوره يس به اميرالمونين عليه السلام

انبساط سينه و از بين رفتن غم:سوره انشراح

آرامش در برابر مشكلات: (يا حليم)88 مرتبه هر روز

دور شدن شيطان :(بسم الله الرحمن الرحيم)

تنوير قلب:(يا لطيف)در شب جمعه

غلبه برنفس: مداومت بر(لاحول و لا قوه الا بالله العلي العظيم)

نفي خواطر:(لا اله الا الله)

گريز از وسوسه شيطان :(بسم الله الرحمن الرحيم لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم) 7 مرتبه

كسب معنويت:تلاوت سوره ي قدر 1000 مرتبه هر شب در ماه رمضان

باقيات صالحات:(تسبيحات اربعه)

تخلق به اخلاق:(ياحميد)62 مرتبه هر روز صلوات

ازديادودوام حال معنوي: (ياحي ياقيوم) هر چه بيشتر بهتر

نزديكي به خدا: (صلوات )

صبر: (ياصبور)

سلامتي: (ياسلام)

فرو نشاندن خشم: (ياحليم)

تقويت اراده: (الله الصمد) بسيار

ذكر اعظم براي رهايي از بالهاي دنيوي: تسبيحات اربعه 30 بار بعد از هر نماز

بركات دنيوي و اخروي: (صلوات)

خير در دنيا و آخرت و رهايي از رسوايي گناه: (استغفار) بسيار

آمرزش گناهان: صلوات +استغفرالله ذكر تهليل (لااله الا الله) در قبرستان تسبيحات اربعه 30 يا 100 بار هر روز

نورانيت ،وسعت رزق ، گشايش امور: 100 مرتبه توحيد هر روز

رقت قلب: مناجات پنجم (الراغبين) از مناجات خمس عشر

هدايت: (باهادي) 20 مرتبه هر روز

محبت خدا:(صلوات)

خواب با آرامش: (آيه الكرسي)

رهايي ازظلمات قبر: (صلوات)

ازدياد يقين :مداومت بر سوره توحيد

جهت توفيق:تلاوت آيه الكرسي روزانه 10 بار با دست روي قلب تلاوت روزانه قران استغفار بسيار

حاجت: هديه 1400صلوات نذر امام موسي كاظم

گشايش امور:(يارحيم) 258 مرتبه هر روز

استجابت دعا:ختم 40 روزه سوره ي حشر

ازدياد روزي:(استغفار) وسعت رزق:(ياواسع)

رفع گرفتاري ها:قرائت سوره يا ذكري به نيت امام جواد

شفاي مريض: (ياكاشف الضر) مداومت تا بهبود مريض

شفاي بيمار: سوره حمد

وسواس :لااله الاالله

غرور: ذكرحوقله

عصبانيت: صلوات لا اله الا الله

تقويت حافظه:آيه الكرسي 21 باردر روز

بركت عمر: صلوات صله رحم

تقويت اعصاب:صلوات

رهايي از دردها :(ياطبيب)

صلوات استغفاربسم الله الرحمن الرحيم حوقله تسبيحات اربعه ذكر يونسيه بسيار مجرب و توصيه شده اند

به آسمان چهارم رسيدم گذشتم به قصرى كه ديوارهاى آن از زمرد و زبرجد بود و هزار و چهارصد درب داشت . برهر درى هزار علم نصب بود و در زير هر علمى هزار حوريه مثل ماه تابان نشسته بود. از جبرئيل پرسيدم اين قصر از كيست ؟ گفت از كسى كه بعد از نماز مغرب چهل بار بگويد: يا كريم العفو انشر على رحمتك يا ارحم الرحمين .

و چون به آسمان پنجم رسيدم به قصرى رسيدم كه در آن از نعمتها و ولدان ناشمار بود گفتم اين قصر از كيست ؟ گفت : از كسى كه بعد از نماز عشا هفتاد بار بگويد: يا عالم خفيتى اغفرلى خطيئتى .

و چون به آسمان ششم رسيدم قبه سفيدى ديدم كه بادهاى بهشت بر آن ميوزيد، و هفتاد هزار درب از طلا در آن بود و نزد هر درى چندين هزار حوريه زير درختان تكيه كرده بودند پرسيدم . از كيست ؟ گفت : از كسى كه چون از خواب بيدار گردد سه بار بگويد:

يا حى يا قيوم يا حيا لا يموت ارحم عبدك الخاطى ء المعترف بذنبه يا ارحم الراحمين .

و چون مرا به آسمان هفتم بالا بردند، به قصرى از لولو سفيد برخوردم كه از وصف بيرون است ، گفتم : حبيبم جبرئيل ، اين ازكيست ؟ گفت :

براى كسى كه هر روز پانزده مرتبه بخواند: سبحان الله بعدد ما خلق سبحان الله بعدد ما هو خالق الى يوم القيمة

عما يصفون و سلام على المرسلين و الحمد لله رب العالمين

امام صادق عليه السلام فرمود: البته صاعقه (بلاى ناگهانى ) بمومن و كافر مى رسد ولى به ذاكر نمى رسد